Opening Halloweenparty! [open voor iedereen]

"Let's just party 'till we can't"

De dansvloer zou hij maar nog even vermijden tbh. Met die tank vol alcohol op zijn rug, hield hij zich beter rustig, voor iemand een douche kreeg. Plus, die drank moest eerst in zijn buikje worden opgeslagen voor hij het zou wagen om zoiets te doen. Dansen was iets wat hij merkbaar beter kon met een beetje wodka op. Of dat maakte hij zichzelf toch wijs. Maar goed, voor hij de neiging kreeg om er toch voor te gaan, herkende hij een gedachte in het publiek. Hij moest wel twee keer kijken tho, ze zag er bijna niet meer uit als de Eloise uit het zwembad van daarnet met haar kapsel zo kort. Maar zij was het wel degelijk, en hij stapte op haar af om haar aan te spreken. Natuurlijk had ze niet door dat hij het was, ghehe. Het was best grappig, eigenlijk, al was hij daarna wel zo vriendelijk om naar zijn borstplaat te wijzen, waar de rode lettertjes op stonden die zijn identiteit prijs gaven.

Lachend had ze haar hand voor haar mond geslagen. ”Oh my god Marshall, ik dacht even dat er een random dude voor me stond.” Bracht ze uit, waarna ze haar hand weer liet zakken. Haar glimlach was betoverend, dayumn. Okaay focus. Ze ging op haar tenen staan en tikte tegen zijn helm aan. "Binnen", Grapte hij droog. Nee, okay, er was geen plek voor twee in zijn suit, jammer genoeg. ”Bedankt trouwens.” Zei ze bescheiden, terwijl ze met haar cape speelde. ”Het is eens wat anders.” Vervolgde ze, en hij knikte even.

”Weet eigenlijk niet wat ik zelf voorstel..” Merkte ze op, terwijl ze glimlachend naar beneden keek. Marshall lachte even kort. "Ik dacht dat het je Queen EloSpark Battle Armor was", Grijnsde hij. Gewoon even doen alsof, ja, komt goed. ”En jij? Een groene stormtrooper?” Vroeg ze toen, waarna hij even verontwaardigd naar adem hapte. "Oooooooh..", Bracht hij uit, terwijl hij via haar gedachten zijn beste >:C-uitdrukking doorstuurde. Ghehe, handig. "Het is Boba Fett, de legendarische Bounty Hunter uit Star Wars", Verklaarde hij, waarna hij even zijn schouders op haalde en grinnikte. "Met een paar milde aanpassingen tho", Zei hij mysterieus, waarna hij met zijn duim even naar zijn rug wees. "Deze zit vol alcohol.. En niet de slappe die ze daar op tafel hebben staan", Zei hij, terwijl hij via haar gedachten een knipoogje naar haar stuurde. Lang leve telepathie jonges.

Halloween

Booooooo

Eloise baalde stiekem wel heel erg dat ze zijn gezicht niet kon zien onder die helm van hem, maar ergens was het misschien ook wel goed, zo kon ze haar wangen onder controle houden wanneer hij weer zo een schattig glimlachje opzette. Om van te smelten gewoon. "Binnen" Ze trok haar wenkbrauwen omhoog en moest lachen. De droge humor van Marshall, ze vond het gewoonweg hilarisch. Hij had zo weinig nodig om haar aan het lachen te maken, al vanaf het eerste moment dat ze elkaar ontmoet hadden. Hoe meer ze met hem om ging en hem leerde kennen, hoe leuker ze hem vond. ”Jammer dat ik je expressieve blikken erbij niet kan zien.” wierp ze hem toen toch met een uitdagend grijnsje toe want ja, ze kon het nu eenmaal niet laten om daar nog eens op te drukken.

"Ik dacht dat het je Queen EloSpark Battle Armor was" Eloise keek nogmaals omlaag, naar haar eigen outfit en trok haar mondhoeken nadenkend in een rare vorm. ”Ja eigenlijk, nu je het zegt.” Ze keek hem met een grote glimlach aan. ”Dit is gewoon mijn nieuwe skin.” Ze streek met haar hand over het zachte stof van haar cape, dat wel leuk aanvoelde, in tegenstelling tot het lederen pak waarin ze gehuld ging. Het feit dat hij Marshalls pak verkeerd ingeschat hem leek hem niet te zinnen en ze hoorde vanonder zijn pak een verontwaardigde ‘oooooh’ komen waardoor ze haar tanden zichtbaar op elkaar klemde en een ‘shit wat nu gedaan’ blik in haar ogen kwam te staan, zeker toen hij zijn befaamde :c-uitdrukking in haar gedachten tevoorschijn liet komen. ”Dan ga je het vast nog erger horen als ik zeg dat ik nog nooit de Star Wars films heb gezien?” zei ze schouderophalend en probeerde een lachje te onderdrukken. ”Ik kom het wel vaak tegen op 9gag enzo, dat ze niet goed raak kunnen schieten en van die dingen als ‘Luke I am your father’.” Ze deed haar best om de quote zo goed mogelijk te immiteren – met een zware stem! – ookal had ze de scène nog nooit echt gezien, alleen als meme. ”Maar de films zijn me dus echt onbekend.” Ze hield haar hoofd wat scheef en tikte tegen zijn borstplaat. ”Misschien dat we ze eens samen kunnen kijken?” vroeg ze hem toen een tikkeltje verlegen en hield een hand achter haar rug waarmee ze nerveus aan haar cape plukte. Kalm blijven Elospark…

Naar de ‘aanpassingen’ in zijn pak was ze wel nieuwsgierig, ze wist dat hij het naamplaatje sowieso zelf had gemaakt aangezien hij er nu Marshall op noemde in plaats van Boba Fett, maar aangezien aanpassingén een meervoudsvorm was, moest hij nog iets in zijn mars hebben. En ja hoor, het ‘tankje’ dat op zijn rug hield zat blijkbaar vol met drank en Eloise herplaatste haar hand in haar zij, in haar ogen een lachende, sceptische blik. ”Zo doen we dat tegenwoordig? Not bad, not bad at all.” Ze beet grinnikend op het puntje van haar tong toen ze zijn knipoog doorgestuurd kreeg. Het bleef een vreemd iets, die telepathie, maar ook wel handig aangezien ze Marshalls gezichtsuitdrukkingen niet kon zien. ”Ik denk dat je er goed aan hebt gedaan..” ze wees de menigte in naar een jongen die met een schaal punch boven zijn hoofd door het volk danste. ”Want blijkbaar is er iemand met de punch lopen.” ze schoot in de lach door de vreemde manoeuvres die de jongen moest maken en keek daarna met tranen in haar ogen naar Marshall.

_{Love life - OUTFIT - ☇}

Off with your head

Dance 'til you're dead

Zoveel blikken kreeg ze, vooral verbaasde want haar kostuum leek gewoon veel te echt, omdat het ook echt was. Het was een voordeel van haar mutatie natuurlijk, ze kon haar uiterlijk zoveel veranderen als ze zelf wilde. Nadat ze twee shotjes naar binnen had gewerkt was ze op de dansvloer gaan staan en begonnen te dansen. Heel veel waren gelukkig wel lekker aan het dansen dus ze was zeker niet de enige, niet dat het haar anders wat kon schelen. Ze hield van dansen en zelfs al zouden anderen het niet doen, dan deed zij het alsnog wel. Haar manier van dansen was niet zo strak zoals je anders vaak zag, haar danspasjes waren juist heel spontaan en misschien een beetje vreemd? Nou ja, in ieder geval heel vrolijk en groovy, wat ook helemaal niet erg was en ook heel mooi kon zijn.

