Have no place to go [&Jace Griffiths]

Ze was na de les rechtstreeks naar haar kamer gelopen die ze nu deelde met Jayson maar hij was hier nu niet dus besloot ze ook niet te blijven, ze had ook geen idee waar hij wel zou zijn maar dat maakte niet uit. Het enige was ze nog wel deed was haar tas op de grond neer dumpen en weer omdraaien om te kijken wat er nog in de woonkamer van de school te doen was. Vast niet zoveel, maar uiteindelijk wist Salina zich in elke situatie met andere mensen wel te vermaken. Jayson zou ze er ook wel niet tegenkomen, kon wel maar ze gokte er niet op, zelfde gold waarschijnlijk voor Max. Hoewel ze met hem nog wel even een gesprek mocht hebben had ze daar nu ook even geen zin in. Ze liep met sierlijk bewegende heupen over de gang heen in haar driekwart joggingbroek met daarboven zoals gewoonlijk een zwart shirtje en een jasje. Joggingbroeken waren wellicht niet zo gewoon voor haar om aan te hebben maar even goed kon het haar niets schelen. Haar leven was er een stuk simpeler op geworden en ze hoefde niet meer continu van plek naar plek te reizen dus van zichzelf mocht ze wel even iets makkelijkers aantrekken, bovendien zag ze er nog altijd uiterst geweldig uit, ook in een joggingbroek.

Het was anders niet zo dat Salina meteen een lui luizenleventje was gaan lijden hier, natuurlijk hield ze zichzelf altijd wel goed fit en zorgde Max er anders wel voor dat ze in training bleef. Ze hoefde alleen niet nog een keer zo plotseling wakker te worden doordat hij weer eens bezig was met een rebelse actie tegen de duivel, ze zou het hem dan ook nog wel vaak genoeg laten weten dat ze er niet echt heel blij mee was geweest. Het gevecht was op zich wel goed geweest en ook Salina had er veel uit mogen leren - iets wat ze niet snel zou toegeven - maar dat hield niet weg dat ze wat voor een verrassing had gestaan. Anyway, er was nu niets meer aan te doen. Ze liep door en sloeg af bij de woonkamer om daar naar binnen te lopen. Heel veel mensen waren er niet aanwezig, al had ze dat ook wel niet verwacht ofzo. Eerlijk gezegd was dit ook niet echt een plek voor haar om rond te hangen maar ze had nu gewoon even niets te doen. Het energieveld dat om haar heen ging leek sommige mensen al weg te jagen waardoor er nog minder overbleven, het was tenslotte wel aan haar te merken dat er iets duisters was, iets wat niet helemaal leek te kloppen voor de meeste mensen. Tja, hier kon ze zelf ook moeilijk iets aan doen want ze kwam dan ook regelrecht uit de hell met haar Hellhound gedaante, ze kon het ze niet verwijten. Aan de andere kant waren er ook altijd mensen die zich juist aangetrokken voelden, wat dan wel grappig was. Ze dropte zichzelf naast een best wel behoorlijk knappe jongen op de bank en keek hem met uitdagende groene ogen aan. ”Goedemiddag,” Zei ze gewoon wat droogjes tegen hem met een grijns, eerst eens even kijken hoe hij zou reageren. Ze leunde onbeschaamd met haar onderarm tegen de rugleuning aan en had haar lichaam naar hem toegedraaid om hem zo beter aan te kunnen kijken. Salina was altijd nieuwsgierig naar mensen en hield somehow echt van alle soorten interacties, wist zich vaak ook raad met allerlei vreemde situaties.

(&Jace Griffiths)

Het was meteen zo dat steeds meer mensen opstonden en de woonkamer uitliepen, maar Salina keek ze dan gewoon met een grijnsje aan. Zo heel erg vond ze het niet, zij had haar slachtoffer al uitgekozen waar ze een gesprek mee zou beginnen. De jongen die daar op de bank zat met een papiertje en hier ook geconcentreerd mee bezig leek te zijn. Hij leek haar ook nog niet door te hebben, zelfs niet wanneer ze naast hem neer dropte op de bank. Niet dat ze ook echt heel opvallend naast hem neer plofte, nee wat dat betrof was Salina nog altijd gracieus in haar bewegingen en zo stil als een muis, ze kon iemand gemakkelijk besluipen of stalken zonder dat ze het door zouden hebben. Ze was hier alleen nu niet op uit dus begroette ze hem met een simpele ‘goedemiddag’ waarop hij haar dan ook door kreeg. Hij leek verward maar gaf haar al snel een glimlach. ”Hey.” Zei de jongen met nog steeds die glimlach maar Salina besloot hem nog even mysterieus grijnzend aan te kijken met haar groene ogen. Ze volgde zijn beweging wanneer hij het papiertje opborg, maar eigenlijk was ze best nieuwsgierig naar wat hij daarmee aan het doen was. Wat hij aan het schrijven was, want Salina vond het ook nog eens altijd leuk om te lezen wat anderen schreven. Gezien hij ook met een pen had gezeten zou hij vast zelf iets geschreven hebben en ze gokte erop dat het ook geen huiswerk was.

”Jace.” Stelde hij zich voor en ze keek hem ook weer aan waarbij ze haar mondhoeken weer een beetje optrok. ”Jace, aangenaam. Mijn naam is Salina.” Zei ze deels vriendelijk terug met diezelfde grijns op haar gezicht die ook iets van verleiding had. Haar groene ogen bleven hem in de gaten houden terwijl ze haar hand uitstak naar hem om hem de hand te schudden, automatisme voor beleefdheden. Nu kon ze je horen denken, wat moest een Hellhound met beleefdheden? Right, helemaal niets eigenlijk, het was allemaal alleen maar schijn want zoveel goede bedoelingen hadden ze niet. Salina was wellicht niet zo erg als de meeste als het ging om dat soort dingen, ze kon mensen nog wel laten maar je kon ook niet ontkennen dat de duivel niet ergens schuil hield in haar. Ze had nog steeds de vuren van de hell door haar aderen heen lopen. ”Wat was je aan het schrijven?” Vroeg ze aan hem waarbij ze even kort naar zijn broekzak had geknikt, gezien hij het daar had weggeborgen. Al snel keek ze hem ook weer aan en ging ze even kort met haar handen door haar donkere krullen heen. Ergens had ze ook wel aan hem opgepikt dat hij de energie om haar heen ook wel door had gekregen, maar ze wilde nog zien of hij er verder op zou reageren..