You won't ever be alone. {+Sierra.}

if you hurt me

that's okay baby only words bleed

Valentijn; toch wel de meest romantische dag van het hele jaar. Tenminste, als er wat met het thema van de dag werd gedaan.
Liet dat nou net iets zijn waar de bruinharige jongen tegenaan liep. Sierra verrassen, of toch maar niet? Jace wilde de kans zielsgraag nemen, maar wat als ze het niet leuk vond, of dat ze al andere plannen had. Alle scenario’s had hij in zijn hoofd wel duizend keer af laten spelen, maar die met een negatieve afloop waren keer op keer in overvloed. Maar toch, was het idee dat hij haar vandaag zou zien niet goed genoeg om te bewijzen dat hij aan haar dacht? Want serieus, bij alleen de gedachte aan Sierra verscheen er een glimlach op zijn gelaat en kreeg hij weer dat warme gevoel in zijn onderbuik. De impact die ze had op hem was groot en dat had hij vorige keer laten merken ook, alleen was hij er nu nog steeds niet zeker van dat het ook wederzijds was. Een vermoeden was er, maar liet het inschatten van zoiets nou net hetgene zijn waar hij damn slecht in was.

Nog voordat hij zijn hele idee had uitgestippeld merkte hij op dat er iets onder zijn deur was geschoven; een rode envelop. Hoe lang het ding er al lag wist hij totaal niet, des te meer het idee dat het misschien wel iets met vandaag te maken kon hebben. Maar wie de fuck zou hem dan een kaart sturen? Hij had totaal geen idee, in ieder geval kon hij niet uitgaan van een vermoeden voordat hij een bevestiging daarvan had.
Toen de envelop open was gescheurd en de kaart die erin zat tevoorschijn kwam had Jace plaats genomen op zijn bed en krulden zijn mondhoeken automatisch wat omhoog. Oh god. Van wie de kaart ook was; het papieren ding was geweldig. Nadat hij er dus voor enkele seconden naar had gekeken vouwde hij hem open en las hij de korte Sorry die erop stond. Wie moest er sorry tegen hem zeggen? Voor zo ver hij wist was niemand hem wat verschuldigd, had niemand hem wat aangedaan of iets tegen hem gezegd, dus wáárom sorry, als hij niet eens wist waarvoor?
Pas later viel zijn oog op de verdere, korte informatie die erin stond. Om zo laat naar de Valentine’s Lounge.. Fuck. Dat was al bijna? Dan moest hij nog eens op gaan schieten ook, damn.

Met wat zware benen liep hij dan door de gangen, richting de lounge. Nog steeds had Jace echt totaal geen idee van wie de kaart kwam en ondanks dat hij nieuwsgierig was hoopte hij maar dat het verdomd snel afgelopen zou zijn. Dan zou hij nog tijd over hebben om naar Sierra te gaan, en zo.
In de ruimte zelf had hij zich centraal gevestigd en keek hij met zijn lichte ogen eens rond. Het was niet te ontkennen dat de ruimte niet romantisch was; overal lagen er bloemblaadjes, waren er spullen die bij het thema paste en zorgde de muziek die op de achtergrond speelde dat het romantische effect versterkt werd.
Well, dat ging dus wachten worden. Als hij nou eens wist op wie hij nu überhaupt stond te wachten wist hij wat hem te verwachten stond. Sowieso dat hij degene het zou vergeven, wat het dan ook was. Jace was nu eenmaal zo en op een dag als deze was het toch ook dat er wat liefde verspreid moest worden, geen haat.

if you hurt me

that's okay baby only words bleed

Echt, het was geweldig mooi aangekleed in de ruimte, iets waar de feestcommissie op zich al een compliment voor mocht ontvangen. Want dan was hij nog niet eens begonnen over de activiteiten die er te doen waren; voor vanavond was de chocoladefondue een must om te doen, de rest bekeek hij dan nog wel. Er was in ieder geval dan nog genoeg te doen. Misschien karaoke? En dan natuurlijk niet voor hem, maar voor Sierra. Ze kon – ook al had hij het nog niet eens goed kunnen horen – voor zo ver hij wist aardig zingen, alhoewel hij betwijfelde of ze het wel zou gaan doen. Waarschijnlijk niet, maar goed, dat was ergens ook wel weer begrijpelijk. Maar hey, wie weet ging ze straks wel helemaal niet mee als hij voor haar deur zou staan?
Oh ja, dat herinnerde hem eraan dat degene van wie de kaart was nog steeds niet op was komen dagen, terwijl de tijd steeds verder tikte. Normaal gesproken had hij zeeën van tijd, maar nu had hij toch écht een plan om zijn Valentijn, zo zag hij haar dan, te verrassen. Stiekem kon hij toch wel best romantisch zijn, het duurde alleen altijd wel even voordat hij met iets kwam, maar uiteindelijk was het idee er dan toch. Net zoals nu. Dus, degene die hem had uitgenodigd voor nu had nog maar even en anders zou hij toch echt moeten vertrekken, anders liep zijn surprise plan helemaal in deugen. En fuck, dat was niet de bedoeling. Straks zou Sierra nog gaan denken dat hij haar niet belangrijk vond of dat hij niet aan haar dacht, of zo. Maar god, ze moest eens weten.

