Onderwerp: avond wandeling [open] za jul 26, 2014 4:37 pm
Chiyo liep over de strand op zoek naar een zit plek, waar ze even kon zitten en kon genieten van het mooie uitzicht. Na een tijde gelopen te hebben over het strand vond Chiyo een mooie steen, waar ze op kon zitten . Ze klom er op en liet haar voeten naar beneden bungelle. De zee lag er vredig bij en de zon was ook al begonnen om onder te gaan. Chiyo had al een fijne dag achter de rug. Ze had er wel geluk mee toen ze aan kwam op deze school dat ze iemand tegen kwam, waar ze goed mee op kon schieten. Ze kon niet wachten om nog anderen mensen te ontmoeten en meer vrienden te maken. Natuurlijk is een vriend genoeg en zij wist ook wel dat je beter een paar goede vrienden kon hebben dan een heleboel slechte, maar toch wauw ze er nog een paar meer bij. Stiekem in de hoop dat daar tussen iemand zat die ze leuk vond.
Chiyo deed even haar ogen dicht om te genieten van de geluiden van de zee, en liet haar boven lichaam zachtjes op het steen vallen, zodat ze lag. Ze kon zicht altijd wel goed ontspannen in de natuur, daarom was Chiyo ook zo blij dat deze school een strand en een bos in zijn bezit had. Ze dacht terug aan haar moeder, en vroeg af hoe het met haar zou gaan. Het was niet gek dat Chiyo er nu al aandacht, want ze had een hechte band met haar moeder. Toch was Chiyo blij dat ze hier heen gegaan was, dat was gewoon de beste keuze voor haar en haar moeder. Chiyo deed haar ogen weer op en ging weer over eind zitten. Ze zag de mooi zon die half onder was met een mooie roze, oranje lucht er achter. Zie glimlachte even en sprong van de steen af en liep richting het water om nog even met haar voeten in het water te gaan staan, voor dat ze terug liep naar haar slaap plek.
Zuchtend zat Diana aan het bureau in haar kamer. De blankhouten schrijftafel was amper te zien door de massa's schriften, schrijfwaren en opengeslagen boeken die kriskras verspreid over het bureau lagen. Ze haatte huiswerk. Het was weekend, dat stond vast, maar Diana had zichzelf beloofd om vrijdag haar opdrachten af te maken, zodat ze het weekend vrij kon hebben om mensen te ontmoeten, doelloos door school te zwerven of wat met haar mutatie te oefenen. De vrijdag werd zaterdag, en nu was het zaterdagavond en had ze al haar boeken wel opengeslagen, maar ze had ze nog geen blik waardig geschonken. Diana wierp een blik door het raam voor haar en het kleine beetje motivatie dat ze had werd nu helemaal weggespoeld door het prachtige uitzicht dat ze vanaf haar kamer op de hele school had. De tuin, de greenhouse, het bos en de zee... Ze moest weg.
Diana verruilde haar 'lazy saturday' playsuit van joggingstof voor een dunne streepjestrui, zwarte high waisted shorts en zwarte sandaaltjes en stoof zo snel haar kamer uit, dat ze hem bijna vergat dicht te doen, ze was immers de enige van de vier meisjes die nog op de kamer zat. Met dezelfde snelheid waarmee ze was weggerend ging ze weer terug naar de kamerdeur, deed die op slot en stopte de sleutel in haar broekzak. In een iets langzamer tempo vervolgde Diana haar weg naar buiten en het voelde alsof ze de beste beslissing ooit had gemaakt toen ze eenmaal buiten stond. De avondlucht was heerlijk fris en de lucht was prachtig van kleur toen ze dichter bij het strand kwam. Ze was hier al vaak geweest in de maand dat ze op Genosha Island was. Gewoon om wat rond te lopen of te kijken naar de zonsondergang. Thuis hadden ze niet zo'n prachtige zee als deze. Nou ja, haar stad lag aan de Baltische Zee - maar die was het merendeel van de tijd ijs en ijskoud.
