When Snow Falls... &Felix

Met spannende en afwachtende ogen keek Kelsey naar de klok die boven in het klaslokaal hing. Na twee wiskunde was ze er echt zat van geworden. Het was warm in het lokaal. Voor haar gevoel wel te warm, want ze had immers een dikke wollige trui aan omdat het sneeuwde. Maar het was gewoon echt bloedje heet in het lokaal. In de zomer zou ze er geen problemen mee hebben omdat ze zelf ook vuur stuurt, maar voor de winter in een klaslokaal dat word zelfs haar te gek. Het was gelukkig wel het laatste uur, dus zo meteen kon ze lekker koud worden buiten. Toen ze de bel hoorde gaan propte ze haar boeken in de tas en stormde zowat het lokaal uit. Ze rende naar haar kluisje en haalde haar jas eruit. Stoer dacht ze dat ze geen sjaal nodig zou hebben omdat ze het toch al zo warm heeft.  Ze liep met de menigte mee naar buiten. Eerst voelde het nog wel lekker fris aan, maar toch vond ze het best wel koud. Maar ja, ze had nu geen zin meer om naar binnen te lopen om haar sjaal te pakken.
Ze liep over het speeltuintje en bedacht zich toen pas hoe moe de winter eigenlijk wel niet is. Maar hoe koud. Nog een eindje lopen, en dan ga ik naar de cafetaria om daar te genieten van de verwarming dacht ze. Na een heel eindje lopen zag ze een groepje kinderen staan bij de skatepark. Ze kwam die “hangjongeren” (hoe zij die noemde) wel vaker tegen, dus kende ze de namen ook wel een beetje. “Heey” zei ze met een glimlach. De hangjongeren begroette haar en een meisje met een sigaret kwam naar haar toegelopen en zei:“En jij bent? Als je hier toch nieuw bent heb ik een uitdaging voor je.” ze wilde net antwoordde dat ze geen zin had in een uitdaging. Want ze kende dit meisje helemaal niet, ze wilde alleen maar hallo zeggen en weer weggaan. Toen ze wilde zeggen wie ze was vertelde het meisje met de sigaret wat de uitdaging was en dat ze er niet omheen kon. Ze moest dus met het meisje in die skatebaan komen en dan moesten we eruit komen zonder onze mutatie te gebruiken. Ze had geen idee hoe dat ding heette waar skaters allemaal in skaten. En voor haar was het praktisch onmogelijk om daaruit te komen omdat de wanden helemaal bedekt waren met ijs. Ze keek naar het meisje die haar sigaret uit trapte en toen de skatebaan in sprong. Zelf stond zij er een beetje ongemakkelijk bij, omdat ze niet wist hoe ze daar in zou kunnen komen. “Ik help je een handje.” zei een van de anderen achter haar die haar mee stonden uit te lachen. Hij duwde haar in haar rug waardoor ze haar evenwicht verloor en in de skatebaan viel. Wat nogal koud was als je gewoon een jeans aan had. Boos keek ze op naar de jongen die haar in de rug had geduwd. Ze wilde nu zo graag haar mutatie gebruiken wat dus niet mocht van de regels. Ze keek naar het meisje die er alweer was uitgeklommen. Met open mond keek ze het meisje aan: Hoe heeft ze dat geflikt?! dacht ze. Ze had nu dus de uitdaging wel verloren, maar dat was niet haar grootste probleem. Want de hangjongeren liepen gewoon lachend weer weg en zij had geen idee hoe ze uit die skatebaan moest komen. Ze draaide een rondje om te zien of er een kant van de skatebaan niet bedekt was met ijs. Wat dus jammer genoeg niet het geval was. Dus liep ze maar richting de kant waar het minste ijs zat en probeerde het te laten smelten met haar vuur. Wat dus nog meer een nadeel voor haar leverde, want het gesmolten ijs liep gewoon haar schoenen in. Haar schoenen! Ze liep naar achteren om de plas water te ontwijken en haar schoenen niet verder nat te laten maken. Ze had niet door dat achter haar ijs lag en gleed dus zo uit op haar kond in een plas water wat nog niet goed bevroren was. “Auw!” riep ze hard. Dit was echt de ergste dag van haar leven. Ze zag geen andere mogelijkheden dan wachten tot er iemand voorbij liep die haar zou gaan helpen. En waarschijnlijk was die kans best wel klein, omdat het zo heel erg koud was buiten. De moed zonk haar letterlijk en figuurlijk in de schoenen.
Ze zat paar minuten in de plas water en haar kont voelde voor haar aan dat ie er zo af kon vallen. Ze hoorde wat knerpen van de sneeuw en ze wist niet of dat de hangjongeren waren die zijn terug gekomen, maar ze wilde het risico  niet nemen. Want als het de hangjongeren waren dan hadden ze een groot probleem met haar, want haar korte lontje is nu allang op. Maar als het nou niet de hangjongeren waren, dan wilde ze haar mutatie zo goed mogelijk onder controle houden; maar ze had zo´n idee dat het niet het geval was dat ze dat zou kunnen. Dus hield ze zich maar stil zittend in de plas water met haar hele broek nat en koud. Ze hoopte dat het klapperen van haar tanden haar niet zouden verraden, maar stiekem wilde zo graag hulp dat ze toch maar riep:"Hallo?" Ze riep voorzichtig, maar toch net hard genoeg om het te kunnen horen.

