Pretty flower & Kylie

It's time for you to shine

Kylie zat in kleermakerszit voor de televisie met een bak popcorn en een beker cola naast zich. De tissues waren ook niet te missen, want ze had zeker al drie keer gehuild bij de film. En dan was het stukje van Bamboi’s moeder dood nog niet eens geweest. Waarom had ze per se deze film willen kijken, terwijl ze ook gewoon Kung Fu Panda kon kijken? De zielige film over het hertje dat alleen verder moet op groeien omdat zijn moeder was vermoord door de jagers. Het maakte haar boos dat mensen zo gemeen konden zijn en niemand werkelijk besefte hoe leuk dieren waren. Het arme beestje. Ze reek uit naar de tissues en veegde haar traantjes weg. Toen het stukje kwam dat de moeder de jagers aan hoorde komen zette ze snel de film af. Ze wilde niet meer verder kijken. Niet zolang het zelfde stukje altijd zo vreselijk was om te kijken. Ze zette haar cola en popcorn weer in de keuken en rende toen naar buiten. Ze moest en zal de hertjes vinden in het bos en zeggen dat het allemaal goed was en dat er geen jagers waren op het eiland. Zij zal hun beschermen net als de vader voor Bambi had gedaan. Die arme hertjes moesten toch hoop hebben dat ze veilig waren, right? En ze was nu toch helemaal in de herten thema met haar onesie die op Bambi leek.

Het scheelde wel heel veel dat de zon volop scheen en het de afgelopen paar dagen niet had geregend. Ze rende namelijk alleen op haar sokjes, omdat ze het tijdverspilling vond als ze eerst schoentjes ging ophalen. Stel je voor wat er in die tussen tijd kon gebeuren! Ze wilde er niet aan denken. Een aantal traantjes rolde nog over haar wangetjes bij het denken als haar moeder dood ging door jagers en zij in Bambi’s schoenen stond. Nee, ze moest niet zo denken. Ze kon het immers voorkomen dat jagers naar het eiland zouden komen om de hertjes dood te maken. Ze zou die jagers allemaal een lesje leren om de heleboel te laten ontploffen met haar aurora zon uitbarstingen. Dan zeiden ze wel wat anders over hertjes. Ze zou vervolgens ook persoonlijk vast binden en de Bambi film op zetten, zodat hun ook gaan huilen net als zij had gedaan. En elk ander gezond mens deed bij die film.

Aangekomen bij het bos liep ze wat rustiger. Ze was een beetje buiten adem door het vele rennen. Zoekend liep ze het bos in om te kijken of ze ergens hertjes zag. Ze veegde haar wangen droog en concentreerde zich even goed. Wat ze nu van plan was best gevaarlijk, maar het was haar enige oplossing om de herten zo snel mogelijk te vinden. Ze liet een aantal elektrische geladen deeltjes verschijnen die ze zou gebruiken als cameraatjes om het bos door te zoeken. Al snel spotte Kylie een open plek en liet de elektrische geladen deeltjes weer verdwijnen om ongelukken te voorkomen. Als een geboren hert liep ze in haar onesie richting de openplek. Door het hoefgetrappel dat ze hoorde bleef ze toch maar even op veilige afstand staan. Ze wilde ze immers niet afschrikken. Ze wreef met haar handje over haar arm en schuifelde wat met haar voetjes. Haar plan over jagers weg doen was een goed idee geweest, maar het was een stuk moeilijker voor haar om de herten niet af te schrikken en het duidelijk te maken. Ze keek op door wat geritsel in de struiken en de stilhouet was wat moeilijk te herkennen in de schaduw. Tot de zon er recht op scheen en er een wit hert met een prachtig gewei de bosjes uit liep. Haar mondje viel even open van verbazing en bekeek het hert eens goed. Dit hert was nog mooier dan zij was in haar Bambi onessie.

