eggy had haar eerste schooldag overleefd, het was niet zo'n hele ramp geweest maar toch had ze zich wat ongemakkelijk gevoeld. Ondanks dat dit meer kwam omdat ze nieuw was en eigenlijk nog iemand kende was er toch ook een andere reden geweest, een reden die ze zelf niet had voorzien of had verwacht dat het zou gaan gebeuren. Ze had zich bijna ongemakkelijk gevoeld bij het feit dat ze in een klas zat vol met mutanten, dit klonk vreemd heel vreemd. Peggy was er immers zelf een, het zou toch juist goed moeten voelen. Het had haar misschien wel het gevoel moeten geven dat ze eigenlijk 'thuis' was, onder haar eigen mensen. Maar dat was niet het geval geweest, het was gewoon vreemd om plots tussen de mutanten te leven terwijl je eigenlijk nog maar sinds kort in de wereld was gestapt, misschien was het daarom wel zo vreemd geweest door dat ze er eigenlijk nog maar kort achter was wat ze zelf was. Het had haar gedachten de halve dag vast weten te houden tot ze het eindelijk los had kunnen laten, Peggy drukte der bril weer naar achteren voor ze haar huiswerk afmaakte. In plaats van het uit te stellen tot later had ze besloten eerst daar mee bezig te gaan voor ze ook maar met andere dingen bezig ging, nog geen half uur later was ze klaar en sloot ze haar boeken en legde haar pen neer. Een gaap verliet haar lippen waarna ze haar zelf uit rekte, nog even bleef ze zitten terwijl ze met haar mobiele telefoon bezig was voor ze op stond haar stoel aan schoof en de kamer door keek. Haar blik gleed kort naar de spiegel die aan de muur hing waar ze een doek over heen had gehangen, ze deed echt alles om te voorkomen dat ze Ella zou zijn. Ze wou haar uit haar leven bannen maar helaas kon dat niet altijd.

✧ Peggy pakte haar mobiel en flesje drinken die ze beneden in de kantine had gehaald waarna ze haar slaapkamer verliet, in de afgelopen dagen had ze het eiland verkent en de gebouwen. Ze had nu al een aantal favoriete plekjes ontdekt waar onder de game hal, dat was dan ook de plek waar ze nu heen liep. Terwijl ze op weg ging naar de game hal veegde ze een klein papier snippertje van haar shirtje af waarna ze die ze vervolgens weer goed trok voor dat ze de game hal in liep. Aan de stilte die er heerste hoorde ze dat het aardig leeg was, iets wat helemaal niet zo vreemd was gezien buiten het zonnetje scheen en wie wou daar nu niet van genieten. Zij dus, Peggy draaide het dopje van haar flesje drinken af waarna ze een slok nam van de cola die er in zat waarna ze de dop er weer op draaide. Ze had vandaag weinig zin om naar buiten te gaan gezien ze de afgelopen dagen al genoeg buiten was geweest, ze zou later vandaag nog eventueel kunnen gaan maar voor nu had ze andere plannen. Liep door de ruimte heen terwijl ze naar de vele games keek waarna haar blik viel op de tv waar een xbox op aangesloten was, haar keuze was al snel gemaakt. Peggy zette de fles op de kleine tafeltje neer die er stond waarna ze tussen de games keek, kort twijfelde ze tussen twee games waarna ze voor Tomb raider koos. Peggy zette de game aan en plofte neer op de band waar ze wat onder uit zakte zodat ze beter zat, de controller legde ze op haar schoot terwijl ze naar het voor stukje keek om te kunnen zien hoe Lara op het eiland terecht kwam. Zodra ze eenmaal kon spelen pakte ze de controller weer op en zorgde er voor hoe Lara uit een soort grot moest zien te komen.

