I was born this way [Sullivan]

"Life is a game and
the world is a playground"

Natuurlijk was de weg via de daken niet gegarandeerd de veiligste. Waarschijnlijk wel de snelste tho. Dus up they go. Eerst leek alles veilig, hij kon zelfs vanaf hier checkpoint A zien, waar hij Eveline even behulpzaam op wees. En toen werden ze gestoord in hun vreedzame geklets. Snel liet hij zich vallen en zei zijn partner om hetzelfde te doen. Ze begonnen allebei terug te vuren, en de chick slaagde er zelfs in om een paar gangsters te raken. Binnen de minuut lagen ze allemaal om. "Mooi gedaan", Zei hij met een grijnsje. Eveline sprong overeind. “Waar gaan we langs?” Vroeg ze toen, waarna ze zelf weg liep om een uitweg te zoeken. Zelf sprong hij ook op en begon hij het dak af te zoeken. Tot hij een opstapje zag.

Sullivan floot op zijn vingers om haar aandacht te trekken. "Ik heb wat gevonden hiero", Riep hij enthousiast. Het was een zipline, die helemaal naar de andere kant van de stad ging. Niet rechtstreeks naar de ophaalzone, maar toch een stuk dichterbij. En snel. Heel snel. "Ik hoop dat je geen hoogtevrees hebt", Grijnsde hij, waarna hij zijn pistool in de holster stak. Hmm, er was maar één touw om je aan vast te houden. Hij ging op het opstapje staan en stak zijn hand door de lus, waarna hij het touw zelf ook vast greep. Daarna stak hij zijn hand uit naar haar. "Ik hou je goed vast, I promise", Zei hij even serieus. Plus, het was maar een simulator, zelfs als ze viel, zou er niks ergs gebeuren.