A nice sunny day / Open

Onderwerp: A nice sunny day / Open di nov 07, 2017 3:52 pm

It's a brave new world

Met een glimlach op zijn gezicht wandelde hij door het park, op zoek naar een perfect plaatsje, op de voet gevolgd door een klein leger aan kinderen. Tobias had ooit eens een voorleesmiddag gepland voor de kinderen van een van zijn klanten, iets wat tot nu toe nog steeds doorging elke woensdag namiddag in het park. Voor een kort moment draaide hij zich naar een jongen met spierwitte haren die aan zijn mouw aan het trekken was. ‘Wat scheelt eraan Kevin?’ Waarop de jongen wees naar een picknick tafel onder de bomen, maar nog net in de zon zodat de kindjes geen kou zouden krijgen. Dankbaar keek hij de knul aan. ‘Bedankt kleine man, die plek lijkt me perfect.’ Kort woelde hij door de haren van de knul waarna hij samen met hem en de rest op sleeptouw naar de bank wandelde. Zodra elk kind mooi neerzat op de bank, nam hij plaats terwijl hij nog eventjes de hoofden ging tellen want je wist nooit. Hij wilde niet gaan uitleggen dat hij een kind was kwijtgespeeld., sterker nog hij zou het zichzelf nooit vergeven moest dat gebeuren. Maar iedereen was er tot zijn grootste opluchting en al snel stelde kleine Emma de vraag welk boek ze gingen voorlezen. Tobias glimlachte even naar haar waarna hij naar het boek in zijn rugzak greep. Een boek dat zoveel herinneringen met zich meebracht aan de donkerdere tijd in zijn leven. Voor even leek hij weg te vallen, in de zin van dat elk reactie vermogen uit leek te vallen. Tot kleine Emma hem porde in zijn zij en hij wat geschrokken op keek, al liet hij die emotie snel varen en haalde het boek uit zijn rugzak. ‘Vandaag ga ik voorlezen uit de Lorax, een klein oranje wezentje dat de wereld gezonder wil maken.’

De kinderen keken allemaal met een geboeide blik naar Toby en voor heel even leek het wel of kleine Julie er tussen zat, de glimlach op zijn gezicht werd groter. Vroeger had hij altijd genoten om voor te lezen aan haar, iets wat hij niet meer had gedaan sinds hij moest verhuizen tot 3 jaar terug dan. Toen was hij er weer mee begonnen, en hij haalde er ook nog steeds hetzelfde plezier uit. ‘At the far end of town where the Grickle-grass grows and the wind smells slow and sour when it blows and no birds ever sing excepting old crows is the street of the lifted Lorax.’ Tobias paste zijn stem perfect aan het gevoel dat hij wilde overbrengen op hun, ergens toch een angstige toon maar ook beloftevol dat het wel zou goed komen.

Onderwerp: Re: A nice sunny day / Open do nov 09, 2017 5:52 pm

Avarice wandelde rustig door het park. Even een momentje voor zichzelf. Ze vond het moeilijk aan zichzelf toe te geven, maar ze was mentaal best vermoeid. Daarom was ze stiekem ook wel blij dat de vergadering van de school counsil niet door ging. Met haar handen diep in haar zakken gestoken liep ze langs de vijver. In haar zak voelde ze het zakje waarin ze enkele boterhammen had gestoken. Niet voor de eendjes, maar voor zichzelf. Ze had niet goed geluncht op school, dus daar moest ze straks wel iets aan doen. Toen ze een van de picknicktafels benaderde zag ze dat die al vol zat met mensen – of liever gezegd, mensjes. Kleine kinderen zaten met bungelende benen aan de grote tafel, maar tussen hen zat ook een man, met een opengeslagen boek. Het trok zeker haar aandacht, ook omdat ze de man ergens van meende te herkennen.. Maar waarvan? Die vraag hield haar in eerste instantie bezig.