Ze had helemaal niet zo door dat ze zo wild aan het dansen was op de muziek, vergat soms dat ze tussen andere mensen stond. Al wisten die haar soms wel tot realiteit te brengen met af en toe een duw of en por, yes ze was niet alleen. Hoewel ze ook wel wat contact probeerde te zoeken vond ze sommige mensen wel gewoon alleen leuk om mee te dansen, dat deed ze dan ook regelmatig wel. Vond ze oogcontact met een jongen of een meisje en was het even gewoon gek met elkaar dansen. Tot op een gegeven moment iemand met een kom punch aan kwam zetten recht tussen de dansende mensen door. Kat keek even vervreemd om tot ze zag dat het Hal was die een weg probeerde te vinden en haar dan ook aanstootte. ‘Sorry.’ Had hij gezegd en leek eerst niet door te hebben dat zij het was. Geniaal, haar kostuum werkte nog beter dan verwacht en ze moest even lachen. ‘Ah, mijn onschuldige Kat.’ Begroette hij haar dan toch charmant, oh dus hij herkende haar toch? Grinnikte schudde ze even haar hoofd en keek ze hem lachend aan. ”Hal,” Zei ze terug, probeerde boven de muziek uit te komen en bleef ondertussen ook door dansen. ‘Je ziet er geweldig uit, zoals altijd.’ Zei hij en knipperde kort met zijn ogen voordat hij haar de kom liet zien. ”Dankje, jij ook.” Lachte ze naar hem. ‘Als je niet mee komt met mij om met te anderen te klinken op een geslaagde avond dan moet je op zijn minst een dans voor me vrij laten straks.’ Zei hij waarop ze meteen haar keuze al wel had gemaakt. Ze moest sowieso haar contacten wat beter maken en ja, tuurlijk ging ze even mee. Grijnzend knikte ze en liep ze vervolgens ook half dansend achter hem aan naar zijn vrienden toe. Ondertussen maakte ze zichzelf even iets meer herkenbaar door ook die vreemde verhoudingen van dit lichaam te laten gaan, zodat ze er weer iets normaler uitzag. Haar jurkje maakte ze ook weer korter zodat het nu een sexy kort jurkje werd. ‘Zonder morsen, missie geslaagd.’ Zei hij en zette de kom bij zijn vrienden op de tafel waarna hij zijn arm rond het andere meisje haar schouders sloeg, het meisje die ze ook wel kende van de klas en ze leek haar op zich best cool. ”Hayy,” Begroette ze iedereen in het algemeen, negeerde even Hal die dat blonde meisje een complimentje gaf. ”Jullie ken ik al, maar jou nog niet..” Zei ze waarna ze zich even richtte op het tweede blonde meisje die ze nog nooit gezien had. ”Ik ben Kat,” Stelde ze zichzelf even voor, want dat was wel zo netjes. Vervolgens gleed haar blik weer even over Devon en het andere meisje heen, die Denni heet? ”Denni was het toch?” Vroeg ze ook nog voor de zekerheid aan het meisje.

Outfit

- Corpse Bride
- Dress
+ Glow in the dark in haar jurk in het blauw en de bloemen in haar haar
+ Haar jurk word korter als ze haar dansen
+ Ze ziet er echt precies uit als de Corpse Bride maar wel met wat herkenning in haar gezicht

IT'S CLOSE TO MIDNIGHT AND SOMETHING EVIL'S LURKING IN THE DARK

Het was ontzettend druk op het feest. Té druk, als je het aan de blondine vroeg. De meeste mensen zouden het juist gezellig vinden, maar Dennimae moest er erg aan wennen. Maar goed, het zal allemaal van zelf wel komen. Althans, dat hoopte ze. Hoewel het misschien wat druk was en Denni zich mega ongemakkelijk voelde in haar outfit, klikte haar hakken ritmisch op de vloer terwijl ze richting de drank liep. Tja, zet deze meid bij muziek en het ritmische komt vanzelf. Misschien dat ze zelfs nog even een dansje zou maken, als het onwennige gevoel een beetje weg zou zijn.
Gelukkig vielen haar lichte ogen op twee bekende. Een glimlachje sierde haar lippen terwijl ze naar de jongens toe liep. Hun zouden er vast wel voor zorgen dat ze zich meer op haar gemak zou voelen, het was ze tot nu toe nog gelukt. Of ze zouden haar alleen laten voor andere meisjes, maar dat zag ze dan wel weer. De deur naar haar slaapkamer was gelukkig niet ver weg en die weg kende ze wél. De blondine had Storm en Devon liefjes begroet en hun verbaasde blikken gingen haar zeker niet voorbij. Kort grinnikte ze, zichzelf ook nog steeds verbazend dat ze gekomen was. ”Mevrouw.” Zei Devon bijna plechtig en Denni kantelde kort haar hoofd richting haar schouder. Ze begroette Devon met een klein kusje op zijn wang en Storm met een veeg over zijn kin. ‘tweetygirl,’ Begroette Storm haar charmant en Denni maakte dezelfde beweging als ze bij Devon gedaan had, haar hoofd iets kantelend naar haar schouder. ‘al is dat niet van toepassing.’ Denni grinnikte waarbij ze haar hoofd schudde. "Mijn Tweety heb ik thuis gelaten vanavond, als je dat niet erg vind." Grijnsde ze naar Storm. ”En heb je spijt nu?” Vroeg Devol, doelend op het geen dat de blonde meid gezegd had. Denni schudde haar hoofd, maar Hall was haar voor. ‘denni kan geen spijt krijgen van haar avond, althans niet tot wij klaar zijn met de avond.’ Kort grinnikte ze, knikkend. "Dat voorspeld veel goeds." Haar lichte ogen gleden kort naar het podum en de meningte die ervoor stonden te dansen, waarbij ze de mensen in haar opnam. Ze voelde hoe haar ademhaling toe sloeg en ze benauwd begon te worden, al liet de stem van Devon haar weer rustig worden. ”En natuurlijk, Hal en ik waren net van plan om naar de bron te gaan.” Denni grijnsde, waarbij ze van de één naar de ander keek. Ze had geluk met vrienden als deze twee, want ze zag ze zeker als vrienden. ”Dus wat kan ik mevrouw aanbieden? We hebben..” Devon deed even alsof hij diep nadacht. ”Goedkope punch, cheap-ass punch, belabberde punch ennnn als je geluk hebt is er ook wel zoiets als cava ofzo.” Grijnsde de jongen, waarna Hall naar de drank wees. ‘daar.’
Devon slaakte een kreetje omdat iemand aan zijn costuum zat en Dennimae's ogen gleden naar het zombiemeisje. Ze had een geweldige outfit aan en zag er uit als een echte zombie. Denni werd er stil van, overwelmd door niet alleen de outfit maar ook de pracht van het meisje zelf. Want misschien droeg ze enge make-up, je kon zien dat daar onder een prachtig gezicht verscholen lag. "Moet je me niet voorstellen aan je vriend en vriendin hier?" Lachtte ze, waarna ze zichzelf voorstelde voordat Devon ook maar iets kon zeggen. "Ik ben Taylor," Stelde ze zichzelf lief voor en Dennimae nam haar hand ietwat onwennig aan om deze te schudde. Ze opende haar mond om haar eigen naam te zeggen, maar Hall onderbrak haar. ‘ik ga voor zombiegirl, tegen het eind van de avond ben ik waarschijnlijk,’ De twee jongens schonken elkaar een blik en Denni hield zich stil, haar ogen gericht op het meisje. Niet goed wetend hoe te reageren op deze situatie, -ze was nogsteeds van haar stuk gebracht door het knappe meisje- priegelde ze wat aan de onderkant van haar jurkje. ‘nevermind, hal. denni over there.’ Stelde Storm zichzelf en haar voor aan Taylor. Denni was zelf al helemaal vergeten dat ze haar naam niet genoemd had en glimlachte lichtjes. "Aangenaam, Taylor." Sprak ze, haar stem net boven de muziek uit komend. "En ik eet jullie brein op als ik honger krijg," Knipoogde Taylor. Whoeps, weer een opmerking waar Denni geen reactie op wist. Hoewel ze eerder, alleen bij de jongens zich op haar gemak voelde, was dat nu allemaal weer weg. Ze probeerde haarzelf een houding te geven op de hakken die ze droeg, wat haar nog lukte ook. Ze stond zowat charmant en sexy naast het drietal. ”Dussssss, wie drinkt wat?” Zei Devon met een scheve grijns, waardoor Denni ook grijnsde. "Ik denk de punch dan maar." Grinnikte ze, aangezien er vrij weinig anders was. ”Of..” Devon stak zijn vinger in de lucht en je kon van hem aflezen dat hij een idee in zijn hoofd kreeg. Oh god, zijn ideeën voorspelde nooit veel goeds. ”Ik sneak gewoon een schaal punch mee en..” Devon keek rond, waardoor de blik van het blonde meisje automatisch ook rond ging. ”..zet hem op die tafel daar die ik dan tot hier sleep.” Nog voor iemand überhaupt wat kon zeggen deelde Storm mee dat hij voor de punch ging, en weg was-ie. "Doen we." Knikte Dennimae, waarbij haar blik naar het tafeltje ging. "De laatste mag de drank uitdelen." Grijnsde ze, waarbij ze haar wenkbrauwen een paar keer uitdagend ophaalde. Haar blik ging van Taylor naar Devon, waarbij ze hem in zijn zij prikte en richting het tafeltje liep.
Hall kwam met de drank aanzetten, waarbij hij een meisje mee nam. ”Hayy,” Begroette ze iedereen. Denni herkende haar van de klas, het meisje dat bij hun was komen zitten. Ook al zo'n knap ding.. Dennimae glimlachtte naar haar. "Hey, Kat." Het meisje draaide zich naar haar toe. ”Denni was het toch?” Vroeg ze, waarbij de blondine knikte.

