Isn't she lovely, Isn't she wonderful? &Charlie

Zachtjes aaide hij over haar rug toen ze op hem was komen liggen. Nog steeds vond hij geen verklaring voor zijn eigen gedrag en gevoelens, maar hij zocht er ook niet naar nu. Nu had hij betere dingen te doen, net zoals Lorise betere dingen te doen had dan strafwerk maken. Hopelijk kwam ze er niet door in de problemen tho, maar hij geloofde van niet. Als je goed zocht op het internet vond je samenvattingen genoeg die ook door docenten niet gekend waren. Dan wat woordjes aanpassen en bam, je had je strafwerk ‘gemaakt’. Momenteel werd hij een beetje uitgehoord, maar belangrijke informatie over zichzelf zou hij nooit lossen, helemaal nooit. Hij gaf haar antwoord, maar ze leek niet meteen tevreden. Normaal zou dat hem alert maken, maar nu was zijn brein even niet bereikbaar.

"Okee, en wat voor persoon ben je?" Vroeg ze verder, en hij moest hier toch wel even meer over nadenken. Wat voor persoon hij was? Misschien zou ze het antwoord niet zo fijn vinden.. "Dat zag je daarnet toch?" Zei hij een beetje ontwijkend, bang dat ze hem zou veroordelen. Sinds wanneer was hij daar ook alweer bang voor? Normaal gaf hij helemaal niks om de mening van anderen, maar nu wel.. "De meeste mensen vinden me brutaal, egoïstisch, sarcastisch en kil. En blijkbaar heb ik ook een groot ego", Somde hij zachtjes op. Een emotieloze narcist, dat beschreef hem eigenlijk perfect, maar dat zou ze er ook wel uit op maken.

Haar volgende vraag overviel hem ook wel een beetje, maar hij antwoordde er even eerlijk op. Het koste hem wat moeite om Eva uit zijn gedachten te houden, maar door zijn gevoelens voor haar lukte het sneller dan anders. Niet dat hij heel vaak aan haar dacht. Het gevoel dat hij nu ook had, was ook van een veel hoger niveau dan hij bij Eva had gevoeld. Hij kon niet zeggen dat hij op haar verliefd was geweest, alleen een gevoel van vertrouwen en acceptatie, maar voor een jongen als hij was dat al veel. De dingen die hij nu meemaakte, hij wist zelfs niet dat dit mogelijk was. Het hele idee van de waterval kwam weer in hem op, al besefte hij nog steeds niet dat wat op hem te wachten lag, een reeks scherpe rotsen was.

Tijd om het zich te realiseren, was er ook niet. Al snel ging hij weer helemaal op in haar zachte aanrakingen, de druk die haar lippen op de zijne uitoefenden. Hij verviel ook weer in oude gewoontes, niet omdat hij haar onderdanig wou zien, maar gewoon omdat hij graag van positie wisselde om het zo opnieuw spannender te maken. Aan haar grinnik te horen, vond ze het ook wel fijn. Maar eerst wou hij wel eens wat meer over haar te weten komen. "Ik ben 17 en ik kom uit de Verenigde Staten en.. Ik ben gek" Vertelde ze, en hij lachte even om haar grapje. "I like my girls a little mad tho", Fluisterde hij in haar oor, waarna hij haar een kusje op haar kaak gaf en even zijn ogen sloot.

Toen hij ze terug opende, ving hij haar intense, liefdevolle blik. Zijn hart smolt nog een beetje verder en een lief glimlachje stond om zijn lippen. "Ik vind je echt leuk Charlie" Zei ze, en door zijn benevelde toestand hoorde hij niet hoe ze een beetje moeilijk die woorden uitsprak, alsof ze zo graag zou willen dat het wederzijds was, maar ook wist dat het niet mogelijk was. "Ik wil dat je dat onthoud oke? Beloof je dat?" Vervolgde ze wat aarzelend. Haar hand gleed door zijn haren, en hij sloot kort zijn ogen, om een lief kusje op zijn lippen te voelen.

Charlie keek haar met een liefdevolle blik aan. "Tuurlijk onthou ik dat", Zei hij overtuigend, waarna hij voorzichtig een paar plukjes haar uit haar gezicht wreef en zijn vinger langs haar kaaklijn liet glijden. "Ik vind jou ook echt geweldig.. Je doet iets met me dat niemand anders ooit heeft gekund", Vervolgde hij zachtjes, en hij drukte kort na elkaar een paar kusjes op haar mond. Daarna was het weer even tijd voor wat anders. Hij schoof zijn handen onder haar nek en schouders, en ging zelf weer achterover zitten, terwijl hij haar met zich mee trok. Door die beweging kwam ze op zijn schoot te zitten, met haar benen rond zijn middel heen. Nu was ze een klein beetje groter dan hem, waardoor de passievolle kus die hij haar gaf toch weer net iets anders voelde dan ervoor.

Isn't she lovely, Isn't she wonderful?♥

Lorise ging door een moodswing heen zodra ze eigenlijk door had gekregen wat de gevolgen waren van dit. Ze had het er moeilijk mee maar ze stopte niet met het lieflijk gezelschap houden. Ze kon het ook niet, ze had zichzelf er helemaal in meegesleept. Charlie had geantwoord waar hij vandaan kwam en hoe oud hij was. Leuk om te weten maar ze vroeg toch even naar zijn persoonlijkheid. Dat was namelijk wat haar echt interesseerde. "Dat zag je daarnet toch?" hij probeerde het dus een beetje te ontwijken? Waarom? Ze had het leuk gevonden hoe hij tegen de vrouw in de bieb deed en ze wist zelf niet eens waarom. Zelf had ze nooit zo gedaan tegen iemand en normaal gesproken had ze het ook niet leuk gevonden. "De meeste mensen vinden me brutaal, egoïstisch, sarcastisch en kil. En blijkbaar heb ik ook een groot ego" Owh, Lorise liet het niet zien maar stiekem een beetje bang. Hoe ging het met haar aflopen na dit? Ze wist niet goed wat ze ging zeggen. Toch wel iets liefs. "En het maakt mij niks uit, ik blijf je leuk vinden" zei ze en glimlachte lief naar hem. Ze kon het ook niet laten om haar lippen naar de zijne te brengen. Want elke keer vergat ze dan even alles. Charlie draaide de rollen om en Lorise lag op haar rug. Hij vroeg hetzelfde aan haar. Ze antwoordde ook hetzelfde maar toch anders. Ze vertelde hem meteen het belangrijkste, haar gek zijn. Wat ze heel erg van zichzelf vond op het moment. Ze had haar eyecatch gebruikt op iemand die misschien wel heel boos kon worden als het was uitgewerkt. Daar was ze bang voor geworden toen hij zijn persoonlijkheid had verteld. "I like my girls a little mad tho". fluisterde hij en Lorise genoot van het kusje dat ze kreeg. Waarom kon haar eyevatch niet gewoon zo lang werken als haar cupid deed. Die ging gewoon één dag of twee dagen door. Veel langer dan dit. Waarom deed haar mutatie niet wat ze zelf wou. Toch was Lorise een beetje gebroken van binnen. Ze wist dat hij alles gewoon ging onthouden dus ze wou dat hij iets moest onthouden. Dat ze hem echt leuk vond. Het kwam er uit met een brok in haar keel. "Tuurlijk onthou ik dat" zei hij overtuigend. Hoe overtuigend het ook klonk ze wou zeker weten dat hij wist dat ze het echt meende. Ze wou iets zeggen maar ze kon het niet, de brok in haar keel en de lieve aanrakingen van Charlie maakten haar stil en ademloos. "Ik vind jou ook echt geweldig.. Je doet iets met me dat niemand anders ooit heeft gekund" zei hij en ze kreeg lieve kusjes. Ja at wist ze maar al te goed, het gewoon haar mutatie.

