No, i'm not stealing from you.. really I don't

Hard smeet Grace haar tas in een hoekje en smeet ze de deur achter haar dicht, fucking leraren. Ze was eerder de les uitgestuurd omdat ze de leraar aan het pesten was met haar mutatie, door wat vliegen om haar hoofd te laten vliegen en haar dood te irriteren. Sorry, had ze maar geen ontzettend saaie les moeten geven en Grace moeten commanderen om op te letten, want dan ging Grace ook vervelend doen. Hier ging ze nog wel wat over te horen krijgen maar het boeide echt niet, laat ze maar komen. Grace had nog veel meer trucjes om mensen te irriteren, so bring it on. Ze liet zichzelf op haar bed neerploffen en gromde even diep om haar irritatie eruit te gooien. Vrijwel meteen kwam de grote vrouwtjes spin in haar kamer al over haar heen gekropen, ze klom haar hand op en liep via haar arm haar haar borst toe. "Hallo daar, jij wel een leuke dag gehad hier?" Vroeg Grace al wist ze het antwoord al wel. Natuurlijk niet, er was geen hol te beleven hier. Voor Grace niet en dus voor een spin al zeker niet. Nu konden ze wel weer doen, durven of de waarheid spelen maar deze eigenwijze spin hier leek de regels van het spel maar niet te snappen, gezien Grace alle opdrachten moest doen en ze mocht de spin niets vragen. Bovendien vond Grace de opdrachten die de spin haar gaf niet echt zo heel erg leuk, het bedierf haar reputatie. Maar goed, Grace had haar lesje nu wel geleerd, doe nooit doen, durven of de waarheid met een spin. Plotseling kwam er een idee in haar op en keek ze de spin aan. "Sorry darling maar ik ga je weer eventjes alleen laten," Zei ze nu tegen de spin en ze kon de teleurstelling van de spin merken. Ze was net zo blij geweest dat Grace terug was gekomen, ging ze weer weg. Aaawh, dat vond Grace er te lief van het diertje. "Ik ben niet lang weg, dat beloof ik." Zei ze vriendelijk tegen de spin waarnaar ze haar zachtjes neerzette op de rand van het bed en ze zelf opstond. Nu ze toch wat eerder weggestuurd was, hoe groot was de kans dan dat Charlie in zijn kamer was? Ja, ze was al een beetje op onderzoek uit gegaan naar zijn naam, ze had haar lieve vliegen gevraagd dit uit te zoeken en die hadden het voor haar gevonden. Charlie, hij had nog wel een paar keer door haar hoofd heen gespookt, maar dan eigenlijk vooral zijn dolken want eerlijk gezegd, vond ze die wel heel cool. Daarbij kon Grace de nieuwsgierigheid naar zijn andere mutatie waar hij niet over mocht praten niet onderdrukken. Ze liep de deur weer uit en zachtjes liep ze door de gangen heen richting de kamers van de jongens. Wanneer er een vlieg langs haar heen vloog vroeg ze die eventjes waar zijn slaapkamer zou zijn en die ging dan ook meteen op onderzoek uit. Grace ging wat totaal onopvallend tegen de muur staan voor mocht er iemand langskomen en zich afvragen wat ze hier deed. Al snel kwam de vlieg terug en liep ze achter het diertje aan naar zijn kamer toe, het was echt zo handig om insecten als vrienden te hebben. Ze maakte zachtjes de deur open en sloop stilletjes naar binnen. Gelukkig, hij was er niet, maar ze moest wel snel zijn want heel lang zou het niet duren voordat de rest ook vrij zou zijn, gokte ze. Ze wist eigenlijk niet hoe veel tijd ze nog op haar eigen kamer had lopen verdoen dus wist ze ook niet hoeveel tijd ze nu nog had, voor als het natuurlijk het geval was dat hij meteen naar zijn kamer zou komen. Ze liep langs zijn bureau en langs zijn bed, ze onderzocht alles goed met haar ogen. Waar zouden die dolken liggen? Ze hoorde al stemmen op de gang en eventjes gleden haar ogen naar de deur die ze achter haar had dicht gedaan. Al snel ging ze wel verder met zoeken en met succes, ze vond de dolken. Zachtjes pakte ze de dolken op en wanneer ze de deur hoorde open gaan draaide ze zichzelf zo snel mogelijk om en hield de twee dolken achter haar rug. Ze wist ze nog eventjes snel achter bij haar broek in de stoppen en haar shirt eroverheen te gooien voordat hij haar zag. Ze stond daar nu met een klein geniepig glimlachje naar de jongen te kijken. "Heee," Zei ze nu een tikje vrolijk, helemaal gefaked dus maar dat maakte niet uit. Zolang hij niets door zou hebben was het prima..

