Raven Kearn Malone

Name: Raven (Ravelyn) Kearn Malone
Alias: Dreamer
Age: 21
Place of birth: Bangor, North-Ireland
Parents: Niall and Claire Malone
Daughter: Aileen Malone
Studies at the Queen’s University [Belfast] at the school of Creative Arts
Mutation: illusion creation and dream manipulation

Looks
Hair: brown, curly, half long  
Eyes: blue
Height: 1.83 m
Weight: 72 kg
Scars/tattoos: Raven his back is covered with scares, so are his upper arms and his legs. However most people won’t notice, since Raven will almost always create the illusion that he doesn’t have any scares.

Personality
Raven is een intelligente, muziekalen maar bovenal bittere jongeman. Praten doet hij enkel waanneer hij er zelf zin in heeft. Op andere mensen komt hij vaak ongeïnteresseerd en bot over. Alleen mensen waarvan hij vindt dat ze de moeite waard zijn, zal hij het voordeel van de twijfel geven. Wat niet betekend dat hij zich direct volledig voor hen open stelt, zeker niet. De meeste van zijn vriendschappen – dit zijn er overigens vrij weinig, maar oké daar gaat het nu niet om – zijn oppervlakkig. De muur die Raven om zich heen heeft opgetrokken is moeilijk te doorbreken, de enige die er tot nu toe in geslaagd is, is zijn vier jarige dochtertje Aileen.
Naast bitter is Raven ook een plaag geest, hij kan er van genieten andere mensen lastig te vallen met zijn illusies. Een reusachtige spin laten lopen over de arm van een randomvreemdeling of een lift vijf meter omlaag laten vallen, niks is Raven te gek.

History
Op een stormachtige nacht werd Raven geboren in Bangor, een kustplaats in het Noorden van Ierland. Samen met zijn ouders woonden hij in een smal rijtjeshuis vlak bij de haven, waar zijn vader werkte. Zoals wel meer havenmedewerkers was Niall een alcoholist. Wanneer hij thuis kwam van werk plofte hij op de bank met een flesje bier. Het bleef nooit bij één flesje. Claire was bang voor haar man, niet gek als je bedacht dat hij haar bijna dagelijks sloeg. Haar zoontje verdedigen toen Niall hem voor het eerst een klap gaf durfde ze dan ook niet. Het zelfde gold bij de tweede klap en bij de vele klappen die volgden. Wanneer Raven niet wou stoppen met huilen zetten zijn vader hem in de kelder, waar geen licht binnenkwam en waar het altijd doodstil was. De eerste paar keer wachtte hij opgerold tot een bal, tot zijn vader hem zou komen halen. Later leerde hij zichzelf vermaken met zijn eigen fantasie. Hij stelde zich voor dat hij door een bos rende, dat hij het gekabbel van water en het gefluit van vogels hoorde. Hij voerde ellelange gesprekken met zijn imaginary friend Connor en speelde op een prachtige piano. Dat Connor meer dan alleen een fantasie was bleek toen Niall op een dag de kamer binnen kwam lopen en zijn zoontje zag praten met een blonde jongen. Vanaf dat moment werd alles anders. Raven besefte zich dat hij anders was dan anderen en dat hij niet altijd machteloos zou blijven staan tegenover zijn vader. Elke dag oefende hij urenlang met het creëren van illusies. Niet alleen wanneer hij in zijn eentje was, maar ook wanneer hij op school zat. Hij vond het geweldig om de angstige gezichten van zijn klasgenootjes te zien als hij een slang over de tafels liet glibberen. Zeg nu zelf welke negenjarige is er nu niet bang voor zulke beesten? In de buurt van zijn vader oefenen met zijn ‘gave’ durfde hij niet. Bang dat zijn vader door zou hebben dat hij degene was die al die vreemde dingen liet gebeuren en hem zou vermoorden. Zoals Niall ook zijn vrouw had vermoord. Acht was Raven geweest, toen een ijzige gil hem wakker had doen schrikken. In zijn pyjama was hij de gang in gerend. Onderaan de trap had zijn moeder gelegen, met haar hoofd een onnatuurlijke hoek. Een ongeluk, zei zijn vader toen de politie vroeg wat er was gebeurd, en ze geloofde hem. Hoewel Raven zijn moeder nooit heel erg had gemogen – tenslotte had ze hem nooit beschermt – nam zijn haat voor zijn vader nog verder toe.

Op elf jarige leeftijd  besloot Raven dat hij genoeg had geoefend en dat het tijd werd voor het echte werk. Elke dag liet hij zij moeder verschijnen, in de keuken, in de tuin, in zijn vadersslaapkamer, onderaan de trap. Hij liet haar rondlopen in een lange witte jurk, waar hij zo nu en dan bloedplekken op deed verschijnen. Soms liet hij enkel haar stem horen. Liet hij haar zachtjes zingen. Zo nu en dan zorgde hij ervoor dat zijn vader het gevoel kreeg dat ze met zijn hand langs zijn wang streek of zijn arm vast greep. Het duurde een jaar, voor zijn vader brak. Op een koude winteravond verschenen er twee agenten voor de deur, met de mededeling dat zijn vader opgepakt was en naar een psychiatrische instelling was gebracht. Raven had zijn vader tot waanzin gedreven.

Aangezien Raven geen verdere familie had, werd besloten hem naar een internaat te sturen. Voor het eerste in zijn leven voelde Raven zich veilig. Voor het eerst in zijn leven kon hij zich met iets anders dan overleven bezig houden. Dat hij intelligent was, was zijn basisschool docenten al wel eerder opgevallen. Alles wat hij hoorde of zag leek hij in zich op te nemen. Zelfs de kleinste details ontgingen hem niet. Onder andere dit maakte dat hij een muzikaal talent was. Wanneer hij een muziek stuk hoorde kon hij het bijna feilloos naspelen op de piano, al had hij deze nog nooit in het echt bespeeld. Jesse, de muziekdocent van het internaat, besloot dat dergelijke talent niet verloren mocht gaan. Na schooltijd leerde hij Raven viool, gitaar en drum spelen. Raven genoot er van. Wanneer hij muziek maakte kwamen zijn gedachten tot rust.

Veel vrienden had Raven nooit gehad, hij was altijd al een buitenbeentje geweest. Stil, bot en een dromer. Op het internaat was het niet anders. De meeste mensen hadden niet eens door dat hij er was, iets waar Raven geen problemen mee had. Als je het hem vroeg, waren andere er enkel om misbruik van je te maken. Toch raakte hij uiteindelijk bevriend met een viertal jongens, allemaal hadden ze een passie voor muziek. Dat was in eerste instantie ook het enige wat hen met elkaar verbond. Urenlang zaten ze in het muzieklokaal een beetje te jammen. Het duurde even voor de jongens zichzelf een band gingen noemen. Raven was de pianist en zo nu en dan de zanger. Ook was hij meestal degene die de nummers schreef. Doordat ze in een band speelde, wisten de jongens enige bekendheid op het internaat te verwerven. Toch was Raven stom verbaasd toen één van de populairste meisjes op school interesse in hem toonde. Kate was de eerste die echt tot hem door wist te dringen. Voor het eerst in zijn leven liet hij zijn muur zakken. Op den duur verborg hij in haar buurt zijn littekens niet meer. Ze kende zijn verleden, ze kenden zijn geheimen. Al zijn geheimen. Voor haar was hij bereid om mooie illusies te creëren, velden vol bloemen of een prachtige wit strand, hij had alles voor haar over.

Zestien waren ze, jong en roekeloos. Toen er in één keer een einde kwam aan hun zorgeloze leven en dat allemaal om een gemiste ongesteldheid en een zwangerschapstest waarop twee balkjes blauw kleurde. Hoewel ze in eerste instantie beide niet heel enthousiast waren over het feit dat ze ouders zouden worden, gingen ze zich naarmate de zwangerschap vorderde steeds meer verhuizen op de komst van hun kindje. ”Als het een meisje is zullen we haar dan Aileen noemen?” Dat waren één van de laatste dingen die Kate tegen Raven zei. Ze zaten samen in de auto, op de terugweg van een bezoekje aan haar ouders. Het was donker en de regen viel met bakken uit de hemel. Uit het niets doemde twee koplampen op, de auto die hen met hoge snelheid tegemoet kwam reiden reed aan de verkeerde kant van de weg. Raven probeerde hem te ontwijken, waardoor de auto enkel aan de bijrijders kant gerakt werd en met een klap tot stilstand kwam. Kate was negen maanden zwanger op het moment dat het ongeluk gebeurde. De baby kon gered worden, zij niet. En de chauffeur de auto? Die reed gewoon verder en werd nooit veroordeeld. Om die rede besloot Raven het recht in zijn eigen handen te nemen. Op een nacht ging hij naar het huis van de ‘moordenaar’ van zijn vriendin en drong diens droom binnen. Hij was van plan de man de angst te bezorgen die Kate en hij hadden gevoeld op het moment dat hij op hen in was gereden. Dat de man nooit meer wakker zou worden, als hij hem aan zou rijden in zijn droom had Raven niet verwacht. Wat niet betekende dat hij niet blij was met het resultaat wat dat was hij wel degelijk.

Nadat Raven zijn diploma had gehaald, een maand na de dood van Kate, namen Kate’s ouders hun kleindochter Aileen tijdelijk in huis en zorgde ervoor dat Raven gewoon naar Queen’s University kon gaan. Twee weken voor Kate overleed had hij te horen gekregen dat hij was toegelaten, ze was dolgelukkig voor hem geweest. Hoewel Raven op de school zat waar hij al jaren lang van had gedroomd, kon hij er niet van genieten. Hij veranderde weer in de bittere jongen die hij was geweest voor hij Kate had leren kennen. Hij vermaakte zich met het kwellen van andere met z’n mutatie. Eigenlijk was er geen moment waarop hij zijn mutatie niet gebruikte, wanneer hij alleen was liet hij Kate verschijnen. Op den duur deed hij het niet eens meer met opzet, ze verscheen gewoon. De ouders van Kate gesloten dat de situatie uit de hand begon te lopen en maakte contant met Genova. Hoe ze dat deden? Kate’s vader was ook een mutant en had ooit zelf op het eiland gezeten. In eerste instantie weigerde Raven te gaan, maar nadat Kate’s ouders dreigde volledige voogdij over Aileen te vragen besloot hij toch te gaan. Wetend dat hij een voogdij zaak niet zou kunnen winnen.

Illusion creation
Raven  is instaat om illusies te creëren, die niet alleen zijn eigen waarnemingswereld maar ook die van de mensen om hem heen beïnvloeden. Zo kan hij de hele ruimte doen veranderen. Moeiteloos kan hij bij zichzelf en andere de illusie creëren midden in het bos te staan of in een klein bootje op open zee te zitten. Het gaat hier niet alleen om optische illusies, nee Raven kan ook inspelen op andermans auditieve en sensorische systeem. In gewoon Nederlands, hij is in staat om andere mensen te laten horen wat hij wil en te laten voelen wat hij wil. De illusies die hij creëert lijken hierdoor levensecht. Zo kan hij mensen het idee geven dat er een mes in hun been zit en zij zullen hierbij ook de pijn ervaren die met een dergelijke verwonding gepaard gaat. Het effect van de illusies die Raven creëert zijn meestal maar tijdelijk, wanneer hij besluit dat het genoeg is of hij uit zijn concentratie wordt gehaald zullen hij en degene die hij mee neemt in zijn illusies terugkeren naar de werkelijkheid. Men moet echter niet het effect van langdurige verstoring van de werkelijkheid onderschatten. Raven is in staat om mensen tot waanzin te drijven, door hen telkens met illusies te achtervolgen. Zeg nu zelf, zou jij niet gek worden als overal waar je kijkt spinnen lopen? Of je achtervolgd wordt door een kabouter die constant zo zacht fluistert dat je hem net niet kan horen?
Het creëren van illusies kost Raven geen enkele moeite. Sterker nog optische en auditieve illusies creëert hij zonder er echt bij stil te staan, waardoor zijn omgeving nooit helemaal is wat het lijkt. Minder vanzelfsprekend is voor hem het creëren van sensorische illusies, aangezien hij hierbij zijn mutatie specifiek moet focussen. Echter, kost ook dit hem vrij weinig energie. Dat Raven zijn mutatie zo goed beheerst is het gevolg jarenlang oefenen. Op jonge leeftijd was zijn mutatie een manier om te ontspannen aan de werkelijkheid. Op latere leeftijd werd het een wapen.

Dream manipulation
Wanneer iemand droomt is Raven in staat zich bewust te worden van diens droom en deze te manipuleren. Zo is hij in staat iemand een gruwelijke nachtmerrie te bezorgen of het soort droom waarvan je zou willen dat die nooit meer op zou houden. Dit laatste kan hij overigens ook werkelijkheid maken; Raven is in staat mensen op te sluiten in hun droom, letterlijk. Door een kooi of iets dergelijks om iemand heen te creëren kan hij er voor zorgen dat iemand niet meer wakker wordt en in een coma beland. De enige manier om deze coma op te heven is door de blokkade te doen verdwijnen. Iets waar enkel iemand die dromen kan manipuleren toe in staat is. Overigens kan Raven iemand niet alleen in een coma doen belanden, hij kan iemand ook vermoorden. Hoe? Als je droomt dat je vermoord dan word je toch altijd wakker op het moment dat de tijd daar is? Op het moment dat de trekker word overgehaald schiet je overeind, badend in het zweet? Niet als Raven er iets over te zeggen heeft. Hij is in staat iemand daadwerkelijk dood te laten gaan in een droom en als je niet wakker schrikt op het moment dat je sterft, dan zal je nooit meer wakker worden.
Het manipuleren van dromen kost Raven meer energie dan het creëren van illusies. Vooral wanneer hij drastische veranderingen aanbrengt, zoals het creëren van een kooi of het compleet veranderen van de omgeving. Bovendien raakt zijn hoofd tijdens het infiltreren van andermans droom zo vol met onrealistische beelden, dat het hem die nacht meestal niet meer lukt om in slaap te komen.