INDEX GUIDE RULES GROUPS MEMBERS

Deel
 

 Study Clubbing

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
AuteurBericht
Salomée Adkins
Salomée Adkins
Class 2
Aantal berichten : 153

Character Profile
Alias: IOrigins
Age: 19
Occupation: Student Psychology & Barista at coffee house
Study Clubbing Empty
BerichtOnderwerp: Study Clubbing   Study Clubbing Emptyvr nov 24, 2017 9:55 pm


JE VOIS LA VIE EN ROSE

Met een zucht van verlichting liet Salomée haar boekentas van haar schouders glijden -de moeite om deze gracieus op de tegelvloer te laten landen niet eens meer nemend. Plof. Met haar ene hand masseerde ze haar zere schouders en met de andere begon ze, zo goed en zo kwaad als het ging, aan de cijfercombinatie van haar kluisje te prutsen. Ze was niet goed met cijfers. En al helemaal niet met het onthouden ervan. Verjaardagen ontglipte haar de seconden dat ze ze te horen kreeg, en ze betwijfelde of ze haar eigen telefoonnummer überhaupt kende. Toch een overwinning vandaag. Na een tweede poging sprong het deurtje op een uitnodigend kiertje. Sal glimlachte triomfantelijk. Ze zou het wel leren. Ooit. Het meisje fatsoeneerde even haar felrode, wat uitgelopen lippenstift met behulp van het spiegeltje aan de binnenkant van het deurtje en trok haar zwarte jack recht. Nonchalant. Alsof er niets gebeurd was. Ze opende haar tas en graaide er een hele hoop ongeorganiseerde notities uit. Niet dat ze per se een rommelig persoon was -haar appartement was in ieder geval geen rotzooi- maar georganiseerd... Met een zucht sprongen wat van de uit haar hoge staart ontsnapte lokken op. Dit moest ze toch echt even op orde brengen. Psychologie en ethiek en meer van al dat soort gezeur... Door een geheel toevallige beweging viel haar agenda open. Haar ogen maakten zich klaar voor een snelle scan, waarna ze haar onverdeelde aandacht weer op haar losse papieren wilde richten. Tot haar blik iets alarmerends ontdekte. Morgenavond: Engels literatuur: paper Hamlet inleveren. Ze liet haar hoofd even tegen de rand van het kluisje steunen en sloot haar ogen. 'Putain.'

Sal had gedacht naar huis te kunnen en zich klaar te maken voor een avondje uit, maar dat ging dus mooi niet door. Dat paper was waarschijnlijk een kwart van hun te behalen studiepunten voor Engels, en ze kon haar opleiding dus wel vergeten als ze dit niet op tijd zou inleveren. Gelukkig was het rustig in de kantine. Het merendeel van de studenten was al vertrokken of gebruikte de 's ochtends druk bezette ruimte nu als studieplek. Haar ogen scanden de ruimte, op zoek naar een goed plekje, toen ze een bekende gestalte zag zitten. Een lichte, wat duistere grijns speelde op haar gezicht. Bingo. Ze herkende het meisje uit de banken van Engels literatuur. Salomée graaide in haar tas naar de brillenkoker -die zich ergens tussen alle boeken door moest bevinden- en zette deze vervolgens op. Neppe glazen natuurlijk. Sals zicht was prima -uitstekend zelfs- maar om nu in school een zonnebril te dragen ging haar ook een beetje te ver. De doorzichtige glazen mochten haar mutatie dan niet verhinderen, maar het zorgde er wel voor dat het de ongewenste effecten bemoeilijkten. En dat was immers de bedoeling. Ze ging er niet vanuit dat ze iemand minutenlang hoefde aan te kijken. Zodra ze op het meisje afliep, begon ze in haar geheugen te graven. God. Namen. Nog zoiets wat de selectieve zeef van haar hersenen ongefundeerd doorliet. Cassandra? Galinda? 'Kallistaaa,' sprak ze enthousiast, alsof de discussie betreffende haar naam nooit in Sals hoofd had plaatsgevonden. De 'I'-klank werd onbewust iets te ver doorgetrokken, Salomées Franse tongval direct weggevend. Ze ging naast haar tafeltje staan om met een schuin oog te bekijken wat ze aan het doen was. 'Heb jij misschien nog notities voor je paper over Hamlet?' vroeg ze voorzichtig, poeslief. Als ze het niet wilde doen kon ze altijd nog een uit de kantine afkomstig stuk taart voor haar kopen of zo. En als ze dan nog weigerde, kon ze altijd haar bril nog afzetten. Dat was niet heel ethisch onverantwoord, wel?
Kallista Dore Firos first
Terug naar boven Ga naar beneden
Kallista Dore Firos
Kallista Dore Firos
Class 2
Aantal berichten : 429

Character Profile
Alias: Téras
Age: 20
Occupation: Student
Study Clubbing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Study Clubbing   Study Clubbing Emptyza nov 25, 2017 12:54 pm

Met het stereotype gekletter van een metalen kluisje raakte het deurtje zijn lijst voor Kallista met een zucht haar hangslotje terug in plaats hing en aan de knop draaide. School had haar fantastisch leuk geleken: wat gezellig praten met studenten, lessen bijwonen en tussendoor wat in de kantine zitten. Dit was natuurlijk voor ze ook effectief gestart was, ze was namelijk in haar bedenking vergeten meenemen dat niet alle inwoners van het Zwitserse stadje even happig waren op de aanwezigheid van een grote groep mutanten. De jonge brunette was dus één van de eerste geweest om zich door de gangen van de school te begeven en niet alle medestudenten waren daar even gelukkig mee. Het gefluister noch het ontwijkende gedrag van sommige van haar klasgenoten was haar ontgaan. Er waren gelukkig wel enkelingen die haar aanspraken en waar ze korte gesprekken mee kon voeren of naast kon zitten tijdens de lessen. Het was ideaal geweest om gewoon Vic met haar mee te sleuren maar die bevond zich punt één in een totaal ander gebouw en punt twee steeds met zijn neus in zijn boeken. Dus aangezien Victor geen optie was, had ze besloten al haar hoop te plaatsen bij die enkele mensen die wel vriendelijk waren, dit in de hoop dat zij de rest van de klas zouden aanzetten tot meer interactie.

De kantine was een pak rustiger dan ’s ochtends vroeg of tijdens de middag en zonder enige moeite vond Kalli een plaatsje waar ze even aan haar projecten kon werken. Haar blik gleed kort over de pastelgekleurde agenda voor ze hem opensloeg, op zoek naar de papers en verslagen die diezelfde week ingediend moesten worden. Enkele van hen waren reeds doorstreept en lagen afgewerkt in haar kluisje maar één van hen had nog een weg te gaan voor de finale versie afgedrukt kon worden. Met een zucht plukte ze het bundeltje papieren uit haar rugzak, ’Hamlet and Horatio’ had ze het genoemd, bij te kort aan beter. In grote lijnen was het zo goed als af maar er was zeker nog wat verfijning nodig. Misschien zou ze in de allerlaatste fase eens aan Levi vragen om het na te lezen, Native speaker zijnde kon hij er misschien nog wat domme fouten uithalen. Naast dat bundeltje papieren lagen ook nog enkele cursussen, haar laptop en een handboek voor haar uit. Met een fijne glimlach stak ze het bundeltje weg onder enkele notities die nog samengevat moesten worden voor ze een rechthoekige stift bovenhaalde om belangrijke punten te markeren in het handboek.

De emotie kwam tegen haar mutatie gebotst voor het geluid haar gehoor raakte. Opgewekt maar met enkele kleinere emoties eronder verscholen stelde Kalli vast voor ze zich met een brede glimlach omdraaide als reactie op haar naam. De klanken waren wat anders en vervormd maar het meisje was duidelijk niet Grieks van origine dus ze kon het haar niet kwalijk nemen. ”Hey,” zei ze met een vriendelijke glimlach. Ze kon wel niet meteen op de jonge dame haar naam komen, of toch niet op haar volledige aangezien klasgenoten haar meestal aansproken als Sal. Om fouten te voorkomen liet ze een naam maar gewoon achterwege. De rode lippenstift die het meisje droeg was in hard contrast met haar donkere haar maar het stond haar en het droeg bij aan haar natuurlijke look. De vraag die langs de rode lippen gesteld werd, maakte meteen duidelijk welke emoties ze gevoeld had, Sal had duidelijk nog een veel langere weg te gaan dan Kallista zelf met de Engelse paper die een dag later ingeleverd moest worden. ”Hmmm…” begon ze terwijl ze haar tas op haar schoot nam. ”Ik denk dat ik wel nog ergens een samenvatting ofzo heb zitten,” zei ze terwijl ze met haar handen zocht tussen de stamel losse papieren in haar rugzak. Naast een samenvatting van het boek had ze ook nog een studie, historische opzoekingen, analyses en zo veel meer maar ze had ook geen zin om haar uren werk zo maar weg te geven. Aan de andere kant besefte ze goed genoeg dat ze wel een bondgenoot kon gebruiken in de klasgroep, ze richtte haar blik terug omhoog. “Wat heb je precies nodig? Is er iets dat je niet snapt?” gaf ze de keuze aan de jonge dame voor haar. Een van de plastic stoelen duwde ze wat verder weg van de grote ronde tafel, “Zet je gerust even neer, dit kan even duren,” meldde ze vervolgens in een verontschuldigende toon. Het was niet dat Kallista een warboel was, ze was zelfs zeer ordelijk. Gewoon niet wanneer er zo veel tegelijkertijd moest gebeuren en zo veel vakken op één dag samenvielen.
Being happy...
Never goes out of style.
Terug naar boven Ga naar beneden
Salomée Adkins
Salomée Adkins
Class 2
Aantal berichten : 153

Character Profile
Alias: IOrigins
Age: 19
Occupation: Student Psychology & Barista at coffee house
Study Clubbing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Study Clubbing   Study Clubbing Emptyza nov 25, 2017 2:51 pm


