Happiness [&Mirajane Evergreen]

Mirajane gaapte en ze rolde om, tot ze met haar buik op haar bed lag. Verveeld begroef ze haar gezicht in haar kussen en even sloot ze haar ogen. Muziek vulde haar kamer op een prettige manier op, en Mirajane genoot van de rustgevende klanken. Eigenlijk had ze vandaag afgesproken om met een paar anderen naar het strandfeest te gaan, maar helaas had iedereen afgezegd. Mirajane had daar flink van gebaald en ze kon het niet laten om te denken of iedereen haar misschien expres af had gezegd omdat ze besloten hadden dat zonder haar naar het feest gaan veel leuker was. Die gedachte knaagde flink aan Mirajane’s zelfvertrouwen. Het was stom, dat wist ze zelf ook wel. Misschien was het wel helemaal niet waar, en was er echt iets gebeurd waardoor de rest niet kon gaan. Misschien moesten ze wel leren voor een heel belangrijke toets, of waren ze vergeten hun huiswerk te maken. Mirajane wist het niet.

Wat ze wel wist, was dat alleen op bed liggen het ook niet beter zou maken. Ja sure, de muziek was heerlijk, het was lekker rustig en Mirajane kon heerlijk bh-loos en in haar lelijke pyjama aan op bed liggen, maar dat was ook niet alles. Mirajane kon een avondje socializen eigenlijk wel gebruiken, aangezien ze buiten het studeren om nauwelijks andere mutanten had gesproken. Ze had welgeteld twee mutanten ècht ontmoet; Kellin en Jace. De ontmoeting met Kellin was op zijn zachts gezegd uiterst dramatisch, en de ontmoeting met Jace was ook niet echt prettig geweest. Dat was dan wel weer typisch Mirajane; op een of andere manier, hoe vervelend ze het ook vond, had ze soms de extra ‘gave’ om problemen naar zich toe te trekken. Dat was totaal niet logisch eigenlijk, want Mirajane had een hekel aan dingen zoals ruzie, vechtpartijen en andere dingen waar negatieve gevoelens of situaties bij kwamen kijken. Achja, soms was het eenmaal niet anders. Mirajane hoopte dat niet iedere ontmoeting met een mutant zo’n dramatisch tintje zou krijgen. Hier en daar had ze natuurlijk ook wat andere mutanten leren kennen, maar dat was niet echt... diepgaand. Ze wist toevallig de namen en ze hadden misschien kort met elkaar gepraat. Zo ook het groepje waar Mirajane eigenlijk mee naar het strand zou gaan. Vond ze het raar dat totaal vreemde mensen haar uitnodigden om mee te gaan? Nee, niet echt, misschien een klein beetje. Het was eigenlijk ook de perfecte mogelijkheid geweest om nòg meer mensen te leren kennen.

Mirajane gaapte nogmaals en ze rolde haarzelf weer om, tot ze op haar rug lag. Ze vouwde haar handen ineen op haar buik tot haar hele lichaam ontspannen was.

Saai.

Met een zucht pakte Mirajane haar ipad van haar nachtkasje af en ze opende instagram. Doelloos scrolde ze door haar instagram timeline, en na een paar foto’s geliked te hebben had ze er al genoeg van. Oké. Genoeg. Mirajane ging wel in haar eentje naar het strandfeest. Langzaam stond ze op en op haar gemakje liep ze naar de badkamer die aan haar kamer grensde. Daar nam ze een lange, hete douche waarbij ze haar haren waste met een heerlijk geurende shampoo. Toen ze klaar was in de douche controleerde ze haar benen op overtollig beenhaar. Mirajane kon het niet meer herinneren wanneer ze voor het laatst haar benen had geharst, maar blijkbaar was dit lang geleden; haar benen waren zo glad als een babyhuidje.
Nadat Mira opgedroogd was, smeerde ze haar huid in met een naar kokos geurende bodylotion. Haar haren liet ze nonchalant los hangen nadat ze die had geföhnd. Vervolgens trok ze haar kast open en het duurde even voordat Mirajane haar outfit kon kiezen. Ze had teveel keus, en Mirajane was nou eenmaal niet zo goed in het maken van keuzes.

Uiteindelijk ging ze voor een zwart badpak dat aan de voorkant en de achterkant laag uitgesneden was. Daarover heen droeg ze een kort, dun jurkje met spaghettibandjes. Aan haar voeten deed ze een paar simpele instappers. Toen ze volledig aangekleed was, liep ze terug naar de badkamer die nog stoomde van de hete douche die Mirajane eerder had genomen. Eventjes rommelde ze door haar make-up tasje, tot ze haar mascara en een lichtrode lipgloss had gevonden. Snel, zonder al te veel moeite te doen, bracht Mira een klein laagje mascara aan op haar wimpers. Vervolgens gaf ze haar lippen wat meer kleur met de lipgloss, die ze na gebruik in haar tas gooide. Toen ze dat gedaan had, zette Mirajane haar zwarte zonnebril op haar hoofd, zocht ze haar telefoon en oordopjes bij elkaar, griste ze haar sleutels van het nachtkastje af en liep ze naar de deur. Voordat ze de deur  achter haar dicht trok, controleerde ze of ze alles bij zich had. Niet dus. Portemonnee vergeten. Mirajane moest even zoeken tot ze hem gevonden had. Uiteindelijk zag ze het ding liggen, en ze stopte het in haar tas. Oké. Nu was ze klaar om te gaan.