“H-... hallo,” sprak ze eerst een beetje stotterend, nadat het hoofd even het gebogen. Kylie maakte ook een buiging, maar een prinsessen buiging. Ze maakte een klein stapje naar voren om het gewei beter te bekijken. Haar bruine kijkers glinsterde nog een beetje na door het huilen van zonet, maar nu was ze helemaal onder de indruk van het prachtige dier. “Ik ben Kylie,” stelde ze zichzelf voor. Ze keek even naar haar zak en graaide er even in. Ze had altijd een hele voorraad snoepjes en koekjes in haar zakken, omdat ze bang was te verhongeren. Maar misschien wilde het witte dier ook wel iets lekkers. Ze haalde er een thee biscuitje uit en reikte het uit. “Wil je misschien iets eten?” vroeg ze zo onschuldig als het maar kon.

It's time for you to shine

Het was - net als dat ze zussen zou gaan zoeken - een doel geworden om de herten op dit eiland te beschermen. Er was geen hert dat het zelfde als Bambi zou moeten mee maken. Het verliezen van een moeder voor kind was erg, maar het was het zo erg voor een baby hert. Het arme beestje had zelf moeten opgroeien met zijn vader, maar wat nou als zijn vader hem nou nooit het gevonden? Had Bambi het dan wel overleefd in zijn eentje? Hij kon moeilijk net als Stampertje in een hol kruipen om het leven van een konijn aan te nemen. Het zou maar zo zijn dan een hert zich voor deed als konijn. Het had iets grappigs, maar alsnog was het wel beter dat een hert wel op groeit met zijn eigen soort. Voor al als dat soort dan ook beschermt werd door iemand die veel van herten hield. Dat was ook de reden dat Kylie op haar sokken en herten onesie naar het bos toe rende om dat de herten duidelijk te maken. Ze wist de weg naar het bos net zo goed als de weg naar de speeltuin, dus ze was er vrij snel en dat was maar goed ook. Snel de herten zoeken en haar plan uitleggen. De herten zouden dan in alle veiligheid op het eiland kunnen leven. Als Kylie nu dan ook zou moeten kiezen om een dier aan te nemen op deze dag dan zou ze zeker in een hert veranderen. Ze kon dat zo doen in een vingerknip, maar ze leek al genoeg op een hert met haar onesie. Al zou ze het niet erg vinden als ze werd uitgenodigd door de herten kudde om mee te rennen. Als klein meisje zou ze ze nooit bij houden en dat zou jammer zijn.

Kylie schoot het pad in dat ze ook met Lorise had gelopen, toen ze gingen bergbeklimmen. Het was niet echt een pad, iets wat haar meer kans gaf op het vinden van een aantal herten. Ze was echter wel verbijsterend, toen ze een wit hert zag met een prachtig gewei. Het gewei dat vol zat met bloemen die bloeide. De vacht zo wit als sneeuw. Door de zon kwam er ook een soort van glans over heen, waardoor het hert er nog koninklijker uit zag. Alsof het een echte Koningin was. Het dier was echt heel erg prachtig, waardoor ze toch wel verlegen was. Ze wilde het dier niet aan het schrikken maken. Het dier had haar begroet met een buiging wat zou vervolgens ook na deed als een prinsesje. Kylie stak haar handje uit met wat lekkers in haar handje om het dier dichterbij te laten komen, maar toen het dier veranderde naar prachtig meisje met vlechten in haar haar gebonden als een bloemenkrans; moest ze toch wel even blozen. Lorise had haar tijdens de bergwandeling nog zo gewaarschuwd op mutanten die konden veranderde en nu liep ze er weer een tegen het lijf. Net zoals bij Storm.

De meid had een glimlach op haar gezicht, waardoor ze haar wel aardig moest vinden. Dus bleef gewoon even terug glimlachen. Ze ging op haar knieën voor Kylie zitten wat iets makkelijker praten was. “Dag Kylie,” begroette de meid haar dit keer als mens en niet als hert. “Hoi,” begroette zij ook nog een keer. “Ik ben Dahlia,” ze stak haar hand uit en met een van haar vertrouwde kinder grijnzen nam ze de hand aan. “Wat ben jij mooi zeg,” completeerde de kleine meid Dahlia. Stiekem dacht ze voor een seconden niet meer aan het doel waarom ze was gekomen en bekeek de meid eens goed. Ze hoopte dat als zij ook groot was er ook zo mooi uit zag. Het was niet elke dag dat ze zo dacht, maar dit keer kon ze er niet om heen. Ze leek wel een soort van Godin of zo. Toen Dahlia aan haar vroeg of het aanbod nog steeds stond knikte ze gelijk, maar ze haalde niet gelijk de biscuitjes uit haar zak. Ze moest zich gewoon letterlijk los trekken uit het prachtige uiterlijk van de meid. Het duurde maar enkele seconden voordat ze haar handje weer in haar zak deed om de biscuitjes te maken en die aan de meid gaf. “Ik hoop dat je ze wel lekker vind, want er zit verder niks in. Dus het zou ook niet slecht zijn voor herten toch?” vroeg ze om informatie te verzamelen over de dieren die als Koning en Koninginnen door de bossen heen rende.

