Pyralis bloeide op onder aandacht, welke soort aandacht kon haar relatief weinig schelen zolang het maar op haar gericht was. Victors giftige woorden gelden als aandacht maar ook Levis observerende blik voelde voor haar zo aan al had die laatste wel een steentje voor aangezien ze vrij zeker was dat ze diens aandacht ten alle tijden zou kunnen trekken. Al kwam dat blijkbaar doordat ze vrouwelijk en knap was. Een grinnik verliet haar mond samen met een korte blik die zei ’Oh ja, dat verklaart alles,’. Van de brunet voor haar – die zich er niet voor schaamde om haar de deur te wijzen, was ze daar niet zo zeker van dat ze zomaar zijn aandacht zou kunnen trekken en het bezorgde haar een zeer ongemakkelijk gevoel. Haar ogen flitste zijn richting uit wanneer hij haar zonder enige schaamte meldde dat ze mocht vertrekken en ze besefte maar al te goed dat ze zichzelf maar net had tegengehouden van een ledemaat van de jongen af te nemen. Haar vingertoppen tintelden en de moleculen rondom haar vibreerden in sync met haar irritatie. De brunet haalde het bloed vanonder haar nagels en normaal was ze degene om geamuseerd mee te deinen op dat soort golf maar er kwam een punt waarop het niet meer zo schattig was als voorheen. Ze had al meer mensen voor minder ontdaan van een kilo of twee. ”Ik zou stoppen nu je voorsprong hebt Victor, je komt aardig dicht bij een grens die je niet wilt overschrijden,” haar stem was koud en elke vorm van amusement waren er uit verdwenen. De woorden verlieten haar mond en net zo snel was de grijns weer terug, ”Maar ik hou je zeker niet tegen je eigen advies op te volgen,” vertelde ze hem in een stem die weer haar vorig timbre bevatte, nog steeds kil maar net iets minder dreigends.

Andere activiteiten waren voor later daar het nu nog veel te licht was en ze beklaagde zich kort dat Kallista zo veel nood had gehad aan een dutje voor ze haar aandacht vestigde op de andere jongen wiens hoofd vanachter de hoek kwam. Haar wandeling naar de keuken was kort maar het gaf haar net voldoende tijd om zichzelf weer helemaal te kalmeren ”Betekenis voor Kalli,” de naam droeg een bitterheid maar ook een zekere affectie hoofdzakelijk gedragen door nieuwsgierigheid. De klanken zweefden in de lucht terwijl ze alle mogelijke opties door haar hoofd liet glijden en geamuseerd haar hoofd schudde. Kallista die enigszins interesse toonde in mannen was iets nieuws en ze wist niet goed wat ze ervan moest denken maar ze ging hoe dan ook proberen om zo veel mogelijk te weten te komen van de lieve jonge man die de andere persoonlijkheid had binnengesleept zoals een kat een muis naar huis bracht. Met de glazen in haar hand viel haar blik op het lichaam dat zich terug in de richting van de leefruimte zag bewegen en zijn antwoord werd op haar beurt beantwoord met een knipoog die meer dan enkel een deel van een boek sprak. De ondertoon van zijn stem had haar doen grijnzen maar diezelfde krul van haar mondhoeken werden snel naar beneden gehaald wanneer ze de andere persoon zich zag neerplaatsen. Alcohol werd uitgegoten en leugens – of halfwaarheden, werden verteld. Terwijl Victor vasthield aan het idee dat hij de waarheid sprak leegde Pyra in enkele slokken het glas dat voor haar neus stond maar net als bij Levi verliet een grinnik haar mond. Terwijl zij opnieuw naar de fles reikte en de vloeistof wat deed rondzwikken in de fles voelde ze Levis hand over haar bovenbeen glijden. Met een speelse blik richtte ze haar ogen op die van hem terwijl ze haar glas opnieuw voorzag van een bodempje en de fles met een simpele beweging terug op tafel plaatste. Haar gedachten gleden naar enkele herinneringen maar een andere stem dan die in haar gedachten trok haar terug naar het heden, ”Goed voor je, liegen is niet ok,” meldde ze Victor wanneer ze haar blik opnieuw op hem richtte, sarcasme was zwaar te horen in haar stem maar het had niets te maken met humor, eerder met het feit dat ze nog steeds onzeker was over de band tussen hem en Kallista.

Levi stelde voor om hun tassen te gaan wegplaatsen en bleef rustig zitten waar ze zat terwijl beiden zich verplaatsten naar de andere ruimte. De fles liet ze even dansen tussen haar vingers voor ze nog enkele vingers toevoegde aan haar glas, nieuwsgierigheid was echter sterk dus met het glas in haar hand verplaatste ze zich een beetje door de ruimte om iets te kunnen opvangen van de het gesprek tussen beide mannen. Tegen de tijd dat zowel brunet als zwartharige terug de keuken binnenkwam zat ze terug waar ze haar achtergelaten hadden, een scherpe grijns op haar gezicht en een lichte tinteling in haar hoofd, wat te verwachten was na de snelheid waarin ze dat tweede glas achterover gegoten had. ”Ik laat de rest van de alcohol voor jullie,” melde ze tegen de twee terwijl ze naar de fles – die reeds aanzienlijk geleegd was, wees en met een helle klank landde haar hielen op de tegels van de vloer, ”Ik heb andere dingen te doen,” vervolgde ze met ene grijns die alles zei dat er te zeggen viel. ”Levi,” zei ze als manier van afscheid nemen eenmaal ze haar lippen tegen zijn mondhoek geplaatst had, ”Victor,” zei ze vervolgens met nog minder warmte in haar stem dan bij de andere jongen, terwijl ze haar scherpe nagels eens door zijn haar haalde alsof hij een hond was waarvan afscheid genomen moest worden. Met een vrolijke tred in haar stem vervolgde ze haar weg naar de voordeur om die snel achter haar toe te trekken voor ze haar blik liet vallen op de goudkleurige cijfers naar de omlijsting. Een koude lach die een hele dosis humor bevatte verliet haar mond voor ze haar weg naar het centrum vervolgde.

There ain't no rest for the wicked,
untill we close our eyes for good.