In ripped up jeans got to rule the world

I HAD THE TIME OF MY LIFE, WITH YOU LONG, LONG LIVE ALL THE WALLS WE CRASHED THROUGH HOW THE KINGDOMS LIGHTS SHINED JUST FOR ME AND YOU AND I WAS SCREAMING LONG LIVE ALL THE MAGIC WE MADE EN BRING ALL THE PRETENDERS I'M NOT AFRAID SINGING, LONG LIVE ALL THE MOUNTAINS WE MOVED I HAD THE TIME OF MY LIFE FIGHTING DRAGONS WITH YOU AND LONG, LONG LIVE THE LOOK ON YOUR FACE AND BRING ON ALL THE PRETENDERS ONE DAY, WE WILL BE REMEMBERED ----------------------------------------------

De opgewonden sfeer en alle kleuren aura's -die vooral geel en groen kleurde- laadde haar vol energie. Ze moest haar best doen om niet te gaan huppelen, want dat zou behoorlijk niet-zombie-achtig zijn. Dus bleef ze cool, al kon de glimlach niet meer van haar gezicht af. Karlie had ze ergens in de menigte achtergelaten en stiekem voelde ze zich wel schuldig daardoor, maar ze zouden elkaar vanavond wel terug vinden dat deden ze altijd. Nu zou ze zich concentreren op Devon, de jongen in berenpak en het knappe meisje dat het gezelschap afsloot. Gezellig had ze zich voorgesteld en ze kon ook mee zien dat de blondine die door de berenpakjongen werd voorgesteld als Denni zich niet op haar gemak voelde. "Zombiegirl heeft ook oren en misschien heeft zij heel andere plannen." Ze wiebelde met haar wenkbrauwen en een gespeelde boze grijns hing rond haar lippen. Sorry, Hal, dacht ze, deze zombiegirl is niet zo gemakkelijk. "Ik weet niet of ik veel heb aan dat zagenmeel," Ze bumpte Devon plagend met haar heupen. Innerlijke grapjes Taylor kwam naar boven.

Het plan van de jongens over de punch ging totaal aan haar voorbij, want ze had het te druk met nog bekende gezichten te zoeken, maar helaas was haar vriendenkring nog niet zo groot. Dus volgde ze de jongens en Denni maar naar de tafel waar ze zagen hoe Hal kwam aflopen met een kom punch en een meisje. "Je kostuum is echt mooi!" Haar heldere stem kwam met gemak boven het gelach en geroezemoes uit toen ze langs Denni liep. De glimlach die ze haar schonk was totaal oprecht, zoals alle dingen die Taylor deed. Om het ongemak van Denni wat weg te nemen, nam ze dat ook weg uit haar aura waardoor ze normaal gezien zou moeten ontspannen. Meestal werkte het, maar je had altijd zo'n uitzonderingen als Devon. "Zit je al lang hier op school?" Vroeg ze met een schuine blik naar de blondine langs haar, maar tijd voor een antwoord kreeg ze niet want Hal en zijn plus one hadden de tafel bereikt. "Ik hou van dat kostuum!" Riep ze uit, toen het meisje dicht genoeg was. Het kostuum dat zij aanhad leek zo echt, al zou het haar niet verbazen als het echt zou zijn met een eiland vol mutanten wist je het nooit. "Hallo Kat, ik ben Taylor!" Stelde ze zich vrolijk voor terwijl ze ook haar hand schudde. Vervolgens wendde ze zich tot de kom met punch. "Zullen we dan maar? Voor ze kwaad onze drank komen terug pikken," Ze knipoogde kort naar de groep.

Bekertjes hadden ze niet, maar Taylor had dat natuurlijk niet nodig. Haar ring veranderde ze in enkele bekers, genoeg voor iedereen en ze pakte de lepel uit de kom. "Mooi gedaan, Hal. Geen druppel verspild!" Ze lachte haar stralende tanden bloot, terwijl ze ondertussen de punch in bekers verdeelde. Lief als ze was had ze op elke beker al de naam van de persoon gegraveerd in haar krullerige geschrift. "Op een geslaagde avond!" Zei ze toen ze haar goudgele beker ophief in de lucht om een toast uit te brengen. Ja, vanavond zou een super avond worden.

We are the Kings and the Queens
You traded your baseball cap for a crown
Costume
Make-Up

"Cheers to life, and let's get drunk"

Ze zag er toch wel geweldig uit als Regina George, echt eng. Ze was gewoon voor een avondje het tegenovergestelde van haar zelf. Queen bee van the plastics, de control freak van de school. Jaa dat was zij niet echt. Cecilia was meer dat luie meisje, met zwarte kleren en een gezicht dat je niet veel zag rondlopen. En tja, omdat ze nog niet veel mensen kende was dit wel een gelegenheid om iemand te leren kennen, en om te drinken. Niet dat het haar ging lukken met was ze allemaal serveerden maar er was vast wel iemand die de pompoen een scheutje van iets sterkers wilde geven right? was dat niet wat altijd gebeurde op dit soort feestjes? Cecilia hoopte van wel, als mensen dat in de bewoonde wereld deden.. waarom zouden mutanten dat dan niet doen? Het feestje zag er opzich wel leuk uit, had genoeg keus aan mensen om naar toe te gaan en een praatje mee te maken. Ze zag star figuren, meisjes als slutty clowns of zusters. niet dat ze daarover moest oordelen, ze zag er zelf ook slutty uit. Sommigen hadden lekker makkelijk een onesie aan en er waren ook nog perfectionisten met een super kostuum.

Cecilia begon met een drankje, waar ze zich bij de eerste slok al in verslikte. Niet haar eigen schuld tho. Het was of bijna stikken of het drankje uitproesten als je een oude bekende zag waarvan je dacht dat die al lang niet meer op de aardbol rondliep. Salina? dat had ze niet verwacht. ”68 indeed,” zei ze grinnikend terug. Ja grappig, ze had even snel teruggerekend. En dat ging snel want ze vergat niet snel leuke zomers, en die van 1967 was ze nog niet vergeten. Ook al was het dus al 68 jaar geleden. Het was alsof ze even weer terug naar het verleden werd gesleept in haar hoofd, eerst Salina en dan dat oude liedje. ”Yes, the good old ones.” had Sali gezegt toen ze opmerkte dat het oud was. Cecilia knikte instemmend en bleef door knikken op de muziek waarbij ze al meteen op begon mee te zingen. Highway to hell. Ge-wel-dig. ”Season ticket on a one way ride. Askin' nothin', leave me be. Takin' everythin' in my stride.” song Salina ook mee en Cecilia bleef mee zingen.

het was alsof Salina haar gedachten kon lezen. Misschien kon ze dat ook wel, of het was toeval. ”Laten we die kindjes even laten zien hoe je echt los moet gaan?” stelde ze voor en meteen vonden de twee hun weg naar de dansvloer. Ook haar bijnaam voor alle andere mensen: ‘kindjes’ was een goede verwoording. Ze gingen natuurlijk even helemaal los en bij de gitaar solo kon ze het niet laten. “Hold my ears” zei ze en duwde de haarband met konijnenoren in Salina haar handen. Ze schudden haar haren door elkaar en begon te head bangen op de gitaar solo. Ze ging nog net niet op haar knieën om luchtgitaar te spelen. Nee voor de rest was het een aardige performance hoor. Ze pakte na het nummer haar konijnenoren weer van Salina en lachte even om hun gek doen. “Zou iemand al een scheut vodka in de pompoen gegooid of wat?” vroeg ze zich af aan Sali. Yes, sowieso dat ze een beetje drunkies ging worden..

outfit

"Let's just party 'till we can't"

Haar luide gedachten waren best cute, maar hij liet haar maar niet weten dat hij het allemaal had gehoord. Hij deed ook echt zijn best om ze te filteren, door naar andere dingen te luisteren. Zoals naar de gedachten van de charmander-jongen, die zich eigenlijk totaal niet op zijn gemak voelde, of de gedachten van het zombie-meisje, die zin had in brainz for dinner. ”Jammer dat ik je expressieve blikken erbij niet kan zien.” Merkte ze op. Oh, dat kon gefixt worden tbh. Hij kon niet alleen gedachten lezen, maar ook versturen, als een ware Iphone of zoiets. Anyways, het gesprek ging naar hun outfits, die er eigenlijk wel heel badass uit zagen. Vooral haar outfit dan. Ze wist zelf niet wat het was, maar daar had hij snel iets op gevonden. ”Ja eigenlijk, nu je het zegt. Dit is gewoon mijn nieuwe skin.” Zei ze met een grote glimlach. Marshall lachte even geamuseerd. "Je mist nog een kroon tho", Zei hij nadenkend.

