Onderwerp: TIC TAC BOOM..vs.Es&Chris ma okt 20, 2014 9:19 am
Het was best warm om al herfst te zijn. Zoveel te beter. Hij had geen zin in winter. Sneeuw en regen en al die rotzooi mochten voor hem gerust wegblijven. Dan kon hij tenminste nog eens buiten komen zonder meteen aan de grond vast te vriezen vanaf hij buiten stond. Oké, zo’n extreme koude zou er hier ook wel niet zijn, maar hoe dan ook had hij liever wat warmer en droog weer dan koude en nattigheid. Hij had zijn deck van ENJOI onder zijn arm geklemd. Het ding was bijna nog nieuw. Hij had het van zijn moeder gekregen voor hij naar Genosha vertrokken was, maar hij had nog niet echt de tijd gevonden om ermee te gaan skaten. Dat was hij dus nu van plan.
De weg naar het skatepark was niet eens zo moeilijk te vinden. Plus, hij ging ook sneller dankzij zijn plank ofcourse. Binnen no-time stond hij dus op het gladde beton van het skatepark. Er was echt geen kat hier. Sowieso kon niemand hier echt skaten, of waren ze te druk bezig met spelen in hun speeltuintje. Dante deed zijn oortjes in en zette wat dubstep op. De beste muziek om mee te skaten, vond hij zelf. Vanaf hij op zijn plank stond en in de bowl dropte, leek hij als vanzelf terug te gaan naar de tijd waarin hij bijna dagelijks van ’s morgens tot ’s avonds aan het skaten was. De bewegingen kwamen als vanzelf, en zonder moeite volgde de ene trick na de andere.
Na een perfecte fly-out, trapte hij op de tail van zijn plank en ving het skateboard handig op. Uit zijn rugzak haalde hij een pakje peuken en stak een sigaret aan met de zippo uit zijn broekzak. Hij was op de rand van een box gaan zitten, en hij leunde met zijn armen op zijn knieën. Ondertussen zat hij maar wat verveeld met zijn deck te rotzooien. Zijn gedachten gingen naar het sms gesprek van daarnet met Esther. Soms miste hij het gewoon te hard. Italië, het rondhangen op straat, alles.. Maar langs de andere kant was hij toch wel veranderd sinds hij hier aangekomen was en sinds hij zijn broer wat beter had leren kennen. Hij wist trouwens niet hoe de dude op zijn verleden zou reageren. Waarschijnlijk net zo als Liv, ja, daar vreesde hij een beetje voor..
- VS. ES & CHRIS ll deck
Laatst aangepast door Dante Rivera op do dec 03, 2015 2:57 am; in totaal 1 keer bewerkt
Onderwerp: Re: TIC TAC BOOM..vs.Es&Chris di okt 21, 2014 12:22 am
Obscene
Plays my emotion, a never ending game
''Kom van het bed af, luilak, Dante is in't skatepark.'' Wenkte ze naar Christian wanneer ze door had dat hij maar met alle plezier de kamer die hij had ontdekte. Ze konden niet eens bij elkaar op de kamer liggen. Echt een fucking bullshit. In eerste instantie had ze hier niet eens heen gewild. De enige reden dat ze hier was met Christian was voor Dante, aangezien hij zich wel thuis begon te voelen hier op het kindereiland leek het zomaar. Ze waren nog niet eens vijf minuten binnen geweest en ze had meteen al verscheidene roddels gehoord over dat haar beste vriend iets met ene Olivia scheen te hebben. De redhead zou het nog wel uit vinden. En gauw genoeg ook. ''Hee, ik meen het, we hebben de hele avond nog, hell, de rest van ons leven, maar Dante z'n schrikgezicht zien is iets wat ik graag meemaak nu.'' Zei ze na een zucht en nadat ze met haar ogen gerold had om het feit dat ze aan haar vriendje z'n gezicht gewoon af kon lezen dat hij graag verder het bed zou willen ontdekken. En niet alleen om op te liggen en te slapen als een dooie. ''Een halfuur naar Dante, zo lang moet je het wel gewoon vol kunnen houden.'' Vervolgde ze met nog een keer rollende ogen, maar wel met een al wat klein geniepig glimlachje op haar gezicht wanneer ze zich afzette vanaf de muur en enkele stapjes naar Christian zette. Toch kwam ze niet dichtbij genoeg voor hem om haar te pakken als hij dat in gedachten had of iets. Nee, ze hield van haar teasing en bovendien zou ze niks met hem doen voordat ze haar doel bereikt had en dat was in dit geval Dante opzoeken.
Nadat ze de eerste en de beste jongen in de gang van de slaapvertrekken bedreigd had om ze te vertellen waar het skatepark lag hadden ze het gauw genoeg gevonden. Als een gevaarlijk koppel liepen ze naast elkaar, haar haren als in een film perfect achter haar aan dansend, snijdend door een licht briesje wind. Haar felle ogen stonden gericht over het skate oppervlakte en het duurde niet lang voordat ze de jongen in de gaten had en ze Christian wenkte om even halt te houden zodat ze hem konden observeren nu hij nog over de baan scheurde. Ze vond het niet nodig om meteen al naar hem toe te gaan, als spionnen of stalkers konden ze hem eerst begluren. ''Wat vind jij? 'K hoop dat ie gauw op z'n bek belandt. Al is het hem dat al gelukt als de roddels die ik gehoord heb juist zijn.'' Ze tuitte haar lippen, richtte haar felle blauwe ogen op de jongen even voordat ze haar aandacht terug naar Dante bracht en zag hoe hij zich inmiddels op een box of iets had neergezet, met zijn rug naar hen toegekeerd. Het was onwaarschijnlijk dat hij hen gezien had kunnen hebben, het feit dat ze zich in de schaduw gekeerd hadden tegen een muurtje had hen praktisch onzichtbaar gemaakt voor iedereen die buiten het bereik van minstens twintig meter stonden en dat was dus ongeveer de afstand tussen hen en haar beste vriend. Ze signaleerde naar Chris met één mondhoek omhoog gekruld dat ze naar hem toe konden en ze hield haar buik in wanneer ze zich afzette van het muurtje af. Ze haalde haar armen uit elkaar, liet ze hangen naast haar relaxte maar killer schouders, rechtte haar nek en zette een complete killer-modus expressie op haar gezicht waarna ze zorgeloos op Dante af liep. Iedere stap die ze zette leek op het ritme van een klok te gaan. Haar hakken zorgden er wel voor dat het echt zo klonk. Tik. Volgende tik. En nog een tik. Totdat ze bij Dante aangekomen was en ze naast hem kwam staan. ''Vanwaar al die stoerheid, babyboy? Er is niemand om het talent dat je niet hebt te aanschouwen hier. Well, behalve ons dan.''
