Cowgirls united

Elin & Samantha

De – in haar neus – heerlijke paardengeur kwam haar al tegemoet gevlogen vanaf het moment dat ze nog maar voor de grote deur stond die de stalgang afsloot. Met al haar kracht trok ze het uit zijn slot en schoof ze een van de twee deuren met aardig wat moeite opzij. Meteen werd ze vriendelijk begroet door enkele paarden die haar een enthousiaste hinnik toeriepen, wat ze tevens bij bijna iedereen deden. ”Dag vriendjes.” zei ze met een stralende glimlach op haar smalle gezicht. Van zo’n dingen werd haar dag in een vingerknip  honderd keer beter dan dat hij oorspronkelijk al was. Met haar typisch, huppelend pasje liep ze door de stalgang en liet haar hand hier en daar over de neuzen van de paarden glijden die met hun hoofd door hun deur naar buiten stonden te kijken. ”Hee daar.” Begroette ze een meisje dat ze hier al vaker gezien had en stopte even bij haar om een kort praatje te maken. ”Ga je weer op buitenrit?” Eloise knikte overenthousiast waardoor haar pasgeknipte, korte haren vrolijk heen en weer schudde. ”Zin om weer mee te komen?” Ze trok speels een wenkbrauw omhoog en wachtte ongeduldig op het antwoord van het meisje. ”Nahhh, veel te veel huiswerk. Volgende keer kom ik weer mee!” Op de monden van beide meisjes verscheen een enigszins sippe uitdrukking, maar Eloise begreep het wel. School was namelijk een geldig excuus. ”Daar hou ik je aan!” zei ze met een zachte por in de zij van het meisje voordat ze verder de stalgang doorliep.

Bij de stal van Emerald kwam ze tot stilstand en hupte ze ongeduldig op haar tippen op en neer, wachtende totdat de koppige merrie zich om zou draaien om haar gedag te zeggen. ”Emeraaaald.” zei ze gespeeld streng waarbij ze haar ogen liet rollen. Met haar hand greep ze naar de pin die de staldeur afsloot en ze trok hem eruit om daarna de staldeur open te schuiven. De merrie zwiepte nukkig met haar staart en maakte Eloise onmiddellijk aan het giechelen. Merries… Iemand anders had misschien de staldeur weer dicht geschoven en op zoek gegaan naar een ander paard om op te rijden, maar onder die categorie behoorde Eloise niet. ”Laten we Genosha nog eens onveilig maken.” sprak ze het grote paard zachtjes toe en stapte de stal in, om haar hand over de gespierde hals van Emerald te laten glijden, richting haar hoofd. Het paard drukte haar neus in Elo’s hand en kroelde er zachtjes in met opgespannen lip. Dat was het enige wat ze te bieden had qua knuffelen, maar Eloise vond het niet erg. Op een vreemde manier had ze een enorm goede band met het beest, en aangezien ze een van de weinigen was – zoniet de enige – die haar wat beweging gaf, was ze haar als haar een beetje als haar eigen paard gaan beschouwen, ookal was ze dat allesbehalve.

Eloise begeleidde de donkerbruin, bijna zwarte merrie uit haar stal en hing haar met een paardenknoop vast aan een van de ringen in de stalgang. Emerald snoof luid om haar aanwezigheid duidelijk te maken waarbij haar neusvleugels een grappig trillend geluid maakte. Met haar hoef maakte ze een ongeduldig schrapend geluid over de grond en Eloise  gaf haar een bemoedigend klopje op haar schouder om haar  te doen ophouden, wat nog lukte ook. Ze toverde haar poetsgerief tevoorschijn en nam er een zachte borstel uit om die vlot over de al reeds blinkende vacht van de merrie te laten glijden. Zoals gewoonlijk was er weer geen spatje modder op haar te vinden, ondanks dat ze vaak in groep de weide op mochten. Nee, daarvoor was Emerald veel te ijdel, modderige plassen waren niets voor haar, of toch niet als het haar eigen keuze was. Met een hels gepiep ging opnieuw de enorme schuifdeur open en zowel Eloise als Emerald keken onmiddellijk de kant van het lawaai op. Eloise knipperde verwoed met haar blauwe ogen om de zon die binnenscheen uit haar ogen te houden, maar uiteindelijk moest ze haar hand ervoor gebruiken. Een meisje kwam binnengewandeld en onmiddellijk vormde er zich een schitterende glimlach op haar magere gezicht. ”Hey daar!” riep ze het meisje met een vrolijke ondertoon in haar stem toe. Emerald daarintegen was minder vriendelijk, ze legde haar oren plat in haar hals toen het meisje naderde. ”Em.” bromde Eloise zacht tegen het paard met een frons op haar gezicht en duwde met haar elleboog zachtjes in de gespierde schouder van het enorme paard. Een paard waarlangs ze zelf als een kaboutertje leek.

