Onderwerp: Sissy talk <3 // with Sierra ma sep 01, 2014 10:46 pm
Op het grasveld in de tuin lag een meisje op haar rug van de zon te genieten. Het meisje, gekleed in gescheurde hotpants met studs erop, een wijd t-shirt, sneakers en een zonnebril op haar hoofd, was Lauren Montgomery. Ze was hier nog maar eventjes, maar ze had het nog niet echt naar haar zin. Ze miste haar vrienden en haar ex-vriendje ontzettend erg. Met allemaal had ze contact gehad over de telefoon, maar het was anders. Hun waren daar met z’n allen, Lauren was hier alleen. Nou ja, niet helemaal alleen natuurlijk, haar zus Sierra was hier ook. Maar ze moesten toch ook onafhankelijke vrienden zoeken, als ze alleen maar met elkaar zouden optrekken zou dat ook niet goed zijn. Toch leek dat Sierra makkelijker af te gaan dan Lauren. De reden waarom wist Lauren wel. Ze wilde gewoon loyaal blijven aan de vrienden die ze in New York had, maar wat ze niet door had, was dat als ze geen contact hier met iemand zou worden, dat ze dan helemaal gek zou worden.
“Ik mis jou en onze afternoon coffees bij Starbucks nu al” sms’te ze naar haar beste vriend Damien en verzond het berichtje. Toen legde ze haar telefoon naast zich neer en kwam een beetje overeind. Wat zou ze nu toch eens gaan doen? Officieel had ze nu een les gehad, ze wist niet eens welke les, maar ze had er niet naar toe gewild. Waarom zou ze in vredesnaam naar de les gaan? Ze wilde kunstenares worden en daar hoefde ze geen rare talen voor te leren of biologische termen voor te leren kennen. Gymnastiek deed ze al helemaal niet graag aan en ze wist niet hoe het bij de zelfexpressie lessen zou zitten, maar gedwongen worden om dingen te doen die ze misschien wel helemaal niet zou willen doen was nou niet echt iets wat Lauren zou accepteren. Of het nou verplicht was of niet, ze zouden haar onmogelijk kunnen dwingen naar de les te gaan. Misschien met een of andere mutatie, maar Lauren had ook haar mutatie en ze zou zich zeker verzetten als ze haar zouden dwingen.
Maar tot nu was geen van dit allen gebeurd. Sterker nog, ze had helemaal nog geen leraar of lerares gezien. Dat viel op, in normale scholen liepen die altijd te paraderen door de scholen alsof ze een god waren en alles mochten doen. Maar aan de andere kant, dit was ook geen normale school. Plotseling voelde ze een schaduw over haar heen, iemand stond in haar zon. Kwaad haalde Lauren haar zonnebril van haar hoofd om die persoon helemaal de ether in te schelden, totdat ze zag wie het was. “Ah!” zei ze met een brede grijns en stond op. Vervolgens vloog ze haar om de hals. “Ik dacht al, die is van de aardbodem verdwenen!”
Onderwerp: Re: Sissy talk <3 // with Sierra za sep 06, 2014 1:37 pm
EASY TO FALL HARD TO BREAK
Sierra wreef even kort door haar haren. Vandaag was ze like expres later uit haar bed gekomen dan normaal. Ze had geen zin in gym, of nou ja wel zin maar ze had geen zin in al die stomme blikken van haar mede leerlingen. Dus had ze maar besloten dat ze vandaag maar wat zou gaan rondhangen tot gym voorbij was. Het meisje had een wit topje aan en trok een zwarte legging daarop aan. Qua schoenen trok ze van die zwarte enkel laarsjes aan met een niet al te hoge hak. Voor een moment wierp ze een blik in de spiegel om daarna door de raam te kijken. Alright het was best zonnig vandaag, maar ze ging toch nog een vestje aan doen hoor. De blauwe plekken op haar armen waren nog steeds zichtbaar, om over haar schouder nog maar te zwijgen. Blijkbaar wilde haar schouder de zwarte kleur blijven aanhouden en maar niet genezen. Oh well. Nadat ze haar zwarte jack had aan getrokken besloot ze maar gewoon naar buiten te gaan.
