Opening Halloweenparty! [open voor iedereen]

This is halloween, everybody make a scene

Trick or treat till the neighbors gonna die of fright, It's our town, everybody scream

"Ik ga wat drank halen!" Zei Taylor en weg was ze. Karlie was bewonderend de zaal rond aan het kijken en toen ze om wou kijken naar haar bff was die al weer weg. Ze haalde haar schouders even op en liep naar de dansvloer. Karlie had een passie voor dansen, vooral ballet. Maar hip hop was ook prima. Hippe die hop. Ze was al snel aan het dansen geraakt met een dude die haar wel erg interessant leek te vinden. Ze wist bijna zeker dat hij haar herkend had als het wereldberoemde model dat ze was. Maar ja, hij was best aardig leek, dus wat maakte dat uit? Ze kreeg al snel wat dorst, waar was de punchtafel?

Toen ze die gevonden had zag ze daar ook Tay staan! Ze liep weg van de dansvloer naar het groepje toe. Ze zag een jongen die Devon moest zijn, daar had Tay over verteld. Een meisje dat Denni heette en eentje genaamd Kat. Ze waren beide best wel heel knap. En het kostuum van Kat, wauw! En dan was er nog een jongen, genaamd Hal? Karlie vloog Taylor om de hals en zei met een gemaakte sadface:"Ik was je kwijtgeraakt!" Taylor had blij haar naam geroepen en zei nu: "Ja sorry, het was wat druk. Maar nu hebben we elkaar opnieuw gevonden!" Karlie knikte instemmend. Ze zag hoe de jongen die Devon was even zijn blik over haar liet glijden. Dat maakte ze wel vaker mee en ze glimlachte even. Karlie's mooie lange benen waren nu ook goed zichtbaar onder haar een beetje korte jurkje. Op de foto online had die er toch wat anders uitgezien. Maar ja, die make up was ook heel overdreven geweest, en Karlie had die van haar simpel gehouden. "Heb je nog een bekertje voor mij zombiegirl?" Vroeg ze lief aan Tay. Die maakte een mooi bekertje voor haar, met haar naam erin. En een hartje op de 'i', Karlie glimlachte en bedankte Tay lief. "Ik ben Karlie." Zei ze terwijl ze het groepje rondkeek en even grinnikend zwaaide. ”Dag Karlie, wees meer dan welkom.” sprak Devon haar met een enthousiaste blik in zijn ogen toe. ‘punch genoeg voor iedereen.’ Voegde de andere jongen, genaamd Storm -dat was het, ze wist het weer-, toe. Karlie keek even verbaasd maar toch zeker geïntresseerd op bij het horen van zijn britse accent. Dat soort accenten, daar hield ze wel van. Het meisje genaamd Denni glimlachte even lief naar haar, en Karlie deed hetzelfde. Van Kat kreeg ze een 'hee' en Karlie zwaaide even glimlachend naar haar.

Taylor zei haar Taylor zegje, en de bejertjes gingen de lucht in. Karls nam lachend een slok van de punch en, hmmmm die was zeker lekker! ‘wat zijn jullie plannen voor vanavond dames? ik en devon beloven dat we alvast gentlemens zullen zijn voor zolang we het ons kunnen herinneren of in ieder geval bewust zijn van wat we doen.’ beloofde Storm plechtig. Karlie moest een beetje lachen en luisterde hoe Kat en Denni geen plannen hadden. "We zullen wel zien wat er allemaal opme afkomt, maar tot zover geen plannen." Zei ze met een grijns. ”Maar ik weet wel dat dit liedje te leuk is om niet op te dansen, so? Wie wil er dansen met de Corpse Bride?” Zei Kat uitdagend toen 'Never gonna give you up' op kwam. "Ik ga mee!" Joelde Tay op Kats antwoord waarbij ze haar hand vastpakte en die van Karlie. "Ik ook!" Riep Karlie blij terwijl ze Kat toch ook wel even uitdagend terug aankeek. Maar wel voor fun natuurlijk. "Let's go" Riep Tay en al swingend vertrokken ze.

Eenmaal op de dansvloer ging Karlie ook wel los. Wel op een elegante Karlie manier natuurlijk. Ze zong half mee en draaide even een rondje. Daarna pakte ze ook de handen van Tay en Kat zodat die ook een rondje konden draaien. Bij ieder rondje of dansmove die Karlie maakte zwierde haar jurkje vrolijk heen en weer. Hij trok wel af en toe een beetje omhoog, maar dat maakte niet uit. Dat zouden Tay en Kat vast niet erg vinden, die begrepen het wel. En het jurkje glitterde ook mooi natuurlijk. Nu kwam de intro van "bangbang" door de speakers en Karlie riep blij: "Omg ik hou van dit lied!" Al snel zwierde ze sexy haar heupen heen en weer, en danste ze vrolijk mee op de muziek. Gelukkig voor Karlie en haar knappe hoofdje kon ze goed dansen.

Hair and Makeup X Outfit X Shoes

TAG: | WORDS: | OUTFIT: here
NOTES:

♛ Ames

GRACE IS JUST WEAKNESS

Or so I've been told. I've been cold, I've been merciless. But the blood on my hands scares me to death Maybe I'm waking up today --------------------

Nadya had niet doorgehad dat er iemand naar haar had staan kijken, tot klanken van de muziek weg gestorven waren en ze het zachte en wat onzeker geklap van het meisje had gehoord. Het was dat het dansen haar had gekalmeerd, anders had ze waarschijnlijk een gemene opmerking naar het hoofd van het meisje geslingerd maar in plaats daarvan had ze haar een vriendelijke glimlach geschonken. Terwijl ze haar spitzen had uitgetrokken, had ze het meisje – dat zich had voorgesteld als Arya – gevraagd hoelang ze in de deuropening had gestaan. Wat verlegen had die opgebiecht dat ze zeker tien minuten had staan kijken voor Nadya - die zich als gebruikelijk voor had gesteld als Storm – door had gehad dat ze er stond. Het was grappig geweest om te zien hoe het eerst wat verlegen meisje opgeleefd was, zodra ze door had gehad dat Nadya het niet erg had gevonden dat ze haar danskunsten had staan bewonderen. Om eerlijk te zijn had ze zich zelfs gevlijd gevoeld, al had ze dat natuurlijk niet hardop gezegd. Nee, lang had ze niet over dansen willen praten. Subtiel, had ze het gesprek een andere kant opgestuurd. Het Halloween feest van die avond. Een feest waarvan ze nog niet zeker had geweten of ze er wel heen wou. Vooral omdat het eerste feest zou zijn waar ze zonder Nick heen zou gaan. Zonder haar partner in crime, haar wingmen en beste vriend. Maar ook omdat ze er vrij zeker van was dat Storm op het feest zou zijn en ze werkelijk geen idee had wat ze moest zeggen of doen als ze hem weer zou zien. Sinds de nacht van de vollemaan had ze hem niet meer gezien. Al was dit tegelijkertijd ook een rede om wel naar het feest te wilen. Uiteindelijk had Arya haar weten te overtuigen om wel naar het feest te gaan. Het meisje had haar zelfs mee gesleept naar haar kamer, omdat ze ‘de perfecte outfit’ voor haar in de kast had hangen.

Met haar vingers ging Nadya door de zwarte veren op haar vleugels. Wat verbijsterd staarde ze naar haar eigen spiegelbeeld. Naar haar donker opgemaakte ogen en het korte jurkje dat haar deed denken aan de tutu’s die ze vroeger tijdens haar ballet voorstellingen wel eens gedragen had. “Je ziet er geweldig uit.” zei Arya, die in Tinkerbell costume met haar benen over elkaar geslagen op het bed zat. Nadya draaide zich met een vrolijke glimlach op haar gezicht naar haar om. “Dankje.” zei ze gemeend, terwijl ze naast het meisje op het bed plofte om de hakken aan te doen, die Arya net onder haar bed vandaan had getrokken. De hakken hadden met hun zwarte linten, wel iets weg van spitzen en paste daardoor perfect bij het Black Swan costume. “Ben je er klaar voor?” zei Arya, die hyperactief van het bed afsprong en door de kamer dansten alsof ze niet op tien centimeter hoge hakken liep. Lachend keek Nadya naar het meisje, zich realiserend dat ze toch wel geluk had gehad dat ze haar tegen het lijf was gelopen. Niet alleen had ze nu een prachtige outfit, maar ook haar stemming was nog altijd verassend goed. Soepel kwam ze overeind. Wierp nog een laatste blik in de spiegel. De bleke huid van haar slanke, lange bennen stak sterk af tegen de zwarte stof van haar jurkje. Haar haren had ze met een zwart lint in een knot gebonden. Eigenlijk zag ze er best goed uit.