Lorise kon wel janken maar ze deed het niet, het zat nog te diep verscholen. Charlie veranderde hun van positie en ze zat nu op zijn schoot. Ze vond het leuk en liet een geasumeerde glimlach zien. het rok haar ook weer uit haar dipje maar toen ze in zijn ogen keek zat ze er toch weer in. "Ik meen het" zei ze terug komend op wat ze had gezegd. Ze zei het serieus en liet het niet klinken alsof hij het niet meende, hij meende het ook wel, nu nog wel. Hij moest weten voor als alles weer normaal was dat ze het gemeend had, niet dat ze gewoon iemand had uitgekozen om het gezellig mee te hebben. Dat was eerst wel het geval geweest, maar het was anders nu, helemaal anders. Een pasivolle kus volgde waar ze weer helemaal in op ging. Alweer vergat ze alles er om heen. Ze zat volledig tegen hem aan, zolang ze hiermme doorging was er niks aan de hand, dan was het gewoon Charlie en Lorise en niemand om hun heen, en vooral geen nare gedachtes over na dit alles. De gedachtes maakten haar kapot en de aanrakingen en kusjes maakten haar hoofd leeg. Het moment koesterde ze, het hele moment in haar herrineringen opgeslagen. Haar handen ging speels naar onderen en ze begon aan de onderkant van zijn shirt te friemelen om dan over zijn buik heen te strelen.

tag: Charlie words: a bunch notes:--outfit:Jurkje&Hakken& Haren

Voor het eerst had hij moeite om toe te geven hoe hij was als persoon. Op andere dagen kon het hem niks schelen, de manier waarop hij met anderen om ging, hadden hem al veel verdriet en pijn gespaard. Charlie wist als de beste hoeveel pijn gebroken vertrouwen kon doen, hoe snel je iemand kapot kon maken met liefde. En toch, toch lukte het hem niet om zichzelf tegen te houden, om de verliefdheid in zijn lichaam weg te krijgen. Zelfs niet voor zijn eigen bestwil. Het lukte hem niet omdat hij het niet eens probeerde.

Zou ze hem veroordelen? Bang worden? Misschien boos? Hij zag het nog gebeuren dat ze van hem weg liep.. Momenteel was hij helemaal anders dan hij normaal was, maar het rare was dat dit niet eens een act was. Hij meende alles wat hij zei en voelde oprecht, en voor hem was dat een van de vreemdste dingen ooit. Maar het voelde wel goed. Misschien moest hij er maar gewoon mee ophouden, het nadenken over dit alles. Hij zou het gewoon allemaal over hem heen laten komen, niet eens denkend aan later die avond. Niet eens denkend aan de stenen op de bodem van de rivier waar hij straks in zou vallen.

"En het maakt mij niks uit, ik blijf je leuk vinden" Reageerde ze op zijn woorden, en ergens was hij wel opgelucht. Hij kon zich nu zelfs niet eens voorstellen dat hij ooit zo zou doen tegen haar als hij had gedaan tegen die vrouw van daarnet. Hij zag zichzelf geen gemene dingen zeggen tegen haar, gewoon omdat hij het niet in zijn hoofd haalde om haar te kwetsen of te beledigen, iets wat hij anders bijna net zo makkelijk zou doen als ademhalen.

Lorise maakte iets in hem los, en dat vertelde hij ook eerlijk. Hij was waarschijnlijk zelfs nog nooit zo eerlijk geweest tegen iemand waar hij amper iets van wist. Het bleef even stil na zijn woorden, en van die stilte maakte hij gebruik voor een nieuwe position switch. Ze glimlachte even geamuseerd. Zijn manier van doen deed het blijkbaar goed bij haar.

"Ik meen het" Zei ze toen nog een keer, en het klonk ook alsof ze het echt meende. Ergens wel een hele geruststelling voor hem. Hij wou haar een vraag stellen, maar hij hield zich net op tijd in. Hij zou haar er mee kunnen pijn doen en dat wou hij niet doen. Daarom gaf hij haar opnieuw een kus, om zijn hoofd terug leeg te maken, terwijl de adrenaline en het verliefde gevoel terug door zijn aderen rushte.

Speels beet hij op haar lip, drukte toen een kusje op haar neus, om daarna weer even heel diep in haar ogen te kijken. Vervolgens ging hij verder met de kus, geheel samensmeltend met haar flow en ritme. Het voelde zo goed. Hij sloeg zijn ene arm om haar middel heen en met zijn andere hand ging hij opnieuw door haar haren, om daar zachtjes en liefdevol zijn vingers mee te verweven. Ondertussen voelde hij haar hand op zijn buik, en hij kon het niet laten om even te grinniken. "Do you like what you feel?" Vroeg hij plagend, terwijl hij haar geamuseerd aan keek.

Isn't she lovely, Isn't she wonderful?♥

Nu moest Lorise zich voorbereiden op een brutaal, egoïstisch, sarcastisch en kil iemand nadat de eyecatch was uitgewerkt. Wat ze ergens best eng vond. Ze was bang dat hij boos zou worden, gemene dingen ging zeggen of zelfs schelden. Het was zo onvoorspelbaar dat het eng was. Ze had die gedachte constant, ze probeerde het weg te proppen ergens weg in een hoekje van haar gedachte maar ze kon het niet. Ze wist wel zeker dat een ontmoeting met een niet-lovestruck Charlie nog heel heftig voor haar ging worden, en hoogst waarschijnlijk ook voor hem. Toch was er een manier om die gedachtes weg te laten zakken. Zodra lippen elkaar raakten dan was alles weg. Dat gevoel was het enige wat haar gedachtes opzij zette.