Mirajane stopte haar oordopjes in haar oren, en met haar telefoon speelde ze muziek af. Het duurde daarom voor haar gevoel ook niet lang tot Mirajane bij het strand aangekomen was en de muziek van het feest overheerste de muziek van haar oordopjes. Ze stopte die samen met haar telefoon en haar schoenen in haar tas en blootsvoets liep ze verder.
Allemachtig. Het was druk! Het hele strand was bezet door dansende lichamen. Hier en daar stond een tentje. De grootste tent werd gebruikt voor de verkoop van drank. Mooi. Dan had ze die alvast gevonden. Zonder al te veel moeite perste Mirajane zich door de menigte heen en ze bestelde een cocktail.

Goed. Nu kwam het moeilijkste gedeelte; nu moest ze gaan socializen. Ietwat verdwaald keek Mirajane om zich heen, tot ze een jongen zag zitten bij één van de tentjes. De jongen zag er alles behalve vrolijk uit, en iets aan zijn houding liet Mirajane geloven dat hij op het punt stond om te huilen. Mirajane nipte van haar cocktail en nonchalant hield ze die in haar rechterhand toen ze naar de jongen liep. Met een glimlach plofte ze naast de jongen neer. ”Hey,” begon Mirajane, ”ik kan het verkeerd hebben hoor, maar je ziet er niet echt bepaald vrolijk uit. Kan ik je ergens mee helpen?” Belangstellend keek Mirajane de jongen aan, tot haar blik op een groepje mutanten viel.

Wacht. Waren dat niet de mutanten waarmee ze had afgesproken om naar dit strandfeestje te gaan. Shit, dan waren haar vermoedens toch juist geweest. Voor heel even voelde Mirajane zich bedroefd, maar ze klaarde al snel op. Weet je wat; het maakte ook niet uit. Ze zou het wel op een ander moment aankaarten. Op het moment was ze nieuwsgieriger naar de jongen naast haar, en naar waarom hij zo bedroefd keek.


OOC: Don’t worry about de lengte van je post, schrijf lekker zoveel als je wilt! C:

‘Give me the reason why I need to hold on to everything . I don’t know what to say now. I need to hold on tooo.’
Vol genot luisterde Mirajane naar de heerlijke muziek terwijl ze traagjes van haar cocktail nipte. Met het rietje roerde ze door haar alcoholisch drankje heen en ondertussen keek Mira de jongen naast haar aan. Die gaf haar niet meteen een antwoord; in plaats daarvan schoten zijn wenkbrauwen omhoog.  Even dacht Mirajane dat hij een reactie wilde geven op haar vraag, maar toen keek hij over zijn schouder naar het groepje mutanten waar Mirajane eerder naar had gekeken.
“En waarom denk je dat ik degene ben die hulp nodig heeft? Jij lijkt me anders ook niet te happy.” Mirajane stond op het punt om een reactie te geven op zijn opmerking, maar ze klapte haar mond weer dicht toen de jongen er nog iets achteraan zei. Zijn toon klonk spottend en Mirajane keek de jongen verbaasd aan. ”Oh? Als ik niet beter zou weten, dan zou ik durven zweren dat ik een spottende ondertoon kon opmerken bij de woorden die je net hebt gesproken.” Mirajane dronk haar glas leeg en ze zette die op een tafeltje dat naast haar stond. Ze keek nog een keer naar het groepje mutanten voordat ze Aiden met een glimlach aankeek. ”Om even op je vraag terug te komen; dat zijn mijn vrienden niet. We hadden wel afgesproken, maar dat ging uiteindelijk niet door.”

Een stilte volgde en met een licht ongemakkelijk gevoel pakte Mirajane het lege cocktailglas van het tafeltje af en terwijl ze op haar onderlip beet volgde ze met haar wijsvinger de rand van het glas. Toen de jongen naast haar ineens naar de barman schreeuwde, schrok Mirajane op en onbewust liet Mirajane het glas uit haar handen vallen. ”Shit,” vloekend bukte Mirajane zich om de scherven op te rapen. Met de scherven in haar handen keek Mirajane zoekend naar een prullenbak rond. Helaas kon ze die niet zo gauw vinden en Mirajane slaakte een zucht. Had zij weer.

Toen de jongen zich voorstelde als Aiden, keek Mirajane hem met een vriendelijke glimlach aan. ”Aiden, leuke naam!” Mirajane seinde naar de barman dat die even naar haar toe moest komen, zodat ze de glasscherven aan hem kon overhandigen. ”Oh. Ik ben Mirajane trouwens! Ben je hier alleen?” Mirajane overhandigde de glasscherven aan de barman en ze bestelde meteen een nieuw drankje. Niet veel later nipte ook Mirajane van haar nieuwe cocktail en Mirajane bedankte de barman met een glimlach. Daarna keek ze Aiden aan, wachtend op zijn antwoord.



OOC: Hoop dat je er wat mee kan