Onderwerp: Closed - here's a Thought zo sep 25, 2016 9:28 pm
& Wesley
Nooit had ze verwacht dat ze hier ooit zou staan. Een plek met een geschiedenis, een plek zó belangrijk dat ze had gedacht hem alleen maar in haar dromen te zien. Een droom die nu werkelijkheid was geworden. Natuurlijk was de reden waarom ze hier was wat minder, het betekende dat ze niet meer verder kon met al haar projectjes, maar alles heeft zo zijn prijs. Als deze plek haar kon helpen erachter te komen waarom ze zoveel problemen had met alles dan was het maar zo.
Het was niet raar voor Nienke om de slaap niet goed te kunnen vatten, vooral niet omdat ze zich nu ook bevond in een nieuwe omgeving. Een omgeving waar ze zenuwachtig van werd. Een ommetje zou helpen toch? Vast wel! Ronddwalend in haar pyjama met een vest aan omdat ze het toch wel een beetje frisjes vond – tja de herfst begon eraan te komen. Natuurlijk kon ze het niet helpen om ondertussen zaken wat af te tasten met haar mutatie, maar ze deed het ook om zeker te zijn dat anderen haar niet zouden vinden. Het was nogal duidelijk dat ze hier eigenlijk niet mocht zijn rond dit uur, maar ze kon niet slapen en wilde gewoon zo graag alvast alle hoeken van het gebouw onderzoeken. Nagaan of de verhalen die ze had gehoord waar waren enzovoorts.
Helaas was ze te druk bezig met andere zaken en hield ze er geen rekening mee dat er ook mutanten waren die trucjes konden hebben tegen haar mutatie, waardoor ze ze niet zou kunnen oppikken. Kleine fout die voor grote gevolgen kon zorgen.
OOC: Ik was even vergeten dat ik vreselijk ben in begin posts en titels en zo + dat ik al duizend eeuwen niet meer heb geschreven, sorry!
Onderwerp: Re: Closed - here's a Thought ma sep 26, 2016 4:02 pm
I made a promise to you always and forever
Een diepe zucht verliet de jongen zijn mond. Met zijn armen achter zijn hoofd lag hij naar het plafond van zijn kamer te staren omdat hij niet kon slapen. Hij was nieuw op de school en er was gewoon nog zoveel dat hij wilde zien, maar waar er te weinig tijd voor was geweest die dag. Door zoveel nieuwe informatie en prikkels zou Wesley normaal moe moeten zijn geweest, maar dat was niet van toepassing. Hij beschikte juist over teveel energie en dat hielp niet. Zijn ogen gleden heel even naar de lege bedden die bij hem in de kamer stonden, maar die nog van niemand waren. Tegen alleen slapen had de jongen niets, maar het was toch fijner om op een school samen met anderen te liggen. Op avonden als die kon hij dan een gesprek aangaan over domme dingen tot hij in slaap viel. Maar helaas werd Wesley teleurgesteld door een leeg bed.
Wesley had het liggen nog goed volgehouden. Na iets dat leek als een uur besloot hij zijn benen uit het bed te zwaaien om vervolgens zijn kamer te verlaten. Op de gangen was het volledig donker en was geen levende ziel te bekennen. Vanaf het moment dat hij de donkere ruimte betrad, pasten zijn ogen zich aan waardoor hij in het donker kon zien en hij gewoon verder kon wandelen. Op een school zoals deze was het niet vreemd wanneer je midden in de nacht iemand tegen kwam. Er waren wel meerdere mensen die niet konden slapen of die geen slaap nodig hadden. Stiekem hoopte Wesley ook om zo iemand tegen te kunnen komen, want zoveel contact had hij nog niet gehad met mensen en hij was benieuwd naar de andere mutanten.
Alsof dat het geluk hem bijstond kwam hij inderdaad iemand tegen. Wat verder op had hij een meisje zien staan, maar hij vermoedde niet dat zij hem al had opgemerkt. Met een opgetrokken mondhoek keek hij haar aan. Vanaf zijn plek kon Wesley perfect zien wat dat het meisje allemaal deed en hij wachten nog even met wat te zeggen. ‘Kan je niet slapen?’ vroeg hij vervolgens vriendelijk. Terwijl dat het meisje er stond met een vestje aan tegen de koude, stond Welsey daar enkel in een boxer short.