Maar goed, even was hij toch in shock gebracht toen ze hem vroeg of hij een groene stormtrooper was. Hij liet zijn verontwaardiging merken, al bedoelde hij het natuurlijk niet om haar slecht te doen voelen. ”Dan ga je het vast nog erger horen als ik zeg dat ik nog nooit de Star Wars films heb gezien?” Zei ze, en deze keer kon hij gewoon echt geen woord uitbrengen. Een ware wtf-uitdrukking kwam op zijn gezicht, maar deze stuurde hij niet door naar haar. Nah, ze voelde zich er duidelijk wel schuldig over. Ze vertelde dat ze het wel kende uit memes, maar niet uit de films zelf. ”Misschien dat we ze eens samen kunnen kijken?” Stelde ze toen een tikkeltje nerveus voor. "Oh hell yeah, ik bind je helemaal vast en je kijkt de hele reeks in één keer", Zei hij grinnikend. "Eerder mag je niet weg hoor. Ik voeder je wel popcorn tho", Lachte hij. Yeah, hij zag het al helemaal voor zich. Beter kwam er dan niemand de kamer in gelopen..

Anyways, hij vertelde natuurlijk ook wel de geheime aanpassingetjes die hij had laten maken aan zijn suit. No way namelijk dat hij die hele tank op zijn eentje zou kunnen leegdrinken.. Nu ja, hij zou het wel kunnen, maar of dat zo’n goed idee was, was een andere vraag. ”Zo doen we dat tegenwoordig? Not bad, not bad at all.” Reageerde Eloise op zijn bekentenis. "Zeg maar gewoon dat ik geniaal ben", Lachte hij. Omygod, ego, alles. ”Ik denk dat je er goed aan hebt gedaan..” Ze wees naar het publiek, waar een jongen de schaal punch ten dans had gevraagd ofzo. ”Want blijkbaar is er iemand met de punch lopen.” Lachte ze met tranen in de ogen. "Ik denk dat we het even moeten uittesten, eigenlijk", Grijnsde hij, terwijl hij ook zijn grijnsje doorstuurde via zijn gedachten.

Daarna drukte hij op een knopje op de armbeschermer rond zijn linker arm, en als bij wonder verdween de helm, alsof hij toeklapte als een ware transformer. Aanpassing nummer 3 dus. Hij liep naar een tafeltje en nam twee red cups, die hij lekker vol liet lopen met de drank uit zijn tankje. Hij gaf er eentje aan Eloise en tikte toen zachtjes met die van hem tegen de hare. "Cheers babe", Zei hij, waarna hij een slokje nam. Hmm, lekker zoet, maar ook wel overduidelijk heel alcoholisch. "Misschien moeten we de tank maar met meerdere mensen sharen", Grijnsde hij, waarna hij de zaal even rond speurde op zoek naar kandidaten.

This is halloween, everybody make a scene

Trick or treat till the neighbors gonna die of fright, It's our town, everybody scream

Ze leunde naar voren en keek in de spiegel. Haar makup zat gelukkig goed, no worries daarover. Ook haar haar zat oke, dis daar was ze mee klaar. Ze zette d en een stapje naar achter en bekeek haarzelf even. Ze zag eruit als een echte flappergirl uit de Roaring Twenties. Ze was dressups gewend voor shoots, maar nu had ze het volledig zelf gedaan. Anders vond ze het ook fijn om deels zulf te doen, maar nu had ze zelfs haar haar zelf gedaan. Met wel een paar checkups van Tay natuurlijk. Waar bleef die eigenlijk? Ze hadden gelukkig ook een spiegel in de slaapkamer zelf, anders was het lastig geweest. Met twee meisjes die gewend waren om in de spotlights te staan en veel tijd besteedden aan hun uiterlijk. Nadat ze al een keer naar Tay had geroepen kwam die eindelijk naar buiten. En wow wat zag ze er goed uit! Als een echte zombie! Toen ze die ook na deed rende Karlie "bang" naar de andere kant van de kamer. "No please spare me, oh zombiegirl!" Riep ze uit. "Damn, Karlie. Je ziet er goed uit! Ik kan je wel opeten." Grijnsde Taylor haar toe een wenkbrauwwiebel ontbrak niet. Karlie glimlachte en draaide een rondje. Hierdoor zwierden alle sliertjes aan haar korte jurkje vrolijk heen en weer en glitterden ook. Ze had zelfs bijpassende handschoenen. "You think? You look very beautiful... And scary." Zei Karlie lachend. "Zullen we?" Vroeg Tay vervolgens, terwijl ze nog snel naar de fles drank op de tafel greep. Karlie nam lachend ook een slok, maar ze was niet zo van het drinken. Beetje kon er wel in hoor. "Ik heb zin in een feestje!" Riep Taylor luid, waarna ze de deur opende en hem openhield voor Karlie. Die rende er lachend doorheen en riep: "Let's go!"

Met heel wat drama hadden ze de deuren opengetrokken van het cafetaria. Karlie mocht lachen in haar kostuum, maar Tay had het wat moeilijker. Die moest ervoor zorgen dat ze een zombie bleef. En ze nailde het! Ze liepen langs een meisje waarvan ze wist dat het Valentina was, van de blog. En haar bff had wat over haar verteld. Taylor staarde naar de prachtige vleugels, die konden bijna niet nep zijn. Karlie keek er ook bewonderend naar, maar ze gaf Tay toch even een stootje en zei grinnikend:"Niet zo staren, dat is onbeleefd." Taylor antwoordde met een mysterieuze schouderophaal, en zei toen: "Ik ga wat drank halen!" Karlie knikte en begon om haar heen te kijken. Wat zag iedereen er mooi uit! Toen ze weer zocht naar Taylor was die al lang verdwenen in de mutantenmassa. Nou ja, dat werd dan maar zelf dansen. Ze baande zich een weg naar de dansvloer en ging daar met een random persoon dansen. Karlie was opgegroeid met dansen, dus dit ging haar gemakkelijk af. Op een gegeven moment kreeg ze toch wel dorst, waar was de punch tafel?

Ze zag die al snel en ook zag ze Tay weer! Met nog twee jongens en twee meisjes. Karlie liep lachend op het groepje af, en draaide nog even een mooi rondje terwijl ze weg liep van de dansvloer. Ze hoorde nog net hoe de twee andere meisjes heetten. Een jongen herkende ze als Devon, daar had Tay al veel over verteld. En de andere jongen was dan Hal? Ze hadden net hun goudgele glazen omhoog gestoken voor een toast toen Karlie lachend Taylor liet schrikken van achteren. Of nou ja, een poging tot. "Ik was je kwijtgeraakt!" Riep ze met een gemaakte sadface. Ze had haar arm op de schouder van Tay gelegd, dat kon, want Karlie was wat langer. Zo leunde ze op Tay, die toch al wel wat meer op had dan Karlie dus het zou eigenlijk andersom moeten zijn. Maar je kon wel aan Karlie zien dat ze niet dronken was, ze had gewoon lol. "Heb je nog een bekertje voor mij zombiegirl?" Vroeg ze en ze glimlachte ze lief. Daarna keek ze het groepje rond en zei vriendelijk: "Ik ben Karlie." Ze zwaaide ook even en grinnikte een beetje. Misschien herkenden ze haar gezicht van de billboards of de fashion shows waar ze in mee had gelopen. Dat was toch soms wat minder, want ze wou liever echte vrienden dan vrienden die haar leuk vonden om haar fame. Of omdat ze mee had gelopen in like een Victoria Secret Fashion Show.

Hair and Makeup X Outfit X Shoes

TAG: | WORDS: | OUTFIT: here
NOTES:

♛ Ames

robb stark

Halloweenparty

Tweetygirl was vanavond inderdaad niet van toepassing, Dennimae zag er immers honderd keer zo knap en sexy uit als dat gele vogeltje van de Looney Tunes. Al veranderde dat niets aan het feit dat Devon het niet erg zou vinden om Sylvester te moeten spelen.. Dennimae was iemand waar hij graag genoeg achter wou vangen, de ‘chase’ was altijd het leukste aan het hele verhaal. ”Spijt is vanavond niet in je woordenboek terug te vinden Denni.” bevestigde hij Hals uitspraak met een lachje en nam kort de hand van het verlegen meisje vast om haar eenmaal rond haar as te laten draaien. Hij had Dennimae wel naar de dansende mensen zien staren en Devon voelde al een idee in zijn hoofd opborrelen. Maar dat zou hij laten voor als hij wat meer gedronken had. Taylor speelde gewoon mee in op het mopje van Storm over het feit dat ze ‘zijn brein kon hebben omdat er toch niets in zat’, door te antwoorden dat ‘er toch zagenmeel in te vinden was’. Hij keek grijnzend naar Storm en rolde met zijn ogen. ”Liever een brein vol zagenmeel dan eentje vol met Disneyliedjes.” Hij keek lachend van zijn beste vriend naar Taylor en deed een stap in haar richting om zijn vingers kietelend in haar zij te zetten. Terwijl bracht hij zijn mond naar haar oor. ”Pas op jij.” fluisterde hij haar uitdagend toe voordat hij haar nog een knipoog schonk en weer in de ‘kring’ ging staan. Na zijn fantastische idee ging Storm onmiddellijk voor de punch en Devon kon niet anders dan lachen toen hij zijn beste vriend in zijn geweldige kostuum zag wegdansen in de menigte. Soms was het ongeloofwaardig hoe goed ze op elkaar ingespeeld waren, de wolf en de beer.