Tot Diana's verrassing was het zand nog redelijk warm van de zonnige middag en avond die dag, dus ze besloot om haar sandaaltjes uit te doen en met blote voeten over het strand te lopen - nog zoiets dat ze heerlijk vond. Met haar sandaaltjes in haar rechterhand liep ze wat dichter naar de zee toe, misschien was die ook nog wel warm? Diana liet haar blik over de branding gaan toen ze opeens een meisje zag staan, dat ze van gezicht nog niet kende. Met rustige stappen - haar voeten zakten half weg in het zand - liep ze naar haar toe. 'Hey, ik ben Diana,' glimlachte ze en liet haar blik even naar de zon glijden, die nu bijna helemaal de zee in leek te zakken. 'Het is echt prachtig hier, hè?'
Een zucht verliet Minaye's mond bij de gedachte van de dag. Taxi's, Hotels, Vliegvelden en all dat soort stuff. Na een lange reis was Minaye vanochtend aangekomen op het eiland. Minaye was blij. Hier hoefde ze niks te verbergen. Ze zal LA en alles er om heen ernorm gaan missen, het bruisende stadsleven en de drukte was waar ze mee opgroeide. Haar dance crew, vader, broer en vrienden waren ineens erg ver weg. Haar vader zei dat ze waarschijnlijk de eerste dagen heimwee zal hebben. Zoveel veranderingen in een hele korte tijd. Minaye had alles uitgepakt en een plaats gegeven. Ze zat op haar bed met muziek in haar oren. Proberend rust te vinden maar de drukte in haar hoofd kon geen plaats vinden voor rust. Minaye haalde haar muziek uit haar oren en stond op. Ze keek uit haar raam. Gister keek ze nog naar een stad vol licht en nu keek ze naar bossen met daarachter de zee. Wat haar op het idee bracht om erheen te gaan. Minaye stapte in haar slippers, en verliet haar slaapkamer. Toen Minaye bij het strand aankwam was de zon bijna onder. Een prachtige lucht met zwoele kleuren benam Minaye haar adem even. Minaye deed haar slippers uit en liep rustig naar het water. Ze was er overduidelijk over uit dat dit de plek werd waar ze haar hoofd leeg kon maken. Toen Minaye om zich heen keek zag ze twee meisjes staan. Minaye was niet verlegen, en het feit dat ze hier net niet is en dus vriendloos, liet haar automatisch naar hun toe lopen. Het meisje met het lange haar zei iets tegen het andere meisje maar ze kon het net niet verstaan. "Hee, ik ben Minaye." zei ze tegen de meisjes en glimlachte. Ze wierp een blik op de meisjes en ze vond ze er wel leuk en aardig uitzien.
Chiyo keek een beetje voor haar uit en merkte dat ze aan het weg dromen was, erg was het niet er was nu toch niemand waar ze rekening mee zou moeten houden. Net op het moment dat ze zich helemaal in de droom wou laten vallen werd ze er uit gehaald door iemand die begon te praten langs haar. “Hey, ik ben Diana,” Chiyo draaide zich om en zag dat ze glimlachte “Het is echt prachtig hier, he?” vroeg Diana. Chiyo keek even naar de jongen meid die langs haar stond en zei “Hoi Diana, aangenaam kennis te maken. Ik ben Chiyo,” zei ze met een glimlach “Het is inderdaad mooi hier, Kom je hier vaker?” vroeg ze terug.
Voordat ze nog een antwoord van Diana kreeg voegde nog een jonge meid bij het gesprek “Hee, ik ben Minaye,” zei Minaye met een glimlach. Chiyo glimlachte terug en zei “Ook aangenaam kennis te maken met jou Minaye, ik ben Chiyo,” Chiyo had niet verwacht dat het strand zo bekend was. Ze hoopte maar niet dat het een echte trek pleister was, want ze zou het fijn vinden om dit toch als een rust plekje te houden. Toch vond ze het fijn om twee meiden tegen te komen nu, misschien konden ze wel vriendinnen worden. Dat zou wel geweldig zijn dacht Chiyo. Want ze had al een vriend gemaakt eerder deze dag, maar dat was een jongen. “Komen jullie hier vaker?” vroeg Chiyo om beetje het spits er af te bijten.
