My own piece of heaven

Het was pretty early. Maar dan ook echt. Damian was rond 6 uur in de ochtend uit zijn bed gekomen. Meteen had hij zijn zwembroek aan getrokken en een paar sneakers dat er perfect bij matchte. De man zette ook nog een cap op zijn hoofd en zo schoot hij met een rugzak over zijn schouder zijn kamer uit. Wel probeerde hij zo stil mogelijk te doen aangezien hij Mick niet wilde wakker maken. Maar hij had al onder vonden dat die dude door hel veel heen sliep. 6 uur het was veel te vroeg als je het hem vroeg, maar zo heel erg vond hij het niet nu hij hier op een leeg strand stond. De zon stond al aan de hemel, nog niet zo heel hoog. Maar dat was ook wel logisch aangezien het zo vroeg was. Vandaag had hij bij zijn weet geen lessen dus vond hij het perfect om gewoon een dagje op het strand rond te hangen. Kort haalde hij een hand door zijn haren om vervolgens zijn handdoek open te vouwen en daar even op plaats te nemen. Zijn zonnebril legde hij naast zijn rugzak. Het geluid van het water werkte altijd kalmerend bij hem. Zo zorgde het er dus nu ook voor dat de man wanneer hij zich had neergelegd op zijn handdoek uiteindelijk even in slaap viel.

Het was ongeveer rond 10 uur dat hij weer wakker werd door een windje dat was komen op steken. Nog steeds was er niemand op het strand. De meeste leerlingen zaten nu ook in de lessen of zo, dus het zou hem al helemaal verbazen als hij een van hun hier zag. Met een grijns kwam hij uiteindelijk overeind en dook vervolgens het water in dat al een beetje was opgewarmd door de zon.  In het afgebakende terrein dat voor de mensen die wouden zwemmen was afgebakend besloot de man zijn training van de dag maar eens in te zetten. Baantjes zwemmen was misschien beter in een zwembad te doen, maar hij hield van de tegenstand die het zeewater hem bood. Zo moest hij toch nog extra moeite doen om goed vooruit te komen en ook werkelijk in dezelfde baan te blijven. Toen hij uiteindelijk bij het achterste deel van het gebied was waar het veilig was om te zwemmen richtte hij zijn blik even op het strand. Voor een kort moment neep hij zijn ogen samen en merkte al heel gauw op dat er nog iemand anders was verschenen. Oh well, de man zette het zwemmen uiteindelijk maar weer verder.

Zo nu en dan had hij zijn blik even op het strand gericht om te kijken of degene die daar zat niet aan zijn spullen zat of iets in die aard, of dat diegene zich misschien ook in het water begaf. Maar zo ver hij kon zien lag de persoon gewoon op het strand nog niet zo heel ver verwijderd van zijn handdoek. Uiteindelijk begon de man aan zijn laatste baantje richting het strand. Het water was momenteel perfect van temperatuur, de stroming was trouwens ook niet super sterk om de een of andere reden. Al vond hij dat niet zo heel erg, dan was hij tenminste zo meteen niet uitgeput als hij op het strand aan kwam. Niet dat het veel voorkwam dat het wel zo was want dankzij het sportte had Damian een perfecte conditie opgebouwd. Wanneer zijn vingertoppen uiteindelijk de zandbodem raakte stond hij op.
Niet veel later was hij op weg naar zijn handdoek en voelde hoe de zoutkorrels de zon extra hard aan trokken. Aight, nu kreeg hij nog een kleurtje ook. Met een grijns keek hij even op naar de persoon die wat verder lag. Het was een meisje, eentje dat hij nog niet had voorbij zien komen in de gangen of tijdens zijn lessen. Verder was ze nog niets eens heel erg lelijk, maar oké hij was een docent dus buiten een vriendelijk gesprek aan knopen met haar zou er toch niet veel gaan gebeuren aangezien hij zich toch nog aan een paar regels wou houden. ‘Hoor jij niet in de les te zitten?’ Sprak hij duidelijk genoeg zodat ze hem kon verstaan. Daarna liet hij zich op zijn handdoek vallen, deels wachtend op een antwoord en verder gewoon genietend van de zon.  

Het was dat hij al genoeg baantjes had getrokken voor nu, dat hij het strand op was gaan lopen. Normaal bleef hij nog langer in het water, maar normaal had hij dus ook geen gezelschap op het strand omdat de meeste mutanten die hier zaten jonger waren en dus eigenlijk verplicht naar de les moest gaan. Misschien stond het ergens wel in zijn takenpakket beschreven dat hij het meisje, jup overduidelijk een meisje, meteen terug naar de school moest gaan brengen en haar een hele hoop strafwerk te gaan geven. Maar gelukkig voor haar was hij dus niet dat soort leerkracht, al zou hij er natuurlijk wel iets over gaan zeggen want dat was zijn taak dan weer wel.
Het feit dat ze hem duidelijk begon te keuren deed hem even lachen. Tss, wat zij kon, kon hij ook. Brutaal als hij even was liet ook hij zijn blik even over haar lichaam glijden. Kwam weer tot dezelfde conclusie als eerder. Niet mis. Maar wel mis genoeg voor hem om zijn baan of iets te kunnen verliezen you know. ‘Jup, that’s me. Al ben ik ook wel een van de dudes die je gym geeft.’ Of hij op school nu bekend stond als de muziekleraar of de gymleraar maakte hem op zich niet veel uit. Maar hij was al wel blij dat ze wist wie hij was. Bij zijn weet had Damian haar nog niet gezien bij een van beide lessen, dus dat betekende of dat ze teveel tijd doorbracht op het strand of dat ze dus nieuw was. De man gokte maar op dat tweede aangezien hij haar op het strand nog niet was tegen gekomen, en ja be honest naast iemand als haar keek hij echt niet naast.
Lachend schudde hij zijn hoofd terwijl hij even voor zich uit keek. ‘Ik kan niet zeggen dat je hier van mij mag zijn, maar ik snap je wel bij geschiedenis viel ik altijd in slaap.’ Nou ja, buiten als het hem echt interesseerde. En dat was oftewel dat ze het dus over die hele oude shit als de romeinen en zo had, of als het over hetgene ging wat het dichts tegen hun tijd aan grensde. Maar de rest kon hem geen moer schelen, al was het op zich wel belangrijk dus had hij in zijn tijd wel geprobeerd om het meeste te onthouden tot er een of andere overhoring kwam om het daarna te vergeten. Iets wat hij vaak genoeg zag voorbij komen bij de leerlingen nu. Gauw genoeg keek hij het meisje weer aan en zijn oog viel meteen op de sigaret die ze uitdrukte. ‘You know, die dingen zijn echt rotslecht voor je. Ja, als gymleraar wijs ik je daar echt wel op.’ Glimlachte hij kort. Mensen moesten maar weten wat ze deden. Voor hem stond roken gelijk aan iets slecht. ‘Nope, ik heb een vrije dag vandaag.’ Sprak de man luchtig. ‘Ik ben Damian trouwens.’ Goed, uiteindelijk wist ze dat al als ze haar rooster bekeken had, maar hij vond het op zich nog wel zo aardig om zich voor te stellen aan iemand. Beleefdheid en zo!