(&Charlie)

Zoals ze al wel verwachtte keek hij haar gewoon met een kille blik aan en oh serieus, als blikken konden doden lag ze nu levenloos op de grond, ze maakte geen grapje. Ergens vond ze het wel heel grappig, en dit liet ze ook merken bij de zogenaamde vrolijke grijns op haar gezicht. Yes, dit ging weer wat worden hoor en Grace zou gewoon zichzelf weer niet laten kennen. Ze had er nu alweer zin in om hem weer eens flink dwars te gaan zitten en ze gokte zo dat dat nu niet moeilijk ging worden. "Ik geef je 5 seconden om op te rotten, daarna help ik je een handje en kunnen ze iemand gaan zoeken die je terug in elkaar zet nadat ik klaar met je ben" Gromde hij zowat waarbij ze woede in stem zeker wel te horen was. Grace gooide nu gespeeld haar handen in de lucht zoals een cowboy deed wanneer een andere cowboy 'handen omhoog of ik schiet' zei terwijl die onder schot stond, alleen stond Grace nu niet onder schot. Ze had bovendien zelfs zijn super gave lichtgevende dolken in haar bezit. Nu nee, bij haar was het niet zo heel erg gemeend. "Oh shit, nu ben ik bang." Zei ze even sarcastisch met een grijns op haar gezicht, yeaa, not really. "Het is trouwens wel een beetje heel moeilijk om iemand te vinden die iemand in elkaar kan zetten wanneer diegene in stukjes ligt, die is dan namelijk dood." Zei Grace nu om eventjes slim te zijn op wat hij daarnet zei. "Of, het duurt in ieder geval niet lang." Zei ze daarnaar want, oke, je hoefde niet meteen in een klap dood te zijn. Eerst moest je nog een beetje doodbloeden. Hij leek eventjes naar haar handen te kijken die ze voordat hij het kon zien al snel leeg had gemaakt door de dolken achter bij haar broek in te stoppen, in de hoop dat hij daar niet zo snel zou kijken, al vroeg ze zich dit wel af. Hij sloeg ineens de deur dicht en eventjes trok Grace haar wenkbrauw op, oh oh, wat moest dat nu betekenen? Had hij zich bedacht en liet hij haar nu niet meer gaan? "Ik heb me bedacht" Zei hij nu waarschuwend met een scherpe stem, iets wat leek bij Grace geen indruk te wekken. Ze keek hem nog steeds met diezelfde grijns aan. "Wat was je van plan ermee te doen? Jezelf doden zodat ik het niet meer hoef te doen?" Vroeg hij nu boos waarbij hij zijn armen over elkaar heen legde. Grace begon nu zachtjes een beetje te lachen waarnaar ze haar hoofd schudde. He, jammer, hij had het door van de dolken. "Nee hoor, ik kan toch niet mijn geliefde vrienden achterlaten? Een godin pleegt geen zelfmoord, dat zou namelijk wel een beetje egoïstisch zijn." Zei ze nu terug tegen hem waarbij ze al wel duidelijk maakte dat ze niet van plan was zichzelf over te geven. Ze maakte dan ook nog helemaal geen aanstalten om de dolken terug te geven want waarom zou ze? Hij mocht er wel echt wat meer voor doen als hij zijn dolken terug wilde..

"Op een eiland vol mutanten weet je nooit" Beet hij terug en ze haalde eventjes haar schouders op, daar kon hij best wel gelijk. Soms vergat Grace wel eens dat iedereen een mutant was op het eiland en dat er nogal vreemde mutaties tussen konden zitten. Al was misschien de mogelijkheid om andere mensen te redden van de dood een minder vreemde mutatie dan die van haar zelf, ze gokte dat die eerder voor vreemd aangezien zou worden. Hij keek haar vol haat aan en ergens vond Grace dit alleen maar leuk, ze hield er wel van gehaat te worden door mensen. Ze had toch een heel groot koninkrijk van insecten die van haar hielden, daar hoefde ze geen rijk aan mensen bij. "Al hoop ik dat er niemand in de buurt is die jou nog kan fixen" Vervolgde hij op diezelfde scherpe toon als hij net sprak en het was ontzettend duidelijk dat hij zijn dagje niet had, wat het voor Grace makkelijker zou maken om hem tot waanzin te drijven. "Nou, nou, Charlie," Zei ze kort waarbij ze meteen ook verraadde dat ze zijn naam al gevonden had en had onthouden. "Je weet wat ze zeggen over haat, toch? Dit komt vaak voort uit liefde, dus probeer het maar niet te ontkennen." Zei ze nu wat uitdagend terug tegen hem, benieuwd hoe hij zich hieruit ging redden. Op de manier waarop ze hem nu insloot, hij eigenlijk geen uitweg had op de woorden die ze net had uitgesproken. Die haat was niet in Grace haar ogen te zien, dus hij kon het ook niet