Cowgirls united

Elin & Samantha

Het was prachtig weer in vergelijking met wat het normaal moest zijn voor de tijd van het jaar. Maar toen het blondharige meisje binnenkwam leek de zon nóg feller te gaan schijnen in de stalgang. De glimlach die ze op haar gezicht droeg en de zelfzekere pas die ze had als ze wandelde verried gewoon hoezeer ze er van genoot om hier in de stallen te zijn. Ze straalde gewoon, misschien net nog dat tikkeltje harder als dat Eloise dat deed als ze hier vertoefde. Ze kreeg een vriendelijke ‘Hallo’ van het meisje, net zoals dat Emerald dat kreeg, al was de merrie blijkbaar niet zo blij in het zien van andere mensen. Het deed Eloise kort grinniken, en ze haalde de zachte borstel nogmaals met een lange haal vanaf haar rug tot aan haar achterhand. Het meisje begroette een ander paard dat in een stal in de buurt stond, dus Eloise kon perfect verstaan toen ze het over een nieuw paard had. Nieuwsgierig keek Eloise haar nog even achterna en voelde de vragen op haar tong brandden.

Het blonde meisje keek over haar schouder en glimlachte terwijl ze zichzelf voorstelde als Samantha en daarna haastig verdween in de zadelkamer, de haast die ze had, alsof ze niet kon wachten om naar haar nieuwe paard te gaan kijken. En Eloise kon het haar niet kwalijk nemen, in haar schoenen had ze net hetzelfde gereageerd. ”Noem mij maar Eloise.” riep ze haar zacht lachend achterna en legde de borstel opnieuw in haar poetsbox. Toen ze terug rechtop kwam stond opeens het meisje voor haar en Emerald en stak ze haar hand uit om de grote merrie een snoepje aan te bieden. Een scheve grijns verscheen op Eloise haar gezicht en ze sloeg haar armen verwachtingsvol over elkaar, benieuwd hoe Emerald zou reageren. ”Ze is een speciaal geval.” beaamde ze de woorden van Sam en haalde haar armen weer van elkaar om Emerald vervolgens een zacht klopje op haar hals te geven. Ze had niet anders voorspelt dan dat de merrie het snoepje zou afwijzen. "Maar goed dat jij er duidelijk wel een goede band mee hebt!" Verlegen lachend haalde ze een hand door haar korte haren en kneep haar ogen lachend samen tot amusante spleetjes. ”Ik had thuis een paard van hetzelfde kaliber, alsof ik de moeilijke gevallen aantrek.” vertelde ze nog geamuseerd terwijl ze het meisje met haar felblauwe kijkers aankeek. "Don't mind me, ik moet nog even naar een nieuw paardje kijken," Eloise knikte begrijpelijk op dezelfde vriendelijke manier en keek haar nog even achterna, in de hoop iets van het paard te zien te krijgen. Ze had enorm enthousiast willen doen over het feit dat het meisje een nieuw paard kreeg, want hé, dat was allesbehalve iets alledaags, zeker niet op Genosha. Maar ze besloot zichzelf nog even langer in te houden voordat ze de zee aan vragen over het meisje liet storen. Kort gingen haar gedachten uit naar Amadeus en de vraag hoe Sam een paard naar hier had laten overkomen, het was Eloise nooit gelukt om dat klaar te spelen.

