Onderwerp: [AC] { Strange combinations do maa 31, 2016 1:45 pm
Hati Hróðvitnisson
De zwartharige was weer eens aan het dwalen geraakt door de school. Hij had een flinke planning gekregen met dingen die hij eigenlijk zou moeten doen en moest bekijken. Zoals extra lessen volgen zodat hij ook in deze taal zou kunnen schrijven. Lezen ging onbewust steeds beter, al voorkoos hij nog altijd Engels als er ook maar een papiertje bij te pas moest komen. Hoe dan ook moest hij bijles nemen en was dit ook super goed geregeld, op het feit na dat Hati nooit kwam opdagen. Als hij nog een keek het kopschip, fokschaap of andere onzin hoorde zou hij zijn mentale staat niet kunnen bevestigen. Verder had je ook nog normale lessen, training en sport om te volgen. Soms was hij eens fanatiek en kwam ook echt opdagen, maar zelden op de tijd die de planning aangaf. Zo was hij de meerderheid van de dag aan het rondlopen en dingen aan het onderzoeken. Op die manier vond hij ook de geur van paarden, die van een bepaald bijgebouw afkwamen. Je hoefde geen goede reukzin te hebben om dat op te merken, maar het had zijn aandacht geroepen. Iets wat weinige van hem wisten, en wat hij ook liever zo liet, was dat hij graag op het paard zat. Heel zijn leven waren er altijd van deze dieren geweest. De meeste waren er eigenlijk om op te scheppen, denk aan goede sportpaarden of fokdieren. De familie keek er zelf dus niet naar om en liet ze verzorgen en berijden door mensen die ervoor werden betaald. Echter was Hati ook vaak genoeg in die stallen te vinden geweest, en had hij het een en ander geleerd. Nieuwsgierig was hij nu ook de stallen in gegaan en probeerde wat contact te zoeken met een van de dieren in diens box. Deze rook natuurlijk het wolf aan hem en hinnikte laag, neusgaten opengesperd. Hij was zo’n reactie wel gewend en bleef dus ook rustig staan, zijn eigen uitstraling zo kalm mogelijk maken tot hij merkte dat het edele dier was gekalmeerd en hij deze kon aaien. Nu waren deze paarden vast ook het een en ander gewend. Hati vroeg zich lichtelijk af hoe het zat met rijden hier.
Onderwerp: Re: [AC] { Strange combinations do maa 31, 2016 5:16 pm
Cerberus
Er was niet aan de stallen dat Dario aansprak. Die grote dieren moesten hem niet en hij moest hen niet. Voor één keer was dat wel iets dat gold bij de drie. Ze vonden paarden geen van alles leuk, dus was het een klein wonder dat de jongen toch richting de stallen aan het wandelen was. Het was enkel niet vanwege de paarden dat hij ging. Eerder had hij gewoon in de buurt rond zitten wandelen, niks te doen zoals gewoonlijk, wanneer zijn ogen op iemand was gevallen. Zo sociaal als hij was ging hij uiteraard achter de persoon aan. Niet dat het echt wegens zijn sociale karakter was, eerder uit verveling. Dario had niets te doen die dag of toch niets dat hij echt wilde doen. Daarbij was heel de tijd tegen jezelf spreken na een tijd ook vervelend, zeker wanneer er ineens iemand voorbij kwam en vreemd keek. Zoals steeds was zijn antwoord dan dat hij handvrij aan het bellen was met iemand op magische wijzen. Velen leken het toch altijd te geloven. Dat had je nu eenmaal wanneer dat je op een mutanten eiland zat, mensen keken veel minder raar als je een vage uitleg gaf over iets. Het had altijd wel iets te maken met een mutatie. Of zo.
Met zijn handen in de zakken van zijn zwarte leren vast gestoken keek hij even de stallen binnen en spotten daar al snel de andere jongen bij het één of het andere paard. Rustig zetten hij dan een stap naar binnen en keek hij om zich heen. ‘Wauw, ik was vergeten hoe hard deze beesten rieken en daarmee bedoel ik eigenlijk stinken,’ sprak hij kalmpjes met een kleine schuine glimlach op zijn gezicht. Terwijl hij verder naar binnen liep bleef hij mooi in het midden van het gang pad. Dario moest geen paardenneus tegen zijn lichaam aankrijgen. Niet dat paarden vrijwillig zijn aandacht zouden zoeken. Eenmaal bij de andere stopte hij dan toch. Zijn blik ging even neerbuigend naar het paard, maar die besloot hij verder te negeren. ‘Dario Pedrosa, ik denk niet dat we elkaar al hebben ontmoet,’ stelde Dario zich rustig voor. Eén hand haalde hij daarbij ook uit zijn jaszak om die uit te steken. Soms was het toch echt handig als je geen moeiten moest doen om sociaal te wezen en dat het allemaal vanzelf ging.