Het gedreun van de muziek was in de gangen al duidelijk hoorbaar en zodra ze de deuren opende was het duidelijk dat het feestje al in volle gang was. Arya pakte enthousiast haar hand en trok haar naar de bar. “Je moet een feestje altijd beginnen met een drankje.” zei ze lachend. Gewillig liet Nadya zich door haar mee slepen. Alcohol mocht dan wel geen effect op haar hebben, dat betekende niet dat ze niet van een drankje hield. Dat deed ze zeker wel. Al betwijfelde of ze de zoete meuk die ze hier zouden schenken zou kunnen waarderen. Niet dat Nick en zij altijd naar van die chique feesten waren gegaan, absoluut niet. Nee, meestal hadden ze gewoon in aftandse bars of discotheken gestaan. Al hadden ze zich zo nu en dan ook wel naar binnen weten te praten op zeer exclusieve feestjes, waar ze de boel altijd volledig op hun kop hadden gezet. Met Nick had ze nooit dronken hoeven te zijn, om zich te gedragen als iemand die zwaar onder de invloed was. “Hier.” Arya drukte haar een bekertje met punch in haar handen. “Al een leuk iemand gespot?” vroeg het meisje, terwijl ze kort haar wenkbrauw optrok. “Nee, jij?” vroeg Nadya lachend. Zelfs had ze nog niet echt rond gekeken, daarvoor was ze te diep in gedachten verzonken geweest. “Nog niet, maar dat komt nog wel.” zei Arya, terwijl ze met haar drankje in haar hand tegen de bar aan leunde. Beide lieten ze hun ogen over de mensen massa gaan. Er ging een lichte schok door het lichaam van Nadya, toen ze Storm zag staan. Hoewel ze bijna zeker had geweten dat hij hier zou zijn, schrok ze er ergens toch van. Hoe zou hij reageren als hij haar zag? Moest ze hem aanspreken? Maar wat moest ze dan zeggen? En wat zou hij zeggen? “Ik zie m’n broer, ik ga even naar hem toe. Spreek je later nog we!” zei Arya, die duidelijk niet door had dat Nadya als aan de grond genageld naast haar stond. Voor ze kon reageren was het meisje al in de mensen massa verdwenen en stond ze alleen aan de bar. Starend naar Storm die zich in het gezelschap bevond van allemaal wel heel knappe mensen. De enige andere jongen in het groepje moest haast Devon wel zijn. Nadya had over de twee horen spreken in de wandelgangen, kennelijk waren ze nogal een befaamd duo. Aarzelend maakte ze zich los van de bar. Was ergens we opgelucht om te zien dat juist toen de helft van het groepje besloot om de dansvloer op te lopen. Het was al moeilijk genoeg om Storm aan te spreken na alles wat er vier nachten geleden gebeurd was, daar hoefde niet nog een hele groep omheen te staan. Ondanks de lichte zenuwen, wist ze toch rustig hun kant op te lopen.

“Hey.” zei ze, toen ze bij het drietal aan gekomen was. Tot haar opluchting was haar heldere stem, duidelijk boven de muziek uit te horen. “Je ziet er goed uit.” zei ze tegen Storm en ze stond zelf versteld van de rust in haar stem. Een glimlach speelden op haar lippen en wist haar gezicht ondanks de donkere make-up iets zachts te geven. Hoewel deze woorden voor de andere waarschijnlijk als niet meer dan een simpel compliment, op zijn outfit en zijn toch wel knappe verschijning zouden klinken. Wist ze dat hij zou begrijpen dat ze er meer mee bedoelde. Dat ze bedoelde dat hij er een stuk beter uit zag dan de laatste keer dat zij hem had gezien. De keer dat zij hem zo ongelofelijk veel pijn had gedaan. Al was het dan voor een goede reden geweest. Ergens was ze bang voor zijn reactie. Bang dat hij niets meer van haar moest hebben. Bang dat hij het haar toch kwalijk was gaan nemen.

Dress & Wings - Heels - Make-up

♥ BRI !

robb stark

Halloweenparty

Hij voelde hoe Dennimae zichzelf wat meer probeerde te ondersteunen terwijl ze over zijn schouder bungelde, alsof ze bang had om te vallen. Maar dat was wel het laatste waar ze bang voor moest hebben als ze over een van zijn schouders hing. Devon was als een levende betonblok, sterk en stabiel. Er moest al aardig wat gebeuren voordat hij met haar onderuit zou gaan, of haar niet meer zou kunnen houden. (Wat niet telde wanneer hij genoeg alcohol op had.) Haar geproest en accentje op zijn naam werkte aanstekelijk en ook Devons lach weerklonk over de muziek heen. "Als iemand onder mijn jurkje kan kijken, dan vermoord ik je Garnet." Hij schudde lachend zijn hoofd voordat hij door zijn knieën ging om de tafel op te nemen. ”Goodluck with that.” plaagde hij haar, hij had zijn hand wel degelijk zo gepositioneerd dat niemand iets te zien kreeg. Toen hij haar neerzette ontving hij nog een zacht duwtje dat geen effect op hem had, maar toch was het een schattige poging. Iedereen sprak zijn toast en Devon moest toch wel extra lachen om die van Storm. ”Stormon.” herhaalde hij het met een vastberaden knik en knipoogde naar Hal. ‘Je moet me bijhouden Devon, jij mag je maar evenveel herinneren als ik me zal herinneren van deze nacht.’ Het was alsof Devon wíst wat hij ging zeggen voordat Storm zijn zin afgemaakt had, dus nog voor dat hij de laatste woorden had kunnen uitspreken had hij zijn hele beker met punch in een slok achterover geslagen. ”Geen zorgen Hal.” greens hij hem toe en vulde zijn beker nogmaals. ”Laten wa van geluk spreken als we straks onze kamer nog terugvinden.” En hop, nog voor de vorige lading alcohol goed en wel in zijn maag was, had hij de tweede beker ook al achterover. Terwijl Storm iedereen vroeg wat hun plannen nog waren sloeg Devon zijn armen met een heilige grijns op zijn gezicht over elkaar. ”Dus dames, als jullie nog willen genieten van ons als ware gentlemens, dan moeten jullie snel zijn…” Hij knikte naar de schaal punch. ”Want voor je het weet zijn we er ons niet meer bewust van.” De meesten gingen – net zoals Devon – de avond op zich af laten komen, maar Kat kreeg blijkbaar danskriebels in haar voeten, want met uitgestoken hand liep ze richting de dansvloer, alsof ze wachtte op een partner. Hij had de hand bijna aangenomen, totdat Taylor en Karlie hem voor waren. Hij liet zijn blik over de drie meisjes gaan die de dansvloer als het ware overnamen. Zijn ogen bleven kort op Taylor hangen, die de letters D E N N I M A E op haar lippen spelde. Yeah right, haar ontging ook niks. Devon rolde grijnzend met zijn ogen en draaide haar zijn rug toe, voordat ze hem nog gebaren ging toewerpen.

Door het liedje dat speelde kreeg hij ook zin om zich naar de dansvloer te begeven, hij kon zich evengoed bij de andere drie meisjes voegen. Alles in Devon zijn lichaam schreeuwde om zijn voeten te bewegen, totdat er opeens een meisje in een zwart zwanenkostuum zich aansloot bij Devon en Storm. Devon had haar nog nooit in levende lijven gezien, maar de reactie van Storm zei genoeg over het persoon dat zich bij hen had gevoegd. Verbijsterd en vooral verrast keek hij haar aan en haalde de wolvenmuts van zijn hoofd om kort met zijn hand door zijn haar te wrijven. ”Hey Nadya.” zei hij met een iets wat onzekere glimlach op zijn lippen en keek kort opzij naar Storm, die er inderdaad honderd maal beter uit zag dan vier dagen geleden. Terwijl pulkte hij met zijn vingers aan de haren van de muts die hij voor zijn borst hield. Het gevoel dat hem bekroop kon hij niet goed plaatsen. Nadya had zijn beste vriend in zijn moeilijkste periode geholpen en op de een of andere manier was zelfs Devon haar daar dankbaar voor. Alleen het uiten ervan kreeg hij niet goed verwerkt, hij was gewoon om zich als een heuse charmeur te gedragen in het bijzijn van meisjes, maar bij Nadya kon hij het gewoon niet. Alles aan haar was aantrekkelijk, van haar prachtige ogen tot de benen die onder haar korte tutu uitkwamen, maar toch hield hij een respectvolle afstand. Want dat was wat hij voor haar had, dankbaarheid en respect, ook al kende hij het meisje enkel uit de verhalen die Hal hem verteld had. Voor de rest zweeg hij, gunde hij Hal even een moment de tijd om haar te verwelkomen op zijn manier, zonder dat er iemand anders tussenkwam. Devon was zich er meer als genoeg van bewust dat hetgeen ze meegemaakt hadden geen luchtig uitje was geweest en dat dit wel even een cruciaal moment was. Maar Storm kennende zou het wel allemaal op zijn pootjes vallen. Devon wierp een lief knipoogje naar Dennimae, om haar een beetje op haar gemak te stellen. Het meisje had namelijk geen idee van wat er zich tussen Storm en Nadya had afgespeeld, dus de ‘sfeer’ die er kort hing moest voor haar heel vreemd aanvoelen. ”Echt niet dansen Denni?” vroeg hij uiteindelijk zachtjes en stak zijn hand met een scheef glimlachje op zijn lippen naar haar toe. Hij was minder enthousiast dan hij zojuist geweest was, maar dat zou binnen de kortste keren wel weer over zijn. Kort wierp hij nog een vriendelijke blik naar Nadya. Over een indruk nalaten gesproken…

Oh cherie amour, pretty little one that I adore ♦ ♦ ♦

Life isn't about commitment,

it's about having the time of you're life.

Er lag een gigantische brede grijns om zijn lippen en dankzij zijn uitstekende gehoor kon hij ook gemakkelijk het protest van Denni horen toen Devon haar over zijn schouder hees. Vrouwen zouden het nooit leren, al dat roepen en protesteren maakte het net zoveel interessanter voor de jongens. En dit was slechts het begin van de avond, Storm was ervan overtuigd dat dit het minste van hun zorgen was. Dus toen Devon zijn woorden herhaalde kon Storm enkel met een glimlach naar hem opzij kijken, Stormon. En met een tweede beker in zijn handen volgde Devon zonder problemen. Ze goten beide gelijk de tweede lading naar achter en Storm ging kort met zijn tong langs zijn lippen toen hij de vloeistof voelde zakken naar beneden. ‘We gaan gewoon niet slapen, ik heb hopen dingen die ik wil uit proberen.’ Verzekerde Storm zijn beste vriend. Hij liet zijn elleboog op Devon’ schouder zakken en liet zijn ogen langs alle dames glijden, onderzoekend, ieder detail van hun huid, hun kostuums opnemen. Het was voor hem zeven maanden geleden dat hij het laatst een goed feestje had gehad, dat en net een volle maan erop zitten zorgde voor de perfecte feeststemming. Hij knikte dan ook plechtig instemmend toen Devon de dames verzekerde dat er nu nog een kans was om te genieten van hen nu ze nog sober waren. ‘God, ik hoop dat ik me er iets van herinner.’ Mompelde hij toen de dames met Kat mee gingen naar de dansvloer. Hij draaide zich half op zijn schoenen en keek ze allemaal na, net als Devon deed. Hij hield zijn hoofd een tikkeltje schuin toen ze begonnen dansen en ademde dan langzaam door zijn neus uit terwijl hij zijn beker dan al weer naar de schaal punch uit stak. ‘Denni, drink ook noch eentje, het is beter aangeschoten te zijn, dan valt de verlegenheid gelijk weg.’ Knipoogde hij naar Denni.