“Ik vind jouw onesie trouwens heel mooi! Is het hert jouw lievelingsdier?” vroeg Dahlia nieuwsgierig, waardoor Kylie even moest grinniken. Ze knikte vrolijk en zei:“Ik vind vele dieren leuk, maar als ik in een hert verander dan voel me echt heel Koninklijk.” Een grote grijns kwam op haar gezicht en keek de meid lichtelijk uitdagend aan. Door de nieuwsgierigheid die ze had gehoord in haar stem wist Kylie ook wel dat de meid het geweldig zou vinden als ze wist dat zij ook in een hert kon veranderen. “Alleen ik ben dan wel een baby hert dus net als Bambi,” grijnsde nog steeds, terwijl ze met haar handjes de capuchon op deed om het zachte en stoffige gewei te laten zien dat vast zat aan haar Bambi onesie. Ja, ze geloofde wel dat het goed zou lopen tussen haar en de meid.

It's time for you to shine

Ze was eerst een wit hert tegen gekomen, maar toen het hert terug veranderde in een prachtige meid kon Kylie niks anders doen dan een compliment geven. Natuurlijk hadden ze eerste voorgesteld de meid liep met de naam Dahlia. Ze kon zich niet herinneren dat Storm een Dahlia had genoemd van meisjes die hij had leren kennen, maar och misschien zou hij haar net zo mooi vinden als Kylie haar vond. Dat haar was gewoon prachtig. En dan stond zij hier met rode krulletjes die alle kanten op stonden. Zo’n mooie vlecht die de meid in haar haren had met bloemetjes kon vast niet in haar haar gemaakt worden. Stiekem hoopte ze dat als ze ouder was ook wel zo’n vlecht in kon. Er was alleen een probleem.. ze had geen idee hoe ze moest vlechten. Wie weet zou Dahlia haar zus wel willen zijn en haar willen leren vlechten. Ze zou vast wel kunnen vlechten, want hoe moest ze anders haar haren zo mooi krijgen?
Dahlia complimenteerde Kylie ook dat ze mooi was en dat ze op een hertje leek. Licht verlegen schuifelde wat met haar voetjes. “Dank je wel,” grinnikte ze. “Ik hoop dat ik net zo mooi word als jij bent,” zei ze verlegen, terwijl ze naar onder keek met blosjes op haar wangen. Storm en Devon zouden het vast wel leuk vinden als ze mooie zussen kreeg en dat Kylie ook zou groeien tot een mooi meid. Al zou dat nog wel even duren tot ze wat gegroeid zal zijn.

Dahlia was in gegaan in haar aanbod over wat lekkers. Natuurlijk mocht zij ook wat lekkers. Kylie had ze meegenomen voor de herten die ze zou gaan tegen gekomen, maar zoals ze had gezien was Dahlia ook een hert. Ze was er in veranderd en toen terug veranderd naar een prachtige meid. Het kon echter niet kwaad om ze aan haar te geven, want er zat geen extra zoetstoffen in of kleurstoffen. Dus het zou ook niet slecht zijn voor herten, toch? “Ze zijn heerlijk!” mompelde ze met volle mond, waardoor ze moest grinniken. Zelfs nam ze ook een koekje. Ze kon niet alles op eten, want straks hadden de herten niks meer. “Voor herten zouden ze ook geen probleem zijn denk ik, zolang je ze er maar niet te veel geeft. Want dan krijgen ze net zoals ons buikpijn.” Kylie knikte. Dat begreep ze wel. Als zij teveel at zou ze ook buikpijn krijgen. “Wil je er anders enkele gaan geven aan de hertjes? We vinden ze wel terug,” vroeg Dahlia. Gelijk begonnen de hoopvolle ogen te glinsteren en ze knikte. “Zouden ze niet weg rennen? Want ze zijn natuurlijk bang voor jagers en andere gemene mensen,” sprak ze, terugdenkend aan de film. “Ik ben hier namelijk naar toe te komen om te zeggen dat ze niet bang hoeven te zijn voor jagers, want ik ben er om ze te beschermen,” legde ze. Ze deed een stapje dichter naar Dahlia toe en legde haar handjes bezorgd op haar schouders. Haar ogen glinsterde nog wat na van de traantjes door de Bambi film. “Wil jij ze dat uitleggen dat ze niet bang hoeven te zijn?” vroeg ze voorzichtig. Ze hoopte uit de grond van haar hart dat Dahlia dat wilde doen voor haar.