tegen haar gebruiken. Nee, Grace was nu helemaal in control, en dat zou ze nu ook wel even blijven gokte ze. Zolang hij maar degene was die boos was en zij niet was het helemaal goed. Hij had de deur dichtgegooid en was tussen haar en de deur in gaan staan zodat enige poging op ontsnappen ook niet meer mogelijk was. Nu kon ze het wel gewoon proberen maar dan zou ze gepakt worden, zeker, en gezien hij al had laten zien dat hij een betere vechter was wilde ze dit niet riskeren. Ze was niet dom, misschien een heel klein beetje gezien ze hem uitdaagde en hij al razend was, maar zo dom was ze niet. Ze had bovendien zijn dolken. Na haar laatste woorden nam hij diep adem en probeerde hij zichzelf duidelijk te kalmeren. Ging dat lukken was alleen nog de vraag. "Je riskeert je eigen leven door ze aan te raken, en ik ben niet degene die het zal nemen als je niet gewoon doet wat ik zeg" Zei hij waarbij hij al wat zichzelf al wist iets beter te beheersen. Ze keek hem eigenwijs aan met haar ijsblauwe ogen en stiekem ook een tikje uitdagend. Ergens dacht ze niet dat hij het zou kunnen maar daar legde ze natuurlijk niet te veel hoop op, ze moest niet roekeloos gaan doen door te denken dat hij het niet ging doen terwijl hij het misschien toch wel echt ging doen. "Haal het ook maar niet in je hoofd om te proberen om ze te activeren, dan maak je het alleen maar erger" Vervolgde hij waarbij hij zijn armen van elkaar hield en dichter bij haar ging staan. Twee keer liet ze snel haar wenkbrauw optrekken, uitdagend, waarnaar ze een dolk pakte achter bij haar broek vandaan. De andere hield ze er nog maar even voor mocht hij deze afpakken en ze de kans kon krijgen om weg te rennen met de ander. Ze ging niet met lege handen terug naar haar kamer, dan was een wel genoeg. "Dus geef ze nu gewoon terug en ga weg, dan laat ik je zonder botbreuken gaan" Zei hij kil terwijl hij haar met een donkere blik aankeek. Ze hield nu de dolk omhoog. "Deze bedoel je?" Vroeg ze nu waarnaar ze al zocht naar een ontsnapping. Ze begon nu een beetje om hem heen te cirkelen om misschien iets dichter bij de deur te komen. Ze schudde eventjes haar hoofd. "Neehh, ik dacht het niet." Zei ze nu waarnaar ze heel snel begon te rennen naar de deur en al hard begon te trekken aan de deur klink om te deur open te smijten..

Ze wist toch weer een geamuseerde blik op zijn gezicht te laten verschijnen met haar hele opmerking over haar en liefde, wat het eigenlijk best wel dicht bij elkaar lag, en dat hij het niet meer hoefde te ontkennen. Tja, was er eigenlijk nog veel wat hij hier tegenin kon brengen? "Liefde? Please. Daar doe ik niet aan mee. Ik haat jou omdat ik je haat, zoek er niks meer achter" Zei hij koeltjes terug maar Grace hield die grijns op haar gezicht gewoon erop staan, omdat het nog steeds wel erg grappig vond. Hij hele reactie maakte dat ze stuk ging van het lachen van binnen. "Je mag het best toegeven hoor, je hoeft je niet zo te blijven verdedigen. Je mag er gewoon eerlijk voor uit komen en dan zal ik doen alsof ik het no big deal is allemaal, ik zal je niet uitlachen." Zei ze nu met een lieve glimlach waarnaar die toch ook al snel veranderde in een nadenkend gezicht. "Of nee, toch niet, dat doe ik dan denk ik wel." Zei ze tenslotte met weer die grijns op haar gezicht. Serieus, ze kon dit de hele dag doen, of hij het nou leuk vond of niet, liever niet natuurlijk. Ze wilde hem graag een beetje pissed maken, want dat was wat ze deed, mensen dwars zitten en irriteren waardoor ze uiteindelijk helemaal gestoord werden van haar. De reden waarom ze dit nu allemaal deed? Waarom ze wilde dat iedereen haar een gestoord mens word en van haar gingen walgen? Omdat dit altijd al zo geweest was en Grace stiekem gewoon niet van verandering hield, ze kon er niet goed tegen. Al haar hele leven was ze uitgemaakt voor gestoord, gek, vies, goor en een freak, net zoals insecten. Dit was dit wat er van haar geworden was, en ze had hier heen probleem mee, ze hield ervan. Al snel was de situatie alweer een stuk serieuzer geworden en ging het om de dolken die Grace niet van plan was om af te geven, ze zou het niet doen en ze was haar hele ontsnapping al aan het plannen. Ze begon in een ronde beweging om Charlie