Even later zag Devon hoe er vanop afstand nog een meisje aangewandeld kwam – achter de beer met een schaal punch boven zijn hoofd - , ze had lange blauwe haren en haar gezicht had een speciale vorm, net zoals de rest van haar lichaam. Als ze zich op het laatste moment niet dat tikkeltje herkenbaarder gemaakt had, had Devon nooit geweten wie ze was. ”Heeee Kat, wát een verschijning.” wierp hij haar met een knipoog toe en trok zijn wenkbrauwen goedkeurend op. Zijn ogen gleden al snel over haar benen die zichtbaar werden doordat ze haar lange jurk korter maakte. Maar veel tijd om haar aan te staren had hij niet, want Dennimae kwam met het geweldige idee om er een wedstrijdje van te maken om de tafel als eerste tot hier te halen. En aangezien Storm al klaarstond met de schaal punch, mochten ze niet meer lang op zich laten wachten. Hij voelde een zachte prik van haar vinger in zijn zijen zag hoe ze op haar hoge hakken richting het tafeltje begon te lopen. Devon kreeg een uitdagende grijns op zijn gezicht en bewoog zich veel soepelder dan dat hij eruit zag tussen de menigte door, achter het kleine blonde meisje aan.

Hij stak zijn gespierde armen naar haar uit en omklemde zijn handen zachtjes om haar smalle taille om haar vervolgens zonder enige moeite boven hem uit te houden. Mid-air draaide hij haar om, om Dennimae vervolgens lachend over zijn linkerschouder te leggen. ”Je denkt toch niet van mij te kunnen winnen pretty.” Met zijn grote linkerhand hield hij haar vast, net onder haar billen waar haar rokje eindigde zodat er niets van haar onderbroek of dergelijke zichtbaar was. Niet dat hij het erg zou vinden, integendeel, maar hij wist hoe meisjes er tegenover stonden. Devon had wel geleerd uit de les die Taylor hem gespeld had toen hij ook haar in zijn armen gedragen had. Iedereen week voor hem aan de kant toen ze richting het tafeltje wandelde. Enerzijds omdat Denni’s hakken gemakkelijk iemands oog konden uitsteken, anderzijds omdat Devon zo groot was, zeker nu hij iemand op zijn schouder droeg. Alsof het niets was boog hij door zijn knieën om het tafeltje met zijn rechterhand bij een van de poten vast te nemen en boven zijn hoofd te tillen zoals hij net ook met Dennimae gedaan had. Op deze manier wandelde hij terug naar de groep, waar hij het tafeltje met een klap in het midden zette.

Vrijwel onmiddellijk kwam de schaal punch erop te staan en zette hij Dennimae weer heel voorzichtig op haar voeten neer. Devon schonk haar nog een glimlach en kneep haar nog zachtjes in haar schouder voordat Taylor het woord nam. "Zullen we dan maar? Voor ze kwaad onze drank komen terug pikken,” Devon trok met een grijns zijn wenkbrauwen omhoog. ”Ze moesten eens durven.” Aangezien Taylor niet mee gelopen had voor het halen van de tafel – en dus de ‘laatste’ was -, nam ze het op zich op de punch onder de groep te verdelen, nadat ze schitterende gouden bekers van haar ring gemaakt had uiteraard. Devon zag de verschillende verbaasde gezichten, maar hij zelf kon niet meer doen als Taylor breed glimlachend aankijken. Hij kende haar mutatie, en dit was nog lang niet het coolste wat ze kon. Met een dankbaar knikje nam hij zijn gepersonaliseerde beker aan en liet zijn duim kort over zijn naam glijden. Hij stak net zoals Taylor zijn beker in de lucht. ”To a friendship that is bad form my liver.” was zijn toast en hij keek om de beurt iedereen met een grijnsje op zijn gezicht in de ogen. Niet in de ogen kijken terwijl je toastte was namelijk zeven jaar slechte seks, en dat was niet iets waar Devon zin in had. Al geloofde hij eigenlijk niet in die onzin, en zou hij er zelf wel voor zorgen dat het niet slecht was. Zijn gedachten gingen langzaam de andere kant op en hij voelde hoe de fles Jack stilaan aankwam, al was het enkel nog maar in zijn gedachten merkbaar. Plots vloog er een meisje Taylor om de hals en Devon gaf haar meteen een onuitgesproken vleeskeuring. Ze was een meer dan aangename verschijning en hij liet kort zijn blik naar Storm gaan, die zoals gewoonlijk met 1 blik zou begrijpen wat hij bedoelde. ”Dag Karlie, wees meer dan welkom.” sprak hij haar met een enthousiaste blik in zijn ogen toe, terwijl hij kon zweren dat hij haar van ergens herkende. Het begon er meer en meer op te lijken dat het feest naar Storm en Devon kwam in de plaats van zij naar het feest.

Oh cherie amour, pretty little one that I adore ♦ ♦ ♦

Lincoln Campbell

It Isn't about fighting the inner you, its about embracing it.

Halloween … wie hield nou niet van een goede portie horror en schrikken? Lincoln was nu niet meteen de persoon om op een feestje terug te vinden maar Halloween, iedereen wilde wel eens zijn hoofd binnen steken op dat feestje. Niet dat hij wist wat hij kon verwachten, laat staan in wat hij verkleed zou gaan. Hij was niet de creatiefste om zelf iets in elkaar te knutselen maar het was hem toch aardig gelukt om via via aan een leuk Frankenstein kostuum te geraken. Waarom Frankenstein … weer … elektriciteit, het lag een beetje in zijn vakgebied en daarnaast was Frankenstein best wel een griezel voor de meeste softies. In de maanden dat hij hier al was, was er veel voor hem veranderd. Door de lessen had hij al iets meer controle over zijn mutatie en was hij daarnaast ook enorm opgeschoten met zijn studies geneeskunde.

Hij trok een soort van muts over zijn hoofd waardoor hij kaler en lelijker leek dan hij was. Er liepen littekens over zijn hoofd en hij had zijn gezicht zelf wat groenig en grauwerig gekleurd om wat meer effect te geven. Aan weeskanten van zijn hoofd kwamen er twee witte uitstekels uit. Hij droeg een jeans, blazer en tot aan zijn ellebogen wat hij helemaal groen geverfd. Hij keek naar zichzelf in de spiegel en onbeholpen moest hij om zichzelf lachen, geweldig. Toen hij de lichtschakelaar van zijn kamer wilde uit klikken sprongen er lichte elektrische vonken over, toepasselijk, een beetje dan.

Hij kwam wat later toe dan de meeste die er al waren. Iedereen was verkleed, de ene geweldig, de andere iets minder. De moeilijkheid hiervan was iemand vinden die je kende of beter, herkende. Lincoln bleef even in de ingang staan terwijl hij naar alle versiering, de studenten keek die er waren. Wauw, dit was cool, niet te zeggen geweldig goed ineen gezet. Hij liep door de menigte door terwijl hij links en rechts naar de jongeren keek, ze begroette en hopeloos op zoek ging naar iemand om te herkennen. Na een vijftal minuten gaf hij het op en richtte zijn aandacht naar de eerste beste kom met punch, misschien zou het allemaal beter gaan als hij wat gedronken had. Hij baande zich een weg naar één van de punch kommen, hij boste per ongeluk zijn elleboog tegen een meisje aan en gelijk voelde hij de elektrische lading van hem naar haar gaan en omgekeerd. En er was maar één iemand bij wie hij dit had, Eloise. ‘Hey!’ Begroette hij haar meteen. Ze zou het ook wel gevoeld hebben en dus waarschijnlijk weten wie hij was. Hij had geen idee of hij goed onherkenbaar was. Er stond een jongen naar haast, hij glimlachte meteen vriendelijk. ‘Jullie zien er geweldig uit.’ Zei hij meteen. Hij nam een bekertje en zwaaide het door de punch kom. ‘Ik vreesde al dat ik echt niemand zou herkennen.’ Gaf hij eerlijk toe. ‘Lincoln.’ Stelde hij zich voor tegen de jongen, die duidelijk eerder met Eloise had staan praten …

words: 503 | tag: Halloweenparty | outfit: Here

∎ ◣ ◥

Halloween

Booooooo

Eloise haar ogen kregen een enthousiaste fonkeling bij zijn woorden en ze plaatste haar handen op haar hoofd, met haar vingers in de lucht zodat ze op de rand van een kroon zouden lijken. Het zag er eerder lachwekkend uit dan dat het op iets trok. De veel te blije blik in haar ogen, een kinderlijke grijns rond haar lippen en dan nog de misvormde kroon op haar hoofd, als je haar zo zag, dan wist je gewoon wie Eloise was en waar ze voor stond. ”Volgend jaar zet ik een echte op, want zo krijg ik kramp in mijn armen.” in zichzelf lachend haalde ze haar armen weer omlaag en liet ze ze vrolijk heen en weer langs haar magere bovenlichaam bungelen.

