Real Quality Time (Brooks)

Treat me like an angel

Omdat ze vandaag totaal geen zin had om naar de les te gaan, bleef ze dus erg rebelerig in haar kamer. Alleen had ze niet gerekend op de verveling, die direct toe sloeg. Shay was natuurlijk ook niet naar de les gegaan, maar zij zat ontzettend droog ergens beneden. Dus was Brooke gedoemd om alleen in haar kamer te zitten, met Noir of course. Sinds kort nam ze de de wolf die maar gewoon uit duistere mist bestond overal mee naar toe, hij was haar vriend als ze hem nodig had. Al liet ze hem nog wel verdwijnen als ze in de buurt van andere kwam, gewoon uit voorzorg.

Al leek het erop alsof ze die wolf vandaag niet nodig had. De gedachten van Marshall vertelde haar dat hij haar kwam redden van de verveling, haar kleine broertje verdiende zijn bijnaam -Marshmallow- toch wel. En dus ging ze buiten voor de deur met haar armen overeen op hem staan te wachten, al ontbreek een brede grijns natuurlijk niet aan haar gezicht. Marshmallow liet haar gelukkig niet al te lang wachten en nog steeds breed grijnzend beantwoordde ze zijn telepathische begroeting. Net zoals zijn knuffel tho. "Als jij klaar bent om ingemaakt te worden!" Grijnsde ze kort, waarna ze zijn bijnaam er mierzoet achteraan voegde, "Marshmallow."

Voor hij haar iets kon aandoen was ze al naar binnen gehuppeld, waarbij ze de deur liet openstaan voor hem. Door middel van zwarte mist duwde ze alle prul van de tafel waardoor de pokémonkaarten van Shay alle kanten op vlogen. Dat waren problemen voor later, al zond ze wel een verontschuldiging naar haar zus.

Vol energie liet ze zich aan de andere kant van de tafel vallen en keek ze met grote, kinderlijke ogen naar haar broertje. Gezelschapsspelletjes haalde het tienermeisje in haar naar boven. "Let's do this!" Lachte ze, waarbij ze vrolijk in haar handen klapte. Ondertussen dacht ze aan van alles, buiten haar tactieken om vals te spelen. Want dat was toch wel het doel van elke Eriksen, vals spelen zonder dat iemand het merkte.

Clothes

Treat me like an angel

Doordat ze de gedachten van Marsh nog altijd gewoon doorkreeg, keek ze eens goed naar haar kleren en moest ze hem gelijk geven. On Wednesday we wear pink? Al was het natuurlijk geen woensdag, maar dat liet ze er even buiten. Ook zijn lichte obsessie met Noir liet haar lachen. "Mis je Noir?" Grijnsde ze plagend naar haar broertje. Daarom dat ze ook een ontzettend schattig zwart konijntje tevoorschijn haalde, met rook die vanuit zijn oorpuntjes omhoog krinkelde. "Hier is een vervanger." Lachte ze zachtjes, waarna ze het schattige beestje verving door een angstaanjagende, gemuteerde spin met acht harige poten en acht rood glimmende oogjes. Haar familie pesten was toch altijd het leukste wat er was.

Na het kleine dierenincidentje liepen ze naar binnen en veegde Brooke de kaarten van Shay van de tafel. Waar zowel zij als Marsh mee moesten lachen. Hoogstwaarschijnlijk zou haar twin straks binnenstormen om hun een hele preek te geven over hoe waardevol de kaarten waren en hoe zeldzaam de Illustrator kaart wel niet is, wat ze al ontzettend vaak hadden gehoord. Ze hield wel van haar zusje tho, maar soms werd ze wat gek van al het pokémon gebeuren.

Toen ze eindelijk alles klaar hadden staan voor een goed, oud monopoly spelletje, koos Marsh natuurlijk weer voor de boot. Vals grijnzend lachte ze; "Je weet toch dat de Titanic zonk op het einde hé. Wel dat gaat nu ook gebeuren met z'n look-a-like." Grinnikte ze. Daarom koos ze ontzettend origineel voor een ijsberg, al was dat er natuurlijk niet in pionvorm, dus besloot Brooke dat het wel zo slim was om er gewoon eentje te maken met haar mutatie. Het voordeel was natuurlijk weer wel dat Marsh hem niet zou kunnen aanraken, want aanrakingen van haar mutatie's waren nu niet echt zo geweldig of geheel pijnloos. Plus, ze kon lekker lui blijven zitten en niks doen, want het verplaatsen kon met haar gedachten.

Het spel begon en beide Eriksen waren erg geconcentreerd. Brooke lette op het spel én ondertussen ook nog op de gedachten van haar broertje, want broertje lief hier speelde maar al te graag vals. Al kon zij er natuurlijk ook wel wat van, winnen ging voor op familiebanden, voor deze ene keer dan.

Op een of andere manier was Marshall aan het winnen en dat kon de brunette nu echt niet toe laten! Dus ontzettend impulsief maakte ze de kamer totaal zwart, zodat het net leek alsof de lichten waren uitgevallen. "Doeme." Vloekte ze nogal luid, "Ik denk dat de stroom is uitgevallen." Ze speelde haar rol natuurlijk mega geloofwaardig. "Het zal zo wel over zijn." Stelde ze zichzelf en Marsh gerust waarbij ze stiekem zwarte rook langs haar broertjes oren streek, zodat hij niks zou kunnen horen, want zijn zicht was al uitgeschakeld. Natuurlijk was het geheel pijnloos, want zover zou ze nu ook weer niet gaan. Wel voerde ze in stilte haar plan uit, terwijl ze in haar hoofd maar bleef nadenken over de stroomuitval. Vliegensvlug griste ze enkele geldbriefjes weg en zette ze haar huizen wat anders, maar wel onopvallend. Toen ze er zeker van was dat alles oké was en het niet te merken was, verdween de zwarte mist subtiel van Marshall zijn oren en nam de duisternis mee. "Voilà!" Ze klapte opgewonden in haar handen, "Nu kunnen we verder spelen!" Zei ze geheel onschuldig.
Clothes