heen te lopen om zo wat dichter bij de deur te komen zodat ze meer kans had om te ontsnappen. Hij keek haar met een moordende blik aan tot ze op een gegeven moment zei dat ze dat niet ging doen en naar de deur toe sprintte. Al was het jammer genoeg zo dat wanneer ze eenmaal de deur klink had vast gegrepen ze voelde hoe hij haar pols had vastgegrepen. Ze werd al snel fel achteruit getrokken en het voelde bijna alsof haar arm uit de kom getrokken werd waardoor ze snel de deurklink los liet. Heel kort klonk er een kreun uit haar mond doordat ze eventjes echt dacht dat hij haar arm uit de kom had getrokken, zo voelde het namelijk en als je het haar na zou vragen zou ze zeggen dat het ook zo was en dat die gewoon heel snel er alweer in gedrukt werd door zijn handen die beide haar schouders vast grepen. Hij schopte hard met de top van zijn voet in haar knieholte waardoor ze niet veel anders kon doen dan neervallen op haar knieën. Oke, dat deed ook echt zeer en ze moest haar kiezen flink om elkaar zette om niet te gaan schreeuwen, want dat gunde ze hem niet, ze zou zichzelf niet laten kennen. Pijn, welke pijn? Ze voelde het wel, zeker wel, heel erg zelfs. Maar ze liet het hem niet merken in haar gezicht. Wanneer hij voor haar ging staan terwijl zij daar op haar knieën zat keek zij hem nu met een woedende blik aan, weg grijns, woede was nu in haar blik af te lezen. ”Inderdaad.. Ik dacht het niet" Zei hij nu waarnaar hij vrijwel gelijk zijn vuist hard tegen haar kaak aan sloeg, iets wat ze eerlijk gezegd niet helemaal zag aankomen. Ze veerde mee met de klap en die ze kreeg tegen haar kaak en boog ze zichzelf naar de grond toe waarbij ze met haar handen haar gezicht even bedekte. Auw, dat deed fucking veel zeer. Ze bromde eventjes van de pijn die ze voelde van de klap waarnaar ze zichzelf herstelde door eventjes met haar kaken te bewegen. Ze liet zichzelf nu helemaal op de grond vallen en bleef haar gezicht nog eventjes verborgen houden. Nu begon haar kleine act, waarbij ze probeerde hem te doen geloven dat ze zowat dood ging van de pijn, maar stiekem gewoon haar ontsnapping weer aan het plannen was. Stilletjes ging ze eventjes anders liggen tot ze uiteindelijk haar handen voor haar gezicht weg hield. Ze trapte nu ineens lekker onverwachts omhoog met haar been. Boem voltreffer, precies op een plek die voor hem heel erg pijnlijk zou zijn en waardoor hij ongetwijfeld wel even zou moest bijkomen. Ja, Grace wist precies waar ze jongens moest raken en ze had er dan ook op gemikt. Snel kroop ze nu over de grond weg en probeerde ze langs hem heen naar de deur toe te krabbelen. Ze kwam nu heel vlug overeind en gaf hem nog een flinke trap na tegen zijn onderrug aan waarnaar ze de deur open trok en de gang op rende...

"In tegenstelling tot die stomme insecten van je ben ik dus niet verblind door je idiote 'oh hou van me ik ben een godin'-act" Zei hij sarcastisch terwijl hij eventjes naar haar knipoogde. Grace trok eventjes haar wenkbrauw op wanneer hij dit zei. Ze begon weer eventjes kort te lachen. "He, ja dat is ook alleen voor insecten, mensen hoeven helemaal niet van mij te houden, ik heb liever dat ze me verafschuwen, zoals ze toch altijd al gedaan hebben." Zei ze nu eerlijk met een grijnsje. De reden van haar hele gedrag werd hiermee ook meteen een beetje verraden, ze was het meisje geworden die iedereen vroeger voor ogen had gehad wanneer ze weer als kindje met haar insecten aan het spelen was. Het meisje die altijd in de modder zat met wormen, spinnen en pissebedden en wat nog wel meer. Ze had het al heel vroeg opgegeven met aardig doen tegen mensen omdat ze wist dat het hoe dan ook niet zou veranderen over hoe ze over haar dachten. Grace was in het begin een heel lief meisje geweest, serieus, ze deed geen vlieg kwaad en ze was altijd maar zo'n schatje geweest. Dit leek alleen nog steeds niet gewaardeerd te worden dus besloot ze maar degene te worden die iedereen altijd voor ogen had. Ze had er geen spijt van, zeker niet. Ze had haar insecten en dat was voor haar ruim genoeg, ze meende het was ze zei als ze geen mensen nodig had, dat het haar niet boeide was mensen over haar dachten. Alles wat telde, waren de insecten en ook alleen de insecten.

