A new chapter - Axl Valentine

<sub>Lang genoeg had Kellin een kamer alleen gehad, en hij vond het niet erg. Het zorgde voor rust en geen ongewenst gezelschap, iets waar hij gerust mee kon leven. Toch had het niet blijven duren en ergens in zijn achterhoofd had hij dat nu ook wel begrepen. Als hij nu een mutatie had dat hij mensen de dood in jaagde als hij sliep dan had hij vast een kamer alleen gehad. Hij had echter te horen gekregen dat er toch iemand was die naar zijn kamer kwam. Of het nu vrijwillig was of niet, dat deed er weinig toe. Het was een storthoop van boeken en schriften, tekengerief en verf. Het woord storthoop kon je ook gerust serieus nemen want Kellin had de gewoonten hoopjes te creëren met zijn spullen. Als hij iets niet meer nodig had gooide hij het ergens en zo werd een hoop steeds groter. Met een nieuw persoon op zijn kamer wilde hij toch dat deze wat opgeruimd was. Kellin had een boekenkast dus al zijn boeken konden daarin al verdwijnen, mits er genoeg plek was.
Elk boek dat hij opraapte en weg wilde zetten bekeek hij even zodat alles mooi op alfabetische volgorde stond. Het was soms al moeilijk om een goede indruk na te laten, dus hij moest het op zen minst toch proberen. De persoon die ging komen ging vast nog een tijd blijven en ze zaten bij elkaar tot één van de twee weg zou gaan. Toch was het te hopen dat de andere persoon zou meevallen.

Onderzoekend stond hij uiteindelijk in zijn kamer naar één boek te staren. Alles was voor de rest opgeruimd en op het bed van de andere lag er ook niks meer, maar er was dat ene boek dat hij zich niet kon herinneren. Het had gewoon een zwarte kaft waar niks op stond, al stond er in het boek zelf wel tekst maar ook dat kwam hem niet bekend voor. Misschien had hij het gewoon nog niet gelezen. Kellin besloot dan maar om het boek op een nachtkastje te leggen voor later.
Maar een paar tellen nadien kon hij de deur horen open gaan en meteen draaide hij zich om naar de deur. Je kon zeggen wat je wilde, maar er was helemaal niks mis met zijn reflexen al was hij helemaal vergeten het boek los te laten en had hij het dus nog steeds vast. Toch vond hij het allemaal vrij spannend, al kon je het hem niet kwalijk nemen. ‘Uhm, hai,’ zei hij wanneer iemand in de deuropening verscheen.

OOC: Axl Valentine</sub>

<sub>Nadat een van zijn illusies het leuk had gevonden de kamer waar zij in leefde in de brand te zetten moest Axl naar een nieuwe kamer. Zoals hij goed had gehoord van de hoofdmeester zou Axl meer verantwoordelijkheidsgevoel krijgen als hij een kamer moest delen met iemand anders. Axl deelde zijn kamer al ongeveer met zo ongeveer vijf andere als hij in een goeie bui was. Zijn illusies waren altijd om hem heen en gaven hem gezelschap. Nee nu moest hij nog gaan communiceren met een echt iemand. Natuurlijk had Axl daar super veel zin in... En kon hij niet wachten totdat hij zijn nieuwe kamer genoot zou ontmoeten. De arme jongen zou hel op aarde meebeleven.
Axl liep voor op hij had zijn gescheurde skinny jeans aan met een band shirt er boven waarvan de naam niet eens meer te lezen was door de vage letters. Hij had een van zijn oortjes in waar kei harde metal muziek uit kwam. Zonder ook maar enig keer om te kijken naar zijn brave hulpjes liep hij door de gangen naar zijn nieuwe kamer. Hij kruiste achter zijn rug zijn vingers toen hij voor de deur stond. "Laat het een normaal persoon zijn. Laat het een normaal persoon zijn." Of te wel iemand die dacht als Axl. Met een zucht duwde hij de deur open zonder te kloppen. Hij had zijn ogen dicht geknepen en toen de deur helemaal open was keek hij op.