Ava bleef op een afstandje staan en luisterde met een half oor mee. Het was een lief gezicht, een jonge man met een legertje kleine kinderen die volledig opgingen in het verhaal. Maar ze gaf ze geen ongelijk. Zijn stem was ontzettend prettig om naar te luisteren, waardoor Ava merkte dat zelfs zij een beetje geïnteresseerd raakte in het kinderlijke verhaal. Ze droomde even weg, maar toen ze weer alert werd besloot ze de groep te benaderen. “Mag ik erbij komen zitten?” vroeg ze ietwat verlegen, ze keek het jongetje die op de buitenste plek van het bankje zat aan, maar natuurlijk was haar vraag eigenlijk gericht aan de man die de groep begeleidde.

Onderwerp: Re: A nice sunny day / Open vr nov 10, 2017 12:01 am

It's a brave new world

Dat Toby helemaal opging in zijn verhaal was een van de zaken waarom de kinderen steeds bleven terug komen, waarom ze hun ouders keer op keer weer overtuigden om naar Meneer Toby te gaan. Maar hij genoot er ook gewoon van, het was vreemd hoe je iets kon overbrengen op kinderen enkel en alleen maar door het vertellen van verhalen. ‘What was the Lorax? And why was it here? And why was it lifted and taken somewhere from the far end of town where the Grickle-grass grows? The old once-ler still lives here ask him, he knows.’ Enkele kindjes trokken grote ogen toen hij de onceler vernoemde, alsof ze bang waren voor hem. Werkelijk een aandoenlijk zicht al zei hij het zelf. ‘You won’t see the once-ler. Don’t knock at his door. He stays in his lurkim on top of his store. He lurks in his Lurkim cold under the roof, where he makes his own clothes out of miff-muffered moof. And on special dank midnights in August he peeks out of the shutters and sometimes he speaks and tells how the Lorax was lifted away. He’ll tell you perhaps, if you’re willing to pay.’

Tobias ging naar hartelust verder met zijn verhaal, iets waardoor de kindjes soms in schrik even achteruit liken te denizen op hun plekje om vervolgens weer in de verbazing te vallen over wat de Lorax deed. Het was een zachte stem die hem onderbrak bij het lezen waarop hij eventjes opkeek en een warme glimlach naar het meisje toe schoot. Kort schoot zijn blik naar Samantha die op het einde van de bank zat. ‘Wat denk je? Kom jij bij mij zitten Sam, dan kan zij op jou plaats zitten en mee genieten van het verhaal?’ Het meisje keek met grote ogen naar het andere meisje, alsof ze bang was. Maar uiteindelijk brak er toch een stralende glimlach door op haar gezicht en kwam ze van haar plekje af om vervolgens op Toby zijn schoot te gaan zitten. Nadat het meisje was gaan zitten schraapte hij even zijn keel, sloeg zijn beide armen om Samantha heen met het boek voor haar. ‘And then I got mad, I got terribly mad. I yelled at the Lorax “Now listen here dad” “All you do is yap-yap and say bad bad bad bad.”'

Onderwerp: Re: A nice sunny day / Open zo nov 12, 2017 8:47 pm

Het verhaal kende ze niet, maar dat was ook niet belangrijk. Lezen deed ze thuis en op school genoeg. Literatuur boeken, omdat ze zichzelf te intellectueel vond voor plezierboeken. Young adult romannen trokken haar stiekem wel aan, maar dat zou tijdverspilling zijn. Kostbare tijd, want er zaten er maar veertienhonderd-en-veetig minuten in een dag. Nu hoefde ze die minuten eventjes niet te tellen, maar liet ze zijn woorden over haar heen spoelen als een verfrissende golf.

Ze mocht erbij zitten, op de plek van een van de kindjes. Oh. Even wilde Ava zeggen dat dat echt niet nodig was, maar het meisje kwam uiteindelijk zonder al te veel tegenzin in beweging. Ava schoof zich voorzichtig in het vrijgekomen plekje. “Dankjewel, Sam,” sprak Ava zachtjes tegen het meisje tegenover haar, waarna ze haar blik voorzichtig op de man richtte en ook hem een dankbare glimlach zond. “Thanks.” Terwijl de man rustig verder las, bijna alsof er niets was gebeurd, verzat Ava zodat ze lekkerder zat. Het bleven immers houten bankjes. Uit haar zak viste ze het pakketje boterhammen en legde die voor zich op tafel. Stilletjes haalde ze er een uit en hapte in de boterham met chocopasta, genietend van de rustige sfeer die aan de tafel hing. Het was even net als vroeger, toen haar ouders nog normaal deden en verhalen voorlazen. Ava voelde hoe het kindje naast haar langzaam tegen haar aan schoof, tot hij gezellig tegen haar aan leunde. Oh. Ok dan. Ze wist niet zo goed wat ze daar mee moest, broertjes of zusjes had ze niet. Maar lief was het wel.