JE VOIS LA VIE EN ROSE

Het was niet alsof ze het niet helemaal zelf wilde doen, dat paper, maar met iemands hulp werkte het nu eenmaal gewoon efficiënter. Wellicht zou ze het dan zelfs voor de deadline van twaalf uur afkrijgen en alsnog uit kunnen. Ze vond het eigenlijk wel slim van zichzelf. Met een denkbeeldig schouderklopje wachtte ze dus een antwoord van het voorheen ijverig studerende meisje af. Deze had zich al glimlachend naar haar omgedraaid voor Salomée haar woordje had gedaan, dus ergens achtte ze haar kansen wel hoog. Hoewel ze nu ook weer niet overmoedig moest worden. 'Hey,' werd ze terug begroet met diezelfde glimlach. Zonder enige schaamte of twijfel had Sal haar de vraag voorgelegd. Kallista zette het op een denken. In hoopvolle spanning keek Sal toe hoe haar klasgenootje haar boekentas op haar schoot zette en begon te graven. 'Ik denk dat ik wel nog ergens een samenvatting ofzo heb zitten.' Sals gezicht brak in een grijns, en ze liet haar schouders een stukje zakken. 'Oh my god, merci,' wierp ze haar een vlug, opgewekt kushandje toe. Terwijl ze zocht, gaf Sal zichzelf de tijd om haar te bestuderen -iets dat ze graag deed. Haar lange bruine haar wekte een tíkkeltje jaloezie op, maar dat kon ze weer snel afschudden toen een andere interesse het van haar overnam. Waar kwam ze vandaan? Salomée had niet al te veel aandacht besteed aan de gezichten van haar nieuwe klasgenoten. De behoefte naar hele hechte contacten op school had ze niet echt. Wat haar echter wel intrigeerde, waren de nieuwe gezichten die net voor de start van het nieuwe schooljaar Sundberg in waren komen druppelen. De Genoshavluchtelingen. Mensen... mensen zoals zij. Voordat ze hier kwam wonen, had ze nooit eerder een mutant als haarzelf ontmoet. Of in ieder geval niet naar haar weten. Er was een wereld voor haar opengegaan met de komst van de mutanten. De kans was groot dat Kallista ook onder hen behoorde, maar zeker weten kon ze het niet. Ze zou kunnen proberen of ze het in haar ogen kon zien. Mutaties waren immers zichtbaar in het DNA, dus waarom niet in het patroon van de iris? Het probleem was echter dat ze niet zo goed wist waar ze op moest letten bij het opsporen van een mutatie en ze wist ook niet of het nu wel zo geschikt was om met kersverse studiemaatje plotseling diep oogcontact te maken. Het was vreemd; Salomée was zo'n impulsief persoon, maar als het aankwam op dit nieuwe gebied in haar leven, leek ze juist ontzettend terughoudend.

'Wat heb je precies nodig? Is er iets dat je niet snapt?' deed Kallista haar uit haar mijmeren opschrikken. Ze dacht even na. Over het algemeen gaf ze gewoon niet zoveel om die hele prins van Denemarken en zijn tragische levensloop, maar dat was niet het bijzonder specifieke antwoord waarop Kallista duidelijk hoopte. Ze haalde dus maar haar schouders op en sprak; 'Ik heb de les van akte drie een beetje gemist, geloof ik.' Ze lachte en wreef even over de achterkant van haar nek. Kallista leek wat vertraging op te hebben gelopen. Een stoel werd voor haar uitgeschoven en ze nam haar aanbod om te gaan zitten gretig aan. Kon ook eindelijk die tas weer van haar schouders. Net zoals de brunette tegenover haar, zette ze deze op haar schoot en haalde haar notitieblok tevoorschijn. Het waren misschien niet helemaal precies Kallista's woorden geweest dat ze hier ook mocht blijven zitten om het verder uit te vogelen, maar ze nodigde zichzelf uit. Tegen de tijd dat haar tas langs haar stoel als een zielig hoopje in elkaar zakte, was haar studiemaatje nog bezig. Salomée kon een gegrinnik niet onderdrukken. Ze herkende de puinhoop in haar kluisje en tas van even geleden -hoewel bij Kallista in vele mindere mate, zij zag er veel georganiseerder uit dan ze nu deed overkomen. Een blik viel op haar overdadig met kleurtjes gemarkeerde belangrijke schoolzaken en ze trok een medelijdende grimas. 'Het is hectisch deze week, non?' Ze wist niet precies wat het meisje studeerde, enkel dat ze Engelse college's deelden, maar het was nu eenmaal een algemeen bekend feit dat docenten en professoren er veel plezier in hadden hun leerlingen bakken werk mee te geven net voor de kerst. Hufters.


Laatst aangepast door Salomée Adkins op ma nov 27, 2017 11:43 am; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Kallista Dore Firos
Kallista Dore Firos
Class 2
Aantal berichten : 429

Character Profile
Alias: Téras
Age: 20
Occupation: Student
Study Clubbing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Study Clubbing   Study Clubbing Emptyza nov 25, 2017 5:25 pm

Het was een heuse opluchting voor de jonge dame, eindelijk eens iemand die zonder enige verplichting of aanzet tegen haar sprak. Het was misschien niet het meest nobele onderwerp aangezien de roodgelipte dame wel degelijk om notities kwam vragen omdat ze zelf nog aan haar paper moest beginnen. De onderliggende paniek was zeer klein maar aanwezig in het over het algemeen positieve scala van emoties en dit verraadde meer dan men zou verwachten. Ondanks de onderliggende motivatie was Kalli oprecht gelukkig met de aanwezigheid van Sal al leek die laatste niet helemaal op de hoogte van wie ze was, wat op zijn beurt ook weer een opluchting was. Kallista was een ramp in het herkennen van accenten maar als er iets was waar ze niet naast kon was het toch wel het feit dat de jonge dame duidelijk Frans was. Haar tongval had Kalli niet meteen kunnen thuisbrengen maar het bedankwoordje was wereldwijd bekend tot zover ze wist. ”Geen probleem hoor,” beantwoordde ze de bedanking terwijl ze even ongemakkelijk in haar nek wreef. Ze kon zweren dat ze al haar samenvattingen ergens had zitten maar kon ze niet thuisbrengen op die precieze moment. Het was weer typisch iets voor haar om net op zo’n moment haar notities niet in een hip en een knip te vinden.

Haar mutaties had het nadeel dat ze zeven op zeven, vierentwintig op vierentwintig actief was. Zo voelde ze verschillende kleine emoties van de jonge dame voor haar afkomen, eerst jaloezie maar voor ze kon opkijken veranderde dat in nieuwsgierigheid. Interesse en nieuwsgierigheid leek te groeien met elke seconde die voorbij tikte terwijl Kalli tussen haar papieren zocht naar de correcte samenvattingen. Ze richtte haar blik opnieuw op de brunette en die leek op te schrikken uit een diepe gedachte voor ze kort nadacht. Akte drie… akte drie… bedacht ze zich terwijl ze verder zocht. Ze bood Sal een plaatsje aan de tafel aan met een warme glimlach voor ze opnieuw haar tas in dook. Met haar neus in haar rugzak moest ze denken aan een opmerking over hoe bodemloos haar tassen steeds waren en dit was de eerste keer dat ze hem gelijk moest geven. Een notitieblok verscheen op tafel en terwijl Sal zich helemaal klaar maakte bleef Kalli maar zoeken tot de eergenoemde er een opmerking over gaf, ”Elk jaar denk ik beter voorbereid te zijn, tot die laatste weken voor kerst er weer zijn,” gaf ze een beetje twijfelachtig maar met een glimlach toe. Het was waar, ze dacht klaar te zijn met alles maar dan komen de professoren aanzetten met de meest zware en toch nutteloze taken die maar bestaan. Hamlet, dat hebben ze allemaal al duizenden keren gelezen en nog vaker hebben ze er een paper over geschreven maar toch was de prins van Denemarken weer een hot topic dit jaar. Met te denken aan de andere projecten keek ze op van haar duistere tas en richtte haar blik op één van de stapels op tafel. Een rode map stak een beetje uit tussen de papieren en met een klein snokte kwam het van tussen de andere documenten. ’HAMLET’ stond te lezen in grote sierlijke letters, ”Hier was je,” lachte Kalli schaapachtig naar de map voor ze hem opensloeg.

Ze bladerde kort door de verschillende mapjes voor ze er enkele uithaalde, “Akte drie, akte vier en een finale samenvatting van alles,” verduidelijkte ze terwijl ze de papieren overhandigde. Met een verontschuldigende blik veegde ze wat van haar notities opzij om zo Sal wat meer plaats te geven. ”Als je nog iets nodig hebt, hier ligt de map,” zei ze met een glimlach, ”En je mag me ook steeds dingen vragen,” vervolgde ze. Nu ze eindelijk gekalmeerd was en alles weer op een rijtje had bekeek ze de jonge dame nog eens goed. Sal was geen luidruchtig type en ze viel ook niet zo zeer op in de klas noch trok ze veel op met haar klasgenoten. Desondanks leek de brunette niet het asociale type, ze was zonder enige problemen op haar afgestapt en had haar aangesproken. Het was echter ook niet zo dat de jonge dame leek geshunned te worden door haar klas en het verwarde Kallista mateloos dat het vriendelijke meisje niet anders in de klas lag. Al besefte Kalli dat Sal haar redenen er wel voor zou hebben en dat niet iedereen zoals haar een verschrikkelijk grote mensenvriend kon zijn.
Being happy...
Never goes out of style.
Terug naar boven Ga naar beneden
Salomée Adkins
Salomée Adkins
Class 2
Aantal berichten : 153

Character Profile
Alias: IOrigins
Age: 19
Occupation: Student Psychology & Barista at coffee house
Study Clubbing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Study Clubbing   Study Clubbing Emptyma nov 27, 2017 1:34 pm


