Onderwerp: Human down| &Simon ma dec 05, 2016 5:08 pm
“Mischief Managed”
Doggies, Shay en muziek. Een betere combo bestond er echt niet. Tenzij dat je er nog pokémon ergens tussen gooide. Maar zelfs zonder dat was dit echt de perfecte combinatie. Met een brede grimas en haar gitaar die ze met een band op haar rug droeg wandelde het meisje in de richting van een van haar favoriete plekjes op het hele eiland. Niet de speeltuin, ookal kwam die gevaarlijk dichtbij. Maar nee, Shay was op weg naar het shelter. De happiness van die pups zou er echt wel voor kunnen zorgen dat ze dat rare gedoe vergat van enkele dagen geleden. Toen was plots haar zeer gewaardeerde muziekles opgehouden uit het niets, Damian had gezegd dat ze voor de rest van de dag vrij waren en was daarna vertrokken naar de leraren kamer. Vreemde gebeuren als je het haar vroeg, heel erg vond ze het niet enkel en alleen dat echt elke les van die dag gewoon was afgelast vond ze een beetje vreemd. Maar ze had zich dan maar verder lopen vermaken met wat jammen in het muziek lokaal. Damian was echter niet terug gekomen, zelfs niet om zijn papieren te komen halen. Maar goed, nu was het dus puppy tijd! Natuurlijk was Shay niet aan het wandelen, dat was net iets te standaard voor het meisje. In plaats daarvan was ze half aan het huppelen, niet te fel tho ze wilde immers niet dat haar gitaar te hard op haar rug knalde want dat deed een klein beetje pijn. Het weer was alles behalve gezellig, dat was ook een van de redenen waarom ze echt wel binnen wou gaan zitten in het shelter, dat was tenminste lekker warm. Niet dat ze het nu al geweldig koud vond hoor, nee normaal deze tijd nu in Detroit lag er misschien al sneeuw. Daarmee was dit weertje niets vergeleken. Al kon dat heel snel omkeren.
Met een grijns tot achter haar oren duwde ze de deur van het gebouw open en stapte ze gelijk naar binnen. Meteen werd ze ontvangen door enkele viervoeters die naar haar toe kwamen lopen en vrolijk tegen haar op springen, de een al wat groter als de ander maar zeker niets groot genoeg om haar omver te krijgen. Natuurlijk begroette ze elk hondje met even veel aaitjes als ze verdiende. Shay besloot haar gitaar heel eventjes op een van de kennels te leggen, veilig en wel uit de weg voor de kleine pups die nog steeds niet gekalmeerd waren. Lachend hurkte ze neer, waarop er gelukkig ook een groot deel stopte met springen, thank god maar anders had ze zelf in een van die kennels gelegen. Na enkele minuten was het grootste deel van de honden toch bedaard, al was dat niet gerekend op een van de grotere honden. Een toch al volwassen ogende husky die met volle snelheid op haar af kwam rennen. De andere pups die hadden hun aandacht gevestigd op wat anders, maar de husky had alleen oog voor haar. En in plaats van recht te staan zoals ze normaal deed bleef ze gewoon zitten. Zonder enige reden lag ze dan ook binnen enkele seconden in een van de grotere kennels die tegen de grond stonden. Net op dat moment hoorde ze ook de deur weer dicht vallen. Natuurlijk zoals Shay was begon ze zich zelf uit te lachen. Ja ja, haar zelf humor was de leukste van al. ’Voorstellen komt later. Ik zou je al dankbaar zijn als je me hieruit kan helpen!’ Sprak ze al lachend.