Het hele gebeuren dat Marshall zo verontwaardigd was deed Eloise zich niet echt schuldig voelen, het gaf haar eerder een spijtig gevoel dat ze de films nooit eerder gekeken had. Tot nu toe hadden zij en Marshall zo goed overeengekomen met hun interesses, van het oefenen van salto’s tot het praten over Pokémons. Het feit dat Marsh de films zo goed vond, kon dus maar ding betekenen: Eloise zou er hetzelfde over denken. ”Je bind me váaast?” lachte ze hem vrolijk toe en sloeg een hand voor haar ogen. ”Het is geen fifty shades of grey hoor ridder Marshmallow.” ze schudde nog steeds lachend met haar hoofd en haar korte zwarte haren danste met haar mee. Toen ze haar hand voor haar ogen weghaalde keken haar blauwe ogen fel naar het ‘glas’ in de helm van Marshall, nog steeds hopeloos op zoek naar een glimp van zijn échte gezicht. Hij mocht dan wel zo lief zijn om het naar haar gedachten door te sturen, ze mistte het toch om hem in real life te zien. ”Weglopen zal ik niet, promise.” ze stak haar pink naar hem uit en nam zelfs de moeite iet om op die van hem te wachtten. Ze griste zelf met haar pink naar de ijzeren van hem en trok hem mee omhoog. ”Pinky promise.” lachte ze en haalde onschuldig haar schouders op. ”Het popcorngedeelte klinkt me ook wel als muziek in de oren.” Ze keek hem op een verlegen manier aan en moest aan zichzelf toegeven dat ze er al enorm naar uit keek. De hele avond – hopelijk – nog bij hem zijn, binnenkort een film, het waren niets anders dan mooie vooruitzichten.

"Zeg maar gewoon dat ik geniaal ben" Eloise rolde lachend met haar ogen voordat ze opeens een dansende beer met een schaal punch zag, waar haar aandacht even naartoe ging. Ze hoorde Marshall vaag iets zeggen over ‘iets uittesten’. ”Uittesten?” vroeg ze hem een beetje afwezig, maar richtte haar aandacht weer helemaal op hem toen de jongen uit haar zicht verdween. Zijn pak begon een soort mechanisch geluid te maken en nog voor Eloise helemaal door had wat er gebeurde, zag ze opeens Marshalls gezicht voor haar in plaats van zijn helm. Onmiddellijk verscheen er een enorme glimlach op haar gezicht waardoor haar witte tanden zichtbaar werden. ”Daar ben je!” wierp ze hem veel te enthousiast toe en kon zichzelf nog net weerhouden om op en neer te bouncen op haar voetzolen. Marshall ‘schonk’ als een real gentleman twee redcups vol met het goedje dat hij in zijn pak opgeborgen had en Eloise nam er eentje met een dankbaar knikje aan. Net zoals hij tikte ze met haar beker tegen die van hem. ”Cheers…” zei ze ook, maar haar sterm stierf verschrokken weg toen ze ‘babe’ hoorde. Ehh, wat nu gedaan? Verrast keek ze hem met haar grote ogen aan en voelde hoe het rood haar wangen bekroop. Om een einde te maken aan de awkward silence toverde ze maar een verlegen glimlach op haar lippen en zette er vervolgens het bekertje tegen. Het drankje smaakte heerlijk en tegelijk verwarmde het haar hele lichaam. Het was pas toen ze haar mond opende om adem te halen dat ze merkte hoe straf het spul wel niet was. Een zachte kuch weerklonk uit haar keel en ze keek Marshall met waterige ogen aan. ”Oké wauw, even een inschattingsfout.” gaf ze schaapachtig toe voordat ze begon te lachen. De hele ‘babe’-situatie van net al helemaal vergeten. Marshall kwam met het geweldige idee om zijn drank te delen en Eloise knikte instemmend, zo’n cutie dat hij was.

Eloise keek net zoals Marshall doorheen de zaal, maar haar aandachtigheid werd onderbroken door een electrische schok die doorheen haar elleboog tot in haar schouder liep. Haar eigen lichaam gaf ongecontroleerd ook een hoeveelheid stroom af, waardoor op een gegeven moment een blauwwitte flits rond hun beide armen dansten. Verschrokken keek ze achterom, om vervolgens een enorm groen monster te zien staan, een monster dat haar vriendelijk begroette. ”Lincoln!” riep ze uit en haar geschrokken uitdrukking veranderde meteen in een enorme glimlach, waardoor de beschermende elektriciteit rond haar lichaam weer verdween. ”Ze doen het weer he..” zei ze met een scheef grijnsje en knikte naar hun ellebogen, die zonet weer speciaal op elkaar gereageerd hadden. Ze deed een uitnodigend stapje opzij zodat Lincoln zich bij haar en Marshall kon voegen. ”Bedankt, ik ben koningin Elospark, en laat me raden, jij bent het monster van Frankenstein?” grinnikte ze hem toe en zette haar bekertje nog eens aan haar lippen, ditkeer zonder proesten. Toen hij toegaf dat hij gevreesd had niemand te herkennen glimlachte ze hem geruststellend toe. ”Goed dat je ons gevonden hebt dan! Hoe meer zielen, hoe meer vreugde.” Haar blik ging van Lincoln naar Marshall, en ze besefte dat dit tot nu toe de enige twee personen waren die ze hier beter had leren kennen, wat ze ergens wel jammer vond, aangezien Eloise hield van nieuwe mensen leren kennen.

_{Love life - OUTFIT - ☇}

Life isn't about commitment,

it's about having the time of you're life.

Hop hop, tussen die dansende jongeren manoeuvreren met een kom punch was behoorlijk de opdracht, zeker als hij tot de nok toe volgegoten zat met lekkere punch, waar hij zich het liefst van al zou op storten. Hij had heel wat in te halen van afgelopen dagen en was niet van plan dit feest te verlaten zonder op zijn minst aangeschoten te zijn en de tijd van zijn leven gehad te hebben, want dat was ookal weer zeven maand geleden voor het laatste gebeurd. Om waanzinnige Kat dan nog eens aan te treffen, haast volledig onkenbaar, maakte het allemaal nog wat beter. En ze begroette hem dan ook met die onschuldige beleefdheid. Hij gaf haar zijn stralende scheve glimlach en gebaarde haar te volgen naar de andere terwijl hij met de kom boven zijn hoofd tussen de mensen door manoeuvreerde, hij had het nu al te warm, de avond was net begonnen. ‘Kijk wie ik wild dansend vond.’ Knikte hij richting Kat terwijl hij de kom weer op borsthoogte bracht en wachtte op die tafel waar Denni en vooral Devon dan veel enthousiast naar toe holde, en het was echt niet voor de tafel dat ze hun enthousiasme deelden.

De tafel kwam er uiteindelijk, nadat Devon Denni in het rond had gedragen en Kat zich aan iedereen voorstelde en ze werd bewonderd om haar kostuum. Wat trouwens geweldig was, zeker ingekort. Storm had niets anders te doen dan wachten op die tafel dus gleden zijn ogen in flitsbewegingen langs alle dames, nog steeds met die glimlach op zijn lippen. En uiteindelijk zette Devon de tafel neer, en Storm de kom erop, dat was geklaard in no time. Taylor “toverde” gouden bekertjes uit haar ring waardoor Storm fronsend had staan toekijken, oke, handig. Hij nam het aan en keek naar zijn naam die erop gegraveerd stond. ’Nice.’ Zei hij gelijk. Hij vulde het met punch toen er nog een dame kwam bij gelopen. Hij en Devon keken gelijk op hetzelfde moment naar elkaar, dat waren dan vier dames en twee heren en een avond vol drank en plezier. Devon’s blik zei genoeg en Storm kon enkel maar zijn hoofd wat schuin houden terwijl hij bedenkelijk alle dames aan keek, god, hadden zij even geluk. ‘Punch genoeg voor iedereen.’ Begroette Storm Karlie met zijn echt Brits accent, dat er nu wel lekker dik op lag.