Hij wilde net zijn beker naar zijn lippen brengen toen hij iemand hem hoorde begroeten. En niet zomaar iemand, Nadya. Alles in zijn lichaam leek voor even stil te staan, in slow motion te bewegen. Hij verstarde, bracht zijn bekertje terug naar beneden en keek haar aan, recht aan, in haar blauwe heldere ogen. Hij stond niet vaak met zijn mond vol tanden maar nu was hij sprakeloos. Zijn ogen gleden heel snel over haar lichaam, over haar kostuum, haar lange elegante benen. Hij had haar met geen kleren gezien maar dat was toen niet echt de juiste situatie geweest. Vier dagen, vier dagen geleden had hij haar gezien en nu wist hij niet wat hij moest zeggen tegen haar. Devon wist het, hij wist wat er gebeurd was dus hij was ergens een beetje blij dat Devon haar vriendelijk begroette. “Je ziet er goed uit.” Zei ze met een zacht rustige stem. Uiteindelijk lukte het hem wel, om door alles heen te breken van wat die nacht was gebeurd, hij ontspande wat en trok net als Devon de kap van zijn hoofd. ‘Hey.’ Begroette hij haar stil, te stil naar zijn zin maar hij was even helemaal van de kaart geweest door haar aanwezigheid hier. Zijn blik gleed naar Denni, die waarschijnlijk niets van de sfeer zou snappen en hij wilde dat ze er ook niets van zou snappen, hij wilde niet dat ze het zou weten, niemand trouwens. Dus hij was Devon dankbaar toen hij Denni uit nodigde om te gaan dansen. Hij gaf zijn vriend een dankbaar klopje op de schouder voor hij zijn blik terug naar Nadya legde. ‘Beter inderdaad.’ Stemde hij uiteindelijk in. Hij hief zijn hand op en wiebelde zijn vingers. ‘Weer zo goed als nieuw.’ Hij moest haar met iets gerust stellen. Hij zei haar niet dat het hem vier volle dagen had gekost in de ziekenboeg. Ze kwam heel kalm en rustig over maar vanbinnen moest ze zich net zo voelen als hem. Hij zou haar iets willen aanbieden om te drinken maar alles in zijn hoofd leek doorheen gehaald te zijn. ‘Ik ben blij je hier te zien, ik hoop dat je kunnen verwerken hebt wat er is gebeurt.’ Hij zweeg en haalde zijn hand door zijn haar en gooide zijn hoofd achterover en zuchtte dramatisch. ‘Nooit gedacht dat mijn redder in nood terug zien zo moeilijk zou zijn.’ Gaf hij eerlijk toe, met een kleine scheve glimlach op zijn lippen. ‘Nadya, je ziet er geweldig uit, kan ik je iets aanbieden om te drinken?’ Vroeg hij uiteindelijk met dat brits beleefde accent van hem. Ja hoor, langzaam maar zeker, nooit gedacht dat hij zo gespannen en onzeker zou zijn in het gezelschap van iemand als Nadya…

missy

Off with your head

Dance 'til you're dead

Het was ook maar allemaal maar een gezellig bedoeling, iedereen die plezier stond te maken in enge outfits voor Halloween. Serieus, alle complimenten naar de bedenker van dit feest. Hoewel het eigenlijk bedoeld was voor kinderen om langs de huizen te gaan voor snoep kon je later als je iets ouder was gewoon genieten van dit soort dansfeesten. Iets wat Kat dan ook zeker deed, en ze haalde ook alles uit de kast om er geweldig uit te zien. Of nou ja, eigenlijk niet gezien ze zichzelf in een vingerknip kon veranderen van uiterlijk, dus dan was het niet nodig om alles uit de kast te halen. Toch had ze nog moeten kiezen tussen zoveel mogelijkheden om heen in heen te gaan. Ze had bijvoorbeeld ook kunnen kiezen voor extreem eng, zoals Freddy Krueger, Hannibal Lector, de clown van It of Walder Frey van Game of Thrones. Maar dan zou niemand haar herkennen en dat zou een beetje jammer zijn, zeker omdat Hall haar nog mee had gevraagd.

Nadat ze allemaal even geproost hadden en aan de punch waren begonnen besloten Hall en Devon nog uit te leggen dat ze nu hun kans moesten grijpen, omdat ze zich nu nog als gentleman's zouden gedragen en anders niet meer. Iets waarop Kat gewoon even lachend haar hoofd schudde. Boy’s wil be boy’s. Dat had Kat ook wel kunnen raden. Toch gaf ze zo niet in, want gezien ze toch wel een kleine beetje lui was in dat soort dingen ging ze zelf toch niet al het werk voor hun doen? Nee, ze zouden ook wel een beetje voor haar mogen werken als ze haar wilden voor de nacht, zo ging dat. Anders was het voor Kat een ‘no go’. Simpel als dat. Ze was niet iemand die zich zo makkelijk helemaal zou overgeven aan iemand, dat werkte gewoon niet zo. En gezien ze ook naar de plannen hadden gevraagd liet ze maar even weten dat ze alles op zichzelf zou laten afkomen, maar dat ze nu wel op dit nummer ging dansen, want dat kon ze niet weerstaan. Sowieso was Kat een actieveling met dit soort feestjes, ze wilde graag dansen. De andere meisjes waren het ook allemaal eens met dat ze het gewoon op hun af zouden laten komen waarna Taylor haar en Karlie’s hand vastpakte om naar de dansvloer te gaan. "Ik ga mee!" Joelde ze waarbij Kat meteen vrolijk moest lachen, zeker wanneer Karlie erop instemde. Oké, ze had dus haar danspartners gevonden, dat was mooi. "Let's go!" Riep ze nog waarop ze alledrie heupwiegend de dansvloer op liepen.

Vrijwel meteen voelde ze de danskriebels en begon ze met haar kontje in het rond te dansen, gek maar sierlijk tegelijk, en sexy natuurlijk want dat mocht ook niet ontbreken. Daarbij zong ze ook overdreven mee met de lyrics van dit liedje, eentje die ze toch redelijk goed kende. Niet omdat het een speciale betekenis was, maar gewoon omdat het makkelijk was en je kon het goed meejanken. Ze ging helemaal los en betrok hier Taylor en Karlie ook in mee, want alleen dansen was een stuk minder sexy dan met drie. Daarom begon ze ook vrolijk een rondje te draaien wanneer Karlie haar hand pakte om daaronder te draaien. Ze zakte soms ook even sierlijk door haar benen wanneer het woordje ‘down’ in de lyrics kwam, waarbij ze heel sierlijk waar omhoog kwam. Hier was gelukkig nog wel genoeg ruimte voor, ondanks dat er veel mensen stonden te dansen. Vervolgens kwam ook het volgende nummer alweer op, eentje die Karlie ook zo leuk vond. Toevallig Kat ook, dus die lachte enthousiast terug. "Omg ik hou van dit lied!" Zei ze en grijnsend keek ze haar aan. Begon ze zelf al vrolijk heen en weer te springen, er ook niets van aantrekken dat haar jurkje nu kort gemaakt was en dus wel wat kont liet zien als ze zo stond te springen. ”See anybody could be bad to you, you need a good girl to blow your mind, yeah.” Zong ze ook vrolijk mee en ging vervolgens weer helemaal los op de beat..

Outfit

- Corpse Bride
- Dress
+ Glow in the dark in haar jurk in het blauw en de bloemen in haar haar
+ Haar jurk word korter als ze haar dansen
+ Ze ziet er echt precies uit als de Corpse Bride maar wel met wat herkenning in haar gezicht

IT'S CLOSE TO MIDNIGHT AND SOMETHING EVIL'S LURKING IN THE DARK

De blondine greep zich vast aan de zij van Devon, zoekend naar extra steun. Ze wist wel dat hij naar niet zou laten vallen, Devon is zeker sterk genoeg haar te houden. Maar gewoon voor de zekerheid, het was misschien ook een tikkeltje automatisme. Het geschater van de lach van Dennimae klonk boven de muziek uit en je kon duidelijk zien hoe erg de dame zich vermaakte. Daar waren Storm en Devon op de een of andere manier geweldig in, er voor zorgen dat ze zich op haar gemak voelde. Denni beloofde Devon dat ze hem zou vermoorden als iemand onder haar jurkje kon kijken, al voelde het alsof zijn hand op een goeie plek lag. ”Goodluck with that.” Plaagde hij haar en zacht kneep ze in zijn zij. Kort keek ze naar Taylor, alsof ze om hulp wilde vragen. Maar het echt vragen lukte haar niet, aangezien Devon door zijn knieën zakte om de tafel te pakken. Netjes zette hij haar weer op de grond neer, voordat het proosten begon.
Er gebeurde echt heel veel, iedereen praatte door elkaar heen en de blonde meid wist niet echt wat ze moest zeggen. Er voegde zich nog een meisje bij de groep, Karlie, die vriendelijk naar haar terug geglimlachd had. Het voelde wel een beetje onwennig, zoveel mensen bij elkaar op één plek. Dennimae was het niet gewend dat er zoveel mensen in haar omgeving waren waar ze een gesprek mee voerde. Ofja, hun praatte en zij stond er bij om eventueel wat te antwoorden. De blondine bleef dan ook dicht in de beurt van Storm en Devon, toch een beetje zoekend naar wat steun. De dames waren allemaal zo knap dat ze er weer wat onzekerder van werd. Ze vond het zeker gezellig, maar wist zichzelf niet echt helemaal een houding te geven. Maar goed er was drank, het kwam vanzelf allemaal wel.
Na de toost stelde Kat voor om te gaan dansen, wat Denni afsloeg. Taylor en Karlie gingen echter wel mee en de blondine glimlachte toen ze naar de dansvloer vertrokken. Haar blik bleef daar hangen, elke beweging van hun opnemend. Ondertussen zipte ze aan de punch. Een meidenstem deed haar laten omkijken, net als de jongens. Schijnbaar kende ze het meisje, Dennimae zelf niet. En wat er precies gebeurde wist ze niet, maar de hele sfeer veranderde. Vooral Storm leek het erg benauwd te krijgen en wat onwetend trok Denni haar wenkbrauw op. ”Hey Nadya.” Begroette Devon haar, maar haar naam kwam Denni niet bekend voor. Ze had hem ook nog nooit eerder horen vallen. Net zo ongemakkelijk als de stilte was voelde Dennimae zich ook. Ze goot de drank naar achteren en wilde net haar bekertje weer vullen, toen Devon naar haar knipoogde. Denni glimlachte kleintjes terug, duidelijk totaal niet op haar gemak. Ze was heel sfeer gevoelig, zeker als er zo'n ongmakkelijke sfeer kwam waarvan ze niet wist waardoor. Er was iets gebeurd tussen Nadya en Storm verwachtte ze, maar wat wist ze niet. ”Echt niet dansen Denni?” Vroeg Devon zachtjes en hij stak zijn hand uit. Nee, ze wilde niet dansen. Ze had geen zin om zich bij de andere meiden te voegen, jaloers op hun prachtige lichamen. Ze voelde zich aangetrokken tot hun alle drie, allemaal eigenlijk en had geen zin om daar tussen te dansen. Ze wilde zich niet nog ongemakkelijker voelen. Denni trok dan ook een wat betrokken gezicht terwijl ze haar lichte ogen naar het dansende groepje liet gaan. Maar de spanning hier was ook zeker niet fijn en ze kreeg het gevoel dat Storm en Nadya iets te bespreken hadden, persoonlijk. Een zacht zuchtje liet ze horen voordat ze haar hand in die van Devon legde. "Vooruit." Zei ze zacht, waarbij haar lichte ogen in die van Devon keken, smekend haar niet voor schut te zetten.