Onderwerp: Re: Human down| &Simon vr dec 23, 2016 7:23 pm
Een zacht gehum was hoorbaar uit zijn mond en met de meest vrolijke blik stapte Simon door de deuren naar buiten. Een schooldag die zomaar stop was gezet. Het had hem eerst wel een paar bezorgde blikken op zijn gezicht geleverd, maar toen iedereen dolblij het lokaal uit gestormd was, kon hij het ook niet laten om mee te doen met al die blijheid. Al leek de redelijk grijze lucht hem geen goed weertje om al te lang buiten te blijven, deze verkorte schooldag moest toch wel gevierd worden. De jongen stak zijn handen nog altijd vrolijk in zijn zakken en volgde het grauwe grindpad naar wist hij waar. Waarheen hij ging wist hij niet precies, maar zijn voeten wisten hem altijd wel naar wat gezelligheid te leiden. Ernaast zaten ze niet, zeker niet toen hij al het geluid hoorde van redelijk drukke dieren. Ah. De shelters van dit eiland. Waarschijnlijk zaten er een paar huisdieren van studenten. Toen Simon het zachte gemiauw hoorde van katten vertrok zijn gezicht toch wel iets. Iets met een poging tot moord op hem. Een klein vogeltje was natuurlijk niet erg veilig rond welke kat dan ook. Nee, Simon koos ervoor om stevig voorbij dat gebouw te stappen. Het geblaf van honden trok hem toch wat meer aan. Al herinnerde hij zich wel dat ook honden redelijk naar vogeltjes wilden happen. Maar goed dat hij nu gewoon op twee menselijke benen stond. De drukte die hij buiten had gehoord was al redelijk weggevaagd toen hij de deurklink omlaag drukte. Toen hij zijn hoofd naar binnen duwde, zag hij echter wel iemand belaagd worden door een hond. Simon zijn mondhoeken kropen in een vrolijke grijns omhoog. Hulp was nodig, zijn hulp! “Komt goed!” lachte hij en liep richting de kennel waar de vreemdeling in was geduwd door een fluffige husky. Simon plaatste zijn handen rond de borst van de hond, die toch redelijk wat aan gewicht had en begon hem mee te trekken. De eerste paar pogingen hadden niet veel zin, want de hond bleef doodleuk staan. Pas toen de jongen zijn evenwicht kwijt was geraakt en achteruit tuimelde, draaide de husky zich om (een roze tong hing vrolijk uit zijn snuit) en dook hij op zijn nieuwe prooi. Twee witte poten plaatste zich net boven zijn schouders en voordat hij het wist begon de grote hond hem al kwispelend te likken. Simon begon er om te lachen en rolde zich onder de hond uit. “Ik denk dat we voor nu wel veilig zijn voor deze grote jongen.” merkte hij op en aaide de hijgende husky op zijn flank. De hond was rustig gaan zitten en keek met tong uit zijn bek om zich heen. “Ik ben Simon, by the way.” Hij was overeind gekomen en plofte naast haar in de kennel neer, anders zat ze daar ook maar zo alleen!
Onderwerp: Re: Human down| &Simon wo dec 28, 2016 3:27 pm
“Mischief Managed”
Natuurlijk moest het haar weer overkomen dat ze door een husky in een kennel werd geduwd, en dat het diertje natuurlijk ook nog even bleef staan zodat ze er mogelijk niet uit kon. Al kon Shay echt wel zien dat de hond het alleen maar deed om te spelen. Gelukkig voor haar, had ze haar gitaar ergens op een kast gelegd zodat die veilig was voor de vrolijke hondjes. Shay kon haar lach amper inhouden om wat er gebeurd was, zo ook wanneer de deur openvloog en er iemand binnen stapte. Gelukkig antwoorde de persoon al heel snel dat hij haar ook werkelijk kwam helpen. Goed, want voor eeuwig in een kennel blijven zitten vond ze niet bepaald geweldig. De hond wilde de eerste momenten dat de jongen tegen hem begon te duwen toch nog niet meteen moven. ’Zo te zien kan ik hier nog wel even blijven zitten. Please puppy, let me goo.’ Klonk het dramatisch van haar richting, al was het wel duidelijk dat het als een grapje was bedoeld. Wat er als volgt gebeurde deed haar zachtjes grinikken. De onbekende knul verloor zijn evenwicht, iets wat de husky wel leuk leek te vinden want binnen de kortste keren was hij op de jongen gedoken. Die leek het trouwens helemaal geweldig te vinden.
Toch was de knul eronder uit kunnen rollen, en Shay wou zich juist uit de kennel bewegen tot de knul ook droog naast haar kwam te zitten. ’Hopelijk, anders kunnen we samen wachten als hij weer voor ons komt zitten tot iemand ons komt bevrijden.’ Sprak ze al lachend. Natuurlijk moest het haar weer gebeuren dat ze nu een gesprek had met een goed uitziende knul, in een kennel. Het idee alleen liet haar al lachen. ’Wat word het gameplan als iemand ons hier zitten? De uitleg.’ Sprak ze bedenkelijk tegen de jongen. Snel genoeg stelde die zich ook voor als Simon. ’Ik ben Shay, de mens, niet de puppy.’ Een andere troepje honden kreeg hun in het oog, maar vonden hen net niet interessant om op hun af te stormen. Misschien maar beter, anders werd de kennel al heel snel over bevolkt. Shay haalde hoofdschuddend haar hand door haar donkere haren om vervolgens haar blik weer op de jongen te richten. ’Ik ontmoet niet altijd zo mensen hoor. Meestal tackle ik ze gewoon.’