Ondertussen was er een zucht tussen zijn lippen door ontsnapt en had hij zijn handen in zijn broekzakken verstopt. Ondanks dat het nog maar nét de tijd was die op de kaart stond aangegeven was Jace in staat om nu gewoon weg te gaan, Sierra op te gaan halen en als ze dan mee wilde haar hier mee naartoe te nemen. Waarschijnlijk zou ze het hier namelijk geweldig vinden, maar mocht ze niet willen was dat ook geen probleem, dan bleef hij wel bij haar op de kamer. Of ging hij weg als ze hem niet in haar buurt wilde, dat was ook nog een optie.
Net op het moment dat Jace in staat was om zichzelf naar de uitgang te begeven voelde hij hoe er twee handen voor zijn ogen kwamen en uit reactie daarop toch best wel schrok, ook al verscheen er meteen een glimlach op zijn gelaat. Nadat hij de stem van degene had gehoord en voelde hoe ze haar hoofd even tegen zijn rug aan liet leunen werd die glimlach alleen maar groter en groter. Voorzichtig had hij haar handen gepakt zodat hij ze van zijn ogen af kon halen, draaide hij om en legde hij zijn handen op haar heupen. ”Hi babe.” Begroette hij haar snel waarna hij een korte kus op haar lippen drukte.
Maar wait. Nu was Sierra er al. Ja fuck. Dan kon hij haar niet meer verrassen? Tss, waarom had ze hem al doorgehad, nu kon hij zijn geniale plannen niet meer uitvoeren. ”Ik was van plan je op te gaan halen en shit, maar nu ben je al hier..” Voor kort fakete hij een pruillip, maar die verscheen al snel. Ach, wat maakte het ook uit. Sierra was nu hier, dus dan wist hij zeker dat ze niet meer weg zou gaan of hier niet naartoe wilde.
”Anyways, you're looking fine as hell.” Een kleine grijns werd gevormd waarna zijn handen naar beneden afdwaalde om zo haar beide handen vast te pakken en hij zo af en toe met een van zijn duimen over de rug van haar hand streek. Ze zag er altijd geweldig uit, dus waarom nu niet? Ze had voor hem echt niets speciaals als een of andere jurk aan hoeven trekken, want zoals hij haar al wel eens eerder duidelijk had gemaakt; zelfs in een clownspak zou hij met haar nog wel rond willen lopen, puur omdat Sierra alles toch wel rockte. Net zoals nu.

if you hurt me

that's okay baby only words bleed

De avond kon voor Jace eigenlijk al niet meer stuk toen hij Sierra voor zijn neus zag staan, maar ergens vond hij het best teleurstellend dat degene van wie het kaartje kwam niet op was komen dagen. Of diegene zou erg laat moeten zijn, maar daar ging hij maar niet vanuit. Want, Sierra kon toch niet degene zijn van wie het afkwam? Nah, die zou nergens sorry voor moeten of hoeven te zeggen, dus vandaar dat dat idee al weer snel uit zijn hoofd verdween.
Zijn mondhoeken krulden wat omhoog toen ze een pruillipje trok, awww, straks ging hij zich nog schuldig voelen. Maar hey, ze kon het hem toch niet kwalijk nemen? ”Come on, net of ik nog langer kan wachten met omdraaien als ik wéét dat jij achter me staat.” Wat onverschillig had hij zijn schouders tijdens het praten voor kort opgetrokken, om daarna de afstand tussen hen beide kleiner te maken.
Door het volgende wat ze zei hield hij haar nog iets steviger en dichter bij hem, puur uit angst dat ze echt weg zou gaan. ”Nee, nu kan je niet meer teruggaan hoor. Je blijft maar lekker bij mij.” Ha, nu was ze lekker de pineut. Want no way dat hij haar nu nog weg liet gaan, dááág. Misschien was hij dan niet zo slim als Sierra, maar zó dom was hij dan ook weer niet om haar nu weg te laten gaan. Alhoewel, misschien zou hij dan het hele plan wat hij in zijn hoofd had uitgestippeld kunnen uitvoeren, maar dat kon op een ander moment ook altijd nog. Nu was Sierra toch hier, wist hij dat ze hier naartoe wilde en kon hij ervoor zorgen dat ze niet meer wegging. Maar dat had ze zelf waarschijnlijk ook wel geweten hebben voordat ze hier naartoe kwam. Wat hij haar had verteld bij de ziekenboeg was namelijk toch wel vrij clear geweest, niet?
Het feit dat ze haar hoofd schudde op zijn compliment zorgde ervoor dat hij kort grinnikte, gevolgd door een glimlach. Jace had het anders wel gemeend en ook als ze dat niet accepteerde, ze wist dan wel zijn mening. Of vanuit zijn oogpunt een feit. Het was maar hoe je het bekeek. En echt, toen ze haar hoofd weer tegen zijn borst aan legde twijfelde hij voor de zoveelste keer wel niet of het nu haar mutatie was of zijn lichaam wat ervoor zorgde dat het warme gevoel door zijn lichaam werd verspreid. Maar zoals iedere keer kwam hij dan weer tot de conclusie dat het het laatste was.
Wat hij wilde doen? Hm, was ze klaar voor een lijst die wel een paar uur kon duren? Probably not. ”Damn, zóveel.” Zijn ogen hadden die van haar weer gevonden waardoor hij toch wel iets probeerde te verzinnen. Hm, wat was hier allemaal ook alweer te doen? ”Er is hier een photobooth?” Een grijns was op zijn gelaat verschenen en wat geheimzinnig haalde hij zijn wenkbrauwen eens op.
Nah, misschien was dat toch niet zo leuk voor Sierra. Of wilde ze dat nu nog niet doen maar later op de avond. ”Of karaoke.. Dan kan je aan iedereen je engelenstem laten horen.” Misschien klonk dat toch meer als een uitdaging dan iets wat leuk was om te doen, want Jace begreep het wel dat ze dat misschien niet zag zitten, ook al wist hij dat wat hij zei wel waar was. Maar daarbij, dan was voor de rest de karaoke ook niet leuk meer omdat niemand haar kon overtreffen.
Alhoewel, ze moesten wel eerst wachten tot de kaartjes uitgedeeld zouden worden. Want waar Sierra geen benul van had was dat hij er een had gestuurd, naar haar, ghehe. Oh damn, ze moest eens weten. En alhoewel hij het leuk vond was hij ergens ook echt zenuwachtig daarvoor, voor wat ze ervan ging vinden, en zo.