Eloise verdween zelf kort in de zadelkamer om het rijgerief van Emerald uit haar eigen kluisje te halen. Even later hing heel het tuig op de daarvoor voorziene blok in de zadelkamer. Een bruin zadel met bijpassend bruin hoofdstel en getten, samen met een donkerrode onderdek dat mooi bij de herfstkleuren paste. De donkerbruine merrie snoof opnieuw luid toen er in de stalgang hoefstappen weerklonken, waaruit Eloise opmaakte dat Sam haar nieuwe paard uit de stal had gehaald. Nieuwsgierig keek ze over haar schouder voordat haar mond letterlijk open viel. Het paard dat ze doorheen de stalgang begeleidde was enorm, zowel qua grootte als qua spiermasse. Eloise dacht dat Emerald al groot was, maar de hengst die tevoorschijn was gekomen bewees iets heel anders. Zijn bruine vacht schitterde bij iedere pas die hij zette en Eloise liet haar blik ongegeneerd over het hele paard glijden. Van zijn zwarte benen tot het witte voorvoetje en kol op zijn hoofd. ”Wauw Sam, wat een paard.” zei ze bewonderenswaardig, maar moest haar blik afwendden en zich concentreren op Emerald toen die haar oren weer plat in haar hals legde en haar hoofd lager bij de grond hield, alsof ze elk moment klaar stond om aan te vallen. ”Em.” ze Eloise waarschuwend en ging aan haar hoofd staan en hield haar achter haar halster vast zodat ze geen enkele kant op kon toen Sam met haar paard voorbij kwam. De hengst deed kort een poging om tot bij de merrie te komen, maar begreep de boodschap die Samantha hem gaf onmiddellijk, waarna hij zich keurig gedroeg. "Vind je het erg als ik hem hier poets?" Eloise liet het halster van Emerald los en haalde grijnzend haar schouders op. ”Totaal niet. Emerald vind het misschien niet zo aangenaam, maar daar moet je geen rekening mee houden. Ik ben trouwens zodadelijk weg, na het opzadelen ga ik haar wat losstappen in de piste buiten en daarna ga ik het bos in. Je mag van mij gerust mee komen als je nog geen plannen had. Al is misschien een bosrit niet echt ideaal als je voor de eerste keer op zijn rug gaat kruipen?” Van zodra het meisje met haar paard in de poetsbox langs Eloise stond gingen Emerald haar oren weer naar voren staan. Paarden die haar voorbij liepen als ze zelf niet weg kon vond de merrie afgrijselijk, maar eens ze net zoals haar vast stonden en zich niet bewogen was het oké. Ze zwiepte uitdagend met haar staart en kromde haar hals lichtjes terwijl ze vanuit haar ooghoek de hengst aandachtig in de gaten hield. Hem recht aankijken daar was ze nog te koppig voor, al kreeg Eloise het idee dat dat niet lang meer zou duren. ”Hij gedraagt zich aardig.” zei Eloise bewonderenswaardig en keek Samantha met een brede glimlach aan.

En opnieuw ging de grote staldeur open, waarbij Eloise onmiddellijk haar blik erheen liet gaan. Een meisje in spijkerbroek en met geweldig coole haren stapte binnen. Eerst leek haar houding wat onzeker, maar ze leek zich te herpakken en met een gerechtte rug stapte ze de stalgang binnen. ”Hallo!” riep Eloise haar vrolijk toe en keek haar nog even na toen ze gewoon voorbij liep naar de stal van een van de oudere paarden die hier stonden. Niet-begrijpelijk keek ze om naar Sam en haalde vragend haar schouders op. Het meisje dat net binnen was gekomen had in haar ogen niets om onzeker over te zijn, dus ze begreep het niet goed waarom ze zo stil was. Maar in een oogopslag kon je natuurlijk niet het hele verhaal van iemand te weten komen. ”Echt een lief ding.” wierp Eloise het witharige meisje glimlachend toe toen ze zag dat ze het paard aaide. ”Ik weet haar naam niet, maar zij is wel altijd de eerste die je een goeiedag toe hinnikt als je binnen komt.” Behendig griste ze haar zadeldek van de bok af en liep opnieuw naar de rug van Emerald om het er vervolgens op te leggen. Ze moest nog net niet op haar tenen gaan staan om erbij te kunnen.