Onderwerp: Re: Human down| &Simon do maa 09, 2017 7:43 pm
Oh nee, de dame in nood had hem echt nodig! Dit zorgde ervoor dat Simon zijn kracht toch wat meer verplaatste op de sterke poten van de hond en deze juist wegnam van zijn benen, die nu nog voor evenwicht zorgden. Hierdoor viel hij dus ook sneller om en draaide de hond zich in al het plezier naar hem om. Zo dreigend zag het beestje er niet uit en Simon begon ook hartelijk te lachen toen de hond hem begon te likken. Oh nee, nu was hij het slachtoffer geworden van het o zo vreselijke monster. Toch had hij er op een gegeven moment genoeg van en rolde hij onder de husky uit. Het was gewoon een van de vele huisdieren die wat aandacht te kort kwam nu ze zo alleen in een kennel moesten verblijven. Over alleen gesproken, Simon vond het wel zo attent om naast degene te gaan zitten die hij had geholpen, ook al was het op de grond. De jongen liet zijn hand even over zijn wang gaan, wat extra speeksel van de hond wegvegende en glimlachte bij haar woorden. “We zijn waarschijnlijk niet opgewassen tegen deze grootse vijand, nee.” grinnikte hij vrolijk terug. De pootjes van de hond maakten een vermakelijk geluidje op de harde vloer. “Uitleg?” Hmm, Simon trok er een wat bedenkelijk gezicht bij en wreef over zijn kin. “We zijn honden die getransformeerd zijn in mensen, natuurlijk!” Na zichzelf voorgesteld te hebben, wat hem wel een redelijk logische volgende stap leek, deed zij hetzelfde. “Aangenaam Shay, maar stiekem zou je best wel voor de schattigheid van een puppy door kunnen gaan.” grijnsde Simon, plagend. “Je harige vriendje heeft me al voor je getackled, ik hoop dat dat genoeg is voor mij?” Oh nee, hij zou zeker niet op de grond willen worden gewerkt zodra hij op zou staan.
Onderwerp: Re: Human down| &Simon vr maa 10, 2017 3:29 pm
“Mischief Managed”
Hopelijk had haar koene ridder zich niet bezeerd bij zijn val, want dat zou Shay zich nooit vergeven hoor. Stiekem was het wel epic tho, hoe zij gevloerd was door de husky en in de kennel was beland maar hetzelfde gebeurde ook bij de jongen. Of nou ja, de husky had hem tegen de vlakte gekregen en was hem nu aan het bedelven onder vele likjes. Niet fair hoor, zij wilde kusjes krijgen! Maar in plaats daarvan mocht zij dit keer voor pupperd spellen, iets wat ze stiekem ook nog wel leuk vond hoor. Niet dat ze dat ging vertellen aan haar held, want dan leek ze nog net dat beetje meer gestoord dan dat ze nu al leek. Al leek dat niet meer mogelijk.
Van zodra de dude naast haar was gaan zitten in de hondenkennel en zij wang weer helemaal droog had gemaakt. ‘Het beest heeft ons in de val gelokt.’ Klonk het terwijl er een pruillip op haar gezicht verscheen. Maar goed, ze moesten wel even een plan hebben hoor. Mensen die hun hier zouden zien zitten, wel die zouden hun bestempelen als de gekken van Genosha. Stiekem was dat al een bijnaam die Shay waarschijnlijk had, maar ze wilde het de schattige jongen naast haar niet aan doen. De dude kwam met een nog geweldiger idee af dan dat zei had kunnen bedenken. ‘Dat zou echt nog wel legit kunnen! Vergeet altijd dat deze plek vol mutanten zit.’ Sprak ze al lachend. Echt legit, hoe vaak ze het wel niet vergat kon ze echt niet meer op een hand tellen. De naam die de knul had, was echt wel eentje die ze hem zou hebben gegeven. De naam Simon straalde gewoon echt schattigheid uit, iets wat zeker ook telde voor de jongen hoor. Zijn opmerking liet haar even lachen. ‘Labrador of eerder toch een golden retriever puppy? Persoonlijk zie ik jou meer als een husky pup denk ik.’ Klonk het bedenkelijk. ‘Wel, het is niet dat ik hete expres doe hoor, ik kom nogal vaak uit de lucht gevallen. In de letterlijke zin dan.’
