Karaoke party for adults [no immortals allowed pls no]

Het einde van de lesdag was alweer aangekondigd door het signaal van de bel en een plotse drukte op de gangen. De leerlingen gingen nu ofwel naar hun kamer om wat te chillen, ofwel naar buiten om te genieten van het weer, of whatever de jonkies van de school ook gingen doen. Hij wist goed genoeg wat hij ging doen nu.. Tijd voor een snack! Maar misschien moest hij eerst maar andere kleren gaan aantrekken. Die die hij nu aan had, waren vuil door de afgelopen buitenles, waarbij hij met volle overtuiging demonstraties van rugby tackles had gegeven en daarbij Charlie toestemming had gegeven om hèm te tackelen. Niet dat hij er pijn van had, want zijn botten waren sterker dan welke andere mutant dan ook, maar toch, zijn kleren waren niet beschermd door een laagje nooit-vuil-altijd-stralend-wit ofzo. Op de gang kwam hij ineens Damian tegen, een aangename verrassing tbh. De dude gaf hem een kusje en met een glimlachje kuste hij hem ofcourse terug. Tot hij plots een por in zijn heup voelde. ”Ik zweer, jij..”, Maar zo slim als hij was, was hij al richting hun kamer gevlucht. Clyde schoot achter hem aan, gooide de deur open en vatte Damian nog net voor hij de badkamer in gesneakt was.

Genadeloos hield hij de man vast en begon hij hem te kietelen, op elk plekje waar hij bij kon. Op zijn ribben, in zijn zij, op zijn heupen, echt overal. Hij smeekte om genade, maar dat gaf Clyde ‘m niet. Moest hij zelf weten, die verrassingsaanval, hij had er echt wel om gevraagd hoor. Op het punt dat hij zag dat Damian wel genoeg had gehad, stopte hij maar. Hij wou niet dat hij stikte of iets dergelijks, al zou hij dan wel met plezier mond op mond geven om hem te redden. Opnieuw werd hij de mond gesnoerd door Damian’s lippen op de zijne, maar dat vond hij natuurlijk niet erg hoor.  Samen lagen ze lekker te chillen op hun bed, terwijl Damian cirkeltjes op zijn tshirt tekende. Hij woelde ondertussen door het kapsel van de man, niet om hem te pesten, maar gewoon omdat hij het fijn vond. En het zag er uit alsof de docent het ook wel fijn vond, aangezien het niet veel scheelde of hij lag nog te spinnen als een ware kat die geaaid werd. Ineens werden ze gestoord door een zwevende post-it. Hmm, weird trippy shit hoor. Damian nam het briefje en gaf het uiteindelijk aan hem, met een grijnsje om zijn lippen. Snel las hij de woorden op het briefje. Een karaoke feestje hm? ‘Zullen we gaan?’ Vroeg de man, en Clyde keek hem even met grote ogen aan. "Jij mag best gaan maar ik ga niet mee hoor", Zei hij, maar de puppy blik die hij toen kreeg, overhaalde hem om toch mee te gaan. Niet fair tho.

Samen met Damian liep hij naar de docentenkamer, nadat hij propere kleren had aangetrokken. Een chille beat was al te horen en Jean en Céline waren al aanwezig. Aha, zou hij zijn snacks toch nog krijgen, mooi c: ‘Aye, wie gaat er eerst?’ Zei Damian terwijl hij verder de kamer in liep, gevolgd door hem natuurlijk. Valentina, een nog nieuwere leerkracht dan hem, was net binnen gelopen en bood zichzelf vrijwillig aan. Clyde lachte even om haar woorden. "Dat maakt dan twee slechte zangers, dus misschien kan mister Musicteacher je begeleiden terwijl ik de snacks voorproef", Zei hij met een grijnsje, waarna hij meteen daad bij woord voegde en een brownie nam, om er vervolgens een hap uit te nemen en het gebakje met smaak op te eten. Zijn time to shine zou straks nog wel komen ofzo.

