Onderwerp: One photo, two guys reunited. [Robb] ma dec 05, 2016 10:17 pm
.Always live before you die.
Storm liet zijn gsm op zijn borst zakken terwijl hij verbaasd naar het plafond staarde van zijn kamer. Robb Jones … De Robb Jones waarmee hij behoorlijk close was in Londen … die was weg gegaan en nooit meer van zich had laten horen. Storm duwde zichzelf recht, zette zijn voeten op de grond en staarde naar de vloer terwijl hij zijn gsm rond liet draaien tussen zijn handen. Zijn hoofd probeerde hardnekkig op zoek te gaan naar een manier hoe hij dit puzzelstukje op de anderen moest plaatsen. Dat Robb hier was verklaarde heel wat, hij was een mutant dan betekende dat hij uit Londen was vertrokken om hoogstwaarschijnlijk die reden. Storm had het tenslotte ook gedaan dus hij begreep het wel, hij had zijn beste vriendin achter gelaten en pas hier besloten om Camille de waarheid te vertellen, hij had zijn familie, Ethan, iedereen achtergelaten in onwetelheid dus ja … hij begreep het maar al te goed. Toch, hoeveel kansen waren er dat ze elkaar terug zouden tegen komen? Als hij Lupos niet had gehad dan was dit nooit gebeurd dus moest hij zijn weerwolf nu weer dankbaar zijn. Dit was een geluk bij een ongeluk, dit was … Storm streek zijn handen door zijn haar en glimlachte voor het eerst sinds dat hij dit gelezen had. Hij nam zijn gsm en keek opnieuw naar de foto, waar waren die tijden gebleven?
Dat Devon en Denni kibbelend de kamer binnen kwamen ontging hem compleet. In die korte minuten had hij met Robb afgesproken om meteen te meeten, ongeacht de les die er voor hem zat aan te komen. “Spoken gezien Hall.” Grinnikte Devon geamuseerd. Storm schrok op uit zijn gedachten en keek op naar het tweetal, schudde bedenkelijk zijn hoofd alvorens hij zichzelf afdrukte van het bed en naar zijn jas greep, niet dat hij die echt nodig had. “Waar ga je heen, we hebben les.” Begon Denni meteen. Storm gaf zijn beste vriend een schouderklopje en drukte zijn lippen kort tegen die van Denni. ‘Wees mijn oren en ogen in de les, ik leg het later wel uit.’ Zei hij vaag alvorens hij door de deur naar buiten wandelde. “Doe geen domme dingen!” Waarschuwde Devon hem na. Als wat? Tegenwoordig was alles een domme beslissing, Nadya opzoeken, naar Cole gaan, Dalton … te zwijgen over alles er tussen in. Het enige goede nu op dit moment was Robb en het feit dat hij een oude goede vriend zou terug zien.
Ze hadden afgesproken op het strand, niet omdat het buiten was al was dat ook wel handig voor Storm. Maar omdat het er stil was en stilte zouden ze nodig hebben want hij was zeker dat er veel zou te vertellen zijn, niet enkel van Robb zijn kant maar ook van Storm zijn kant. Hij was tenslotte ook hier als een mutant. Als hij dit Camille zou schrijven, ze zou flippen met dit nieuws en ze kon wel een beetje goed nieuws gebruiken tegenwoordig. Lupos hield niet zo erg van het strand, de zoute zeegeur en de wind ontnam hem grotendeels zijn capaciteiten om personen te vinden maar Storm had er geen erg in. Hij wandelde langs de houten trap naar beneden en wandelde een stukje richting de zee waar hij bleef staan en naar de horizon staarde. Robb Jones, damn, dat was een stukje mooi verleden die hem hierheen was gevolgd of omgekeerd. Hij kon daar lang gestaard hebben zonder Lupos, gelukkig was de weerwolf er om zijn aandacht te verlegen naar de jongen die de trap af kwam en het was echt Robb. Storm spreidde zijn armen en keek hem ongelovig aan. ‘Het is echt de Robb Jones.’ Zei hij nog steeds verbaast terwijl hij langzaam naar de jongen toe wandelde. Hij was letterlijk nog geen haar veranderd. ‘Man dit is,’ hij zweeg en schudde ongelovig zijn hoofd voor de glimlach open brak op zijn gezicht en hij Robb meteen omhelsde, zo blij was Storm om iemand terug te zien die hij had gekend voor Lupos zijn leven om gooide, zo blij was hij om eens iets rooskleurig te hebben in dit verschrikkelijke leven van hem …
Onderwerp: Re: One photo, two guys reunited. [Robb] ma dec 05, 2016 11:21 pm
"True friendship doesn't die."
