Room 48 [Kim & Nadya's room]

Met haar benen ietsjes opgetrokken en haar ogen gesloten lag Nadya op haar rug op haar bed. Uit haar oordopjes klonk rustige, akoestische muziek. Ja, ze was zich er van bewust dat ze haar mobiel ook aan kon sluiten op haar boxjes maar om eerlijk te zijn hield ze wel van het kleine wereldje die de dopjes leken te creëren. Het maakte het makkelijker om de rust die ze op dit moment in zich voelde te bewaren. Het dansen had gewerkt. Dit keer geen ‘kleine’ mental breakdown. Geen stortvloed aan emoties, maar innerlijke rust zoals het hoorde. Hoelang ze de rust zou kunnen bewaren wist ze niet. Haar emoties waren nog stormachtiger dan vroeger en dat zij wat voor iemand die zelfs naar het hoofd van haar beste vriend uit frustratie wel eens ijsblokken had gegooid. Langzaam ademde ze uit, wetend dat ze niet al te lang met haar gedachten bij Nick moest blijven hangen. Het was te pijnlijk. Gisteren had ze de halve middag zitten huilen, nadat ze haar muur had ‘behangen’ met foto’s. Op een gegeven moment had ze er zelfs over gedacht om ze weer weg te halen, maar daar had ze uiteindelijk vanaf gezien. De foto’s opbergen in een doos was als het ontkennen van haar verleden of beter gezegd van de goede herinneringen. Van de periode op Bikini Atol had ze geen foto’s, gelukkig niet. Ook van haar jeugd had ze geen foto’s meer. Die waren allemaal in vlammen opgegaan tijdens het bombardement. Eigenlijk had ze enkel foto’s van haar leven nadat ze vrij gelaten was, haar leven met Nick. Zes jaar. Drie jaar in Oekraïne en drie jaar overal en nergens. De meeste foto’s waren dan ook van de landschappen en steden waar ze geweest waren. Zo nu en dan stond één van hen er op en op enkele stonden ze samen. Als je goed naar de foto’s keek zag je iets eigenaardigs. De jongen op de foto verouderde maar het meisje niet. De oudste foto was niet lang nadat ze aan waren gekomen in Oekraïne genomen. Nick was toen 19, Nadya zag er uit als iemand van een jaar of 18. Op één van de laatste foto’s was Nick 26 en zag Nadya er nog steeds uit als iemand van 18. De laatste twee jaar van hun ‘roadtrip’ hadden ze ook steeds vaker opmerkingen naar hun hoofd gekregen over het grote leeftijdsverschil dat er tussen hen zat. Niet dat ze zich daar veel van aan hadden getrokken. Waarom zouden ze ook? Ten eerste was het schijn bedrieg, ten tweede zagen ze die mensen waarschijnlijk nooit meer en te slotte waren ze geen stel.
Het geluid van een sleutel in het slot, zorgde ervoor dat Nadya haar ogen opende. Zou dat haar kamergenoot zijn? Als het goed is zou hij vandaag komen. Althans, dat was wat Norah had gezegd. De vrouw had haar expres een dag de tijd gegeven om haar kamer in alle rust in te richtte, omdat ze had geweten dat dit haar waarschijnlijk zwaar zou vallen. Op deze manier had haar kamergenoot de kans haar te leren kennen als ze rustig was. Niet dat ze dan een geweldig gezellig persoon was, maar hé je kon niet alles hebben. Nadya ging overeind zitten. De losse vlecht die ze in haar nog vochtige haar had gebonden, viel over haar linker schouder. Kort keek ze naar haar outfit. Niet echt iets waar ze uitgebreid over na had gedacht. Na het douche had ze weer gewoon sportkleren aangetrokken. Wel schonen, natuurlijk. Waarom? Omdat het gewoon lekker zat en het kon haar eigenlijk ook niet bijzonder veel schelen wat mensen van haar dachten. Oké, ze had liever niet dat mensen dachten dat ze zwak was maar voor de rest boeide het haar allemaal vrij weinig. Gêne was ook iets wat Nadya niet kende. Haar nieuwe kamergenoot moest ook echt niet vreemd op kijken als ze zich ineens voor zijn neus zou omkleden. Oké, ze zou nog wel de degelijkheid vinden om in elk geval haar ondergoed aan te houden maar daar hield het waarschijnlijk wel bij op. Als zij zin had om in een T-shirt en een string door de kamer te huppelen ging ze zich echt niet laten tegen houden.  Oké, waarschijnlijk zou Nadya niet zo snel door de kamer huppelen maar je begrijpt het idee.

tag: Kim | words: xxx | notes: outfit

De deur ging open en een jongen met halflang haar verscheen in de deuropening. Op zijn lippen speelde een klein grijnsje, die een lichte glimlach op Nadya haar gezicht deed verschijnen. De dopjes van haar mobiel trok ze uit haar oren. Dat was wel zo netjes. Ja, Nadya had nog best wel wat manieren voor iemand die bijna een eeuw opgesloten had gezeten. Iets wat ze vooral te danken had aan de eerste elf jaar van haar leven. Al hadden ze toen nog geen mobieltjes en oortjes gehad, dat was iets van de laatste jaren. Haar nieuwe kamergenoot stapte de kamer in, duwde de deur achter zich dicht en liet zijn tassen op de grond vallen. Nu hij dichter bij was kon ze zijn muziek horen. Oké, muziek was misschien niet helemaal het goede woord. Er was waarschijnlijk geen enkel instrument te pas gekomen aan het maken van het nummer. Iets wat in Nadya’s ogen toch wel essentiële was voor het maken van muziek. Misschien was ze ouderwets, maar dit rare gepiep en gedreun was gewoon niets voor haar. Het zou wel bij haar leeftijd horen. Haar vader had vroeger altijd wat verontwaardigd gekeken als zij naar jazz muziek had geluisterd. De enige muziek die hij had kunnen waarderen was klassiek geweest. Zelf kon Nadya klassieke muziek ook zeker wel waarderen, al was er nog veel mee muziek die ze leuk vond. De muziek die haar nieuwe kamergenoot luisterde hoorde daar alleen niet bij, maar zolang hij het niet keihard door hun kamer zou laten klinken zou ze er wel mee kunnen leven. “Hallo.” zei de jongen vriendelijk en Nadya besefte zich dat ze nog geen woord gesproken had sinds hij de kamer binnen was gekomen. “Hey.” begroette ze hem met een voor haar doen verassend vriendelijke glimlach. De jongen, die zich voorstelde als Kim Bannen, stak zijn hand naar haar uit. Naday pakte kort zijn hand aan en schudde die. “Storm.” zei ze. Nadya Kyla was een naam die enkel nog op papier bestond. De enige die haar nog wel eens Nadya had genoemd was Nick geweest, maar hij was er niet meer. Aan andere had ze zich altijd onder één van haar aliassen voorgesteld. Storm was al vanaf het begin – lees vanaf wanneer ze op de vlucht geslagen waren – haar favoriet geweest, omdat hij zo goed bij haar paste en omdat Nick hem had bedacht. Zonder haar bik van de jongen af te halen, begon Nadya de oortjes die ze uit haar mobiel had getrokken op te rollen. “Dus durf je het aan met mij een kamer te delen?” vroeg ze, terwijl ze hem met een haast uitdagende blik aankeek. Nadya mocht dan wel verbitterd zijn, dat betekende niet dat ze er niet van hield zo nu en dan een spelletje te spelen.

tag: Kim | words: xxx | notes: outfit