Hmm, het was inderdaad het beste idee ooit om haar kamer te verruilen voor het strand en het gevoel van haar blote voeten op het warme zand zorgden ervoor dat ze een vakantiegevoel kreeg, ook al was ze op een schoolcomplex. Het meisje naast haar bleek Chiyo te heten, een naam die Diana om de een of andere reden erg bij haar vond passen. “Het is inderdaad mooi hier, Kom je hier vaker?” Net toen Diana wilde antwoordden dat ze hier inderdaad wel vaker op het strand te vinden was, hoorde ze een andere stem.
Minaye, zo heette het andere meisje, en Diana dacht even na of ze die naam weleens voorbij had horen komen in de klaslokalen of op de gang. Het meisje zelf kwam haar ook niet bekend voor, dus misschien was ze wel net zo nieuw als Chiyo waarschijnlijk ook was? Chiyo stelde zich vriendelijk voor en Diana deed hetzelfde: 'Heey Minaye, ik ben Diana.' Net toen ze zich had voorgesteld, besefte ze dat ze nog steeds met haar sandalen in haar hand stond, iets wat haar niet echt fatsoenlijk leek om een gesprek voort te zetten. Diana liet de zwarte schoenen voorzichtig uit haar hand vallen en met een iets ongemakkelijk glimlachje trok ze ze weer aan door net zo ongemakkelijk alleen haar voeten te gebruiken.
Diana ving Chiyo's vraag op, dezelfde die ze een paar ogenblikken eerder ook aan haar had gesteld toen Minaye er nog niet was. 'Hmm... Eigenlijk best vaak ja, als ik er over nadenk,' antwoordde ze. 'Vooral in de zomer, nu het 's avonds nog warm genoeg is om buiten te zijn.' Haar blik gleed naar Minaye en Diana wist nu echt bijna zeker dat ze haar nog nergens gezien had. 'Zijn jullie allebei eigenlijk nieuw op Genosha Island?' vroeg ze maar, nieuwsgierig als ze was. 'Ik bedoel... Ik ben hier pas een maand, maar ik heb jullie nog niet gezien op school.'
Onderwerp: Re: avond wandeling [open] zo jul 27, 2014 12:02 am
Minaye
You can call me Mina
De twee meisjes stelden zich voor als Chiyo en Diana. 'Hmm... Eigenlijk best vaak ja, als ik er over nadenk,' Antwoordde Diana op een vraag van Chiyo. Het ging vast over deze plek want Minaye was er van overtuigd dat ze hier ook vaker zal zijn. Minaye keek nog eens naar de zon die nog maar met een puntje boven de horizon stak. Tuurlijk aan LA ligt een strand, maar dat is nog wel wat kilometers rijden als je helemaal in de binnenstad woont. Het uitzicht was prachtig. Minaye grijnsde naar de manier waarop Diana haar sandalen aantrok. 'Zijn jullie allebei eigenlijk nieuw op Genosha Island?. Minaye glimlachte en kon wel direct ja zeggen. "Ik wel, gister vertrokken uit LA en vanochtend aangekomen." Antwoordde Minaye. Ze keek de twee meisjes vriendelijk aan en had een vraag in haar hoofd waarvan ze echt benieuwd was naar het andwoord. "Jullie zijn tot nu toe de eerste leerlingen hier waarmee ik spreek en ik ben echt benieuwd naar jullie mutatie's" zei Minaye enthousiast. Ze had nog nooit eerder iemand ontmoet met een mutatie. En nu ze erover nadacht wou ze heel graag iemand ontmoeten met dezelfde mutatie. En er leren beter mee om te gaan. Sowieso was het voor Minaye een opluchting om voor niemand haar mutatie's te hoeven verborgen houden.
