The weather is slightly sarcastic [open]

Als er iets waar ze graag heen wilde in hun nieuwe woonplaats, dan was het wel de club. Genosha had soms leuke feestjes tuurlijk. Maar als er iets was wat ze had gemist aan de bewoonde wereld was het wel het uitgaansleven. Waar er tot in de vroege uurtjes nog gedanst werd. Niet dat ze per se kwam om te dansen, normaal gesproken wel maar dit keer ging ze puur op pad om even alles te ontdekken. Zien wat er rondliep in dit stadje. Jackie en Grace waren thuis maar ze vond het nooit een probleem om alleen te gaan. Dan had ze niet het samen uit samen thuis gebeuren en kon ze altijd nog naar huis gaan met iemand anders right? Niet dat ze daar echt op uit was tho, de blauwe plekken op haar gezicht die al aardig waren vervaagd had ze nog makkelijk wisten te verbergen met een beetje make-up maar haar lichaam was een beetje te veel werk. Al was er natuurlijk niks mis met een beetje flirten. Aurélia had een zware tijd gehad, net als iedereen, dus juist daarom vond ze het fijn om even te doen alsof het allemaal niet was gebeurd. Alsof alles normaal was gebleven. Ze wilde er niet zo lang in blijven hangen zoals anderen deden. Dus de kans dat ze iemand van Genosha tegenkwam was in haar gedachten ook niet super groot.

Het voordeel van haar mutatie was dat ze geen speciaal vervoersmiddel nodig had om ergens te komen, ze was er toch zo zonder dat het haar veel moeite kostte. In haar snelheid zag ze ineens het neonbord van de club en besloot ze weer op eigen tempo te lopen toen ze aankwam. Haar hakken tikten op de tegels en meteen was er een jongen die het geluid opmerkte. Hij draaide zich om en ze herkende het gezicht dus het moest iemand zijn die op Genosha had gezeten. “Hey” merkte ze op. Hmm ze herkende het gezicht wel. Tuurlijk deed ze dat wel van de meeste maar met hem was iets. Knap koppie dat zeker, ze had alleen even een moment nodig om te weten wie.. Ze liep hem voorbij op weg naar de deur in de hoop hem te zien met beter licht. Ah! Ze wist het weer. Het was het popje van die bloedzuiger. Voor Daily Nightmare hielden Jackie en Aurélia altijd alles in de gaten, vandaar. En ze had echt een -bloed- hekel aan Ivy, maargoed had ze dat niet aan elke slet die op dat eiland? “Jij ging ook naar binnen?” vroeg ze ter bevestiging voor wat hij deed voordat hij haar opmerkte.

dress

Uitgaan. Als in, echt naar een club.. Hoe lang geleden was dat geweest? Jeetje, als ze er echt zo over na dacht.. In Italië.. samen met Aly? Ze moest even slikken bij dat idee. Damn het was echt te lang geleden geweest. De feestjes op Genosha waren niks bij dat van het echte leven. Ze had er altijd plezier in gehad en hoe erg ze haar nu ook haatte ze hadden het wel altijd leuk gehad. Het was eigenlijk waar haar leven toen uit bestond. Dus waarom zou ze het niet weer doen? Dit stadje moest kennismaken met Aurélia, aangezien binnen een jaar waarschijnlijk iedereen haar naam wel zou kennen. De mensen van het eiland zouden haar naam ongetwijfeld nog herkennen. Door haar status als gemene bitch, of als één van de ontvoerde mutanten. Ze hoopte nog het liefste dat eerste. Ze wilde van niemand hun neppe medelijden en knuffels omdat ze zoveel had moeten doorstaan. Het enige wat ze wilde was weer een beetje normaal zijn. Dus als ze herkend werd als de gevreesde Aurélia dan vond ze dat beter.

Ze was binnen tien tellen in het centrum vanaf haar huis door haar enhanced speed. Toen ze bij de club kwam ging ze weer over op een normaal tempo. Ze moest wel een goede intro maken. Haar hakken tikten op de tegels en de jongen die omkeek was een bekend gezicht, zag ze toen ze hem in iets beter licht zag. Ze had hem nooit gesproken maar ze wist wel wie het was. Dat was wel het voordeel van een Jackie met haar telepathie, ze wist altijd alles van iedereen. Ook de reden waardoor ze toen het roddelblog waren begonnen. Deze jongen was als ze het goed herinnerde samen met Ivy. Alhoewel ze haar nu niet in de buurt zag en ze natuurlijk echt niet ging laten merken dat ze dat wist. Ze moest toegeven dat ze geen slechte smaak had. Ze zou wel zien of die trut ook binnen was. Ze vroeg of hij naar binnen ging, aangezien het daar wel op leek. "Dat was ik van plan, ja." antwoordde hij. “Waar wacht je dan nog op?” vroeg ze met een grijnsje en stapte op het opstapje om naar binnen te gaan maar wachtte wel op hem. Ze merkte aan hem dat ook hij zich afvroeg wie ze was. Duh, Aurélia kon niemand zomaar vergeten. Haar aanwezigheid was altijd duidelijk. "Sorry, maar.." begon hij en ze kon al raden wat hij ging vragen. "we hebben elkaar nooit gesproken toch? Je komt me wel bekend voor maar.. ik weet het gewoon niet te plaatsen." vroeg hij vervolgens en ze grijnsde terug. Zou gewoon meteen haar naam zeggen? Er was een kans dat hij het misschien zou herkennen.. Ze was niet altijd heel aardig geweest tegen Ivy dus misschien herkende hij het meteen. Oke, riskant dus, maar ze ging er gewoon voor. “Ik geloof het niet. Ik liep wel op die puinhoop wat eerst Genosha was rond dus misschien vandaar? Ik ben Aurélia.” zei ze met een glimlachje. Misschien was het in dit geval toch beter als hij haar herkende van ‘de ontvoerde mutanten’. Ze zou het zien. De bouncer gaf haar een vriendelijk knikje en hield de deur even voor haar open. Het was aan hem of hij met haar mee ging.

dress