Onderwerp: Re: A nice sunny day / Open ma nov 13, 2017 1:01 pm

It's a brave new world

Inmiddels was het verhaal al zo ver gevorderd dat wanneer het meisje zich bij hen voegde het bijna zo goed als over was. Maar in plaats van er als een wilde over te gaan nam Tobias zijn tijd, hij had gespot dat het meisje was begonnen met een mini picknick van haar eigen en dat een van de jongetjes blijkbaar al zo moe was geworden dat die een steunpilaar nodig had of hij zou waarschijnlijk van de bank zijn gevallen. Een aandoenlijk zicht al zei hij het zelf. In de verte spotte hij al enkele ouders die oftewel met nog kleinere kindjes aan het wandelen waren of gewoon op weg waren om hun kleine rakkers te komen op halen. Met een grimas op zijn gezicht sloot hij het boek uiteindelijk en keek de kindjes een voor een aan. ’Wat hebben jullie geleerd over the Lorax?’ Sprak hij op een warme toon tegen de kinderen die allemaal een voor een hem aan keken. Het was Samantha die recht in zijn ogen keek en even haar mondje opende om wat te zeggen, al sloot ze hem uiteindelijk weer. Tobias richtte zich tot het meisje en knikte zachtjes, dat het oké was. “De Lorax is de beschermer van de bomen, hij wil er alles aan doen om vervuiling tegen te gaan.” Sprak ze uiteindelijk toch wat twijfelend waarop hij meteen knikte. ’Goed zo Samantha. Wel jongens, ik zie dat jullie mama’s en papa’s zijn gearriveerd, dus tot volgende week!’ Glimlachte hij breed terwijl hij was opgestaan, een voor een kwamen de kleintjes hem een knuffel geven terwijl de jongens die dat niet zo cool vonden hem gewoon een handdruk gaven. Binnen enkele seconden was iedereen verdwenen, en bleven enkel hij en het oudere meisje nog over.

Vriendelijk als hij was ging hij tegenover haar zitten. ’Volgende keer moet je wat vroeger komen, dan hoor je het hele verhaal. Of misschien als je me eens wilt komen helpen, kunnen we tweestemmig doen.’ Natuurlijk ging Tobias er bij het meisje meteen van uit dat ze niets kwaad in de zin had, zo zag ze er niet uit. Hij wist evengoed dat hij niet zo snel op andere mocht vertrouwen maar kijk, hij was gewoon iemand die alleen het goede van mensen zag. ’Ik ben Tobias trouwens.’ Vriendelijk stak hij zijn hand uit naar haar.

Onderwerp: Re: A nice sunny day / Open wo nov 22, 2017 7:51 pm

Toen het verhaal ten einde kwam waren ook de ouders in de buurt. Wat een goeie timing. Maar eerst werd er nog een schoolse vraag gesteld. Ava merkte dat ze onmiddellijk na begon te denken en algauw in haar hoofd een antwoord formuleerde. De boodschap van het verhaal was vrij duidelijk, voor volwassenen dan. Maar de vraag was uiteraard bedoeld voor de kinderen, dus hield ze netjes haar mond. Het was niet alsof ze indruk kon maken of punten zou scoren door er nu een antwoord uit te flappen. Nieuwsgierig keek ze naar de nadenkende gezichtjes, tot er uiteindelijk een heerlijk onschuldig meisje een antwoord begon te geven. Ava bleef rustig zitten terwijl om haar heen een rumoer begon terwijl alle kinderen afscheid namen en hun ouders opzochten. Haar bank-buurman zwaaide naar haar terwijl hij weg liep en vlug zwaaide Ava terug. Even daarna waren ze met z’n tweeën aan de grote picknick tafel achtergebleven.

