No hour is wasted that is spent in the saddle {&Sam}

NOBODY SEES, NOBODY KNOWS. WE'RE A SECRET, CAN'T BE EXPOSED

Het gehinnik van de paarden liet een glimlachje rond de lippen van de blondine verschijnen. Dennimae vond het altijd zo lief hoe de paarden iedereen begroette, dat die dieren oprecht blij waren iemand te zien. En Denni had een speciaal paardje, eentje waar ze bijna elke dag bij kwam kijken. Nu ook zo vandaag, ze had besloten een eindje te gaan rijden. Rustig liep ze door de stallen heen, haar blik over de paarden gaand. Ze waren stuk voor stuk prachtig. Natuurlijk had Denni haar eigen smaak en vond ze niet elk paard even mooi, maar het dier opzich was al prachtig om te zien. De blondine stopte voor de stal van een donker bruin paard met een prachtige witte bles. "Hey Lucas." Ferluisterde ze naar de ruin, die meteen met zijn oren naar voren bij de stal stond.
Het leuke aan paardrijden vond Denni dat je totaal afhankelijk was van een dier dat minstens 10 x zo zwaar was als jij. Een dier dat je met één harde trap zo kon dood maken. En hoeveel liefde je wel niet van een paard kreeg, echt super. Rustig streek Denni met haar hand over de hals van het dier heen dat genietend op zijn hooi stond te knabbelen. "Heb je zin om zo een ritje te maken?" Sprak ze waarbij het paard tevreden brieste. Dennimae glimlachte en liep de stal uit, richting de zadelkamer. Ze pakte de poetsspullen die bij Lucas hoorde en begon hem te borstelen. Lucas was een niet heel erg groot, jonger paard. Rond een jaar of 11, schatte Denni hem. Zijn schoft hoogte zal ongeveer rond de 1,50 liggen. Behendig haalde Dennimae de borstel over zijn vacht heen en wisselde dit af met verschillende borstels. Nadat ze zijn hoeven had uitgekrabt, besloot ze hem op te zadelen. In de zadelkamer was ze zo druk bezig met het zware zadel en het zoeken naar het goeie hoofdstel, ze niet eens doorhad dat ze tegen een meisje aanliep. "Het spijt me." Zei ze geschrokken, zacht, toen ze het meisje zag staan.

-Mehw sorry voor de slechte post -.-

Sam was niet zo'n ochtendmens, maar als het voor de paarden was bleef ze desnoods heel de nacht op. Sinds Vic er was, had ze veel meer werk bij de paarden, maar dat vond ze alles behalve erg! Nu stond ze al erg vroeg aan de stallen en schoof ze als eerste de gigantische houten deur open. Haar planning was om eerst Vic te rijden en daarna Inferno een conditietraining op het strand of in het bos te geven. Omdat ze ook nog wat huiswerk had -dat ze erg volwassen tot het laatste moment had uitgesteld- moest ze doordoen, dus was ze nu al in de stallen om Vic klaar te maken. Plus het was dan ook minder druk qua merrie's, want hoewel hij zich goed gedroeg, bleef hij een hengst. "Goedemorgen!" Zong ze door de stal, terwijl paarden lui hun hoofd omhoog hielden met hun mond vol hooi en enkele een luie hinnik laten horen. Vic en Inferno waren beide twee van de hinnikende vriendjes. Omdat er langs Inferno toch een stal leeg stond, had ze gevraagd of Vic naar daar mocht verhuisd worden. Alleen van achter vond ze hem zo zielig en hij leek erg goede vriendjes te zijn geworden met Inferno. Al was Inferno duidelijk de baas, want toen ze zo beide met hun hoofd over de rand van hun boxen hing en haar eerste paardje langzaam op zijn hooi aan het kauwen was, wou Vic erg sneaky daar een hapje van nemen. Wat Ferno duidelijk niet toestond, want diens oren gingen achter in de nek en hij hapte gevaarlijk naar de nek van Vic, waardoor zijn hooi op de grond viel. "Wel lief zijn voor elkaar hé!" Giechelde ze naar beide toen ze ervoor stond. Vic had ondertussen van zijn eigen hooi maar wat in zijn mond en Inferno keek beteuterd naar zijn sprietjes op de grond. Als troost sloeg ze haar armen om de brede nek van de jonge ruin en gaf ze hem een welgemeende knuffel. "Straks gaan we de bossen in!" Beloofde ze hem plechtig, maar eerst zou ze trainen met Vic.