JE VOIS LA VIE EN ROSE

Kallista was zo vriendelijk dat Salomée het bijna niet vertrouwde. Ze bedoelde, ze moest immers iets van de brunette, zonder daarvoor iets terug te verwachten te doen, en Kallista had haar begroet met een glimlach die een klein kind nog niet eens op zijn gezicht zou hebben met Kerstmis. Wellicht was het omdat haar vertrouwen niet helemaal in balans was; soms was ze nu eenmaal naïever dan ze hoefde te zijn en soms meer paranoïde dan nodig. Misschien moest ze gewoon accepteren dat sommige mensen nu eenmaal een beter hart hadden dan zij. Niet dat zij niet een ander zou helpen met iets als dit, maar ze zou het zeker niet doen met het plezier dat Kallista erin leek te hebben. Het kon natuurlijk ook zijn dat de meid gewoon behoefte had gehad aan gezelschap, omdat ze zich hier al de hele dag in een eenzaam isolement suf had zitten leren. Terwijl ze haar analyseerde, had ze haar spulletjes uit haar tas gehaald als onopvallend statement dat ze hier zou blijven zitten om het paper af te maken. Ze besloot het arme meisje wat akoestische bijval te geven, over dat het ook een drukke en hectische periode was waarin ze zich nu beiden leken te verkeren. Dat leek gewaardeerd te worden. Kallista was het ermee eens; 'Elk jaar denk ik beter voorbereid te zijn, tot die laatste weken voor kerst er weer zijn.' De meisjes leken hetzelfde te denken; dat paper was een heuse verspilling van alle kostbare tijd die ze nog om handen hadden. Hamlet was ook weer zoiets afgezaagds. Zo onorigineel als maar zijn kon, net genoeg om saai te zijn, maar niet net genoeg om gemakkelijk een opdracht over te kunnen schrijven. Even liet Salomée haar hoofd in haar handpalm zakken en zuchtte alle aan haar opgestoken haar ontsnapte plukjes van de zijkant van haar gelaat. Na niet al te lange tijd vielen ze echter langzaam weer op hun plek. Het was water naar de zee dragen met die vervelende babyplukjes. Ze leefde echter op toen Kallista een vondst deed. ‘Akte drie, akte vier en een finale samenvatting van alles,’ reikte ze haar een aantal papieren aan. Met iets te gretige handen en een twinkeling in haar ogen pakte ze het aan. Alsof ze de heilige graal in haar handen mocht houden. Het meisje tegenover haar schoof een eindje op en Sal legde de papieren naast zich neer, met extreme zorgvuldigheid. ‘Als je nog iets nodig hebt, hier ligt de map,’ zei ze met een glimlach, op de map wijzend, ‘en je mag me ook steeds dingen vragen.’ Sal schoof haar bril eens dichter naar haar neus toe. Wat een vervelend ding ook, ze wist niet of ze daar ooit aan kon wennen. Toen keek ze Kallista wat ongelovig aan. ’Held,’ verzuchtte ze haar eretitel.

'The role of women in Hamlet - an elucidation by Salomée Adkins.’ Omdat Ophelia waarschijnlijk het enige karakter was waarmee ze zich ook maar iets kon identificeren en ze lichtelijk verveeld raakte bij de door mannen gedomineerde Shakespeares. De Bechdel test zou het waarschijnlijk niet passeren, nee. God, wat was ze blij dat ze niet in die tijd leefde. Alhoewel, wellicht zou ze met haar mutatie zich juist op kunnen werken tot een vrouw van belang. Oké, focus. Met een zucht begon ze Kallista’s samenvatting te scannen. Dit zou zo echt wel lukken. Of in ieder geval, aan gebrek aan informatie zou het in ieder geval niet liggen. Nu was de uitdaging of ze zich wel voor onbepaalde tijd zou kunnen concentreren, net zolang tot het af was. Maar eerst even haar bril af. Gedachtenloos haalde ze de glazen van haar ogen en begon op een van de pootjes te kauwen. ’Wie is nou weer Reynaldo?’ mompelde ze, eigenlijk tegen niemand in het bijzonder. Shit. Misschien had ze op moeten letten in de lessen. Dan was dit alles vele malen makkelijker geweest.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kallista Dore Firos
Kallista Dore Firos
Class 2
Aantal berichten : 429

Character Profile
Alias: Téras
Age: 20
Occupation: Student
Study Clubbing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Study Clubbing   Study Clubbing Emptyma nov 27, 2017 3:02 pm

Kallista was altijd al een behulpzaam persoon geweest. Als kind had ze een domme botsing met een ander kind meer ingezeten over de schaafwonde op zijn knie dan de diepe snee in haar been. Misschien was ze te goed voor deze wereld, dat was wat haar vroeger wel eens gezegd werd maar het maakte haar gelukkig om te weten dat ze mensen in nood kon helpen. Maar het was niet zo dat ze er een gewoonte van zou gaan maken om anderen te gaan helpen met hun schoolwerk, zo naïef was de brunette ook niet. Maar ze begreep echt wel dat men soms voor een voldongen feit kwam te staan in die laatste weken van het semester wanneer de meest nutteloze taken op hen afgevuurd werden samen met het voorbereiden van examens. En ze voelde aan Sals emoties dat het niet puur was om te profiteren van haar maar dat er echt enige noodzaak was, de paper omvatte dan ook vijfentwintig procent van hun totaalscore. Moest Kallista echt eerlijk zijn vond ze de hele paper eigenlijk een belachelijke vorm van tijdverdrijf, het was niet alsof er geen interessantere schrijvers waren dan Shakespeare? Aan Sals emotioneel scala was duidelijk te merken dat ze er hetzelfde over dacht als Kallista. De brunette deed dan ook openlijk haar beklag over het feit dat ze maar niet voorbereid leek te raken op die slopende weken die er nog zaten aan te komen. De andere brunette aan de tafel liet kort haar hoofd in haar handpalmen zakken terwijl Kallista eindelijk haar map van de paper terugvond. Met een opgewekte glimlach overhandigde ze de papieren voor ze haar melde dat ze ten alle tijden vragen mocht stellen. Haar bril werd zacht omhooggeschoven over haar neus voor ze Kallista zonder boe of bah een eretitel aanwees. Kalli lachte op haar beurt eens kort voor ze haar lange haren samennam in een paardenstaart die ze slordig vastbond met een haarrekker. Zelf wou ze eigenlijk best wel wat korter haar, maar ze wist met zekerheid dat ze de volgende dag zou wakker worden met extensions moest ze het zich riskeren om haar lange lokken kort te wieken. Pyralis had namelijk een zeer strak en onbuigbaar idee van schoonheid en kort haar hoorde daar nu eenmaal niet bij.

Haar vingers gleden kort over haar toetsenbord om het toestel uit slaapstand te halen. Aangezien de andere persoon aan de tafel aan haar paper zou werken was het de ideale moment om hetzelfde te doen. De laptop maakte kort het geluid van een opstijgende helicopter, het werd tijd voor een nieuwe maar haar bankrekening was het daar niet mee eens. Het blauwe programma startte op en de titel van haar paper verscheen op het scherm, ’Hamlet and Horatio, friendship and adoration – a paper by Kallista Dore Firos’. De brunette had al lang geen idee meer waarom ze dit onderwerp gekozen had maar ze wist wel nog dat er een heleboel research was over dat specifieke onderdeel van het toneelstuk. De jonge dame naast haar schreef haar titel neer en Kalli knikte eens goedkeurend, ”Goed onderwerp,” meldde ze kort voor ze zich verder focuste op haar eigen woorden. Kalli overliep kort alle alinea’s verduidelijkte waar nodig en negeerde waar er nood was aan inkorting, ze moest namelijk wel aan haar aantal woorden komen. Haar lip rolde tussen haar lippen, het was een tique nerveux die ze enkel toepaste wanneer ze erg aandachtig was of zenuwachtig werd over iets. Ze werd opgeschrikt van haar laptop en richtte haar blik op haar studiepartner toen die een vraag stelde en ze moest zelf even goed nadenken voor ze haar vraag kon beantwoorde. Het viel haar op dat Sal inderdaad geen bril nodig had, ze vond het al zo vreemd dat het haar, als een zeer observant persoon, nog nooit opgevallen was dat de jonge dame een bril droeg. ”Reynaldo is de dienaar van Polonius. Hij wordt naar Parijs gestuurd om Laertes te controleren met een belachelijke gedetailleerde instructielijst,” verduidelijkte ze het personage terwijl ze besloot geen opmerking te maken over de bril, sommigen vonden een bril namelijk stijlvol. Zelf was ze naar het einde van haar paper gescrollt om haar slot nog eens door te lezen wanneer haar wenkbrauw vragend de hoogte in ging. ”Heb jij enig idee of het besluit en/of het slot enige kenmerkende inhoud moet hebben? Want mijn slot lijkt verdacht veel op een samenvatting van mijn paper,” vroeg ze met een nonchalante handbeweging.

