Alex Lefévre

18 jaar - 25 mei - genderfluid - genderswap - shadow vampire


Gender Swap
Alex heeft de kracht om zich naar zijn jongensvorm of haar meisjesvorm te switchen, wanneer dan ook. Zijn energie heeft hier niks mee te maken. Wel echter zijn mood en zijn dromen, die beinvloeden deze mutatie het meeste naar welke vorm hij aanneemt.

Shadow vampire
In beide vormen kan Alex de tanden naast de voortanden uit klikken als vampiertanden. Hij heeft echter geen bloed nodig om te overleven, maar hij is er ook niet vies van. Zodra er iemand is die hem/haar in gevaar brengt zal hij ze hoe dan ook gebruiken. Ook heeft hij de mutatie om zichzelf razendsnel te laten verdwijnen in een stofwolk dat eruit ziet als een soort donker figuur/schaduw met hangende stofdeeltjes die zijn of haar figuur weergeven maar alles en iedereen zou er doorheen kunnen gaan zonder dat hij daar wat van zou voelen. Hier geldt ook vuur, water en alles wat maar schadelijk kan zijn voor. Nadeel is wel dat hij in die staat niemand ook kan aanraken, net zo min als dat zij hem kunnen aanraken.



Zeven maanden. Wanneer hij al zeven maanden in Mia's buik gezeten had was het moment voor hen geweest om erachter te komen of hun kind een jongen of meisje zou zijn. Hoewel ze het een verrassing hadden willen houden tot aan de geboorte, was het hen echter niet gelukt om de spanning al die tijd vol te houden. En wat de uitslag ook zijn, ze zouden zielsveel van hun kind houden zonder enige spijt.
"Het is een jongen, gefeliciteerd!"

Acht maanden, de negende was bijna gearriveerd, daar ging het echter fout. Mia was in de studiekamer thuis ingestort. Een onvoorstelbare pijn had haar lichaam overgenomen en haar in een shock toestand gebracht. De ambulance had haar zo snel mogelijk naar het ziekenhuis gebracht en Mia stabiel proberen te houden met het bloedverlies dat ze had. Niemand wist echter wat er aan de hand was, waar het bloedverlies van kwam, want met Alex was er niks aan de hand. Het jongetje was alleen in een meisje veranderd vlak voor de geboorte.

Dertien jaar. Dertien jaar lang had hij alleen het huis met zijn vader gedeeld, Fabio Lefévre. Zijn moeder had hij nooit gekend, gestorven aan bloedverlies nadat ze de geboorte van hem had gehad. Hij was dan ook niet zomaar een baby geweest, anders had ze de bevalling waarschijnlijk overleefd. Hij had er geen controle over kunnen hebben, natuurlijk niet, zijn brein stond nog op nul procent toen der tijds. Toch had zijn vader hier hem nooit de schuld voor gegeven, hij was een goedgezinde man die overal het goede in zag. En dus ook in hem en de mutatie waar hij over beschikte.

Zijn goedhartigheid was dus ook zeker een reden geweest waardoor Lucille in hun familie als hun eigen werd opgenomen wanneer Alex zijn dertiende verjaardag was gepasseerd. Zijn nicht haar ouders waren omgekomen in een vliegtuig ongeluk, iets wat hij zich maar niet kon voorstellen. Dat hij zijn moeder had verloren bij de geboorte was een heel ander verhaal dan echt een band met ze te hebben opgebouwd en ze vervolgens aan zo'n cruelty te moeten verliezen. Hij had Lucille vele nachten getroost. Tot hij er basically bij neerviel en zij weer vrolijk was. Het nadeel was dat Lucille de gave had om niet te hoeven slapen, door iets wat een 'mutatie' heette, volgens Fabio. Lucille was een tikkende tijdbom, zoals Alex haar zelf noemde en ze was zeker een geval apart wanneer het tot haar emoties en hooggevoeligheid kwam. Dat leerde hij door de jaren heen en hun band werd sterker en sterker. Hij beschermde haar wanneer haar emoties hoog opliepen en hij zijn schaduwmutatie hielp daar enorm bij, die hij rond zijn vijftiende had ontdekt. De achtertuin was de perfecte plek om haar rond te laten razen en hij had zijn eigen manier om haar tot over de grens te drijven en haar ontploffing te ontwijken in zijn schaduwvorm. Wanneer hij in die vorm was leek niks hem iets aan te kunnen doen, maar aan de andere kant kon hij ook niks terug doen.