Waarom zou hij van het bed afkomen omdat Dante ni het skatepark was? I mean, hij spendeerde zijn tijd liever met Es in plaats van naar die dude op zoek te gaan. Het feit dat ze niet samen mochten slapen was gewoon echt shitty. Alsof het hun idee was geweest om hierheen te komen. Ze waren beter nooit die wijn gaan pikken. Echt ugh, dan hadden ze nu nog heel rustig hun leventje in Venice gehad. Maar nope, nu zaten ze op een godvergeten eiland dat in de verste verte nog niet leek op Italië. Langs de andere kant kon hij misschien maar beter mee gaan met Esther. Ze had hem namelijk niet al te blij met het feit dat haar oude jeugdvriend een vriendin had nu. Niet dat het hem veel kon schelen natuurlijk, maar hij kon zich zoals altijd wel vinden in de gedachtengang van zijn vriendin. Zijn rechtermondhoek schoot even omhoog toen hij de woorden aan hoorde. Het was wel waar. Wat was een heel leven nu tegenover een halfuurtje of een uur dat ze misschien weg zouden zijn? ‘Pff, ik zie liever jou gezicht dan Dante’s schrikgezicht hoor.’ Sprak hij met een lichte grijns. Ach ja, nog even kon hij wel blijven liggen right? Misschien kreeg hij haar nog wel zo ver om bij hem te komen liggen? Yeah right, keep dreaming Chris. Het geniepige lachje op Esther haar gezicht zorgde ervoor dat hij iets overeind kwam. Jammer genoeg, bleef ze staan een heel eindje van bij het bed, maar toch al dichter bij. Mopperend duwde hij zich overeind en trok een simpel shirt over zijn hoofd. ‘Amore mio, een half uur langer niet.’ Sprak hij terwijl hij nog vluchtig een kus in haar nek plaatste.
Christian had zijn rol weer mooi vervuld toen hij zijn fangs had geflashd aan de jongen. Esther had haar mutatie maar even kort moeten gebruiken en zo hadden ze al snel de locatie van het skatepark gevonden. Ugh, wat waren die mensen hier zwak.. Hopelijk was Dante niet zo hard veranderd maar aangezien hij ook wist van dat bommenkind, wel ja hij had er geen goed oog in om het zo maar even te stellen. Met enige felheid die standaard in zijn blik lag vervolgde hij zijn weg met Esther in de richting van waar ze moesten zijn. Deze plek, hij haatte het nu al zo hard. Gelukkig zat hij hier al niet alleen en had hij Esther want anders was het al lang etenstijd geweest voor hem, met haar in zijn buurt kon hij zich toch nog een beetje in houden, al scheelde het soms ook niet veel of.. Snel genoeg vonden zijn ogen Dante, en hoewel hij er ineens wou op afstappen was het Esther die hem tegenhield. ‘Ugh, ja die roddels. Zwijg er maar over. Misschien moet hij eens iets breken of zo, lijkt me nog wel leuk.’ Grijnsde hij voor een kort moment. Het was dat het normaal was dat hij die dingen zei, anders had hij het al lang mogen aan horen. Dante en hij, wel ja het liep beter dan het ooit in Santa Monica liep tussen Nick en hem. Maar goed, die dude lag in het verleden en van zijn part mocht hij daar ook begraven blijven. Voor wat hij had opgemaakt uit dat hele bomverhaal, was de dude zijn ink kwijt. En natuurlijk wist Christian hoeveel dat voor hem betekende, dus als hij al te ongeduldig werd kon hij alles nog altijd zo laten draaien. Al besloot hij om dat nog maar even niet te doen, wetende dat de redhead het waarschijnlijk wel zou aan brengen. De dude leek hen niet te zien. Wat vrij logisch was. De twee waren getraind in zich te verbergen voor eventuele zaken in Italië, en wellicht zelfs al van in Amerika. Toch vond hij het vrij grappig dat Dante gewoon helemaal niks leek te verwachten. Iets waar Es nog voor had gezorgd tijdens een sms gesprek door hem een dronkaard te noemen trouwens. Niet cool. Gauw genoeg werd er teken gedaan dat ze er op af gingen. Naast haar wandelde hij in de richting van de dude die hen twee hier absoluut niet verwachtte. Dante zou het besterven als hij hen zag. Het gezicht kwam heel levendig in zijn fantasie tevoorschijn en kort trokken zijn mondhoeken omhoog. Het getik, het zou hem helemaal gek maken. Pff, momenteel was Dante echt een arm gevalletje. In plaats van bij Esther te blijven staan hield hij halt aan de andere kant en keek kort op hem neer. ‘Maar wij hebben het al gezien. Dus, tijd voor iets nieuws?’
Zou Adrian eigenlijk skaten? Dammit, nog zoiets dat hij niet wist van zijn freaking bloedeigen broeder. Hij moest hem trouwens ook nog laten weten dat zijn Charmander ondertussen in level 49 zat. Hij had hem gewoon niet laten evolueren, omdat Charmander te cute was. Ja, dat dacht hij zonet ja. En ja, dat was echt belangrijk hoor. Nee, stiekem wou hij nog eens met de dude rondhangen. Dan voelde hij zich tenminste niet zo lonely. Want buiten Liv en Adrian durfde hij momenteel met niemand te praten, bang dat iemand hem zou aanspreken over het ongeluk en zijn littekens. Het hele voorval was nog niet eens zo lang geleden en zolang er niks spectaculairders gebeurde, zou het een onderwerp van gesprek blijven.
Momenteel genoot hij wel van het alleen-zijn, om eerlijk te zijn. Hij kon op zijn gemak wat skaten, naar muziek luisteren en roken zoveel hij wilde. Hij wou het niet bij Liv doen omdat hij ergens wist dat ze het niet leuk zou vinden. Momenteel stond zijn muziek uit. Hij wilde zijn omgeving toch maar wat in de gaten houden. Hij schrok zich daarom ook een ongeluk toen hij plots iets hoorde wat bijna leek op het tikken van een klok. Was dat die roodharige bom weer? Goddammit. Voor hij echter op of om kon kijken, zag hij twee paar schoenen. ''Vanwaar al die stoerheid, babyboy? Er is niemand om het talent dat je niet hebt te aanschouwen hier. Well, behalve ons dan.'' Klonk het kil.
Een hele shock ging door zijn hart. Wacht, wacht, even rustig nu, WAT??? Als door de bliksem getroffen stond hij recht, waarbij hij bijna achterover over de box viel. ‘Maar wij hebben het al gezien. Dus, tijd voor iets nieuws?’ Vervolgde een mannelijke stem. Dante keek de twee aan alsof hij spoken zag. Dit kon toch niet? Hè? Verward knipperde hij naar zijn ogen. "Hoe?" Bracht hij uiteindelijk uit. Dit was momenteel echt wel het enige wat hij kon zeggen. Voor hem stonden niemand minder dan Esther en Christian, twee mensen waarvan hij dacht dat ze nu in Italië zaten, de een met een stuk in zijn botten in bed en de ander chillend op het balkon. Wat een mindfuck.