"Let's just party 'till we can't"

Wat ging het weer lekker smooth hier. Waren ze nog niet eens klaar met deze ‘date’, hadden ze al een volgende gepland. In zijn hoofd hoorde hij Brooks alweer giechelen, echt hoor, had die niks beters te doen? Shay’s pokémonkaarten verstoppen ofzo? Hij probeerde het gelach maar zo goed mogelijk uit zijn hoofd te bannen. Elo hielp hem er wel een handje mee tho. ”Je bind me váaast?” Lachte ze vrolijk. ”Het is geen fifty shades of grey hoor ridder Marshmallow.” Sprak ze hoofdschuddend. Marshall schoot in de lach. "Oh en die film heb je wel gezien? Interessante keuze, moet ik zeggen", Plaagde hij grijnzend. Jaja, dat was toch wel onverwachts hoor. Onschuldige Eloise, het zal wel. ”Weglopen zal ik niet, promise.” Zei ze, waarna ze zijn pink zomaar ontvoerde. ”Pinky promise.” Vervolgde ze lachend. “Okay dan, je hebt me overtuigd, ik laat de ductape in de kast”, Grijnsde hij geamuseerd. ”Het popcorngedeelte klinkt me ook wel als muziek in de oren.” Zei ze, waarna ze ineens toch weer verlegen werd, probably om de gedachten die ze nu in haar hoofd had.

Om het niet nog meer awkward voor haar te maken, deed hij opnieuw net alsof hij van niks wist. Hij schakelde het knopje over om zijn helm te doen verdwijnen en stelde voor om de drank in zijn tankje te testen. Marsh bracht een toast uit, gooide er zo verstrooid als hij was weer ‘babe’ achteraan. Whoops. Opnieuw even stilte, maar ze glimlachte verlegen en tikte toch ook haar cup tegen de zijne. Het spul was sterk, smaakte zoet maar ook wel scherp, en brandde een beetje in zijn keel. Niet slecht tho. Eloise kuchte even, waardoor hij haar aan keek. ”Oké wauw, even een inschattingsfout.” Lachte ze, en hij schoot ook in de lach. “Sorry, echt sorry”, Hikte hij, waarna hij toch nog een slokje nam en toen voorstelde om het te delen. Instemmend knikte Elo, en hij kon even niet laten om op haar gedachten te reageren. Hij tikte zachtjes met zijn robotvinger tegen haar slaap aan. “Nee, ik ben niet cute, en ja, dat hoorde ik dus”, Grijnsde hij, waarna hij zijn hand weer liet zakken en nog een keer van de drank nipte.

Ondertussen was hij op zoek naar een paar slachtoffers om zijn drank mee te sharen, al werd hij afgeleid door een lichtblauwe flits. Even dacht hij dat er iets was ontploft, maar blijkbaar was het een of ander groen verklede gast die tegen Elo was aangebotst. Ze bleek hem ook te kennen, want hij mengde zich meteen in een gesprek met haar. De knul glimlachte ook naar hem, en hij glimlachte vriendelijk terug. Hij moest zich wel even voorbeeldig gedragen hoor. ‘Jullie zien er geweldig uit.’ Complimenteerde hij, en Marsh’ lach werd breder. “Dank je, jij bent ook lekker creatief geweest”, Zei hij opgewekt. Kijk, tenminste geen stormtrooper opmerking. ‘Ik vreesde al dat ik echt niemand zou herkennen.’ Vervolgde de jongen, waarna hij zichzelf voorstelde. ‘Lincoln.’ Marshall’s blik ging even naar het bekertje in de hand van de jongen. “Ik ben Marshall”, Zei hij met een knikje, waarna hij het bekertje even van de jongen overnam. “Ik heb wel iets beters voor je”, Grijnsde hij met een knipoogje, waarna hij het bekertje subtiel leeg goot in een plant (ja, zoals in de tekenfilms, sssh) en het vulde met de booze uit zijn tankje. “There you go”, Zei hij, gaf het bekertje terug met een zelfvoldane blik. “Dus, hoe hebben jullie elkaar leren kennen?” Vroeg hij toen nieuwsgierig, terwijl hij zelf zijn bekertje ook wat bijvulde en toen het proces van het leegdrinken weer in gang zette.

In ripped up jeans got to rule the world

I HAD THE TIME OF MY LIFE, WITH YOU LONG, LONG LIVE ALL THE WALLS WE CRASHED THROUGH HOW THE KINGDOMS LIGHTS SHINED JUST FOR ME AND YOU AND I WAS SCREAMING LONG LIVE ALL THE MAGIC WE MADE EN BRING ALL THE PRETENDERS I'M NOT AFRAID SINGING, LONG LIVE ALL THE MOUNTAINS WE MOVED I HAD THE TIME OF MY LIFE FIGHTING DRAGONS WITH YOU AND LONG, LONG LIVE THE LOOK ON YOUR FACE AND BRING ON ALL THE PRETENDERS ONE DAY, WE WILL BE REMEMBERED ----------------------------------------------

Voor haar kon de avond al niet meer stuk. Ze had nieuwe vrienden gemaakt, gedanst en gelachen en vooral gedronken. Veel nog niet, maar dat had ze eigenlijk niet nodig. Terwijl ze daar zo stond te dansen met Kat en Karlie. Lachend draaide ze elkaar rond, gingen ze synchroon naar de grond op de lyrics en stonden ze erg dramatisch mee te zingen. Taylor deed alsof ze een microfoon vast had en gaf een hele show. De enige die leek te ontbreken was Denni, waarschijnlijk helemaal ingepalmd door Devon. De twee cutie's. Toch zou ze Denni na het liedje waar Kat en Karlie al mee aan blèren waren, even gaan stelen van Devon om er een heus meidenmoment van te gaan maken.
;
Eerst ging ze nog helemaal los op dit liedje. "Bang bang into the room. Bang bang all over you. Wait a minute lemme take you there." Haar slanke handen staken boven de menigte uit en haar al even lange, slanke armen waaide heen en weer. Ze had al vaak genoeg de opmerking gekregen dat ze te mager was en dat ze geen vormen had, maar veel trok ze zich daar niet van aan. In plaats daarvan werd ze alleen maar gemotiveerder, om hen te bewijzen dat ze totaal fout zaten. Toen hun jam overging in iets anders, bracht ze haar hoofd dichter naar de die van de andere meiden. "Ik ga Denni even van Devon stelen!" Riep ze boven de muziek uit met haar duim wijzend naar de twee die achter hen stond te dansen. Vervolgens danste ze door de menigte heen, waarbij ze even een praatje maakte met een jongen die bij haar in de les zat. Daarna danste ze verder door tot ze bij het tweetal was.

"Ik kom Denni even van je stelen voor een meidenmoment," Riep ze zangerig naar Devon, terwijl ze de hand van de blondine pakte. "Geen zorgen, later krijgen jullie nog tijd genoeg samen!" Plaagde ze met een betekenisvolle blik naar beide. Taylor was een rasechte plaaggeest en verborg het dan ook niet. Nadien trok ze de lichtjes verbaasde Denni met zich mee terug naar de rest, terwijl ze haar regelmatig enkele glimlachen toe wierp. "Soms hebben we allemaal een moment nodig om even met alleen meiden te dansen!" Lachte ze met haar lippen bij het oor van Denni om zich verstaanbaar te maken.

Toen ze aankwamen bij K&K -zo ging ze het duo vanaf nu noemen- ging de dreunend beat over in een veel te bekent liedje in haar ogen. Bad blood dreunde door de speakers en met haar verbaasde gezicht keek ze naar Karlie. Haar handen wapperde ze opgewonden voor haar gezicht, waarna ze helemaal begon mee te zingen. Haar gezichtsuitdrukkingen waren hilarisch en telkens betrok ze de rest bij het kleine optreden in haar hoofd. Haar blonde haren schudde ze van de ene naar de andere kant en ze wierp Denni een knipoog toe om haar gerust te stellen. De aura's om haar heen blonken zo fel en verblindde haar zo hard, dat ze had geprobeerd om hen 'uit te schakelen' wat gedeeltelijk was gelukt, buiten de sterke emotie's dan natuurlijk. Daardoor zag ze dat Denni zich nog altijd niet echt helemaal op haar gemak voelde, dus probeerde ze haar zoveel mogelijk erbij te betrekken. Karlie en Kat vermaakte zich beide duidelijk prima. Dit was zo'n perfecte avond.

