Oh man. De les van Eleanor was zo slaapverwekkend, terwijl het juist leuk moest zijn en haar wakker moest maken. Het lag echter niet aan de blonde docente though, zij was degene die gebrek aan slaap had gehad. Ze nam de afgelopen maanden steeds meer dutjes op willekeurige plekken alleen maar omdat ze 's nachts niet aan haar slaap kon komen. Kitty was daarvan de oorzaak. Het bracht haar onrust dat het meisje alleen maar uit was op grapjes maken en hun rust verstoren. Had dat kind zelf nooit slaap nodig of wat dan ook? Met de kwast in haar hand zakten haar oogleden steeds zwaarder naar beneden ondanks dat ze zich probeerde te focussen op het schilderdoek waar ze voor zat. Het bord, hoe heette het ook alweer, met allerlei verschillende kleurtjes verf erop gespoten, hield ze in haar andere hand en ze had al twee keer gehad dat ze hem bijna dropte omdat de moeheid haar teveel werd en ze bijna weggezakt was. Eleanor's melding dat de les afgelopen was en daarbij de dag vol lessen om was, kon niet snel genoeg komen.
Natuurlijk scheurde ze er niet zomaar vandoor zodra Eleanor daar de toestemming voor had gegeven, maar hielp ze de vrouw nog even met het wegzetten van de schilderijen op een droogrek en de schildersezels op de plek waar ze hoorden te staan samen met nog een aantal leerlingen.
Ze was nog altijd moe geweest tot op het punt dat ze een whatsappje had gekregen van haar lief en ze naar de lounge had moeten komen op de eerste verdieping, waar de slaapkamers natuurlijk ook waren. Melody had haar beantwoord met een
emoji en was uit het lokaal geschoten nadat Eleanor haar bedankt had voor het helpen en zij nog snel ''No probs!'' had gezegd. Met twee treden tegelijk was ze de trap opgegaan, waardoor ze haar pet zelfs even moet corrigeren omdat die haast van haar hoofd gevlogen was door haar vlugheid.
''Aye Eva!'' Zei ze al voordat ze ook maar dicht bij elkaar waren terwijl er een grijns op haar lippen kwam te staan en ze stortte zich op de bank waar Eva op lag, kwam naast haar te liggen. Zachtjes gaf ze haar een kusje. ''Wil je eerst horen hoe hopeloos ik je gemist heb tijdens de lessen of gaan we eerst slapen?'' Het was een feit dat ze hier na schooltijd chillden en vaak genoeg in slaap vielen als er niemand in de buurt was. En als er iemand aan zou komen pikten hun katten zintuigen dat snel genoeg op, aangezien ze vaak genoeg ook maar in hun pantervorm in de ruimte lagen. Vaak was het rond etenstijd dat ze de ruimte benuttigden zodat het minder voorkwam dat er iemand in de buurt zou zijn.
'Iets anders. Ik heb iets voor je. Maar ofcourse wil ik horen dat je gemist hebt, altijd, ik mis jou ook.' Eva's stem, de manier waarop ze naar haar keek kreeg Melody altijd over de top waardoor ze met haar ogen naar Eva's lippen staarde, maar voordat ze de kans had om iets te verrichten kwam Eva al overeind en sleurde ze Melody erbij omhoog. 'Kdoe je een doek om, dus geef hier die pet.'
''Wat?! Om een doek om te hebben hoeft mijn pet echt niet af ho- HÉ! GEEF TERUG! Goddamnit.''
'Nope, die's van mij!' Grinnikte Eva, die veel langer was dan haar en ze dus moeite moest doen om hem terug van d'r hoofd te pakken, waar ze de energie niet voor had. Goddamnit.
Met een pffff accepteerde ze het lot maar dat Eva het doek voor haar ogen deed, voorzichtig met haar haren deed en haar vervolgens de naar richting van de slaapkamers begeleidde. Haar handen op d'r schouders maakten het tenslotte minder erg dan het was, de verrassing en dit allemaal, wat het ook maar mocht wezen.
Na nog geen 30 meter, zoiets schatte ze dan, werd ze tot een halt gezet en verdween Eva's aanraking van haar schouders af waardoor ze een zachte, mokkende kreun liet horen. Het geluid van een sleutel in het slot klonk en de deur werd geopend, waarna ze naar voren werd geleid. 'Doe je blinddoek maar af, pantertje van me.'
''Nee. Ben ik te lui voor, doe jij maar.'' Grinnikte ze, waarna ze d'r vingers langs de achterkant van het doek voelde gaan.
''Ey maar dit is onze kamer toch helemaal niet? Die's veel verder. Je hebt toch niet ingebroken hea? De sleutel van iemand gejat?'' Vroeg ze terwijl de blinddoek van haar hoofd afgepeuterd werd en ze vervolgens met haar hoofd schudde. vanwege het vervelende gevoel dat het doek in haar haren had achtergelaten, en ze streek door de achterkant van haar haren heen.
'Open je ogen nou maar.'
Met een lichte frons volgde Melody haar bevel en knipperde ze eens een aantal keer, waarna ze zich omdraaide richting Eva.
'Welkom in onze nieuwe kamer!' Vertelde ze blij en Melody merkte op dat al hun spullen er al stonden.
''Wat, hoe? Er is maar 1 bed?''
'Die hebk tegen elkaar geduwd, Kitty is foetsie.'
''For real? Waar is ze heen dan?'' Niet dat het haar echt interesseerde maar niet dat ze dood was of zo of dat er een ongeluk was gebeurd.
'In onze oude kamer, omg. We zijn alleen nu, 'kheb een kamer voor ons tweetjes geregeld.'
''Holy shit, you didn't-'' de verbazing op haar gezicht veranderde naar realisatie en ze opende haar mond om iets te zeggen maar in plaats daarvan kon ze het gewoon niet geloven en opende ze haar armen om die meteen om Eva heen te storten.
''Je bent fucking geweldig, ik kan niet!'' Screemde ze zachtjes en drukte minstens honderd kusjes op Eva's wang voordat ze haar het bed op trok. ''Ik weet wel al iets we kunnen doen. Slapen?''