Het zou nog een lange avond worden en eigenlijk wou Kallista gewoon thuis onder een dekentje kruipen en een film kijken met een goede warme kop koffie of chocolademelk. Gewoon gezellig in de warmte maar in plaats daarvan zat ze op een harde plastic stoel met in een kille grote ruimte een paper te schrijven over een onderwerp dat haar minimaal interesseerde. Het enige dat ze wel kon bereiken was warme drinken en dat was precies wat ze te pakken zou krijgen. Ze schoof haar stoel achteruit en draaide haar blik naar de andere brunette, “Wil jij een koffie? Of misschien liever thee of warme chocomelk? Of gewoon iets fris?” vroeg ze aangenaam terwijl ze zich recht stelde om zich naar de balie te begeven.
Being happy...
Never goes out of style.
[/quote]
Terug naar boven Ga naar beneden
Salomée Adkins
Salomée Adkins
Class 2
Aantal berichten : 153

Character Profile
Alias: IOrigins
Age: 19
Occupation: Student Psychology & Barista at coffee house
Study Clubbing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Study Clubbing   Study Clubbing Emptywo nov 29, 2017 12:20 pm


JE VOIS LA VIE EN ROSE

Ondanks het feit dat Kallista haast alles had gedaan wat ze kon om te helpen, voelde het hele paper nog geen greintje overzichtelijker. Tja, ze had een thema, eentje waarover Kallista haar goedkeurend had gecomplimenteerd -wat haar zelfvertrouwen wel een tikkeltje deed stijgen want het leek erop dat het meisje tegenover haar een veel beter idee had van wat ze aan het doen was- maar als de namen van ongeveer de helft van de karakters geen belletje deden rinkelen, wist ze niet of dit haar ging lukken. En ze vond het ook weer zoiets om iedere vraag die in haar opkwam eruit te gooien. Daarbij zou er dan ook geen moment van stilte zijn waarin ze konden werken, zo leek het. Haar gemompel over een van de onbekende namen werd echter opgevangen, iets waarvoor ze stiekem toch best dankbaar was. Kallista keek op van haar laptop en sprak: 'Reynaldo is de dienaar van Polonius. Hij wordt naar Parijs gestuurd om Laertes te controleren met een belachelijke gedetailleerde instructielijst.' Ze zette haar hand tegen haar kin en wreef er eventjes overheen terwijl ze haar woorden in zich opnam. Ah ja, daar kon ze zich wel vaag iets over herinneren. In haar gedachten streepte ze die drie namen echter weg. Niet van relevantie voor haar paper, maar wel iets dat handig was om te weten. Toen ze opkeek van haar kladblok om het meisje te bedanken, realiseerde ze zich pas dat ze haar bril in de tussentijd had afgezet. Wanneer dat precies gebeurd was, kon ze zich niet helemaal herinneren, maar haastig zette ze deze weer op, voordat ze haar een vlotte 'Thanks,' toewierp. Gelukkig was het meisje verdiept geweest in haar laptop. Slim trouwens, dat ze die had meegenomen; Salomée moest straks bij thuiskomst al haar handgeschreven werk overtypen om het hun docent toe te sturen. Ach ja, bijwerking van het zijn van een ongeorganiseerd persoon -ofwel, iemand die zijn tas pas drie minuten voor vertrek haastig bijeen pakte. Ze wilde zich zojuist weer terugkeren naar haar werk, toen Kallista's wenkbrauw een stukje de lucht in schoot. Sal legde haar pen neer om af te wachten of er nu wellicht een vraag van haar kant zou komen. Ze hoopte maar dat ze hem kon beantwoorden in ieder geval, zodat ze een klein beetje terug zou kunnen doen en ze haar schuldgevoel een tikkeltje zou kunnen reduceren. ‘Heb jij enig idee of het besluit en/of het slot enige kenmerkende inhoud moet hebben? Want mijn slot lijkt verdacht veel op een samenvatting van mijn paper,’ klonk er op een gegeven moment. Sal trok haar onderlip weifelend een stukje naar beneden. Ze wierp een blik op de papieren, alsof het antwoord daar te vinden zou zijn. ’Je slot moet natuurlijk ook wel een korte samenvatting bevatten van je standpunten, dus dat kan kloppen. Als je het in een beetje een gevarieerde bewoording doet, weet je zeker dat het goed is.’ Tenminste, dat was een trucje dat ze zelf altijd schaamteloos toepaste. Sal kon met veel zelfverzekerdheid nog de grootste bullshit verkopen, maar als dat op academisch niveau moest, bracht iets haar altijd aan het weifelen. Hoewel ze het leuk vond om te leren, verachtte ze het systeem met zijn toetsen en opdrachten en hoe aan alles wat je deed een beoordeling moest hangen. Dat was gewoonweg vrijwel het enige waar ze lichtelijk onzeker van werd. In haar gezin was ze ook altijd de zwakke schakel geweest als het daarop aan kwam, met haar extreem korte spanningsboog, en door de druk die dat oplegde had ze een soort faalangst ontwikkeld waar ze maar niet vanaf leek te komen. Ze hoopte in ieder geval maar dat Kallista iets had aan wat ze zei.

Een tijdje later -waarin Sal welgeteld zes zinnen had neer weten te pennen, iets waar ze oprecht trots op was- schoof Kallista haar stoel naar achteren. De Française keek naar haar op. ‘Wil jij een koffie? Of misschien liever thee of warme chocomelk? Of gewoon iets fris?’ Haar mond vormde een ‘o’. Ze kon niet ontkennen dat dat heel aantrekkelijk klonk. Ze boog zich voorover om naar haar tas te grijpen en de gepaste hoeveelheid Franken uit haar portemonnee te halen. Met een lichte twinkeling in haar ogen schoof ze het naar de andere kant van de tafel. Een pauze kon ze wel eventjes gebruiken. ’Die warme chocolademelk klinkt hemels,’ gaf ze toe. Geen koffie. De prut die ze hier onder die naam verkochten, was vreselijk naar haar nederige mening. Maar misschien was ze ook gewend geraakt aan de heerlijke, volle smaak van de Colombiaanse koffie die ze op haar werk verkocht -en om de zoveel tijd zelf weg werkte wanneer haar baas even de andere kant op keek. Sal maakte even van de gelegenheid gebruik om zich uit te rekken en even van haar stoel op te staan. Hopelijk kon ze er straks dan weer tegenaan.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kallista Dore Firos
Kallista Dore Firos
Class 2
Aantal berichten : 429

Character Profile
Alias: Téras
Age: 20
Occupation: Student
Study Clubbing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Study Clubbing   Study Clubbing Emptywo nov 29, 2017 8:45 pm

De lettertjes van haar paper begonnen stilaan te zweven voor haar ogen wanneer ze haar blik terug richtte op het scherm voor haar. Het lettertype was afzichtelijk lelijk en Kallista vond geen enkel excuus goed genoeg om als school nog Times New Roman te gebruiken als standaard font. Maar deze kleinschalige school in Sundberg vond dat lettertype namelijk een must voor elke taak en elk project dat ze moesten inleveren en bij elk papier dat ze afprintte leek Kallistas hart een beetje te huilen. Voor sommige Engelse zinnen kon ze zich wel voor het hoofd slaan omdat het overduidelijk was dat ze haar moedertaal simpelweg woord voor woord vertaald had voor ze het in het Engels en in barslechte grammatica op papier had gezet. Een automatische ”Geen dank, daarvoor ben ik hier,” glipte van tussen haar lippen wanneer ze het bedankje opving van de andere kant van de tafel. Haar ogen gleden verveeld over de zinnen die simpelweg een nieuwe gerecycleerde versie van haar volledige paper waren voor ze lichtelijk bezorgd vroeg aan haar studiegenoot of dat wel het nut was van een slot. Ze richtte een vriendelijke maar licht verwarde blik op de jonge dame naast haar terwijl die er kort over leek na te denken. Haar antwoord kwam en Kallista knikte kort met een warme glimlach, het klonk logisch en als iets dat ze waarschijnlijk altijd al gedaan had op haar vorige scholen maar waar ze nu verschrikkelijk onzeker over was binnen de nieuwe schoolomgeving. Het was namelijk een hele aanpassing van het afgezonderde Genosha waar lessen plaatsvonden in dezelfde lokalen, omringd door dezelfde personen die allemaal hetzelfde waren als zijzelf, mutanten naar het drukkere Genosha waar lessen soms in vier totaal verschillende gebouwen doorgingen met telkens een totaal nieuwe groep mensen met een totaal andere mentaliteit. Het was uitputtend, om het zacht uit te drukken maar stilaan raakte ze gewend aan hoe alles eraan toe ging in en rondom de school. ”Ah, dank je…” begon ze, ”Dan dank ik wel dat ik juist zit,” vervolgde ze nadat ze haar blik nog eens over het slot had laten glijden.

Haar oogleden voelde ze zwaar en ze had wel nog wat werk te verzetten, niet enkel voor Engels maar ook voor enkele andere vakken en de nood voor koffie was hoog. Eerlijk had Kallista helemaal geen zin in het goedje dat ze koffie noemden in de kantine bedacht ze zich terwijl de jonge brunette voor haar kort leek na te denken voor ze een beetje geld uit haar portemonnee viste. Al was Kallista waarschijnlijk wel een beetje verwend wanneer het op koffie aankwam, of ze bracht mee van thuis of ze was op tijd thuis om geen van school te moeten drinken en wanneer de nood aan de bittere vloeistof te hoog werd had ze nog steeds een noodlijn die ze kon inschakelen. Maar die noodlijn zat momenteel zelf in de les dus dat werd geschrapt. Met een simpele handbeweging plukte ze de Franken van het tafeltje en wandelde ze naar de balie waar een norse oudere dame haar aankeek, ”Een warme chocomelk en een koffie alstublieft,” vroeg ze beleeft terwijl ze ook haar eigen centen uit haar broekzak wist te wringen. De kartonnen bekertjes werden met een plof op de balie geplaatst en Kalli overhandigde het geld aan de nog steeds niet vrolijke dame. Ze analyseerde de bekers op weg naar de tafel waar Sal ondertussen rechtstond, waarschijnlijk had ze net als Kallista de nood gevoeld om haar benen te strekken. Gelukkig waren de containers voldoende groot om meer dan vijf slokken te bieden van het bestelde drankje en met een glimlach overhandigde ze hetgeen dat chocomelk bevatte aan het meisje voor haar. Zelf plaatste ze zich terug op haar stoel voor ze een zakje suiker toevoegde aan de drek die in haar bekertje aanwezig was voor ze enkele koekjes, die ze mee gegrist had van de toonbank, uit haar zak en plaatste die op tafel, ”Koffie en koekjes, even geen schoolwerk zodat we daarna verder kunnen,” deelde ze glimlachend mee terwijl ze enkele van de zoetigheden over de tafel heen in Sal haar richting schoof.