- VS. ES & CHRIS
Laatst aangepast door Dante Rivera op do dec 03, 2015 2:57 am; in totaal 1 keer bewerkt
Esther knipperde niet, ze was puur gefocust op Dante en liet niets daarvoor haar in de weg staan. Toch wist ze wel een beetje een lichtelijke ontspande houding aan te nemen door meer op haar rechterbeen te gaan leunen en haar armen over elkaar te slaan, met haar nagels in haar armen duwend. Een huiveringwekkende diepe kakel verliet haar keel wanneer Christian haar aanvulde met z'n eigen sass, wat haar keer op keer weer kon plezieren van binnen en vaak genoeg ook van buiten, zoals nu. ''You've heard the man.'' Heel even liet ze haar ogen afdwalen naar Chris met één wenkbrauw omhoog, een beetje plagen en uitdagen was altijd leuk. Maar zodra ze beweging vanuit haar ooghoeken opmerkte dat van Dante af kwam keerde ze haar aandacht terug naar hem en tuitte ze haar lippen kort. In plaats van zijn skateboard te pakken of iets met z'n mutatie te doen, zoals hij gebruikelijk deed om zijn stoerheid te showen, bleef hij stomzinnig zitten met het meest geniale shockeer-hoofd wat ze ooit bij hem gezien had. Er was maar één ding dat hij zei en dat was echt het domste ooit. Hoe. Hoe? Het duurde even voordat ze de humor ervan in zag en een sarcastische lach zijn kant op schoot. Ze leunde haar evenwicht terug op haar linkerbeen en gooide met één van haar handen haar lange rode haren terug over haar schouder heen waarna ze die terug bij de andere gekruiste arm schoof. ''Bla, bla en bla.'' Rolde ze geïrriteerd met haar ogen waarna ze kort zuchtte. ''Ben je echt zo fucked up dom geworden hier? Er ligt een obvious boot bij het strand, waar, als ik het goed ingeschat hebt, iedereen hier mee komt.'' Stateerde ze nog meer geïrriteerd waarna ze terug naar haar vriendje keek. ''Seriously, dat meisje moet zeker een hersens-schroei mutatie hebben want dit.. wauw. Het verbaast me dat hij nog niet bij de eerste en beste trick op z'n bek is gegaan.''
''Chris, Dante moet nodig opnieuw opgevoed worden,'' zei ze met een zucht in vloeiend Italiaans, waarna ze met haar hoofd schudde en bij hem kwam staan met haar rug naar hem toegekeerd maar wel tegen zijn lichaam aan, waarbij ze Dante fel aanstaarde. ''Misschien helpt dit hem herinneren wat we zijn.'' Ging Esther door in haar moedertaal, waarbij ze omlaag bukte en haar enige echte liefje, naast Christian, uit haar enkellaarsje vandaan haalde. Haar mes. En ze gniffelde zachtjes wanneer ze het mes tussen haar vingers in liet draaien.
Deze hele shit kon hem eigenlijk niet schelen. Maar het gezicht van Dante dat zo gechoqueerd zou zijn vond hij dan weer uitermate vermakelijk. Plus hij vond het nog wel grappig om de dude een beetje te gaan treiteren. Want, hij had eigenlijk echt wel betere dingen te doen dan dit dus moest hij het maar even leuk gaan maken voor zichzelf. Dat was wel zo eerlijk voor hem.
Een frons verscheen even op zijn gezicht toen Esther hem een beetje begon te teasen, why the hell ook niet? Het was dat Dante plots omhoog was geschoten dat hij de tijd niet vond om er op te reageren. Christian stond al eventueel klaar om een aanval van de dude te blocken, maar deze bleef uit. In plaats daarvan keek hij het tweetal aan met een blik die goud waard was. Een grimas sprong op zijn gezicht. Arm zieltje dat het toch wel weer was. Dit had hij vast nooit verwacht toen hij naar het skateparkje was gekomen. De hoe, vond hij nog het meest lachwekkende van al. Kort schudde hij zijn hoofd terwijl hij Esther even aan het woord liet. Ergens vond hij de plotse simpelheid van Dante wel irritant genoeg om hem tegen de vlakte te werpen, maar hij besloot zich nog voor even in te houden. ‘Laten we het simpel houden voor baby brain oké? Kijk je hebt een boot, wat water en een kapitein. Moet het nog duidelijker worden of?’ Het was de opmerking over die nieuwe vriendin van Dante die het vervolgens helemaal af maakte. Christian hield het bijna niet meer uit. Al was dat zoals altijd aan zijn gezicht niet te merken, want dat straalde een en al droogte uit zoals normaal. Pff, die opmerkingen mochten echt wel gaan stoppen hoor. Zo meteen brak zijn perfecte maskertje nog in duizend stukjes.
Kort haalde hij zijn schouders op. Misschien was een heropvoeding voor de dude wel zo handig? Want hoe het er nu naar uitzag konden ze echt niets meer met hem aanvangen. Misschien moest hij ineens die chick van hem ook eens onderhanden gaan nemen zodat ze Dante al niet meer weker kon maken dan hij al was. ‘Misschien moeten we ook gelijk eens een bezoekje gaan brengen aan de oorzaak van dit zielig hoopje?’ Reageerde hij koel. Eveneens in de taal die hij al maanden tegen haar sprak. Dat zou er wel voor zorgen dat de dude weer de oude werd. Misschien moesten ze het gewoon zo aanpakken dat die vriendin van hem op mysterieuze wijze verdween. Losjes legde hij voor een enkel moment zijn hand op haar heup, al begon ze al gauw genoeg weer te praten. Het feit dat ze even door haar knieën zakte deed hem lichtjes grijnzen. Aight, dit viel natuurlijk te verwachten, zeker bij Esther. Kort gleed zijn blik naar Dante en schudde lichtjes zijn hoofd. ‘Het word weer tijd dat je eens goed in je hoofd steek dat we geen zwakheid tolereren.’ Zwakheid, alsof hij hem werkelijk de schuld zou kunnen geven dat hij zwak was geworden door zijn vriendin. Wait, hij kon het ook nog echt doen ook. Zelf had hij er geen last van, Esther was sterk genoeg en dat maakte hem als persoon eveneens sterker en bovendien gevaarlijker dan hij ooit was geweest.
Waar the fuck had hij dit aan verdiend? Was het karma ofzo? Moest het lot hem weer met zoiets confronteren? Nog geen twee dagen geleden had hij juist om dit ruzie zitten maken met zowat de enige persoon op deze rotplaneet die iets om hem gaf. En hier stonden ze dan, vlak voor zijn neus. Christian en Esther, allebei weer in hun heerlijke onuitstaanbare zelve. Ze reageerden even droog en onverschillig op zijn vraag als hij gewend was van de twee. ''Bla, bla en bla.'' Zei Esther geïrriteerd, nadat ze een sarcastische lach had laten horen. Dante voelde de bui al hangen. Er kwamen sowieso een hele reeks verwijten zijn kant op, dus hij zette zich mentaal al schrap, al zou hij het niet laten zien aan de buitenkant ofcourse. Dat was alsof hij zichzelf in zijn arm zou snijden in een zwembad vol met haaien.
''Ben je echt zo fucked up dom geworden hier? Er ligt een obvious boot bij het strand, waar, als ik het goed ingeschat hebt, iedereen hier mee komt.'' Ging ze verder, het hele geïrriteerde imago doortrekkend. Hij zuchtte even kort. Alsof zij niet wist dat dat niet hetgeen was dat hij bedoelde. ‘Laten we het simpel houden voor baby brain oké? Kijk je hebt een boot, wat water en een kapitein. Moet het nog duidelijker worden of?’ Reageerde Christian. Goddammit. Dante keek even van de twee weg, terwijl hij kort op zijn tong beet om niet terug te gaan schelden. ''Seriously, dat meisje moet zeker een hersens-schroei mutatie hebben want dit.. wauw. Het verbaast me dat hij nog niet bij de eerste en beste trick op z'n bek is gegaan.'' Ging ze verder, tegen Chris momenteel. Wow, damn, hoe the hell wist ze het van hem en Liv? Dat was iets wat hij liever achter gehouden had, zeker voor die twee..