Onbegrijpend staarde Robb voor zich uit. Hoe het zo snel had kunnen lopen wist hij niet. Het ene moment plaatste hij een oude herinnering op Instagram, het volgende moment bijna ging hij zijn oude vriend weer ontmoeten. Het had hem grote moeite gekost om toen te vertrekken uit Londen. Storm, Camille, de gehele Hall familie. Allemaal zaken die hem zeker daar hadden kunnen houden, maar hij kon het niet. Hij was al te lange tijd in de stad gebleven, het zou zijn gaan opvallen als hij er nog langer verbleef. De reden dat hij het op een briefje had gedaan, was omdat hij het niet persoonlijk kon. Zijn toenmalige phone, had hij in zijn appartement laten liggen, alles van zijn bestaan in Londen had hij proberen uit te wissen. Maar sinds hij op Genosha was aangekomen, en hij na enkele maanden zijn account weer heractiveerde en hij alle foto’s van dan weer terug vond. Voelde hij de onmisbare leegte in zijn hart weer groeien. Hij en Storm waren close geweest. Toen hij had uitgevonden via foto’s van andere dat de jongen ook hier zat, het was iets wat hij niet had kunnen bevatten. Maar hij had het niet gedurfd om hem zo direct te contacteren als nu. Zijn oude vriend had eerst verbaasd gereageerd en vervolgens had hij haast meteen gevraagd om hem te zien. Iets wat hem zwaar viel, maar hij kon het echt niet langer meer uitstellen.
Torrance was net weer de kamer binnen gelopen en de knul spotte haast meteen dat er iets anders was aan Robb. Robb haalde enkel zijn schouders op. ’Oude herinneringen die net iets aanweziger zijn dan normaal.’ Stelde hij hem gerust waarna hij overeind veerde. Robb greep zijn vest van de stoel af en schoot die haast meteen aan. ’Ik zie je straks.’ Knikte hij kort naar de dude die inmiddels op zijn bed al weer bezig was met iets. Van zodra hij de kamer uit was leunde hij heel even tegen de muur aan, wierp nog een blik op de foto die hij misschien een half uur eerder had geplaatst. Eerst Alice, en nu Storm. Wat voor verassingen zouden er nog meer zijn hier?
Het tweetal had afgesproken op het strand. Zeker niet al te koud voor de tijd van het jaar, alleen misschien een beetje veel wind. Maar daar kon hij echt wel mee leven. Robb begon in zijn hoofd zaken te bedenken waarover ze konden praten, maar het zou beter zijn als het van zelf kwam. Voor de gelegenheid had hij een fles oude Whiskey meegenomen. Maar letterlijk zo oud dat Storm het misschien wel meteen door had. Niet om daar op te drinken, maar eerder als een soort cadeau om sorry te zeggen. Misschien was dat te beleefd, maar het was nu eenmaal aan hem om zo te zijn. Binnen een mum van tijd had hij de trap bereikt die naar beneden leidde en juist op het einde vond hij inderdaad Storm. Storm leek wat ouder te zijn geworden, iets wat zich vooral toonde aan de baardgroei van de knul en ook aan het iets langer haar dan hij gewend was van hem. Zijn beide mondhoeken trokken bij elke stap naar beneden een beetje meer omhoog. Dat hij dit nog mocht meemaken! ’The one and only laddie.’ Sprak hij al lachend. Van de laatste trede sprong Robb af, en hij belande enkele meters van de jongen verwijderd. Verdere woorden waren er momenteel niet nodig, het gebaar van Storm zei al genoeg. Robb legde zijn armen eveneens om de knul heen en sloot voor een heel kort moment zijn ogen. Na misschien net wat langer dan gehoord zo te hebben gestaan liet hij de knul los en bood hem haast meteen de fles aan. ’Dit is bijlange na niet genoeg, maar laat het een begin van een excuus zijn. Hij is goed gerijpt door de jaren heen, dus hij zou geweldig goed moeten smaken of toch tenminste heel wat opbrengen.’ Knipoogde hij even naar de knul.
Onderwerp: Re: One photo, two guys reunited. [Robb] di dec 06, 2016 6:27 pm
.Always live before you die.
