Onderwerp: Re: Sick? Me? Naah &Kelsey do jan 22, 2015 11:21 pm
~I´ll try to warm you up~
Met een beetje half triest half blije glimlach had Kelsey aan hem gevraagd hoe het nu ging. Maurim merkte blijkbaar dat ze nu niet zo lekker in haar vel zat, doordat ze het gewoon niet meer wist. En ze wist het nu nog steeds niet. Wat moest ze nu doen? Wat ging hij nu doen? Zal hij dank je wel zeggen en dan de cafetaria uit lopen om in de sneeuw te gaan rennen? Ze wist het niet meer, allerlei vragen kwamen er in een paar seconden in haar hoofd gegooid. Alsof ze niet meer normaal kon denken. Kelsey had zo´n gevoel dat ze dit nu kon vergelijken alsof je dronken word op de zelfde nacht dat je bent gedumpt en even helemaal de draad kwijt bent. Maar nu was ze niet dronken, nu was het nog erger.
Door de warme stem van Maurim keek ze op. “Het hielp wel, maar ik denk niet dat alles weg is?” antwoordde hij. Zijn stem klonk vrolijk, alsof hij haar nu wilde helpen. Dat vond ze erg lief van hem, maar ze wist niet zeker of hij haar kon opvrolijken met woorden. Ze wilde meer... ze wilde hem nog een knuffel geven. En dan zou ze hem echt nooit meer loslaten. Dan zou ze hem echt houden. Ook al mocht ze dan geen huisdieren hebben, maar Maurim zou dan geen huisdier zijn. Het zou haar.... wat zou hij van haar zijn als hij geen huisdier mocht zijn? Alweer zo´n domme vraag waar ze geen antwoord op kon geven. Kelsey keek heel even weg alsof ze het antwoord op de grond kon vinden.
Toen ze weer opkeek zag ze Maurim met een grijnsje naar haar kijken en zei:“Dus misschien moet je het nog een keer proberen, alleen van dichterbij.” Maurim leunde naar haar toe en voordat ze nog iets kon zeggen of vragen wat hij wilde dat ze ging doen; zat ze al bij hem op schoot. En hij gaf haar een berenknuffel. Kelsey hield haar adem van de verbazing. O. MY. GOSH! Hij, maurim ook wel die knappe jongen en cutie husky, gaf haar een berenknuffel; terwijl ze bij hem op schoot zat! Alle vragen die zonet nog door haar heen stormde waren allemaal pats boem verdwenen. Het enige wat nu tot haar doordrong was hoe fijn de knuffel was. Er zoveel vreugde en plezier door haar heen en haar ogen kregen weer die zelfde rode gloed als zonet. En zonder dat ze eerst nadacht wat ze deed, knuffelde ze hem gewoon terug. Alle zorgen die ze had die waaide haar voorbij. Ze kon even aan helemaal niks denken. Het was zo vredig.
Kelsey trok zich eventjes los uit de knuffel en keek Maurim aan in zijn ogen. De donkerbruine ogen stonden zo mooi bij hem dat ze maar bleef kijken. Was dit nu het juiste moment? Moest zij hem eerst een kus geven? Wilde hij dat wel? Weer die vragen waar ze geen antwoord op kon geven. Ach boeie, ga ervoor meid, dacht ze. Kelsey sloot haar mooie glanzende ogen en kuste hem. Ze voelde hoe haar lippen op de zijne kwamen. Een hele waas van blijdschap stroomde door haar heen. Toen ze haar lippen van de zijne afhaalde, keek ze hem een beetje geschrokken aan. “Sorry,” zei ze verontschuldigend. Kelsey keek van hem weg naar de grond en keek toen nog even naar Maurim. “Het spijt me echt.” zei ze nog een keer. Ze had nu zeker weten de hoge lijn van awkwardheid overschreden om hem te kussen. Ze voelde zich nu zo stom. Ze wilde opstaan om van hem weg te lopen, maar ze zei er nog even achterna:“Het was niet mijn bedoeling om...” Verder durfde ze haar zin niet af te maken.
Onderwerp: Re: Sick? Me? Naah &Kelsey do jan 22, 2015 11:37 pm
Alsof hij niet wist dat hij helemaal genezen was. Haar plan had goed geholpen, heel goed zelf. Hij had geen koude rillingen meer en hij had het over het algemeen al een stuk warmer dan daarnet. Normaal was dit het punt waarop hij terug geshift zou zijn naar zijn huskyvorm en vrolijk door de sneeuw was gaan rennen en rollen en alles wat je nog meer kon doen in sneeuw.. Maar dit was geen normale situatie meer. Haar knuffel had zo fijn gevoeld, en ergens wou hij.. Nog een keer?
Dus verzon hij maar snel een smoesje. Dat hij zich nog niet helemaal 100% voelde. Dat het nodig was dat ze het nog een keer probeerde. Maurim trok haar zonder waarschuwing op zijn schoot en willen of niet, ze zou blijven zitten. Daar zorgde hij zelf voor door zijn armen om haar heen te slaan en haar net niet plat te knuffelen. Zijn hart maakte een sprongetje en het fijne gevoel in zijn buik kwam terug toen ze hem terug knuffelde. Hij sloot zijn ogen even en glimlachte tevreden.
