Closed - Having the time of my life.

Wesley kon niet zeggen hoe geweldig dat de school was. Hij was nog maar pas op het eiland aangekomen, had nog zoveel dat hij moest ontdekken en onderzoeken. Maar dat moest allemaal even wachten. In zijn kamer stond hij voor een grote spiegel te kijken naar het kostuum dat hij aan had. Het was helaas een normale smoking en niet iets dat meteen in te thema paste, maar voor dan had Welsey niets anders. Hij wist ook niet dat het bal eraan zat te komen, dus had hij geen goede kleding kunnen aankopen. Maar dat ging zijn avond niet verpesten. Een bal alleen al was genoeg voor hem. Precies alsof het een welkoms feest was voor hem.
De smoking moest het dus maar doen.

Met een glimlach op zijn gezicht verdween hij van voor de spiegel en verdween nog even in de badkamer. Het was enkel om zijn tanden te poetsen, maar ook op tijd te rekken. Wesley ging het niet toegeven, maar hij was nerveus. Op het eiland kende hij zo goed als niemand, dus ineens naar een drukke plek gaan met veel mensen was een grote stap. Niet één waarvan hij zou weg deinzen, maar het bracht natuurlijk wat spanning met zich mee. Goede spanning.
Met die spanning in zijn lichaam verliet hij zijn kamer, die hij voor het moment met nog niemand deelde. Op de gangen liepen er ook vele jongeren, allemaal in fantastische kleding. Allemaal klaar om naar het bal te gaan. Ook Wesley besloot dan maar eens te vertrekken, maar om op de juiste plaats uit te komen besloot hij iemand te volgen. Die persoon werd zonder dat hij het wist Wesley zijn gids tot ze er waren.

Het bal was iets dat Wesley nog nooit had gezien. Het was zo sprookjesachtig en zeker met de vele mutanten die er rond liepen. Sommige met zichtbare mutaties die dat perfect paste bij het thema en andere die minder goed paste. Hoe dan ook was het geweldig.
Zijn ogen speurde de hele omgeving af terwijl hij verder liep. Zo eindigde hij als eerst bij de bar, waar hij een cocktail vandaan haalde en zich daar even neerzetten op een barkruk. Aan zijn zijkant stond er nog iemand en even keek Wesley haar aan, voor dat hij zijn hand naar haar uit stak. ‘Wesley, ben nieuw hier,’ stelde hij zich abrupt voor.
Asociaal was hij sowieso niet.