Kallista dacht even na over wat ze allemaal wist over de jonge dame aan dezelfde tafel terwijl ze met het witte plastic stokje door haar koffie roerde. Ze kwam echter al snel tot het besluit dat dat maar bitter weinig was. Dit was misschien zelfs de ideale gelegenheid om haar iets beter te leren kennen, “Ga je al lang naar deze school? Of ben je net als mij vrij nieuw in Sundberg?” vroeg ze terwijl ze de brunette vriendelijk aankeek. Ze hoopte echt wel dat ze niet teveel haar neus in ander mans zaken stak aangezien dat helemaal niet haar bedoeling was, Kalli was gewoon een nieuwsgierig persoon en wou graag meer weten over de jonge dame van, wat zij dacht, Franse afkomst.
Being happy...
Never goes out of style.
Terug naar boven Ga naar beneden
Salomée Adkins
Salomée Adkins
Class 2
Aantal berichten : 153

Character Profile
Alias: IOrigins
Age: 19
Occupation: Student Psychology & Barista at coffee house
Study Clubbing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Study Clubbing   Study Clubbing Emptyvr dec 01, 2017 8:59 pm


JE VOIS LA VIE EN ROSE

Salomée draaide eens wat rondjes met haar polsen terwijl ze een poging deed haar benen te strekken in de beperkte ruimte die ze had. Zucht. Wat was zitten toch vermoeiend. Het feit dat ze daarnet Kallista zowaar had lijken te kunnen helpen met haar vraag, was ze wel iets zelfverzekerder geworden en had ze een aantal goed lopende zinnen neer kunnen pennen. Tenminste, iets wat ze zelf lekker vond lopen. De docent zou daar -zoals dat wel vaker ging bij opdrachten die Salomée inleverde- misschien wel anders over denken. Dat was echter iets dat ze toch niet zeker kon weten, dus ze kon maar beter zorgen dat ze er zelf tevreden mee was en bovenal, dat ze er zo snel mogelijk mee klaar was. Het was niet nodig om daar meer tijd aan te verspillen dan absoluut nodig. Sal wist een geeuw te onderdrukken. Voor even. Toen kwam hij er toch onverhoopt uit. Ze besloot dan maar van de gelegenheid gebruik te maken en zich nog eens uit te rekken. Ja, ze kon nog wel een oppepper gebruiken. Kallista’s plan beviel haar dan ook wel. Ze bekeek even diens rug, waarmee ze aan de toonbank naar haar toegekeerd stond. Het had al eerder kort met haar gedachten gespeeld, maar ze vroeg het zich nog eens af. Waar kwam ze vandaan? Behoorde ze tot de vluchtelingen? Haar naam klonk Zuidelijk -was het Spaans, Italiaans… Grieks misschien? Met één blik zou ze het gros van die vragen kunnen beantwoorden, maar om de een of andere reden voelde ze zich er oncomfortabel bij haar mutatie te gebruiken op het meisje. Dat was iets wat ze eigenlijk vrijwel nooit had. Het zou natuurlijk aan haar eigen, wispelturige aard te wijten kunnen zijn, maar ze dacht eerder dat ze het niet over haar hart kon verkrijgen zo’n inbreuk te doen op haar privacy terwijl ze zo vriendelijk voor haar was geweest. Dit soort contact was redelijk nieuw voor haar -of in ieder geval hier in Sundberg- en ze vroeg zich af of dat haar een soort sympathie voor haar deed ontwikkelen. Haar oog viel op het psychologieboek dat haar tas uitstak. Oké, betrapt. Ze kon er niets aan doen, het analyseren ging gewoonweg vanzelf, zelfs zonder dat ze daarvoor oogcontact hoefde te maken.

Kallista stalde haar aankopen uit. ‘Koffie en koekjes, even geen schoolwerk zodat we daarna verder kunnen,’ sprak ze glimlachend. Gretig verwelkomde ze de warmte van de beker chocolademelk in lichtelijk ondoorbloede handen. Dat verdomde stilzitten ook… Voor ze een slokje nam, griste ze een van de koekjes van het tafelblad en stopte deze in haar mond. Met een goedkeurend knikje gaf ze aan dat het er nog wel mee doorkon ook. ’Wederom, held.’ Of tenminste, dat waren de woorden in haar hoofd. In werkelijkheid werden de klanken nogal verdolven onder haar mond vol inmiddels verkruimelde koek. Even blies ze wat rebels tegen de constante stroom van damp die uit de beker omhoog steeg. Heel effectief. Het stoom verplaatste zich enkel even, en het enige resultaat was eigenlijk dat haar brillenglazen ervan besloegen. Ze slaakte een gefrustreerde zucht alvorens ze haar mouw over haar hand trok en daarmee het vochtige oppervlak droog probeerde te vegen. Even een moment stilte voor de full time brillendragers onder ons wel. Salomée was alweer volledig geconcentreerd op haar etenswaren en de eerdere nieuwsgierigheid over Kallista was hiermee lichtelijk naar de achtergrond verplaatst. (Knoweth thy priorities, knipoogde haar gedachten haar terug naar de o zo geliefde Williams Hamlet.) De brunette schrok de latente nieuwsgierigheid echter weer bruut op toen zij degene was die een vraag op haar afvuurde. Salomée hief geïnteresseerd haar ogen, hoewel haar hoofd op chocomelniveau bleef hangen -puur om te blazen natuurlijk. ‘Ga je al lang naar deze school? Of ben je net als mij vrij nieuw in Sundberg?’ Sal glimlachte. De twee hadden dus beiden ongeveer dezelfde vragen in gedachten gehad. Ze kwam wat rechter op zitten en liet zich in haar stoel vallen, de papieren even zo ver mogelijk van zich wegschuivend. (Dat wilde zeggen, zo ver naar de zijkant als hun tafeltje dat toestond.) Haar vingertoppen liet ze op het tafelblad rusten, op veilige afstand van de koekjes, en met haar andere hand genoot ze nog even van de warmte van de beker. ’Ik woon hier al sinds…’ Even zette ze peinzend haar tanden in haar onderlip, ’Sinds mei, maar ik ben dus net als jullie dit schooljaar hier begonnen.’  Even viel ze stil. Net als jullie. Smooth. Ze had vrijwel direct vrijgegeven dat ze vermoedde dat Kallista ‘één van hen was.’ Een vluchteling; een mutant. ’Ik kom uit Frankrijk, zoals je misschien wel gemerkt had, vrij in de buurt van Nice,’ lachte ze. Even was er sprake van een aarzeling. Zou ze het doen? Feit was dat Kallista ook naar haar status quo had gevraagd, dus mocht ze daarom aannemen dat ze het niet erg vond om hetzelfde te delen? Ze probeerde een slokje van haar chocomelk. Haar tong gaf haar echter al snel een seintje dat ze dat het liefst nooit meer mocht doen, zo’n hete substantie naar binnen gooien. ’Jij?’ gooide ze er dus uit, haar tong onaangenaam tintelend.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kallista Dore Firos
Kallista Dore Firos
Class 2
Aantal berichten : 429

Character Profile
Alias: Téras
Age: 20
Occupation: Student
Study Clubbing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Study Clubbing   Study Clubbing Emptyza dec 02, 2017 10:17 pm

Terwijl Kallista stond te wachten op hun warme drankjes gleden haar gedachten kort terug naar de jonge dame die aan haar tafel gezeten was. Ze was zeker dat ze haar nog nooit was tegengekomen op Genosha, dus de kans was erg klein dat ze van daar afkomstig was. Maar de jonge brunette leek ook niet angstig te zijn omdat Kalli iemand nieuws was, terwijl er een heleboel van de inwoners toch een beetje schuchter waren wanneer het aankwam op nieuwelingen. Ze voelde hoe Sals concentratie op haar rug gefocust was maar ze besloot dat gegeven te negeren, het feit dat er duidelijke nieuwsgierigheid aanwezig was besloot ze even goed even aan de zijlijn achter te laten. Als de brunette iets wou weten zou ze het wel vragen – of dat was toch waar Kallista van uit ging aangezien ze zelf, in the name of curiosity zelden een vraag voor zichzelf hield. De warme drankjes en bijhorende versnaperingen werden over de tafel verspreid voor ze met een brede glimlach mededeelde dat ze even een pauze zouden houden voor ze hun drukke bezigheden zouden verderzetten. Één van de koekjes verdween zeer snel in de richting van haar studiegenoot voor Kallista er ook eentje tussen haar vingers nam en het eerst eens goed bekeek voor ze er een stukje van beet. Een bijna onverstaanbaar soepje van klanken verliet Sals mond en Kalli grinnikte kort voor ze haar met een glimlach aankeek, ”Geitenwollensokken held weliswaar maar voor warme chocomelk en koekjes ben ik altijd te vinden,” beantwoorde ze met een brede grijns. De dame rechtover haar leek een strijd aan te gaan met de hoeveelheid stoom die van haar bekertje opsteeg en Kalli voelde een beetje jaloezie opstijgen wanneer ze besefte dat haar koffie maar een lauwwarm papje was.

De koffie deed echter wel zijn werk en gaf haar opnieuw het gevoel dat ze leefde en niet gewoon een lappenpop was die zonder enige aanwezigheid wat zat te tokkelen op een draagbare PC. Haar studiepartner was fervent bezig met het drogen van haar aangedampte brilglazen en Kalli hield het hele proces nauwgezet in de gaten voor ze het laatste stukje van haar koekje in haar mond propte. Eenmaal ze het heerlijke stukje zoetigheid binnen geslikt had richtte ze haar blik op de brunette en stelde ze een vraag die toch al enige tijd op het puntje van haar tong gelegen had. Sal reageerde door haar aan te kijken van achter een muurtje van stoom – afkomstig van het kartonnen omhulsel waar ze in aan het blazen was. Haar antwoord was vrij simpel en aangenaam om te horen in deze tijden van oorlog en miserie. Kallista haalde opgelucht adem, ze ha de brunette niet geaffronteerd met haar vraag noch was ze op haar tenen gaan staan. Het was ook een serieuze opluchting dat niet elke persoon moest vluchten van de oorlog die continu woedde – al dan niet op de voorgrond in bepaalde landen. Het subtiele gebruik van ’jullie’ ontging haar echter niet, Kalli was observant op die manier. Ze glimlachte aanmoedigend wanneer ze kort leek stil te vallen, Kallista was niet bang voor vooroordelen, wel voor de gevolgen die ze met zich mee konden dragen. Maar Sal leek haar niet iemand die een ander persoon zou veroordelen enkel en alleen omdat hij of zij anders is.