Haar grote ontsnappingspoging ging wel helemaal mis wanneer hij nog net snel genoeg haar pols wist te pakken om haar terug te trekken. Hij hield niet meer in zoals terug in de kantine, dat was duidelijk aan de manier waarop hij haar hardhandig op haar knieën wist te krijgen. Nu was de grijns van haar gezicht wel weg te krijgen want, damn, dat deed zeer. Nu had Grace ook nooit echt met iemand gevochten die hier ook echt goed in was, Grace was meestal beter in het uitdelen van trappen en klappen, en dat zegde al veel over haar vorige slachtoffers. Nee, die waren dus ook gewoon echt niet zo goed geweest. Nu was dat niet het geval dus mocht ze wel een beetje gaan uitkijken, geen roekeloze dingen meer doen, al vroeg ze zich af of dat nog mogelijk was met het feit dat ze zijn dolken had gestolen en die ook heel graag wilde meenemen. Nadat hij haar ook nog een flinke vuist tegen haar kaak aan had gegeven liet ze eindelijk een geluidje los dat wees op pijn, ondanks dat ze het probeerde nog in te houden. Naar de grond gedoken had ze zich laten vallen, klaar gemaakt om weer toe te slaan en hem een flinke trap gegeven naar zijn, je weet zelf. Ja, als vrouw zijn kon je maar beter slim zijn als je niet de sterkste was, dan maar een beetje vals spelen. Ook iets waar Grace gewoon goed in was, vals spelen, en ze deed dat ook heel graag. Ze zag hoe hij even wat in elkaar kromp zoals ze wel had verwacht, het was altijd de reactie wanneer er zo'n trap werd uitgedeeld, daar kon gewoon geen enkele jongen tegen. Grace was inmiddels als langs hem heen gekropen en overeind gekrabbeld om vervolgens zijn kamer uit te rennen. Ze liep eerst nog eventjes wat rustig en keek ze achterom maar wanneer ze hem achter haar aan zag komen begon ze ook te sprinten. Mutanten die in de weg stonden werden gewoon grofweg aan de kant geduwd zodat ze er door kon en weg kon rennen van Charlie, die toch wel verdomd snel was. Nu werd Grace ook meer vertraagd door mensen in de gang, degene die zij aan de kant duwde waren immers al aan de kant voor hij eraan kwam. Wanneer hij haar begon in te halen verminderde hij geen snelheid en voor ze het wist had hij zijn armen om haar middel geslagen en vielen ze allebei hard neer op de grond. Even had Grace het moeilijk met het vinden van adem en zoog ze snel wat lucht op waarnaar ze kort weer kreunde van pijn. Dat zou ze de volgende dag wel voelen, zeker weten. Ze krabbelde al snel een beetje overeind maar dit deed hij ook en om het allemaal nog eventjes wat pijnlijk te maken gaf hij haar een knietje in haar maag. Hard begon Grace nu te kuchen en ze voelde hoe ze ineens helemaal niet lekker werd door die knie in haar maag. Simpel werd ze nu omgedraaid door hem waarbij ze natuurlijk wel probeerde tegen te stribbelen maar het had geen effect. Hij hield haar handen bij een op haar rug terwijl Grace nog steeds zocht naar een manier om van dat misselijke gevoel af te komen in haar maag. Ze gromde eventjes luid om hem te laten weten dat ze het totaal niet leuk vond, maar dan ook echt niet. "Wist je dat ze vroeger de handen van een dief af hakten, zodat die niet meer kon stelen?" Gromde hij nu na hijgend van de sprint die ze beide getrokken hadden. Zelf was ze ook behoorlijk aan het hijgen, ze moest ook echt eens een keer gaan werken aan haar conditie, want die stond echt op nul. Ze was nu al helemaal bek af, alleen hier van al. "Als je ze nu teruggeeft, hou ik het bij een vinger" Vervolgde hij kil waarbij hij wat vooroverboog en haar arm omhoog trok wat voor een zeer pijnlijke spanning zorgde. Ze nam diep adem en probeerde het kreunen en brommen tegen te houden maar wanneer het te lang door ging kon ze dat gewoon niet meer. Ze liet haar adem los en kneep haar ogen eventjes dicht. "Dus, wat wordt het?" Vroeg hij ten slotte nog. "Oke, oke, ik geef op." Zei ze nu hijgend terwijl ze de spanning van haar lichaam afhaalde en zichzelf wat liet ontspannen. Ghehe, hij moest eens weten wat voor een goede leugenaar ze was. "Pak ze dan, en laat me dan gewoon los, wil je?" Zei ze nu brutaal met een harde toon, waarbij ze er wat teleurstelling in plaatste. Het boeide haar toch niet dat ze nu gewoon hard in zijn gezicht stond te liegen, het boeide haar niet als hij haar een leugenaar zou noemen, dat boeide haar de eerste keer al niet. Hij mocht wel weten dat ze niet te vertrouwen was op haar woord, zo was Grace niet. Ze zei deze dingen alleen om te krijgen wat ze wilde, haar zin. Niet omdat deze woorden enige betekenis hadden voor haar, ze spuugde erop. Ze stond ook al klaar om uit te halen zodra hij ook maar haar handen een beetje de vrijheid gaf. Ze stond al klaar om zich ineens om te draaien en hem een effectieve por te geven in zijn strot zodat hij voor een moment niet zou kunnen ademen. Ze stond al klaar om daarnaar op hem te gaan springen om hem bij zijn keel te grijpen en deze dicht te knijpen. Niet om hem te vermoorden, maar om te laten weten dat Grace uit eindelijk toch wel kreeg wat ze wilde, dat ze zich niet zo makkelijk neer liet gaan. Ze was namelijk een godin, en je ging niet fucken met een godin...