“Goeie tip,” zei ze lachend, al had ze het grootste deel ook wel mee gekregen nu. Ze kende het verhaal ook van vroeger nog wel vaagjes. “En dat is een verleidelijk aanbod,” antwoordde ze met een vriendelijke glimlach. De enige vraag was of ze er tijd voor had, met al haar activiteiten en school en sport. Maar Ava ging er eigenlijk van uit dat hij het enkel zei om aardig te zijn, niet omdat hij serieus was. “Ik ben Avarice, aangenaam kennis te maken, Tobias.” Haar handdruk was stevig en zelfverzekerd, anders dan haar eerdere verlegen houding. Het was iets wat ze van haar vader had geleerd – de man was van mening dat een goeie handdruk essentieel was voor een goede indruk. En iedereen wist dat de eerste impressie telde. “Doe je dit al lang?” vroeg ze dan.

Onderwerp: Re: A nice sunny day / Open ma nov 27, 2017 2:42 pm

It's a brave new world

Blijkbaar was de knul naast wie het vreemde meisje was gaan zitten nog wel gehecht geraakt aan zijn buurvrouw. Schattig hoor, misschien werd het meisje wel de eerste crush van die kleine knul. Iets wat hij dan zeker en vast volgende week zeker te horen zou krijgen van hem dat stond vast. Maar stiekem was hij wel een beetje nieuwsgierig naar waarom het meisje net bij hen was komen zitten, er waren nog andere bankjes die niet overcrowded waren met kleine mensjes. Of misschien was hij wel weer gewoon veel te nieuwsgierig voor zijn eigen goed, maar details.

Tobias moest even lachen om wat ze zei. Hij was er vrij zeker van dat het meisje niet meteen voor zijn vertelkunsten bij hen was komen zitten, if so voelde hij zich off course wel gevleid maar goed hij ging er maar van uit van niet. ‘De kinderen worden helemaal gek hoor, als we twee stemmig gaan doen.’ Sprak hij met een grijnsje op zijn gezicht. Stiekem kon hij het zich al helemaal voor stellen hoor, de kinderen zouden ten eerste verward zijn maar ze zouden het zeker ook geweldig vinden. Niet dat hij aan het pushen was of zo. De manier waarop ze zijn hand schudde deed hem grijnzen. Stevige handdruk, gaf meestal mee dat de persoon er achter vrij stevig in zijn schoenen stond. Iets wat niet bepaald klopte met het beeld dat hij had van het meisje, maar het verraste hem zeker en vast. ‘Enkele jaren, het leek me een goed tijd verdrijf tussen het werk door. Plus, zolang de kinderen er blij van worden kan ik moeilijk stoppen.’ Een hart voor kinderen had hij zeker wel, ze nu teleurstellen door ermee te stoppen was iets wat hij niet zou aan kunnen om eerlijk te zijn. 'Zolang het weer het me toelaat, vind je me hier elke week.'

Onderwerp: Re: A nice sunny day / Open wo dec 06, 2017 10:01 pm

De lieve glimlachjes en blozende bolletjes van de schoolkinderen waren hartverwarmend. Terwijl de kindjes weg liepen begon ze na te denken. Ava begon het opeens spijtig te vinden dat ze enigskind was. Zou opgroeien met broertjes of zusjes haar persoonlijkheid hebben veranderd? Maar die sentimentele wat-als houding schudde Ava redelijk gauw van zich af. Ze stond liever met beide benen in het heden en richtte haar pijlen op de toekomst.