We are the Kings and the Queens
You traded your baseball cap for a crown
Costume
Make-Up

This is halloween, everybody make a scene

Trick or treat till the neighbors gonna die of fright, It's our town, everybody scream

"Ik ben Karlie." Stelde ze zich vriendelijk voor. Het was toch wel handig dat Tay al wat mensen kende, omdat ze eerder op het eiland was geweest dan Karlie. Die had nog in een paar shows mee moeten lopen, covers doen voor haar break. Zelfs interviews erover. Toen dat allemaal achter de rug was kon ze hier naar toe gaan. Ze kon zich gaan focussen op haar mutatie en op school. Daar had ze namelijk de afgelopen paar jaren ook niet zo veel tijd voor gehad. Maar ze miste het modellenwerk wel, en ze zou zeker terug keren als ze hier klaar was. Wat op haar eenentwintigste zou zijn. Dan was ze nog jong wist ze, dus dat zou prima kunnen. Als ze haar nog zouden willen.
Ze herkende de jongens, daar had Tay het over gehad. Zeker over Devon. En de meisjes ontmoette ze nu ter plekke. ‘wat zijn jullie plannen voor vanavond dames? ik en devon beloven dat we alvast gentlemens zullen zijn voor zolang we het ons kunnen herinneren of in ieder geval bewust zijn van wat we doen.’ Sprak Storm. Karlie moest wel wat lachen, wat een plechtige belofte was het. Nadat Kat en Denni hadden besloten dat ze geen plannen hadden, sloot Karlie zich er bij aan. Maar nu had Kat een danspartner nodig, en wie waren de juiste aangewezen personen? Taylor en Karlie natuurlijk! "Let's go" Riep Tay en al swingend vertrokken ze.

Eenmaal op de dansvloer begonnen ze vrolijk te dansen op 'never gonna give you up'. Classic. Karlie hield wel van het lied, en dat ze jarenlang dansles had gehad kwam hierbij ook van pas. Ze liet Tay en Kat beide een rondje draaien toen ze hun arm vastpakte, en moest lachen toen Kat weer eens naar beneden ging bij het woordje 'down'. Wat toch redelijk vaak voor kwam in dit lied. Toen het liedje afgelopen was kwam de intro en Karlie keek blij naar de andere twee. "Omg ik hou van dit lied!" Riep ze vrolijk, en haar dansen werd al meteen een stuk sexyer. ”See anybody could be bad to you, you need a good girl to blow your mind, yeah.” Zong Kat vrolijk mee, en bij de woorden 'good girl' gebaarde Karlie even lachend naar haar en Tay. Om een of andere reden was Kat meer een bad girl in Karlie's opzicht, zo zag ze er meer uit. "Bang bang into the room. Bang bang all over you. Wait a minute lemme take you there." Zong Tay nu ook mee, even mooi als altijd natuurlijk. "Okay you've got a very big shhh, Mouth but don't say a thing" lip-syncte Karlie mee bij die regel, met een vinger op haar lip bij 'shh'. Ook knipoogde ze even daarna. Toen de jam over was ging Tay even Denni halen, en Karlie zwaaide vrolijk even naar haar bff. Dat was wel cool hoor, een meidenmomentje.

Zij en Kat bleven over, en 'Come and get it' dreunde door de speakers. Karlie keek Kat lachend aan, en ergens vroeg ze zich af of Denni mee zou komen. Dat zou ze zo wel zien dan, maar Denni had er een beetje verlegen uit gezien. Al zou Tay haar vast mee krijgen. Dit was weer zo'n liedje waar je heerlijk sexy op kon dansen, en dat deed ze dan ook. Ook zong ze halve tijd mee. Ze bewoog zich erg sexy en soepel op de muziek, misschien iets te, maar dat was de drank dan. Elke keer als ze een rondje draaiden glitterde haar jurkje vrolijk mee, en ze keek Kat vrolijk aan. Af en toe deelde ze ook een knipoog uit, maar dat was ook deels door het liedje. Zo'n Victoria Secret knipoog, een echt modellenknipoog. Daar was ze wel trots op hoor, dat ze dat kon.
En daar kwam Tay aan, met Denni! Karlie glimlachte vrolijk en lief naar de twee, en vooral ook even naar Denni. Toen Bad Blood werd gedraaid keek ze Taylor verheugd en blij aan. "Tay!!" Riep ze even uit verbazing. Ze begon even te springen, en playbackte al snel mee. De lyrics kende ze net zoals Taylor uit haar hoofd, natuurlijk kende ze die. Ze vermaakte zich erg hier op de dansvloer, en terwijl Tay bezig was Denni er zoveel mogelijk bij te betrekken deed Karlie dat ook met Kat. Het viertal was eigenlijk gewoon vrolijk aan dansen, en ook pakte Karlie even lachend de hand van Denni vast, zodat die een rondje kon draaien. Dat was nou eenmaal zo als je zo lang was als Karlie. Deze nacht was echt om nooit te vergeten, en Karlie ging ook los op dit nummer.

Hair and Makeup X Outfit X Shoes

TAG: | WORDS: | OUTFIT: here
NOTES:

♛ Ames

GRACE IS JUST WEAKNESS

Or so I've been told. I've been cold, I've been merciless. But the blood on my hands scares me to death Maybe I'm waking up today --------------------

Haar hart leek in haar keel te kloppen. De binnenkant van haar handen voelden klam aan. Waarom was dit zo moeilijk? Waarom was het zo moeilijk om Storm na vier dagen weer onder ogen te komen? Waarom was ze zo bang dat hij haar niet meer zou willen zien? Dat hij haar zou haten? Toch wist ze hem rustig te begroeten. Wist ze haar onrust niet door te laten schemeren in haar houding. Al vroeg ze zich af hoe lang ze zich zo rustig kon blijven gedragen. Hoe lang ze hem aan zou kunnen kijken, zonder haar werkelijke gevoelens door te laten schemeren. Storm zei niets, keek haar als aan de grond genageld aan en zij kon niet anders dan terug kijken. In zijn bruine ogen, die een stuk minder emoties lieten zien dan de laatste keer dat ze hem gezien had. Haar blik wist ze pas van die van Storm los te maken, bij het horen van Devon’s begroeting. Bij het horen van haar naam. Iets wat een lichte schok door haar lichaam liet gaan. Niet alleen omdat ze zich realiseerde dat Storm over haar verteld moest hebben, maar ook omdat de naam Nadya voor haar nog altijd veel meer was dan alleen een naam. Devon keek haar aan met een onzekere glimlach op zijn lippen en de wolvenmuts die eerder nog op zijn hoofd had gestaan voor zijn borst. Het was duidelijk dat ook hij niet goed wist wat hij met de situatie aan moest. Wat zou Storm hem over haar verteld hebben? Zou hij bang voor haar zijn? Zou hij haar kwalijk nemen wat ze had gedaan? Was dat de rede dat hij een afstand tussen hen bewaarde, die duidelijk groter was dan de afstand tussen hem en de meiden die er zo juist bij hen hadden gestaan? Tussen hem en het meisje dat er nog stond. Of was het iets anders? “Hey Devon.” Wist ze zacht uit te brengen en haar stem klonk al een stuk minder zeker dan die eerder had gedaan. Heel even gingen haar ogen naar het blonde meisje, die zich geen houding leek te weten geven. Niet dat Nadya zich wel een houding wist te geven. Normaal zou ze zich in een situatie als deze voor hebben gesteld, maar nu lukte het haar niet. Het lukte haar nog net een onzeker, maar vriendelijk glimlachje op haar gezicht te doen verschijnen alvorens ze weer naar Storm keek die haar stil begroette. Net als Devon had hij zijn kap van zijn hoofd getrokken. Wat onzeker keek ze hem aan, niet goed wetend wat ze kon zeggen. Zich afvragend wat er door zijn hoofd ging. Wat hij na die vier dagen van haar dacht. Devon vroeg het meisje, die kennelijk Denni heette of in elk geval zo werd genoemd, of ze wou dansen en ergens was Nadya wel blij dat ze heel even alleen met Storm kon zijn. Dankbaar glimlachte ze dan ook naar de jongen, die haar een vriendelijke blik toe wierp. Misschien was hij toch niet bang voor haar? Had de afstand die hij tussen hen bewaard had een andere betekenis? Haar blik ging weer terug naar Storm, die in stemde met haar woorden en met zijn vingers wiebelde. Een lichte, nog altijd wat onzekere glimlach kwam op haar gezicht. Het deed haar goed om te weten dat zijn hand weer volledig was hersteld. Dat de ijskristallen die zich in zijn aderen hadden gevormd geen sporen achter hadden gelaten. Het geen wat hij vervolgens zei, deed haar glimlach iets verbreden. Dus hij was blij haar te zien? Dat betekende dat, ook nu hij er over na had kunnen denken hij haar nog niet haatte voor wat ze had gedaan? Zachtjes knikte ze als antwoord op zijn vraag. “Ik hoop dat jij het ook een beetje hebt kunnen verwerken.” zei ze, terwijl ze hem voor een moment onderzoekend aan kijk. Een dramatische zucht schoof over zijn lippen en hij zei eerlijk dat hij niet had verwacht dat hij het zo moeilijk zou vinden haar terug te zien. Zijn redder in nood. Ergens stelde het haar wel gerust dat hij haar zo noemde, dat hij haar nog steeds zag als iemand die hem geholpen had. Een kleine scheve glimlach was op zijn lippen verschenen en haast automatisch glimlachte ze terug. Bij zijn volgende woorden kwam zin britste accent, meer naar voren dat het tot nu toe had gedaan en hoewel ze hem niet heel goed kende wist ze vrij zeker dat dat een goed teken was. Dat het betekende dat hij zich iets meer op zijn gemak begon te voelen. “Dankje.” zei ze, nog altijd sierde en glimlach haar gezicht. “En ik zou graag wat drinken.” vervolgde ze. Ze wist dat Storm en zij vanavond geen hele serieuze gesprekken zouden voeren en eigenlijk was ze daar wel heel blij mee want ze wist niet of ze daar al wel klaar voor was.