ow god. Ging er door Axl heen. Nee dit kon niet waar zijn, ze hadden het hem echt te makkelijk gemaakt. Axl stapte naar binnen en de vijf illusies volgde hem naar binnen. Een voor een droegen ze spullen van Axl die hij nodig had om zijn verblijf makkelijker te maken.
"Axl Valentine." Zei Axl en hij keek het monster van top tot teen aan. Het arme jong zag er zo vreselijk uit dat Axl bijna medelijden zou krijgen als hij het moest gaan pesten. "Ik neem aan dat, dat bed van mij is?" Vroeg Axl zonder zijn ogen van het monster te houden wees hij in de richting van het lege bed. Hij moest zich echt in houden om geen grappen te maken over het uiterlijk van het ding. Zonder ook op antwoord te wachten liep Axl naar het bed en liet zich er op vallen. Hij greep een van de boeken die zijn illusie had neergelegd en opende die.
"Zeg hoe lang is het geleden dat je een blauwtje heb gelopen?" Grijnsde Axl achter het boek.</sub>

<sub>Kellin was niet goed in het sociaal zijn met anderen en hij hoopte ten zeerste dat de andere misschien wel sociaal was en het eerste woord zou willen nemen. Dat niet alleen, hij hoopte ook op een goede kamergenoot, maar zodra die door de deur binnen kwam had een verwarrend gevoel het al over genomen. Er zou maar één iemand komen, maar er kwamen duidelijk meer dan één binnen met spullen in hun handen. De zwart harige liet de naam Axel Valentine vallen wat vast zijn naam moest zijn. ‘Kellin Goodwin,’ stelde Kellin zich op zijn beurt voor, en even wilde hij zijn hand naar de andere uitsteken, maar al snel krulde zijn vinger weer op en trok hij zijn half uitgestoken arm ook weer terug. Blikken van anderen waren niks nieuws meer, zelfs niet op een plek dat vol zat met Mutanten. Hij bleef nu eenmaal een blikvanger, maar dat maakten het er toch niet makkelijker op. Aan sommige dingen kon je gewoon niet wennen.
Het waren dan vooral de andere nog onbekende die hem vooral ongemakkelijk maakten want ze hadden nog helemaal niks gezegd. Kellin was dan ook vooral geïnteresseerd in de anderen maar hij wende snel zijn blik om naar de jongen wanneer die de vraag stelde over zijn bed. De enige kans die Kellin kreeg om te antwoorden was een korte knik. Axl had zijn eigen besluit over het bed al gemaakt en de spullen werden erop gelegd. Kort keek Kellin naar zijn eigen deel van de kamer. Wat er stond was zeker geen bed, of anderen zouden het zo niet noemen. Door de kieuwen die aan zijn nek hingen had hij merendeels van de tijd wel water nodig om niet uit te drogen of te stikken. Voor een korte tijd ging het wel, want de jongen stond ook gewoon uit het water, maar dat kon hij onmogelijk een hele dag of nacht vol houden. Dat was ook waarom er tegen één muur een grote bak, haast een grote aquarium stond gevuld met water. Het was misschien beschamend om toe te geven dat hij in zo iets moest slapen, maar het was beter dan stikken.
‘Dat is je bed ja,’ zei hij uiteindelijk misschien iets te laat, maar zo iets kreeg je als je de tijd niet kreeg om te antwoorden. Eén van de nog steeds onbekende mensen ging ook naar het bed om wat neer te leggen, en automatisch zetten Kellin enkele stappen naar achter voor ruimte te maken.