if you hurt me

that's okay baby only words bleed

”Hmpf dat wil ik toch helemaal niet.” Wat lachend schudde hij nog zijn hoofd door haar gegrijns en gaf haar heel zachtjes en voorzichtig een hug. Maar echt hoor, als Sierra voor hem stond voor wie kon hij dan nog meer wensen? Ze stond toch wel bovenaan zijn lijstje met meest geliefde personen op dit moment, dus dan ging hij echt niet bedenken dat iemand anders bij hem was. No way.
Haar gelach was nog steeds een van zijn zwakke plekken, maar dat was het al vanaf dag één geweest, voor zo ver hij dat nog wist. Zonder dat hij het door had had hij haar misschien steeds íets dichter tegen hem aangedrukt, dus liet hij daarna maar voorzichtig los, voordat Sierra het straks te ongemakkelijk vond worden, of wat dan ook.

Dus, misschien waren zijn ideeën voor de verandering wel eens iets. Voor de rest wist Jace toch niet echt wat er allemaal te doen was in deze ruimte dus hoopte hij maar dat Sierra daar ook geen benul van had, anders zou hij, nouja, nogal dom overkomen? Ja damn als hij dit had geweten had hij echt wel beter zijn best gedaan, maar hoe kon hij nou weer weten dat iemand hem een kaart ging sturen en hij hier Sierra tegen zou komen. Hij had het zelf ook echt totaal anders gepland maar alright, het was nu eenmaal zo. Hopelijk kwam er nog wel een keer dat hij het goed kon maken met haar, met iets wat ze helemaal te gek zou vinden.
Alright, dat was dan een goed idee geweest toch? Vast wel. En om eerlijk te zijn kon hij nu al niet wachten, vandaar dat zijn mondhoeken nog steeds omhoog gekruld bleven staan. Nee, die glimlach zou er de rest van de avond waarschijnlijk niet eens meer afkomen.
Wat onverschillig haalde Jace zijn schouders op, de glimlach die inderdaad nog steeds niet was verdwenen die nog zijn gelaat sierde. ”Maar ik heb het ook nog niet hoeven horen om te weten dat het geweldig is.” Langzaam veranderde de glimlach in een kleine grijns tijdens die woorden. ”Ik snap het wel hoor, zelf zou ik het ook niet doen.” Het was namelijk ook echt meer geweest om haar toch een beetje te plagen, niet om haar tot iets te dwingen of wat dan ook. Sierra had zelf altijd nog haar eigen keuze en die zou hij haar never nooit ontnemen, in welk geval dan ook.