Onderwerp: Re: Human down| &Simon zo maa 26, 2017 5:13 pm
"Hij is dus blijkbaar slimmer dan dat hij er uit ziet." merkte Simon dan semi-serieus op, terwijl hij de nageltjes van de hond op de harde vloer hoorde tikken. De husky kwam meer op hem over als lief en zacht, zeer knuffelbaar. Maar zo verdord van binnen? Nee, dat niet! Natuurlijk was een goede alibi nodig voor als iemand hen zou betrappen in dit hok, bewaakt door een van de honden die hier verbleven. Simon kwam ermee dat ze naar mensen waren getransformeerd vanuit hun hondenvorm. Dat konden inderdaad mutaties zijn. "Dat," knikte hij tevreden, maar trok al snel een onheilspellende blik over zijn gezicht heen. "of.. we zijn gebeten door een weermens en nu worden we rond elke.." Even moest hij door het raam kijken om te zien hoe laat het ongeveer was. "middag rond vijf uur veranderd in mensen. Misschien dat de husky ons daarom bewaakt, misschien zijn wij haar puppies!" Misschien ging hij er een beetje te ver in door, maar nu zijn fantasie eenmaal aan het lopen was, was er geen houden meer aan. Zijn theorie werd echter bevestigd door Shay zelf. "Ja, precies, een husky pup!" lachte hij hardop. "Jij zou echt absoluut door het leven kunnen gaan als een pom." plaagde hij haar alvast terug. Hopelijk werd hij niet meer getackeld als ze straks de kans kregen om op te staan, maar hij kreeg er geen zekerheid van. "Echt?" kwam hij toch terug toen ze zei dat ze soms letterlijk uit de lucht kwam vallen. "Dat doe ik soms ook, echt letterlijk!"
Onderwerp: Re: Human down| &Simon di apr 11, 2017 2:58 pm
“Mischief Managed”
’Eerste indrukken zijn niet altijd wat het lijkt hoor.’ Klonk het bedenkelijk. Buiten als het op haar neerkwam, dan was de eerste indruk het enige wat je kreeg en niets anders. Of nou ja, niet dat dat altijd de waarheid was want stiekem school er nog veel meer achter haar maar dat liet ze niet aan de buitenwereld zien, want waarom zou ze right? Shay kwam liever over als de stuiterbal die ze was. Maar gelukkig was Simon ook van het zelfde stuitergehalte als zij was, dus dat zat echt wel goed.
De uitleg waarmee de knul als volgt kwam deed haar even nadenken. Plausibel. ‘Of misschien denkt ze wel dat wij haar komen aanvallen als we terug veranderen in onze honden vorm en wilt ze de rest beschermen tegen ons.’ Sprak ze op een geheimzinnige toon. Nee, feitelijk waren ze echte puppies hoor. Daar leken ze tenminste nog op, die onschuldigheidskaart konden ze samen nog wel spelen, vooral hij dan met zijn schattige uiterlijk. Echt, gelukkig dat ze neer zat hoor anders zou ze helemaal week zijn geworden of zo, zo door haar knieën zijn gezakt. Maar goed, ze zat veilig in de kennel. Met Simon niet zo heel ver van haar af, wat er dan wel weer voor zorgde dat Shay zich net dat beetje ongemakkelijk voelde al liet ze dat niet merken aan hem.
Lachend schudde ze haar hoofd. ‘Nee geen Pom, ik wil een groot hondje worden.’ Sprak ze met een pruillipje. Echt niet dat ze zo’n klein hondje was hoor, nee nee. Shay was bestemd voor grotere dingen als dat. Nu ook niet meteen een Deense dog hoor. Maar een Berner Senne of zo, yeaah dat was ze echt wel. Shay knikte toen hij nog even nacheckte of ze niet aan het liegen was of iets in die aard. Hij moest eens weten hoeveel mensen ze al wel niet geplet had! ‘Hm, ik heb je nog nooit gespot hoor. Vreemd, want ik loop dagelijks wel rond in de lucht.’ Sprak ze bedenkelijk.