Op zijn zestiende kwam er opnieuw een mutatie in zijn leven. Scherpe tanden die hij uit kon klikken die ook flink pijn deden, dat had hij wel door wanneer hij ze in een dwaze bui op z'n eigen pols had getest. Dat was niet het enige dat in zijn leven veranderde. Het was de leeftijd dat hij naar een andere school moest, een hogere. En dat betekende ook dat hij Lucille alleen moest laten op de school waar ze zat. En dat bezorgde hem, ondanks het feit dat Lucille vriendinnen had en mensen waar ze mee omging, best veel stress om het feit dat ze wisten niet waar ze tot in staat was, en hij wel. Aan de andere kant hadden er meer mutanten op de school gezeten en werd ze sowieso goed opgevangen door de docenten indien er iemand dacht haar te pesten.
De situatie van Alex zijn nieuwe school was echter wel volledig het tegenovergestelde. Het lag in een achterbuurt en de meest ongure mensen zaten er op, waardoor hij zich voortdurend als jongen vertoonde op school en er ook niet eens aan dacht om op te vallen. Hij had het voordeel met de manier van zijn kledingstijl, vaak zwart, versleten broeken en leren jacks, om lowkey een van de cool guys te worden. Hij skateboardde, dat was een feit, een hobby waar hij Lucille ook in meesleepte, en dat was ook van de redenen waarom mensen hem chill vonden. Hij zocht ook geen ruzie of deed onbeleefd, hij was gewoon z'n chille zelf. Maar de omgeving van de school werkte wel op hem en zo leerde hij ook mensen kennen die hem het verkeerde pad sleurden. De deal en handel wereld. Het feit dat Lucille vaak weg was met haar vriendinnen en zijn vader Fabio voor zijn werk was het niet heel moeilijk voor hem om er ook maar helder over na te denken. Hij raakte in een diepere en diepere trance zodra hij bij meetings betrokken werd en een eigen job kreeg om drugs te verkopen in zijn eigen en andere scholen. Met zijn mutatie wist hij dat in het geheim te houden zonder dat iemand ooit echt achter zijn identiteit zou komen. De politie wist hij daardoor ook gemakkelijk te ontlopen, en doordat hij zo goed verkocht werd hij al gauw een vaste jongen bij de organisatie. Lucille en Fabio wisten er niks van, hij vertelde ze er niet over en omdat ze ieder hun eigen leven leidden merkten ze ook niet veel van zijn afwezigheid. Het was zo simpel als dat.
Maar zijn volgende klus was niet zo simpel als dat. Hij werd opgedragen om ze niet langer meer te verkopen maar ze over de grens te brengen met een auto zonder dat hij een rijbewijs had. En om een lang verhaal kort te maken weigerde hij om die klus te doen. Die houding werd echter niet van hem gepikt waardoor hij die avond nog in het ziekenhuis belandde met een gebroken neus, rib en hier en daar wat messteken op ongevaarlijke plekken. Eén van de mannen waar hij redelijk mee om kon gaan had hem bijgestaan om te checken of hij er niet te erg aan toe was en met de valse identiteitskaart die hij had werd zijn vader ook niet gebeld. Wel had hij Lucille gesmst dat hij bij een vriend bleef crashen voor die avond zodat ze niet ongerust hoefde te zijn.
De manier waarop ze hem behandeld hadden was voor Alex een wake up call geweest waardoor hij besloten had om de organisatie te verlaten door zijn genderswap mutatie te gebruiken. Ze kenden immers zijn vrouwelijke kant niet, waardoor ze hem de volgende dagen niet op school konden vinden.
Wat hij echter niet wist was dat ze daarom over waren gegaan tot maatregelen en ze voor het einde van de week die avond nog een bezoekje brachten aan zijn woonplek. Lucille's schreeuw had hem wakker gemaakt uit zijn rusteloze slaap, waardoor hij onmiddellijk van de trap af naar beneden was gesprint om daar zijn nichtje en vader bewegingsloos aan te treffen. De mannen waren allang weg, hadden deze klus zo snel mogelijk geklaard.
Hij was op hen afgestormd en had Lucille in zijn armen genomen terwijl hij zich terug transformeerde naar zijn jongensvorm. Een kogel door haar hoofd had haar afgemaakt. Zo.. makkelijk en ook zo oneerlijk. En zijn vader.. zijn keel was genadeloos doorgesneden, wat duidelijk een bericht voor hem was. Maar het enige dat tot hem doordrong was dat zijn  nichtje en vader er niet meer waren. Zouden ze veel pijn geleden hebben? Hoe bang zou Lucille zijn geweest? Het werd hem teveel en hij stortte in, huilde voorovergebogen met zijn hoofd op zijn vaders borst terwijl hij Lucille nog altijd vast hield, niets anders op de wereld meer belangrijk dan zijn familie en hem.

De ochtendzon was verstreken en hij lag nog altijd gebroken en roerloos bij het lichaam van zijn nichtje, hij wou en kon het niet geloven dat dit gebeurd was. Dat zij hem dit geflikt hadden. Het liet hem dingen voelen en denken die hij nooit eerder meegemaakt had. Het bracht hem in een andere wereld, een waarin zijn ogen zwart kleurden en zijn vampiertanden tevoorschijn kwamen zodra hij een hand op zijn schouder voelde en hij omhoog schoot met een grom. Een vrouw met rood haar was voor hem verschenen, iets wat hij niet verwacht had en ergens in hem meteen kalmeerde en zijn ogen terug normaal diep olijfgroen kleurden. Maar de tanden bleven zodra hij ook een man in het vizier kreeg. Hij stond op het punt om de vrouw aan de kant te duwen om de man aan te vallen, maar hij kon zichzelf niet verroeren. Maar dan ook op geen enkele manier, waardoor hij nog eens gromde naar de vrouw.
Ze had hem terug tot zinnen kunnen brengen, terug naar de realiteit kunnen brengen. Zij heette Jean en hij Jamie en ze waren mutanten. Mutanten van een of andere school op een andere plek waar ze bescherming zouden krijgen en veilig zouden zijn. Het had hem niet veel geïnteresseerd. Maar toch.. toch hadden ze hem kunnen bereiken door op om hem in te werken hoe gevaarlijk het hier wel niet voor hem was. Hij wist dat hij de begrafenis van zijn vader niet kon bijstaan, hij was tenslotte op de vlucht voor de gasten waar hij voor gewerkt had en wist dat het nog wel eens zijn eigen einde kon betekenen als hij hier bleef.
En dus was hij samen met de twee mutanten mee vertrokken naar Genosha, waar hij inmiddels al twee jaar zit.