Oh god. Toen het uitdelen van de kaarten die verzonden waren begon vulde zijn maag zich met spanningen, puur omdat hij niet kon inschatten hoe Sierra ging reageren. Zijn boodschap was namelijk toch echt wel.. Nou ja, bepalend voor wat er daarna ging gebeuren.
Haar vraag liet hem toch wel voorzichtig glimlachen, ondanks dat de spanningen werkelijk waar door zijn lichaam heen gierde. Het moment dat ze het had geopend en ging lezen was voor hem dan ook net of hij tegen een muur aan liep, want zo voelde hij zich echt wel. Er waren gewoon maar twee manieren; of wel, of niet. Er was geen tussenweg.
Terwijl Jace een antwoord had verwacht werd hij aan zijn hand meegenomen naar de hoek met banken en ging dan ook op aanwijzen van Sierra zitten. Fuck. Wat wilde ze hem gaan zeggen? Dat het niet wederzijds was? Ja, tuurlijk, wat anders.
Wat nerveus staarde hij naar hun handen, die nu op haar benen geplaatst waren, nog steeds in elkaar vermengd. Toen ze echter begon met praten wendde hij zijn blik af naar haar, zijn lichte ogen die haar aankeken, bang voor de waarheid.
Echter kwam die niet, maar kreeg hij iets te horen wat hij toch echt totaal niet had verwacht. Als reactie werden zijn ogen dan ook een beetje vergroot en trok hij zijn wenkbrauwen op. Echt, maakte ze zich daar zorgen over? Jace wilde invallen, maar toen Sierra haar woorden onderbrak en opnieuw begon besloot hij het niet te doen en nog even af te wachten. Toen haar hand dan ook over zijn wang streek legde hij zijn hand erop, om zo vervolgens haar hand weer terug naar haar schoot te brengen. Echt, ze was veels te lief, maar ze maakte het hem wel allemaal onwijs spannend zeg. Kon ze niet gewoon een simpel ‘ja’ of ‘nee’ antwoorden? Alhoewel, Sierra kennende deed ze daar niet eens aan.
Zijn blik dwarrelde wat voorzichtig af toen ze was gestopt met praten, zijn hoofd die hij voorzichtig wat schudde. Haar ex. Dat was het probleem? Ondanks dat hij de dude niet kende kon hij het zich haast niet eens voorstellen, Sierra was namelijk gewoon Sierra, met of zonder haar verhaal. Tenminste, dat was voor hem dan zo. Jace was haar namelijk echt niet anders gaan zien of wat dan ook ondanks dat hij haar verhaal kende, maar zo hoorde het ook juist.
En toen gebeurde het. Totaal onverwachts – oké, misschien toch niet echt – drukte ze haar lippen op die van hem en maakte de spanning plaats voor datzelfde gevoel zoals hij gewoonlijk van haar kreeg. Jace kon dan ook niets anders doen dan erop te reageren en liet zo ook zijn vingertoppen voorzichtig over haar kaaklijn glijden, daarna voorzichtig afdwalend naar haar nek. Voor even was het alleen Sierra en Jace, niemand anders. Precies zoals hij het eigenlijk voor altijd wilde hebben. Of als dat niet kon voor in ieder geval toch een lange tijd, het liefst zo lang mogelijk.
‘I’ll be yours. Always.’ Smooth Sierra, smooth. Nu was de glimlach echt niet meer van zijn gelaat weg te krijgen, zijn ogen die voor kort ook even een kleine twinkeling leken te hebben. Het leek allemaal wel een droom en het liefste zou hij nu even in zijn arm knijpen om te checken of het dan wel niet was, puur omdat alles gewoon té perfect liep.
Jace had zich vooruit gebogen om daarna zijn armen om haar heen te slaan en zich vervolgens dicht tegen hem aan te drukken, maar natuurlijk nog wel zo dat ze niet helemaal plat werd gedrukt en nog gewoon adem kreeg. Voor kort sloot hij zijn ogen en snoof even haar welbekende luchtje in, die zich daarna waarschijnlijk zou mengen met zijn eigen parfum.
Na een tijdje trok hij zich voorzichtig wat terug, om daarna een korte kus op haar kaak te planten en haar diep in haar ogen aan te kijken. ”Je hoeft niet bang te zijn bij mij, oké?” Ze mocht het weten, ze mocht alles weten. ”Je bent en blijft de Sierra waar ik alles zo leuk aan vindt, met of zonder je verhaal. Want eerlijk; ik voelde dit alles al voordat je me dat vertelde.” Het was de waarheid, vermengd met een geruststelling. En ze had het recht om het te weten, ook al zou ze ergens misschien wel al een voorgevoel kunnen hebben.
Hm, Sierra had Jace nu waarschijnlijk echt een van de gelukkigste dudes gemaakt van de hele avond, maar dat ging hij haar natuurlijk niet zo rechtstreeks vertellen. Waarschijnlijk zou ze dat ook wel weten hoor, haar kennende.
”Nu we het over excuses hebben; het spijt me dat ik je niet eerder had gevraagd. Ik had gewoon wat dingetjes gepland en wilde aan de deur bij je komen om je mee te vragen, maar ja toen kwam die kaart en..” Wat lachend ging zijn blik van hun handen terug naar haar ogen. ”Ach, ik ben blij dat je er bent. Ik zorg een andere keer nog wel voor iets romantisch.” Wat plagend haalde hij toen zijn wenkbrauwen wat omhoog. Ja, dat sowieso. Maar dat ging er nu heus wel meer komen, nu hij de bevestiging had gekregen dat zijn gevoelens wederzijds waren.

if you hurt me

that's okay baby only words bleed

Misschien? No way, dat was echt een té onduidelijk antwoord. Maar voor nu nam hij daar met een kleine glimlach maar genoegen mee, aangezien Sierra dat blijkbaar toch niet zo zag zitten en om er dan meteen over door te drammen was ook weer zo stom. Als ze er toch zelf niet mee ging komen dan ging Jace er zelf maar voor zorgen, zo simpel was het.
Eigenlijk had hij het scenario heel anders in zijn hoofd uitgedacht en had hij sneller een antwoord gehad op zijn vraag die op het kaartje stond dan wat er nu gebeurde. Met gemende gevoelens had hij zich dan ook door Sierra mee laten begeleiden naar de zithoek toe, sloot hij zijn handen toen in die van haar en beet hij wat zenuwachtig aan de binnenkant van zijn wang. Omdat het zo lang duurde had hij zich alvast wat meer voorbereid op een afwijzing, want ja, anders had ze wel meteen ja gezegd of niet?
Wat er echter gebeurde kon hij nu nog steeds niet bevatten máár hij had echt niets te klagen. En toen ze ook nog eens had gezegd dat ze voor altijd van hem zou blijven begon het nog steeds meer op een droom te lijken en verwachtte hij dat hij binnen nu en een paar seconde zo wakker kon worden of iets.
Maar dat gebeurde niet en doordat alle emoties ineens loskwamen had hij haar stevig tegen zich aangedrukt, zoals hij het liefste voor altijd wel wilde doen. Zo wist hij zeker dat wat er in haar verleden was gebeurd niet nog een keer ging gebeuren en Sierra voor altijd bij hem zou zijn. Al was dat laatste toch iets waar hij op hoopte maar wat hij nu nog niet kon voorspellen voor in de toekomst of wat dan ook.
Op het moment dat hij haar had losgelaten – iets wat Jace trouwens echt niet wilde, maar goed – moest hij toch nog even zeggen wat hij al een langere tijd had willen zeggen maar er gewoonweg niet van was gekomen. Want echt, hij zou haar voor altijd beschermen wat er dan ook bij kwam kijken en hij wíst dat zijn gevoelens niet kwamen uit medelijden, maar gewoon omdat Sierra ook echt te gek was en alles. Toen ze na zijn woorden haar lippen op de zijne drukte verscheen er een mini glimlach op zijn gelaat en sloot hij voor kort zijn ogen toen ze haar hoofd nog even op zijn schouder had geplaatst, zijn hand die hij op haar achterhoofd had gelegd en zijn slapen die vervolgens op de zijkant van haar hoofd rustten.
Mweh, ze moest ook nog echt eens stoppen met sorry te zeggen hoor. Jace was blij hoe het was gelopen en dat het nu als nog uitgekomen was, ook al was het dan wel later. ”Hey het is niet jouw schuld, ik had het ook gewoon kunnen zeggen.” Wat lichtjes haalde hij zijn schouders dan ook op en keek hij haar terug in haar ogen aan. Misschien stelde haar dat wel gerust? Want come on, niet alle schuld lag bij haar en als het aan Jace lag lag er zelfs helemaal geen schuld bij Sierra. Ze was juist de reden achter goede dingen de laatste tijd, geen slechte dingen.