Onderwerp: Re: avond wandeling [open] zo jul 27, 2014 11:58 am
Nadat Chiyo haar zelf had voorgesteld merkte ze dat Diana haar naam goed bij haar vond passen op de een of andere manier. Chiyo vond het grappig dat ze dat vond, ze had het eigenlijk nooit eerder gehoord dat iemand dat vond.
Ook Diana stelde zich voor aan Minaye. Chiyo hoorde een geluid dat er iets op de grond viel zachtjes en keek even langs haar. Ze zag dat Diana haar schoenen weer probeerde aan te doen Chiyo moest wel beetje om lachen, maar snapte haar volkomen. Diana vertelde dat ze eigenlijk best vaak op het strand was, vooral in de zomer kwam ze hier veel. Chiyo merkte dat Minaye geen reactie gaf op haar vraag of ze hier vaak kwam, maar kreeg wel haar gedachte mee dat ze hier vaak zal komen. Ze kreeg een voor vermoeden dat Minaye uit LA kwam aangezien ze daar aan terug dacht, maar daar zal ze misschien zo zeker achter komen. Als ze iets langer met de meiden gepraat heeft.
“Zijn jullie allebei eigenlijk nieuw op Genoshi Island? vroeg Diana. “Ik bedoel... Ik ben hier pas een maand, maar ik heb jullie nog niet gezien op school. Minaye zei dat ze nieuw was op school en sinds gisteren was vertrokken uit LA en vanochtend was aangekomen. “Ik ben ook nieuw hier, ben gisteren aangekomen hier,” reageerde Chiyo terug. Ze had dus toch net goed meegekregen dat Minaye uit LA kwam. Zou ik de enigste zijn die van zo ver weg kwam? Vroeg ze zich zelf af.
“Jullie zijn tot nu toe de eerste leerlingen hier waarmee ik spreek en ik ben echt benieuwd naar jullie mutatie’s,” zei Minaye. Chiyo aarzelde even en keek naar de grond, over haar mutatie praten is nog wel iets waar ze verlegen over is. Wat best raar was, want iedereen op deze school had een andere mutatie. “Mijn mutatie is gedachte lezen,” zei Chiyo “Ik kan jullie gedachte lezen dus zonder dat jullie het door hebben, en heb het net ook een paar keer gedaan perrongelijk,” voegde Chiyo er aan toe. Ze voelde zich best schuldig, want ze kan begrijpen dat niet iedereen het even fijn vind dat ze iemands gedachte kan lezen. Ze keek even naar de grond en toen weer naar de twee meiden.
Diana luisterde aandachtig naar Minaye die, precies zoals ze gedacht had, net was aangekomen op Genosha Island en uit LA was aangekomen en inderdaad, ook Chiyo was pas gisteren hier aangekomen. Chiyo vertelde niet waar zij vandaan kwam, maar Diana had zo het vermoeden dat ze uit Zuid-Korea kwam, vanwege haar naam en uiterlijk. Minaye vroeg verder enthousiast wat hun mutaties waren, met hetzelfde enthousiasme dat Diana een maand eerder ook had gehad toen ze hier net was aangekomen. Het was nu voor Diana eigenlijk bijna normaal geworden dat iedereen een mutatie had en anders was dan normaal, maar ze had nog steeds een 'wauw'-gevoel bij sommige mutaties die mensen hadden.
Chiyo vertelde dat ze gedachte kon lezen, een mutatie die Diana altijd al interessant had gevonden, maar ze merkte ook op dat Chiyo een beetje verlegen leek over haar mutatie. 'Dat lijkt me juist gaaf, gedachten kunnen lezen!' zei Diana daarom, als een soort oppepper voor Chiyo. 'Ehm... mijn eigen mutatie heet mythical shapeshifting, dat betekent dat ik helemaal of maar voor een deel in een mythisch wezen kan veranderen.' Diana besloot maar dat ze haar mutatie voor Chiyo en Minaye zou tonen en ze moest even denken aan de laatste keer dat ze haar mutatie in het 'openbaar' gebruikt had, dat ze zichzelf in een bloemennimf had veranderd voor de ogen van een ander meisje. Toen had ze zich betrapt gevoeld, deze avond op het strand voelde anders en iets in haar wist dat ze Chiyo en Minaye wel op een of andere manier kon vertrouwen.