Met een frons op haar gezicht staarde Norah naar het kladblok dat voor haar op haar bureau lag, terwijl ze een streep door een aantal namen zetten. Twee ongeveer gelijke groepen maken met mutanten met agressieproblemen leek haast onmogelijk. Iedere combinatie die ze maakte bracht problemen met zich mee. Delia en Avery konden niet bij elkaar. Aly en Adrian niet. Aly en Valerie niet. Max en Adrian niet. Lydia en Grace niet. Chralie en Grace niet. Esther en Christian niet. Voor een moment legde Norah haar pen neer, liet haar voorhoofd op haar hand ruste. Oké, misschien moest ze hier nog maar eens met Jean en Jamie naar kijken. De schoolhoofden waren positief geweest over haar idee groepstherapieën te geven, maar ze hadden haar ook gelijk gewaarschuwd voor de complexe onderlinge relaties van de leerlingen. Het was niet zo dat Norah nog nooit eerder groepstherapieën had gegeven in groepen waarin onderlinge haat gedragen werd. Het probleem was dat de leerlingen geen redenen hadden om deze haat aan de kant te zetten, terwijl de soldaten die ze had behandeld dit wel hadden gehad. De leerlingen hadden geen gezamenlijke vijand, wat ervoor zorgde dat sommige elkaar tot vijand maakte. Het was alsof Jean door had dat ze toe was aan een pauze. Voor haar neus was een post-it verschenen. Een karaoke-party in de lerarenkamer? Nice. Met een glimlach op haar gezicht kwam Norah overeind, ze zou morgen wel verder gaan met het maken van de groepen. Snel borg ze de leerlingen dossiers op in de kast. Het notitieblok, schoof ze in een van de laden van haar bureau. Nadat ze de deur van haar kantoor op slot had gedaan, liep ze in de richting van haar slaapkamer. Douchen was niet nodig, dat had ze vanmiddag al gedaan nadat ze drie trainingslessen had gegeven. Toen was het wel nodig te zijn. Bedenkelijk keek ze in haar kast. Onderhand was ze wel redelijk gewend aan het dragen van normale, wat nettere kleren in plaats van een leger uniform maar in jurkjes voelde ze zich nog altijd niet geheel op haar gemak. Uiteindelijk pakte ze een redelijk simpel rood jurkje uit haar kast. Echt chique zou het toch niet zijn? Nee, vast niet het was maar een feestje in de lerarenkamer. Geen enorm bal. Snel kleedde ze zich om. De kleren die net gedragen had en die allemaal nog zo goed als schoon waren, vouwde ze netjes op en legde ze op de stoel die naast haar klerenkast stond. Van de onderste plank van haar kast, pakte ze een paar zwarte pumps. Zo, nu alleen haar haar nog even doen en heel misschien nog een laagje make-up. Het was dat ze op Yale een aantal vriendinnen had gehad anders had ze waarschijnlijk nooit geleerd hoe ze haar ogen perfect op moest maken. Niet dat ze totaal niet met make-up om had kunnen gaan voor ze naar Yale was gegaan, maar ze was er zeker geen kei in geweest. Om eerlijk te zijn had ze er nooit echt om gegeven, ze was altijd een beetje een tomboy geweest. Toch was ze haar vroegere vriendinnen nu wel dankbaar. Toen ze in dienst was geweest had het misschien niet zo veel uitgemaakt hoe ze eruitzag, maar hier op een school vol pubers maakte het zeker wel uit hoe je eruit zag. De losse vlecht die ze na het douchen in haar haren had gedaan, haalde ze er uit. Waarna ze kort een borstel door haar bruine haren haalde, die licht golvend over haar schouders viel. Klaar. Kort wierp ze een blik in de spiegel. Oké, ze zag er niet heel verkeerd uit zo maar haar broer zou waarschijnlijk slap van het lachen onder de tafel liggen als hij haar zo zou zien.

Rustig liep ze in de richting van de lerarenkamer, benieuwd naar wie er al zouden zijn. De muziek was in de gang al duidelijk te horen en een glimlach verscheen op Norah’s gezicht. Je zou het misschien niet verwachten van haar, maar muziek was zeker iets dat ze erg kon waarderen en ze zong niet eens zo heel vals. Oké, ze zou waarschijnlijk geen kans maken op een plek in The Voice of iets dergelijks, maar ze liet geen ruiten barsten. Op het moment dat ze de deur opende, bood Valentina – de nieuwe multi language lerares – net aan het spits af te bijten mist er iemand met haar mee zou zingen. Clyde maakte snel duidelijk dat hij liever begon met het voorproeven van de snacks en voegde snel daad bij woord. Norah grinnikte zachtjes en stapte de ruimte in, waarna ze de deur achter zich sloot. “Ik wil wel met je mee doen.” zei ze met een lichte grijns op haar gezicht. “Welk nummer zullen we doen?” vroeg ze aan Valentina nadat ze bij de rest van de leraren was gaan staan.