You won't ever be alone. {+Sierra.}

avalanche

we'll crash down like an

Echt, hoe sneaky ze maar weer kon zijn bleek maar weer hoor. Gelukkig was het allemaal echt niet erg en kon hij er wel mee leven, plus het was zijn vriendin dus hoe kon hij boos op haar worden? Maar toch, boos zijn zat sowieso al niet in zijn aard, dus laat staan dat hij dat ineens op Sierra was. Jace vond het wel leuk eigenlijk, zo had hij tenminste een goede, geldige reden waardoor hij haar op zou mogen tillen. Want even, dat zou hij best wel vaker willen doen?
Lang duurde het dan ook niet voordat Jace de voorsprong die Sierra had had ingehaald en haar in een snelle beweging had opgetild. Een brede grijns sierde dan ook zijn lippen, als gevolg van dat hij dat gewoon niet kon onderdrukken. Haar hand lag op zijn blote schouder en eerlijk, dat mocht ze best wel vaker doen?
De warme vlaag die ineens door zijn lichaam schoot en snel weer stopte was niet te missen, waardoor hij even vragend zijn wenkbrauwen optrok richting Sierra. Was ze bang dat hij een kou zou pakken? Alright, het was wel lief hoor, dat ze bezorgd om hem was. Maar hij vond haar sowieso al cute, wat met dit dus ook maar weer eens bleek. Ondanks dat ze dan toch wel weer aan hem dacht en hij haast medelijden zou krijgen bleef hij flink doorlopen richting de zee, want hey, ze moest nog wel eerst haar verdiende loon krijgen voordat hij haar weer zou vertellen hoe lief ze wel niet was en alles. Of niet, want ja, na deze avond wist ze dat toch al wel?
Toen zijn voeten het zoute water raakte trok hij een sprintje totdat de schouders van Sierra onder water stonden en liet hij haar daarna los zodat ze recht in het water kon gaan staan. Jace kon het niet laten om niet te lachen want hey, dit was toch best wel leuk, niet?
Alright, had hij meteen een goed excuus om bij haar langs te komen en daar lang kon blijven? ”Ik kom wel op ziekenbezoek hoor.” Zei hij terwijl hij een knipoog naar haar wierp, om vervolgens een grijns op zijn gelaat te toveren. ”Dan speel ik wel voor zustertje ofzo.” Want echt, niets liever dan dat tbh. Dan wist hij meteen dat ze ook weer snel beter zou worden.
Al snel had ze haar armen weer om zijn nek heen gelegd en nog voordat hij iets anders kon gaan zeggen had ze haar lippen op die van hem geplaatst, wat hij echt niet erg vond hoor. Al snel had hij zijn ene arm weer op de vertrouwde plek op haar middel gelegd en daarna zijn andere hand op haar kaak.
Ergens had hij toch wel medelijden met haar hoor, gezien ze het normaal warm had door haar mutatie en zo en hij haar nu toch wel een beetje voor het blok had gezet om haar gewoon meteen het koude water mee in te nemen. Misschien kon hij haar helpen, of iets? ”Heb je het koud?” Ondertussen had hij haar dicht tegen zich aangenomen en had hij haar nog snel een kusje in haar nek gegeven, gewoon, omdat het kon. Alhoewel het niet veel zou helpen omdat hij ook niet bepaald warm was, maar hey, hij kon het tenminste proberen?

Wat Sierra niet wist was dat hij eigenlijk nog wel degelijk iets had geregeld voor deze avond, ondanks dat de avond totaal anders was gelopen dan dat hij had gepland. Misschien maar eens tijd om het haar te laten zien, niet? Vandaar dat Jace voorzichtig haar handen vastpakte terwijl een glimlach op zijn gezicht stond en haar zo dus meenam. ”Er is nog één ding voor vanavond.” Dat was het enige wat ze uit hem ging krijgen hoor, want de rest zou ze straks maar moeten zien.
Als het goed was had hij Cecil gezegd dat hij, vanaf de wandelroute naar het strand, links zou moeten gaan op het einde en dan de spullen daar maar moest zetten? Dus als ze dan nu zo door bleven lopen zouden ze er recht op af moeten komen. Natuurlijk was er dan ook nog altijd de vraag of alles er nog wel lag, maar dat zal wel, sinds bijna iedereen op dit eiland toch wel naar dat feest was en dus niet naar het strand zou gaan. Maar goed, zeg nooit nooit.
Een grimas sierde zijn lippen toen de witte, hoge boomstronk gelegen op het strand in zicht kwam met daarvoor een eigen gemaakte kampvuur, of ja, het hout met daarom de stenen, het vuur miste nog maar Jace had een expert bij, niet? En dan om niet te missen lag daar de lichtbruine gitaar, om het plaatje helemaal compleet te maken. Jace kon het niet laten om zijn hoofd te kantelen zodat hij Sierra van de zijkant aankeek terwijl zijn mondhoeken wat omhoog krulden. Hopelijk vond ze het wat?