Diana stapte een paar passen naar achteren zodat ze de twee meisjes niet kon bezeren. Het wezen waarin ze wilde veranderen, een zhar-ptitsa, een vuurvogel, had vlammende vleugels die net zo veel pijn deden als echte vlammen, dat had ze toen ze haar mutatie net ontdekt had wel gemerkt. Diana ademde diep in en uit en toen ze weer opkeek, zag ze dat de vleugels uit haar rug waren gegroeid, met veren met pauwenogen die gloeiden als kooltjes in een smeulende open haard. 'Dit is dus mijn mutatie,' glimlachte ze ietwat verlegen. De vuurvleugels wezen omhoog, alsof ze het laatste restje zonlicht uit de donkerrroze lucht wilden opvangen. 'Dit is een zhar-ptitsa, oftewel een feniks.'
Chiyo vertelde dat haar mutatie gedachten lezen was en zei dat ze het perongeluk al bij Diana en Minaye had gedaan. Minaye dacht even na, dan wist ze vast al eerder dat ze uit Los Angeles kwam dan ze vertelde, aangezien ze nergens anders aan dacht. 'Dat lijkt me juist gaaf, gedachten kunnen lezen!' zei Diana. Minaye stemde daar in mee. "Ja mij ook, volgens mij kom je dan soms rare gedachten tegen bij mensen" zei Minaye met een grijns. Het leek Minaye wel een handige mutatie, maar ook vervelend want je hoort het als mensen slecht over je denken. 'Ehm... mijn eigen mutatie heet mythical shapeshifting, dat betekent dat ik helemaal of maar voor een deel in een mythisch wezen kan veranderen.' zei Diana en Minaye haar mond viel open. Dat was echt heel gaaf. Diana deed een paar passen achteruit. 'Dit is dus mijn mutatie,' zei Diana en Minaye keek met grote ogen naar de gloeiende vleugel die uit haar rug groeiden. Ze waren echt super mooi. 'Dit is een zhar-ptitsa, oftewel een feniks.' Minaye keek vol verbazing toe. "Wouw, dat is echt heel cool" zei Minaye enthousiast. "Maar je kan dus ook eenhoorn en centaur enzo?" Tot nu toe was dit nog het coolste wat ze had gezien, maar ze had natuurlijk nog geen idee van wat hier nog meer rondliep. Minaye kon gewoon ontzichtbaar worden maar dat was volgens haarzelf niet bijzonder. En dat krachtveld alleen bij gevaar dus dat was lastig om te laten zien aangezien Chiyo en Diana geen gevaar waren.
Diana vertelde dat ze het gaaf leek om gedachte te kunnen lezen. Chiyo glimlachte en zei daar op “Het is ook wel gaaf, maar soms is het gewoon niet handig.” Minaye leek haar gedacht ook wel gaaf, maar volgens haar kwam je dan ook soms rare gedachte tegen bij mensen. Waar Chiyo wel mee kon in stemmen, ze kreeg inderdaad vaak rare gedachtes van anderen mensen binnen en ook nare.
Diana vertelde dat haar mutatie mythical shapeshifting was, waardoor ze in een mysthisch wezen kon veranderen. Chiyo had daar nooit van gehoord en was nieuwsgierig hoe de mutatie was in werking. Diana liep naar achter en niet veel later kwamen een paar vleugels uit haar lichaam die in vuur stonden. Chiyo keek met verbaasde ogen er naar. Ze had nooit verwacht dat de mutatie zo mooi kon zijn. “Dit is dus mijn mutatie,” zei Diana met een glimlach. “Dit is een zhar-pittsa een feniks,” vertelde Diana er nog bij. “Wouw, dat is echt heel cool” zei Minaye enthousiast.“Maar kan je dan ook eenhoorn en centaur enzo?” vroeg ze daarna nog er achteraan. “Het is inderdaad een mooi mutatie, ik zal er trots op zijn,” zei Chiyo.