Haar zus was ze nog steeds niet tegengekomen. Al was ze niet heel actief op zoek gegaan sinds ze veel bezig was met de les en nou ja Jace en enkele andere van haar klasgenoten. Plus elke dag spendeerde ze ook nog wel een aantal uur aan haar muziek en het nodige contact te houden met David en Sloane, dus veel tijd bleef er voor het zoeken naar haar zus niet over. Ach, ze liep Lauren ooit wel eens tegen het lijf. Door haar oortjes die ze vandaag maar eens had mee genomen klonken de beats van Avicii. Een kleine grijns rustte op haar gezicht terwijl ze op de maat van de muziek richting de tuinen aan het lopen was. Bijna leek het alsof ze op een of andere catwalk aan het lopen was in de NY fashion week. Maar niets was minder waar. Sierra liep gewoon op de maat van de muziek over het zanderige pad dat richting de tuinen liep. Hier en daar merkte ze soms een of andere mutant op. Blijkbaar was ze dus niet de enigste geweest die vandaag niet naar de les wou. Wellicht zou het bij haar wel het meest rare zijn, sinds ze bijna naar elke les was geweest na die eerste week van dat ze duidelijk niet naar de lessen was gegaan omwille van nou ja haar problemen.
Na dat ze eindelijk het grote grasveld had bereikt merkte ze al heel gauw iemand heel bekend op. Kort trok ze haar wenkbrauw op. Wel, oké die zoektocht naar haar zus ging dus niet door. Na dat ze haar muziek had uit gezet wandelde ze rustig naar haar toe. Om dan uiteindelijk aan haar voeten te blijven staan wat Lauren haar zon volledig afnam. Fijn om te zien dat ze nog niets was veranderd! Geamuseerd keek te toe hoe haar zus boos werd en haar zonnebril bijna van haar hoofd af trok. Voor de volgende actie die haar zus deed moest ze eigenlijk voorbereid zijn maar dat was ze niet. Zodra Lauren haar om de hals vloog en ze duidelijk haar gewicht op haar schouder zette kromp Sierra helemaal in elkaar door de pijn die de omhelzing te weeg bracht. Als tegen reactie duwde ze haar zus zachtjes naar achter waardoor ze wel moest loslaten om daarna neer te zakken op de grond en naar haar schouder te grijpen. ‘Damn… Sorry.’ Prevelde ze nog zachtjes. Ugh great, ze had gehoopt op een blij weerzien voor aleer ze alles aan haar ging vertellen, maar daar had ze nu de kans toch niet meer voor. ‘Heeft pap je iets verteld?’ Mompelde ze kort wanneer ze haar hand in het gras liet zakken en wat dwaas naar het gras staarde. Alright, hier was ze echt nog niet aan toe. Maar haar zus kennende ging ze toch meteen dertigduizend vragen op haar af sturen waarom ze haar had weg geduwd en blablabla. Het moest dan maar.
Onderwerp: Re: Sissy talk <3 // with Sierra za sep 06, 2014 2:47 pm
De reactie van haar zus was duidelijk niet de reactie die Lauren verwacht had. Ze werd zachtjes naar achter geduwd en keek toe hoe haar zus helemaal in elkaar kromp. Eventjes wilde Lauren boos op haar reageren, was ze niet blij om haar te zien? Maar al gauw bleek dat Sierra dit niet deed omdat ze niet blij was om haar te zien. Ze had pijn, heel erg veel pijn. Bezorgd knielde Lauren naast Sierra in het gras en wreef troostend over haar rug. “Damn, sorry…” hoorde ze haar zus zeggen en eventjes trok ze een gek gezicht. “Daar hoef je toch geen sorry voor te zegen, gekkie” zei ze geruststellend. Ze bekeek haar zus, ze scheen duidelijk pijn te hebben van haar schouder. “Heeft pap je iets verteld?” Lauren schudde haar hoofd. “Nee, ik zou niet weten waar hij iets over verteld zou moeten hebben” zei Lauren en haalde haar schouders op.