”Nou ja, alles is er, behalve vuur want ik dacht, jij bent erbij?” Met een lieve lach keek hij haar aan en haalde even zijn schouders op. Hopelijk zou het geen probleem zijn, aangezien ze net toch wel wat kouder was geweest en nou ja, hij wist niet veel over het gebruik van haar mutatie en alles?
Jace had zijn gitaar gepakt en was vervolgens gaan zitten op de houten boomstronk, zijn ogen die in de richting van haar keken. Dat het uiteraard nu al wat donkerder was maakte de sfeer helemaal compleet, of in ieder geval toch voor hem. En ondanks dat hij wat hij wilde gaan zeggen al honderd keer in zijn hoofd had voorbereid vond hij het toch wel spannend en alles. Want, wat als ze het maar niks vond, of hij een noot precies verkeerd zou pakken of anders wel een verkeerd akkoord speelde?
”Dit heb ik voor je geschreven toen het tussen ons nog niks was en to be honest had ik niet echt verwacht dat ik dit ooit voor je zou gaan spelen. Maar alright.” Af en toe onderbrak Jace zichzelf nog wel eens of was het duidelijk te horen dat er zenuwen speelde, ondanks dat ze de enige was waarvoor hij het ging spelen. En in vergelijking met wat hij haar had aangedaan – voor een hele zaal – was dat dan best wel, schamend?
Zodra hij even wat had gespeeld om te kijken of alles goed stond viel er eigenlijk al een grote last van zijn schouders en begon hij het nummer door middel van zijn eigen stem. ”I turn my chin music up and I'm puffing my chest. I'm getting red in the face you, can call me obsessed. It's not your fault that they hover. I mean no disrespect. It's my right to be hellish, I still get jealous.” Na de intro kwam het eerste refrein, wat normaal gesproken als eerste zou komen zonder dat het refrein eerst kwam maar op de gitaar was dat ergens toch mooier dan meteen met het couplet te beginnen.
Ondertussen had hij Sierra een paar keer aangekeken, had dan zijn mondhoeken wat omhoog gekruld – want ja, dat effect had ze gewoon – en had hij daarna weer zijn best gedaan om het nummer zo mooi mogelijk te brengen, dat ze het nummer zou vóelen.
Na het laatste akkoord zette hij de gitaar terug op de grond, de onderkant in het zand en de achterkant leunend tegen de boomstronk waar ze beide opzaten. Zijn wenkbrauwen gingen wat omhoog, wachtend op een reactie, al kon hij het moeilijk peilen.
Fuck man. Had hij nu maar een of andere voorspellende mutatie, dat zou handiger zijn geweest dan dingen te kunnen laten bewegen. Of in ieder geval op dit moment dan toch.

avalanche

we'll crash down like an

Hm, misschien was Sierra mee het water insleuren niet het beste idee ooit geweest, door haar vuur dingen en alles. Maar hey, mocht ze ziek worden ging hij haar echt wel helpen en dingetjes voor haar maken zodat ze beter zou worden. Had hij meteen weer een mooi excuus waarmee hij veel tijd met haar kon doornemen. Win win situatie dan, alhoewel het voor Sierra wel zielig zou zijn, en dat was niet iets wat hij wilde voor haar.