Ze had zichzelf nog nooit zo gevoeld, bang voor verdriet dat ging komen. Het was precies zoals haar ouders hadden gezegd, een mooie gave, maar pijnlijk als je het niet op de juiste manier gebruikt. Charlie beet op haar lip en drukte een kusje op haar neus. Lorise had het altijd leuk gevonden als jongens dat deden. Het bracht een beetje opwinding in haar op. Snel vond ze zijn lippen weer alsof het allemaal vanzelf ging. Ze vond zijn armen om haar heupen en ze vond haar eigen handen bij zijn buik. Charlie grinnikte even, ja hij kon trots zijn hoor. "Do you like what you feel?" vroeg hij en Lorise begon te grinniken. Aan zijn blik te zien wist hij het andwoord wel. "Owwh you know that" zei ze plagend terug. Heel leuk hoor abs. En zijn ogen die waren ook heel leuk. Lorise keek nog een keek rond en zag een radio staan. Ze vond het lastig om zichzelf los te laten van Charlie maar ze deed het toch. Ze drukte een kusje op zijn lippen en liep naar de radio toe. Oud ding, wie speelde tegenwoordig nog iets op een radio? Ze blies even het stof eraf en drukte op een knopje. Hij deed het wel nog. Er zat alleen geen cd in. Er lag een stapel cd's naast maar ze wist niet wat ze moest kiezen. "Wil je even hier komen?" vroeg ze lief. Ze liet de cd's zien die er lagen. "Kies jij maar iets uit" zei ze en ze gaf hem eigenlijk niet de optie om ja of nee te zeggen. Zelf plofte ze op een grote leunstoel die er stond. "Ik weet nog iets beters, ik moet raden welk liedje" zei ze en glimlachte breed. Ze liet haar hoofd rusten op de rugleuning, ja ze zat nogal onderuitgezakt. Ze deed haar ogen dicht en wachtte op het geluid van muziek die uit de radio kwam. Ze deed dit soort dingen altijd met haar ouders in de auto. Wie als eerste het liedje raadde dat op de radio kwam. Ze was er best goed in.

tag: Charlie words: a bunch notes:--outfit:Jurkje&Hakken& Haren

Zou ze hem wel in haar buurt kunnen hebben als hij was wie hij werkelijk was? Waarschijnlijk niet. Hij was nooit echt aardig, maakte nooit vrienden en vriendelijkheid zelf was bij hem altijd ver te zoeken. Het enige wat hij kon, was zich minder irriteren aan iemand en iemand minder haten. Fijne gesprekken hebben met iemand, zat er ook niet in, tenzij hij het had over trainen. Zoals die ene keer met Kate, al had zijn manier van doen daar ook bijna eerst voor vuurwerk gezorgd.

Maar nu leken de lieve woordjes, de zachte aanrakingen en eigenlijk gewoon de verliefdheid als vanzelf. Hij deed er niet eens iets voor, het was er gewoon, en vreemd genoeg verzette hij zich er niet tegen. Hij wist niet waarom, misschien omdat hij het ergens best wel fijn vond? Eigenlijk wou hij dat dit moment voor altijd kon blijven duren, dat hij nooit meer uit de kelder moest om zijn luguber en vooral ondankbaar werk gewoon voor altijd kon stopzetten.

De manier waarop ze hem behandelde, zorgde wel voor genoeg afleiding van alle duistere gedachten, die toch heel langzaam terug begonnen binnen te sluipen. Eén simpele aanraking, en zijn hoofd was weer leeg. Het was bijna magisch.. Haar hand gleed langs zijn buikspieren, en hij kon het niet laten om er een opmerking over te maken. Natuurlijk wist hij dat zijn spiermassa groot was, hij trainde elke dag. "Owwh you know that" Plaagde ze terug, en speels ging hij met zijn wenkbrauwen op en neer, waarna hij in de lach schoot. "Helemaal speciaal voor jou getraind hoor”, Merkte hij nog even grappend op.

Haar blik gleed door de ruimte, maar hij bleef haar aankijken. Duh. Hoe kon hij ooit nog wegkijken? Ineens stond ze op, en een beetje verdwaasd bleef hij zitten. Ging ze weg? Oh nee, ze liep naar iets wat hij herkende als een oude radio. Wow, dit was echt wel een museumkelder ofzo. "Wil je even hier komen?" Vroeg ze toen met een schattige blik in zijn richting. Gedwee sprong hij meteen recht en liep op haar af.

Ze toonde hem een paar oude verzamel CD’s met hits van echt jarenlang geleden. "Kies jij maar iets uit" Zei ze, en hij nam de CD’s van haar over. Terwijl ze in een leunstoel plofte, draaide hij het eerste doosje om, om de achterkant te bekijken. "Ik weet nog iets beters, ik moet raden welk liedje" Vervolgde ze enthousiast, waarna ze zich wat onderuit liet zakken in de stoel. Charlie keek even vrolijk naar haar, dat was wel een goed plan ja.

"Zolang ik maar niet moet gaan raden.. Ik ken alleen klassieke piano muziek", Vertelde hij, met een hint van heimwee naar het verleden in zijn stem. Ja, voor hij echt intensief trainde en voor hij zijn eerste moord had gepleegd, had hij zelf nog piano gespeeld. En hij had talent gehad. Jammer dat niemand hem ooit had gemotiveerd om er mee door te gaan. Charlie bande de gedachten uit zijn hoofd, nam de CD uit het doosje en stak hem in de radio. Hij zette nummer 3 op, en keek toen nieuwsgierig naar Lorise, benieuwd hoe snel ze de titel zou raden.

Isn't she lovely, Isn't she wonderful?♥

Ze kon geen genoeg krijgen van hem, waardoor de vraag waarom ze hier mee door ging vaak in haar hoofd opkwam. Om zichzelf een lesje te leren? Dankzij haar enge gedachtes wist ze dat ze sowiso niet meer haar eyecatch ging gebruiken hier op school. Want wat ze er aan over zou houden waren aleen maar gebroken harten. Als er een steek was die het pijnlijkst was dan was het wel die van liefde. Ze zou niet meer hetzelfde zijn dat wist ze wel. Ze hield van het knuffelen en alles maar toen ze een oude radio zag moest het toch uit nieuwsgierigheid uitzoeken. Ze klom van Charlie af en keek of de radio het nog deed. Prima zelfs, ze had bedacht dat Charlie een liedje ging uitzoeken en dat zijzelf hem dan moest raden. Ze ging charmant onderuit zitten op een grote leunstoel. Ze deed haar ogen dicht. "Zolang ik maar niet moet gaan raden.. Ik ken alleen klassieke piano muziek" zei hij en daar keek ze ven van op. Klassieke piano muziek? dat had ze niet achter hem gezocht. Ergens vond ze dat best schattig. "Is goed" zei ze, het had niet echt nut voor hem om te gaan raden als hij alleen klassieke piano muziek luisterde. Ze hoorde het geluid van de cd die in het apperaat ging. Het was wel spannend want ze wist niet wat ze kon verwachten. De muziek ging aan en het begin deuntje klonk bekend in haar oren. Enthousiast opende ze haar ogen en dacht even goed na. "Oooh ik ken dit liedje" zei ze en luisterde, in haar hoofd song ze ven het refrein en toen wist ze het weer. "Don't you worry child" zei ze met glunderende ogen. Ze stond op en ging naast hem staan.