Really? Ze was dan wel de laatste waarvan hij het had verwacht, maar wat maakte het nu nog uit. Als ze die kaart niet had gestuurd was dit allemaal niet zo gegaan en alles, Jace was er juist blij mee. Dingen die hij voor vanavond had gepland zou ze zeker nog wel gaan krijgen en misschien zelfs ook nog wel eens beter want ja, ze was nu eenmaal zijn vriendin?
”Oh, zóveel.” De plagende toon was overduidelijk in zijn stem te horen. Jace boog zijn hoofd wat voorover zodat zijn neus die van haar aanraakte en liet vervolgens een grijns rond zijn lippen vormen. ”Maar daar kom je allemaal nog wel achter.” Ja want, als hij het ging vertellen waren het geen verassingen meer en dan was het niet meer leuk. Vliegensvlug plantte hij een klein kusje op haar neus, trok zijn hoofd terug en keek met zijn lichte ogen eens in het rond.
Meteen had hij al een plan bedacht en pakte Jace dan ook zonder pardon haar hand vast. ”Ik weet wel iets wat we kunnen gaan doen.” ..Of beter gezegd jij. Máár, dat mocht Sierra nog niet weten natuurlijk.
Voorzichtig had hij haar aan haar hand door de menigte meegenomen, richting de plaats waar hij uiteindelijk ook wilde zijn voor wat hij had bedacht. Misschien was het al vrij clear though? Want zoals hij eerder al aan zichzelf had beloofd; als Sierra het niet ging doen zou hij er wel voor zorgen.
Zo was dan ook het geweldige, geniale plan in zijn hoofd gekomen om haar mee naar de karaoke te nemen. En gelukkig was er dan op dit moment ook niemand daarmee bezig, anders dan wist ze al gelijk wat zijn plan was en kon ze nog gaan tegenstribbelen.
Toen de random microfoon dan ook in zijn bereik was pakte hij die dan ook vliegensvlug in zijn handpalm beet, draaide hij zich om naar Sierra en hield hem haar voor. ”Pleeease? Eén nummer maar..” Met puppyoogjes keek hij haar aan, hopend dat ze het ding aan ging nemen en de hele zaal eens even omver zou gaan blazen. ”Vorige keer heb ik wel een deel gehoord toen ik achter je stond, dus ik weet dat je het kunt babe.” Misschien zou dit ook nog wel eens goed kunnen zijn voor Sierra’s vertrouwen. Voor zo ver Jace het vorige keer had kunnen horen hoefde ze zich namelijk helemaal nergens voor te schamen. Zijn stem was sowieso wel duizend keer valser of zo.

