Summer fling {&Mirajane}

Snikkend tastte Mirajane naar een zakdoekje, en ze had het gevoel dat ze bijna zou stikkend door de brok In haar keel. Tranen rolden over haar wangen, en met een verdrietig gevoel depte Mira haar ogen droog.

Misschien leefde Mira iets teveel mee met de film die ze aan het kijken was.

Het was zaterdagmiddag en Mirajane zat –zoals op de meeste zaterdagen-  op haar bed film te kijken. Ze had geen plannen gemaakt, op een strandfeestje in de avond na dan.  Maar goed, het zou nog een tijdje duren voordat Mirajane opgehaald zou worden door haar vriendinnen, en ze had niks beters te doen .
Ze had al drie films gekeken; From Prada To Nada, When In Rome en nu net The Notebook. Allemaal verschrikkelijk dramatische, typische meidenfilms, maar eens in de zoveel tijd vond Mirajane dat stiekem wel leuk. Ze vond het heerlijk dat alle mensen in zulke films eindigden met de perfecte liefde en vaak ook het perfecte leven. Ergens diep in haar hart verlangde Mirajane daar ook naar, ook al wist ze dat het hoogstwaarschijnlijk nooit zou gebeuren. Het leven was helaas geen film; als dat zo geweest zou zijn dan zou Mirajane niet vijf dagen in de week alleen op haar kamer zitten.

Mirajane klapte haar laptop dicht en met een zacht kreuntje rekte ze zich uit. Vermoeid van het lange zitten plukte ze een paar pluisjes van haar roze pyjama broek, en even staarde ze doelloos voor zich uit.
Oh! Mirajane wist wel wat ze kon doen om de tijd op te vullen. Misschien was het een goed idee om weer een te mediteren. Ja. Dat ging ze doen.
Met hernieuwde energie sprong Mirajane van haar bed af en ze gooide het natte zakdoekje waarmee ze haar tranen had gedroogd in de prullenbak. Vervolgens viste ze haar yoga mat onder haar bed vandaan, en ze rolde die uit op de grond. Nadat ze een rustgevend muziekje op had gezet, ging ze in een kleermakerszit op de mat zitten en sloot ze haar ogen. Haar handen liet ze ontspannen rusten op haar benen, en Mirajane concentreerde zich op haar ademhaling. Langzaamaan merkte Mirajane dat ze tot rust kwam en voor heel even voelde het alsof er een last van haar schouders afviel. Ze hoefde nu nergens aan te denken, het enige wat nu belangrijk was, was dat ze lette op haar ademhaling. Ze liet de gedachtes die zich in haar hoofd vormden komen en gaan; Mirajane hoefde op dit moment niet te oordelen, te plannen of dingen te onthouden.

Een luid gebonk op haar kamerdeur zorgde ervoor dat Mira opschrikte. Meteen was ze alle concentratie kwijt en Mira liet zich met een zucht naar achteren vallen tot ze op de grond lag. Toen er nogmaals op haar kamerdeur gebonkt werd, stond ze op. ”Ik kom al, ik kom al!” Mirajane opende de deur en meteen spurtten haar vriendinnen naar binnen.
Oh, dat was waar ook.  Mirajane zou naar het strandfeestje gaan. Was het al zo laat dan? Mirajane ontgrendelde haar Iphone, en ze zag dat het half acht was. Oeps. ”Ehm, oke, ik ga mezelf even klaarmaken en dan loop ik met jullie mee, goed?”
Zonder op antwoord te wachten spurtte Mirajane naar de badkamer en haastig sprong ze onder de douche. Tien minuten later draaide de knop van de kraan dicht en Mirajane stapte uit de douche. Snel deed ze haar kleding aan en Mirajane föhnde haar haren. Vlug deed ze een paar lage, witte schoenen aan van converse en op haar wimpers bracht ze een dun laagje mascara aan.

Niet veel later was ze met haar vriendinnen op weg naar het strand. Eén iemand had muziek opgezet, en met zijn allen zonden ze luid mee. Mira  nipte van haar pocket size flesje witte wijn. Toen het groepje bij het strand aangekomen was, was het flesje wijn leeg en Mira gooide het in een prullenbak. Harde muziek liet Mira’s trommelvliezen trillen, en even bleef ze staan om het geheel te bekijken. Toen haar vriendinnen in de gaten kregen dat ze achtergebleven was, renden ze terug om haar te halen en Mirajane werd tussen alle dansende mensen het strand op gesleurd. Eén van haar vriendinnen duwde haar een plastic bekertje met drank in haar handen, en Mirajane wierp haar een kushandje toe voor ze verder danste.

Toen er iemand tegen haar aanliep, kon Mira nog net voorkomen dat de inhoud voor het bekertje op haar witte shirt viel. In plaats daarvan viel het op de grond, en beteuterd keek Mira toe hoe de drank geabsorbeerd werd door het zand. Toen Mira wat gemompel hoorde, keek ze op naar een bruinharige jongen.
‘Nogmaals sorry, je was me niet opgevallen. Al vraag ik me echt af waarom niet.’
Mira glimlachte toen hij die opmerking maakte. Ze beet op haar lip toen hij zijn mouwen opstroopte en Mira raapte het lege bekertje van de grond. ”Geen probleem, kan altijd gebeuren.” Mirajane draaide het lege, met zand besmeurde bekertje rond in haar handen. ”Je kan het wel goed maken door me te trakteren op een nieuw drankje?”