"Je weet best dat ik dat niet bedoelde. Je zat zelf nog tegen me te zeggen dat je niet snapte waarom ik mee ging met vreemde rapist vrouw naar een kuteiland, en toch sta jij hier", Zei hij, zich af vragend of hij ooit wel een verklaring zou krijgen voor hun aanwezigheid. Hen kennende zou hij daar mooi achter kunnen fluiten. Ineens begonnen de twee Italiaans te praten. Please, alsof hij dat niet meer kon. ''Chris, Dante moet nodig opnieuw opgevoed worden,'' Zei Es met een koele toon in haar stem. ‘Misschien moeten we ook gelijk eens een bezoekje gaan brengen aan de oorzaak van dit zielig hoopje?’ Reageerde de dude op haar woorden. Dante's blik vatte bijna vuur door die woorden. "No way dat ik jullie ook maar in de buurt laat van haar", Siste hij fel. Wat voor gevolgen zou dat hebben? Momenteel kon het hem niks schelen, maar van Liv bleven ze af.
''Misschien helpt dit hem herinneren wat we zijn.'' Klonk haar stem weer. Ineens had Es een overbekend voorwerp tevoorschijn getoverd. Haar mes. Haar trademark. Toch was hij niet bang, niet meer. ‘Het word weer tijd dat je eens goed in je hoofd steek dat we geen zwakheid tolereren.’ Zei Chris, nog steeds Italiaans pratend. Dante schudde kort zijn hoofd, terwijl een vorm van kwaadheid zich in zijn borst nestelde. "Ik weet die dingen goed genoeg, je hoeft me er verdomme toch niet om te straffen?" Zei hij, terwijl hij zich klaar maakte op een uitbarsting, die gauw genoeg wel zou komen. "Als je alleen maar hierheen bent gekomen om me te kloten, rot dan maar snel terug op naar fucking Italia", Vervolgde hij, nog kwader dan eerst.
- VS. ES & CHRIS
Laatst aangepast door Dante Rivera op do dec 03, 2015 2:58 am; in totaal 1 keer bewerkt
Onderwerp: Re: TIC TAC BOOM..vs.Es&Chris di nov 04, 2014 9:00 pm
Obscene
Plays my emotion, a never ending game
De roodharige dame kon het niet helpen om haar mes met tuitende lippen tussen haar vingers te draaien ook al beschadigde het lemmet haar vingertop hiermee nu dus. Het interesseerde haar vrij weinig. Het kleine momentje dat het stil leek te zijn kon Esther het niet laten om haar blik even naar Chris te laten schieten en er was een nog kleiner moment in haar hoofd dat ze het niet kon weerstaan om een wat felle glimlach maar tegelijkertijd ook heel zoetjes naïef op haar lippen te laten verschijnen met een giechel die, voor iedereen die bekend met haar was, niet veel goeds betekende. Wat juist voor Christian alleen maar positief was want op zijn suggestie over het meisje waar Dante zo smoorverliefd op leek te zijn klonk helemaal niet verkeerd in haar oren. Haar ogen bleven op Christian staan totdat ze een beweging van Dante opmerkte vanuit haar ooghoeken en zo vlug en schuw als een kat haar aandacht terugdraaide en hem dan ook zonder te knipperen aankeek. ''Christian heeft helemaal gelijk,'' siste ze zonder twijfel op Dante's woorden wanneer hij begon over dat ze hem er niet mee hoefden te straffen. ''We hoeven jou inderdaad niet te straffen..'' vervolgde ze en bracht de vingertop van haar wijsvinger naar haar lippen toe. De smaak van ijzer volmaakte haar altijd, maar vast Christian nog meer en ze kon het niet helpen om ook maar voor één seconde haar ogen naar hem te laten schieten voordat ze ze weer terug zette naar Dante. ''Oh we zijn hier niet alleen voor jou heen gekomen, don't worry babyboy. Sterker nog, ik geloof dat dit een nog veel leukere plek is dan Italia voor nu. Voor misschien een week, twee weken, hooguit een maand.'' Voorzichtig maar zeker niet schamend draaide ze haar hoofd ietwat schuin en ontblootte haar tanden in een veelbetekenende grijns. Het was wel duidelijk dat ze niet zomaar met zich liet sollen. Ze wou haar geld terug, met rente in dit geval. En de twee die hen hadden meegenomen naar dit stink eiland dienden daar goed genoeg voor. ''Oh Dante, I'm afraid you're back in business.'' Waren haar laatste woorden zodra ze een stap dichterbij had gezet en recht voor hem stond, haar ogen rollende van onder naar boven alsof ze hem daadwerkelijk aan het checken was. Haar armen hingen nu langs haar lichaam, dus samen met haar mes. Toch was ze niet ongevaarlijk bezig, haar ogen waren alles wat ze tegenwoordig nodig had om de volledige controle over een situatie te krijgen. Ze hoefde alleen nog maar te wachten tot Dante terugdeinsde, want ze wisten allebei dondersgoed dat als hij iets tegen haar zou doen.. er meer dan enkel een wang schrammetje bij hem zou gebeuren.
Onderwerp: Re: TIC TAC BOOM..vs.Es&Chris wo nov 05, 2014 1:45 pm
You keep my heart under the cover of night
Could be the devil in a clever disguise
Het feit dat de dude weg keek van hen deed hem even breed grijnzen. Was het angst wat hij daar zag? Of begonnen ze de oude Dante weer wakker te schudden? Hier moesten ze toch even mee doorgaan hoor, misschien stak Esther’s oude vriend daar nog wel ergens in. Heel diep verborgen dan toch. Jup, Christian begon er de fun echt nog wel van in te zien. Eens kijken hoe ver ze die knul konden krijgen voor hij helemaal ging doorslaan. Niet dat hij hem daar de kans voor zou geven, want ja hij zou Esther gewoon nooit iets laten overkomen. Plus, het was best wel gemakkelijk om een paar gaten in Dante te maken met behulp van zijn mutatie, daar had hij echt geen probleem mee hoor. Uit het niets voelde hij zichzelf hongerig worden. Helemaal top. Kort haalde hij zijn schouders op. ‘Misschien is dat het enige wat die chick heel heeft gelaten van hem want van de rest, wel ja zeg nu zelf. Zo’n hoopje zieligheid, om dan nog maar te zwijgen van dat ontplofte kind.’ Afkeurend schudde hij zijn hoofd. Nope, hij had het echt niet verwacht van Dante dat hij zich zo makkelijk van zijn sokken liet blazen. Maar goed, schijn kan dus blijkbaar bedriegen. Al had dat kind waarmee de dude blijkbaar een relatie had hem waarschijnlijk wel gewoon helemaal verpest. Tijd om hem dan maar eens te fiksen!