“Wat heb je met je schouder gedaan?” vroeg ze nieuwsgierig “Heb je het gestoten, of ben je gevallen? Wacht, laat me anders even kijken…” Voorzichtig stroopte Lauren de mouwtjes van het topje op, zodat ze naar haar zus haar schouder kon kijken. Maar wat ze daar zag, was veel erger dan ze gedacht had. Heel haar schouder zag zwart en donker! “What the…” kon Lauren nog net uitbrengen en keek naar Sierra. “Sierra, wat heb je gedaan met je schouder?! Je moet wel heel erg hard gevallen zijn om zoiets te krijgen…” But, wait, what? Haar vader zou het misschien moeten weten. Was het dan in New York gebeurd? O mijn God, had iemand het bij haar gedaan? Boosheid borrelde in haar. “Heeft iemand je dit aan gedaan, Sierra? Was het Blake Steven van school? Want serieus, als hij het was gaan we nu terug naar New York en verbouw ik zijn hele gezicht. Of is het hier gebeurd?”
Oké, misschien stelde Lauren teveel vragen aan haar zus, die duidelijk veel pijn had. Maar ze wilde haar gewoon graag helpen. Bovendien, als iemand Sierra dit had aangedaan, kon diegene zich maar beter snel verbergen. Ze hield niet van ruzie of van vechten, maar zodra iemand aan haar familie kwam, en zeker aan haar zus, dan had diegene een heel erg groot probleem. Maar toch was Lauren aan het nadenken. Als haar vader het zou weten, dan moest het iemand zijn die zij ook kende, anders had hij het wel aan haar verteld. Heel even schoot haar moeder door haar hoofd, maar nee, dat zou haar moeder toch nooit doen? Dat haar moeder niets om haar gaf, betekende niet meteen dat ze niets om Sierra gaf. “Sierra, vertel me wat er gebeurd is…” zei Lauren dwingend, maar ook op een lieve manier bedoeld.
Onderwerp: Re: Sissy talk <3 // with Sierra za sep 06, 2014 3:39 pm
EASY TO FALL HARD TO BREAK
Meteen had ze al spijt van dat ze haar zus zo maar had weg geduwd. Echt, het was niet voor te stellen hoe lang ze had gewacht op een knuffel van haar zus om er voor heel even gewoon in te verdwijnen. Maar nee, zij had dat moment weer moeten verpesten. Damnit, dit was echt te gek voor woorden. Haar schouder schreeuwde het uit van de pijn, en nog net kon ze zichzelf er van weerhouden om zich niet op te rollen tot een bolletje en de wereld aan haar voorbij te laten gaan. Uit de troostende beweging van haar zus putte ze ergens wel wat moed om het haar allemaal te vertellen. Waar had ze toch iemand als Lau aan verdiend? Een korte glimlach verscheen toen ze haar probeerde gerust te stellen, maar heel lang kon ze die toch niet volhouden. Pap had dus niets verteld? Ugh, het zou zo veel makkelijker zijn als hij het wel had gedaan. Maar ze begreep waarom hij het niet had gedaan.
Voor ze kon reageren op de vraag van haar schouders, nam de nieuwsgierigheid haar zus over. Sierra had haar vest iets of wat van haar schouders laten zakken zodat het makkelijker was voor haar zus om iets te kunnen zien. Ze liet haar hoofd even hangen, wilde haar zus niet aankijken toen ze het gadesloeg. Ze was ergens best wel bang voor haar reactie to be honest. ‘Ik…’ Voor ze echt verder kon gaan kwam Lau weeral met een hele reeks vragen, begon ze met beschuldigingen rond te strooien alsof het niets was. Maar ze kon er niet verder af zetten. ‘Het was niet Blake, helemaal niet. En natuurlijk heb ik dit niet zelf gedaan ben je helemaal gek?’ Bromde ze kort. Soms ea, werd die nieuwsgierigheid van haar zus haar een beetje te veel. Maar boos kon ze er niet om zijn. Nee, het was puur bezorgdheid dat Lauren nu had overgenomen. Uiteindelijk besloot ze maar gewoon haar vest helemaal uit te doen zodat Lauren alles kon zien, de blauwe plekken, de oude littekens. Misschien niet meteen haar slimste keuze want als er nu iemand voorbij kwam, wel ja dan zou het rondgaan als een lopend vuurtje en daar had ze zo totaal geen zin in.