Het drong pas weer bij Kellin door dat hij het zwarte boek nog vast had wanneer Axl er ook één vast nam. Even richten de jongen zijn blik op zijn eigen boek dat hij vast had, en hij draaide het maar eens om zodat hij iets te doen had. Dat was tot de stem van de andere weer sprak en Kellin op keek. Een normale vraag, zo kon je het noemen als je het normaal opvatten. Het was iets als wanneer heb jij last gekregen van je mutatie. Zo iets ja. ‘Toch al verschillende jaren geleden, wanneer weet ik niet precies,’ sprak hij dan maar eerlijk. ‘Wie zijn dat trouwens?’ vroeg hij uiteindelijk ook terwijl dat hij gebaarde naar de onbekende personen. Hij kon het beter meteen vragen dan wanneer het volkomen ongemakkelijk werd.</sub>

_{Axl lag op zijn nieuwe bed en hield zijn boek voor zijn neus. Zijn vraag was meer bedoelt als een belediging maar de jongen vatte het anders op. Wat naïef... Hij legde zijn boek neer en keek naar de jongen. Nu pas merkte hij het vreemde bed op van zijn kamergenoot. Het was een groot aquarium waar hij in zou moeten slapen. Dus de jongen moest een vis zijn? Wat fijn, nu was het maar hopen voor Axl dat hij 's nachts niet verkeerd liep naar de badkamer, dan had hij meteen een nacht duik.
"Ow dit is Kwik, Kwek, Kwak, Dopie en Fluffy. Zeg eens hallo jongens." Grijnsde Axl terwijl hij recht op ging zitten. De Illusies spraken tegelijk tegen zijn kamer genoot (Kellin toch). "Maar ze kunnen er ook wel eens anders uit zien." Zei Axl en hij knipte in zijn vingers. Een voor een veranderde de Illusies in prachtige meisjes met korte rokjes en korte topjes. Axl grijnsde breed uit. "Of als dit meer jouw smaak is." Een van de meisjes veranderde in een blauw gedaante zoals Kellin zelf meer. Axl grijnsde breed, hij was er zeker niet vies van zijn Illusies breed uit te showen.}

<sub>Axl keek naar het water dat de helft van de kamer in beslag nam. Hij moest toegeven dat het vreemd was, maar ergens ook wel cool. Hoe geweldig zou hij het zijn om onderwater te kunnen leven. Wat Deed Axl moeilijk, hij kon dat voor zichzelf creëren.
"Dat zal wel veel chicks trekken." Grijnsde Axl Sarcastisch. Hij verstopte zijn gezicht in het boek en deed net alsof hij las. Zonde eigenlijk want dan moest hij straks al deze bladzijdes weer gaan terug bladeren en lezen. Hij haalde een beetje nonchalant zijn schouders op toen de ander zijn namen niet origineel vond. Wist hij veel dat hij aan een originaliteit wedstrijd mee deed.

Axl had zijn boek weg gelegd en liet zijn illusies veranderen in prachtige mooie dames. Axl was er even door af geleid maar herstelde zich al snel en liet er ook eentje zien in de formaat van de jongen. De persoon was het er overduidelijk niet zo mee eens als Axl. Hij lachte dan ook toen hij de kop van de jongen zag en liet het meisje in een normaal meisje veranderen.
"Zo beter dan?" Grijnsde hij. Maar heel lang had de jongen niet om van zijn dame te genieten, want Axl liet ze verdwijnen toen hij vroeg wat ze nou precies waren.
Axl ging op zijn buik liggen zodat hij wat dichter bij Kellin kon zijn. "Illusies." Zei hij kort. "Ik kan alles creëren wat je maar kan bedenken, van personen tot dingen tot hele ruimtes." Vertelde Axl. "Het leuke aan deze is illusies is dat ze niet te onderscheiden zijn van de realiteit." Grijnsde Axl breed. Hij knipte in zijn vingers en de mooie dame die eerder bij Kellin had gestaan, zat nu bij hem op schoot. Maar Axl kon het daar natuurlijk niet bij laten en knipte nogmaals in zijn vingers. De dame ging op in vlammen en de jongen vatte vlam.</sub>