“Wat is jou mutatie Minaye?” vroeg Chiyo, aangezien zij de genen was die het vroeg, maar het nog niet verteld had. Ook al had Chiyo meegekregen dat ze haar mutatie niet bijzonder vond. Onzichtbaar worden kan anders soms best handig zijn dacht Chiyo, maar goed ze vond haar mutatie eigenlijk ook niet zo bijzonder, maar soms was het toch wel handig.
Onderwerp: Re: avond wandeling [open] do aug 07, 2014 2:32 pm
avondwandeling
Diana keek naar de meisjes die voor haar stonden en een lichte blos verscheen op haar wangen. Ze was het nog niet helemaal gewend om zichzelf zo 'open' aan anderen te laten zien. Het was niet dat ze zich schaamde voor haar mutatie - dat zeker niet - maar het voelde voor haar zo onwennig om iets te laten zien, te 'showen' bijna, dat voor haar de normaalste zaak van de wereld was en bijna haar hele leven bij haar hoorde. En dan vooral de lieve woorden van zowel Minaye als Chiyo, die zeiden dat haar mutatie zo mooi en cool was. 'Dank jullie wel,' glimlachte Diana en liet haar vuurvleugels weer verdwijnen.
'Maar je kan dus ook eenhoorn en centaur enzo?' Over de vraag van Minaye moest Diana even nadenken. In theorie zou ze het kunnen, alleen dat ze die twee wezens nooit echt 'uitgeprobeerd'. Vooral wezens uit haar eigen Russische mythologie zoals de zhar-ptitsa, en wezens die een menselijk trekje hadden, zoals nimfen, trokken haar. Ooit had ze een wezen uitgeprobeerd dat totaal niet in die twee categorieën viel: een chimaera. Het beest had haar gedachten bijna van haar gestolen, haar eigen geest bestuurd en ze had als een razende in die leeuwenvorm door het bos gerend totdat ze uitgeput was en weer in haar menselijke staat in het bos in slaap viel. 'Die twee heb ik eigenlijk nooit geprobeerd,' zei Diana eerlijk. 'Maar ze lijken me wel heel gaaf om uit te proberen eigenlijk. Vooral de eenhoorn!'
De enige van de drie die haar mutatie nog niet had verteld was Minaye, en voordat Diana het kon vragen had Chiyo het al aan haar gevraagd. Nieuwsgierig keek ze naar het meisje. Het was altijd leuk om mutaties van anderen te ontdekken.
Onderwerp: Re: avond wandeling [open] do aug 07, 2014 5:50 pm
Minaye
You can call me Mina
'Dank jullie wel,' zei Diana. En daarna zei ze dat ze een centaur en eenhoorn nog nooit had geprobeerd. Minaye vond dat raar, bij mytische wezens dacht ze meteen aan een eenhoorn of centaur. Diana zei dat ze de eenhoorn vooral wel wou proberen. Dat begreep ze wel, Minaye was als kind gek op eenhoorns. Minaye lachte. "Ik zou alleen een eenhoorn en een centaur alleen niet mixen, dan ben je half paard en heb je een hoofd op je voorhoofd" zei Minaye lachend. Minaye maakte het plaatje in haar hoofd, wat haar liet lachen. “Wat is jou mutatie Minaye?” vroeg Chiyo. en Minaye kwam weer bij van het lachen. "Mijn mutatie is niet zo bijzonder, ik kan ontzichtbaar worden. En ik ben er niet eens goed in ofzo. Zelf als ik ontzichtbaar ben kun je mijn kleren gewoon nog zien" zei Minaye gewoontjes. "Maar daarom ben ik hier" zei ze enthousiast. "Ik hoop dat ik het hier beter leer te kunnen" zei ze erbij. En dan had ze nog dat krachtveld. Maar Minaye vond het eng om dat te vertellen. Minye dacht even na. Ze zag deze twee meisjes er niet voor aan om het uit te proberen. "En...als ik in gevaar ben dan verschijnt er een krachtveld om me heen.. Alleen in gevaar" zei ze. En haalde haar schouders op. Het was een rare mutatie vond ze zelf. Als ze het niet had gehad was ze waarschijnlijk dood geweest maar ze vond het ook enorm irritant. Iemand had haar een keer zo erg laten schrikken dat het verscheen en diegene tien meter verder tegen een muur aan had laten knallen. Maar ze vertrouwde er wel op dat Diana en Chiyo geen gekke dingen gingen uithalen om het te zien.