Hati hielt zich bezig met het paard voor hem, die nu eerder nieuwsgierig aan hem snuffelde. Het dier was nog steeds waakzaam op hem, want tja, hij rook gewoon naar wolf of op zijn minst naar hond. De meeste dieren waren in het begin een beetje panisch naar hem in de angst dat hij ze ging opeten. En zeker, als wolf zou hij ook best kunnen jagen. Maar zo’n groot dier als een paard was net te veel moeite voor een middagsnack. Uiteindelijk werden dieren wel redelijk rustig, vooral omdat hij ze om kocht met eten. Dat deed hij nu dus ook schaamteloos, zonder ook maar rekening te houden met of het dier het wel mocht of niet. Zo bleef de zwartharige er een beetje bij in de buurt rondhangen toen hij iets achter zich hoorde.
Hati draaide zich om en zag daar al snel een andere jongen staan. Zijn blik gleed even over deze vreemde heen terwijl hij nonchalant tegen de box aan leunde. Bij zijn opmerking kwam er een schuin grijnsje op zijn gezicht. Sarcastisch draaide hij zich naar het paard toe. “Ik denk dat ‘ie het over jou heeft” Het paard was niet onder de indruk en draaide zich weer om, om te gaan eten. Het maakte de lange jongen niet zo zeer uit, hij had immers ander entertainment gevonden. Over de jongen gesproken, deze stelde zich nu voor als Dario Pedrosa. Hati moest toegeven dat het niet vaak voorkwam dat iemand anders zich eerder voorstelde, was wel eens leuk voor de verandering. Hij nam de uitgestoken hand dus ook aan. “Hati Hróðvitnisson, aangenaam. En dat verbaast me niks, ben hier nog niet al te lang” Verklaarde hij simpel. Hoe lang denderde hij hier nu al rond? Weekje of twee, drie? In ieder geval lang genoeg om een redelijke indruk te krijgen, maar niet om genoeg mensen te kennen.
Dario had een kant die zich echt snel verveelde. Hij had mensen nodig om zich mee te vermaken omdat hij anders enkel lastig werd. Dan kon hij om de meest domme redenen kwaad worden en dat wilde ze toch meestal niet. Kwaad worden was namelijk ook niet de meest leuke ervaring, maar hij kon er niks aan doen. Sommige mensen lokte het gewoon uit. Deden domme ding die echt achterlijk waren en dan kon hij wel eens kwaad worden. Hij kon echt een engeltje zijn. Woede aanvallen hé, iets beters bestond niet...
De andere sprak op tegen het paard en Dario haalde geamuseerd een wenkbrauw op. Even ademde hij diep in door zijn neus, enkel om de geuren om zich heen te kunnen ruiken en dan vooral die van de andere. ‘Wie zegt dat? Ik zou het even goed over jou kunnen hebben,’ besloot hij uiteindelijk. Zijn reukzin was niet even goed als die van sommige andere op het eiland, maar hij wist het verschil tussen iemand met de dierlijke trekken en een normaal persoon. Deze jongen was niet volledig mens mens. Niemand was dat helemaal, maar niet iedereen had wat dierlijks. Om maar gelijk een gesprek te kunnen starten was Dario over gegaan op het voorstellen. Zijn naam was nog vrij simpel, maar die van de jongen. ‘Damn,’ zei hij kort doordat hij onder de indruk was. ‘Hoe moet ik dat gaan onthouden,’ stelde hij als retorische vraag. De voornaam was gelukkig niet lastig en hij moest de achternaam van iedereen nu niet meteen weten. ‘Maar een newbie dus,’ zei de jongen bedenkelijk terwijl dat hij zijn hand weer terug nam. ‘Bevalt het je hier wat?’ vroeg hij. Zelf vond hij het eiland niet verkeerd. Niet de beste plek op aarde, maar het was beter dan ergens voor eeuwig slapen door een domme muziekdoos. Ugh.