Ze lachte kort wanneer haar studiegenoot vaststelde dat Kallista het wel al gemerkt zou hebben dat ze van Frankrijk was. ”Ik had het reeds opgevangen, ja. Maar zekerheid is altijd leuker,” beantwoordde ze vriendelijk met een glimlach. ”Frankrijk heb ik nog niet gezien,” mijmerde ze, eerder tegen zichzelf dan tegen haar gesprekspartner, ”Het lijkt me zo een mooi land,’ vervolgde ze, dit wel gericht op de andere persoon. Nog enkele slokken van de bittere vloeistof gleden door haar hals wanneer ze het kopje tegen haar lippen plaatste en ze glimlachte naar Sal wanneer ze haar nieuwsgierigheid terug op Kalli richtte. ”Origineel ben ik afkomstig van Lipsi, een zeer klein eilandje dat bij Griekenland hoort,” vertelde ze met een warme glimlach op haar gezicht, herinneringen gleden door haar hoofd, enkel en alleen goede. Al was dat niet enkel doordat ze enkel goede had van het eiland maar eerder doordat alle slechte herinneringen huishielden in het hoofd van haar tweede persoonlijkheid. Die had ze meegenomen samen met alle slechte karaktertrekken voor ze er enkele voor zichzelf aanmaakte. ”Maar zoals je waarschijnlijk wel gegokt heb, behoor ik toe tot de groep studenten – of beter gezegd vluchtelingen, van het eiland Genosha,” vervolgde ze. Ze was niet beschaamd omdat ze tot ’tot de grote groep mutanten’ behoorde, de grootste hoeveelheid schaamte die ze voelde rond het eiland was de ’survivorsguilt’ maar ze was vastberaden om opnieuw te starten in Zwitserland. Ze nam even de tijd om de brunette haar woorden te laten verwerken. ”Net als jou is dit dus mijn eerste jaar op deze chaotische school,” vermelde ze er nog even bij, dit vooral om te laten merken dat deze school verschrikkelijk druk kon zijn, ”Wat studeer je nog naast Engels?” vroeg ze, nieuwsgierigheid weer in de bovenhand. Ze kon zich namelijk niet herinneren dat ze de jonge dame in andere colleges gezien had die ze volgde.
Being happy...
Never goes out of style.
Terug naar boven Ga naar beneden
Salomée Adkins
Salomée Adkins
Class 2
Aantal berichten : 153

Character Profile
Alias: IOrigins
Age: 19
Occupation: Student Psychology & Barista at coffee house
Study Clubbing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Study Clubbing   Study Clubbing Emptyzo dec 10, 2017 7:12 pm


JE VOIS LA VIE EN ROSE

Haar tong tintelde nog steeds van de fout die ze had begaan al veel te vroeg haar chocolademelk naar binnen te werken. Misschien was het ook een straf die het universum haar had opgelegd. Ze bedoelde, dat was ironisch toch? Wie de verkeerde woorden sprak, moest zijn tong branden. Niet dat ze bepaald overtuigd was van het feit dat hogere machten controle op haar leven uitoefende; zij was degene die controle uitoefende op haar medemens. Maar toch. In ieder geval was ze nu twee kennispunten over dit meisje rijker: ze was hoogstwaarschijnlijk een mutant, al had ze dat al veel eerder kunnen weten, en Kallista deelde haar nieuwsgierigheid. Zij was echter degene die haar voor was geweest met het stellen van een vraag, en dat was niet iets wat bepaald veel voorkwam in gezelschap van de Française. En oplettendheid. Dat was misschien ook iets waarover beide meisjes beschikten. Kallista’s bemoedigende glimlach was Salomée dan ook niet ontgaan, waarmee ze de conclusie trok dat ze het accidentele over één kam scheren van de groep Genoshavluchtelingen wel opgemerkt moest hebben. Het leek haar echter geen probleem dat Sal zich van het onderwerp af bewoog om haar eigenlijke vraag te beantwoorden, een kans die ze dankbaar met beide handen aannam. Het was sowieso altijd wel fijn om over het zonnige Frankrijk te praten, zeker met dit weer. Als het maar niet te veel op details in ging, echter. Ze wilde uiteraard niet te veel nadenken over haar verleden. Enkel de zonnige kanten ervan.

Gelukkig deinde Kallista mee op haar kabbelende oppervlakkigheid. Mijmeren. ‘Het lijkt me zo een mooi land,’ verzuchtte ze, nadat ze had aangegeven er nog nooit een bezoekje aan gebracht te hebben. Sal knikte enthousiast. Het liefst had ze Kallista willen uitnodigen een keer met haar mee te gaan, maar toen bedacht ze zich het pijnlijke feit dat ze niets had om naar terug te keren. En nog pijnlijker -dat was de schuld van niemand anders dan zichzelf. Frankrijk was niet langer haar thuis, feitelijk gezien. Maar ze betwijfelde of ze het ooit anders zou gaan zien, hoewel ze zich ook een tijdlang thuis had gevoeld in Berlijn. Het was echter ook weer niet zo dat Sal zo’n geoefende globetrotter was dat ze helemaal geen heimwee kende, want hier in Sundberg moest ze nog steeds wennen, merkte ze. Wellicht kwam het omdat Frankrijk nu eenmaal haar jeugd waarborgde. En waar haar jeugd was, was haar thuis. Die jeugd was echter al een hele tijd geleden letterlijk in vlammen opgegaan en nu moest ze onder ogen zien te komen dat ze een nieuwe kans kreeg. Hier. En nu. En zo kinderlijk koppig en enthousiast als ze soms kon zijn, gaf wellicht aan dat ze haar jongere jaren toch niet helemaal kon loslaten. Ze schudde zich even mentaal door elkaar. Het was wel weer genoeg met deze psychoanalyse die ze op zichzelf los had gelaten. Bovendien had Kallista iets te vertellen dat haar vele malen interessanter leek. Een antwoord op haar eerdere vraag notabene. Nu moest ze opletten.

‘Origineel ben ik afkomstig van Lipsi, een zeer klein eilandje dat bij Griekenland hoort.’ Ah. Ook niet zo’n ervaren reiziger dat ze iemand op basis van accent kon identificeren dus. Met een geïnteresseerde twinkeling in haar ogen kantelde ze haar hoofd lichtjes. ’Same here, ik ben daar ook nooit geweest maar het staat zeker op m’n bucket list!’ Net zoals eerder bij Sal was gebeurd, leek het noemen van haar geboorteplaats vele herinneringen bij Kallista op te roepen. Sal glimlachte zachtjes. Voordat ze de moeite had genomen een gesprek met Kallista aan te gaan, had ze waarschijnlijk nooit durven denken dat de twee zoveel gemeen zouden hebben als nu bleek. En dit bleek nog maar het topje van de ijsberg, want de volgende woorden die Kallista gebruikten, bevestigde weliswaar vermoedens, maar wakkerde ook een heel nieuw soort nervositeit met zich mee. Zoals altijd wanneer iemand het over mutanten had, kon ze zweren dat ze de adrenaline door haar lijf voelde gieren, maar op een compleet ander soort manier dan als ze iets gevaarlijks deed of bewust een grens opzocht. Er ging een soort schaamte mee schuil die haar licht in haar hoofd maakte, en haar mond zo droog dat ze het liefst gewoon zweeg. Had dat iets te maken met het feit dat ze het als een geheim zag dat nogal zwaar op haar drukte misschien? Toen haar oorsuizen wat bedaard was merkte ze pas dat ze haar blik onbewust had afgewend en ze staarde naar haar handen, die de papieren beker zo stevig omklemde dat het een wonder was dat deze het nog hield. Ze beet even op haar lip en joeg wat zuurstof haar lichaam in terwijl ze haar handen ontspande en haar wit geworden knokkels strekte. Het liefst wilde ze alles eruit gooien. De woorden lagen op haar lippen. Kijk dan naar me, wij zijn hetzelfde. Eindelijk. Eindelijk iemand die hetzelfde is. Maar uiteraard was dat niet wat ze zei. ’Ja.’ Ze schraapte haar keel. ’Dat ehm… had ik al wel geraden.’ Damn it. Nu kwam ze enkel over als een mutanthater. Met een verse ademhaling vroeg ze zich af of het haar nu wel zou lukken, maar plotseling liep ze alweer achter en had Kallista het onderwerp veranderd. Weer terug naar school. Haar maag zonk. Was dat een teken van opluchting of was dat hoe hetgeen ze wilde zeggen zich door haar keel naar beneden had gewerkt en zich als een gewicht in haar buik genesteld had? Wat ze studeerde. ’Psychologie,’ sprak ze, met een wat geforceerde glimlach. Ze had haar kans gemist. Daar moest ze zich nu maar overheen zetten. Anders zou het enkel lijken alsof ze het feit dat Kallista een mutant was niet accepteerde of zo. ’Ja, ik weet niet of ik het ga afmaken, want ik vind het wel interessant en zo, maar ik weet niet of ik het de rest van mijn leven wil doen. Sowieso zie ik mezelf helemaal niet de rest van mijn leven maar één ding doen. Wat doe jij hier?’ Dat ze haar compenserende stroom aan woorden nou weer zo moest eindigen, met een vraag die wederom kon impliceren dat ze het helemaal niet had op mutanten, was echt niet iets dat haar bedoeling was geweest. Chocomel. De chocomel was haar redding. En dus werkte ze nonchalant een grote slok van het zoete goedje weg. Fuck. Nog steeds te heet.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kallista Dore Firos
Kallista Dore Firos
Class 2
Aantal berichten : 429

