Chiyo was blij dat Diana vroeg of ze maar naar binnen zullen gaan en dat Minaye er ook mee eens was. “Ja is goed,” reageerde Chiyo er nog op. Langs het feit dat Chiyo al moe was, begon ze nu ook inderdaad de kou te merken. Ze lachte zachtjes toen Diana zei dat haar vleugels niet genoeg warmte zal afstaan om hun alle drie warm te houden. Ze merkte hoe Minaye haar slippers aan deed, om waarschijnlijk te zorgen dat ze geen koude voeten meer kreeg.
Ze keek naar het water je zag de maan en de sterren een beetje in het water reflecteren, wat ze echt een mooi beeld vond. Helaas kon ze er geen foto mee maken met haar telefoon, dus ze probeerde er zo lang mogelijk naar te kijken. Zodat deze herinnering bij haar bleef.
Ze merkte een gedacht van Minaye die over haar ging, ze dacht er aan of ze kon horen als mensen een liedje in hun hoofd hadden. En als dat zo was, of ze het dan in de stem van de persoon hoorde of gewoon van de artiesten zelf. Ze wou er op reageren, maar ze weet niet hoe het meisje er op zal reageren “Nou, ehm als mensen een liedje in hun hoofd hebben. Ligt er aan welke stem ik hoor. Als ze echt mee zingen hoor ik hun eigen stem en anders gewoon de stem van de artiest,” zei ze nonchalant toen ze nog even verder keek naar de reflecties in het water. Ze wist niet echt zeker of ze alvast van het strand af moest lopen en al afscheid van de meiden moest nemen, of vragen waar iedereen heen ging. Zodat ze nog samen konden lopen. Ze dacht nog even na, maar niet te lang want daar begon het toch echt te koud voor te worden “Ehm, waar gaan jullie heen? Mis kunnen we namelijk nog samen lopen,” vroeg Chiyo aan de meiden.