“Enkele jaren, elke week?” herhaalde ze verbaasd en lichtelijk onder de indruk. Dat duidde op langdurige commitment. Ava kon dat wel waarderen. Ook zichzelf zag ze als een persoon die haar verantwoordelijkheden nam en betrouwbaar was, dus die overeenkomst zorgde er wel voor dat ze nog meer reden zag om Tobias wat beter te leren kennen. Hij was zo te zien wel een stuk ouder dan zij, maar daar liet Ava zich niet door tegen houden. In tegendeel, bedacht ze zich, de jongeman was ouder en daarmee hopelijk ook wijzer. En ze kon altijd connecties gebruiken met gelijkgestemde mensen. “Je toewijding wordt duidelijk gewaardeerd door zowel de kinderen als de ouders,” complimenteerde ze hem. Soms was Ava een beetje stijfjes in haar doen en laten, maar ze meende wat ze zei wel oprecht. “Hoe ben je er eigenlijk op gekomen?” vroeg ze dan nieuwsgierig. Het was misschien geen prestigieuze baan, maar Ava was toch wel benieuwd hoe en wat. De volgende vraag die in haar op kwam was welke baan hij hiernaast had, maar misschien moest ze dit niet in een éénzijdig verhoor veranderen. Dus at ze haar boterham maar op, zodat ze haar maag vulde en tegelijk Tobias de kans gaf zijn verhaal te doen.

Onderwerp: Re: A nice sunny day / Open vr dec 08, 2017 2:03 pm

It's a brave new world

Dat hij kon genieten van zijn tijd met de kinderen was zeker geen geheim. Het feit dat ze hem stuk voor stuk allemaal ook nog eens kinda cool vonden, hielp er natuurlijk ook wel bij. Toby en kinderen was een match made in heaven, iets wat hem al meerdere malen was verteld door enkele ouders ook. Dus dat deed zowiezo altijd wel goed om dat soort zaken te horen. Het feit dat hij het na die paar jaar nog steeds deed was omdat de gemeenschap op hem rekende, en dat was ergens een gevoel dat hij toch niet kwijt wilde. Natuurlijk speelde hij zelf al een hele grote rol in de gemeenschap door zijn bar, maar dit was toch nog een speciaal extraatje voor hem eentje dat hij niet kwijt wilde eigenlijk.

Een vrolijke glimlach was op zijn gezicht verschenen toen het meisje hem herhaalde. De verbazing in haar stem deed hem even kort fronsen, zo raar was het toch niet? Plus, als Toby eenmaal ergens aan begon dan was er nog maar heel weinig wat hem er van af hield. ‘Elke week ja.’ Er weerklonk enige trotsheid door in zijn stem. Ja, dat was wel iets wat hij was. Waarom zou hij ook niet? ‘Soms zijn er minder kindjes, maar uiteindelijk zie ik ze op een bepaald punt in het jaar wel weer allemaal samen.’ Dat waren de leukste dagen, als de hele hoop aanwezig was, soms zelfs inclusief ouders. Ja, het gebeurde op bepaalde momenten dat een hoopje ouders ook bij hen bleef iets wat hij zeker niet erg vond dat maakte alles dan toch weer een beetje gezelliger voor hem persoonlijk. In zijn blik was kort iets van verlegenheid te vinden toen ze hem complimenteerde. ‘Ach, ik ben al blij dat ik mensen kan helpen.’ Dat was een feit, het maakte niet uit op welke manier hij mensen hielp, zolang hij het kon doen was dat voor hem al meer dan genoeg. ‘Wel, ik heb in mijn dagelijkse baan veel contact met mensen van alle leeftijden buiten kinderen. Zo ben ik ook in contact gekomen met een leerkracht van de school en die had me gevraagd of ik vrijwilligerswerk op de school wilde gaan doen. Ik kon uiteraard geen nee zeggen, zo kwam van het ene moment het andere, ontmoette ik een paar ouders die doordeweeks wel iemand konden gebruiken om op hun kinderen te letten omdat ze laat moesten werken. Dan ben ik en enkele ouders naar de directeur van de school gegaan, en zijn we tot een overeenkomst gekomen en wel nu zit ik hier.’ Legde de man rustig uit. Kort wreef hij door zijn haren waarop hij even zijn blik focuste op enkele voorbijgangers die hun hond aan het uit laten waren. ‘En waar hou jij je zoal mee bezig?'