Het kon natuurlijk niet anders dat Kylie zo bezorgd was om de herten, want ze had immers ook een herten onesie aan. Ze legde uit dat ze zich heel Koninklijk voelde als ze veranderde in een hert. De Koningen en Koninginnen van het bos dat waren gewoon herten. “Dat gevoel ken ik! Ik voel me echt een koningin van het bos dan!” Ze stak haar kin de lucht in en zwaaide als een ware Koningin. “Maar jij lijkt ook op een echte Koningin of Godin,” sprak Kylie, waarna ze boog als een prinses. Ze was immers een Bambi als ze veranderde. Dus nog geen volgroeide Koningin zoals Dahlia. “Serieus? Dat is zo schattig! Dan pas je echt bij je onesie,” sprak de meid. Kylie knikte vrolijk en haar krullen danste heen en weer. “Zullen we de hertjes dan maar gaan zoeken?” vroeg ze, waarna zij weer terug veranderde naar een wit hert. Haar ogen glinsterde van blijdschap en ze liet een aurora om haar heen verschijnen, waarna ze ook in een hert veranderde. Als je haar zou vergelijken met Bambi leek ze bijna het zelfde. Ze stapte vrolijk met haar voor benen op de grond. Ze moest er nog wel aan wennen om in een ander lichaam te zitten, maar na wat hupjes zou ze er wel gewend zijn geraakt. Waarna ze Dahlia het bos in volgde.

It's time for you to shine

De bruine haren van de brunette die opgestoken waren als vlechten met bloemen erin hadden Kylie’s ogen aangetrokken. Ook de gladde huid van Dahlia zag er zo mooi schoon uit, dat door de bloemen die ze in haar had er echt uit zag als een Koningin. Ze wilde ook dat haar haren zo mooi werden, maar kon enkel en alleen staartjes in vanwege haar dansende bos krullen. Ooit wilde ze dat ze ook zou worden als de brunette was. Gewoon door het mooie uiterlijk. “Je bent zelf al zo'n mooie meid! Waarom zou je dan op mij willen lijken?” had ze verbaasd uit gebracht, waardoor Kylie zachtjes giechelde. “Jezelf zijn is het mooiste wat er bestaat,” probeerde ze Kylie over te halen. Ze strekte haar handje uit naar een van de bloemen in Dahlia’s haren. “Maar ik kan mijn haar nooit zo mooi krijgen als jij dat nu hebt,” zei ze als excuus. Ze hield haar ogen even gefocust op de mooie haren en keek haar toen weer aan in haar ogen. “Weet je, kerstlichtjes en bloemen zijn ook allebei heel mooi, maar het zijn twee totaal verschillende dingen.” Kylie deed haar hoofd schuin en keek haar niet begrijpend aan, waarna ze toen begon te lachen. “Dus in plaats van bloemen moet ik kerstlichtjes in mijn haar doen?” vroeg ze lachend. Ze zag het al helemaal voor zich dat ze als een soort kerstboom door de school heen liep en als excuus zeggen dat bloemen en kerstlichtjes twee verschillende dingen zijn.

