Schaamte over haar gedrag en het feit dat ze al aan de alcohol zat? Daar kon je lang op wachten. Wren had niet eens blues of zorgen om weg te drinken, het was gewoon dat ze graag wat meer lol had en dat alcohol best wel verdomd lekker smaakte. Als je het met meerdere mensen dronk dan, want in je eentje was de lol er meestal weer snel af. Net zoals van de meeste dingen, en de meeste mensen, trouwens. Dus ze hoopte dat de persoon die ze net aangesproken had wat interessanter zou zijn dan dat. Ze was anderen immers snel zat en als haar gezelschap hetzelfde in elkaar zat, zou dit een kort praatje worden. Maar Wren bood vol goede hoop de nieuwkomer het biertje aan en was meer dan tevreden toen die bij haar op de bank kwam zitten. Goed begin, in ieder geval.
Waar proosten we op? Hier moest Wren even over nadenken. Hoewel ze vaak met Allen en Charlie allerlei rare toasts bedacht, had ze ook vaak genoeg drank achterover geslagen zonder "goede reden". Maar aangezien de ander erom vroeg besloot ze dan maar wat te verzinnen. 'Omdat we nu geen les hebben, heuuuyy,' zei ze, waarna ze haar bierflesje tegen het zijne aan probeerde te stoten. Zo, dat was goed genoeg toch? Als de gast ergens anders op wilde toasten moest hij dat maar zeggen, het maakte haar vrij weinig uit.
Dus, nu moest ze een gesprek gaan houden. Okidoki, gaan we voor! Het was sneu als ze de jongen zelf al het werk gingen laten doen, toch? Zij had hem immers hierheen gelokt, met dit geweldige bier. 'Ik ben Wren, trouwens,' stelde ze zich joviaal voor, ervan uitgaand dat er daarna vanzelf wel een voorstelrondje van de ander zou komen. Beetje initiatief mocht wel en de jongen leek dat wel te hebben. 'Ik ben blij,' ging ze niet veel later verder, 'dat er nog iemand langskomt die wel zin heeft om een beetje lol te hebben.' Ze wees wat onhandig met haar bierflesje, dat nu gevaarlijk schuin kwam te hangen, naar de jongen. 'Ik bedoel, blughh, iedereen is zo'n halfdode angsthaas sinds al die ontvoeringen enzo!' Ze bedacht zich ineens dat ze dat niet zo hard moest zeggen, aangezien enkelen haar een vuile blik toewierpen. Maar kom op, ze vond het allemaal wel erg en zielig, maar zij - en vele anderen - konden er niks aan doen dat het gebeurd was, en konden ook niets doen om de mutanten terug te krijgen. Dus Wren zag niet helemaal in waarom ze dan haar eigen dagelijkse leven moest gaan vergallen, gewoon omdat er zoiets gebeurd was. Nee, ze had het met Allen er juist nog over gehad dat er nu wel een paar toetsen zouden vervallen, door al het gedoe! En dat was alleen maar leuk. Ze dacht er niet eens bij na dat ze de jongen misschien wel beledigd had, nam in plaats daarvan een grote slok van haar bier. 'Maar gelukkig is niet iedereen zo,' sloot ze haar oh zo interessante verhaal af, met een brede lach. Ze zou vanzelf wel merken hoe de ander erop reageerde.