✧ Het scheelde dat ze niet zo heel erg onbekend was met gamen, thuis had ze nooit gegamed maar bij een school vriend van haar was ze regelmatig te vonden na school tijd waar ze samen hadden gegamed. Ze vond het heel leuk om te doen en vaak verkoos ze dit ook wel boven andere dingen uit, al bijtend op haar lip bracht ze Lara het personage in beweging en zoals altijd vergat ze de tijd waar door ze naar ongeveer twee uur spelen nog steeds voor de tv zat. "Verdomme!" sprak ze geïrriteerd terwijl ze voor de derde keer weer een poging deed om het gevecht te winnen, hoe moeilijk kon het nu zijn om een paar man te doden in een spel. Hoe ze het ook deed, het ging keer op keer mis. Zuchtend drukte ze op pauze en gooide ze de controller naast haar op de bank waarna ze haar flesje op pakte en ze het flesje leeg dronk. Ze draaide de dop er weer op en zette het flesje weer weg waarna ze toch besloot haar mobiel te pakken het besloot op te zoeken hoe ze het anders aan moest pakken. Ze had weinig zin om nog een keer overnieuw te moeten.  

WORDS: 850 - TAG: Dario

erwijl ze druk bezig was met het opzoeken van een manier om door deze missie heen te kunnen schrok ze op toen een deur achter haar op een harde manier open ging, Peggy keek kort om haar heen maar leek niemand te kunnen zien waar door ze met een zucht weer verder op haar mobiel keek, de reflectie die ze daar in zag door dat er licht op scheen was niet van haar zelf, het was Ella die geïrriteerd naar haar keek waarschijnlijk omdat zij de macht wou hebben maar dit niet leek te krijgen, Peggy deed zo haar best om het te voorkomen. Want wat als Ella echt in staat zou zijn om volledig de macht te krijgen? Peggy had al meerdere briefjes gevonden waar het op stond, dat zij zal verdwijnen en niemand het door zou hebben. Kort rilde ze bij het idee en schudde ze haar hoofd om verder te kunnen gaan met waar ze mee bezig was, een zucht verliet haar lippen terwijl ze de zoveelste site aan klikte en nog steeds niet kreeg naar waar ze zocht, hoe kon ze dan ooit verder komen in dit spel terwijl ze hier maar bleef hangen, pas wanneer ze het bekende geluidje hoorde wat betekende dat de pauze menu verlaten werd keek ze haast wat geschrokken op. Peggy was zo in gedachten geweest dat ze niet in de gaten had gehad dat er iemand naast haar was gaan zitten.

✧ Voor even staarde ze naar het scherm terwijl ze merkte dat de jongen uit vogelde hoe alles werkte. ‘Lukte het niet, sweetie?’ Peggy keek naar de jongen op zij en maakte een wat snuivend geluidje terwijl ze zijn gezicht bekeek, ze irriteerde zich dat de jongen zomaar de controle had gepakt en verder was gegaan. En vooral de grijns die hij er bij droeg stond haar niet helemaal aan, ze keek kort via haar ooghoeken naar het scherm waarna er een kleine glimlach rond haar lippen verscheen. Hij maakte dezelfde fouten als zij de hele tijd maakte, het zou toch niet lang duren voor ook hij dood zou gaan. Dat was in elk geval wat ze hoopte, ze besloot echter niks te zeggen en hem gewoon zijn gang te laten gaan. "Niet bepaald," Antwoordde ze eerlijk waarna ze haar mobiel op de kop weg legde en haar flesje pakte en er weer een slok van nam. "Maar dat geeft jou niet het recht om de controller zomaar af te pakken, en daarbij ik heb liever dat je me Peggy noemt in plaats van sweetie. Want zo'n sweetie ben ik." Terwijl ze die woorden uitsprak keek ze naar op zij en glimlachte liefjes naar hem. Peggy keek weer naar het scherm en wachtte geduldig af dat het hem niet zou gaan lukken zodat ze haar telefoon er weer bij kon pakken om een oplossing te zoeken. Wat verbaast keek ze na op zij toen ze hem hoorde grinniken.