Het eiland. Yeah, dat was zeker iets wat hij al haatte hoewel hij hier amper twee dagen was of zo. Maar even goed, wat ging het die dude nu aan wat ze hier deden? Uiteindelijk kwam het er maar even op neer dat Dante gewoon even wakker geschud moest worden zoals zijn roodharige vriendin al had gezegd. Iets wat nog extreem moeilijk ging worden als Dante om bleef gaan met dat Olijf kind, haar volledige naam was hem blijkbaar ontgaan. Voor een moment wisselde hij een blik met Esther. Such a tease. Dit was echt even niet eerlijk hoor. Al wist hij perfect wat ze ermee bedoelde. Niet dat het zo moeilijk te doorgronden was als je haar al een tijd kende. De plotse felheid deed zijn blik terug schieten naar Dante. Maar het deed zijn woede ook meteen de lucht in schieten. Niet zo’n goeie zet. Christian’s ogen kleurde zo goed als zwart en rondom zijn ogen verkleurden de adertjes ook naar hetzelfde zwart. Nope, helemaal niet goed. ‘Denk je dat jij dat nog kan bepalen?’ Siste hij even fel terug zoals de dude net naar hen had gedaan. Wat was hij toch dom geworden. Zulke gedachten zouden hem alleen maar problemen geven, daar mocht Dante alvast zeker van zijn. De enigste die momenteel nog tussen hem en de dude in stond was Esther, Esther die trouwens bloedde. Althans dat vertelde zijn reukzin hem toch.
Christian liet de comment over Italië over zich heen glijden terwijl hij hem met een felle blik bleef aankeken. Ondertussen hadden zijn hoektanden zich ook al laten tonen. Ugh, freaking honger, freaking Dante die het dan nog waagde om hem kwaad te maken. Hij was beter in bed gebleven, dan had hij zich nu tenminste nog wat vermaakt daar. Esther had inmiddels een stap richting Dante gezet, klaar om te doen waar ze goed in was. Automatisch deed hij een stap dichter naar haar toe. Om te zorgen dat zij toch altijd dicht genoeg bij hem stond voor moest hij helemaal doorslaan, en natuurlijk om haar bescherming op zich te nemen als die sukkel het in zijn hoofd kreeg om wat te gaan uithalen. Een nek was zo gekraakt, en al helemaal nu hij op het randje stond om zijn hoofd er gewoon af te trekken.
Onderwerp: Re: TIC TAC BOOM..vs.Es&Chris wo nov 05, 2014 10:27 pm
Waarom moesten er zo'n dingen blijven gebeuren? Ergens had hij gehoopt dat hij op dit eiland wat rust zou vinden. Wat tijd voor zichzelf, om zichzelf wat meer op orde te krijgen. Nadat hij te horen had gekregen dat Adrian hier op het eiland was, had hij vooral een verklaring willen zoeken naar het hele adoptie gedoe. En dat was hem grotendeels gelukt. Heck, hij had er ineens een broer bij en hij was fucking awesome. Maar langs de andere kant waren er alweer een heleboel slechte dingen gebeurd hier, en hij was er amper een maand? Hij was opgeblazen geweest, holy smokes. En nu waren deze twee individuen terug, Dante wist echt bij God niet waarom. En ze waren natuurlijk goed in vorm, goed genoeg om hem alweer een slecht en gefucked gevoel te geven van de minuut dat ze binnen zijn blikveld waren gelopen.
En de nachtmerrie was nog niet over. De twee bleven op zijn kap zitten, tot hij zelf een opmerking durfde maken waarin hij hen op een licht waarschuwende toon duidelijk maakte dat ze van zijn vriendin af moesten blijven. Daar was Christian niet zo blij mee. Dante zag de verandering in zijn ogen wel. Fuck. Maar hij stapte niet achteruit, no way. ‘Denk je dat jij dat nog kan bepalen?’ Siste de jongen terug op eenzelfde toon. Dante keek hem even met een woedende blik aan, maar zei niks meer. Esther blokkeerde ook algauw zijn zicht en vroeg zijn volledige aandacht.
Ze had zichzelf gesneden aan het mes. Dante volgde de bewegingen van het scherpe metaal aandachtig. Het werkte bijna.. Hypnotiserend? Goddammit, focus. ''Oh we zijn hier niet alleen voor jou heen gekomen, don't worry babyboy. Sterker nog, ik geloof dat dit een nog veel leukere plek is dan Italia voor nu. Voor misschien een week, twee weken, hooguit een maand.'' Sprak ze koeltjes. De jongen ademde zachtjes uit, proberend om niet gefrustreerd te raken. Dat zou nogal slecht aflopen. Vooral met een Chris in de staat die hij nu was. Ineens stapte Esther dichter naar hem toe, het mes langs haar lichaam. Toch wist hij dat er niet veel meer nodig was dan een blik om hem te doen vergaan van de pijn. Maar de jongen was niet van plan om zich zomaar te laten intimideren, dus hij bleef gewoon staan.
''Oh Dante, I'm afraid you're back in business.'' Zei de redhead. Bodyguard Christian was ondertussen ook al dichterbij gekomen, en momenteel waren zijn tanden al zichtbaar. Dante wist goed genoeg wat Chris was. Hij zat echt in de problemen. Zeker omdat de kwaadheid van de oudere jongen hèm ook kwaad maakte. Fuckedup situatie waarin hij de controle verloor tegenover een tegenstander die sterker was dan hij? Check. "Weet je wat, Esther, nee. Fuck jou en je business, ik ben er geen deel van. Niet meer, al lang niet meer. Je had maar in Amerika moeten blijven, met je leuke bende en je fijne reputatie en al je zaakjes die oh zo smooth verliepen", Zei hij met een rauwe, woedende ondertoon in zijn stem. De laatste woorden gooide hij er bijna grommend uit.
En op dat moment deed hij iets waar hij waarschijnlijk nog wel spijt van zou hebben. Hij vuurde de volledige kracht van zijn mutatie in één keer op Christian af. Dat zou hem toch een paar seconden tijd moeten geven om van Esther af te raken. Zijn hand schoot naar voor en hij greep haar bij de pols, waarna hij haar omdraaide en als schild tussen hem en Christian hield. Met zijn verdomde bloedkogels. Hij hoopte ook dat Es nog steeds haar tegenstander moest aankijken voor ze haar mutatie kon gebruiken. Want nu stond ze met haar rug naar hem, en kon ze hem in principe niet eens in de ogen kijken. "Jij gaat weg van hier. Terug naar het schoolgebouw of whatever. Ver weg. Dan laat ik haar gaan", Zei hij dreigend, zijn blik vol waarschuwing en woede. Woede die de twee in amper een kwartier in hem hadden opgeroepen door hem de behandeling te geven die hij momenteel gekregen had. Een die hij absoluut niet verdiende, volgens hem dan. Fucking 'vrienden' waren dit dan. 'Vrienden'.
- VS. ES & CHRIS
Laatst aangepast door Dante Rivera op do dec 03, 2015 2:58 am; in totaal 1 keer bewerkt
Nauwkeurig hield ze Dante in de gaten. Alles dat hij zou doen zou ze meteen zien, dat was een feit. En dan ook nog eens van gevaarlijk dichtbije afstand. Hij was veranderd, dat was iets dat ze duidelijk kon zien. En als er iets was dat ze niet leuk vond was het verandering. Niet zonder haar toestemming. Iets dat ten eerste al gebeurd was omdat zij en Christian niet ingestemd hadden om hierheen te komen, nee, ze waren geforceerd hierheen getrokken. En waarom? Esther had haar mutatie al onder controle, dat kon ze makkelijk showen als die gasten die hen meegenomen hadden dat per se wouden zien. Ze hield van controle, het was hetgeen waar ze op leefde en van leefde. Ze wou controle en macht, dat was precies waar Esther van hield. Die drie dingen, niets anders. Drie dingen? Yes, Christian was daar dus bij gekomen, niet te vergeten. Ze hoorde haar vriend wat dichterbij komen, niet zo dicht als zij bij Dante stond, maar toch hoorde ze heel kort voetstappen die niet van iemand anders waren. Toch week ze haar aandacht niet van hem af, dat was een zwakte dat ze zich niet kon veroorloven.