if you hurt me

that's okay baby only words bleed

Oh, typisch Sierra weer; niet kunnen wachten op iets wat hij eerder als verrassing voor later had aangekondigd. Maar no way dat hij het tegen haar ging zeggen, dan zou het namelijk vast leuker zijn dan wanneer hij het tegen haar zou gaan vertellen. Jace schudde dan ook voor een paar seconden zijn hoofd. ”Je komt er ook nog wel achter, no worries.” Waarna hij snel een kusje op haar neus had geplant om het allemaal even goed te maken, pakte haar hand wat steviger vast en nam haar toen mee omhoog.
Jace baande door de menigte heen en maakte daarmee als het ware de weg vrij voor Sierra. Hopelijk zou ze met haar lengte niet over alles en iedereen uit kunnen kijken en zo een idee kunnen hebben van waar hij naartoe wilde gaan, maar dat was vast niet het geval aangezien ze niet echt tegenstribbelde, dat had Jace toch wel verwacht tbh.
Op de plaats van bestemming hield Jace het ding voor haar voor, al had hij ergens best het gevoel dat hij het zo weer terug kon gaan zetten op de standaard en dan achter Sierra aan kon gaan. Misschien was het van hem dan ook wel erg gemeen, maar come on, hij wist dat ze het kon? Dus waarom niet meteen bewijzen voor veel mensen, dan was ze er meteen van af. Niet het een of het ander maar de bruinharige jongen had nog altijd het beste voor zijn vriendin voor hoor. Als ze de stap nu zou zetten dan sloeg ze grote stappen over en wist ze meteen dat ze wél kon zingen. Hoefde hij dat haar ook meteen niet meer uit te leggen, mooi. Met wat woordjes probeerde hij haar dan ook de moed in te spreken én met succes; Sierra had toegegeven en de microfoon van hem over gepakt. Meteen verscheen er dan ook een big smile op zijn gelaat, Jace wist namelijk toch wel dat ze hem hier haast niet voor terug kon pakken, want met was moest ze dat gaan doen? Kieteldood, duizend kusjes? Kom maar op, daar was hij niet bang voor.
Van het moment dat ze op het podium was gaan staan was Jace wat verder in de zaal gaan staan en stopte hij in ongeveer het midden op een plaats waar hij haar precies goed kon zien.
Toen haar ogen de zijne vonden bekroop een immens groot schuldgevoel op zich, maar wist hij echter toch dat dit wel een goede keuze was geweest. Als Sierra het écht niet had gewild had ze het altijd nog wel tegen hem gezegd, dat wist hij haast wel zeker.
Zijn lichaam ontspande dan ook wat toen ze de eerste woorden had gezongen, waarvan hij merkte dat ze ergens toch wel zenuwachtig moest zijn. Logisch. Hij zou het haar ook echt niet nadoen; ten eerste kon hij niet zingen en ten tweede had hij daar de ballen écht niet voor. Hij kon haar dan wel zo ver krijgen om het wel te doen, maar dat betekende niet dat het omgekeerd ook had gekund, no way. Dat hoefde Sierra natuurlijk niet te weten.
Echt, zijn mond was deels open gevallen. Dat ze kon zingen was een feit, maar dat ze het zo goed kon had hij van tevoren ook echt niet kunnen weten. Ze beheerste het lied zo goed, was zo emotioneel.. Het raakte hem. En hij durfde erop te wedden dat hij niet de enige in de zaal was die zich zo voelde.
De inzet van het refrein – althans, zo klonk het – liet maar eens zien hoe krachtig haar stem wel niet was. En hoe ze haar ogen die van hem weer vonden in de zaal zorgde er alleen maar meer voor dat Jace zich langzaamaan wat lichter op zijn benen voelde worden. Ja fuck, straks moest hij haar hier maar snel weghalen voordat anderen haar van hem af gingen pakken met haar geweldige stem.
Uiteindelijk kwam ze van het podium af en bleven zijn lichte ogen haar gedaante volgen, hoe ze stil stond op een klein afstandje van hem, hoe ze hem een knipoog schonk en hoe hij steeds meer besefte hoe lucky hij wel niet was. Sierra was sowieso al geweldig, maar nu leek ze nog meer het totale pakketje hoor. En dan liep ze uiteindelijk toch naar hem toe en voelde hij de warmte die uit haar hand kwam die ze op zijn wang had gelegd. Jace was haast bang om haar ook ergens beet te pakken, in de angst dat ze daarmee een noot niet zou halen omdat hij haar dan zou afleiden of verkeerd zou beetpakken. Wist hij veel, al die scenario’s verwachtte hij gewoon al.
Haar hand was ondertussen wat naar beneden gegleden, op hoogte van zijn borst. En daar was het dan. Een onverwachte, maar o-zo mooie uithaal. Zijn mond viel gewoon open van verbazing, want dit had hij toch echt niet verwacht van iemand die nog nooit op het podium had gestaan. En daarbij was het ook nog eens Sierra; was er iets wat ze niet kon?
Zodra het nummer was afgelopen liepen de rillingen nog steeds door zijn hele lichaam heen. Haar stem, de muziek, de tekst.. Het gevoel dat het voor hem was geweest had hij zeker wel gehad, ja, en dat was waarschijnlijk ook vast wel de bedoeling aangezien het nummer zelfgeschreven was.

Toen ze haar armen in zijn nek legde vormde er een glimlach rond zijn lippen en die verbreedde toen hij haar woorden hoorde. Right. Had hij toch gelijk gehad dat hij zich met dit nummer aangesproken had moeten voelen en dat maakte het alleen maar nog specialer dan dat het al was. Zijn armen bevonden zich overigens ook weer op de inmiddels bekende plaats; haar heupen.
Snel had hij dan ook een kus op haar lippen geplant en trok zich daarna weer terug. ”For always and forever.” Zijn ogen keken recht in haar donkere kijkers en zo probeerde hij dan ook om dat haar echt duidelijk te maken. Jace wilde never nooit van haar zijde weggaan, het liefste tot de dood hen zou scheiden. Maar ja, je wist maar nooit tegenwoordig.
”I love you, okay?” Hij had het dan wel eens eerder tegen haar gezegd, maar dat weerhield hem er niet van om het nog eens te herhalen. Helemaal nu het door het lied toch allemaal wat intiemer was, dus waarom zou hij zijn innerlijke gevoelens weer eens niet uiten. Niets mooier dan dat te doen op een moment als deze, zijn ogen die gepriemd in die van haar waren. En andersom ook.
Voor de zoveelste keer maakte hij de afstand tussen hen wat kleiner door zijn armen wat strakker om haar middel te doen en zijn hoofd op haar schouder te leggen, de zijkant van zijn hoofd die tegen haar hoofd aan leunde. ”I love you so much it hurts.” Fluisterde Jace er ook nog eens bij terwijl zijn ogen gesloten waren.

