'Sup? {open}

Haar hoofd ging tekeer als een gek en bonkte op een manier zoals ze het nog nooit gevoel had. Te weinig slaap? Nee, dat was zeer onwaarschijnlijk aangezien ze vannacht hetzelfde aantal uren had geslapen als normaal. Misschien kwam het doordat ze gisteren wat extra had getraind met haar mutatie, maar sinds dat ze dat wel vaker moest doen, leek dat haar ook zeer waarschijnlijk. De enige optie was dus een pijnstiller, die ze ook snel innam en zich toen maar aan begon te kleden; er zat een schooldag aan te komen. En Morgan wilde niet te laat komen. Nja, deftig te laat komen kon wel door de beugel, maar de eerste paar lessen missen was geen optie.
Een outfit die haar haast aangemeten stond sierde haar lichaam met daarbij een tas voor de uren die ze moest maken. Niet dat er veel in zat, maar om alles te dragen wat erin zat was geen beginnen aan, dan zou alles in een mum van tijd verdwenen zijn, kwijt.
Haar bruine ogen vlogen kriskras in de rondte op het schoolplein en bij het zien van een wel heel bekend silhouet werden haar wenkbrauwen voorzichtig opgetrokken. O m g. Uit natuurlijke reactie bewogen haar benen zich behoorlijk sneller onder haar lichaam en liet ze zich met een plof neerkomen naast de persoon. ”Jij was precies de persoon waar ik behoefte aan heb.” Sprak ze, een glimlach van oor tot oor die haar gelaat sierde. Ook al was Kat ‘maar’ een halfzusje van haar, Morgan had haar hele leven met Kat gedeeld, ze wist niet anders dan dat zij in haar buurt was. ”Ik had al zo gehoord dat je ook hierheen kwam ja..” Het waren dingen die tegen haar gezegd waren, want het was vrij duidelijk familie van haar geweest, aangezien ze dezelfde achternaam hadden. ”Maar eh, hoe gaat het?” Aangezien ze daar nog helemaal niet aan toe was gekomen. Het was inmiddels wel een tijdje geleden dat ze haar had gezien. Niet dat het in feite heel lang was geweest, maar het voelde als een eeuw.
Er kwam in Morgan om wat water van de fontein op haar zus te spetteren, maar al snel verdween dat idee uit haar hoofd. Kat kennende, vond ze dat niet echt.. Nou ja laten we maar zeggen dat ze het waarschijnlijk niet leuk vond. Misschien moest ze dat idee maar bij iemand anders uitvoeren, deze keer liet ze het namelijk maar voor wat het was.

Natuurlijk had ze haar zus meteen herkend, dat was echt niet moeilijk na zoveel jaar bij elkaar zijn. Vandaar dat ze er ook niet eens een seconde over hoefde te twijfelen of ze was naar haar toegegaan en had naast haar plaatsgenomen. Haar mondhoeken krulden wat omhoog toen Kat als reactie op haar woorden omdraaide. Bij het zien van de sigaret in haar hand schudde Morgan even haar hoofd voor kort; ze had altijd zo aangedrongen om te zorgen dat ze ermee zou stoppen, maar dat bleef altijd maar een tevergeefse actie. Maar goed, dat nam de liefde die ze voor haar zus koesterde niet weg. Al zou niks dat wegnemen, overigens.
"Ook goed jou weer te zien," Nog kort wierp Morgan een glimlach naar Kat toe waarna ze even vooruit staarde om te kijken wie er allemaal op het plein liepen. Niet dat er veel andere leerlingen nu aanwezig waren; er waren lesuren bezig dus de kans was groot dat velen nu al een les hadden.
Toen ze Kat’s stem hoorde kantelde Morgan haar hoofd zodat ze haar weer aankeek, anders was het vrij onbeleefd. Daarbij, ze was nieuwsgierig wat haar zus allemaal te vertellen had. "Het was op aanrader van het hoofd hier, maar ik weet nog niet echt wat ik van deze school moet vinden. Met die verschillende klassen enzo, heb net het gevoel alsof ik bij de laagste orde hoor." Tsja. Morgan had het overigens wel gehoord, maar goed, daar wilde ze zelf maar niet over beginnen. ”Sinds wanneer maak jij je druk over zulke onzinnige dingen?” Waarna ze haar zus plagend een schouder duwtje gaf. Enkel had ze er niet over nagedacht dat dat ervoor zou zorgen dat ze haar een soort stroomschokje zou geven, waardoor ze onmiddellijk terugdeinsde. ”Sorry, ik had er even niet over nagedacht.” De verontschuldiging kwam snel al verwachtte ze niet dat ze er boos om ging worden maar goed, over zulke dingen moest ze gewoon nadenken en nog altijd lukte dat niet. Soms was het best wel vervelend overigens, nooit kon ze iemand gewoon aanraken. Om nou bescherming te zoeken door middel van handschoenen of iets was ook weer zoiets.. ”Maar wat ik bedoelde te zeggen was dat jij er altijd wel een feestje van maakt. Of je nu bij de lage of hoge hoort.” Al snapte Morgan wel dat, Kat kennende dan, ze waarschijnlijk hoger ingedeeld wilde zijn aangezien Morgan dat wel was in tegenstelling tot haar. En stiekem vond ze het wel leuk, dat Kat eens jaloers op haar was, in plaats van – negen van de tien keer – andersom.
"Z'n gangentje. Kan niet echt zeggen dat ik me hier vermaak, maar héy. Ik red me wel, helemaal nu ik jou heb." Het zorgde ervoor dat er een mals lachje rondom haar lippen verscheen. ”Nja de eerste paar dagen is dat meestal, maar dat waait snel over. En je weet me altijd te vinden ofcourse.” Want, Morgan was voor vrijwel alles wel in dus als Kat haarzelf eens verveelde wist ze bij wie ze moest zijn. Het was ook gewoon al fijn om hier zo samen met haar te zitten. Ze werd nu immers door een veilig gevoel gerust gesteld en Kat deed haar ook wel wat denken aan thuis, iets waar ze eigenlijk wel weer naar uitkeek maar ze niet wist of het nog wel kort ging duren. Morgan ging er namelijk niet van uit dat ze weer snel terug zou zijn. Niet zozeer dat er veel werk aan de winkel was maar ze wist gewoonweg niet hoe snel de school mutanten weer ‘vrij’ liet.