Trefbal, ja dat had ze wel eens gespeeld toen ze nog op school had gezeten in Roemenië. God wat was dat een tijd geleden zeg, maar ze was er toen al verbazingwekkend goed in geweest. Haar mutaties zorgden daarvoor, en dat voordeel nam ze met beide handen aan. Haar behendigheid lag vele malen hoger dan bij normale mensen of zelfs mutanten, wat haar bij dit spel een groot voordeel gaf. Het feit dat ze ook nog eens heel lenig was door het jarenlange trainen in het circus, en ook weer de mutatie, maakte haar ongeveer ontrefbaar. En dan was er nog het feit dat haar conditie door het jarenlange trainen, elke dag trainen, en ook haar mutaties nogmaals, heel goed was. Ze was praktisch gemaakt voor dit spel, ze kon bijna niet geraakt worden, bedacht ze zich. Bijna, want ze was en bleef menselijk, wat haar capabel maakte voor fouten, zelfs bij zo'n simpele sport als dit. Bij een overmacht aan ballen kon ook zij niet eraan ontsnappen, maar voorlopig had ze dat voordeel nog. Toen de gymdocent, Clyde, vertelde dat mutaties gebruikt mochten worden verscheen er een grote grijns op haar gezicht. Die verdween wat toen haar team de meerderheid kwijt raakte, een meisje kwam binnen, gevolgd meisje met blauw haar. Heel fijn, dat werd hard werken. Niets wat ze niet aan kon, maar de nummers waren simpel, met vijf hoefde je gewoon minder te doen dan met vier.
Het spel begon, en razendsnel sprintte ze naar voren om een bal te pakken. Ze kreeg het ding te pakken, en bewoog zich snel weer wat naar achter, met de bal in haar handen. Er werd een bal naar haar benen toe gegooid door de jongen met de rode haren, Allen. Ze sprong soepel aan de kant, ze moest toegeven, dat was een makkie. De jongen mocht misschien goed zijn in trefbal, hij had nou eenmaal niet haar flexibiliteit en behendigheid. Het was voor haar alleen maar mooi want ze had nu twee ballen. Even keek ze over het veld, en zag hoe een meisje met een immense kracht de bal naar hun kant toe gooide. Adara fronste eventjes, die nam het wel heel serieus. Ze zag Joshua zonder bal staan, en gooide er een naar hem toe.
"Joshua, vang!" Riep ze nog, maar haar aandacht was al weer gericht op de tegenstanders. Ze zag hoe er een bal naar het meisje met het blauwe haar werd gegooid, en meteen gooide ze haar bal erachter aan. Ze zag hoe een jongen uit haar team het meisje met de bruine haren, Lorise, niet raakte. Ook al was dat zo gemakkelijk. Ze zuchtte eventjes, misschien had hij gewoon absoluut geen gevoel voor trefbal. Er werd weer een bal op haar afgevuurd, die ze alleen kon ontwijken met een turnbeweging. Misschien ook nog wel met gewoon springen, maar dit was zo veel leuker. Soepel maakte ze de flik flak, snel en goed afgerond, zoals ze zo vaak had gedaan. Aangezien de bal al gegooid was, kon ze het ding mooi oprapen.
"Is dat alles?" Riep ze naar de tegenstanders, niet gemeen bedoeld, dat was wel duidelijk. Maar als dat echt alles was wat ze hadden dan had ze een wat saaie gymles voor de boeg.
Clothes x Pants & Shoes