”Dus, de photobooth? Ik wil nog een aandenken hebben aan de beste avond van mijn leven.” Nah, ergens loog hij dan toch wel want de overige avonden met haar waren ook keer op keer geweldig geweest. Alleen nu waren alle gevoelens bekend wat het een stuk fijner en beter maakte, dus ja, ergens telde dat wel vond hij persoonlijk.

avalanche

we'll crash down like an

Het was wel weer duidelijk dat naast alle dingen die Sierra zo geweldig maakten, ze ook nog eens een gouden strot had. Ondanks dat hij dacht dat het meisje hem niet nog meer stapel kon laten lopen lukte het haar, steeds weer, opnieuw en opnieuw; nu dus ook weer.
Met geen woorden was te beschrijven hoe geweldig hij haar gezang vond en waarschijnlijk als hij het zou zeggen zou ze het ook nog eens ontkennen, want zo was ze nou eenmaal. Dat terwijl ze zichzelf echt wel meer credit mocht geven, credit die ze zeker verdiende.
Momenten zoals deze waren de momenten waar hij zóveel voor over had, ugh, Sierra moest eens weten hoeveel het wel niet betekende voor hem als ze net zoals nu zo dicht bij elkaar waren en hij haar alleen maar in zijn armen hield. Het voelde zo veilig en hij was er zo zeker van dat niemand haar nu nog pijn kon doen. Niet na wat ze allemaal al had meegemaakt. Hij had dat niet tegen kunnen houden, maar dat betekende niet dat hij zijn best niet kon doen om het nooit meer te laten gebeuren. Ze verdiende het niet, niet wat er gebeurd was en ook niet om zoiets opnieuw mee te maken.
De bevestiging dat ze ook van hem hield deed hem zó goed. Natuurlijk was het van zelfsprekend dat ze ook van hem hield, maar dat ze het terug zei was gewoon meer geloofwaardig, aangezien hij toch nog wel het idee had dat hij aan het dromen was hoor.
Kleine rillingen kwamen vanuit zijn onderrug doordat Sierra haar handen daar naartoe had af laten zakken en daar af en toe over wreef. Echt, kon ze niet? Alhoewel, overal waar ze hem aanraakte, waar dan ook, leek zijn lichaam wel in vuur en vlam te staan. En dan was hij toch wel vrij zeker dat dat niet door haar mutatie kwam. Een kleine glimlach verscheen op zijn lippen toen ze reageerde op wat hij eerder had gezegd, samen met zacht gegrinnik. Ze was echt gewoon te cute hoor.
Zijn ene hand had hij toen van haar heup gehaald en op haar kaak gelegd, om daarna nog even zijn lippen op die van Sierra te plaatsen, terwijl zijn andere hand onbewust in plaats van op haar heup bleef meer naar het midden van haar onderrug ging.

Plagend stak Jace zijn tong naar haar uit. Net of ze hem kon weerstaan? Ze moest het eens proberen. ”Net of je dat vol kan houden.” Sprak hij dan ook plagend naar haar terug terwijl hij haar een kleine por in haar zij gaf. Nee, Sierra kon daar waarschijnlijk geen dag zonder? En hij ook niet, trouwens.
True that, maar dat betekende niet dat hij deze avond zomaar zou vergeten. Voordat hij er dan ook echt goed op kon reageren besloot Sierra dat ze al te lang hadden getreuzeld en nam ze hem dus met haar hand mee, naar hoogstwaarschijnlijk de photobooth. Het zag er geweldig uit, net zoals de rest van de zaal en Jace kon dan ook niet onderdrukken om zijn mondhoeken niet omhoog te krullen. Voordat ze beiden het ding in gingen drukte ze ook nog eens een kus op zijn lippen, die voor hem veels te kort duurde tho, maar volgde hij haar daarna wel.
Ondanks dat Sierra hem had gewaarschuwd dat hij geen gekke bekken mocht trekken wist hij wel beter en deed hij het lekker toch. Ze zou het na een uur waarschijnlijk toch al wel niet volhouden, en daarbij was hij er zeker van dat het wel een grapje was. Echter deed hij op de allerlaatste foto een kus op haar wang drukken, iets wat dus – voor hem dan – totaal anders was dan de andere foto’s die in de sessie waren gemaakt.
”Hier sta je wel leuk op?” Jace wees met zijn wijsvinger op een foto van de paar photobooth foto’s van net, met een duidelijke sarcastische ondertoon in zijn stem zittend. Hij grinnikte dan ook nog eens binnensmonds en sloeg vervolgens een arm om haar heen, aangezien hij naast haar stond en niet voor haar of wat dan ook.

Misschien was het een idee om hier weg te gaan? Naar een ander deel van het eiland? Sowieso wist hij wel een plek wat deze avond helemaal perfect zou maken, maar dat was logisch aangezien het toch wel een van de meeste cliché ding was.
”Kom.” Deelde hij haar dan ook nog mee, voordat hij haar hand vastpakte en richting de uitgang van de zaal begon te lopen. Eenmaal buiten maakte Jace zijn ogen contact met die van haar. ”Ik dacht dat het strand deze avond wel af zou maken?” Een glimlach maakte plaatst op zijn gelaat terwijl zijn hand nog steeds met die van haar was gemengd. Hopelijk zou ze er hetzelfde over denken, want het idee zag hij echt wel zitten.