Rustig pakte ze het halster en bijhorende halster touw van het haakje en klikte het om Vic's nek. Ze fluisterde enkele lieve, geruststellende woordjes in zijn oor terwijl ze de staldeur opende en hem meenam naar de poetsplaats. Daar had ze de spullen al klaargelegd en legde ze hem zijn paarsachtige deken en zwarte zadel op om vervolgens de bandages aan te doen. Nog altijd was er niemand in de stallen, maar dat vond ze niet echt erg. Zo kon ze gewoon luidop praten met de paarden, al zou ze dat sowieso doen als er wel iemand zou zijn.

Uiteindelijk was Vic helemaal opgezadeld en wou ze nog even de muziek opzetten in de binnenpiste voor de kür waarop ze aan het oefenen was. Omdat ze het graag anders deed, had ze een kür gemaakt op een hiphop liedje, No mo'. Toen ze terug kwam gaf ze hem nog een laatste knuffel en leidde ze de hengst door de stallen naar binnen. Hoewel het mooi weer was, reed ze liever binnen doordat er hier minder afleiding was, vooral als er muziek op stond. Ze pakte de zwarte teugels in een gehandschoende hand, deed haar voet in de beugel en stootte zich af. Haar been zwierde over de rug van het paard en ze landde voorzichtig in zijn rug. Ze had wel door gekregen dat de kleinste beweging werd opgenomen door het paard en omgezet werd. Wat op zich heel fijn was om mee te rijden, maar soms kon het ook echt een pain in the ass zijn. Toen ze eenmaal goed zat, wuifde ze met haar vingers en ging de muziek aan, waarin ze zichzelf totaal verloor.

Video

Passages, wijken, piaffe, het ging hem allemaal geweldig af alleen de piroutte vond hij nog erg moeilijk. Dat hij op elk klein hulpje reageerde hielp Sam echt enorm, vooral omdat hij zo'n immens paard was en om dat dan samen te rijden had ze wel wat nodig. Net toen ze klaar waren, moest het weer mislopen. Wat hij had gezien wist ze niet, wat ze wel wist was dat hij verschrikt wegsprong en haar er bijna af had gegooid. Voor hij nog verdere schade aan kon richten had Sam al terug in de hand met een luid bonzend hart wel te verstaan. "Verdorie, Vic. Als je van alles blijft verschieten ga je nooit op wedstrijd kunnen!" Berispte ze hem lief, met een geruststellend klopje om zijn spieren te laten ontspannen. Ze vond dat het wel genoeg was geweest voor vandaag en begon hem uit te stappen, dit keer zonder incidenten.

Nadat ze hem terug in de poetsplaats had gezet en de borstel over zijn bezweten bruine lijf had gehaald, nam ze de sproeislang om hem een verdient bad te geven. Het enige nadeel van een paard wassen was dat je zelf ook helemaal mee gewassen werd. Haar blonde haren zaten in pieken voor haar gezicht door het zweet en water. Vaak genoeg briest de bruine hengst waardoor Sam weer een hele waterval over zich heen kreeg en het zelf uitproestte van het lachen.