Het was zón cd met hits uit dat jaar. Er zaten echt nummers op waarvan ze niet wist dat ze uit dat jaar kwamen. Feel so close van calvin harris of I love it van icona pop maar ook haar favoriete artiest Ed Sheeran, the A team, hij werd bekend met dat liedje toch? Geamuseerd keek ze naar de nummers die erop stonden. Owh toen ze naar nummer 8 keek smolt ze een beetje. Dat nummer kende ze wel. Ze drukte wat keren op een knopje en ging zo naar nummer 8. Het liedje begon en Lorise gaf Charlie een knuffel. Ze liet haar hoofd op zijn borstkas rusten en deed haar ogen dicht. Nu wou ze niet meer loslaten. Ze had nu geen hakken aan dus ze moest op haar tenen staan om hem nu een kusje te geven en dat deed ze ook. Alles wat ze deed werd moeilijker, ze miste Charlie nu al. "Wat als morgen alles weg is?" vroeg ze en schrok een beetje van dat wat ze net hardop zei. Waarom vroeg ze dat nou? Ze keek Charlie een beetje bezorgt aan. "Wat als morgen weer hetzelfde is als elke andere dag?" ze wist dat ze vaag klonk maar ze moest het vragen. Ze had er nu al spijt van.

tag: Charlie words: a bunch notes:--outfit:Jurkje&Hakken& Haren

Het spelletje dat ze had bedacht, leek hem wel leuk. Zolang zij raadde en hij het liedje mocht kiezen. Sowieso zou hij mooi afgaan als het omgekeerd was. Veel muziek had hij nooit gehoord, dat mocht niet van zijn vader. Dat was alleen maar afleiding. En muziek kon emoties losmaken, iets wat Liam ook niet tolereerde van zijn zoons. Het was dankzij zijn moeder dat hij toch wel een beetje muzikale ervaring had, want zij had hem piano leren spelen. Een paar liedjes maar, maar stiekem had hij zichzelf meer aangeleerd dan de dingen die hij eigenlijk mocht spelen.

Om zichzelf maar uit het verleden te trekken (want daaraan denken was nergens goed voor), koos hij maar snel een nummer en keek hij nieuwsgierig toe hoe Lorise bij de eerste melodie al enthousiast haar ogen opende. "Oooh ik ken dit liedje" Zei ze opgewekt, en een vrolijk glimlachje kwam om zijn lippen. "Don't you worry child" Zei ze toen, en Charlie keek haar bewonderend aan. "Well that was impressive", Zei hij met een grijnsje.

Lorise nam het hoesje van de CD even over en keek ook even op de achterkant. Uiteindelijk kwam ze naast hem staan en drukte op het knopje, om op nummer 8 te stoppen. Terwijl het liedje begon, gaf ze hem een knuffel. Charlie sloeg zijn armen met plezier om haar heen. Haar hoofd leunde op zijn borst, en hij liet het zijne op het hare steunen. Vaagjes luisterde hij naar de tekst, maar hij was te druk met haar knuffelen om echt te begrijpen waar het over ging.

Ze trok zich een beetje los en ging op haar tenen staan om hem een kusje te geven, iets wat hij maar al te graag lief beantwoordde. Met een liefdevolle blik keek hij in haar prachtige, blauwe ogen. Maar tot zijn verbazing zag hij er een beetje verdriet in.. "Wat als morgen alles weg is?" Vroeg ze, en haar blik werd bezorgd. Het zorgde ervoor dat zijn hart een stukje naar beneden leek te vallen. "Wat als morgen weer hetzelfde is als elke andere dag?"

Charlie wist heel even niet wat te zeggen. Haar vragen hadden hem best wel triest gemaakt.. Het was alsof ze nu al afscheid van hem nam omdat ze wist wat er morgen zou komen, iets waar hij dus geen idee van had. Voor hem bestond er alleen nog vandaag. "Ik weet het niet", Bekende hij zachtjes, dezelfde bezorgdheid en twijfel die zij had, was in zijn stem te horen. "Ik weet niet of morgen weer zoals gisteren zal zijn. Ik denk niet dat ik je zomaar kan vergeten."

Isn't she lovely, Isn't she wonderful?♥

Lorise vond het een liedje op doen dat ze moest raden leuk. Beetje fun en afleiding mocht wel. Ze had het nummer goed onthouden en ze had het ook nog goed geraden. "Well that was impressive" zei hij en ze glimlachte breed. Al snel voelde ze weer de drang om naar Charlie toe te gaan. Ze koos een liedje uit en drukte die aan. Ze gaf hem een knuffel en dat voelde fijn. Voor haar pijnlijke vragen kwamen eruit. Ze had het er harder mee dan verwacht. Ze had nog helemaal niet aan de gevolgen gedacht in de bieb. Waarom ze zo nodig meteen een eyecatch moest gebruiken zonder er eigenlijk over na te denken wist ze ook niet. Ze keek hem bezorgt aan maar eigenlijk ook wel met verdriet. Ze wist dat morgen alles weg zou zijn, ze wist dat morgen hetzelfde zou zijn als elke andere dag. En dat was wat haar verdrietig maakte. Charlie leek wel geschrokken van wat ze had gezegd. "Ik weet het niet" zei hij en Lorise haar blik ging naar haar hand op zijn borstkas. Wat als..wat als.. ze kon het niet vragen want het maakte Charlie niet vrolijk. Bezorgdheid was te horen in zijn stem. "Ik weet niet of morgen weer zoals gisteren zal zijn. Ik denk niet dat ik je zomaar kan vergeten." dacht hij, tuurlijk zou hij haar niet vergeten. Waarom vroeg ze het? hij wist niet hoe hij moest antwoorden en zelf wist ze het antwoord. "Sorry dat ik dat vroeg" zei ze en legde haar hoofd weer op zijn borstkas. Ze ademde even diep uit en in. Zijn geur leek al gewend te zijn bij haar en een knuffel al vertrouwd. "Can we just lay down and forget about everything?" zei ze en haar stem klonk gebroken. Ze wou niks anders dan dat. Ze wou niks anders dan dat hij beloofte dat hij niet boos zal worden, haar niet ging negeren of haar pijn ging doen. Ze wou het maar ze kon het niet van hem vragen.