Ondanks dat ze nu wel erg goed aan het praten was met Dahlia, die ook het witte hert was geweest en niet voor haar was weg gerend; maakte ze zich nog wel even zorgen dat de anderen herten niet weg zouden rennen van haar. Al had ze wel een doel voor ogen dat ze de herten wilde laten zien dat ze veilig waren in Kylie’s buurt, aangezien ze de jagers weg zou gaan houden. “De herten zouden nooit wegrennen van iemand met zo'n zuiver hart als jij Kylie,” verzekerde de brunette haar met een glimlach en een prikje op haar borst. Een grijns kwam op haar gezicht te staan en ze trok even haar schouders op als of er een engelen kroontje boven haar zat en ze nu engelen vleugels had. “Daarom kroon ik jou, Kylie, tot prinses en beschermengel van de herten!” Vrijwel meteen verdween de grijns en trok ze haar schouders naar beneden. Vol ongeloof keek ze Dahlia aan die haar aan keek met een grote glimlach. Elke beweging die ze maakte lette Kylie op. Ze was een kroon van takjes aan het maken en werd toen op haar hoofd geplaatst. De bewondering schitterde in haar herten oogjes en zachtjes maakte ze een klein gilletje van blijdschap. “Ik ben een echte prinses,” zei ze zachtjes, maar in haar stem die iets hoger was geworden verraadde al dat ze er echt enorm blij mee was. Haar prinsessen droom was nu eindelijk uitgekomen. Nu had ze alleen nog een kasteel nodig, maar die zal wel komen met de tijd. Haar eerste taak als prinses zou zijn dat ze Dahlia zou vragen om een tolk te zijn als ze met de herten wilde praten. “Ik zal als uw tolk fungeren, prinses,” zei de brunette, waarbij ze haar hoofd hief en een knipoog aan Kylie gaf. Van blijdschap maakte ze klein huppeltje en een dansje.

Dat Kylie al eerder had gezegd dat Dahlia mooi was, was zeker niet het laatste compliment dat ze gaf. Ze vond namelijk ook dat ze op een Koningin of Godin leek, maar dat was echt bloed serieus. De brunette had wat naar voren geleund en in haar oor gevraagd of ze een geheimpje wilde weten. Al snel knikte ze vrolijk, terwijl haar ogen twinkelde. “Ik ben een Godin.” Die vier woorden die ze te horen kreeg zorgde er al voor dat haar mond naar beneden viel. De kleine meid deed een stapje achteruit en maakte een buiging. Mensen konden zeggen wat ze wilde dat Goden en Godinnen niet bestonden, maar ze geloofde 100% dat Dahlia een Godin was. “Artemis, de Godin van de jacht en de maan, tot uw dienst,” sprak ze, terwijl ook zij zich op haar knieën liet zakken. “Prinses Kylie, prinses en beschermengel van de herten,” sprak ze, waardoor ze even giechelde. Dit vond ze echt zo cool.

En eigenlijk werd Kylie’s dag alleen nog maar leuker en leuker. Nu werd het namelijk tijd dat ze zichzelf in een hertje liet veranderen, zodat ze op zoek zouden gaan naar de andere herten. Ze huppelde als een tweede Bambi door het bos, terwijl ze naar Dahlia bleef die in het witte hert was veranderd. De vrolijkheid straalde gewoon van het kleine hertje af en kon echt niet wachten tot ze haar taken als prinses kon vervullen. Op de open plek aangekomen moesten ze weer terug veranderen. Dahlia gaf haar wat uitleg voor wat ze moest doen. Kylie had de hand van de brunette vast gepakt, terwijl ze door de struiken in het zonlicht stapte. Ze verschool zich nog wat achter de Godin, maar had haar ogen wel gericht op de kudde herten. Eigenlijk wilde ze op hen af rennen en ze knuffelen, maar ze moest nu eerst even luisteren naar de uitleg die ze had opgekregen. Dahlia was kort aan het praten met het grote bruine hert, waarna Kylie achter Dahlia vandaan kwam. “Je kunt gewoon tegen hem praten, hij verstaat je wel,” moedigde de brunette haar aan. De kleine meid slikte, ze was een beetje verlegen geworden maar ze moest toch doen waar ze voor was gekomen. “Ik wil graag zeggen dat ik..” ze zweeg even, omdat ze even niet uit haar woorden kwam. “Als er jagers komen dan houd ik ze voor jullie weg,” vertelde ze wat beter en iets prinses-achtiger. Met een glimlach keek ze naar het hert en toen weer naar Dahlia. Om te kijken of ze het wel goed had gedaan.