Ineens trok ze zich weer los en hij dacht dat ze het nu wel genoeg vond. Haar ogen, met nog steeds dezelfde rode gloed in, waren vlak bij de zijne. Het leek alsof er momenteel gewoon niks anders op de wereld was dan die mooie glans. En toen kuste ze hem. Haar zachte lippen op de zijne. Hij schrok er eerst van, besefte maar half wat er gebeurde. En voor hij het goed en wel besefte, was het alweer voorbij. Het gevoel in zijn buik had echter alleen maar opgevlamd, alsof je nieuw leven in een uitdovend kampvuur blies.
Kelsey verontschuldigde zich, keek naar de grond. Maar Maurim hoorde amper wat ze zei. Dit was.. Zo vreemd. Maar het voelde wel goed? Het voelde zeker goed. "Sssht", Zei hij zachtjes, waarna hij impulsief zijn hand op haar kaak legde en haar gezicht naar het zijne draaide. Opnieuw keek hij in haar ogen, en een glimlachje kwam om zijn lippen. Nog een keer. Hij wou het nog een keer. Nu was hij het die zijn lippen zachtjes op de hare drukte, en zijn hand gleed naar haar nek, waar die lichtjes op bleef rusten terwijl hij zijn ogen sloot en zich nu wel bewust was van hoe het voelde.
Kelsey voelde zich zo stom. Hoe kon ze hem nou een kus geven en bedroefd weg kijken? Hij had haar immers terug gekust en dat voelde alleen maar beter. Het voelde zo goed, toen ze dat had gedaan. Eindelijk durfde ze iets waar ze eerst langer over na het moeten denken. Ze had hem echt gekust! Alles was toen zo fijn geweest; en de warmte in haar was sterk gestegen. Daarom had ze tijdens de kus ook zo'n een warm gevoel van binnen gevoeld.
"Ssst." Zei hij, toen ze zichzelf had verontschuldigd. Maar ze kon het niet; ze kon hem gewoon niet meer aankijken, doordat ze zo stom was geweest. De hand van Maurim ging langs haar gezicht. Hij draaide haar gezicht zodat ze hem weer aan kon kijken. Met een beetje tranige ogen keek ze hem aan. Haar ogen hadden nog steeds een rode gloed, maar door haar tranen die in haar ogen stonden te springen; zag het er heel anders uit dan zonet. Nog wel mooi, maar de vrolijkheid miste gewoon. Maurim's lippen drukte al snel weer op de haren. De tranen die in haar ogen stonden te springen rolde nu een voor een over haar wangen. Door de warmte die weer in haar binnen kwam, woeide weer op. De kriebels in haar buikt werden ook erger nu hij haar nog een keer kuste.
Ze had misschien in haar hoofd al bedacht dat ze van hem hield. maar toen was hij een husky geweest. Nu hield ze niet alleen van hem als husky, maar ook nu hij in zijn jongensvorm was. Het voelde gewoon allemaal zo goed, als of alles op zijn plaats is gevallen. Kelsey liet de kus los en gaf hem nog snel een los kusje erachter aan. "Mag ik je nu ook gewoon houden?" Vroeg ze een beetje uitdagend. Ze wilde hem gewoon niet meer loslaten. Dit was gewoon veel beter dan gewoon een beetje verveeld rond lopen. Dat vond hij waarschijnlijk ook wel. Met een lieve glimlach keek ze hem aan. Ze wreef even haar tranen van haar wangen, maar ze kwamen al snel weer te voorschijn. De tranen die nu over haar wangen liepen waren nu meer van geluk dan van verdriet.
{omfg ik vind mijn leraar nu echt aardig dat ik mocht posten!! ^^}
Opnieuw was er een warm gevoel, en deze keer kwam het waarschijnlijk niet door het feit dat ze hem probeerde op te warmen. Het gevoel in zijn buik verspreide zich nu door zijn hele lichaam, en dat voelde echt wel fijn. Nooit had hij gedacht dat ziek zijn zo leuk kon zijn. Als dit het resultaat was van ziek zijn, dan had hij wel veel eerder ziek willen zijn hoor. Nu goed, niet dat dàt zo leuk was, maar het feit dat hij hier nu zat met Kelsey was zeker wel een positief randje aan een negatief iets.
Haar ogen waren minder vrolijk, het leek wel alsof er tranen in stonden, en ergens maakte het hem ook triest. Maar hij was Maurim, de dude die iedereen kon opvrolijken hoe erg ze er ook aan toe waren. En deze keer wist hij ook wel precies wat hij moest doen. Hopelijk vrolijkte dat haar op, want het maakte hem zeker wel vrolijk. Dit was allemaal heel nieuw voor hem, maar het leek alsof het vanzelf ging, alsof iets in vanbinnen hem een handje hielp.
Kelsey liet hem los, gaf hem snel nog een kusje. "Mag ik je nu ook gewoon houden?" Vroeg ze toen wat uitdagend. Maurim glimlachte, maar de tranen op haar wangen maakten hem toch een beetje bezorgd. Ze wreef ze weg, maar het hielp niet echt. Hij stak zijn hand in zijn mouw en wreef er zachtjes mee over haar wangen. "Tuurlijk mag je dat", Zei hij met een grijnsje. "Op één voorwaarde", Hij grijnsde wat onvoorspelbaar. "Dat je me op tijd mee neemt naar buiten om te spelen?" Zei hij met een lief glimlachje, terwijl hij even zachtjes over haar rug aaide.