Iets in haar wilde weg rennen maar het andere wilde Charlie niet meer loslaten. Al gauw lag ze weer op de loungebank die er stond samen met Charlie. Ze hield hem vast en ze wou even niks anders. Door haar hoofd op zijn borstkas kon ze zijn hart horen voelen en horen kloppen. Ze werd er rustig van. De muziek zachtjes op de achtergrond en zijn ademhaling. Het veilige gevoel liet haar bijna in slaap vallen. perfect voor als je niet kon slapen. "Als ik niet kan slapen.. kan ik dan bij jou komen?" zei ze en draaide haar hoofd naar Charlie ze keek hem met een glimlachje aan. Niet dat het nut had tho. Zodra het was uitgewerkt ging hij echt geen ja zeggen om ergens midden in de nacht tegen hem aan te kruipen. Toch vroeg ze het, ze wist niet waarom. Misschien omdat ze het beeld dan in haar hoofd kreeg en alles dan niet onmogelijk leek te zijn. Oke, niet ergens twee keer over nadenken dus. Ze werd iets vrolijker van die gedachte, dat moest ze volhouden.

tag: Charlie words: a bunch notes:--outfit:Jurkje&Hakken& Haren

Opnieuw kreeg hij het gevoel dat er iets ergs aan de hand was, maar dat ze hem er buiten hield. Hij had achter niet de neiging om er naar te vragen, hij was er niet zo mee bezig nu. Zijn hoofd was nog altijd te wazig, hij miste belangrijke tekens die ze toch wel gaf. Normaal zou hij zich nooit zo laten gaan, maar het was onmogelijk om nu alert te zijn op al die dingen. Meestal had hij wel genoeg door wat er door iemand anders heen ging, gewoon door zijn observaties, maar deze keer was het helemaal anders.

Haar vragen deden hem best wel schrikken, en het maakte hem ook niet echt vrolijk. Niet dat hij boos werd, zoals hij normaal zou doen als hij iets van emotie moest voelen, nee. Deze keer werd hij er triest van. Ze leek ook te merken dat het hem dwars zat, haar vragen. De bezorgdheid in zijn stem was dan ook niet te missen. "Sorry dat ik dat vroeg" Zei ze, en hij schudde even zijn hoofd. "Maakt niet uit, echt niet. Je weet toch dat je me alles kan vragen? Ik zal altijd proberen eerlijk te zijn tegen jou” Zei hij op een sussend toontje, terwijl hij haar nog wat dichter tegen zich aan trok.

"Can we just lay down and forget about everything?" Vroeg Lorise toen, en haar stem klonk zo breekbaar dat het pijn deed in zijn hart. Met een simpele beweging tilde hij haar voorzichtig op en droeg hij haar terug naar de loungebank. Samen gingen ze er op liggen, zij bovenop hem, met haar hoofd op zijn borst. De muziek ging zachtjes door, maar het verdween een beetje op de achtergrond. Charlie luisterde naar haar ademhaling terwijl zij naar het slaan van zijn hart luisterde.

Uiteindelijk was zij degene die de stilte brak. ”Als ik niet kan slapen.. kan ik dan bij jou komen?" Vroeg ze, terwijl ze hem aan keek. De blik in zijn ogen was zacht en hij glimlachte lief. "Tuurlijk mag je dat", Fluisterde hij zachtjes. Hij aaide afwezig met zijn handen over haar rug. "Als je belooft dat je nu weer naar me lacht", Zei hij, terwijl hij zelf het goede voorbeeld gaf. "Wil je dat doen? Voor mij?" Mompelde hij nog, terwijl hij zich iets op duwde om haar lang maar teder te kussen.

Isn't she lovely, Isn't she wonderful?♥

Lorise brak beetje bij beetje en het nadeel was dat Charlie het door had. Ze had wat rare en onodige vragen gesteld waarvan ze het antwoord zelf al wist. Daar bood ze haar exuses voor aan. Dat had ze niet moeten doen. "Maakt niet uit, echt niet. Je weet toch dat je me alles kan vragen? Ik zal altijd proberen eerlijk te zijn tegen jou” zei hij en het trooste haar wel een beetje. Maar toch hij was echt te lief voor haar en ze verdiende het niet. Ze voeld hoe ze dichter tegen hem aan werd getrokken en dat voelde fijn. Ze wou gewoon de hele tijd tegen hem aan knuffelen. Ze vroeg of ze gewoon konden liggen en alles vergeten. het andwoord was duidelijk toen ze naar de loungebank werd gedragen. Hoe ze daar in stilte lagen, de radio zachtjes, het geluid van zijn hart en ademhaling maakt haar rustig. Iets wat heel prettig voelde. In wensende gedachtes ging ze dit vaker doen om in slaap te vallen. Midden in de nacht, als ze niet kon slapen. Dwaalend door de gangen om vervolgens tegen hem aan te kruipen. Door die gedachte kreeg ze het warmer. Dus, waarom vroeg ze het niet. De onwerkelijke gedachtes maakten haar blijer. "Tuurlijk mag je dat" zei hij en zijn glimlach maakte alles beter. En dan te bedenken dat hij misschien nooit meer zo zou glimlachen..Nee daar mocht ze niet meer aan denken. Alleen leuke dingen waren nu nog toegestaan in haar hoofd. "Als je belooft dat je nu weer naar me lacht". Ze lachte van binnen al maar.."Wil je dat doen? Voor mij?". Ja nu glimlachte ze weer. "Voor jou, altijd" zei ze met een glimlach en alweer ging ze helemaal in op zijn kus.