Character Profile
Alias: Téras
Age: 20
Occupation: Student
Study Clubbing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Study Clubbing   Study Clubbing Emptyzo dec 10, 2017 11:23 pm

Ze had het best naar haar zin met het andere meisje. Sal was nu eenmaal een vriendelijk, vlot en open meisje en Kallista hield van de manier waarop ze heel simpel met elkaar konden communiceren. Het was aangenaam maar aan de andere kant was ze nog steeds onzeker over haar plaats binnen de klasgroep en zelfs binnen de school. Ja ze was een studente zoals alle anderen maar hoe zagen de anderen haar, als een buitenstaander of eerder als iemand die ongewenst binnengedrongen was of kon het hen eigenlijk allemaal maar weinig schelen. Kallista was altijd al zeer onder de indruk geweest van wat anderen van haar dachten, ze had zelfs de neiging om zich soms – binnen de grenzen van het mogelijke, te schikken naar hoe anderen wouden dat ze zich gedroeg. Tijdens hun aangename samen zitten, studeren en aansluiten gesprekje met koffie en warme chocomelk waren enkele dingen wel duidelijk geworden. Sal was nieuwsgierig, zo nieuwsgierig dat ze leek op te schrikken wanneer Kalli eerst kwam aanzetten met de vragen waardoor Kallista op haar beurt bijna moest lachen door haar reactie. Daarnaast viel het haar op dat er eigenlijk geen woorden nodig waren om te communiceren met de Franstalige dame voor haar, ze leek reeds veel af te leiden van gezichtsuitdrukkingen en handelingen, bijna even veel als Kalli kon afleiden aan de hand van haar mutatie.

Kallista had opgemerkt dat de brunette aan haar tafel had geduid in de richting van de mutanten maar ze had besloten dat even aan haar zijde te leggen tot het ter sprake zou komen en afgaande op de andere brunettes nieuwsgierigheid wist ze dat die kans snel genoeg zou komen. Maar eerst kwamen andere dingen aan bod zoals waar Sal vandaan kwam en waar zij vandaan kwam, ”Griekenland is echt een aanrader, en dat zeg ik niet enkel omdat ik er geboren ben. Het eten en de vriendelijkheid is echt super,” meldde ze met een brede glimlach eenmaal de brunette haar mededeelde dat ze sowieso van plan was Kallistas geboorteland te bezoeken. Wanneer Kallista echter vermeldde dat ze net als het merendeel van de vluchtelingen afkomstig was van Genosha leek het aura van de kalme brunette een zekere nervositeit op te nemen die Kallista niet verwacht had. Het leek wel alsof Sal nog nooit een andere mutant was tegengekomen en ergens vond Kalli dat nu niet zo verrassend daar ze zelf pas nieuwe mutanten leerde kennen wanneer ze op Genosha aangekomen was maar aan de andere kant leken mutanten zich over te bevinden dus leek het haar ook weer vreemd dat ze er misschien nooit één was tegengekomen. De brunette leek zelfs zo gestrest te worden dat Kallista zich echt zorgen begon te maken in de vrouw rechtover haar maar al snel kwamen de woorden uit haar mond wat op zijn beurt weer een hele hoop onzekerheid haar aura in joeg.

Kallista wist niet goed hoe te reageren op de worden die de brunettes mond verlaten hadden, ze wist dat ze niet negatief waren bedoeld aangezien haar aura geen enkele negatieve ondertoon met zich meedroeg – momentele stress en onrust niet meegerekend. Wat ze wel wist was dat Sal zelf haar eigen woorden verschrikkelijk slecht had opgepakt en Kallista wist niet hoe ze de jonge dame gerust moest stellen in die moment dus knikte ze kort met een warme glimlach – alweer, voor ze verder ging met haar resem aan vragen. School was een verschrikkelijk saai onderwerp maar op die moment kon Kalli niet anders dan terugkeren naar iets waar beiden vrij relaxed in leken qua onderwerp. Haar uitleg over haar studierichting werd afgesloten met een vraag die ze duidelijk van zichzelf weer te scherp vond aangezien ze bijna meteen haar neus verborg in het kartonnen bekertje dat ze met haar handen omsloot. ”Psychologie heb ik ook nog lang overwogen. Maar net als jou wist ik niet of ik het wel mijn hele leven wou doen.” beantwoordde ze bedenkelijk, ”Ik heb uiteindelijk gekozen voor een vrij standaardpakket met enkele vakken van leerkracht erbij. Dat is iets dat ik me wel zie doen voor de rest van mijn jaren, met kinderen werken,” vervolgde ze daarna met een brede glimlach. Het was iets dat ze altijd al graag gedaan had, dit omdat leerkrachten een zeer grote inpakt konden maken op het leven van hun studenten, en liefst een positieve inpakt.

Het was terwijl ze Sal haar emoties nogmaals onder de loep nam dat het haar te binnen schoot dat het misschien de ideale moment was om de nieuwsgierige jonge dame haar stress wat weg te nemen. ”Als je met vragen zit mag je ze stellen hoor,” zei de blauwogige brunette tegen de dame rechtover haar terwijl ze nog een koekje van de tafel nam. Het was een subtiele manier van duidelijk maken dat ze open stond voor de vragen die overduidelijk ronddreven in het hoofd van de andere brunette. Dit ook in de hoop dat het haar gesprekspartner wat zou kalmeren daar diens emoties all over the place waren op die specifieke moment. Ze nam kalm nog een slokje van haar koffie voor ze het tweede koekje in haar mond propte – op een niet al te elegante manier.
Being happy...
Never goes out of style.
Terug naar boven Ga naar beneden
Salomée Adkins
Salomée Adkins
Class 2
Aantal berichten : 153

Character Profile
Alias: IOrigins
Age: 19
Occupation: Student Psychology & Barista at coffee house
Study Clubbing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Study Clubbing   Study Clubbing Emptydo dec 14, 2017 5:37 pm


JE VOIS LA VIE EN ROSE

Was de stress gezakt? Even had het haar eigen over het gevreesde onderwerp heen babbelen haar de illusie gegeven dat dat inderdaad zo was. Totdat ze het zich ging afvragen en ze merkte dat haar maag nog altijd aanvoelde alsof deze een zelfstandige achtbaanrit aan het maken was. Plus, het papieren bekertje dat ze omklemde alsof haar leven er vanaf hing, trilde met haar handen mee. Sal had het punt bereikt waarop ze niet meer zeker was of dat door haar enthousiasme of door haar angst kwam of dat het een of andere cocktail van beide was -het meest waarschijnlijk. Natuurlijk was het wachten totdat de olifant in de kamer geadresseerd zou worden, dat had ze vanaf het begin van deze conversatie al geweten. Maar toen ze zo heerlijk kabbelend over hun huiswerk en geboorteplaatsen hadden geklets, was ze het toch weer even vergeten. Ze had zoveel voorbereiding gehad, en toch overviel het haar. Ergens wenste ze dat ze het nog steeds hadden over culturele hotspots in Griekenland hadden, en ergens wenste ze dat ze het nog steeds over het mutantenonderwerp hadden. Maar Kallista had de vraag al gesteld en Salomée had deze al beantwoord. Ze zag dus niet echt een mogelijkheid om nog terug te gaan naar waar ze voorheen waren.

‘Psychologie heb ik ook nog lang overwogen. Maar net als jou wist ik niet of ik het wel mijn hele leven wou doen.’ Sal probeerde een glimlach te produceren om de indruk te geven dat ze er met haar volledige gedachten bij was. Niet dat ze het niet interessant vond wat Kallista haar vertelde. Integendeel juist, het bewees alleen maar nog eens hoeveel de meisjes gemeen hadden en hoe Hamlet ervoor had gezorgd dat ze daar achter waren gekomen. Wel, Hamlet het verhaal dan, niet per se het al dan niet fictieve karakter dat al honderden jaren dood was. ‘Ik heb uiteindelijk gekozen voor een vrij standaard pakket met enkele vakken van leerkracht erbij. Dat is iets dat ik me wel zie doen voor de rest van mijn jaren, met kinderen werken,’ ging de brunette verder. Haar glimlach sprak boekdelen. Het leek alsof ze straalde als ze het over haar toekomstplannen had. Sal trok een mondhoek omhoog. ’Ah wat leuk,’ probeerde ze oprecht deel te nemen aan het gesprek. Daarnaast zou Sal waarschijnlijk nooit zelf die richting inslaan, maar kon ze Kallista zich wel voorstellen tussen een kringetje van stoeltjes.