Onderwerp: Re: A nice sunny day / Open ma dec 18, 2017 10:08 pm

Ava was een goed-doener, een pilaar voor de gemeenschap. Iemand waarop men kon bouwen. Die complimenten zoog ze niet zomaar uit haar duim, nee, zo had haar mentor haar vorig jaar nog beschreven bij de eindejaars speech die hij had gegeven. Ongevraagd. Grotendeels dan. Ze had het wel subtiel voorgesteld. Een klein duwtje in de juiste richting kon geen kwaad, toch? Dat was eveneens haar motto bij het vergaren van donaties voor een food drive, mensen een beetje onder druk zetten zorgde voor betere opbrengsten. Voor het goede doel. Maar Tobias liet zien dat je ook goede dingen kon doen zonder stiekeme trucjes uit te hoeven halen, voor een voorleesdagje stond iedereen zonder twijfelen in de rij. Wellicht leuk voor de verandering. Daarbij zou ze de dankbaarheid ook wel kunnen gebruiken. Dat leek Tobias ook als grote drijfveer te zien, wat ze volkomen begreep.

Avarice haalde zelf veel voldoening uit haar vrijwilligerswerk, maar tegelijkertijd was er ook altijd die knagende stem achterin haar hoofd die haar vroeg of ze dit niet alleen maar voor zichzelf deed. Niemand wist het, niemand dacht het, maar haar eigen geest kon het niet los laten. Maar wat telde er nou, je reden of het goed wat je deed? Gelukkig had Tobias een afleidend verhaal. Ze glimlachte hoofdschuddend. “Fantastisch, hoe dat allemaal samen komt,” was haar commentaar. De man vroeg haar naar haar bezigheden, waarop Ava even na dacht, waar te beginnen. “Nou, ik ga nog naar school, m’n examenjaar,” sprak ze met een prikkelend enthousiasme in haar stem, haar schouders ophalend alsof het niets was. Ze had drie profielen, alle extra vakken die ze in haar schema had kunnen passen en nog wat meer. Dit jaar knallen, dan kon ze naar de universiteit van haar dromen. Wat ze precies wilde studeren wist ze nog niet. Maar dat kwam eerder door een overschot aan keuze dan een gebrek aan inspiratie, van bedrijfskunde tot economie, Engelse literatuur en Griekse mythologie, Ava werd door alle alfa en gamma vakken wel geprikkeld. “Maar ik ben ook druk met Goda Gärningar, ik weet niet of je er ooit van hebt gehoord? We organiseren vanalles, ik ben nu bezig met een benefiet evenement waar we de vluchtelingen samen willen brengen met de bewoners en tegelijkertijd geld willen inzamelen voor mensen die in soortgelijke situaties vast zitten.” Dat was echt haar trotse projectje van de afgelopen maand, en het begon nu eindelijk een beetje concreet te worden, al moesten ze nog steeds locaties en muziek regelen.

Onderwerp: Re: A nice sunny day / Open vr dec 29, 2017 10:07 pm

It's a brave new world

Dat het meisje hem vaag bekend voor kwam was iets wat hij zich al van het eerste moment had bedacht, maar hij kon er nog steeds zijn vinger niet opleggen van waar juist. De kans was heel groot dat het mogelijk was dat hij haar al geregeld in de bar had zien voorbij komen, maar toch leek hem dat niet zo waarschijnlijk. Sundberg was uiteraard niet zo groot, dus het was wel logisch dat hij mensen herkende. Maar hij wilde alleen weten van waar. Maar hij deed zo veel, dus eigenlijk kon het wel van overal zijn dat hij haar herkende. Een vraag die hem zeker zou bezig houden voor de rest van de dag.

‘Ja, het is zeker geweldig als ze allemaal samen zijn. De verhaaltjes die ze elkaar dan vertellen over wat ze hebben meegemaakt en alles. Mooi om te zien.’ Sprak hij met een vrolijke glimlach. Ja, het was zeker fijn als ze zelf over hun leven begonnen te vertellen tegen elkaar. De vooruitgang die ze maakten op school, de geintjes die ze uithaalde met hun vrienden en nog veel meer. Het leek hem ook wel zo leuk om te weten waar zij mee bezig was, stiekem was hij gewoon heel geïnteresseerd in andere hun leven tho. ‘Oh wow, succes ermee. Al ben ik er vrij zeker van dat je het geweldig gaat doen!’ Klonk het op een bemoedigende toon. Tobias had zijn school nooit echt afgemaakt, merendeels omdat hij in zijn examenjaar meer op het slechte pad was geraakt en dus eigenlijk gewoon niet naar school ging. Het was pas toen hij naar de bartender school ging jaren na datum dat hij zijn middelbare diploma behaalde en dan ook nog meteen in de opleiding waar hij tot vandaag de dag nog altijd verliefd op was.