Ze wist niet waarom maar ze bleek elke keer niet ze kunnen stoppen en met moeite stopte ze ermee. Ze keek met een glimlach naar Charlie en ze leunde met haar voorhoofd tegen de zijne. Geen plek meer voor verdrietige dingen dus alleen voor goede dingen. Ze had nog een mooi aantal uren die met Charlie kon doorbrengen. Nu legde ze haar hoofd bij zijn hals. Toch wou ze wel een gesprek voeren met hem. "Heb je al eens een ander meisje gekust hier op school?" vroeg ze nieuwsgierig. Ze keek even naar hem op een grinnikte. "And don't you dare to lie" zei ze er nog bij met een grijns. Ze leef Charlie aankijken want ja, toch vond ze dat heel leuk. Als hij hetzelfde zou vragen was haar antwoord makkelijk, want ze had nog geen andere jongens gezoend. Ze had een paar keer haar lovingtouch gebruikt verder niks. En dat kon geen kwaad, ze had geen verliefde guys achter haar aan rennen. "Heb je ook roommates?" vroeg ze. Ze moest even iets leuks hebben om over te praten. Haar roommates waren namelijk heel leuk. De drie A's.

tag: Charlie words: a bunch notes:--outfit:Jurkje&Hakken& Haren

Het gesprek had een beetje een vreemde wending genomen, en hij vond het maar niks dat ze zo triest was. Hij vroeg zich af of het aan hem lag, want als dat zo was, zou hij echt wel boos zijn op zichzelf hoor. Het feit dat ze echter wel nog lief tegen hem deed, beantwoordde zijn vraag wel grotendeels. Ze was alleszins niet boos op hem, dus misschien lag het toch wel aan iets anders. Charlie probeerde haar een beetje te troosten, met zowel woorden als door haar nog wat dichter tegen hem aan te trekken.

Het lukte wel om haar wat kalmer te krijgen, ze viel zelfs bijna in slaap met haar hoofd op zijn borst. Het werkte voor hem ook wel kalmerend, al zag hij liever dat ze weer begon te lachen en dat ze gewoon weer vrolijk was. De ideale gelegenheid bood zich dan ook aan, en hij vroeg haar om te glimlachen voor hem. Iets wat ze uiteindelijk ook wel deed. Zijn hart maakte weer een sprongetje, zeker toen hij haar woorden nog eens aanhoorde.

De kus die er op volgde, had hem weer helemaal van de wereld geblazen. Waarom kon ze het zo goed? Eerlijk, nog even en hij zou er verslaafd aan zijn hoor. Voor hem mocht dit nog wat langer duren hoor. Uiteindelijk was zij degene die het stopte, maar gelukkig bleef ze heel dichtbij. Haar voorhoofd leunde tegen het zijne, en gelukzalig keek hij in haar blauwe ogen. Haar glimlach stond ook terug op haar gezicht, iets wat hem wel blij maakte.

Lorise verplaatste haar hoofd naar zijn hals, en afwezig begon hij met het topje van zijn vinger cirkeltjes op haar schouder te tekenen. "Heb je al eens een ander meisje gekust hier op school?" Vroeg ze ineens nieuwsgierig. Grinnikend keek ze hem aan. De vraag overviel hem wel, het kwam ook zo uit het niets. "And don't you dare to lie" Vervolgde ze met diezelfde grijns. Kort dacht hij na over zijn antwoord, want het lag wel wat ingewikkeld ofzo?

"Well, ja en nee? De ene was wasted en zag me aan voor haar vriendje. Die heb ik niet terug gekust, trouwens", Vertelde hij eerlijk, terwijl hij er aan terugdacht. Geen al te fijne herinneringen aan die nacht tho. "En die andere, we waren een soort van aan het vechten, en ze gebruikte het om me af te leiden?" Zei hij, en het klonk vast heel vaag. Dat was het trouwens nog steeds voor hem ook. "Jij dan?" Kaatste hij toen terug, opnieuw voelde hij een klein gevoel van jaloezie. Mweh, stomme emoties ook.

Het vragenuurtje leek maar door te gaan. "Heb je ook roommates?" Vroeg ze, en hij keek haar even met een opgelucht grijnsje aan. "Bij de Engel, gelukkig niet nee", Grinnikte hij, terwijl hij even huiverde bij het idee. Misschien rare woordkeuze ook, maar hij geloofde niet in God, dus waarom zou hij die aanroepen? Hij hield het maar bij zijn Engelen. "Dat zou toch maar voor problemen zorgen", Vervolgde hij, denkend aan hoe hij eigenlijk in werkelijkheid tegen mensen deed. Op een eiland vol mutanten maakte je best geen vijanden, maar hij kon er niet aan doen dat hij was wie hij was? "Jij wel dan?" Vroeg hij nieuwsgierig. Het was vreemd, maar alles wat ze vertelde, was zo interessant.. Hoe meer hij wist van haar, hoe blijer hij werd? Ok, trip lekker verder Charlie.

Isn't she lovely, Isn't she wonderful?♥

Gelukkig werd Lorise weer wat vrolijker. Ze had toch even in een soort dipje gezeten bij het doornemen van de situatie. Ze moest eruit komen van zichzelf en het lukte met wat troost van Charlie. Ze verplaatst van staan naar terug, liggen op de loungebank. Knuffels en kusjes volgden zoals liefde dat deed. Alles was zo relaxed nu ze haar verdriet wegpropte. Dat was beter, live the moment. Charlie had haar gevraagd om weer te gaan glimlachen, daar kon ze geen nee tegen zeggen. En het was niet moeilijk. Ze keek Charlie aan, ogen waar ze geen genoeg van kon krijgen maar een persoon die ze nog namwelijks kende. Ze wou meer over hem weten, dus een aantal vragen konden geen kwaad right? Voor de lol vroeg ze even of hij al andere meisjes had gekust op school. Hij leek een tikkeltje geschrokken dus hij had wel een meisje gekust, sowiso eentje. "Well, ja en nee? De ene was wasted en zag me aan voor haar vriendje. Die heb ik niet terug gekust, trouwens" zei hij, oeh nasty. Dat had Lorise ook wel eens gehad. "Oh gosh" zei ze en keek hem grinnikend aan.

Dit was wel vermakelijk tho. Hij had de ene gezegd dus er kwam nog een andere. "En die andere, we waren een soort van aan het vechten, en ze gebruikte het om me af te leiden?" zei hij en hij leek een beetje in de war. Ja dat was Lorise ook nu. Ze keek hem vragend aan. Wie kust iemand nou midden in een gevecht. Goede afleidingstechniek tho. Ze maakte zich eigenlijk geen zorgen over de meisjes die hij had gekust, of de meisjes die hem hadden gekust. Lorise had hem gekust met invloed van eyecatch, die kus zou hij waarschijnlijk als onvergetelijk beschrijven. Maar een tikkeltje jaloersie was er wel. "Dat is vaag, misschien vond ze je stiekem toch wel leuk. Dat begrijp ik wel. Hoe heette ze?" zei ze met een grijnsje. Waarom ze vroeg hoe het meisje heette vond ze raar maar toch misschien zou ze haar wel eens tegenkomen. Ze moest hem wel even een kus geven dus dat deed ze. Beat that andere meisjes die Charlie gekust hadden. "Jij dan?" vroeg hij, zoals verwacht. "Alleen jou" zei ze en keek hem lief aan. "Ik kus geen jongens als ik wasted, of aan het vechten ben.. Alleen als ik die jongen leuk vind." Dat 'of aan het vechten ben' kwam er nog met een verwaring uit. "En ik ben ook niet van plan om iemand anders een kus te geven Charlie" zei ze geruststellend naar hem toe. Alweer gaf ze hem een kusje.

