Trapped

Of dit alles nu werkelijk zo’n goed idee was? Wie zou het weten? Maar Victor was er van overtuigd dat hij de jongen kon helpen, dan toch voor heel even. Of hij het erg zou vinden moest Frej uiteindelijk toch beslissen om terug te gebruiken? Zeker wel, maar hij zou het ook wel begrijpen. Natuurlijk zou hij wel teleurgesteld zijn, iets wat ook wel logisch was voor Vic om te zijn zelf al kende hij de persoon niet. Maar hij zou meer teleurgesteld zijn in zichzelf dan in Frej dan, omdat hij de jongen niet had kunnen helpen uiteindelijk. Complicated? Wel, hij begon alleen nog maar.

Maar goed, Victor moest zich maar even focussen op het nu en niet nadenken over wat er in de verdere toekomst kon gaan gebeuren met Frej. Nu had hij de dude uitgenodigd om naar zijn kamer te gaan, iets wat hij eigenlijk vanzichzelf niet had verwacht. Maar hey, erg was de andere jongen niet als het om gezelschap ging. Toch niet als hij niet zijn mutatie ging usen om hem over te duwen of iets in die aard. Begrijpend knikte hij. ‘Kauwen werkt het snelst dus dan zit je wel goed.’ Glimlachte hij kort. Dat was ook hoe het meeste gebruikt werd, al was het in de Westerse landen populairder voor thee, maar dat was omdat het enkel in poedervorm verkrijgbaar was. Maar zij hadden letterlijk de bron, dus dan kon je beter doen zoals het hoorde. Frej had wel een punt, het was al veel te laat om zich te verontschuldigen. Waarom hij het deed? Wel, omdat Victor wilde dat de andere toch wist dat hij er ergens wel spijt van had of iets in die aard.

Aangekomen bij zijn kamer opende hij de deur met behulp van zijn sleutel. ’Wel kom erin.’ Glimlachte hij vrolijk waarop hij na Frej de kamer in wandelde. Een kamergenoot had hij nog niet gekregen, iets wat hij stiekem nog wel erg vond. Victor was iemand die graag in gezelschap verkeerde, elke avond binnenkomen in een lege kamer wel dat was niet bepaald opbeurend. Vrijwel dook hij meteen in een kleine houten doos die hij onder zijn bed had geschoven. In de kist zaten verschillende glazen potjes en flesjes, Vic maakte echt geen grapjes over zijn voorraden hoor. Met een glimlach op zijn gezicht haalde hij er een groter potje uit, waar in de blaadjes Kratom keurig lag. Gevolgd door een stoffen zakje waar de zaadjes natuurlijk in zaten. ’Het potje kan ik je nu al mee geven, het is een voorraad voor ongeveer twee tot drie weken, na drie weken kan ik je weer een nieuwe voorraad geven. Dan zijn de zaadjes uitgekomen.’