Lang duurde het niet voor de twee hun weg hadden gevonden richting het strand en er dus ook daadwerkelijk waren. De geur van zout en het geluid van de golven, wat zo kenmerkend aan het gebied was, waren nu ook niet te missen en waren dan ook duidelijk aanwezig.
”Hou je van zwemmen?” Een grijns verscheen rondom zijn lippen en voor kort keek hij haar aan. Tuurlijk had die vraag een verborgen achtergrond, maar daar zou Sierra waarschijnlijk snel achter komen zodra ze zou reageren. Ze liepen immers toch langs de rand waar het strand zich met de zee vermengde, dus zijn plan zou snel moeten kunnen lukken.. Alhoewel, meisjes vonden natte haren niet zo leuk, toch? En hij wilde Sierra niet meteen de slechtste date ooit geven. Misschien moest hij het maar laten gaan, ook al klonk het in zijn hoofd nog zó geweldig.

avalanche

we'll crash down like an

Misschien was het voor Sierra even eerlijk geweest als hij zelf ook het podium op was gegaan. En tbh, dat had nog eens best gekund. Want wat zij niet van hem wist was dat hij zelf ook met iets bezig was geweest, of in ieder geval iets had geprobeerd, maar alleen al om het feit dat hij alles wat hij had gedaan nog te ruw vond was dat genoeg voor hem om het niet te doen. Plus, zo lang dat hij het verborgen hield wist zij er niks van af dus kon ze hem ook niet dwingen. Ze zou waarschijnlijk niet eens een vermoeden hebben, ha. Daarbij kon hij ook never aan Sierra tippen, dus misschien een keer later, als ze samen waren of wat dan ook.

Ja echt, het vel met de foto’s die ze samen hadden gemaakt was het bewijs dat deze avond echt perfect was en ze het beiden wel naar hun zin hadden. Jace kon dan ook een lach op haar woorden niet onderdrukken. ”Weet ik toch.” Tuurlijk stond ze altijd perfect op foto’s, en zelfs niet alleen op foto’s hoor, maar daar begon hij nu maar niet over omdat dat gewoon een feit was en Sierra dat natuurlijk weer zou gaan ontkennen. De kus die ze op zijn wang plaatste nadat hij een arm om haar heen had geslagen was totaal onverwachts en hij moest moeite doen de kleine blosjes op zijn wangen te onderdrukken. Dat veranderde alweer toen ze dichter tegen hem aan kwam staan en hij vliegensvlug een kus op haar slaap had gedrukt, voordat hij haar mee naar buiten nam.
Een koude vlaag kwam hen tegemoet, mede doordat het in de ruimte nogal druk was en het dus al snel warmer werd dan normaal gesproken. Echter duurde het niet lang voordat hij zich weer helemaal warm voelde zoals voorheen, en nog voordat hij het kon raden verraadde Sierra al dat zij erachter zat. Hij wierp haar een glimlach terug en knikte op haar woorden. Bij momenten zoals deze besefte hij dat ze beiden, nou ja, anders waren dan de normale mens? Al vond hij wat Sierra kon wel way cooler dan zijn skills, maar dat wist de zwartharige zelf ook al.
Jace kon een kleine grijns niet onderdrukken toen ze instemde om naar het strand te gaan en om eerlijk te zijn kon hij niet wachten tot ze er waren. In van die films was het strand gewoon dé place to be en hij hoopte maar ook dat het deze avond helemaal perfect zou kunnen maken, voor zo ver dat het geval al wel niet was. Want echt, hij had de avond van zijn leven en dat was allemaal aan haar te danken.
Hopelijk zou bij zijn plan het water maar niets tegen haar doen. Want you know, water, vuur, tegenpolen? Als er namelijk haar maar ooit iets zou gebeuren wat door hem kwam zou hij dat zichzelf echt niet kunnen vergeven hoor.
”Ja?” Een lach verscheen op zijn lippen, puur omdat hij gewoonweg wist dat het niet zo was. Maar fuck, zou ze hem nu doorhebben?
Die gedachte verdween al snel uit zijn gedachten doordat ze haar handen op zijn borst had gelegd en hij zichzelf weer in een soort van rust liet gaan. Echt, was dat kalmerend of wat? Want zo kwam het wel op hem over.
Haar plotselinge move was voor hem dan ook totaal onverwachts en doordat het ineens zo gebeurde viel hij achterover in het water. Zijn hoofd was het enige deel wat zich nog droog had weten te houden omdat hij zich met zijn handen had proberen op te vangen, maar de rest was zeiknat. Daarbij was het water hartstikke koud, maar kon hij het als nog niet laten om erom te lachen. Eigen schuld, dikke bult?
‘Ik denk dat jij er meer van houd hoor!’ Dacht ze dat? Dat zou hij dan nog maar eens moeten zien! Ondanks dat Sierra al een voorsprong had stond Jace weer vlug overeind, trok vliegensvlug zijn shirt uit – want god de combinatie van een klevend iets en iets wat naar zout stonk was niet te harden – en rende hij zo hard mogelijk achter zijn vriendin aan. Nu was ze de dupe, al had ze dat waarschijnlijk zelf ook wel door.
Haast buiten adem had hij haar te pakken gekregen en alsof ze het gewicht van een veer had in zijn armen gelegd, op een manier dat ze op geen mogelijkheid kon ontsnappen. ”Ik denk eerlijk gezegd dat jij het leuker vindt?” Deelde hij haar mee met een grijns van oor tot oor, terwijl hij flinke stappen doorzette richting het water. Want god, ze was nog best ver gekomen?
Toen zijn voeten het koude water aanraakte ging hij in plaats van lopend rennend het water in, tot zo ver dat zijn én Sierra’s lichaam onder water waren. Kopje onder zou hij haar maar niet aandoen, voor het geval ze dat echt erg vond of zo. Vervolgens liet hij haar los uit zijn greep en wierp haar een volle glimlach toe. ”Lekker hè?” Al kon hij moeilijk zijn gegrinnik inhouden. Tuurlijk was het niet lekker; het water was hartstikke koud en de buitentemperatuur was nou ook niet bepaald je van het. Maar, hij had haar wél teruggepakt.