Hati leunde tegen de box op en bekeek de ander rustig. Hij probeerde een beetje te schatten wat hij aan de ander had. Op het moment leek hij wel oké te zijn. Bij zijn woorden kwam er ook een geamuseerde blik in zijn ogen, wetend waarover dien het had. Nu wist hij niet wat de mutatie van de vreemde was, maar hij had ondertussen al gemerkt dat iedereen die beter kon ruiken dan normale mensen het wel opmerkte. Blijkbaar kon je ondanks alles nog wat wolfgeuren herkennen. Het maakte hem persoonlijk weinig uit, hij was wat hij was. Zolang hij maar niet naar natte hond ging ruiken in de regen vond hij alles best. “Dat zou jammer zijn, ik doe er zeer mijn best op om aangenaam te ruiken” Sprak hij met zichtbaar gespeelde onschuldigheid. Maar de rest van het gesprek leek vrij normaal te verlopen, hij kreeg in ieder geval de standaard reactie op zijn naam. Hij was al lang gestopt met van andere te verwachten dat ze iets aan zijn achternaam hadden. Als ze het moesten opzeggen kwam het vaak neer op; degene met die moeilijke achternaam. Daar kon hij zich nog wel in vinden. Vandaar dat hij ook even moest grijnzen bij de reactie. “Kan je al voorstellen hoe lang naamplaatje ik nodig heb?” Opperde hij als reactie. Hij had nog nooit in een winkel gewerkt, maar hij kon wel gokken dat ze hem al niet aannamen op het feit dat ze zijn naam op zo’n bordje moesten krijgen. Ach, in ieder geval was de naam van de ander makkelijk. Toen de ander verder ging stak hij zijn handen weer in zijn zakken. “Ik moet het er maar mee doen.” Hij kende betere plekken om te zijn, maar dat kwam vooral omdat hij hier niet vrijwillig was. Toch klonken zijn woorden niet klagelijk, want zo’n persoon was hij nu eenmaal niet. “Ben jij er al lang?” Vroeg hij maar terug. Altijd leuk om te weten. Aangezien ze hier toch gingen kletsen pakte hij er zijn pakte sigaretten bij en haalde er een uit, om het doosje daarna vragend naar de ander op te steken. Waarschijnlijk waren er wel regels tegen roken in de stallen, maar dat interesseerde hem niet genoeg om er iets tegen te doen.
Onderwerp: Re: [AC] { Strange combinations za mei 28, 2016 11:57 am
Cerberus
Dario had zijn goede kanten en slechte. Iets wat je letterlijk kon nemen. Hij deinsde niet terug om eens een opmerking te maken die kwetsend kon zijn. Niet dat hij op dat moment iets zei over de geur van de andere, enkel om te kwetsen, want dat was niet het geval. Hij was altijd geïnteresseerd in de mutaties van anderen omdat je zo voorbereid kon zijn op alles. Dario wilde dus simpel weg duidelijk maken dat hij deels al door had wat de andere kon. Natuurlijk was hij niet 100% zeker. Hati kon ook gewoon een wolf hebben zitten knuffelen op een manier, of een hond die meer wolf rook. Een mutatie klonk dan toch een pak interessanter. ‘Ik kan je mijn parfum voorstellen, werkt perfect,’ zei hij om verder te gaan in het gesprek. Ondanks dat de jongen niet de beste opmerkingen maakten als hij in een gesprek zat, verliep het nog zeer normaal. Dat mocht ook wel eens. Ruzie maken met alles en iedereen was niet nodig en hij had het gevoel dat hij de knul wel zou mogen. In dat geval zou het helemaal jammer zijn als hij dat zou verpesten. De naam die hij had gekregen was niet de eenvoudigste en hij was zeker niet de enige die er wat over zou zeggen. Het was nu gewoon een feit. ‘Ik veronderstel lang,’ reageerde hij. Dario wist niet precies hoe lang de naam nu weer was, want het was hem al volledig ontgaan. Maar wat wilde je ook als je zo een naam hoorden. Dan vond hij die van hem stukken makkelijker en beter. Om de conversatie aan de gang te houden stelde hij maar een typische vraag, maar het zorgde voor reactie en dat was wat hij nodig had. ‘Toch al enkele maanden,’ beantwoorde hij de gekregen vraag. Hoe lang precies was hem ontgaan. In zijn hoofd werd het correct beantwoord door de genie, maar daar luisterde hij niet naar. ‘Als je hier zelf voor je plezier zorgt is het niet slecht,’ zei hij met een grijns. Daarmee bedoelde hij dus mensen irriteren en pesten. Enkel voor zijn eigen plezier om dan de nodige commentaar te krijgen van de andere, die hij enkel bij de gedachten al kreeg. Het zorgde ervoor dat hij met zijn ogen rolde.