De hele weg naar het strand had hij zich afgevraagd wat hij moest zeggen tegen Robb. Moest hij zeggen wat Lupos inhield of zou hij gewoon praten over het shape shiften. Hij wilde niet nog iemand belasten met de waarheid. Ondanks dat praktisch de hele school te weten was gekomen wat er met Devon was gebeurd hoopte hij nog steeds dat er sommigen het niet wisten, of hem in ieder geval al niet bij naam kende. Dus een gewone wolven shape shifter leek hem wel oke. Maar waarom zou hij dan vertrokken zijn uit Londen … hij probeerde oprecht het ene puzzelstukje in het andere te schuiven. Niet enkel over zichzelf maar ook over Robb, wat soort van mutant zou hij zijn? Hij was niet vaak nieuwsgierig naar anderen hun leven maar nu wel … nu wilde hij graag weten of Robb een goed leven gehad had na Londen. Hun tijd samen was geweldig geweest, Camille had hem gekend, de squad had hem gekend en iedereen had het jammer gevonden dat Robb was vertrokken en praktisch alles van zijn bestaan had gewist. Storm had nog vaak eens aan zijn goede vriend terug gedacht. Hij evenaarde niet Camille, dat zou zelf Devon niet kunnen maar hij kwam net als Ethan in de buurt van een echt goede vriend waar hij vaak veel zou tegen gezegd hebben. En nu troffen ze elkaar hier weer op Genosha, van alle plaatsen zaten ze allebei op hetzelfde eiland. Voor een keer was het lot hen gunstig gezind, voor een keek was er een beetje zonneschijn in Storms donkere dagen.
Toen hij naar de horizon staarde besefte hij hoeveel dat strand al voor hem had gedaan. Hij had hem Kat samen gebracht, hij kwam hier vaak met Nadya, jogde hier af en toe eens met Devon. Dit strand kende waarschijnlijk meer pijn en geheimen van Storm dan iemand anders zou kennen. En nu zou hij hier Robb ontmoeten, zouden ze hier een lang gesprek hebben die ook weer kon meegevoerd worden door de golven. Zijn blik zakte voor een kort moment af naar zijn eigen schoenen die zachtjes weg zakte in het zand, hij probeerde hardnekkig om al het negatieve uit zijn hoofd te krijgen op een positieve dag als deze. Toevallig die ene foto, van die avond die hij maar al te goed kende. Als hij zich niet vergiste had Camille de foto genomen, ze hadden zoveel plezier gehad toen.
En dat vredige moment werd absurd onderbroken door Lupos die al zijn aandacht verlegde naar de nieuwkomer op het strand. Meteen kreeg Storm, de geur, de hartslag, alle kleine details van Robb werden Lupos meteen eigen. Het maakte Storm zo moe, de gretigheid van de wolf maar dat gevoel vervloog van zodra hij Robb in het vizier kreeg. In tegenstelling tot hem was Storm wel verouderd, Lupos had hem in perfecte conditie gezet en dat was ernaar te zien. Maar Robb …. Niets, geen haartje was aan de jongen veranderd. Robb lachte om de verbaasdheid bij Storm, ja die zou er wel nog eventjes blijven. ‘Je bent echt niet veranderd.’ Greens hij toen hij naar zijn oude vriend toe wandelde en zijn armen om hem heen sloeg. De omhelzing voelde in zeker zin zo vertrouwd, zo … Londen. Misschien was dit exact wat Storm nodig had. Niets zou het gevoel dat Denni hem gaf kunnen overtreffen maar dit was een al even zware opluchting in zijn lichaam en geest. Hij gaf Robb een stevige rug klop alvorens hij zich terug trok en hem met die typische grijns van hem aan keek. Bij de woorden gleed zijn blik naar de fles. ‘Je hoeft je nergens voor te excuseren.’ Zei Storm meteen. Hij had het tenslotte ook gedaan, weg gegaan zonder iets achter te laten buiten een brief. Hij nam de fles over en keek naar het etiquette. ‘Wel heel erg lang.’ Bedacht hij zich luidop waarna hij weer naar Robb op keek. ‘Ik drink hem niet alleen leeg.’ Waarschuwde hij zijn vriend meteen. ‘Trouwens, hoelang zit je hier al? Want dit is,’ hij wreef zijn hand door zijn haar en bekeek Robb weer eens van boven naar onder. ‘Wauw echt, ik weet niet waar ik moet beginnen.’ Lachte hij kort. Damn, het was goed om hem terug te zien!