Sierra had haar donker bruine ogen gericht op haar zus en zuchtte even. Wat ging er nu door Lauren heen? Zou het ook maar kunnen dat ze hun moeder verdacht? Wie weet was het wel David die ze als volgende zou beschuldigen? Voor kort streek ze een pluk haar uit haar gezicht die door alle heisa voor haar ogen was gaan hangen. Na enkele minuten van stilte was het Lauren die als eerste het woord nam. Een zucht schoof tussen haar lippen vandaan. Alright, dit was het dan. ‘Weetje nog die ene dude die mam had leren kennen en die haar toen had laten vallen? Wel, mam viel in de diepst mogelijke put die je je maar kan voorstellen. Ze begon met drinken, met alle gevolgen van dien.’ Begon ze maar. ‘Ik wordt al jaren lang door haar geslagen, waarom denk je dat toen ik 6 was zo vaak bij Sloane en David ging spelen? Mam hield niet op met drinken of slaan. Enkel en alleen dat ene weekend dat we naar jullie kwamen was ze nuchter omdat ze niet de indruk wou wekken bij pap dat ze het niet meer aan kon. Natuurlijk zei ik niks, tegen niemand. Als ik bij haar werd weg gehaald, dan zat het er wel zeker in dat ze niet meer leefde.’ Vervolgde ze. Voor een moment staarde ze gewoon voor zich uit en slikte even. ‘Uiteindelijk vertelde ik het aan David en Sloane, ze wilden me er meteen weg halen maar ik hield ze tegen. Zo gebeurde het trouwens dat David uiteindelijk men vriendje werd. Mam was opeens geminderd met drinken ook, al had ze nog steeds losse handjes.’ Voor een moment streek ze over haar nek en keek ze haar zus een tijd lang aan. Wat zou er allemaal door haar heen gaan? ‘Het was ongeveer twee weken geleden dat ik thuis kwam van bij David en Sloane, mam was nog wakker vreemd genoeg. Maar ik zocht er niet veel achter, ik was op dat moment wel vrij gelukkig. Tot ik binnen kwam. Ze was straalbezopen en stond klaar met een metalen baseball knuppel..’ Sierra kneep haar ogen even toe, alsof ze zich weer op de plek bevond. ‘Ze begon op me te slaan, de tweede klap raakte me zo hard op mijn schouder en bij de derde had ik er genoeg van. Ik zorgde voor een beschermend schild waardoor de knuppel uiteindelijk smolt, maar ze had er nog steeds niet genoeg van. Wanneer ze me wou slaan greep ik haar bij de hand, verbrande haar en toen was het over. Zij was naar haar kamer gerend, en ik vertrok met alles naar pap.’ Sloot ze uiteindelijk af. Wat er van het huis was geworden wist Sierra echt niet, het enigste wat ze wist was dat ze de vlammen niet had gedoofd toen ze eenmaal was vertrokken. Opgelucht dat ze het eindelijk aan haar zus had verteld haalde ze adem en bekeek haar toen even. Lauren zou ontploffen, ze zou zo kwaad zijn dat ze haar niets eerder had verteld. ‘Het spijt me dat ik niets gezegd heb tegen je.’ Mompelde ze stilletjes. Wat kon ze nu nog meer zeggen? Lau had nu het verhaal, het was volledig aan haar wat ze ermee deed.