Dress & Wings - Heels - Make-up

♥ BRI !

robb stark

Halloweenparty

Het enige waar Storm toe in staat was, was haar verbijsterd aanstaren, alsof hij aan de grond vastgenageld stond. Devon begreep zijn reactie op de aanwezigheid van Nadya wel, het was niet gemakkelijk om haar als eerst terug te zien op een feestje na hetgeen er gebeurd was. Maar om het niet ongemakkelijk te laten worden, nam hij het voorwoord door het meisje geruststellend te begroeten. In die tijd had Hal de tijd om zichzelf te herpakken, wat hij –zoals Devon al voorspelde- ook onmiddellijk deed. Het schouderklopje dat hij van Hal kreeg sprak meer dan dat woorden zouden kunnen. Devon richtte zich daarna op Dennimae en hoorde op de achtergrond hoe het gesprek van Nadya en Storm langzaam op gang kwam. Zijn uitnodiging om te dansen leek haar nog steeds niet honderd procent aan te staan, maar doordat Denni de vreemde sfeer ook kon voelen ging ze er toch maar op in. De onzekerheid stond in haar ogen te lezen, maar Devon zou het er zoals altijd wel uit krijgen. ”Er is geen reden tot verlegenheid Denni.” fluisterde hij haar toe en knipoogde geruststellend. ”Je ziet er knapper uit dan de meeste meisjes hier. Amuseer je gewoon, dan maken we er een onvergetelijke nacht van.” Hij kneep zachtjes met zijn warme hand in de van haar en begeleidde haar richting de dansvloer, waarbij hij vaak genoeg achterom keek om naar haar te kunnen glimlachen.

Eens in de menigte zag hij hoe Denni zich pas echt ongemakkelijk begon te voelen. Het rumoer dat er hing was ongelooflijk, overal stonden mensen te springen en te dansen waardoor er regelmatig iemand tegen je aanbonkte. Poor little Dennimae verdronk bijna in de menigte. ”Kom hier jij!” Lachte hij haar vrolijk toe en legde zijn handen op haar onderrug om haar vervolgens kort tegen zijn lichaam aan te trekken. Devon zorgde ervoor dat ze afgeschermd werd van de losbollige menigte en ving met zijn rug de meeste duwen en stoten op, die anders Denni misschien wel omver hadden geduwd. Wat hem ergens niet zou verwonderen door de –in zijn ogen- metershoge hakken die ze aan haar kleine voetjes droeg. Uit het niets dook er een veel te blije zombie op die de hand van Dennimae vastnam en haar uit de armen van Devon trok. ”Ik kom Denni even van je stelen voor een meidenmoment.” Devon fronste al lachend zijn wenkbrauwen en liet Denni voorzichtig los, verrast door Taylors plotselinge ingevind. Typisch. Zijn armen sloeg hij over elkaar en luisterde nog naar de plagende woorden van Taylor voordat ze in de menigte verdween. ”Tot ziens dan maar..” grinnikte hij en schokte kort met zijn schouders. Daar stond hij dan, moederziel alleen, de hele squad waarmee hij vijf minuten geleden nog had staan praten was volledig verdeeld over de zaal. De meisjes waren allemaal samen aan het dansen in hun ‘girlsmoment’ en Storm was druk bezig met Nadya. Maar Devon was niet zomaar een Devon, hij was Devon Garnet die zich ook zonder bekenden zou weten te entertainen.

Zijn hoofd stak een stuk boven de menigte uit en hij zag verschillende interessante dingen, van halfnaakte meisjes in slutty costumes tot het podium en de muziekinstallatie die er onbewaakt bij stond. Maar er was ook een deur, een deur waarvan hij wist dat hij uitkwam op de opslagplaats van de keuken. Een uitdagende grijns verscheen op zijn gezicht en hij wreef even over zijn voorhoofd om het zweet dat zich erop gevormd had af te vegen. Damn wat was het heet. Zonder na te denken greep hij met zijn hand naar de ritssluiting van zijn wolvenkostuum en ritste hij het van zijn hals tot aan de rand van onderbroek open. Hij kroop uit de mouwen van het snikhete pak en knoopte ze vervolgens losjes rond zijn heupen zodat het nét op de juiste plaats te hangen kwam. Halfnaakte meisjes in overvloed, en de eerste halfnaakte jongen was nu ook gesignaleerd want ja, hij had behalve een losse boxershort niets aan onder het wolvenpak. Met de nodige/onnodige aanrakingen en uitspraken hier en daar baande hij zich een weg naar de zijkant van de dansvloer. Verschillende meisjes wierpen hem blikken toe, de ene verlangend, de andere geïrriteerd. Niet iedereen kon even goed over met de manier waarop Devon met meisjes om ging, maar hij trok er zich niéts van aan. Live the life you love.

Hij haalde uitdagend zijn hand door zijn haren waardoor het warrig overeind kwam te staan. De muts die hij eerder op zijn hoofd gedragen had, had hij aan de zijkant van zijn pak vastgeknoopt waardoor het bij elke stap die hij zette zachtjes tegen zijn heup bonkte. Doelgericht liep hij op de deur af die half achter het podium schuil ging. Alert keek hij om zich heen, subtiel weliswaar, en zag nergens een leerkracht of een of ander verantwoordelijk persoon. De kust was veilig, ready to go. Met zijn grote hand greep hij naar de klink van de deur en oefende er wat kracht op uit. De deur was overduidelijk gesloten, maar dat weerhield hem niet van tóch binnen te geraken. Het ijzer kraakte onder de kracht dat hij erop uitoefende en met een luide knars knapte er iets in de deurlijst. Voorzichtig zette hij zijn schouder tegen de deur aan en in een vingerknip zwaaide de deur naar binnen open. Devon verdween in de opslagruimte en sloeg de deur achter zich opnieuw dicht. Op de tast zocht hij naar een lichtknop die hij snel vond. Zijn mond vulde zich onmiddellijk met speeksel. Heel de opslagplaats was volgestampt met lekkers, van dozén koeken en chips tot diepvriezers vol sappige stukken vlees. ”Time to shop.” mompelde hij zichzelf al grijnzend toe en liep langs de rekken af. Met een hand hield hij het onderste stuk van zijn kostuum open en met de andere hand greep hij naar een grote doos waar allemaal zakken pistachenoten in zaten. Hij vulde zijn beide broekspijpen met zakken pistachenoten en liet zijn tong grijnzend over zijn lip gaan. De mouwen van de onesie knoopte hij strakker rond zijn heupen en liep vervolgens –met krakende benen- naar het rek waar allemaal flessen drank op stonden. ”Pom, pom, pom.” zong hij zichzelf vrolijk toe en nam in beide handen een fles waar hij kort zijn ogen over liet gaan. Het maakte hem niet zoveel uit wat voor drank het was, enkel het alcoholpercentage telde. Vannacht draaide het om kwantiteit, niet om kwaliteit. Schouderophalend stak hij de twee flessen achter de rand van zijn onesie en nam er nog eentje extra van het rek, die hij onmiddellijk opendraaide en aan zijn lippen zette. Dit zou Hal wel zinnen.

Amper twee minuten was hij in de opslagruimte geweest, maar zijn buit was aanzienelijk. Of toch in zijn ogen, het zou er vanaf hangen of de anderen net zoals hem verzot waren op pistachenoten of niet, want ja.. Iets anders om te eten had hij niet meegenomen. Half huppelend en duidelijk trots op hetgeen hij bereikt had liep hij terug naar de plaats waar hij Storm en Nadya zonet voor het laatst gezien had. Ze stonden nog steeds te praten, dus Devon wendde zich naar de tafel waar de kom punch in zijn eentje stond. ”It appears to be you and me tonight baby.” knipoogde hij lachend naar de kom punch en deed een kusgebaar. Nogmaals zette hij de fles die hij in zijn hand had aan zijn lippen en voelde hoe de alcohol tot in zijn maag liep. Het was verdomd straf spul, allesbehalve lekker, maar wel ideaal om helemaal van naar de kloten te gaan. Met een luide bonk zette hij zijn fles op de tafel en haalde de twee anderen achter de zoom van zijn broek uit om ze naast de kom punch te zetten. ”Jullie hoeven niet zo verlangend naar me te kijken.” lacht hij de flessen drank toe en rolde met zijn ogen. Was hij nu werkelijk tegen zichzelf aan het praten? En toen kwam het gekke gedeelte, Devon knoopte de mouwen los en ging met zijn arm achter zijn broek. Hij boog voorover en haalde een voor een de zakken vol pistachenoten uit zijn broekspijpen en legde ook die op het tafeltje. Toen hij de laatste zak eruit gehaald had was er een hele berg op de tafel verschenen. Hij draaide zijn hoofd opzij en probeerde een blik van Storm te vangen, terwijl hij opnieuw zijn lippen de hals van de fles liet omsluiten. De kinderlijke, trotse grijns was niet van zijn gezicht te slaan.

Oh cherie amour, pretty little one that I adore ♦ ♦ ♦

Life isn't about commitment,

it's about having the time of you're life.

