[AC] Well, let's clean {&Gustavo)

Rhaegys Maclou

Gustavo was al begonnen om de schoolplein schoon te maken, afwachtend op de hulp die hij zou krijgen vandaag, want iemand had zich niet aan de regels gehouden blijkbaar. Hij keek even naar de plein wat die allemaal moest doen. Zin om met een shovel tussen de tegels te gaan voor onkruid had die geen zin in om te doen vandaag en de vuilniszakken ook niet echt. Zijn mooie klusjes voor de genen die hem mocht helpen dacht die. Hij pakte de hark en begon een paar blaadjes en rommel tussen de struikjes te harken.

“Hallo,” hoorde hij achter zich hij draaide zich om en zag een jongen staan. Hij kon het weten dat een jongen hem moest helpen. Hij lachte vriendelijk en zei “hoi,” terug. “Ik ben Rhaegys en ben gestuurd door de directie om te helpen met,” even viel er een stitle “What ever je doet hier,” voegde de jongen aan toe. Gustavo haatte het als die merkte als mensen dachten dat zijn werk niks voor stelde. “Ik ben Gustavo. Je mag vandaag de vuilniszakken legen en de onkruid tussen de tegels halen,” zei Gustavo terug. “Wees maar blij dat je ik dit doe. Anders had het er niet zo uit gezien,” voegde Gustavo nog even naar toe, terwijl hij alvast een onkruid schoveltje pakte voor zijn hulpje. “Hier kan je beginnen met de onkruid,” zei hij. Gustavo had er niet echt zin in vandaag, maar misschien kon het nog leuk worden met zijn hulpje. “Dus hoe ben je aan deze straf gekomen?” vroeg hij, terwijl hij verder ging met troep tussen de struikjes vandaan te halen.

Rhaegys Maclou

Terwijl de jongen aan het werk was vertelde hij “Schijnbaar mag je niet met vuur spelen in de school,”Gustavo keek hem even vaag aan, waarschijnlijk had die niet iets groots in de fik gezet. Anders had die dat wel gemerkt. “Ik teste gewoon mijn mutatie uit en ‘perongeluk’ vatte het haar van een meisje fik. Tja,” vertelde hij verder. Gustavo lachte er wel een beetje om en zei “Je mag ook niks meer tegen woordig he.”

“En, verdient dit een beetje?” vroeg de jongen. “Genoeg om van te leven,” reageerde hij er op terug. Hij keek even hoe ver de jongen al was met de onkruid er tussen vandaan halen. Het ging hem nog aardig af, misschien had Gustavo hem moeilijkere klusjes moeten geven. “Wat is je naam eigenlijk?” vroeg hij terug aan de jongen. Hij was eindelijk klaar met de troep tussen de struikjes te krijgen en begon, maar alvast met een beetje te vegen. Zodat zijn hulp ook makkelijkere de onkruid kon zien en er uit kon hallen. En daar langs kon hij de uit gehaalde onkruid ook meteen weg vegen. Gustavo veegde het allemaal naar de groenen vuilnisbak toe en pakte daarna een hand veger en blik om het er allemaal in te doen.