Vol waterplekken en met wilde haren had ze hem terug zijn stal in geleid. Net toen ze zijn halster had los geklikt en zijn stal wou uitlopen om hem te sluiten, hoorde ze iemand aankomen. Sam was nu niet echt iemand die veel aan haar uiterlijk deed, ze gaf er niet veel om of mensen haar nu zo vuil zagen, of juist helemaal opgedoft. Toch verstopte ze zich terug in de stal van Vic, die verbaasd brieste en aan haar t-shirtrand begon te snuffelen in de hoop snoepjes te vinden. Glimlachend duwde ze zijn zware hoofd weg en luisterde ze hoe de persoon een stal binnen liep, dat was haar kans. Vliegensvlug glipte ze de stal uit, klikte ze de deur op slot, klikte ze de deur van Inferno open en vloog ze de zadelkamer in om Inferno's spullen te pakken. Helaas had ze er niet op gerekend dat het meisje ook haar spullen moest komen halen en doordat Sam zelf in een van de verste kasten aan het rommelen was, had ze het ook niet doorgehad. Blijkbaar had de andere blondine het ook niet door, want toen ze beide vol geladen met een zadel en kopstuk tegen elkaar op botsten, verschoten ze beide. "Oh nee het was mijn schuld," Glimlachte ze vriendelijk, "Ik had beter moeten uitkijken!" Lachte ze met een ontwapende glimlach. "Soms ben ik ook zo'n warhoofd," Zachtjes moest ze giechelen om haar eigen grapje. Ze was dan ook een echt warhoofd, maar als je haar haren nu zag zat er duidelijk een tweede betekenis achter. "Ik ben Sam, als ik mijn handen vrij had gehad had ik je een hand gegeven, maar ja." Ze toonde haar zelfverzekerde, tandpasta glimlach om zo de aandacht af te kunnen leiden van haar rommelige uiterlijk. "Dat gaat nog al moeilijk," Ze haalde haar hand omhoog met het zadel en knikte zelf naar haar vol geladen handen. Ondertussen liet Inferno een ongeduldige hinnik horen. Ze had het paard geleerd om zelf naar de poetsplaats te lopen als zij haar spullen pakte en blijkbaar stond hij er al een tijdje. Verontschuldigend glimlachte ze, haalde ze haar schouders op en glipte ze langs het meisje heen. Om toch niet echt onvriendelijk te zijn stelde ze nog een vraag tijdens haar korte wandeling naar Inferno. "Kom je hier vaker?" Luidde haar vraag, terwijl ze het zadel op een haakje legde in de buurt van haar paard. Daarna klikte ze hem vast aan touwen. Het was niet dat hij weg zou lopen, maar misschien was het toch raar voor een vreemde.

words: ### • notes: here.  • Vic: X
Tack Vic: X Inferno: X X Outfit: X

NOBODY SEES, NOBODY KNOWS. WE'RE A SECRET, CAN'T BE EXPOSED

De bruine ruin was dan misschien niet het grootste paard, of de stoerste van stal, maar voor Dennimae was hij perfect. De meid reed puur voor de hobby, had zeker hier en daar nog wat leerpunten. De ruin kon zelf qua dressuur heel veel en lage hindernissen springen ging hem ook goed af. Zelf hield de blondine meer van heerlijke buitenritten met af en toe een dagje dressuuroefeningen. Eigenlijk zou ze iemand nodig hebben die haar hier verder in zou kunnen leren, maar voor nu vond ze het prima zo. De donkere ruin stond heerlijk op zijn hooi te knabbelen terwijl Dennimae hem een uitgebreidde poetsbeurt gaf. Als klein meisje had Dennimae veel gereden op een paardje dat enkele minuten van New Orleans afstond. De eigenaar was bijna nooit bij het paardje te vinden en het weiland lag ook redelijk afgelegen. Het witte dier was altijd onwijs blij om Denni te zien en kwam dan ook altijd met luid gehinnik naar haar toe gegalopeerd. Het rijden heeft Denni zichzelf aangeleerd, doormiddel van veel filmpjes kijken en het simpelweg na proberen te doen. Dankzij ze goeie band die ze had met het paardje, was dit allemaal mogelijk. Het dier was onwijs tam, vond alles goed. Helaas was de eigenaar wat minder te spreken over de bezoekjes die Dennimae aan het paardje bracht, en toen hij er achter gekomen was mocht ze helaas niet meer komen. Maar hier op het eiland had ze Lucas gevonden en meteen het rijden weer opgepakt. En ze vond het heerlijk.
De blondine had wel iemand anders in de stallen gehoord, maar verder niet gezien. Niet dat ze er veel aandacht aan besteeds had, om eerlijk te zijn. Met een rustig pasje was ze de zadelkamer ingewandeld en had ze haar spullen bij elkaar gepakt. Vol bepakt met zadel en hoofdstel had ze de andere blonde meid helemaal niet gezien. Ze schrok ook behoorlijk toen ze tegen elkaar op botste en ook het meisje leek hier van te schrikken. "Oh nee het was mijn schuld," Glimlachte ze vriendelijk, "Ik had beter moeten uitkijken!" Wat verbaasd van haar vriendelijkheid glimlachte Denni verlegen terug. "We hadden allebei beter moeten uitkijken." Het meisje giechelde zachtjes om haar eigen grap die ze maakte over dat ze een warhoofd was en de giechel werkte aanstekelijk. Denni kon ook een zachte grinnik niet onderdrukken en liet kort haar lichte kijkers naar het zware zadel in haar handen glijden. "Ik ben Sam, als ik mijn handen vrij had gehad had ik je een hand gegeven, maar ja." Denni keek de meid weer aan om verwelkomt te worden door een prachtige glimlach. De meid was sowieso behoorlijk knap, ookal was haar uiterlijk wat warrig. Maar Denni zelf zag er ook niet op haar best uit, ze begreep de meid. Geen enkel paardenmeisje zag er op haar best uit als ze met de paarden bezig was. "Dat gaat nog al moeilijk," Dennimae lachte zachtjes, knikte. "Ik ben Dennimae," Glimlachte ze op haar beurt vriendelijk naar het meisje terug. Denni ontmoette de mensen echt op de meest rare manieren hier op het eiland, dat was één ding wat zeker is. Een ongeduldige hinnik liet de meid kort omkijken, waarna Sam langs haar heen glipte. Denni draaide zich om en legde de spullen van Lucas op het draagstuk bij zijn stal. De ruin zijn stal was op een hoek, waardoor Denni hem eigenlijk nooit naar de poetsplek bracht. Naast zijn stal was ruimte genoeg om de spullen kwijt te kunnen en het dier stond altijd rustig op haar te wachten. "Kom je hier vaker?" Vroeg de meid, waarbij Denni Lucas zijn stal in glipte. "Ehm, ik probeer eigenlijk elke dag even langs te gaan. Het lukt niet altijd, maar ik ben hier sowieso vier dagen in de week te vinden." Sprak ze wat luider, zodat de meid haar zou kunnen verstaan. Lucas frummelde met zijn bovenlip aan de achterkant van Denni's shirtje terwijl ze het dekje op de goeie plek op zijn rug legde. "En jij?"