Dante had het gewaagd om een tegenreactie te geven, eentje waar ze niet blij van werd. Maar dan ook echt helemaal niet blij en dat was duidelijk te zien in haar lichaamshouding die gevaarlijker werd en haar ogen die feller begonnen te staan. Het was overduidelijk dat ze het er niet mee eens was, zijn gedrag. Zijn woordkeuze vielen volledig verkeerd bij haar en dat was het moment dat ze uithaalde, haar wapenloze hand uit liet schieten richting zijn wang en een behoorlijk harde klap maakte. In tegenstelling tot hem maakte ze geen woorden vuil. Nee, daden waren haar tegenaanval als het er op aan kwam. En dat was het moment dat het alleen maar verder uit de hand liep. Omdat ze het heel even gewaagd had om naar Christian te kijken met haar onderlip likkend werd ze op dat moment beet genomen bij haar pols en werd ze omgedraaid, weg van zijn ogen. Een kleine hint van paniek schoot door haar heen. Niet omdat ze bang was dat Dante haar daadwerkelijk pijn zou doen, hij had zojuist zijn wapen al gebruikt tegenover Christian en had verder geen wapen getrokken, in tegenstelling tot Esther. Het kwam door het feit dat Dante hun vriendschap zojuist tot een lager level getrokken had. Dit was totaal de jongen niet meer die ze kende vanuit Venetië. Dit was een slappe loser die zojuist een verkeerde move gezet had en dat zou gaan voelen.
Wie de fuck is dit? Schoot door haar hoofd heen zodra ze in een woede flits zijn blote hand aanraakte met haar vrije hand en daardoor huid tot huid contact maakte. Meteen werkte haar mutatie door de blinde woede die door haar heen ging. Haar Christian aanvallen met zijn mutatie, al hadden ze lang geleden afspraken gemaakt om dat niet elkaar op te doen, was één ding maar haar ook nog eens durven te gebruiken als schild voor hem om zichzelf te beschermen dat was iets dat niemand, maar dan ook niemand bij haar moest flikken. Haar ogen schoten meteen feller licht als teken dat haar mutatie werkte en ze een illusie aanzette bij Dante alsof zijn hoofd ieder moment uit elkaar kon ploffen. Hiervan moest hij vast wel terugdeinzen. Terwijl haar mutatie zijn werking had kneep ze hard in zijn hand en alleen maar harder zodat het onmogelijk was voor hem om het contact te verbreken. Hij had zijn aanval gemaakt, nu zou hij het alleen maar harder terugkrijgen. Ook creëerde ze nu de pijn alsof er een elektrische zaag door zijn maag heen ging. Ze begon wat heviger te ademen bij het gebruik van haar mutatie en draaide zich terug om, om daarmee haar ogen op hem te richten en nog meer controle te krijgen. Controle, haar passie.
Onderwerp: Re: TIC TAC BOOM..vs.Es&Chris di nov 11, 2014 4:37 pm
You keep my heart under the cover of night
Could be the devil in a clever disguise
De woede in Christian’s binnenste groeide alleen maar verder uit toen Dante sprak. Bah, echt waar hij had nu gewoon met Esther in zijn kamer kunnen zitten weet ik veel wat doen. Maar nee, Dante had roet in het eten gegooid en gooide er nu nog een hele boel bij en Christian trok het bijna niet meer. Dat Esther nog zo normaal kon doen tegen die knul, nou ja normaal in haar termen dan toch was langs de ene kant best vermakelijk omdat het Dante alleen maar bozer maakte maar hoe kwader die werd des te groter zijn woede werd. Heel plots begon de knul over Amerika, waardoor Christian even zijn wenkbrauw op trok. Yeah right, alles verliep daar zo smooth, zo smooth zelfs dat zijn vriendin bijna dood was door een paar sukkels in een auto. Helemaal geweldig. Als Dante echt wilde dat Christian het punt bereikte waarop hij alles los liet moest hij vooral zo door blijven doen want lang ging het echt niet meer duren.
Voor hij het door had gonsde Esther’s klap nog na. Daar kwam de gerechtigheid. Daar kwam het meisje dat hij zo graag bezig zag als ze eenmaal in haar element zat. Doordat hij was afgeleid door de klap die zijn vriendin juist had uitgedeeld had hij het helemaal niet zien aankomen. Binnen no time lag hij anderhalve meter verder op de grond en leek zijn hoofd wel te ontploffen, keer op keer. Douchebag. Kermend lag Christian op de grond, zijn handen grepen naar zijn hoofd alsof hij de pijn kon wegduwen of iets. Voor een moment verdween alles wat met zijn mutatie te maken had, lag hij daar als normale jongen het uit te schreeuwen . Wat er aan het gebeuren was met Esther en Dante wist hij totaal niet. Zijn hoofd deed zo danig veel pijn dat hij gewoon aan niets anders meer kon denken dan dat. Even leek het wel alsof hij gewoon dood ging. Het was allesbehalve een pretje om te zien, en om mee te maken. Vaag hoorde hij Dante wat zeggen over dat hij moest maken dat hij weg was en dat Esther dan pas vrij kwam, maar hij was te fel weg getrokken van de gehele situatie door zijn hoofd dat bijna ontplofte om daarop te kunnen reageren.
Uit het niets verdween de ergste pijn en voelde hij alleen nog maar een kloppende pijn in zijn hoofd. Voor een moment bleef hij gewoon liggen op de grond en verroerde zich niet, hij leek wel dood of buiten bewustzijn of zo. Dit was echt een shitty situatie, en die hoofdpijn zou nog wel een paar uur aanhouden. Christian kwam half overeind en steunde op zijn schouders. Wat hij zag deed hem meteen overeind komen en wekte de ergste woede op die je je maar kon voorstellen. Dante had het gewaagd om Esther aan te raken en haar te gebruiken als schild, althans zo leek het toch voor hem. Als hij net al kwaad had geleken dan mocht Dante nu helemaal gaan lopen. Zijn mutatie had zich ook weer vanzelf aangezet leek het. Het enigste wat hij niet kon doen was Dante compleet verpulveren door een regen van kogels op hem te laten neerdalen. Door de woede had hij het zichzelf mogelijk gemaakt om overeind te komen en in een onmenselijk tempo snel echter Dante te gaan staan. ‘Ik zei toch dat je niks meer kunt beslissen.’ Sprak hij op een rauwe toon in het oor van de jongen. Christian keek Esther die zich inmiddels had omgedraaid voor een kort moment aan, maar hij liet haar doen met waar ze goed in was. Hij plaatste zijn handen onder de oksels van Dante om zo extra kracht te kunnen zetten voor moest de dude een poging wagen om zich te verzetten tegen whatever Esther op hem afvuurde. Voor zover hij toch nog iets van kracht kon zetten want buiten de woede had hij niets wat hem op de been hield. Een hongerige Christian aan vallen was gewoon cheaten trouwens, en die aanval had hem verzwakt en nog geen klein beetje. Dus als echte powersource stelde hij nu niet heel veel voor. Toch kon hij niet niets doen, en die kloppende halsslagader leek nu wel heel uitnodigend. Zo snel als hij zijn focus daar had gelegd plantte hij zijn tanden nu in Dante’s nek en al heel gauw proefde hij de ijzerachtige smaak van zijn bloed, en sterkte het bloed hem langzaam maar zeker weer aan.