Het was echter het volgende dat ze zei wat hem lichtjes deed fronsen. Zo, dat was letterlijk een hele mond vol. Kort knikte hij. Hij had er wel al van gehoord, maar was er nog nooit echt mee in contact gekomen als hij eerlijk moest zijn, misschien omdat hij te druk was met zijn eigen vrijwilligerswerk? Goedkeurend knikte hij. ‘Zo, bezig bijtje ben je wel!’ Sprak hij met een brede glimlach. Ideeën kwamen op in zijn hoofd. ‘Wel, het is zeker en vast een mooi event. Misschien kan ik je nog wel helpen met enkele dingen, als je dat wilt natuurlijk?’ Stelde hij vriendelijk voor. Natuurlijk hoefde het niet, maar hij werkte graag mee aan zo’n dingen dus waarom zouden ze hun handen niet in elkaar slaan?

Onderwerp: Re: A nice sunny day / Open ma jan 01, 2018 4:18 pm

Haar examenjaar was zeker een spannende aangelegenheid. Ava was ervan overtuigd dat ze het ging halen, daar was werkelijk geen twijfel over mogelijk. De enige vraag was of ze aan alle verwachtingen kon voldoen, vooral die van haarzelf. Cijfers onder de acht waren onacceptabel, en eigenlijk was ze pas met een negen een beetje tevreden. Met geschiedenis, aardrijkskunde, Engels, Duits en Frans lukte dat haar probleemloos en ook economie lag haar wel, met wat extra blokken. Maar ze moest zo veel ballen tegelijkertijd in de lucht houden dat ze soms een steekje liet vallen, wat ze zichzelf dan weer enorm kwalijk nam. Bij de vorige wiskunde toets bijvoorbeeld. Volgende keer beter. Tobias geloofde in ieder geval in haar. Niet dat dat veel zei, want hij kende haar nauwelijks, maar ze nam de aanmoediging dankbaar in ontvangst. "Ik ga m'n best doen!" antwoordde ze monter. Beter dan best, dat was het doel. Maar dat soort streberige gedachten deelde Ava niet zo snel met anderen, omdat ze wist dat de meesten dat maar onzin vonden. Die hele zesjes mentaliteit, daar kon ze zich maar moeilijk iets bij voorstellen. Waarom zou je genoegen nemen met net niet onvoldoende? Had je zo weinig potentie dat meer dan een hak over de sloot te veel gevraagd was? Ach, hoe meer mensen er zo over dachten hoe hoger zij boven het maaiveld uit stak met haar uitstekende resultaten.

Tobias had door dat ze graag druk in de weer was, waarop Ava geamuseerd grijnsde. Ze maakte er geen geheim van dat ze druk was, ze was er trots op. "Jep, ik wil graag alle kansen aanpakken. Enige nadeel is dat ik bijna nooit niets te doen heb -behalve vanmiddag, via gelukkig toeval." Dat was een mooie samenloop van omstandigheden geweest en ze had geen spijt van haar beslissing om naar het park te gaan. Frisse lucht en een verfrissende conversatie in een klap, dat was pure winst. Ze had het idee dat ze met hem open kon praten over dit soort zaken, niet omdat ze hem met haar hele hart vertrouwde, maar omdat hij geen directe concurrent was en dus geen baat zou hebben bij gebruik maken van zulke toegegeven 'zwaktes'. "Iedere hulp is welkom, we zijn bezig te verkennen wat onze opties zijn qua locaties, catering, lokale artiesten.. We hebben natuurlijk een beperkt budget." Ava merkte dat ze al gelijk in de werkelijke materie wilde duiken om te zien waarmee hij kon helpen. Maar zat hij daar wel op te wachten? "Zal ik je m'n email adres geven anders?" Ava hield graag de touwtjes in handen, maar vele handen maakten licht werk, dus als hij wat te bieden had zei ze zeker geen nee.

