Lillian Stone

Het eerste wat je aan Lillian opvalt, is haar prachtige, lange, blonde haar. Dit heeft ze tijdens lessen meestal in een knot of staart, en anders los over één of beide schouders hangen. Ze draagt vrijwel altijd hoge hakken en is ook vaak met een rokje te zien. Ook is ze niet bang om kleur te dragen. Haar gezicht is vrij rond en wordt gesierd met twee heldere grijze ogen en vaak ook een vriendelijke glimlach. Haar lengte en gewicht zijn beide gemiddeld.

Lillian’s eerste en meest ‘gebruikte’ mutatie is dat haar brein over ontwikkeld is. Dit houdt in dat ze sneller kan leren dan normale mensen en ook alles onthoudt wat ze ziet, doet en hoort. Zonder moeite kan ze herinneringen naar boven halen van jaren terug en kan alles dan precies in detail navertellen. Hoewel deze mutatie een zeer positieve kant heeft, heeft het ook zo zijn nadelen voor Lillian. Zo onthoudt ze niet alleen de vrolijke momenten, maar ook dingen die ze liever wel zou vergeten. Ook zijn haar dromen meer realistisch dan van de meeste mensen en spelen ze vaak precies momenten na uit haar leven. De meest positieve kant van deze mutatie is dat Lillian geen moeite hoeft te doen om te leren, waardoor haar schoolperiode een stuk korter was dan die van de gemiddelde mens en mutant.

Daarnaast heeft Lillian de kracht om wonden van anderen te helen. Als ze er op tijd bij is, kan ze hiermee anderen van de dood redden. Dan moet ze echter direct wanneer de wond is ontstaan aan het helen gaan, anders blijft de wond dodelijk of wordt er teveel bloed verloren. Deze kracht werkt niet op botbreuken, alleen op plaatsen die ze aan kan raken, en werkt niet op haarzelf.

Lillian is over het algemeen een actieve, spontane vrouw die niet bang is om haar mening te geven. Sommigen zullen haar voor betweter aan zien, omdat ze anderen altijd op feiten wijst. Dit is echter alleen uit zorgzaamheid, en omdat ze wil dat haar studenten de feiten correct hebben, wat logisch is voor een lerares. Ze heeft een passie voor lesgeven, eten en slapen en staat altijd klaar om mede mutanten te helpen.

Toen Lillian op de basisschool begon, werd het al snel duidelijk dat ze geen gewoon kind was. De leraren dachten dat ze simpelweg hoogbegaafd was en een fotografisch geheugen had, maar al snel werd duidelijk dat er meer aan de hand was. Lillian scheen namelijk ook een obsessie voor bloed te hebben, want elke keer als er een kind gewond was geraakt op het schoolplein wilde ze er zo snel mogelijk bij zijn. Meestal werd ze weggeduwd door de leraren, maar een enkele keer kon ze bij het gewonde kind en legde ze haar handen op de wond. De leraren begrepen het niet en vonden het vies, tot een opmerkte dat haar handen de wond heelden. Op dat moment werd het duidelijk dat Lillian een mutant was en haalden haar ouders haar van school om haar privéles te geven.

Het nieuws dat er een school voor mutanten was werd haar op haar 11e verjaardag gebracht door twee mutanten van de school zelf. Lillian's ouders twijfelden of ze de mutanten konden vertrouwen. Ze hadden Lillian immers thuis gehouden omdat ze dachten dat mutanten gevaarlijk waren. Uiteindelijk, met dank aan een aantal zeer slimme argumenten van Lillian zelf, mocht ze mee naar de school, waar ze sinds dien woont. Op haar 16e was ze klaar met de mutanten school en had ze alles geleerd wat er op dat moment te leren was over mutanten. In plaats van weer naar huis te gaan of haar eigen plek in de wereld te zoeken bleef ze echter bij de school en bij de vrienden die ze hier had gemaakt. Eén jongen in het bijzonder had haar hart veroverd en het duurde niet lang voor de hele school hun als leukste koppel van de school kende. Op 20 jarige leeftijd kreeg Lillian officieel een baan als lerares aan de school. Haar vriend bleef bij de school als deel van de X-Men.

Dit is echter niet waar haar verhaal eindigt. Een jaar na haar aanname zou de school met enkele klassen mutanten op excursie gaan op het vaste land. Alles was afgesproken met de regering en ze zouden geen problemen krijgen. Dat was de afspraak. Realiteit bleek echter harder te zijn. Zodra de mutanten aan land waren gekomen, vielen de mensen aan. Als healer was Lillian een belangrijke mutant bij het beschermen van de leerlingen. Het gevecht was bruut: velen raakten zo gewond dat ze zelfs na het healen niet verder konden strijden. Er sneuvelde gelukkig niemand in het gevecht. Tenminste, zo leek het. Het einde was nabij, de mensen en mutanten trokken zich allebei weer terug. Lillian's vriend keerde zijn rug naar het slagveld om haar te verzekeren dat hij veilig was toen er plots een nieuwe aanval werd gedaan, met enkel hem als doelwit. Hij was dood voor Lillian naar hem toe kon rennen in een poging zijn wonden nog te verzorgen. Het daar op volgende jaar heeft Lillian enkel gerouwd. Met behulp van Jean Grey nam ze het besluit dat er maar één waardige manier was om zijn dood niet voor niets te laten gelden: wraak. Nu ze de titel van schoolhoofd heeft strijdt ze samen met Jean voor de rechten van de mutanten.