Lorise vroeg toen naar roommates. Hij keek haar met een grijnsje aan. "Bij de Engel, gelukkig niet nee" zei hij, ja ze had al het idee gekregen dat jongens liever niet iemand hadden om een kamer mee te delen. Maar eventjes, bij de engel? dat had ze nog nooit gehoord. Ze vond het wel leuk klinken.. "Dat zou toch maar voor problemen zorgen" zei Charlie. "Ik denk dat roommates bij jongens minder gewenst zijn dan bij meisjes." zei ze met een glimlachje. Tja, zoals hij eruit zag.. Een roommate had vast niet een rij wanhopige kwijlende meisjes gewardeerd. Lorise grinnikte van dat plaatje in haar hoofd. Ooh maar hopen dat Lorise dat niet ging krijgen. Niet dat ze van plan was om haar eyecatch te gaan gebruiken op iemand in school, nee dat echt niet. Maar de LovingTouch kon ook wel wat doen. Niet meteen gevoelens maar wel intresse. "Jij wel dan?" vroeg hij en vrolijk knikte ze haar hoofd. "Ja, drie. Ze zijn allemaal aardig en hun namen beginnen allemaal met de A." zei ze en lachte daarom. Ze vond het gewoon grappig. "Annabel, Arianna en Adelyn" zei ze met een glimlach. Adelyn was blind maar dat maakte haar niet minder speciaal. Lorise vond een band hebben met haar kamergenoten een big deal.

tag: Charlie words: a bunch notes:--outfit:Jurkje&Hakken& Haren

Dat ze terug vrolijker was, was voor hem een hele opluchting. Hij wou niet dat ze sad was, daar was ze veel te lief voor. Ze verdiende het niet om triest te zijn hoor. Gelukkig was hij nog een soort van bron van entertainment voor haar. De vragen die ze stelde, zorgden alleszins wel voor genoeg afleiding van waar ze ook aan dacht daarnet. Het waren wel weer originele, onverwachte vragen, iets waar ze blijkbaar wel vaker mee kwam. Haar spelletje van daarnet was ook nogal origineel geweest, vond hij zelf dan.

De antwoorden waren waarschijnlijk even origineel en onverwacht als de vraag zelf. Het was vreemd om het te bekennen, hij had er anders met nog niemand over gepraat. Zelfs niet met Amber zelf, die sowieso niet meer wist wat ze gedaan had in haar half dronken slaap. Lorise keek hem met een grijns aan, en een vage hint van herkenning zat in haar ogen. "Oh gosh" Zei ze grinnikend, en hij lachte ook heel even. "I know. Terrible mistake", Zei hij dramatisch, waarna hij opnieuw in de lach schoot.

Niet dat die twee kussen ook maar iets van betekenis voor hem hadden. Het waren kleine ongemakken, dat was alles. Hij kuste sowieso niet om iemand lief te hebben, dat deed hij echt nooit. Behalve bij haar dan.. Hij besefte dat die kus daarnet in de bibliotheek de eerste ooit was geweest waar er ook maar iets van liefdevolle gevoelens achter had gezeten..

"Dat is vaag, misschien vond ze je stiekem toch wel leuk. Dat begrijp ik wel. Hoe heette ze?" Reageerde ze op zijn tweede bekentenis. Charlie keek haar even gruwend aan. "Please, zeg dat niet. Als zij mij leuk vind, dan zwem ik morgen nog van dit eiland weg", Zei hij, terwijl hij nog eens rilde. "Ik weet haar naam niet eens. Die andere heette Amber, maar ik hoop dat ik die ook nooit meer moet zien", Vertelde hij. Ineens, alsof ze hem terug wou claimen nadat hij het verteld had, gaf ze hem een kus, en hij kuste haar maar al te graag terug.

Djeezes fuck, vanwaar ineens al die woorden? Normaal praatte hij nooit zoveel hoor. Daarom besloot hij om de vraag terug te stellen, zodat zij eens kon praten in plaats van hij. Ergens was hij wel benieuwd naar het antwoord, al hoopte hij langs de andere kant dat het een antwoord zou zijn dat hem niet zou kwetsen. "Alleen jou" Zei ze, en meteen schoot er een gelukkige glimlach om zijn lippen.

"Ik kus geen jongens als ik wasted, of aan het vechten ben.. Alleen als ik die jongen leuk vind. En ik ben ook niet van plan om iemand anders een kus te geven Charlie" Vervolgde ze geruststellend, waarna er nog een kusje volgde. "Ik ben zelf ook nog altijd confused erover to be honest.. Eerst stond ze me met een vork te bedreigen en het volgende moment.. Maar ja, het werkte wel", Vertelde hij, in de hoop dat hij het zo een beetje duidelijker zou maken. "En je hebt geen idee hoe blij je me maakt met die woorden", Zei hij toen zachtjes, waarna hij haar liefdevol aan keek.

Toen vroeg ze hem of hij een roommate had. Gelukkig voor eender wie die roommate dan zou zijn, bestond die niet. Want hij wist van zichzelf dat die roommate dan een harde tijd tegemoet ging. "Ik denk dat roommates bij jongens minder gewenst zijn dan bij meisjes." Zei ze glimlachend, en hij knikte instemmend. "Ik denk trouwens niet dat iemand het zo lang kan uithouden bij mij", Merkte hij op, terwijl hij even zijn hand door zijn warrige haar haalde.

De vraag keerde naar haar terug, en ze knikte vrolijk. "Ja, drie. Ze zijn allemaal aardig en hun namen beginnen allemaal met de A." Vertelde ze, waarna ze de namen op somde. Wow, 3 roommates? Wat een drukte.. Daarin zou hij het niet overleven hoor. "Moest je ooit even genoeg van ze hebben, of nou ja, van de drukte.. Je mag altijd naar mijn kamer komen?" Stelde hij glimlachend voor. Smooth hoor Charlie, heel smooth.