Onderwerp: Re: avond wandeling [open] vr aug 08, 2014 11:43 am
Chiyo merkte dat Diana nog onzeker was over haar mutatie, wat raar vond maar wel begreep. Hopelijk zal ze er snel van afkomen, aangezien hier iedereen een mutatie heeft. ‘Dank jullie wel,’ zei Diana met een glimlach terwijl ze haar vuurvleugels weer liet verdwijnen.
Op de vraag of ze een eenhoorn of centear kon worden, merkte Chiyo dat ze terug dacht aan de keer dat Diana in een Chimaera veranderde dat het best een heftige ervaring was voor haar. Chiyo kreeg medelijden en merkte ook aan haar zelf dat die gedachte haar veel energie had gekost. Het werd eens tijd dat ze leerde om gedachtes te gaan lezen van mensen, wanneer het echt nodig zou zijn. Diana vertelde dat ze die nooit geprobeerd had, maar dat het haar wel gaaf leek om het uit te proberen. Vooral de eenhoorn leek haar leuk. Diana was blijkbaar vroeger doll op eenhoorns ze lachte even en vertelde dat ze een eenhoorn en centaur alleen niet zou mixen, want dan was half paard met twee voorhoofden. Chiyo zag ook het plaatje wat Minaye maakte in haar hoofd en begon mee te lachen. Het was jammer dat ze gedachtes niet kon delen met mensen, anders kon ze Diana ook mee laten lachen.
Ook Diana vroeg haar af wat de mutatie was van Minaye. Minaye vertelde dat haar mutatie niet zo bijzonder was, ze kon onzichtbaar worden en als ze onzichtbaar was dat je haar kleren nog steeds kon zien. Ze vertelde er ook bij dat ze daarom ook hier was om zich er mee beter leert om te gaan. “Ik denk dat we allemaal om die reden hier zijn, om beter in onze mutatie te worden,” reageerde Chiyo terug in de hoop dat ze Minaye een gevoel gaf dat ze het begreep en dat ze er niet voor hoefde te schamen. Chiyo merkte dat ze het moeilijk had om haar andere mutatie te vertellen, maar ze zag ons niet als gevaar. Daar was Chiyo blij mee, want ze wilt niemand pijn doen. Minaye vertelde dat als ze in gevaar was dat er een krachtveld om haar heen kwam, alleen met gevaar. Ze haalde haar schouders op of als het niets was, maar Chiyo kreeg ook door dat iemand Minaye zo hard laten schrikken, waardoor ze iemand met haar krachtveld tegen de muur liet knallen. Gelukkig vertrouwde ze ons er op dat we dat soort dingen niet met haar gingen uithalen. Wat Chiyo ook niet echt van plan was.
Chiyo merkte aan haar lichaam dat ze een beetje moe begon te worden, vooral door de twee heftige gedachtes van de meiden. Maar ze wou nog niet gaan, ze vond het maar al te gezellig met de meiden hier op de strand.