Het was eigenlijk heel simpel, Grace was de persoon waarvan iedereen dacht dat ze het was geworden, en nog waren ze niet tevreden. Het was wel erg moeilijk hoor om mensen tevreden te houden qua verwachtingen en die shit. Deed ze aardig en lief, was het niet goed en werd je uitgemaakt voor een vies kind alleen omdat je het gezelschap van insecten leuk vond. Was je op een geven moment dat vieze mens geworden die eng liep te doen met insecten, wilde ze weer wat anders. Precies de reden waarom Grace het had opgeven op haar medemens, niemand wist wat hij of zij wilde. "Ga je nu huilen of?" Vroeg hij met een scheve grijns en Grace schudde haar hoofd en wilde iets zeggen maar net op dat moment werd toen de deur dicht gesmeten en ging daar haar kans op ontsnappen, of nou ja, niet helemaal tenminste. Het zou wel moeilijk worden. Nu werd het serieus en al helemaal wanneer hij ontsnappingspoging tegen wist te houden, door nogal hardhandig te worden. Nee, oke, de gedachte dat hij nog wel zo netjes was om meisjes niet te slaan bij de kantine was helemaal mis geweest, dat was dus blijkbaar niet zo. Hij wist meisjes gewoon even hard een vuist in het gezicht te gooien, iets wat Grace ergens best wel laag vond, dat hij dat respect niet had. Al verweet ze het hem ook weer niet, eerlijk gezegd, had ze het wel verdiend..

Haar tweede ontsnappingspoging ging beter door hem op een zeer gevoelig plekje te trappen, ze wist namelijk de gang op te rennen en daar begon de hele achtervolging. Lang duurde die niet of ze lagen allebei al op de grond en het duurde ook niet lang voordat Charlie haar op haar buik had liggen en haar armen op haar rug had. Misselijk, ze werd echt helemaal misselijk van die knie in haar maag, en ze voelde eventjes haar hoofd draaien door de klap waarmee ze de grond in gedrukt werd. Auw, kon hij er ook niet een beetje rekening mee houden dat ze een meisje was? Hallo, ze had ook nog twee van die dingen op haar borst die nu helemaal tegen de grond geplet werden, niet bepaald een erg fijn gevoel maar goed. Ze besloot om maar gewoon zogenaamd op te geven zodat ze misschien nog een kans had om terug te vechten als hij haar los zou laten. Dan kon ze ook uit deze nogal benarde positie komen die langzamerhand echt steeds meer pijn begon te doen. Hij liet haar arm los en eventjes probeerde ze wel uit te halen maar hij had haar nog wel goed genoeg vast om dit te kunnen doen voorkomen. Hij ging rustig van haar af wanneer ze hem vertelde dat hij de dolken dan gewoon maar moest pakken, dan had zij haar handen vrij namelijk. Haar armen bleef hij wel vasthouden en tot haar grote teleurstelling zette hij zijn knie op de hand die hij los liet zodat ze die niet kon bewegen. Dit duurde echt te lang hoor! Ze begon weer eventjes zachtjes te grommen waarbij ze probeerde een beetje zichzelf van de grond te drukken, iets wat niet ging. Hij nam de dolken bij haar vandaan, zo jammer he. "Blijkbaar gaat ronde 2 naar mij" Hoorde ze hem nu geamuseerd zeggen waarnaar hij haar pols weer vastgreep en haar op haar rug rolde. Grace kon hem nu ook weer aankijken en ze liet hem zien met haar blik dat ze hier echt niet blij mee was, haar blik was bijna waarschuwend. Wel was ze blij dat ze nu eindelijk op haar rug lag en niet meer op haar buik, dat lag toch iets prettiger en het voelde ook een stuk minder kwetsbaar. "Een godin die ten val wordt gebracht door een Engel, hoe mooi is dat?" Vroeg hij nu spottend waardoor Grace haar ogen een beetje samen kneep om hem onderzoekend aan te kijken met haar diep blauwe ogen. Dit was echt nog niet het eind hoor als hij het dacht. Haar borstkas ging nog steeds duidelijk snel op en neer door de ademhaling, want ze moest wel eerlijk zijn, ze had zeker geen goede conditie. Ze voelde zich bovendien erg boos. Ergens vroeg ze zich af waarom hij het woord Engel gebruikte, dat had ze niet verwacht van hem, dat hij zichzelf een engel zou noemen. Ze gokte dus dat er iets achter zat, want ze meende het, waarom zou hij zichzelf zo noemen, Engel was zo'n lief woord en ze dacht niet dat hij zichzelf erg lief zou vinden. Dat was hij ook niet om eerlijk te zijn, echt niet. "Een overwinning maakte je nog niet onoverwinnelijk." Zei ze nu eventjes diepzinnig, toegeven dat hij deze gewonnen had. "Nou, kun je nu alsjeblieft van me af gaan," Vroeg ze nu waarbij ze haar wenkbrauw optrok. Al gaf ze hem niet zo heel veel tijd en met haar vrije hand ging ze nu snel omhoog om hem een flinke vuist tegen zijn ribben aan te geven. Ze gooide ook meteen haar lichaam omhoog en draaide nu de rollen om door hem nu op de grond te leggen en op hem te gaan zitten waarbij ze met haar handen zijn keel vastgreep. Ze boog zichzelf nu voorover naar zijn gezicht toe. "Een Engel dus?" Vroeg ze nu kil aan hem. "Wat schattig, maar waar is je Halo dan?" Vroeg ze nu aan hem terwijl ze weer een grijnsje op haar gezicht liet komen..