En toen staken ze hun bekertjes in de lucht, Taylor zei haar ding, Devon zei zijn ding en Storm knikte enkel maar instemmend op dat alles. Hij tikte zijn bekertje kort tegen dat van Devon. ‘Stormon maat.’ Zei hij serieus gemeend waarna zijn blik weer terug gleed naar alle dames en hij de punch in één keer achterover sloeg. Hij werd niet snel dronken, daarvoor werkte zijn lichaam net iets sneller dan de anderen, dus hij moest meer drinken om anderen bij te houden. Hij had de verschrikkelijkste vier dagen van zijn leven tot nu toe achter de rug, hij was van plan dat allemaal in te halen op één nacht en met Devon naast hem zou dat niet anders dan gemakkelijk moeten gaan. Hoe kunnen al deze dames nu geen vast gezelschap hebben, moet je kijken naar hen, drie blondjes en een bruintje. Hij schoof zijn beker nog eens door de punch en hief het nog eens op in een kort gebaar. ‘Je moet me bijhouden Devon, jij mag je maar evenveel herinneren als ik me zal herinneren van deze nacht.’ Zei hij met een grijns opzij naar zijn vriend terwijl hij kort nipte van zijn bekertje voor hij zich tot de hele groep weer richtte. ‘Wat zijn jullie plannen voor vanavond dames? Ik en Devon beloven dat we alvast gentlemens zullen zijn voor zolang we het ons kunnen herinneren of in ieder geval bewust zijn van wat we doen.’ Beloofde hij plechtig. Hij wierp een kleine onschuldige glimlach naar Kat, ze zou het wel begrijpen. Maar het was een mooie deal, zolang hij zich iets kon herinneren, of zich bewust was van wat hij deed zou hij perfect alle wensen van de dames vervullen. Wat er daarna gebeurde … Hij keek naar Devon en de grijns werd breder, oh boy …

missy

Off with your head

Dance 'til you're dead

Tja, Kat ging zeker geen kansje missen om gezelligheid op te zoeken, gezien ze daar best wel veel van hield, dus ze volgde Hall maar gewoon naar het groepje toe waarvan ze toch al een paar wel kende van de klas. Niet echt goed tho, daarom was dit misschien de mogelijkheid om ze beter te leren kennen. Iedereen zag er echt super leuk uit, niet alleen de jongens maar ook zeker de twee meisjes die erbij stonden. ‘Kijk wie ik wild dansend vond.’ Zei Hall nog waardoor ze hem even grijnzend aankeek, maar zich vervolgens op de rest richtte. ”Heeee Kat, wát een verschijning.” Zei de eerste die doorhad wie ze was met een knipoog en hij trok goedkeurend zijn wenkbrauwen op. ”Ook hallo Devon,” Knipoogde ze terug met een grijnsje waarna ze zich op de volgende richtte, namelijk het meisje die ze ook nog van de klas herkende. "Hey, Kat." Zei ze ook waardoor Kat even naar haar glimlachte. Al moest ze nog wel even navragen of ze haar naam wel goed had, maar ze knikte dus dat was goed. Maar wanneer zij met Devon een tafel ging halen begon ze haar aandacht te richten op het andere meisje die ook hier bleef, en die ze nog niet kende. "Ik hou van dat kostuum!" Zei ze waardoor er meteen een enorme grijns op haar gezicht kwam te staan. ”Thanks, jij ziet er ook awesome uit.” Glimlachte ze naar haar voordat ze zich voorstelde. "Hallo Kat, ik ben Taylor!" Stelde ze zich vrolijk voor en schudde ook nog haar hand. Kat knikte even vrolijk terug voordat haar aandacht terug gleed naar de punch.

"Zullen we dan maar? Voor ze kwaad onze drank komen terug pikken," Stelde Taylor voor waarna ze zelf bekers leek te maken? Wauw oké, dat was nog eens een bizarre mutatie. Dat had ze niet zo snel verwacht, maar het was wel heel cool. ”Ze moesten eens durven.” Had Devon nog op haar gereageerd waarop ze even grinnikte. ”Don’t worry, dan weet ik daar wel wat op.” Knipoogde ze naar beide, want tja deze hier was een kampioen in dat soort dingen. Daarin kon ze wel makkelijk haar zin krijgen en de boel manipuleren, ze veranderde desnoods in Jean Grey om hun ‘hoogstpersoonlijk’ toestemming te geven. Ze pakte een beker waar haar naam ook nog eens opstond en schonk hier ook wat punch in. Stak zoals de anderen de beker in de lucht en begon te proosten. ”Op Halloween,” Zei ze toen terwijl ze ook even iedereen in de ogen aankeek. Het duurde ook niet lang voordat er nog een vierde meisje kun join’de, eentje die ze ook niet kende, maar de rest blijkbaar al wel en ze heette Karlie. ”Hee,” Zei ze alleen terwijl ze haar ook nog even aankeek en de punch vervolgens opdronk. ‘Wat zijn jullie plannen voor vanavond dames? Ik en Devon beloven dat we alvast gentlemens zullen zijn voor zolang we het ons kunnen herinneren of in ieder geval bewust zijn van wat we doen.’ Beloofde Hall ineens aan de meisjes waardoor ze hem aankeek en het onschuldige glimlachje van hem ontving. Oh ja.. Gentlemens. Ze grinnikte even terug en trok speels een wenkbrauw op. ”Voor mij geen plannen, ik zie wel wat op me af komt.” Grijnsde ze waarop ze even het groepje in het rond keek van veel te veel mooie mensen, ze waren allemaal zo knap. Net op dat moment sprong ook een liedje op die ze heel leuk vond, namelijk ‘Never gonna give you up’ van Rick Astley, een oud nummer die veel te leuk was om mee te janken en op te dansen. Kat hield er namelijk wel van om los te gaan op bepaalde liedjes waarop je zo vreemd mogelijk kon dansen, zeker met Halloween. ”Maar ik weet wel dat dit liedje te leuk is om niet op te dansen, so? Wie wil er dansen met de Corpse Bride?” Zei ze met een glimlach terwijl ze iedereen even uitdagend uitkeek, ook de meisjes want dat mocht natuurlijk ook, Kat was tenslotte ook wel gecharmeerd van beide geslachten. Ze hield dan ook haar hand uit, voor wie dan ook zou besluiten deze te pakken en met haar te gaan dansen.

Outfit

- Corpse Bride
- Dress
+ Glow in the dark in haar jurk in het blauw en de bloemen in haar haar
+ Haar jurk word korter als ze haar dansen
+ Ze ziet er echt precies uit als de Corpse Bride maar wel met wat herkenning in haar gezicht