Alles was onderdrukt bij Storm, zoals het ook hoorde te zijn met de stemming waarin hij nu verkeerde. De oorverdovende muziek blokkeerde zijn gehoor waardoor hij niets meer kon doen dan mee gaan met de bas, met het ritme van de muziek. De geuren, en god, het waren er veel, van shampoo naar make up, naar glittertoestanden en zweet. Er was niets dat daar bovenuit kwam … buiten de geur van de punch en drank dan. Waar hij het trouwens niet mee zou rekken vannacht, zelfs als hij alle bokalen punch leeg dronk. Hij had meer nodig, sterkere dingen nodig om de nacht mee door te komen. Al zeker nadat Nadya op het toneel verscheen. Zijn ogen konden het niet laten om langs haar heen te glijden. De laatste keer dat hij haar had gezien had hij haar een deel van haar kleren moeten geven dus hij was zijn bewust van het feit dat ze elkaar al zonder kleren hadden gezien. Iets waar Storm veel genoegen mee zou nemen, alleen niet in die situatie. Hij had ergens gedacht dat ze misschien op haar kamer zou blijven, bang om hem tegen het lijf te lopen. Maar ze was hier, levend en wel en zo onzeker als hij zich voor een seconde voelde. Gelukkig was er Devon die het ijs brak door haar te begroeten en waardoor Storm zich volledig wist te herpakken. Niet alleen voor Nadya maar ook voor iedereen rondom hem, het laatste wat hij wilde was mensen die zich afvroegen waarom hij plots zo stil was. Aan Denni’s blik te zien stelde ze zich er duidelijk vragen bij, ze zag er even ongemakkelijk uit als iedereen zich even voelde. Alleen Devon hield zich kranig recht en was zoals altijd, de ondersteunende beste vriend.

Storm richtte zijn blik kort naar zijn beste vriend en Denni, hij schonk haar een kleine glimlach en keek hen beide na naar de dansvloer voor hij zijn blik terug op Nadya legde. ‘Devon is je dankbaar.’ Raadde hij haar blik, ze keek Devon ook na. ‘Echt.’ En daarmee was alles gezegd, Devon wist alles van de nacht van het eerste tot het laatste, het was ook de enige aan wie hij het zo gedetailleerd zou vertellen. Hij, Kat en Nadya waren ook de enige die het trouwens wisten was hij was, of wat hij echt was, hij vertelde iedereen dat hij een gewone shape shifter was. Niemand moest de gruwelen kennen van zijn leven. Bij haar opmerking kwam de onbegrensde glimlach op zijn lippen. ‘Dat is wat ik vannacht doe, verwerken.’ Hij hield het glaasje kort omhoog dat hij eerder had gevuld en goot het in één keer achterover in zijn keel. Hoe meer alcohol, hoe beter, het was niet dat hij gewoon voor de lol onbegrensd dronken wilde worden, al vond hij het niet erg. Het was voornamelijk om voor één keer alles te vergeten wat zich had afgespeeld.

Uiteindelijk was het hem gelukt zich compleet te ontspannen, hij zag Nadya niet als degene die hem die nacht geholpen had, hij zag haar als gezelschap. En als het één ding was waar Storm goed in was dan was het wel vrienden maken en goed gezelschap zijn. Duidelijk dat het voor Nadya ook beter aanvoelde was ze ontspande zich ook en antwoordde zijn vraag. Storm griste een bekertje van een grote stapel die net kwam langs gewandeld en liet het in de punch zakken waarna hij het aan Nadya gaf. ‘Alstublieft.’ Hij zweeg en vulde het zijne opnieuw. ‘Op vanavond en nogmaals bedankt voor wat je hebt gedaan.’ Knipoogde hij terwijl hij korte klinkte en de inhoud achterover in zijn keel goot. ‘Ik beloof plechtig dat ik niet iedere nacht zal zijn als vannacht, dus zie het een beetje door de vingers.’ Daarmee waarschuwde hij haar dat het uit de hand kon lopen. Over uit de hand gelopen gesproken, Storm zag iets in zijn ooghoeken bewegen. Hij keek kort opzij naar Devon een beetje verder. Hij legde zijn blik terug naar Nadya voor hij verbaast terug gleed naar Devon. Drie flessen drank en berg pistachenootjes, typisch, en een Devon die al half was uitgekleed. Devon keek hem aan en Storm’ verbazing veranderde naar die grote grijns en volledige goedkeuring in zijn blik. ‘Het is nog maar net begonnen en je hebt het nu al te warm?’ Riep hij Devon toe boven de muziek. En dat was werd niet onopgemerkt, iedereen keek Devon na, heel zeker om hoe hij er bij liep maar waarschijnlijk ook over zijn vondst. 'Nice!' Keurde hij de vondst van Devon. Storm keek naar de flessen en nam er gelijk één van tafel, opende het en dronk ervan. Hij kneep zijn ogen toe en schudde kort zijn hoofd toen hij het voelde zakken door zijn slokdarm, over straf spul gesproken. Hij keek opzij naar Devon met een enorme grijns. ‘Dat jaagt ook het laatste restje weerwolf weg.’ Keurde hij de fles goed voor zijn blik naar Nadya ging. ‘Ik hoop dat je me vergeeft voor vannacht.’ Zei hij wat zachter voor hij de fles terug naar zijn lippen bracht en drie grote slokken dronk. Daar ging hij dan, het zou sneller gaan met zo’n sterk spul maar dat was een beetje precies wat hij nu nodig had …

missy

Off with your head

Dance 'til you're dead

Het was maar goed dat ze hier op school nog aan iets van feestjes deden, wat moesten de leerlingen anders doen? Ze konden nergens heen, zaten vast op dit eiland en moesten zichzelf dagelijk maar zien te vermaken als ze niet naar de lessen gingen. Nu hadden ze hier wel wat leuke kamers voor, zoals Kat al had gezien was er zelfs een gameroom, maar voor de rest. Mwah, soms was er gewoon een goed leuk feestje nodig, met muziek en drank. Kat zou er in ieder geval niet zonder kunnen, haar leven was al wel een feestje maar het kon niet zonder dit soort party’s, die moesten er ook zijn. Kat was tenslotte een echte danser, het was moeilijk om haar benen stil te krijgen wanneer er muziek op was, en ook zonder muziek eigenlijk. Daarom gooide ze ook haar hele lichaam los en was ze heel energiek aan het dansen met Taylor en Karlie, die dat ook wel heel leuk leken te vinden. Zij waren ook heel goed in dansen en dat maakte het alleen maar leuker. Het was ook niet te vermijden dat ze begonnen mee te zingen met de muziek, er was te veel leuke muziek en Kat kende alle liedjes uit haar hoofd. Wanneer ze ‘good girl’ zong wees Karlie even gebarend naar haar en Taylor, waarop ze even moest lachen. Good girl, yea.

Af en toe gleed haar blik naar de anderen, naar Hall, Devon en Denni, waarbij nog een ander meisje was gekomen. Haar kende ze nog niet, maar dat zou vast nog ooit wel een keer komen. Sexy wiegde Kat heen en weer met haar heupen op de muziek en ging ze met haar handen door haar haar heen, dat nu blauw gekleurd was door het kostuum. Ze keek soms Denni ook even wat langer aan, maar hoe kon ze ook anders, ze was er echt geweldig uit in dat kostuum. Als Taylor niet met een voorstel was gekomen om Denni er ook bij te halen, had Kat dat ook wel gedaan, maar goed daarvoor was het nu dus te laat. Dus bleef ze even achter met Karlie, niet dat dat heel erg was. Ze bleven gewoon leuk door dansen op het volgende liedje, en meezingen natuurlijk. Karlie gaf haar ook af en toe een knipoog waarop Kat gewoon weer diezelfde ‘oh zo onschuldige’ grijns op haar gezicht plaatste. Want ja, Kat was miss onschuldig geworden voor Hall en dat moest natuurlijk wel blijven blijken, kuch kuch.

Taylor kwam ook weer terug met Denni en nam daarbij ook het volgende liedje mee die nu begon, Bad blood. Het was haar dus toch gelukt om het meisje de dansvloer op te krijgen, wat wel een nice was. Kat keek haar ook even grijnzend aan. ”Toch maar wel? “ Vroeg ze glimlachend aan het meisje terwijl ze even iets dichter naar haar toe kwam, om zichzelf verstaanbaar te maken. Karlie en Taylor waren ook helemaal enthousiast over het liedje waarop Kat even moest lachen, want het was zo grappig om ze zo te zien. Het was namelijk ook wel een heel stoer liedje, leuk om mee te zingen sowieso. Ze begon ook weer verder te dansen en het was leuk omdat niemand buitengesloten werd. Denni werd ook meteen door Taylor en Karlie enthousiast meegesleurd in het dansen, wat Kat opnieuw ook wel weer grappig vond. Eigenlijk wilde ze nog even lachend met haar hoofd schudde maar in plaats daarvan wilde ze gewoon verder dansen. Het volgende liedje wat ook opkwam was hier heel leuk voor, Disclosure met ‘Omen’. Kat ging weer helemaal op in de beat en het liedje, waarmee ze sierlijk en soepel mee bewoog, beetje sensueel zelfs op dit liedje. Ze liet ook vaak genoeg haar ogen over de andere meisjes glijden, die er ook allemaal te mooi uitzagen. Het was nu ook - ook zeker door de drank, maar ook omdat ze zich normaal ook aangetrokken kon voelen tot beide geslachten - zo dat ze zich best aangetrokken voelde, als ze eerlijk mocht zijn. Daarom vond ze dit ook veel te leuk om hier zo met ze te dansen. Haar blik bleef als laatste even hangen op Denni, die ze al vanaf dag één in de klas best wel heel knap had gevonden, waarbij haar grote groene ogen toch iets van een verleidelijke glinstering hadden. Stiekem dan hoor. Zachtjes trok ze ook een mondhoek op terwijl ze licht teasend danste op de muziek en haar aan bleef kijken..

Outfit

- Corpse Bride
- Dress
+ Glow in the dark in haar jurk in het blauw en de bloemen in haar haar
+ Haar jurk word korter als ze haar dansen
+ Ze ziet er echt precies uit als de Corpse Bride maar wel met wat herkenning in haar gezicht

"Might be a hell
of a night"

Ooit hadden ze een keer voor de lol Miles een stripper beloofd voor zijn verjaardag. De jongen had wekenlang uitgekeken naar het vooruitzicht van een sexy chick die voor hem zou komen strippen. Jammer genoeg hadden ze hem gewoon goed beet genomen. De stripper van dienst was Jayson zelf geweest, die zoals beloofd in een politie uniform was verschenen. Miles was vloekend weg gelopen, met Jayjay achter ‘m aan. Hij had de jongen zelfs in de boeien moeten slaan om zijn show te kunnen opvoeren. Gelukkig was hij nog zo vriendelijk geweest om daarna een echte stripster in te huren, waardoor de jongen toch nog een leuke verjaardag had gehad. Maar goed, dat kostuum had hij om de een of andere reden nog altijd, en vandaag kwam het wel van pas.