Het feit dat hij dit 'gewonnen' had irriteerde haar mateloos even als het feit dat hij nog steeds soort van boven haar was, al was het nog wel een beetje hard om te zeggen dat hij nu meteen ook gewonnen had. Nah, nee, hij had gewonnen, hij had de messen terug, allebei. Die had hij nu weer veilig bij zich en ze gokte dat de mogelijkheid om ze te stelen er niet meer bij zou zijn, al was zoals ze al net al dacht, het nog niet met zekerheid te vertellen. Wie weerhield Grace er ook van om het gewoon weer te gaan proberen? Juist, niemand niet. Ook weer was al gebleken dat hij haar nu niet meteen ging vermoorden, was ook een beetje moeilijk gezien ze in een gang lagen waar ook andere mensen door liep. Heel even kort had Grace naar iemand gekeken die de gang op kwam lopen en geschrokken keek naar de twee die op de grond lagen. Ze moest moeite doen om niet te lachen wanneer ze dude besloot om om te draaien en om te lopen. Ze vroeg zich wel even af waarom hij nu precies omdraaide, omdat hij zich liever niet in de buurt wilde brengen van een of ander gevecht? Maar hoe kon hij ook weten dat het een gevecht was? Misschien dacht hij wel iets heel anders? In dat geval, moest Grace maar snel actie ondernemen om niet nog meer mensen de mogelijkheid te geven om te denken dat er iets anders aan de hand was. Niet alsof ze het anders niet zou doen, het was alleen een extra reden om hem een flinke stomp te geven tegen zijn ribben aan en de rollen eventjes om te draaien. Hij krom even in elkaar waardoor Grace meteen haar kans nam om hem om te kunnen gooien en nu op hem te gaan zitten. In haar ogen was woede te vinden en heel eventjes vertrok ze ook haar gezicht van de pijn in haar arm waarvan ze eerst nog had gedacht dat hij uit te kom getrokken werd bij haar eerste ontsnappingspoging. Ze verbeet de pijn alleen en had hem meteen al bij de keel gegrepen. Hij moest het ook maar laten om een kleine beweging te maken of naar haar uit te halen, dan kneep ze zijn keel wel eventjes dicht. Nu had zij de controle en weer was er een kleine grijns te zien. Hij gromde eventjes kort wanneer ze hem vertelde dat ze het wel erg schattig vond, een Engeltje. "Mensen zoals jij kunnen zo'n dingen niet zien" Zei hij eventjes minachtend en Grace rolde eventjes met haar ogen. Yea right, ze dacht ook niet echt dat hij een Engel was, al had ze wel haar bedenkingen, stiekem. Hij wendde even zijn blik af en begon zich te verzetten, wat hem echter niet zou helpen sinds ze hierdoor haar grip alleen maar steviger maakte. Ze was net een wurgslang die ook altijd na elke uitademing een beetje meer aanspande, alleen deed ze dit nu na mate hij meer tegenstribbelde. Om hem te laten weten dat hij dat dus niet moest doen. "Je beeld van een Engel is trouwens ook fout. Een Engel is alles behalve schattig" Vervolgde hij waarbij zijn stem rauwer werd dan anders, omdat zijn keel waarschijnlijk zeer begon te doen. Wel ja, dat had hij aan zichzelf te denken. "Oh, really?" Zei ze nu plagend tegen hem. "Jij weet dus duidelijk meer over Engelen?" Vroeg ze nu terwijl ze hem ergens ook onderzoekend aankeek, wat had dit te betekenen? "Laat los" Commandeerde hij nu terwijl hij haar kwaad aankeek. Grace keek hem nu geniepig aan. "Weet je Charlie, net zoals jou, luister ik ook niet naar bevelen." Zei ze nu kil tegen hem, om eventjes zijn woorden tegen hem te gebruiken. "En nee, ik laat je niet los, tot dat je me verteld wat die mutatie van jou wel niet mag zijn." Zei ze nu terwijl ze even haar wenkbrauw optrok...