✧ ‘Natuurlijk lukt het me wel,’ Zijn woorden leken niet helemaal naar haar toe gericht maar toch was ze in staat om het te horen, met een opgetrokken wenkbrauw keek ze hem aan. "Kun je mijn gedachten lezen?" Vroeg ze aarzelend, als dat zo was betekende dat ze uit moest kijken met wat ze dacht. Zijn volgende woorden maakte haar voor even nog meer in de war. 'Niemand kan hieraan weerstaan,’ Peggy besloot het maar te rusten en schudde haar hoofd, ze liet haar blik naar de tv gaan om daarna om haar heen te kijken. In de reflectie van het raam zag ze Ella weer die haar stom stond aan te grijnzen. De neiging om haar te vragen wat ze moest was groot, maar ze wou niet dat mensen haar gek of gestoord zouden vinden. "Ben je echt zo dom, als dat je er uit ziet?" Moeizaam slikte Peggy terwijl ze weg keek van de raam en weer naar het scherm staarde. "Jullie zijn alleen en hij heeft het duidelijk niet tegen jou. Kun je nog een beetje rekenen of niet? Een plus een is twee of niet?" Peggy schudde kort haar hoofd in de hoop Ella's haar stem uit haar hoofd te krijgen en liet haar blik naar haar vingers glijden die zenuwachtig aan het plukken was. Zuchtend rechte ze haar rug en besloot Ella te negeren waarna ze naar opzij keek naar de jongen.

✧ "Dit klinkt misschien raar, maar heb je soms stemmen in je hoofd?" Vragend liet Ella haar blik over de jongen heen glijden waarna ze zonder moeite de controller uit zijn handen trok en het zo overnam. Ze had lang genoeg toe gekeken hoe Peggy dit deed, kort keek ze naar de controller in haar handen waarna er een korte grijns rond haar lippen verscheen. "Eindelijk." Mompelde zacht tegen haar zelf, zonder dat ze het eigenlijk beseft had, was ze weer de baas over dit lichaam. Het ging steeds makkelijker, het was vermakelijk dat ook. Ella's houding veranderde waarna ze kort naar omlaag keek, ze had een hekel aan de kleding stukken die Peggy altijd droeg. Maar ze kon moeilijk zeggen dat ze haar zelf even om zou gaan kleden waar door ze niks anders kon dan de kleding aan houden die ze nu aan had. Met een grote grijns wist ze uiteindelijk toch door de missie heen te komen waarna ze vermakelijk naar het raam keek om de Peggy op te zoeken. "Zie je wel dat het niet zo moeilijk is." Grijnsde ze waarna haar blik weer terug keerde naar de jongen. "Mijn naam is Ella trouwens." Ze glimlachte kort naar hem en stak haar hand naar hem uit. "En hoe mag ik jou noemen?"

WORDS: 951 - TAG: Dario

efening baart kunst, of hoe ze dat ook zeggen,’ Peggy keek naar het scherm en moest haar lach toch iets in houden terwijl ze hem bezig zag zijn. "Je hebt zeker heel veel geoefend of niet?" Grinnikte ze terwijl haar gezicht iets betrok bij het zien van een fout die ze zelf ook had gemaakt, maar hoe ze het ook deed elke keer was het Lara haar dood geworden. Ze vond het ergens wel vermakelijk om toe te kijken hoe iemand net zo hard faalde als dat zij had gedaan, maar ze besloot er niet veel over te zeggen hij zou van zelf door hebben dat hij niet erg ver zou komen op deze manier met dezelfde uitdaging. ‘Niet dat ik geweldig ben, dit is één van de eerste keren dat ik effectief game,’ Peggy knikte kort en beet zacht op haar onderlip waarna ze toch weer naar de tv keek, "Het is een leuke bezigheid." Antwoordde ze enkel al was ze er nog steeds niet blij mee dat hij de game op had gepakt zonder het eerst te vragen, en het woord sweetie stond haar al helemaal niet aan. Ze had het niet zo op jongens die charmant deden tegen haar, maar dat was meer omdat ze niet helemaal wist wat ze er mee aan moest of hoe ze er ook maar op moest reageren. Vandaar ook dat ze een snuivend geluidje had gemaakt.