Met op getrokken knieën en haar armen erom keek Kelsey op om te kijken wie het was. Het was een van de “hangjongeren” die was terug gekomen. Hij zei:“Oi. Kom je er niet uit?” Het was aardig dat hij het vroeg, maar het maakte haar ook wel een beetje pissig. Want ze wist dat iedereen wel had mee gelachen toen ze in de skatebaan werd geduwd. Ze stond op en merkte pas echt hoe koud en nat haar broek was geworden van het zitten op de grond. De jongen deed zijn handen in de zakken van zijn zwarte skinny jeans en vroeg:“Moet ik je helpen...?” ze twijfelde zelf nog een beetje wat ze daar op zou gaan antwoorden. Want ja, hij stond haar zonet wel uit te lachen... maar ze wilde er wel graag uit. Op een nog nadenkende en twijfelde toon zei ze:“Als je wil..” ze wilde er verder niet veel aan toe voegen, want ze kende hem immers niet. Ze had hem wel een paar keer gezien, maar vergat zijn naam elke keer. Ze wist dat het iets met een F was, maar verder kwam ze niet. “Ik lijk nu echt heel zielig zeker?” zei ze. Dat dacht ze zelf ook, en ze had ook zo´n gevoel dat ze er ook zielig uit zag. Ze was nat en vies. Ze was ook nog een beetje in de gedachte hoe het meisje met de sigaret er uit was gekomen. Ze liep naar de kant toe waar de jongen stond. Ze sloeg haar armen om haar lichaam heen, maar dat werkte niet zo goed tegen de kou. Door de kou werd haar mutatie ook nog wat tegengehouden om haar op te warmen, maar daar maakte ze niet te veel zorgen over. Dat zou toch wel goed komen onder een hete douch. Maar de vraag is of F (hoe ze hem nu maar even noemt) haar echt zal helpen of gewoon straks zou gaan weglopen als een soort uitdaging van het meisje met de sigaret. Dan zou ze hier waarschijnlijk voor een hele lange tijd zitten.
Ze keek even van hem weg zo dat het niet een op sessie zou lijken dat ze hem de hele tijd aan keek. Ze moest geven, hij zag er niet verkeerd uit. Maar dat hield ze dan maar even voor zichzelf. Ze keek weer heel even omhoog en vroeg een beetje ongeduldig:“Haal je me er nog uit?” het klonk nogal bitchy wat haar deed denken aan het meisje met de sigaret en zei schuldig terwijl ze omlaag keek:“Sorry, ik heb nogal koud...” ze keek naar haar schoenen die eruit zagen alsof ze een wasmachine nodig hadden, net als haar jas, shirt, broek en alles wat ze nog meer aan had. Maar op zich naar hoe ze eruit zag was het eigenlijk best wel grappig. Alleen niet op de manier hoe ze eruit is komen te zien.

“Ja hey rustig zeg! Kom ik hier naartoe om je te helpen, hoef je me niet zo’n kapsones-attitude te geven, thank you very much.” snauwde F sarcastisch terug nadat ze bitchy had gevraagd of hij haar er nog uit wilde halen. Eerlijk vond ze dit nu best wel grappig, terwijl er niks grappigs aan was. Maar toch begon ze een beetje te lachen. Wat er eigenlijk best wel gek uit zag, maar zij kon er ook niks aan doen dat ze gek was.
Schuldig keek ze even omlaag en zei:“Sorry, ik heb het nogal koud...” Ze hoorde hoe F zuchtte en ze keek op. Ja, die zucht had ze zeker weten verdiend; maar dat ging ze hem echt niet zeggen dat ze dat heeft verdiend. Want dat zou er uit zien alsof ze nog hopeloos was ook. En dat was ze absoluut niet, nou ja, op dit moment wel....
F stak zijn rechterhand naar haar uit en zei:“Kom op dan.. hoe sneller je eruit bent, hoe eerder je warm word. En schoon.” He, zo vies was ze nou ook weer niet. Eigenlijk wel, maar dat boeit niet.
Ze dacht even terug aan de weddenschappen en ze realiseerde dat ze nog nooit sinds ze hier op school zat was ze verslagen met zo´n domme weddenschap; en een soort van 'gered' door iemand. Maar dan ook nog eens ´gered´ door iemand die zelf mee gelachen had. Ook al moest ze toe geven als zij in zijn schoenen stond; dan had ze zelf ook wel gelachen dus dat vergaf ze hem wel. Zij lachte ook als er iemand verliest met een weddenschap, dat zou ze waarschijnlijk na al dit ook wel blijven doen. Maar nooit zo hard meer sinds ze zelf verloren had.

Voordat Kelsey de hand van F pakte zei ze nadenkend:“Als dit nou niet werkt en jij hier ook in valt...” Ze vulde de rest maar niet aan, want dit klonk toch al dom genoeg. En dom was ze niet. Dus pakte ze maar gewoon de hand van F aan en begon hem een beetje mee te helpen om mee te werken. Ze wilde hier echt zo snel mogelijk uit en zo snel mogelijk schoon worden. Als ze schoon was zag ze er veel beter uit, en dan zou het waarschijnlijk ook makkelijker zijn om met hem te flirten. Niet dat ze dan wat wilde met hem of zo, maar hij zag er wel knap uit. En het flirten was gewoon... gewoon, omdat het leuk is. Daar kon ze ook niets aan doen. Bij die gedachte over F, zei ze in haar hoofd tegen zichzelf dat ze zonet nog had gezegd dat ze niet zo moest denken.
Kelsey zette een voet tegen de schuine wand van de skatebaan en keek even of op die plek geen ijs zat. Ze keek weer naar F, recht in zijn ogen. En ze zei voorzichtig, zodat hij niet weer pissig werd op haar:“Klaar?” Ze moest nu echt niet verder gaan denken over zijn ogen die echt mooi waren, maar meer om het feit dat ze hier straks uit is. En dan eerst gaat douchen, de andere lessen van vandaag slaat ze gewoon over. Net als ze wel vaker doet.