Onderwerp: Re: A nice sunny day / Open do maa 01, 2018 3:59 pm

It's a brave new world

Andere steunen in de zaken die ze deden was iets wat eigen was aan Tobias, of althans nu. Vroeger was een heel ander verhaal. Maar school was zeker een belangrijk aspect in je leven, zeker je diploma behalen was een belangrijk iets. Tobias zelf had het in zijn tijd niet behaalt omwille van omstandigheden, maar hij had het uiteindelijk wel. Maar je kon he uiteraard beter nu doen dan op latere leeftijd. Zeker wel iets waar hij spijt van had, maar het lag destijds buiten zijn eigen kracht om door te gaan met studeren. ‘Daar ben ik vrij zeker van ja.’ Grijnsde hij breed. Hoewel hij Avarice niet echt kende of wat dan ook zag ze hem er wel het type uit dat haar best deed voor alles in het leven. Natuurlijk wist hij niet in hoeverre het meisje dat door trok maar dat waren zijn zaken niet. ‘Wat is je doel eigenlijk? Voor later in het leven bedoel ik, wat wil je echt bereiken?’ Best wel een geladen vraag besefte hij eigenlijk net iets te laat, maar hij was nu eenmaal nieuwsgierig. Het was haar keuze of ze op die vraag in ging of niet uiteindelijk, maar hij hoopte ergens van wel. Haar omgang met zaken als school moesten vast en zeker doel zijn van een groter iets, anders zou iemand er niet zo veel werk in stoppen. Het meest logische doel was uiteraard een job doen die je graag deed, maar Tobias had het gevoel dat er toch net wat meer achter stak bij haar.

‘Dat ga je nu zien als een nadeel, maar als het eenmaal zijn vruchten afwerpt gaat het je helemaal niets uitmaken geloof me.’ Hij kon haar volledig begrijpen in wat ze zei, zelf had hij ook weinig vrije tijd. Het ging bij hem zelfs zo ver dat zijn personeel hem letterlijk moest buiten trappen zodat hij wat tijd voor zichzelf kon nemen. Maar het was zeker iets wat hem niet uitmaakte. Nee, Tobias was iets aan het uitbouwen waar hij trots op mocht wezen. Haar project interesseerde hem wel. Zowel in de vorm van deelnemen als mogelijk bijstaan als ze hulp nodig had met iets. Mensen die zich inzetten voor andere mensen te helpen was gewoon een groot deel van zijn persoonlijkheid en misschien ergens ook wel een zwakte, als je het ging bekijken op andere vlakken. Kort streek hij met zijn vingers over zijn kaak en dacht na over haar woorden. ‘Die mag je me zeker geven.’ Glimlachte hij. Dat was misschien wel zo handig als hij de samenwerking wilde aangaan. Iets waar eigenlijk geen twijfel over bestond. ‘Laten we maar niet rond de pot draaien. Ik kan je een locatie aanbieden. Helemaal gratis, de drankjes die ze benutten zullen ze wel moeten betalen aangezien ik er ook wel iets moet uithalen. Lijkt me ook zo logisch.’ Tobias keek haar even afwachtend af terwijl de radartjes in zijn hoofd nog verder begonnen te draaien. ‘We hebben ook een kleine keuken, voor kleine hapjes voornamelijk maar daar kan ik nog wel verdere uitbreidingen in maken. Daar kan ik eventueel wel een offerte voor op stellen? Als het je interesseert natuurlijk en als dit past voor je idee.’ Voor even riep hij zichzelf een halt toe, iets wat best nog wel moeilijk was gezien hij hier echt voor wilde gaan. Maar het was natuurlijk zowiezo afwachten of Avarice met hem in zee wilde gaan.

Onderwerp: Re: A nice sunny day / Open

» Sometimes sunny, sometimes stormy, but always me. ~Closed
» A lovely sunny day [&Dalton Bunnell]
» If you can't say something nice, then don't say nothing at all || Storm
» Nice To Meet You
» Nice to meet you, Miss Grey. (&Jean)