Onderwerp: Re: Sissy talk <3 // with Sierra zo sep 07, 2014 8:31 pm
Mooi, het was niet Blake Steven geweest. Gelukkig maar voor hem, want dat ze nu op Genosha Island zaten betekende niet dat ze niet terug zou kunnen komen. Waarschijnlijk moest ze daarvoor toestemming hebben van een schoolhoofd, maar voor haar part had ze de oceaan overgestoken om hem op zijn plek te zetten. Maar gelukkig was dat nu niet nodig. Ze had het zelf ook niet gedaan, dus wie dan wel? Lauren haar bezorgdheid nam het over, ze moest het weten. Als iets of iemand haar zus pijn had gedaan, dan zou diegene dat weten ook. Maar het werd alleen nog maar erger toen Sierra haar vestje uitdeed. Op de rest van haar armen zaten nog meer blauwe plekken en oude littekens. Lauren sloeg haar hand voor haar mond en keek Sierra aan. “What the…Sierra, wat is…” stotterde ze, maar ze kon niet uit haar woorden komen.
En toen begon Sierra gelukkig te vertellen. Over hoe haar moeder inderdaad een vriend had gekregen en dat ze vervolgens, toen het uit ging, ging drinken en haar begon te slaan. De ogen van Lauren werden groter en vulden zich met tranen. Ze vertelden hoe ze telkens naar Sloane en David ging, die uiteindelijk haar vriendje werd. Lauren wist wie het waren, zij kreeg iets met Ethan rond de tijd dat zij iets met David kreeg. Ze vertelden over de metalen honkbalknuppel en hoe ze zich uiteindelijk verdedigd had. Ze probeerde haar tranen weg te vegen, maar het lukte niet. “Het spijt me dat ik niets gezegd heb tegen je.” Lauren schudde begrijpend haar hoofd en sloeg heel voorzichtig, zodat Sierra haar schouder geen pijn zou doen, haar arm om haar zus en drukte haar eigen gezicht tegen het hoofd van Sierra aan. Lauren huilde, er was niets anders dat ze kon doen. Ze huilde nooit, letterlijk nooit. Als ze pijn had, dan liet ze dat zien in boosheid of werd ze heel stil. Als ze verdrietig was had ze precies hetzelfde. Maar deze keer kon ze het ook niet stoppen. “Het geeft niet…” zei ze sussend.
Eventjes bleef ze zo zitten, maar liet uiteindelijk Sierra weer los. Ze veegde haar tranen weg en haalde haar neus op, die als een verkouden neus klonk. “Ik kan niet geloven dat papa nooit wat gezegd heeft” zei ze zachtjes. Het verdriet ebde weg en maakte plaats voor boosheid. Boosheid voor haar moeder. Ze kreeg een waas voor haar ogen. “Ik hoop dat ze haar verdiende loon krijgt, je bent veel te goed voor haar geweest. Ze verdient precies hetzelfde” zei Lauren, maar meer als een vloek dan echt tegen haar zus. Uit haar mond kwamen af en toe een paar groene wolkjes, dat betekende dat haar mutatie aan het werken was. Uiteindelijk verdween de waas voor haar ogen en schudde Lauren met haar hoofd. Haar aandacht was weer bij haar zus. “Misschien moeten we naar de ziekenvleugel gaan. Het ziet er echt niet goed uit, Sierra” zei ze bezorgd “Ik kan gewoon niet geloven dat ik het nooit door heb gehad…ik had je daar moeten weghalen, papa moeten smeken of je alsjeblieft bij ons mocht wonen. Maar dat deed ik niet, omdat ik dacht dat je het goed had met mama. Het spijt me zo erg…” Weer sloeg ze haar armen om haar zus, maar weer heel voorzichtig zodat ze haar geen pijn zou doen.