Diana glimlachte toen Minaye zei dat ze een eenhoorn en een centaur niet moest mixen. Gelukkig kon ze dat niet: in één mythologisch wezen shapeshiften bracht vaak al genoeg problemen met zich mee, had ze de afgelopen tijd wel gemerkt. Ze luisterde aandachtig toen Minaye vertelde dat ze onzichtbaar kon worden. Dat had haar ook altijd een leuke mutatie geleken: dat helemaal niemand je kon zien en dat je ongezien mensen kon bespioneren. Haar nicht Freya had eigenlijk ook die mutatie, nu ze er zo over nadacht: eigenlijk kon ze in een vleerpaard veranderen, maar als mensen niet iemand hadden zijn overlijden was ze gewoon onzichtbaar voor hen. Ook kon ze een krachtveld laten verschijnen. Dat leek Diana op zich ook wel een handige kracht, vooral in tijden van gevaar, wanneer Minaye's krachtveld alleen verscheen.
“Ik denk dat we allemaal om die reden hier zijn, om beter in onze mutatie te worden,” zei Chiyo en Diana kon alleen maar instemmen. Ze knikte. Een geweldige Class 5-mutant zouden waarschijnlijk slechts een paar worden, maar ze konden in ieder geval leren om beter om te kunnen gaan met hun mutatie of er zelfs beter in te worden. Iets wat Diana in elk geval graag wilde leren, vooral nadat de transformatie van mens naar chimaera voor de tweede keer mis was gegaan. Misschien zou ze ooit nog wel eens kunnen leren hoe ze naar een groter wezen kon shapeshiften. Een draak bijvoorbeeld. Of het monster van Loch Ness. Ze lachte bij die gedachte.
De zon was inmiddels helemaal onder gegaan en alleen het licht van de sterren en het licht van de lantaarns op het wandelpad verlichtten het strand. Het was koud geworden. Diana rilde en sloeg haar armen over elkaar. 'Zullen we misschien naar binnen gaan?' vroeg ze aan de twee meisjes. 'Het is behoorlijk koud geworden. Mijn vleugels geven niet genoeg warmte af voor ons drieën, denk ik.'
Onzichtbaar zijn, handig als je onopgemerkt langs mensen wou lopen. Maar dat wou ze niet, ze hield er niet van om op de achtergrond te blijven. Ze was juist wel iemand die nooit vrienden genoeg heeft en graag gezien word. “Ik denk dat we allemaal om die reden hier zijn, om beter in onze mutatie te worden,” zei Chiyo en Minaye knikte. Het was wel fijn om gewoon te kunnen praten over mutaties vond Minaye. Ze had er een hekel aan om het verborgen te houden en hier hoefde dat gewoon niet. De zon was onder en het werd al een stukje donkerder, Diana's vleugels gaven nu wel heel mooi licht. Toch was het nu ook kouder en het zand koelde ook snel af. 'Zullen we misschien naar binnen gaan?' zei Diana. "Ja goed idee" zei Minaye en knikte. 'Het is behoorlijk koud geworden. Mijn vleugels geven niet genoeg warmte af voor ons drieën, denk ik.' zei ze en daar had ze gelijk in. Minaye's voeten werden koud van het afgekoelde zand dus ze wou ook wel graag naar binnen toe. Minaye deed haar slippers terug aan. Het strand was echt mooi, ze wist zeker dat er nog vaker heen zal gaan. Het was echt even fijn om gedachten tot rust te brengen met het mooie uitzicht. Minaye had het liedje You & I in haar hoofd van One Direction. Ze had het vaak geluisterd onderweg want ze viel er goed mee in slaap. Niet bedoeld als een saai liedje maar gewoon heel mooi. Het liedje speelde af in haar hoofd. Minaye vroeg zich eigenlijk af of Chiyo dat dan zou horen zingend in haar stem of die van One Direction? Misschien had ze die vraag gehoord. Wouw, gedachten waren ineens zo raar wetend dat iemand kan gedachtenlezen. Ze keek omhoog naar sterren die verschenen. Die zag je echt niet LA, daar was veel te veel licht voor daar. Daarom was dat best speciaal om te zien vond Minaye.
