• Naam Tyler Fiegenbaum
• Bijnaam Ty
• Leeftijd 17
• Geboorteplaats Zwitserland
• Karakter
Tyler is paranoide, vertrouwt niemand. Hij is ervan overtuigd dat mensen tegen hem samenzweren en de overheid is al helemaal onbetrouwbaar. De jongen heeft last van psychoses, waarin hij nog verder van de wereld raakt en aan visuele/auditieve hallucinaties lijdt. Hierdoor is Tyler weinig samenhangend. Hij is onvoorspelbaar, kan elk moment besluiten je niet te vertrouwen.
De jongen is ook erg bijgelovig, hij heeft allerlei theorieen over bijvoorbeeld getallensymboliek en gebruikt dat ook om zijn keuzes te bepalen. Tyler is instabiel, maar ontkent dat er iets mis is met hem (als je zegt dat hij hulp nodig heeft is dat automatisch een teken dat je tegen hem samen spant).
Tyler is gefascineerd door technologie, maar ook heel bang voor de geavanceerde scifi toepassingen die wel eens in fictie beschreven worden, zoals nanobots of simpelweg afluister apparatuur.
Onder al die instabiliteit heeft Tyler ook nog wat andere eigenschappen: Hij is handig aangelegd en heeft een goed geheugen voor kleine feitjes. Hij had als kind een hele grote fantasie en hield ervan verhalen te vertellen, wat nu minder duidelijk is, maar alsnog houdt hij er wel van om het woord te voeren als er iemand bereid is naar zijn vergezochte ideeen te luisteren. Verder is hij niet zo heel aardig, hij heeft geen zorgzame neigingen en kan ondankbaar of onverschillig overkomen als iemand hem probeert te helpen.
• Uiterlijk
Tyler heeft donkerbruin haar en bruine ogen. Hij is redelijk lang en gespierd, waardoor hij er intimiderend uit kan zien. Zijn slecht verzorgde uiterlijk helpt daar ook aan mee. Hij heeft vaak een muts op of trekt zijn capuchon over zijn hoofd. Vaak vergeet hij te scheren, waardoor hij dan na enkele dagen een stoppelbaardje heeft.
• Mutatie
Whispers
Tyler heeft telepatische krachten, alleen heeft hij er zelf geen controle over. Hij is als een ontvangstmast, die af en toe een flard van een gedachte opvangt. Dit ervaart hij als stemmen in zijn hoofd, fluisterend over geheimen van mensen die hij niet kent.
Tyler kan het niet controleren of stopzetten. Sterker nog, hij heeft er geen weet van dat hij deze mutatie bezit, vooral omdat hij ook echt-neppe stemmen in zijn hoofd hoort
Het is voor hem heel moeilijk om fantasie en werkelijkheid uit elkaar te houden.
• Geschiedenis
Tyler groeide op als een fantasierijk jochie, wat graag grote verhalen vertelde aan iedere volwassene die maar wilde luisteren. Ook zijn leeftijdsgenootjes wilde hij graag op sleeptouw nemen zijn fantasiewereld in, om samen te spelen. Helaas was hij ietwat bazig aangelegd, waardoor veel vriendjes afknapten en liever hun eigen gang gingen. Tyler loog vaak tegen zijn ouders of de juf, of dat nou was omdat hij de grenzen wilde verkennen van wat toegestaan was of omdat hij oprecht niet wist dat hij iets had verzonnen is nooit echt duidelijk geworden. De leugens varieerden van grootste opschepperijen over wat hij in het weekend had gedaan (monsters verslagen) tot dingen die zijn ouders tijdenlang in de problemen brachten (ik heb gisteren niets gegeten en ook geen lunch mee gekregen).
In zijn tienerjaren leek Tyler daaruit gegroeid te zijn, tot opluchting van zijn ouders. Toen hij echter zestien was begon hij te experimenteren met alcohol en andere drugs, waarna hij steeds meer last kreeg van dwangmatige gedachten en zelfs auditieve illusies. Dit hield hij angstvallig geheim, temeer omdat hij ervan overtuigd was dat zijn ouders hem moesten bespioneren van hen. Dit heeft een jaar geduurd, waarin Tyler steeds verder wegzakte in een psychose. Uiteindelijk vonden zelfs zijn foute vrienden hem te gek en waarschuwden ze zijn ouders. Toen zijn vader hem confronteerde en hem hulp wilde bieden is Tyler op de vlucht geslagen. Hij heeft een tas gevuld met spullen en is weg gelopen van huis. De jongen houdt zich angstvallig verborgen voor iedereen die hij verdenkt van spionage, maar wordt uiteindelijk weer gevonden. Hij brengt daarna enkele weken in een inrichting door, voordat hij ook daaruit weer ontsnapt. Zo gaat Tylers leven door in chaos, met een kortdurend puntje van helderheid wanneer ze hem dwingen medicatie in te nemen. De laatste maanden is het echter weer erger geworden: Hij bewaart de pillen onder zijn tong en spuugt ze uit, ervan overtuigd dat hij niet ziek is, maar gewoon onder de duim wordt gehouden met mind-altering medicatie. Het is een tikkende tijdbom, want Tyler heeft zijn tas alweer klaar staan om de benen te nemen.
