I'm in love with my sadness [& Kyrylo}

Jammer genoeg betekende haar onsterfelijkheid niet dat ze een super conditie had. Nope, maar misschien was dat ook wat anders geweest als ze niet kon teleporteren. Lol, nee dan had ze al heel lang in een doodskist gelegen. Dus liever wat minder conditie dan gedoemd in een kist liggen. Ze wilde ook in de toekomst haar best doen om niet in een kist te belanden. Haar ervaringen ermee achtervolgden haar nog steeds in nachtmerries waarvan ze blij was dat ze de laatste tijd niet meer had gehad. Dus ze was ook niet bang om te gaan slapen. "Veel is er hier ook niet echt te doen tbh, maar anders gaan we morgenavond samen iets doen?" stelde Ky voor toen ze had gezegd dat ze niet veel deed met haar leven. Terwijl ze bezig was om goed te liggen glimlachte ze even naar hem. “Ja, dat lijkt me leuk” zei ze gelukkig en was nog steeds bezig met hoe ze comfortabel tegen Ky aan kon liggen en lekker kon slapen.

Maar terwijl ze dat deed besefte ze ineens dat ze niet eens wist of hij wilde blijven slapen, dat ze misschien wel dat verwachtte terwijl ze hem niet eens een keuze had gegeven..? "Ik weet niet hoor, ik ga mijn teddybeer zo missen.." zei hij en ze grinnikte even. "Nee, grapje, tuurlijk blijf ik" zei hij. Ze wist nog steeds niet of ze goed lag om te slapen maar Ky hielp al. Hij sloeg zijn armen om haar heen en ze zuchtte tevreden, perfect. Zo lag ze goed. En het voelde goed, om zo te liggen. Ze merkte door deze avond wel dat ze de laatste tijd eigenlijk veel te alleen was geweest. "Hoe lang is dit al geleden voor jou?" vroeg hij zachtjes. Ze wist wat hij bedoelde maar ze moest goed nadenken. Maar kwam niks in haar op. “Ik kan me de laatste keer niet eens meer herinneren” zei ze zachtjes terug. Best triest maar ja. De laatste keer dat ze echt in iemands armen had gelegen en ze in slaap was gevallen, ze wist het niet meer. “En voor jou?” vroeg ze daarna, ook nieuwsgierig. Maar ze kon niet geloven dat voor iemand zoals hem het lang geleden was geweest dat hij knuffelig en knus tegen een meisje had gelegen.

Het was voor het eerst in een lange tijd dat ze realiseerde dat ze best alleen was geweest. Ze wist niet hoe ze geen behoefte had gehad aan dit. Zo met iemand naast haar, iemand die over haar rug aaide en haar liet lachen. En het betekende ook heel wat dat hij bleef slapen. Ook al was het misschien raar geweest als hij nee had gezegd en weg was gegaan. Alsnog, ze wist zeker dat ze dan beter zou slapen. Maar beter zelfs nog was dat hij had voorgesteld om iets te gaan doen samen, de volgende avond. Dus het was wel vrij duidelijk dat hij het ook leuk vond om tijd met haar door te brengen. Ze had er even over gedaan om goed te liggen maar toen eenmaal met zijn armen om haar heen zat het goed. Ze kon elk moment in slaap vallen.

Maar dat was nog niet van sprake want Ky had haar nog iets gevraagd. Hoelang het geleden was voor haar. Knus en knuffelig tegen iemand aan, tegen iemand waarvan je verlangde om bij je te blijven. Hij had niet eens die woorden gebruikt en ze precies wist wat hij bedoelde. Misschien was dat ook om hun leeftijd, zo liggen en die vraag kunnen stellen zonder uit te hoeven leggen waar het om ging. Best wel bijzonder. Cecilia moest jammer genoeg toegeven dat ze de laatste keer niet eens meer kon herinneren. Triest, maar wel de waarheid. Dat maakte het toch wel lief dat hij haar nog even iets harder knuffelde na haar antwoord. Ze vroeg hem hetzelfde, alleen was zijn antwoord niet zoals ze had verwacht. "Oprecht met iemand die ik leuk vind? Dit is de eerste keer, dus nog nooit” had hij gezegd. Wat net als dat van haar ook best een sneu antwoord was. Maar ook wel heel lief, hij had waarschijnlijk al heel veel meisjes gekend en toch was dit was de eerste keer. Dat betekende toch dat hij ook best alleen was geweest. “Ik vind jou ook leuk Ky” zei ze, maar ze lag nu toch zo dicht tegen hem aan dat hij haar toch niet zou zien glimlachen. “Je geeft me het gevoel dat ik niet alleen ben” zei ze eerlijk, weer iets wat hij wel zou begrijpen vanwege zijn leeftijd. “En dat voelt fijn” zei er zachtjes achteraan.

Wat was haar avond toch saai geweest als Ky niet toevallig langs was gelopen nadat er op haar deur was geklopt. Tja eigenlijk zou ze de onbekende mutant of klopgeest moeten bedanken voor het kloppen want anders had ze haar deur niet opengemaakt. Nah..ze hoefde niet meer sociale contacten. Helemaal niet nadat Ky voorstelde om de avond daarop iets samen te doen. Hij kon het gelukkig niet zien maar keek haar nou. Glimlachen als een tiener die op een eerste date was gevraagd. Seriously Ce, get yourself together. Alsof ze een echte highschool crush had gekregen op een ongelooflijk knappe vampier. Gekker moest het niet worden. Maar ze vond het wel leuk, en ergens was ze daarom best blij dat ze op het gekke eiland was beland. Niet dat ze dat anders niet was tho, ze kon hier haar eigen gang gaan en vond het geweldig. En ondanks alle gevaarlijke mutanten en gevechten die hier en daar wel eens plaats vonden, kon ze wel haar draai vinden.

Cecilia kon de laatste keer niet meer herinneren en voor Ky was het de eerste keer. Stelletje loners dat ze waren. Whatever, dat gevoel had ze dus niet meer. Ze voelde zich alles behalve eenzaam met zijn armen om haar heen. Hij zei dat hij haar leuk vond en Cecilia gaf hetzelfde aan hem toe. Best schattig he? ja best wel. Ze zei er ook bij waarom. Bij hem voelde ze zich niet meer alleen. Iets wat hij wel begreep, dat wist ze zeker. "Ik ben blij dat we om de een of andere reden vanavond bij elkaar zijn terecht gekomen" grinnikte hij en ze kreeg nog een kusje op haar voorhoofd. “Ik ook” zei ze nog terug en voelde hoe ze daarna echt wel kon slapen. Ze viel bijna in slaap. “Slaap lekker Ky” zei ze nog wat slaperig. Ze zuchtte nog een keer gelukkig en niet lang daarna viel ze in slaap.