Paarden waren haar leven. Grote, kleine, dikke, dunne, moeilijke of makkelijke, Samantha hield van ze allemaal. Inferno was van zichzelf echt niet de gemakkelijkste, maar hij was wel zo'n lieve als je zijn vertrouwen eenmaal had. Vic was helemaal het tegenovergestelde in de omgang kon het echt een lastpak zijn, maar van zodra je de piste in kwam had je niet door dat je op een hengst reed. Zelfs al stonden er merrie's, hij bleef gefocust op zijn werk en daar hield Sam zo ontzettend veel van.

Het mooi blonde meisje stelde zich voor als Dennimae en een grote glimlach verscheen op het gezicht van Sam. "Dat is een mooie naam! Van waar kom die? Als ik vragen mag," Vroeg ze behoorlijk nieuwsgierig. Haar naam klonk zo Scandinavisch, dus hoopte Samantha dat zij ook van Zweden of ergens daar in de buurt kwam. De blondine had zelf nog niemand ontmoet die vandaar kwam, wat wel jammer was. Samantha hield ontzettend veel van haar geboorteland en ze kon natuurlijk ook niet wachten tot ze terug mocht na haar schoolcarrière.

Inferno stond ongeduldig te wachten op haar en brieste luid in haar gezicht voor hij zijn been ophief om te beginnen kappen. "Inferno," Zei ze boos met een korte klap tegen zijn borstkas, "Sebiet doe je je pijn," Ze schoot een verontschuldigende glimlach naar Dennimae en luisterde naar haar verhaal. "Ik ben hier bijna elke dag, voor en na school," Grinnikte ze zachtjes, terwijl ze een borstel over Inferno's rode vacht haalde. "Paarden zijn mijn leven," Zuchtte ze, waarna Sam haar lange armen om de nek van haar paardje gooide.

Nadat ze zijn nek terug had losgelaten, zadelde ze het paardje snel op. "Ik was van plan om door het bos naar het strand te gaan," Deelde ze mee, terwijl ze de singel aantrok, "Heb je soms zin om mee te gaan?" Ze draaide zich met een vragende glimlach om naar het meisje en klikte haar tok terug vast. "Ik zal anders buiten wel wachten," Als ze bij de paarden was, was de glimlach niet van haar gezicht af te halen en liep ze rond als een gek, maar dat maakte niet uit. Samantha trok zich niks aan van wat mensen over haar dachten of zeiden, dat was ze wel gewend ondertussen. Inferno leidde ze aan de teugels naar buiten, om daarna haar ene voet in de stijgbeugel te plaatsen en haar been sierlijk over zijn rug te zwieren. Van boven op haar paard voelde ze zich de koning te rijk en zo zag ze er dan ook uit.

words: ### • notes: here.  • Vic: X
Tack Vic: X Inferno: X X Outfit: X