Na zijn uitleg dat hij geen vuur had geregeld omdat zij er toch bij zou zijn moest ze lachen, waardoor hij automatisch hetzelfde deed. Overigens waren natte kleren in combinatie met strand niet het beste wat je kon hebben, misschien moest hij daar volgende keer maar rekening mee houden?
Lang duurde het niet voordat ze het vuur had aangestoken en alle houtblokken en takken die er lagen in brand stonden. Zie je wel, aanstekers of wat dan ook waren nergens voor nodig geweest. Hij had zijn eigen persoonlijke aansteker die toch wel hotter – ha, woordgrapje – was dan alle anderen.
Nou, daar kwam het dan, het moment wat voor hem toch wel een van de hoogtepunten was. Of iets wat nu nog zijn dieptepunt kon worden natuurlijk, je wist maar nooit? Al deed het hem goed dat ze gewoon bij hem was en dat hij het niet voor iedereen hoefde te doen, bedoel, de tekst was best persoonlijk en alles. Misschien best wel gemeen dat hij haar wel het podium op had gepushed en het zelf niet zou hebben gedaan? Maar goed, hij wist toen van tevoren al dat Sierra geweldig goed was, dus dat was nou ja, anders?
De eerste paar testakkoorden verliepen goed, wat betekende dat alles goed gestemd was en hij klaar was om te beginnen. Dat deed hij dan ook. Op het begin wat voorzichtig, maar beetje bij beetje werd hij steeds opener en durfde hij zelfs wat meer te freestylen, zowel met zijn stem als met zijn gitaarspel.
Eerlijk, hij was blij dat het laatste akkoord gespeeld was hoor. Niet dat hij het niet nog een keer zou kunnen doen, maar nu was hij tenminste over de drempel heen en moest hij dat toch even laten zakken. Toen het nummer was afgelopen was dat voor Sierra ook de reden dat ze opstond en op zijn schoot ging zitten, nadat hij de gitaar van zijn schoot had afgehaald natuurlijk. ”Met jou?” Een grinnik kon hij niet onderdrukken. Ja, zonder haar ging dat dus echt niet gebeuren. Ze zou hem anders maar moeten pushen, of zo. Zijn armen had hij om haar heen geslagen en hield zijn handen op elkaar achter haar rug, net op het onderste puntje van haar onderrug geplaatst.
”Maar vind je dat sowieso niet al?” Sierra pesten. Alhoewel ze hem nu zo hard de waarheid zou kunnen vertellen, dat ze hem eigenlijk niet sexy vond maar hey, ze waren niets voor niets een stel toch? Dus dat zou ze vast niet vinden. En anders moest ze maar het spelletje nu meespelen.
De kus die ze hem toen gaf was totaal onverwacht, maar zeker niet iets waar hij voor terug deinsde. Hij trok dan ook een betreurd gezicht toen ze het contact tussen hen beide beëindigde. “En jij vindt het nu nog gek dat ik jaloers wordt? Wie zou dat niet zijn met iemand als jou, I mean, look at you.” Ja echt hoor, misschien had ze het van zichzelf niet door, maar ze moest eens weten. Hij moest zichzelf wel als God prezen met iemand zoals Sierra als vriendin. Niet dat het hem alleen maar om haar looks ging want haar innerlijk was toch echt het eerste waarvoor hij was gevallen, maar toevallig bezat ze toch wel én het innerlijk als het uiterlijk. Plus punten. Sowieso.
Kleine blosjes verschenen op zijn wangen toen ze het volgende zei, waarna hij even een verdwaalde pluk van Sierra achter haar oor terugplaatste. ”Just like you.” Het was dat het lied over haar geschreven was, anders zou het echt niet zo zijn uitgekomen als dat het nu was, dat was een feit.

”Hoe gaat het eigenlijk met je arm? Doet het soms nog pijn?” Random. Maar het schoot hem ineens te binnen. Wie weet had ze nog wel eens pijn, dan zou hij haar schouder sowieso wat zachter aanraken of juist helemaal niet. Daarbij wilde hij niet dat zijn baby pijn leed, want als dat zo was ging hij nog wel een of andere healer zoeken zodat het helemaal weg zou zijn.
Maar och, wat wilde hij dat deze avond nooit meer voorbij zou gaan. Want ook al zou hij nog zoveel momenten met haar gaan beleven, deze avond zou hij echt niet zomaar uit zijn hoofd weten te krijgen. Want ondanks dat ze nu pas vanaf deze avond officieel wat hadden voelde het zo vertrouwd en net of het al jaren zo was. Nou, he wish, jammer genoeg niet.