✧ Ella keek de jongen vragend aan terwijl ze wachtte op een antwoord, ze was er haast zeker van. Daarnaast was ze ook iemand die niet snel toe zou geven mocht ze fout zitten, maar fout zat ze niet daar was ze echt heel erg zeker van. Ella merkte dat de jongen naast haar het niet echt kon waarderen maar dat interesseerde haar weinig, dit gold ook op het moment dat ze de controller terug van hem over nam. Het was Peggy die aan het spellen was dus na haar idee had deze jongen het recht niet eens om ongevraagd de controller te pakken en er mee aan de slag te gaan, het was Ella's goed recht om hem ongevraagd terug te pakken. Daarnaast lukte het haar dan ook door de missie heen te komen waar de jongen en vooral Peggy niet in gelukt waren, ze was er dan ook zeker van dat het de jongen ook niet zou gaan lukken gezien hij dezelfde fouten maakte als Peggy had gedaan. Daarnaast had ze het spel al eens gespeeld zonder beter weten van haar in, wat dat betreft waren de drie dames allemaal anders. Wat de een kon of kende betekende nog niet dat de ander daar ook weet in had, zo was ze in staat om te voorkomen dat Peggy alles mee kon krijgen maar zo nu en dan liet ze haar toe en zorgde ze dat ze alles mee kreeg. Ella vond dat ze te weten moest komen dat ze prima in staat was om Peggy haar leven over te nemen. Vroeg of laat zou het lukken en zou zij de baas zijn over het leven van dit lichaam.

✧ Ella keek kort opzij waar door ze merkte dat de jongen haar gevaarlijk aan keek, zij zelf haalde enkel haar schouders op en bewoog Lara verder terwijl ze een aantal mensen vermoorde met pijl en boog en haar concentratie weer op het spel richtte, waarna ze zich uiteindelijk wel weer op hem lette toen ze zich voorstelde en haar hand uit stak die echter niet aangenomen werd, Ella rolde met haar ogen en pakte de controller weer vast waarna ze naar beneden keek toen ze merkte dat hij zijn hand op de controller had gelegd, wou hij hem nu serieus terug afpakken. ‘Nee ik heb geen stemmen in mijn hoofd,’ Een wat lachend geluidje verliet haar lippen waarna ze naar hem keek, "Natuurlijk, wat jij wilt." Sprak ze waarna ze weer terug naar de controller keek toen hij zijn vingers er omheen krulde. ‘De naam is Dario en ik weet niet of je het door had, maar ik was bezig,’ De blik in haar ogen veranderde, het werd harder en iets boos. "Dat zeg je goed, was. Als je het niet erg vind wil ik graag verder met de game." Ella liet met een hand de controller los en legde die om zijn hand heen waarna ze makkelijk een voor een zijn vingers van de controller los maakte. "Dus ik vraag je vriendelijk de controller los te laten lekker ding." Ze staarde hem enkel aan met een harde blik in haar ogen zonder enig echte emotie in haar stem buiten een wat boze onder toon.  

WORDS: 775 - TAG: Dario

lla merkte wat er gebeurde wanneer ze hem nog kwader maakte, namelijk dat hij meer grip nam om de controller heen. Ze was ergens wel benieuwd in hoe ver het zou gaan, Ella was hem aan het uitdagen en hij ging er gelukkig voor haar mooi op in. Peggy zou namelijk nooit vragen of iemand ook maar stemmen in zijn of haar hoofd had. Daar was Peggy te netjes voor, Ella daar in tegen dacht eigenlijk nooit snel na over maar door dat ze door ging kreeg ze wel de antwoord die ze wilde hebben. ‘Het. Zijn. Geen. Stemmen,’ Haar lach vulde de ruimte dan ook al snel nadat hij de woorden uit sprak. "Prima dan geen stemmen, persoonlijkheden ook prima." Sprak ze met een grijns, het was haar gewoon weg gelukt om hem toe te laten geven dat hij iets had. zie je wel dat ik gelijk had. klonk er door mijn hoofd heen, maar het bleef stil zoals verwacht. Peggy haar stem kon ze alleen horen wanneer ze naar iets keek waar door de haar reflectie zag, maar dit kon werkelijk van alles zijn waar door Peggy nooit helemaal van haar af was ookal probeerde Peggy het grote deels te voorkomen, daar was Ella al wel achter. De doeken over spiegels waren het bewijs. "Je geeft echter wel erg snel toe lekker ding." Grijnsde ze, natuurlijk kon ze nu zelf ook iets zeggen over haar eigen stemmen in haar hoofd maar dat besloot ze niet te doen. Hoe dit ook af liep, de jongen kwam er waarschijnlijk hoe dan ook achter dat Ella niet altijd Ella was.