Onderwerp: Re: TIC TAC BOOM..vs.Es&Chris di nov 11, 2014 5:32 pm
Nooit had hij gedacht dat hij zo radicaal tegenover zijn twee vrienden zou staan. Ja, ze hadden wel eens een meningsverschil en Esther kon een echte bitch zijn als ze wou, maar nog nooit hadden ze zo'n erge ruzie gehad. Een ruzie die sowieso zou uitlopen op iets waar hij zelfs nog niet over had durven dromen. Hij verloor langzaam zijn kalmte, en de woede die uit Christian kwam, hielpen hem ook niet echt. Freaking balans ook altijd. Eens te meer zakte hij dieper weg dan hij zichzelf zou mogen laten gaan, maar het ging helemaal vanzelf en er was niks meer aan te doen. Dante probeerde de situatie nog te redden met woorden, hoopte dat hij de twee zou kunnen laten afdruipen zonder dat er gevochten moest worden.
Helaas dacht zij daar anders over. Natuurlijk deed ze dat. Ze zou zich niet laten kleineren door hem, hij kende haar goed genoeg. De klap die hij op zijn kaak kreeg, gloeide nog na, maar het had hem wel over het randje geduwd. Net zoals Lucille die boeken tegen zijn hoofd had gegooid. Binnen no time lag Christian op de grond te schreeuwen van de pijn. Die zou de eerstvolgende periode niks meer kunnen uithalen. Dante maakte van dit moment gebruik om Esther vast te pinnen. Nog steeds was hij ervan overtuigd dat hij nu meester van de situatie was.. Tot hij haar hand op zijn arm voelde, gepaard door een snijdende pijn in zijn hoofd. Dante verloor het contact met Christian en probeerde achteruit te stappen, weg van Esther. Want zij was de bron van zijn pijn, dat wist hij zeker.
Alleen raakte hij niet los. Fùck. Hopeloos probeerde hij zich los te trekken, maar ineens stond Christian achter hem. Die was sneller dan hij kon volgen opgestaan en hij hield hem nu ook tegen, zodat Esther haar martelende werkje af kon maken. Een nieuwe bron van pijn nestelde zich in zijn lichaam, in zijn buik, maar al snel straalde de pijn door in heel zijn lichaam. De jongen sloot zijn ogen en jankte van de pijn. Hij voerde een laatste poging uit om haar van hem weg te krijgen door met zijn nog vrije hand haar pols vast te grijpen en daar al zijn kracht op te zetten om het te verwijderen.
Maar ondertussen was Christian ook niet van plan om zijn aanval op hem ongestraft te laten. Dante voelde de intense pijn van wat onmogelijk iets anders dan scherpe hoektanden konden zijn in zijn nek, recht waar zijn slagader zich bevond. Hij stopte met schreeuwen en opende zijn ogen weer, die nu gevuld waren met tranen van pijn en vernedering. Hij voelde langzaam hoe zijn kracht afnam naarmate Christian zijn bloed uit zijn lichaam haalde. Op de snerpende pijn in zijn hoofd kwam nu ook een licht gevoel, alsof hij elk moment zou kunnen flauwvallen. En dat was ook precies wat hij deed. Zonder nog een woord te zeggen zakte hij steeds verder weg en het enige wat hem nu nog rechtop hield, was Christian, die zijn lichaam nog steeds vast had. Het laatste wat hij nog zag, waren de felle blauwe ogen van Esther. Hoe had het ooit zo fout kunnen gaan, vroeg hij zich nog af, maar het antwoord zou toch nog even uit blijven.
- VS. ES & CHRIS
Laatst aangepast door Dante Rivera op do dec 03, 2015 2:58 am; in totaal 1 keer bewerkt
Onderwerp: Re: TIC TAC BOOM..vs.Es&Chris wo nov 12, 2014 1:38 am
Obscene
Plays my emotion, a never ending game
Esther merkte vanuit haar ooghoeken beweging op en aan de mutant zijn lichaamsgeur te ruiken wist ze precies wie het was zonder ook maar haar ogen één millimeter te bewegen zolang ze haar focus op Dante gericht hield. Hij had zelf de aanval gestart en wie tegen Esther en Christian in durfde te gaan zonder reden zou het niet overleven, dat was een ding dat zeker was. Inmiddels had ze Dante zijn hand los gelaten en hoefde ze enkel nog maar haar ogen te gebruiken om haar ultieme kracht over te brengen. Ze bracht onbewust haar onderkaak naar voren en greep daarmee haar bovenlip vast. Christian had zijn armen inmiddels om hem heen geklemd om er zeker van te zijn dat Dante nergens meer heen kon. Met de kracht die haar vriend had en de mentale kracht die ze nu over de jongen die ooit haar vriend was had waren ze onoverwinnelijk. Hij zou dit nooit kunnen winnen. Nu niet, nooit niet. Enkel haar mutatie was al genoeg, maar Chris kennende was hij veel te kwaad om zich nu buiten dit gevecht te houden. Hij had hen thuisland bovendien beledigd, de manier hoe hij met hun vriendschap om ging en dan al helemaal hoe hij hen beide bedreigd en aangevallen had. Ze liet een grom uit haar keel ontsnappen en relaxte haar ogen wanneer ze haar ergste in gezet had en ze haar ogen draaide naar Christian die zijn ogen op de hals van Dante gericht had staan. Esther krulde een mondhoek omhoog, haar sadistische gevoelens werden vervuld en langzaam maar zeker haalde ze haar ogen van haar voormalige vriend af, boog zich door haar knieën heen en duwde haar mes terug op de plek waar hij ook vandaan gekomen was. Die had ze niet meer nodig. Nu in ieder geval niet. Ze keek even rond, merkte hoe de zon voor vandaag ophield met schijnen en hoe het eiland dan ook in slowmotion verduisterde.
Wanneer ze terug omhoog kwam liet ze haar hoofd ietsje schuin hangen waardoor haar rode haren vrolijk mee bewogen en door een zacht briesje werden meegenomen door de natuur. Ah, de natuur. Ze kon de geur van het bos af ruiken in tegenstelling tot de lucht vervuiling van Amerika. Wat dat betrof was het echt een gunstige plek voor een korte vakantie. Even weg van alle normale mensen. Ze tuitte haar lippen voor kort wanneer ze haar hoofd terugdraaide naar Christian en merkte hoe de jongen slap in zijn handen hing. Dante's ogen waren op haar gericht voordat ze wel duidelijk zag dat zijn ogen dichtvielen als een teken van flauwvallen en ze stootte een gemene gniffel uit, haar ogen vielen op iets dat ze herkende als een mobiel in Dante's kleding en zonder moeite viste ze die van hem vandaan en ontgrendelde het scherm met een schuddend hoofd. Domme jongen dat het was, ze was veel te slim voor zijn acties. Ze drukte met een vinger, haar nagel tikkende op het scherm, op het icoontje dat haar bij de SMSjes zou brengen en zag al gauw het liefdeskind staan waar hij 'smoor' op was. Snel gingen haar ogen even duister vermakelijk terug naar Christian en op dat moment schoot haar de tekst binnen die ze zou gaan schrijven naar haar.