IT'S CLOSE TO MIDNIGHT AND SOMETHING EVIL'S LURKING IN THE DARK

”Spijt is vanavond niet in je woordenboek terug te vinden Denni.” Bevestigde Devon Hals uitspraak en Denni glimlachte lichtjes, al betwijfelde ze het. Het zou vast wel leuk worden, al hoopte ze dat ze zichzelf kon laten genieten van de muziek en de gezelligheid van de mensen. Devon pakte haar hand vast en draaide haar eenmaal in het rond waardoor er een brede glimlach rond haar lippen sierde.
Een ander meisje had zich bij het trio gevoegd in een veel te leuk zombie costuum. Er waren zo veel mooie costuums op het feest, het overwelmde Denni allemaal een beetje. Het praatje tussen Storm, Devon en Taylor kreeg ze dan ook niet helemaal mee. Ze besloot haar mond er maar over te houden, dat werkte toch altijd het beste.
"Je kostuum is echt mooi!" De heldere stem van Taylor kwam met gemak boven al het geluid uit en Denni keek wat verbaasd om, in eerste instantie niet helemaal door hebbend dat ze het tegen haar had. "Oh, dankjewel." Glimlachte ze lichtjes, waarbij ze haar ogen over Taylors costuum liet gaan. "Heb je de make-up helemaal zelf gedaan?" Vroeg ze, duidelijk bewondering in haar stem te horen. Zelf was Dennimae helemaal niet creatief en al blij dat ze dit met make-up op haar gezicht gekregen heeft. Wat er precies gebeurde wist de blonde meid niet helemaal, maar opeens voelde ze zich een stuk ontspanner. Een glimlachje sierder rond haar lippen en haar lichte ogen keken Taylor aan terwijl ze sprak. "Zit je al lang hier op school?" Net toen Denni wilde antwoorden kwam Hall terug gelopen met een meisje, iemand waarmee ze ook les had. De blondine had het meisje, die de naam Kat droeg, begroet maar verder niet veel woorden mee gewisseld. Denni moest toch echt eens wat meer met anderen gaan praten, maar dat kwam later wel.
Denni prikte speels met haar vinger in de zij van Devon voordat ze zich een weg baande naar de tafel. Ze had een voorsprong, maar netzoals bij Storm in het zwembad was ze deze bij Devon ook binnen no-time kwijt. De blondine voelde hoe de jongen zijn grote handen om haar middel sloot en zonder enige moeite optilde. Een lachend krijsje verliet haar keel terwijl Devon haar in de lucht omdraaide en over zijn schouder wierp. ”Je denkt toch niet van mij te kunnen winnen pretty.” Hij hield haar met 1 hand vast en even was de blonde meid bang dat ze zou vallen. Dennimae klemde haar handen in zijn zij als extra ondersteuning. Echt antwoord geven op zijn vraag kon ze niet, ze kon alleen maar lachen. Als wat tegenwerking bewoog ze haar benen op en neer, al gaf dit niet echt effect. Ook stopte ze hier mee, dadelijk sloeg ze nog iemand met haar hakken. "Dévon, zet me neer." Proestte ze er uiteindelijk uit. Denni deed een poging om haar jurkje naar beneden te trekken, maar slaagde hier echter niet in. Devon had zijn hand net onder haar billen geplaatst en hierdoor kreeg Denni niks naar beneden getrokken. De meid mocht dan misschien wel slank en klein zijn, maar vergeleken met haar bouw had ze zeker wel billen. "Als iemand onder mijn jurkje kan kijken, dan vermoord ik je Garnet." Probeerde ze serieus te zeggen, al kwam er weer een klein krijsje uit zodra Devon door zijn knieeën zakte. En alsof het niks was pakte hij ook nog eens de tafel op om hiermee met haar op zijn arm terug naar het groepje te wandelen.
Zodra Dennimae weer veilig op haar schoenen stond gaf ze Devon een zacht duwtje voordat ze de rest glimlachend aankeek. Punch, dat was nou echt iets waar ze zin in had. En nog voordat Dennimae kon vragen waar de bekertjes waren, toverde Taylor opeens allemaal bekertjes uit haar ring. Zonder iets te zeggen pakte de blondine het bekertje aan, waar netjes haar naam op geschreven stond. Dit was nou weer een voorbeeld van een, in haar ogen dan, 'wauw' mutatie. En het zou haar niks verbazen als Taylor nog veel meer zou kunnen. "Op een geslaagde avond!" Sprak de blondine en Denni volgde haar voorbeeld door haar bekertje in de lucht te houden. ”To a friendship that is bad form my liver.” Zei Devon op zijn beurt, waarna Storm zijn zegje deed. Of eigenlijk, woordje. 'stormon.' Kat toaste op Halloween en Dennimae knikte hierbij. "Amen." Glimlachte ze voordat ze iedereen voor de laatste keer aankeek en haar slok nam. De punch smaakte ietwat goedkoop, maar het was niet slecht of zo. Eigenlijk vond Denni het stiekem best lekker.
‘wat zijn jullie plannen voor vanavond dames? ik en devon beloven dat we alvast gentlemens zullen zijn voor zolang we het ons kunnen herinneren of in ieder geval bewust zijn van wat we doen.’ beloofde Storm plechtig. Denni grinnikte kort en schudde onopvallend haar hoofd. Nou, wat een gentlemens. ”Voor mij geen plannen, ik zie wel wat op me af komt.” Grijnsde Kat en Denni stemde hier in mee. "Voor mij hetzelfde." Sprak ze voordat ze het bekertje aan haar mond bracht om het laatste beetje drinken op te maken. Het groepje, waar ze zich nu bij bevond, was apart. Iedereen was zo ontzettend knap, stuk voor stuk. Niemand viel buiten de boot, hooguit zijzelf, en leek het super naar zijn of haar zin te hebben. Dennimae kon het dan ook niet laten om iedereen nogmaals goed te bekijken. Ze begreep goed waarom de jongens in de aanwezigheid van deze dames wilde zijn, ze waren beeldschoon.
En alsof er nog niet genoeg schoonheid aan de tafel was, kwam er nóg een meisje aanzette. Ze sloeg haar arm om Taylor heen en Dennimae glimlachte lief naar haar. "Ik ben Karlie." Zwaaide ze en de blonde meid vulde haar bekertje nogmaals met punch. Ze zou zichzelf later wel aan Karlie voorstellen, had niet echt behoefte om haar naam over de tafel te schreeuwen.
"Maar ik weet wel dat dit liedje te leuk is om niet op te dansen, so? Wie wil er dansen met de Corpse Bride?” Stelde Kat voor aan de groep, waarbij ze haar hand als uitnoding uitstak. Kort schudde Denni haar hoofd, waarbij haar blonde staartknot heen en weer bewoog. "Ik pas, misschien strakjes." Glimlachte ze naar haar. Dennimae hield wel van dansen, maar ze moest eerst wat losser worden voordat haar voeten op de dansvloer zouden bewegen. Tevens zou ze alleen maar verlegen worden als ze met Kat zou dansen, al was het maar gewoon een gezellige dans. Rustig nam ze een slokje van de punch terwijl haar ogen over de rest van de mensen ging.

In ripped up jeans got to rule the world

I HAD THE TIME OF MY LIFE, WITH YOU LONG, LONG LIVE ALL THE WALLS WE CRASHED THROUGH HOW THE KINGDOMS LIGHTS SHINED JUST FOR ME AND YOU AND I WAS SCREAMING LONG LIVE ALL THE MAGIC WE MADE EN BRING ALL THE PRETENDERS I'M NOT AFRAID SINGING, LONG LIVE ALL THE MOUNTAINS WE MOVED I HAD THE TIME OF MY LIFE FIGHTING DRAGONS WITH YOU AND LONG, LONG LIVE THE LOOK ON YOUR FACE AND BRING ON ALL THE PRETENDERS ONE DAY, WE WILL BE REMEMBERED ----------------------------------------------

Er gebeurde zoveel te gelijk dat Taylor niet altijd meer volgde. Dus toen Denni antwoordde op haar vraag in dat zachte stemgeluid van haar, moest ze fel naar haar toebuigen om het te verstaan. "Ja helemaal zelf," Knikte ze trots, maar veel konden ze niet meer zeggen want plotseling werd Denni gewoon op de schouder van Devon gelegd. Vrolijk huppelde Taylor langs de twee en stiekem kon ze het niet laten om beide af en toe een speelse blik te werpen. Devon de charmeur en Denni het verlegen, mooie meisje. Het zou een schattige combinatie kunnen zijn.

Zo te zien had Devon wel geleerd van haar draagmoment, want de rok van Denni werd mooi naar beneden gehouden, al riep ze nog even hard tegen. Met haar hand voor haar mond probeerde ze een giechel te verbergen, want komaan, dit was hilarisch. Waarschijnlijk vonden de andere mutanten dat ook, al waren die twee te druk bezig met elkaar, de drank en de tafel om zo'n dingen op te merken. De tafel werd trouwens vlotjes door Devon in de andere hand gedragen. Arme andere jongens die zich nu onzeker voelde door Devons mutatie.

Bij de tafel aangekomen was zij officieel de laatste, dus moest zij de drankjes verdelen. Wat natuurlijk geen probleem was. In no time had ze gepersonaliseerde bekertjes te voorschijn gehaald waar ieders naam op stond geschreven in haar krullend handschrift. Net toen ze gingen toasten voelde ze een arm om haar schouder. "Karlie!" Riep ze vrolijk uit toen ze zich omdraaide naar haar beste vriendin. "Ja sorry, het was wat druk. Maar nu hebben we elkaar opnieuw gevonden!" Jubelde ze vrolijk. Ondertussen toverde ze voor Karlie haar glas ook te voorschijn waar een mooi kroontje verscheen op de 'i'. "There you go," Grinnikte ze toen ze het haar gaf, terwijl de andere aan het klinken waren. Vliegensvlug draaide ze zich om naar de rest, "Op een avond om nooit te vergeten!" Giechelde ze met haar glas geheven om vervolgens de punch ad fundum naar binnen te kappen. De punch was erg gesuikerd en helemaal het tegenovergestelde van de fancy drankjes die ze zo gewoon was, toch had ze het voor geen goud willen missen. "Ik ga mee!" Joelde ze op Kats antwoord waarbij ze haar hand vastpakte en die van Karlie. "Let's go!" Riep ze naar de groep die ze ondertussen vormde en heupwiegend op de muziek liep ze naar de dansende, bezweten lichamen. Haar gouden glas had ze al terug laten verdwijnen in de gouden ring.

Terwijl ze daar zo stond te dansen met haar parelwitte tanden bloot en haar lichaam dat heen en wier zweerde bedacht ze zich dat het eigenlijk een wonder was dat niemand haar herkend had. Oké, ze had enkele handtekeningen moeten uitdelen aan jongere mutanten, maar de oudere leken precies bang om haar te benaderen. Want in de gangen kreeg ze meer dan genoeg blikken toegeworpen -niet allemaal even goed natuurlijk- maar niemand stapte op haar af. Niet dat ze dat zo heel erg vond, de anonimiteit was ook wel fijn, maar ergens mistte ze haar glamoureus leven vol optredens ook. Toen ze de blik van Devon ving verplichtte ze zichzelf om de gedachten te laten varen en lachend vormde ze de naam Dennimae naar hem, om vervolgens de wiebelen met haar wenkbrauwen. Hij zou wel weten wat het betekende.

We are the Kings and the Queens
You traded your baseball cap for a crown
Costume
Make-Up

Onderwerp: Re: Opening Halloweenparty! [open voor iedereen]

» Masquerade - officiële opening
» Happy New Year! | open voor iedereen!
» Baby it's cold outside | open voor iedereen!
» Halloweenparty!
» Eindejaarsfeest -- Iedereen welkom!