✧ Ze merkte haast meteen dat het nog een hele strijd zou zijn om de controller terug te krijgen, op dit moment leken het net twee kleine kleuters die niet los wouden laten. Ze had echter een groot geluk dat ze de mutatie had waar door ze sterker was dan normaal, ze dacht in elk geval dat het in haar voordeel lag waar door ze hoe dan ook haar zin zou gaan krijgen. Ze hield haar kracht nog laag waar door het leek als of ze zoals elk meisje zwak was, en hoe meer tegendruk ze echter kreeg hoe meer druk ze er op zette langzaam heel langzaam liet ze haar ware kracht zien of om eerlijk te zijn voelen. Vroeg of laat zou het hem pijn moeten doen en zou het er voor moeten zorgen dat hij los zou laten. Zodra ze dan ook dacht dat ze bijna op dat punt zat begon Dario te lachen waar door ze hem eigenlijk wat verbaast aan keek, had hij niet door dat ze zijn vinger met gemak zou kunnen breken? Dat ze elke bot in zijn lichaam door midden zou kunnen breken waar door het leek als of het niets was? ‘Of wat? Ga je over op de niet vriendelijke manier?’ Haar ogen knepen kort samen terwijl ze hem recht aan keek, ondanks zijn lach was er overduidelijk woede in zijn stem te horen. Dezelfde woede die zij echter ook in zich droeg en met zijn gedrag steeds erger werd. ‘Try it,’ Die woorden waren de druppel, Ella duwde de vinger verder omhoog met de bedoeling hem te breken, maar voor ze op dat punt ook maar kon komen begon ze zelf een pijn te voelen die ze helemaal niet hoorde te voelen. Kort schoten haar ogen van hem naar haar hand om er zeker van te zijn dat hij haar niet aan raakte, iets wat ook zo was.

✧ "Hmm," sprak ze zacht terwijl ze nog iets verder door drukte waar door haar gezicht iets vertrok van de pijn. Uiteindelijk liet ze zijn hand los pakte met beide handen snel zijn polsen vast voor hij ook maar op zou kunnen staan of iets waarna ze zijn polsen omhoog duwde en zonder pardon op zijn schoot ging zitten waarna ze zijn polsen boven zijn hoofd hield en ze verder naar achteren duwde. Haar lichaam vertrok iets van de pijn toen ze de pijn die ze veroorzaakte bij haar zelf voelde, het was niet dat ze bestendig was tegen pijn. Maar het was een pijn die te doen was, ze had ergere pijn gevoeld in haar hele leven, haar jeugd stond eigenlijk bijna alleen maar uit pijn waar door ze er beter mee om wist te gaan. En de grote litteken op haar rug was daar het bewijs van. "Laat. Los" Siste ze hem toe terwijl ze naar hem keek en de woede in haar ogen alleen maar erger werden. "Want geloof me, ik zal een manier vinden om je pijn te kunnen doen. En dat is een belofte als je nu niet los laat!" Sprak ze terwijl enkel en alleen de woede nog in haar stem te horen was.