Onderwerp: Re: Sissy talk <3 // with Sierra vr sep 12, 2014 4:24 pm
EASY TO FALL HARD TO BREAK
Ze wist dat als ze het liet zien aan Lauren, haar zusje alleen maar erger ging doen over alles. Oké, ja het was best wel logisch dat ze dat deed maar ze wist ook wat de mutatie van haar in hield en ondanks alles wou ze niet dat haar moeder hetzelfde lot als haar onder ging. Het enige wat die vrouw nodig had was in de rehab belanden, dan zou alles wel weer goed komen met haar. Dan zou ze eindelijk onder ogen komen wat ze had gedaan bij haar dochter. Nee, Sierra wilde koste wat kost dat er niets met haar moeder ging gebeurden buiten dat. Op de woorden van haar zus reageerde ze niet. Omdat ze het niet meer kon. Om eerlijk te zijn was Sierra helemaal op, had ze gewoon zin om zich in een bolletje op te krullen en de wereld aan haar voorbij te laten gaan.
Onder het vertellen door had ze haar zus niet aangekeken. Ze durfde het eerlijk gezegd niet. Bang dat het meisje boos zou worden op haar of zo. Ook al hield dat geen steek, maar ze zou het besterven als haar zus ging uitbarsten tegen haar. Nadat ze heel haar uitleg had gedaan gleed haar blik voorzichtig terug naar haar zus, en merkte ze meteen op dat het meisje in tranen was. Ehm, oke hoezo onverwachts. Lauren huilde nooit, dus yeah dit vond ze extreem raar. Op het gebaar van haar zus nestelde het meisje zich veilig tegen haar aan en sloot voor een tijdje haar ogen. Hier wilde ze stiekem voor eeuwig blijven, gewoon even ongestoord met haar zus zijn. Maar Sierra kreeg een naar gevoel in haar buik, ze wist dat haar zus dit niet zo maar ging voorbij laten gaan. Dat haar moeder de kans op rehab compleet zou kwijt spelen door wat er eventueel te gebeuren stond.
Het feit dat haar zus haar los liet bracht een verschrikkelijke boel aan emoties te weeg. Alright, hoe ging ze dit nu oplossen? ‘Pap weet het pas van de dag dat ik er ben weg gelopen.’ Sierra’s ogen waren gericht op die van haar zus, en zag al heel snel een vlaag van woede door het meisje naast haar heen gaan. Kort slikte ze. Oh god, hoe moest ze dit tegenhouden? ‘Lauren come on. Doe het niet. Ze verdiend het, maar ze moet gewoon de rehab in.’ Sierra was nog net niet aan haar zus haar arm aan het trekken, maar zodra ze de groene wolkjes zag verschijnen was het te laat. Oh shit. Nee, dit mocht niet! Wat dwaas staarde ze haar tweelingzus aan en beet kort op haar lip. Sierra schudde haar hoofd even kort. ‘Rehab, dat was al wat ze nodig had. Niet hetgene wat er nu gaat gebeuren.’ Ze leek tegen haar eigen te praten, although het bedoelt was voor haar zus. Lauren zou het niet begrijpen dat ze dit zei. Ze zou het niet kunnen omvatten waarom Sierra die vrouw na alles nog steeds wou beschermen. ‘Nee, geen ziekenvleugel. Het geneest ooit wel.’ Sierra wou absoluut niet naar die plek. Ze had geen idee hoeveel mensen er daar over de vloer kwamen, maar als een iemand die schouder van haar zou zien zou weldra heel de school het weten en dat wou ze absoluut tegen gaan. Het was dat ze haar armen weer om haar heen sloeg dat Sierra niet was opgestaan om haar zus een klap te geven. ‘Dit was niet jouw schuld. Het was de bedoeling dat niemand het door had. Dit was mijn probleem om op te lossen.’ Mompelde ze zachtjes terwijl ze zich weer nestelde in de beschermende armen van haar zus. ‘Ik had het goed met mam, tot die dude haar liet zitten. Zelfs daarna waren er nog goede momenten, maar de slechte overtroffen het gewoon.’ Negen van de tien kansen zou haar zus haar redeneringen niet kunnen volgen. Maar het kon Sierra niets meer schelen. Nog steeds hield het meisje van haar moeder, en dat was iets waar de rest zich maar bij moest neerleggen.