Haar nieuwsgierige ogen stonden op de jongen zijn blauwe ogen gericht en ze keek hem er diep in aan. De macht die ze had over de jongen voelde goed, hoe zij met haar handen om zijn keel heen hem tegen de grond gedrukt hield. Hij kon nu niets doen, helemaal niets. Grace had hier het nu voor het zeggen, zij had nu hier alle controle. Ze kon hem hier nu vermoorden als ze wilde en ze kon niet ontkennen dat ze dat wilde, maar het was zijn tijd nog niet. Tot nu zou hij nog even haar slachtoffer blijven die ze kon martelen wanneer ze wilde, al was dat andersom ook zo. Damn, haar rug en haar arm deden echt zeer, en niet een beetje ook. En dan had ze het nog niet over het gevoel in haar kaak, die was nog vele malen erger, misschien was het zelfs al wel te zien dat daar een blauwe plek zou komen, want die zou er zeker komen. Maar goed, ze was niet de enige die dit morgen allemaal wel heel erg goed zou gaan voelen, hij was samen met haar mee de grond in geknald en ze had hem net een rake stoot gegeven tegen zijn ribben aan. Stiekem vond ze het ergens best wel leuk om met hem te vechten, hij daagde haar uit en het was een hele uitdaging om tegen hem te vechten. Hij hield niet in, dat was zeker, of misschien ook wel. Hij had haar tenslotte nog niet vermoord terwijl hij al wel vaak genoeg hier de kans voor had gehad. Hij keek eventjes naar haar handen om zijn keel waarnaar hij haar weer furieus aankeek. "Iedereen leest er wel eens over" Zei hij nu waardoor Grace eventjes haar ogen samen kneep en hem onderzoekend aan keek, gewoon om enig tegen van liegen misschien op te kunnen pakken. Hij had dus gelezen over Engelen, he? Waarom lag zijn interesses daar? Grace kon toch zeggen dat ze niet veel dingen over Engelen tegen kwam, tenminste niet waarin de niet zo lief werden uitgebeeld. Ze las over het algemeen wel weinig over dat soort dingen, omdat ze er niet in geïnteresseerd in was. Ze zou er niet eens een heel klein beetje aandacht aan geven. "Ik niet, die dingen interesseren me niet dus lees ik ze ook niet." Zei ze nu wat droogjes.
Wanneer ze hem begon te commanderen pakte Grace het gewoon terug met zijn eigen woorden, dat zij ook niet luisterde naar bevelen. Hij keek haar weer kil aan. "Daar had ik dus wel een copyright op babe" Gromde hij nu terug waardoor Grace eventjes moest lachen, maar ze verslapte haar houding hierbij niet. Ze keek wel uit. "Waar staat dat geschreven? En ook als, dacht je nou serieus dat ik me iets zou aantrekken van een copyright?" Vroeg ze nu koppig terug. Nee hoor, copyright, ze spuugde erop. Daar zou ze dus echt totaal niets om geven. Zodra ze vertelde dat ze hem niet los zou laten voordat hij haar vertelde wat zijn mutatie was keek hij haar dreigend aan. Oh please, wat ging hij doen nu? Hij zat vast. Ze meende het wel, ze zou hem niet eerder los laten dan dat hij het gewoon vertelde. "Ik heb je al gezegd dat dat jou niks aan gaat" Zei hij scherp terwijl hij begon te proberen om los te komen. Ze voelde hoe hij zijn buikspieren aanspande om zijn schouders van de grond te krijgen en eventjes grinnikte ze eventjes duivels. Ze bleef gewoon met vol gewicht op hem zitten en ze kneep zijn keel nog wat verder dicht, nog even en hij zou echt niet meer kunnen ademen, dan duwde ze zijn keel echt helemaal dicht hoor. "Jij hebt echt een doodswens vandaag" Gromde hij terwijl hij zichzelf ook weer op de koude tegels liet neervallen. Lachend schudde Grace haar hoofd eventjes. "Nee, jij hebt een dood wens, als je me niet je mutatie verteld." Zei ze nu dreigend terug en om nog eventjes kracht achter haar woorden te zetten kneep ze eventjes zijn keel helemaal dicht, voor een paar seconden. Daarnaar liet ze weer een beetje druk gaan en boog ze zichzelf weer eventjes naar voren. Niet te ver, ze wilde niet het risico lopen dat hij misschien ineens zijn hoofd omhoog zou gooien tegen die van haar aan. Wat voor hem trouwens ook niet zo slim zou zijn, haar handen hielden zijn keel nog steeds vast. "Ik kan dit de hele dag doen, ze keus is aan jou." Zei ze nu koud..