WORDS: 795 - TAG: Dario

lla begon alleen maar meer te irriteren toen de jongen ook nog begon te lachen, normaal als ze haar kracht gebruikte werden ze altijd wel bang, maar het probleem hier was dat hij de pijn niet kon voelen die ze aanrichtte, nee in plaats daar van had hij een soort van mutatie dat er voor zorgde dat zij het voelde en de jongen waar ze zich op bevond juist niet. Maar dat zorgde er voor dat dit een uitdaging werd voor Ella, een die ze zeker weten wel aan zou nemen zonder dat hij het misschien zou weten. En die belofte zou vroeg of laat ook uit komen, misschien juist op het moment dat hij het niet eens meer wist. Hoe dan ook ging ze haar best doen om hem pijn te doen, om te bewijzen dat hij zeker wel pijn kon voelen. Ella moest haar best doen om niet stom te gaan grijnzen waarna ze met haar ogen rolde toen hij de woorden grappig uit sprak. ‘Jij bent echt grappig,’ Dit alles maakte haar nog bozer dan ze eigenlijk al was, normaal gezien was het nadeliger voor de desbetreffende persoon. Dit keer was het echter nadelig voor haar. "Natuurlijk, altijd. Ik was niet voor niets de grappigste van de klas." Sprak ze sarcastisch uit.

✧ ‘Weet je wat pijn doet? Als je tijdens het eten op je tong bijt. Die korte maar ineens harde pijn, ken je het? Vast wel,’ Ella haar ogen werden groter bij het aan horen van die woorden, ze keek hem zonder schaamte recht in de ogen terug terwijl ze zag hoe hij met een grijns op zijn lippen zijn mond opende. "Don't you dare!" Waarschuwde ze hem, terwijl ze hem met dreigende blik in haar ogen aan keek. Ze probeerde door middel van haar tong iets in haar mond te bewegen te voorkomen dat ze de pijn zou gaan voelen, maar niet al te snel vertrok haar gezicht zich terwijl de het gevoel had dat ze op haar tong had gebeten, in plaats van dat hij stopte voelde ze hoe hij zijn tanden steeds harder op zijn tong drukte waar door het bij haar meer pijn ging doen, ergens hoopte ze dat hij zo erg door zou gaan zodat hij het puntje van zijn tong kwijt raakte, het deed pijn dat moest ze eerlijk toegeven maar tot nu was het wel te doen. Het maakte haar enkel alleen maar bozer wat er voor zorgde dat ze een domme fout maakte, ze liet namelijk een van zijn polsen los en zonder er echt bij naar te denken sloeg ze hem met een vlakke hand hard in het gezicht. Precies op dat moment voelde ze een pijn op komen in haar gezicht wat haar het gevoel gaf dat ze geslagen was, op het moment wanneer het pijn het ergste was verzwakte haar grip op het lichaam voor enkele seconden waar door ze terug de duisternis in getrokken werd.

✧ Geschrokt sperde Peggy haar ogen iets toen ze zich plots op een heel andere plek was dan waar ze net eerder had gezeten, precies op het moment dat Peggy terug was gekeerd verzwakte de kracht die op de arm van Dario was gedrukt die ze nog vast had. Met grote ogen bleef ze hem aan kijken terwijl ze de pijn in haar tong voelde en haar wang haast leek te branden. Geschrokken liet ze zijn pols los en bleef zonder er echt bij na te denken op zijn schoot te zitten. "O mijn god." Mompelde ze terwijl ze haar hand zachtjes op haar wang legde. "Heb je me geslagen?" In haar stem was een onwaardige klank te vinden, "Ella." Mompelde ze zacht terwijl alle puzzel stukjes in elkaar leek te vallen. Haar hoofd draaide zich om naar het raam waar ze Ella woedend zag staan, blijkbaar was ze nog niet helemaal klaar. "Jij!" Siste Peggy haast van woede terwijl haar ogen zich fijner knepen. "Verdomme! Wil je ons dood hebben?!" Het enige wat van Ella af kwam was haar lach, haar lach die Peggy zo te veel bekend voor kwam dat ze haar hoofd weer weg draaide om naar de jongen te kijken en hier door ook Ella uit haar hoofd wist te bannen. Een blos begon langzaam bij haar kaken en gleed naar haar wangen toe toen ze pas besefte dat ze op zijn schoot zat. "S-sorry," Sprak ze zacht terwijl ze snel van hem af stapte en hier door wat over haar eigen voeten struikelde waar door ze op de grond voor hem terecht kwam op haar achterwerk. "Ze kunnen me beter opsluiten in een gekken huis." Mompelde ze zacht tegen haar zelf terwijl ze eigenlijk wat verslagen de bloed smaak in haar mond probeerde te laten verdwijnen.

