Split second decisions

Ontspannen zat ze op de rand van de fontein. Haar haren had ze hoog opgestoken in een slordige knot, maar haar pony viel nog steeds over haar voorhoofd. Sol tuitte haar lippen bedenkelijk en knipte dan resoluut met haar vingers. Uit het niets verscheen een munt, die ze gelijk omhoog afschoot met haar duim. De munt vloog hoog de lucht in, glinsterend in het zonlicht, tot die weer omlaag viel. Vaardig omsloot ze de munt met haar hand en draaide die dan, zodat de munt omgekeerd op de rug van haar andere hand belandde. Nieuwsgierig bekeek ze het resultaat.

Kop. Hmm. Zo te zien bleef ze hier nog even zitten. Achteloos wierp ze de euro over haar schouder in de fontein, waar het een mooie kleine plons veroorzaakte en gauw naar de bodem zakte. Het was nu nog niet te zien, maar als het aan Sol lag zou het binnenkort eerder een wensfontein zijn, gevuld met muntjes. Muntjes opwerpen was iets wat Sol met grote regelmaat deed. Vaak uit verveling en gewoonte, maar ook wanneer ze een beslissing moest maken, hoe klein ook, gebruikte ze het als hulpmiddel. Sol wist maar al te goed dat je soms erg ontevreden kon zijn over de uitkomst van een coin toss, maar dat was juist het mooie eraan. Zodra de munt je hand verliet en al draaiend in de lucht hing wist je opeens op welke uitkomst je hoopte, en dan was meteen de juiste keuze duidelijk.

Meestal dan. Als je je afvroeg of je op de rand van de fontein zou blijven zitten of een rondje zou lopen waren allebei de keuzes zo onbelangrijk dat de uitkomst maar gewoon voor waarheid aangenomen moest worden. Ze liet nog twee muntjes verschijnen, waarna ze ze met vlugge bewegingen als het ware door haar vingers liet glijden. De ene munt wierp ze wederom in de fontein, ditmaal met gerichte precisie in een poging hem naast zijn broertje te laten landen. Een muntje was ook zo zielig alleen, nietwaar? De tweede hield ze vast, waarna ze probeerde hem op de rand van de fontein te laten draaien als een tol. Ondanks het vermaak dat ze zichzelf probeerde te bieden verveelde Sol zich nog steeds behoorlijk, dus toen ze iemand dacht te horen keek ze onmiddellijk geintresseerd op.

[Eerste post gereserveerd voor Cas~]