[Reserved]Night Fever

Liam was aan het slapen, en toch op een ander bepaald niveau, volledig wakker. Allles leek hij mee te krijgen binnen zijn eigen kamer en daarbuiten; en dat houdt tot Liam's irritatie ook het gedrag van zijn rollebollende buurman in. Wat voor onschuldig naïef meisje had hij nu weer aan de haak geslagen, vraagt Liam zich af. Wat het arme ding nu nog niet wist, was dat ze de volgende dag waarschijnlijk weer in haar onderbroek buiten stond. Gosh, wat heeft hij een hekel aan die mensen met van de seksueel getinte krachten. Zelf lijkt hij er minder gevoelig voor te zijn, maar sommige lui vallen echt als bijen op de honing in de val. De oohs en aahs bereiken na een tijdje in piek in amplitude, waarna Liam zijn kussen over zijn hoofd heen slaat. Godverdommense geile hond, wat het is mompelt Liam slaperig tegen zichzelf, het kussen nog wat strakker tegen zijn oren duwend.

Wanneer is Liam een raadsel, maar ergens tussen de oyea's en de harder! tuimelt Liam in een onrustige slaap. Zijn slaap is overigens geteisterd door geesten van het verleden en achtergebleven herinneringen aan zijn halve vriendje die spoorloos was, en zijn vriendin die hem geslagen had en het uitgemaakt had. Sindsdien staat Liam niet alleen bekend als Playboy maar ook als een persoon met over het algeheel slechte manieren. Eigenlijk is hij geen van beiden, hoewel hij toegeeft dat er een periode was dat hij van beide walletjes gesnoept had. Shakend van het klamme zweet wat aan zijn voorhoofd plakt ligt hij onder de dunne lakens, die hij tegenwoordig elke dag moest vervangen. Een specifiek beeld in zijn nachtmerrie; het verdwijnen van hemzelf in schaduwen, boezemt Liam kort angst in waardoor hij overeind schiet, luid ademend; klaarwakker. Grommend uit lichte shock en vermoeidheid veegt hij het zweet onder zijn haren op zijn voorhoofd af. Het ge-oelala van de buren is blijkbaar beëindigt aangezien het in zijn kamer tot zijn genoegen ijzig stil is. Terug in slaap vallen is geen optie weet Liam uit ervaring, en dus slaat hij zijn benen over de bedrand heen en komt hij met zacht protest overeind.

Even is hij radeloos naar wat hij midden in de nacht moet doen, maar wanneer hij vanuit zijn ooghoek de randen van het dak van het prieel ziet, weet hij wat hem te doen staat. Liam trekt een trui over zijn shirt heen en haalt een hand door zijn gel-loze haren, zijn handen in zijn zakken stekend en de deur uitwandelend. Binnen enkele minuten is hij buiten, waar hij als titanic die de ijsberg raakt wordt geraakt door de koele lucht. Natuurlijk de seizoenen zijn aan het veranderen, maar de nachten kunnen nog steeds bitterlijk koud zijn. Zachtjes klappertandend loopt hij richting het prieel, wat enigszins uit de wind staat. Daar op het bankje neemt hij plaats, na een tijdje verplaatst hij zich overigens naar een bankje meer aan de rand, zodat hij de nacht in al zijn glorie kan bewonderen. De meeste mensen zeggen dat de maan en de sterren de nacht zijn grootste pracht is, maar daar is Liam het niet mee eens. Als iemand die het donker ziet als het licht, is de natuur het allermooiste; met name hoe de dauw aan de grassprietjes plakt in de morgen. De sterren en de maan ziet Liam net als de zon, té fel en vooral goed in het overbelichten van dingen, en de rest in schaduwen latend. Niet dat Liam dat een probleem vind, tenslotte zijn de schaduwen Liam's enige manier van leven, zijn mutatie en kracht. Zijn gedachten worden abrupt getrokken naar voetstappen enkele meters van hem vandaan. Liam werpt zijn bruine ogen in het donker, op het figuur wat denkt nu zijn rust te komen verstoren.
[Reserved]