WORDS: 791 - TAG: Dario - NOTE: maakt niet uit, ik vind hem als nog leuk haha.

‘

D

at zou nogal moeilijk zijn denk je niet?’ Verbaast keek ze hem aan waarna haar blik langzaam omhoog gleed en ze zag dat Peggy beide zijn armen vast had, dan zou het inderdaad niet mogelijk kunnen zijn maar waarom had ze dan zo'n last van haar wang als of ze geslagen was. Het bracht allemaal verwarring met haar mee wat duidelijk te zien was op haar gezicht, wat had Ella allemaal gedaan? Ze had in elk geval last van haar schouders, als of iemand er op had gedrukt en haar in een houding had gehouden waar de jongen nu in zat. Langzaam begon er een idee in haar op te komen, ze wist dat Ella sterker was dan elk ander mens. Zou Ella dit alles veroorzaakt hebben? De last in haar schouders, de pijnlijke wang en de bloed smaak in haar mond? Als of ze op haar tong had gebeten, maar hoe kon dat? Dat was geen mutatie die Ella had, was het de jongen? Had de jongen een mutatie waar door zij zelf er last van had? Waar door zij zelf de pijn voelde?

✧ Voor dat zij daar ook maar achter zou kunnen komen richtte ze haar aandacht op Ella wat er voor zorgde dat ze voor het eerst eigenlijk in het bijzijn van een ander iets over Ella of eigenlijk tegen Ella sprak. Nog nooit had ze dat gedaan en zonder er bij naar te denken had ze Ella bekent gemaakt. Wat ze misschien beter niet had kunnen doen, achteraf gezien. Zodra ze dan ook op de grond zat kreeg ze door dat de jongen voor haar nu ook af wist van Ella. ‘Niet perse,’ Eigenlijk wat verbaast keek ze hem aan, waar doelde hij op? Ze hoorde wel in een gekkenhuis, dat was toch meer dan duidelijk? Anders zou het haar dood worden, dat bleek wel weer. ‘Enkel wanneer er geen goede communicatie en band is tussen jullie twee, of meer, ik weet niet met hoeveel je bent namelijk,’ Een snuivend geluid was te horen terwijl ze op stond, hij wist niet waar hij over sprak. "Je weet niet waar je het over hebt." Ze ging terug op de bank zitten en staarde kort voor haar uit. "En als je dit ook maar tegen iemand verteld ik zweer je dat ik kraaien je ogen uit laat prikken." Ze zou het toch nooit doen, maar toch was ze te bang dat Dario het ooit tegen iemand zou gaan zeggen. Dus kon ze niks anders dan hem een soort van bedreigen, in de hoop dat hij zijn mond zou houden.

✧ De bloed smaak bleef in haar mond hangen waar door ze haar duim kort over haar tong heen liet gaan om er vervolgens naar te kijken, er zat bloed aan wat betekende dat haar tong nog bloedde. Zuchtend veegde ze haar duim schoon en keek naar de tv waar het spel nog steeds op pauze stond, ze keek kort naar de controller in zijn hand en besefte waarom dit alles zo was. Ella had waarschijnlijk de controller af willen pakken wat haar blijkbaar niet gelukt was, kort gleed haar blik naar het raam waar ze haar weerspiegeling zag. "Lekker voor je." Mompelde ze zacht naar Ella, als blikken konden doden lag ze nu zes meter onder de grond waarschijnlijk. Een kleine grijns verscheen kort rond haar lippen waarna ze weer terug keek naar Dario en die grijns op haar lippen meteen verdween, misschien was het beter om er toch een soort van met iemand over te praten. Ookal was het Dario iemand die ze eigenlijk net had leren kennen en god mocht weten wat Ella allemaal met hem gedaan had. "Twee, we zijn met zijn tweeën denk ik." Mompelde Peggy waarna ze haar benen op de bank zetten en haar armen om haar benen heen sloeg waarna ze haar kin op haar knie liet rusten. "Maar als of jij er ook maar iets over weet."

WORDS: 656 - TAG: Dario - NOTE: lalala