'Bezoek Dante niet meer of het zal hem nog erger aangaan dan dat er nu met hem gebeurd is. Praat niet met hem, kijk niet eens meer naar hem of het laatste wat je zal zien is de dood. Dat verzekeren we je. Jullie zijn einde verhaal, nooit iets geweest. Dante is terug waar hij thuishoort.
DH.'
Esther dacht er nog over na om de dreiging nog enger te maken door een foto van de kapot gemaakte jongen erbij te sturen, maar bedacht zich dat ze dan sneller zou weten waar Dante zou zijn en dat was iets wat ze niet kon hebben. Zijn bestemming zou onbekend blijven en bovendien zou ze het meisje in de gaten gaan houden. En met die gedachte drukte ze op het knopje dat het bericht zou versturen naar Olivia. Het bericht was vrijwel gelijk verzonden. Ze checkte haar nagels kort daarna, zag hoe lang ze geworden waren en eigenlijk die ook had kunnen gebruiken op Dante's gezicht. Toch was de slag met haar vlakke hand ook wel heerlijk geweest. ''Chris, da's wel genoeg.'' Vertelde ze hem waarbij ze haar ogen op hem richtte en op haar rechterbeen begon te leunen, haar armen over elkaar heen kruiste. Ze klakte kort met haar tong, tikte met haar nagels op haar arm terwijl ze Christian fiks in de gaten hield. ''Ik zei,'' siste ze dreigend, ''dat is genoeg. Dit was enkel een waarschuwing. Laat het zijn laatste wezen.'' Eindigde ze met een neerkijkende blik op Dante en sloeg toen haar rode haren naar achteren met het apparaat van hem in haar handen en handigde die over aan Christian. ''Breek het in twee, stamp het kapot, I don't care, wees er zeker van dat de waarschuwing duidelijk is.'' Meldde Esther duidelijk waarna ze zich omdraaide en van de bewusteloze jongen wegliep nadat ze voor de tweede keer de omgeving gecheckt had. Stiekeme gluurders zouden er niet zo makkelijk afkomen als Dante, dacht ze met een opkomende grijns op haar lippen en een uitstekend vermakelijke blik in haar felle ogen.
Onderwerp: Re: TIC TAC BOOM..vs.Es&Chris wo nov 12, 2014 3:45 pm
You keep my heart under the cover of night
Could be the devil in a clever disguise
Christian was nooit een vredelievend persoon geweest. Maar moedertje Italië beledigen, hem aanvallen, en Esther aanvallen had er mooi tot geleid dat er in zijn hoofd wat was gesprongen. Dante had het geluk dat hij hem nog tegen de vlakte had kunnen werpen anders was de dude inmiddels wel onthoofd. Nog steeds stond hij wankel op zijn benen achter de jongen, al vond hij nu in hem toch een soort van steunpaal zodat hij niet nog een keer tegen de vlakte ging gaan door zijn eigen schuld. Toen hij had staan twijfelen om wel of niet toe te slaan voelde hij Esther’s blik op hem neerdalen. Niet dat ze hem er nu ook maar van kon afhalen om het niet te doen. Christian had honger, en zijn woede was totaal uitgebroken. Dat had hem er dan ook tot aangezet om zijn tanden in de nek van hun voormalige vriend te zetten. Het was zo dat Christian Dante niet echt mocht, al was het beslist niet zoals toen in Santa Monica met Nick. Dante mocht hij toch nog een beetje maar ja goed dat lag gewoon aan het jaloerse kantje dat hij had, iets waar hij wel aan probeerde werken anders had hij hier dus nu niet gestaan en lag hij nog vrolijk op bed te wezen maar goed.
Het bloed van Dante had hem voldoende aangesterkt. Christian’s automatische beperking was alleen nog niet in gang geschoten dus bleef hij half over de jongen gebogen staan terwijl die inmiddels al door zijn benen was gegaan en nu enkel en alleen omhoog gehouden werd door zijn handen. Nu was hij het die als steunpaal diende, iets wat hij best wel vrij ironisch vond. Kort verplaatste hij zijn aandacht naar Esther toen ze gemeen begon te gniffelen. Zijn mondhoeken trokken even geamuseerd omhoog bij dat aanzicht. Het harde gebons in zijn hoofd was eindelijk volledig opgehouden. Iets waar hij best wel blij om was. Dat had echt niet veel langer moeten gaan duren hoor. Gelukkig was de meeste pijn verdwenen toen Dante contact met hem verloren had door Esther, maar dat akelige gebons had toch nog een tijdje aangehouden. Wat Esther uit de zak van Dante haalde werd hem al heel snel duidelijk. Soms kon ze echt zijn gedachten lezen of zo. Wat ze aan het ingeven was wist hij niet, maar het zou er voor zorgen dat het gehele eiland op zijn kop zou staan dat was zeker. Esther deed niet aan ophemelende berichtjes, enkel en alleen bij hem al was dat zelfs niet altijd, maar het hele eiland zou in rep en roer staan dat was gewoon een vaststelling.
Nog steeds hing Dante in zijn armen, voedde Christian zich met het bloed van zijn voormalige vriend. Hij had helemaal de drang niet om hem zelfs los te laten vreemd genoeg, al had hij wel genoeg bloed naar binnen gewerkt om er weer een tijdje tegen te kunnen. De eerste waarschuwing van Esther was hem volledig ontgaan, iets wat hem normaal nooit gebeurde. Ook was de extreme woede van kort geleden helemaal verdwenen en stond hij er nu gewoon bij als een of andere veelvraat die niet genoeg kon krijgen. Pas toen hij vaag in de verte haar hoorde klakken met haar tong hief hij zijn hoofd weer op, en als bij toverslag verbrak hij dit keer het contact met Dante. Voor een klein moment keek hij naar de wonde die hij had achtergelaten. Helemaal bebloed zoals je verwachtte, maar slechts twee kleine puntjes die het hadden gecreëerd. Wanneer hij zijn mobiel in zijn handen kreeg gedrukt fronste hij even. Waarom zou hij hem kapot maken als hij hem even goed kon mee nemen? Zodra Esther zich had omgedraaid legde hij toch met enige vorm van voorzichtigheid Dante neer op de grond. Ergens voelde hij toch een bepaalde vorm van medelijden op komen, maar hij handelde er niet naar zoals normaal was voor hem. Met een bedenkelijke blik staarde hij naar het apparaat in zijn hand. Ach, dat was het minste wat hij wel kon doen. Christian dropte het terug in de broekzak van Dante en kwam vervolgens overeind. 'Je hebt het helemaal fout aangepakt.' Klonk het nog in het vlot Italiaans. Uit zijn eigen broekzak haalde hij een stoffendoek waarmee hij zijn kin proper maakte en de meeste van de bloedresten liet verdwijnen. Met zijn handen diep verborgen in zijn broekzakken stond hij al snel genoeg weer naast Esther. Inmiddels hadden de duistere ogen weer plaatsgemaakt voor zijn normale helder groene ogen en was er geen spoor meer te bekennen van zijn fangs. Losjes legde hij zijn arm om haar schouder. ‘Kunnen we dan nu terug gaan? Of was je nog van plan die chick te gaan op zoeken?’ Christian hoopte zo hard op het eerste. Hij had wel even genoeg van alles wat met dat hoopje mislukking te maken had.