Ze merkte eigenlijk niet eens dat ze helemaal niet verder op het gespreksonderwerp inging; ze was alweer afgedwaald in haar eerdere gedachtenstroom en de inmiddels bekende kriebels kwamen weer om de hoek kijken. Sal beet op haar lip. Tot Kallista haar eruit haalde. ‘Als je met vragen zit mag je ze stellen hoor.’ Alsof ze haar gedachten kon lezen. Wacht… wat als ze dat écht kon? Bestonden dat soort mutaties? Ondanks dat ze niet wist waar ze moest beginnen, slaakte ze een opgeluchte zucht, daarbij een zacht lachend geluid voortbrengend. Ze was blij dat het op deze manier goed was gekomen, want zelf had ze hoogstwaarschijnlijk niet echt bepaald een uitweg uit haar dilemma kunnen vinden. Ze keek toe hoe Kallista zich tegoed deed aan een koekje, en grinnikte daarbij zachtjes. Oké. Hoe ging ze dit aanpakken? Wat ging ze zeggen? Zou het niet onbeleefd zijn? Had Kallista het in haar opmerking überhaupt wel over haar mutatie gehad? ’Wat is je mutatie? En wat is je… mutantnaam of hoe heet dat… Alias?’ Het kwam er plotseling uitgerold. Als een soort vulkaanuitbarsting; de druk die zich voorheen had opgebouwd en die nu van de ketel leek te zijn. Ze lachte even om haar belachelijk snelle praten terwijl ze wat zenuwachtig aan haar bekertje plukte. ’Sorry.. Dit is allemaal een beetje… nieuw voor me.’ Ze was nog steeds niet helemaal klaar om het zomaar ineens met iemand over haar eigen mutatie te hebben, maar misschien zou het er, wanneer Kallista wat meer over zichzelf had verteld, straks ook plotseling uitrollen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kallista Dore Firos
Kallista Dore Firos
Class 2
Aantal berichten : 429

Character Profile
Alias: Téras
Age: 20
Occupation: Student
Study Clubbing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Study Clubbing   Study Clubbing Emptydi dec 19, 2017 8:10 am

Zelf had ze het best gezellig maar de emoties van de jonge dame rechtover haar gaven haar het idee dat dat voor de andere partij een ander verhaal was. Kallista liet haar blik naar het kartonnen bekertje in de handen van Sal gaan en zag hoe ze het zo hard vast had gegrepen dat het leek alsof het haar zou redden van gedoemde ondergang. Terwijl Kallista op zoek ging naar oplossingen voor de tegensprekende emoties die rondom de andere brunette woelde praten ze gezellig verder over hun studierichting wat voor Kallista minstens even interessant was als alle andere gespreksonderwerpen. De kans zat erin dat mensen over iets oninteressants als toiletpapier konden beginnen en dat Kalli nog geboeid zou zijn door het gehele verhaal. Haar gesprekspartner daarentegen leek vast te zitten in een vicieuze cirkel van twijfel, angst en enthousiasme en haar antwoord was – in tegenstelling tot eerdere reacties, zeer plat en kort wat Kallista nogmaals deed opkijken. Haar blik rustte op het meisje dat ondertussen duidelijk weer vertrokken was op een reis door haar eigen gedachtenland, wat Kallista – bijna automatisch, deed voorstellen dat de andere vragen mocht stellen als ze dit wou.

Haar emoties kruisten even met twijfel voor opluchting haar volledige scala vulde samen met nieuwsgierigheid. Een opgeluchte zucht zweefde tussen hen beide en Sal lachte kort wat Kallista op haar beurt deed lachen als was het eerder stil en ook een opluchting omdat ze emoties niet verkeerd gelezen had. De brunette leek alles goed te overwegen voor de vragen uit haar mond rolden als knikkers van een helling en begon vervolgens aan haar bekertje te pulken terwijl ze zich verontschuldigde, ”Kan geen kwaad, als ik niet wou antwoorden had ik het niet voorgesteld,” zei ze met een warme glimlach voor ze begon na te denken over wat ze zou zeggen. Ze kon gerust zo open zijn om alles te willen vertellen maar alles lag niet zo makkelijk in Kallis geval met Pyra bijgerekend. ”Mijn alias is Téras,” beantwoorde ze de laatste vraag met een vriendelijke glimlach maar de betekenis deed een rilling over haar ruggengraat ”Maar die gebruik ik eigenlijk niet of toch zeer zelden,” vervolgde ze daarna op een zachte toon. Ze herinnerde zich instanties waar Pyralis hun alias hilarisch gevonden had. Simpelweg omdat het – in tegenstelling tot meeste andere mutanten, niet te maken had met noch haar noch Pyras mutatie. Het had meer te maken met wat haar eigen moeder van haar dacht, of dat was toch wat haar tweede persoonlijkheid haar verteld – beschreven, had aangezien ze er zelf geen herinneringen van had. ”Ik ben in staat emoties aan te voelen en te manipuleren,” vertelde ze vriendelijk, weglatend dat ze in staat was pijn te verlichten omdat ze dat simpelweg niet wou vertellen, aan niemand. Natuurlijk was het niet het einde van haar mutatie en ze keek even twijfelachtig naar haar handen voor ze haar blik opnieuw oprichtte, ”En ik denk dat ik dingen kan verplaatsen en herschikken en op doen lossen van op moleculair niveau…” ze liet de laatste woorden wat in de lucht zweven, ”...zoiets in die aard,” vervolgde ze terwijl zij nu aan de rand van het bekertje trok. Ze had absoluut geen idee of ze Pyras mutatie ook maar een beetje correct uitgelegd had maar aangezien ze het zelf ni kon gebruiken was het moeilijk om het te beschrijven.
Being happy...
Never goes out of style.
Terug naar boven Ga naar beneden
Salomée Adkins
Salomée Adkins
Class 2
Aantal berichten : 153

Character Profile
Alias: IOrigins
Age: 19
Occupation: Student Psychology & Barista at coffee house
Study Clubbing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Study Clubbing   Study Clubbing Emptyzo dec 24, 2017 10:39 pm


JE VOIS LA VIE EN ROSE

Voorheen was ze te bang geweest om terug te komen op het onderwerp. Kallista’s aanbod was er echter één die ze met beide handen aan pakte. Het was alsof alle vragen zich als een soort tikkende tijdbom hadden opgespaard om dan nu uit te barsten. Ze gooide er dan ook van alles uit zodra ze besloten had de de stop eraf te halen. Bam. Explosie. Recht in Kallista’s gezicht. Het geheel beschaamde haar dan ook een beetje. Alsof ze iets verkeerds had gedaan door te praten over het mutantschap. Ze had wat dat betrof nog veel te leren. Het was op zich ook wel één van de eerste keren dat ze zich hierover uitsprak en Sal hoopte dat het makkelijker zou worden naarmate ze dat vaker deed. Aan het breken van die barrière echter, zou eerst nog veel twijfel vooraf moeten gaan. Maar goed. Ze was er mee bezig. Was dat niet al wat? Babysteps, babysteps. Eerst zou ze Kallista maar eens over zichzelf laten vertellen, dat gaf misschien al wat verlichting.

Deze stelde haar direct na haar verontschuldiging gerust, zoals ze inmiddels wel van haar gewend was. ‘Kan geen kwaad, als ik niet wou antwoorden had ik het niet voorgesteld,’ glimlachte ze. Sal glimlachte terug en hoewel een stuk opgeluchter kwam het nog niet hélemaal oprecht over. Het was waar. Het idee dat ze haar belastte was ook al wel wat gezakt, al voelde het nog altijd onwennig haar erover te laten praten, gezien ze er zelf zo’n moeite mee had. Haar klasgenootje dacht even na -waarschijnlijk om de vragen die Sal allemaal tegelijkertijd gesteld had te kunnen ontleden- maar leek er niet bijster veel moeite mee te hebben te antwoorden. Tenminste, dat was voordat ze het eerste antwoord had gegeven. Het leek alsof haar mutantnaam -alias, mentale notitie- haar toch een tikkeltje ongemakkelijk deed voelen. ‘Maar die gebruik ik eigenlijk niet of toch zeer zelden.’ Ah, nog een mentale notitie; aliassen waren niet zo cool als ze dat had gedacht. Voor Kallista leek het zelfs een negatieve lading te hebben. Salomée merkte in ieder geval haar kleine trip down memory lane wel op, en het leek niet bepaald iets vrolijks. Toch was ze in staat zichzelf te herpakken. Wellicht had ze in die tijd ook wel nagedacht hoe ze haar mutatie zou uitleggen. Sal vouwde haar handen ineen en legde aandachtig haar kin op het steuntje dat ze daarmee voor zichzelf had gevormd. Emoties dus… Een soort ongemak bekroop haar. Dus Kallista had alles gevoeld wat zij de afgelopen tijd had gevoeld? Dat voelde… intiem. Ze realiseerde zich dat het meisje dat ongemak van haar dus ook kon voelen en schoof even heen en weer op haar stoel, onopvallend haar keel schrapend. Ze was echter nog niet klaar. ‘En ik denk dat ik dingen kan verplaatsen en herschikken en op doen lossen van op moleculair niveau… Zoiets in die aard.’ Wauw, nog meer. Het verwarde haar wel een beetje hoe Kallista het omschreef. Misschien moest ze wat die mutatie betrof nog een beetje experimenteren, of leren hoe ze het beter kon beheersen. Het zette haar eventjes aan het denken. Wellicht had ze zelf ook nog wel een soort tweede mutatie waar ze nog niets vanaf wist. Het werd haar in ieder geval wel duidelijk dat ze nog ontzettend veel te leren had over het alles in dit wereldje. ’Wauw…’ herstelde ze zichzelf, waarna er een lachje haar mond ontsnapte. ’Dat is… ehm, indrukwekkend.’ Dat was het ook. Toch kon ze het niet laten. ’Hoe zit het dan met je tweede mutatie? Weet je pas net dat jij dit ook hebt of…?’ Interview mode activated. Als Kallista het er niet over wilde hebben, kon ze dat natuurlijk nog op ieder moment aangeven. Ze hoopte dat ze dat wel wist.  

Het gewicht was even van haar schouders getild door het luisteren naar het verhaal van Kallista. Nu voelde ze het echter langzaam aan weer terugvallen. Ze voelde dat het nu haar beurt was. En hoe lang ze het ook had uitgesteld en hoe vaak ze ook weer rustiger was geworden, het bezorgde haar een beklemmend gevoel. Chocomel. Nog eventjes ietsjes langer. De substantie in haar bekertje was nu gelukkig al een stukje afgekoeld, dus ze besloot maar van de gelegenheid gebruik te maken en even een grotere slok dan nodig naar binnen te werken. God, je had ook wel te maken met de koningin van het uitstelgedrag. Ze zuchtte, meer om zichzelf dan iets anders. ’Ik ehm…’ Ze schraapte haar keel. ’Ben ook mutant. Dus eh ja… dan weet je dat.’ Wederom, zo soepel. Maar het was eruit, dus er kon een glimlachje vanaf terwijl ze haar ogen neersloeg.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud
Study Clubbing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Study Clubbing   Study Clubbing Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Study Clubbing
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 2Ga naar pagina : 1, 2  Volgende

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Prophecy Of Fate :: Sundberg :: Public School :: Canteen-
Ga naar: