Raeen & Aislin's Room

Chillend in een random gangplant, hield Raeen de hele omgeving in de gaten. Daarnet nog had ze een gesprek zitten afluisteren, en ze had er heel interessante informatie uit gehaald. Niet heel belangrijk, maar leuke weetjes die ze anders niet had geweten. Een beetje random roddels, meer niet. Niet dat ze er iets mee zou gaan aanvangen, nope, zo zat ze niet in elkaar. Ze hield het allemaal mooi voor zichzelf en verder dacht ze er eigenlijk nooit meer aan terug. Ze was al helemaal niet van plan om iemand te chanteren of what so ever. Ineens zag ze een van de leerkrachten door de gang lopen, met een koffer in zijn handen en een zak over zijn schouder. Naast hem liep een meisje dat ze nog niet eerder had gezien. Nieuw, al wist ze dat eigenlijk alleen maar omdat ze zelf nog niet zo lang geleden op haar plek had gelopen. Het was wel een feit dat ze niet echt veel mensen herkende, simpelweg omdat ze vaker rond hing in het bos dan in het schoolgebouw. Dat was ook zo’n beetje de reden dat ze nu meer in de buurt van de andere mutanten in random bomen ging zitten, zodat ze toch iets meer kennis had van haar omgeving.

"Je komt met een ander meisje in de kamer, maar ze weet nog niet van je komst", Zei de leerkracht, ze geloofde dat hij Wayne of zoiets heette. Het meisje zei niet echt iets terug, blijkbaar was ze niet zo into een gesprek met de man. "Het is kamer 28, maar dat zie je zo wel", Vervolgde hij. Omygod. Wacht eens.. Dat was toch haar kamer? Wow wow wow. Dat meisje was dus haar roommate? Wie de fuck had dat beslist. Met een zuchtje flitste ze uit de plant vanaf de twee achter de hoek waren. Die liepen blijkbaar eerst nog naar het secretariaat, waarschijnlijk om nog wat papieren in te vullen. Dan kon ze dus eerder in de kamer zijn en hem blokkeren met iets. Desnoods met een ton post-its tbh. Of ze liet een boom groeien vlak voor de deur, dat was ook nog een optie.

Met haar hand haalde ze even haar haren door elkaar. Yeah, die waren voor de verandering weer eens gekleurd. Boeide het haar veel dat ze er uit zag als een blauwe octopus. Ghehe, blauwe octopus. Right. Ze liep richting de kamer en opende de deur. Hmm, hoe zou ze het nu aanpakken om die verdomde deur te blokkeren? Ze keek even rond en spotte haar verzameling planten op de vensterbank. Ze grijnsde en nam de pot met de cactus, die ze netjes voor de deur zette. Ze legde haar handen voorzichtig op de stekels en sloot haar ogen. Diep geconcentreerd begon ze het groeiproces te versnellen, tot er een cactus van ongeveer de breedte van de deur en anderhalve meter hoog stond. Daarna teleporteerde ze er met al het gemak van de wereld in. Net op tijd, aangezien de leerkracht er al aan kwam met het meisje vlak achter hem. "Wat is...", Sprak hij verbaasd uit. Raeen kon niet anders dan even grinniken. "Sorry, ik ben nogal prikkelbaar vandaag.. Get it?" Reageerde ze. Pratende planten, yup, daar ging ze weer. Niet dat het meisje niet welkom was maar.. Dit moest gewoon even.

Dit had haar hele dag wel gemaakt tbh. Het rondhangen en chillen was wel cool en alles, maar pranks uithalen met onwetende mensen was toch wel het beste waar ze zich mee kon bezighouden hier. Of midden in een les in een plant teleporteren. So long bitches. Dan kon ze tenminste een tukje doen zonder dat iemand er erg in had. Want hey, wie ging nu staan zeggen tegen planten dat ze niet mochten slapen? Helemaal fucking niemand. Dan was zij zogezegd gestoord dat ze soms met plantjes liep te praten. Hah, even regelrechte karma, sinds zij tenminste zinnige dingen zei tegen planten. Nog nooit had ze een plant verteld dat ze niet mochten slapen hoor, na-ah. Dat was even nutteloos als zeggen tegen een rivier dat hij niet mocht stromen. Right, ain’t gonna happen.

Nu kon ze vooral genieten van de verbaasde blik op Waynebro z’n gezicht. Het coolste was nog dat haar nieuwe roommie in lachen uitbarstte. Tot ze Wayne z’n gezicht ook in de gaten kreeg. "Mister Edwards, for real tho, heeft u wat tegen cactussen ofzo?" Vroeg ze een beetje boos. De man stamelde wat, maar ze verstond het niet echt. "Dat dacht ik al", Zei ze, waarna ze zelf weer begon te lachen. Ze teleporteerde zichzelf terug uit de plant en keek er toen even nadenkend naar. "Right, deze jongen moet nu nog uit de weg. Plantjes hebben nog altijd geen pootjes, jammer genoeg. Eigenlijk gelukkig voor jullie want anders was de planeet al lang overgenomen, just saying", Grijnsde ze. Ze bukte zich en spande even haar spieren in, om de cactus naar binnen te trekken en hem een beetje uit de weg te schuiven. "Please come in, don't be shy, meneer Cactus is niet de gemeenste. En ik ook niet tbh. Ik ben Raeen", Stelde ze zichzelf voor aan de chick met een grijnsje. Serieus tho, ze had het gevoel dat dit toch nog leuker kon worden dan ze gedacht had.

Niemand had die arme leerkracht ook maar even gewaarschuwd voor het feit dat ze best wel vaak deze soort grapjes uithaalde. Hier kon dat tenminste. Soms had ze Wolf ook zo laten schrikken door ineens uit het niks op te duiken uit een boom, maar een hond kon natuurlijk niet echt stuk gaan om haar grapjes. Best wel jammer, want in haar hoofd had hij gewoon menselijke trekjes. Het kon natuurlijk ook best zijn dat Wolf gewoon geen gevoel voor humor had. Yeah, dat was het. Sean daarentegen had haar grapjes wel gewaardeerd en het zag er naar uit dat haar nieuwe roommate er ook wel mee kon lachen. Gelukkig voor haar, want ze was eigenlijk niet van plan om er zomaar mee op te houden.

Maar goed, aangezien mister Edwards nu toch wel echt een raar gezicht begon te trekken, besloot ze maar om er mee op te houden. Nu nog die cactus uit de weg krijgen. Hij was best wel zwaar nu aangezien hij honderdduizend keer groter was dan daarnet. Maar goed, het ding stond nu in een hoekje. Die zouden ze nog ergens anders moeten zetten, want stel je maar eens voor dat je ’s nachts naar buiten wou en per ongeluk struikelde en er vol tegen aan knalde. Dat zou niet zo cool zijn, aangezien er dan overal gaatjes in je lichaam zouden zitten. Voor de rest waren cactussen best chill tho.

'Ik ben Aislin,' Reageerde de chick op haar woorden. Aislin, cool. Haar echte naam begon ook met een A, maar ze had liever dat mensen haar met Raeen aanspraken. '...Oké, even serieus. Hoe deed je dat? Ben je toch een cactus shapeshifter zoals ik dacht of? Like, een plant apocalypse zou ik wel geweldig vinden als we een soort pratende plant shapeshifter zombie overlords zouden hebben, eerlijk. ' Vroeg ze toen Wayne uiteindelijk weg was. Raeen keek haar een beetje mysterieus aan. "Het is magie natuurlijk", Zei ze doodserieus, al grijnsde ze daarna wel. "Nah, ik kan gewoon samensmelten met planten. En bomen, en gras, en bloemen. Eigenlijk alles in de natuur dus", Somde ze even op, waarna ze best trots naar Aislin keek. "En die apocalypse kan je krijgen hoor. Ik heb al genoeg minions hier", Zei ze, knikkend naar de plantjes op de vensterbank. "Anyways, nu we mijn mutatie deels hebben gehad, what's your secret, Victoria?” Vroeg ze grappend. Oh, de humor..