Isn't she lovely, Isn't she wonderful?♥

Lorise, vond kletsen leuk. Dingen weten over anderen en dingen vertellen over haarzelf vond ze gezellig. Met Charlie vond ze dat ook zeer leuk. Ze vond zelf dat ze wel een leuke vraag had gesteld. Over meisje kussen hier op school. Het was hem overkomen maar het was blijkbaar niet wat hij had gewild. Ze reageerde grinnikend op het eerte geval dat hij vertelde. "I know. Terrible mistake" zei hij en dat maakte Lorise lachen. Te leuk, echt te leuk. Gelukkig keek ze naar Charlie. Zijn vorige zoenervaring waren ongewenst geweest en niet onder zijn invloed. En hier zat ze dan, daarom te lachen. Terwijl hij misschien precies hetzelfde over een ander mee ging praten. Ze hoopte maar van niet. Weg, domme gedachtes weg ermee.

Toen ze bij het andere geval kwamen had hij trouwens niet gezegd dat hij haar niet terug had gekust. Betekende dat iets? Alnog, aan het vechten, en dan overgaan naar een kus? het klonk ernaar dat het zogenaamde meisje in het gevecht, zo onder de intruk was van Charlie dat ze hem wel moest zoenen. Lorise was ook wel heel erg onder de indruk van Charlie maar ze had het toch beter aangepakt dan haar tho. Want tja.. Charlie kuste haar lekker wel graag terug. Ja, doen alsof het geen mutatie was deed haar ook wel goed. Weer volhouden, het is geen mutatie het is echt liefde. "Please, zeg dat niet. Als zij mij leuk vind, dan zwem ik morgen nog van dit eiland weg" zei hij en toen ze had gezegd dat ze Charlie misschien leuk vond. Lorise moest lachen om hoe hij dat meisje niet-leuk vond. Maar Charlie die wegzwom, dat was geen leuke gedachte. "Als jij wegzwemt dan zwem ik met je mee" zei ze lief en maakte ook wat lief oogcontact. "Ik weet haar naam niet eens. Die andere heette Amber, maar ik hoop dat ik die ook nooit meer moet zien". Mooizo dacht ze, gosh, een beetje jaloersie werd wel meer.

Charlie vroeg haar of ze jongens had gezoend hier. Simpel, nee. Maar dat kwam eruit in hele lieve woorden. "Ik ben zelf ook nog altijd confused erover to be honest.. Eerst stond ze me met een vork te bedreigen en het volgende moment.. Maar ja, het werkte wel" vertelde hij, ze schrok een beetje. What? ze had hem bedreigd met een vork en de kus werkte? Waarvoor? oh jaa, vergeten het ging om afleiding. Ze stelde zichzelf wel weer gerust met het 'wegzwemmen' verhaal. "En je hebt geen idee hoe blij je me maakt met die woorden" zei hij met een liefdevolle blik. Beter dan dat bestond niet. Ze wou eigenlijk niet verder praten over het vork meisje en ze beantwoorde zijn woorden door even lief tegen hem aan te kruipen. Ze zuchtte gelukzalig. Lorise begon over roommates kwam ze erachter dat Charlie geen roomies had en dat hij dat ook helemaal niet wou. Dat begreep ze wel, een beetje. Lorise was blij met haar roomies. De drie A's. Zelf moest ze er wel om lachen. "Moest je ooit even genoeg van ze hebben, of nou ja, van de drukte.. Je mag altijd naar mijn kamer komen?". Stelde hij voor, met een glimlach. Ooowh dit ging ze onthouden. Ook al was hij onder invloed van haar eye-. Nee volhouden dat er geen mutatie is. Het was echt, en ze ging dit onthouden. Een brede glimlach vormde op haar lippen. "Altijd?" vroeg ze en keek Charlie een tikkeltje ondeugend aan. Ze kwam met haar gezicht dichtbij de zijne en keek hem diep in zijn ogen. Zoals terug in de bieb aaide ze zacht over haar kaak.

tag: Charlie words: a bunch notes:--outfit:Jurkje&Hakken& Haren

Sommige dingen waren niet voor herhaling vatbaar. Zoals dat ding met het meisje uit de kantine. Het liefst kwam hij haar helemaal nooit meer tegen, maar daar dacht zij anders over. Ze had hem zelfs nog vereerd met een bezoekje een paar dagen na het incident, maar hij kon het zich niet meer helemaal herinneren. Daarom bande hij het maar snel weer uit zijn hoofd, om terug op Lorise te focussen. Want ja, Lorise was zoveel belangrijker dan het naamloze geval dat dacht dat ze speciaal was.

Even maakte ze de suggestie dat ze hem misschien wel leuk vond, maar daar wou hij niet eens aan denken. Echt hoor, hij zou wegzwemmen van hier. Het zou hem niet eens kunnen schelen als hij onderweg opgevreten werd door een haai of verdronk. Ze leek er echter niet zo gelukkig mee, met zijn ontsnappingsplan. "Als jij wegzwemt dan zwem ik met je mee" Zei ze, waarna ze hem weer lief aan keek. Mweh, het ging iedere keer weer recht door zijn hart hoor.

Haar stem was zo fijn om naar te luisteren. De muziek, die nog steeds speelde, hoorde hij al lang niet meer. Nee, zijn hele wereld draaide nu om haar, en er was niks anders meer buiten deze kelder. Het hele onderwerp was voor hem nu wel afgerond. Hij wou er niet meer over praten, wou alles zo snel mogelijk gewoon weer vergeten. Zo belangrijk was het namelijk niet voor hem.

Gelukkig kwam ze zelf met een nieuw onderwerp: roommates. Hij kwam er achter dat zij er maar liefst 3 had, en hij was blij dat niemand hem zoiets liet ondergaan. Als ze graag nog een beetje eiland overhielden na een week, dan was het maar beter dat hij alleen bleef. Hij had dan wel een kamer met 2 bedden, maar tot nu toe was hij gespaard gebleven van iemand die dat bed kwam claimen als het zijne.

Dat gaf hem de perfecte gelegenheid om haar uit te nodigen op zijn kamer. Er zou daar ook niemand zijn om hen te storen.. "Altijd?" Vroeg ze met een ondeugende blik. Charlie grinnikte even. Ze kwam weer dichterbij en keek hem betoverend diep in de ogen, waarna ze weer over zijn kaak aaide. "Altijd", Herhaalde hij, waarna hij haar eerst weer lief een kusje gaf, om dan weer met meer overtuiging zijn lippen op de hare te drukken, net zoals in de bibliotheek even geleden.

Maargoed, nu was het zijn beurt om een vraag te stellen, want ja, hij was geïnteresseerd in haar en hoe meer hij van haar wist, hoe fijner hij het vond. Met een beetje moeite maakte hij zich weer van haar los, en hij nam haar hand vast in de zijne, om er afwezig met zijn duim over te wrijven. "Vertel me eens iets over je ouders", Vroeg hij nieuwsgierig, terwijl hij haar snel nog een kusje op haar neus gaf, om daarna weer makkelijk achterover te leunen in de kussens.