Eerst had hij zichzelf wat moed in gebracht met een blunt die hij van Sean had gekregen. Daarna had hij zichzelf in het politie uniform gehesen en was hij naar het feestje vertrokken. Natuurlijk zoals altijd fashionably late. Met een gelaten grijnsje liep hij de ruimte in, mengde zich in het publiek en sloeg hier en daar een praatje met iemand. Er was zelfs een knul in een groene stormtrooper outfit die gratis drank uit deelde aan strangers; props to that dude. Hij bleef even staan om te drinken, tot hij Salina in het oog kreeg. No way. No fucking way. Met nog steeds hetzelfde scheve grijnsje op zijn smoel liep hij op haar af. Er was nog een chick bij haar die hij niet kende, maar dat kwam wel. "Yooo, Sali, waarom fake je mijn outfit babe?" Riep hij naar Salina, terwijl hij bij de twee chicks ging staan en met een vragende/plagende blik naar Sali keek.

outfit

IT'S CLOSE TO MIDNIGHT AND SOMETHING EVIL'S LURKING IN THE DARK

En van het gezellige feestje dat het was, leek het met de sfeer naar een kerkhof te gaan. De blonde meid vroeg niet hoe of wat, maar voelde zich er zeker niet beter door. Het was iets tussen Storm en het andere meisje, wat ze ook aan Devon merkte. Hij vroeg haar om te dansen, maar bij het zien van de andere meisjes zakte de moed haar echter nog meer in de schoenen. Ze vond het leuk om te dansen, dat wist Devon ook. Maar om nou met z'n tweetjes in haar kamer te dansen of in een grote groep was een best groot verschil. Tevens was de rest allemaal zo ongelofelijk knap dat ze bang was om nóg minder te lijken. Maar omdat ze het gevoel kreeg dat ze niet echt gewenst was bij Storm en het meisje, ging ze toch maar op zijn aanbod in. Niet geheel met plezier, wat ook van haar gezicht af te lezen was. ”Er is geen reden tot verlegenheid Denni.” Ferluisterde Devon en hij knipoogde gerustellend, al kwam het niet helemaal over. ”Je ziet er knapper uit dan de meeste meisjes hier. Amuseer je gewoon, dan maken we er een onvergetelijke nacht van.” Ze wilde het geloven, meer van de avond kunnen genieten, maar het lukte gewoon niet helemaal. Zachtjes kneep ze in de warme hand van de jongen terug terwijl ze achter hem aan trippelde richting de dansvloer. Devon keek achterom vaak genoeg met een glimlach achterom, waarbij de blonde meid wat schaapachtig probeerde terug te glimlachen. Hij hoefde niet achterom te kijken, ze volgde wel. Tevens kon ze niet wegvluchten aangezien hij haar hand vast had. Al moest ze toegeven dat dat idee wel in haar was opgekomen.
En daar kwam het dan, de menigte. De muziek en drukte kwamen bonkend op Dennimae af en het voelde alsof ze vreselijk veel drugs had geslikt. Alle lichten flitsen en leken tien keer feller dan dat ze werkelijk waren. De muziek vervaagde en even voelde het alsof ze zou flauwvallen. Haar hart bonkte als een gek in haar hoofd en zorgde voor hoofdpijn, waardoor haar ogen wat angstig rondkeken. Anderen stonden zo druk heen en weer te dansen, te springen en te zingen waardoor de drukte nog intimiderender op haar af kwam. ”Kom hier jij!” De vrolijke lach van Devon bracht haar terug naar de realiteit, waarbij de lichten helemaal niet zo flitsten en de muziek weer op een 'normale' manier klonk. De hand van de jongen op haar rug en zijn lichaam die tegen de hare kwam, voelde meteen een stuk vertrouwder. Kort zuchtte ze, proberend de spanning van haar lichaam af te gooien. "Ik vind het helemaal niks." Ferluisterde ze zachtjes, misschien zelfs te zacht voor Devon om te horen. Ze legde haar hoofd tegen zijn borstkast aan, waarbij ze voor een moment haar ogen sloot. Denni wilde van het feest genieten, even veel plezier maken als de rest, maar misschien was het iets te veel van het goeie geweest. Te snel, om het zo maar te zeggen. En het lag volkomen aan haar zelf, met de rest was niks mis. De muziek was goed, de sfeer -behalve die van Storm en Nadya- was goed, de mensen waren vriendelijk en zouden misschien zelfs vrienden kunnen worden en de andere waren al vrienden. Misschien moest ze zichzelf wat meer pushen.

En net toen Dennimae haar hoofd van Devon's borstkast haalde en ze Devon met een lief glimlachje aankeek, voelde ze hoe haar hand uit die van hem werd gepakt. Haar hoofd draaide als reactie meteen om, waarbij haar lichtte ogen het stralende gezicht van Taylor vonden. "Ik kom Denni even van je stelen voor een meidenmoment," Riep ze met haar zangerige stem naar Devon en meteen betrok het gezicht van de blonde meid. Meidenmomentje..? Ze had absoluut geen idee wat ze daar bij moest bedenken. "Geen zorgen, later krijgen jullie nog tijd genoeg samen!" Plaagde Taylor en haar blik liet Denni toch iets grijnzen, voordat ze zonder enig besef door de meid werd mee genomen. "Soms hebben we allemaal een moment nodig om even met alleen meiden te dansen!" Wat zorgelijk keek ze om naar Devon, die zijn armen over elkaar sloeg. ”Tot ziens dan maar..” Als een blik om hulp kon schreeuwen, had die van Denni het gekrijst. Nog steeds wat verbaasd en bedenkelijk over dat 'meidenmoment', werd ze in het diepe gegooid. Denni's lichte ogen keken naar de andere meiden die zonder enige onzekerheid geweldig leuk losgingen op de muziek. Het leek alsof ze betoverd waren en voor een paar seconden was Dennimae er van overtuigd dat dat ook zo was en zij die spreuk was misgelopen.
Doordat iedereen zo aan het dansen was, kreeg de blondine ergens ook wel kriebels. Duidelijk nog ongemakkelijk, bewoog haar lichaam om de maat van de muziek. Maar hoe meer ze in het gezeldschap van de meiden was, hoe ongemakkelijker en zekerder ze werd. Het viel haar op dat ze dit eerder ook al gehad had, telkens als Taylor in de buurt was. Vandaar dat ze haar blik kort naar Taylor wendde om naar haar te glimlachen. Misschien kon ze wel meer dan awesome bekertjes toveren. Alle drie de meiden deden erg hun best om haar er zo veel mogelijk bij te betrekken en het werkte zeker positief. Ze voelde zich steeds meer op haar gemak, de drukte kwam wat minder op haar af. Dennimae kon bijna zeggen dat ze zich echt vermaakte. Haar bewegingen werden ook steeds losser, sierlijker. ”Toch maar wel? “ Vroeg Kat glimlachend aan het haar terwijl ze even iets dichter naar Denni toe kwam, om zichzelf verstaanbaar te maken. Dennimae knikte. "Ik had weinig keus, Taylor heeft me ontvoerd." Glimlachtte ze. Toen Karlie haar hand lachend vastpakte voelde ze kort een steek door haar lichaam gaan van zenuwen, omdat ze haar begeleide om een rondje te draaien. De onderkant van haar rokje bewoog vrolijk mee en zodra Denni om haar as gedraaid was, kon ze een lachje niet onderdrukken. Ze wilde hetzelfde doen, alleen was het lengte verschil tussen de twee net iets te groot.

Het liedje dat speelde leek het groepje zeker goed te doen. De meiden gingen lekker los en Denni kwam steeds meer mee. Ze probeerde haar zenuwen te vergeten en te genieten van de plezier die de andere hadden, om zo hopelijk ook zelf de plezier te kunnen ervaren. En het was niet dat ze het niet leuk of gezellig had, maar ze kon er niet echt van genieten. Want ze had het zeker leuk en het was ongelovelijk gezellig, zo met de meiden. Nu snapte ze ook wat Taylor bedoelde met het 'meidenmomentje'. Het had gewoon iets, met de meiden alleen. Ze had het in het begin wat ongemakkelijk gevonden dat Taylor haar bij de vertrouwlijke en veilige persoon had weggehaald, maar die ongemakkelijkheid was bijna zo goed als weg. Het volgende liedje speurde haar nog meer aan om lekker te dansen en die knop te vinden om gewoon los te gaan. Want zoals sommige op dit feest weten, zit die knop wel ergens. Sierlijk bewoog haar lichaam op de muziek, waarbij een glimlachje haar lippen sierde. Ja, ze had het leuk. Ze kon er van genieten. De meiden waren leuk, niemand werd buiten gesloten en de één was even gek als de ander. De blonde meid voelde hoe de blik van Kat op haar gericht werd, en gericht bleef. Haar lichtte ogen gleden naar de, misschien nog wel lichtere, ogen van Kat. Ergens dacht Dennimae er een verleidelijke glinstering in te zien, maar ze kon niet helemaal plaatsen of dat misschien door de lichten kon komen of dat het er echt was. Maar zodra Kat haar mondhoeken langzaam optrok en ietwat teasend op de muziek danste, wist ze dat die glinstering geen licht inval was. Kat glimlachtte met hetzelfde lachje terug, zakte dansend iets door haar knieën om haar blik kort op de grond te richten voordat ze draaiend met haar heupen weer omhoog kwam. Haar blik ging weer terug naar Kat, waarbij ze een pas dichter haar kant op zette. Denni's lichtte ogen waren strak op Kat gericht en haar glimlach werd bij elke pas haar kant op iets groter, voordat ze haar hand naar Kat uitstak ter dans.

Onderwerp: Re: Opening Halloweenparty! [open voor iedereen]

» Masquerade - officiële opening
» Happy New Year! | open voor iedereen!
» Baby it's cold outside | open voor iedereen!
» Halloweenparty!
» Eindejaarsfeest -- Iedereen welkom!