Cloud Aura (+ Free 4 Everybody! <3)

De sneeuw knerpte vrolijk onder haar schoenen. Het uitzicht, ondanks dat het nog donker was, was….bizar. Bizar hoe mooi een plek kon zijn. De bomen waren bedekt met sneeuw, het pad was netjes aangeveegd, maar het gras was bevroren. En Olivia kon er alleen maar van genieten. In Italië had ze dit maar een paar keer mogen aanschouwen. Meestal was het nep sneeuw die de straten van haar dorp vulden. Dit was voornamelijk troep, heel erg veel troep. Alles werd dan bruin en vies. Dat gaf niet de echte winterse sferen. Maar dit. Dit was echt ongelooflijk. Vanaf het moment dat ze buiten was geweest, had ze alleen maar een glimlach op haar gezicht gehad. Deze tijd was haar favoriete tijd van het jaar. Het was alleen nog maar wachten op Kerstmis en Oud & Nieuw. Olivia raakte altijd helemaal enthousiast als ze de cadeautjes voor de kerstboom zag liggen of als ze een sterretje mocht afsteken tijdens de jaarwisseling.

Het enthousiasme was nog steeds niet weg in haar. En dat was gek, want het was pas zes uur ’s ochtends. Olivia was alleen niet moe. Sterker nog, ze was de hele nacht wakker geweest. Dat kwam, omdat ze de dag daarvoor bijna de hele dag geslapen had. Sinds dat ze Dante niet echt meer had gezien sinds hun speciale nacht, had ze zich eigenlijk best wel verveeld. Het maakte niet uit, hij had het vast druk gehad. Af en toe had ze gelezen, af en toe had ze geslapen, af en toe had ze haar telefoon gecheckt, maar veel meer dan deze dingen was het eigenlijk niet geworden. Daarom had ze haar spullen bij elkaar geraapt en was ze naar de keuken gegaan. Daar had ze heerlijke koekjes gemaakt. Het waren niet zomaar koekjes, maar het waren chocolade koekjes! Dat waren toch nou eenmaal de beste koekjes die er waren, right? En het was weer eens wat anders dan cupcakes maken. Daarom: koekjes. Die had ze in een schattig doosje gedaan met een smiley erop en dit zou dienen als haar ontbijt. Mjam mjam mjam.

En nu was ze onderweg naar het meer. Het meer was namelijk bevroren, dat betekende dat er nu een dikke laag ijs over het meer lag en dat mensen er ook op konden lopen. Olivia niet hoor! Welnee, het arme kind zou meteen vallen. Het meisje had een aangeboren talent om alles wat ze deed verkeerd te doen en zo in de problemen te raken. Daarom had ze besloten dat ze het vandaag maar eventjes niet op moest zoeken en maar gewoon op een veilig plekje moest gaan zitten, rustig van haar koekjes genietend. Haar voeten maakten vrolijke geluidjes boven op de sneeuw en af en toe trok ze een sprintje. Totdat ze uiteindelijk bij het meer was aangekomen.

Daar plofte ze vrolijk met haar kont neer in de sneeuw. Maakte het uit, natten billen plezier! Enthousiast opende ze haar schattige doosje en viste er een reuzen chocoladekoekje uit. WAUW. Dit was vast en zeker het heerlijkste koekje wat ze ooit zou eten. Terwijl ze het koekje met twee handen beet hield, nam ze een klein hapje van het koekje. Mmmmmm. Heerlijk. Ondertussen, terwijl ze van haar koekje snoepte, kwam er een klein sneeuwvlokje uit de lucht. Hij landde op haar neus. Olivia glimlachte en moest scheel kijken om het sneeuwvlokje te kunnen bestuderen. Door haar lichaamstemperatuur smolt het sneeuwvlokje meteen. Er volgden nog meer sneeuwvlokjes, die o.a. op haar jas, haar gezicht en op haar hoofd terecht kwamen.

Maar wat er nu ging gebeuren, dat had niemand voor mogelijk gehouden. Olivia voelde een wind die over het meer trok en de bomen liet bewegen. En toen…toen werd alles wit! En koud. Olivia gilde en hap sneeuw ging haar mond binnen. O my God! What happened? Olivia begon zich een weg naar buiten te graven en uiteindelijk vond ze een uitgang. O. Haar ogen schoten omhoog, naar de boom die nu helemaal kaal was. “Vind je dit soms grappig, boom?” zei Olivia boos. Maar er was iets belangrijkers. Haar koekjes! Angstig begon ze in de enorme hoop met sneeuw te graven.