Onderwerp: Re: [AC] { Strange combinations do jun 02, 2016 8:06 pm
The extreme always seems to make an impression
D
De zwartharige deed weinig moeite te gaan gokken naar de mutatie van de ander. Het interesseerde hem niet genoeg er echt iets voor te doen, en meer dan een lichte nieuwsgierigheid was er ook niet. De eerste dagen was dit erger geweest, vooral in zijn dierlijke vorm dankzij territoriaal instinct. Hij zat naar zijn gevoel in het gebied van een ander en toen had hij willen weten wat zijn concurrentie was. Gelukkig zakte al dat aanstellerige gedoe al snel weg toen hij langer bleef, en nu was het nieuw er ook wel vanaf. Daarbij was gokken vrijwel onmogelijk, het zou hem niet eens meer verbazen als de knappe vent voor hem ineens King of unicorns and rainbows was waardoor hij rond kon vliegen op de wind en de wereld kon redden. Goed, hij had er wel zijn wenkbrauw naar opgetrokken, maar het punt bleef staan. Toen des betreffende weer opsprak kantelde hij zijn hoofd lichtelijk. “O’de Loup?” Opperde hij even, lichtelijke humor in zijn stem te horen. Daarbij vroeg hij zich nu af of er meer met de opmerking bedoeld werd. Als zijn parfum voorgesteld werd kon het erop doelen dat hij hetzelfde probleem had. Of hij dacht te veel na, waardoor hij niet veel meer liet merken dan een schattende en nieuwsgierige blik. De ander reageerde redelijk op zijn vraag, wat ervoor zorgde dat Hati een gebaar met zijn hand maakte wat goed geraden betekende. Maar er waren dingen die spannender waren dan zijn enorme naam. Zoals hoelang Dario al rondliep op dit eiland. Blijkbaar wandelde hij al enkele maandjes rond en moest je voor je eigen plezier zorgen. Toch was het eerder de grijns dan de woorden die zorgde voor een reactie bij de jongen, die zijn mondhoek optrok in een schuine lach. “Daar heb ik al wat voorproefjes van gehad, ze hebben genoeg interessante mensen hier” Zijn vorm van plezier was heel verschillend. Hij kikte erop als andere hem haatte, aangezien die emotie voor hem makkelijk op te pikken was. Maar evengoed genoot hij van wat mannelijk of vrouwelijk gezelschap, zeer flexibiel was zijn smaak. Hierna duwde Hati zich overeind van de box af en liep richting de ander en de deur toe, terwijl hij nog een trek van zijn sigaret nam. “Maar wat denk je ervan de stal uit te gaan voor ik deze per ongeluk afbrand?” Paarden waren een van de weinige dieren die hij mocht, daarbij was hij niet zo pyromanisch, maar zichzelf kennende stond dit hem niet te boven. Daarbij waren ze dan uit de lucht van stal.
Onderwerp: Re: [AC] { Strange combinations do aug 04, 2016 3:03 pm
WATCH-DOG OF HADES.
Dario was ergens toch blij dat het gesprek niet helemaal uit de hand was gelopen toen hij bepaalde opmerkingen gemaakt had. Hij wist dat als ze zo tegen hem spraken, hij volledig anders zou reageren. Waarschijnlijk zou hij kwaad worden doordat hij het veel te persoonlijk op nam, dat terwijl anderen dan niet zo mochten reageren van hem. Ergens was het best tegenstrijdig, maar daar ging hij niet van wakker liggen. In zijn ogen mocht Dario meer dan anderen en dat was geen goede ingesteldheid. Als grap had hij gezegd dat hij zijn parfum wel wilde voorstellen en daarop kreeg hij ook een antwoord. Zijn wenkbrauw trok hij echter even op, voordat hij kort me zijn hoofd schudden. ‘Niet helemaal,’ zei Dario dan met een grijns op zijn lippen. Een wolf was hij niet en een hond kwam het dichtste in de buurt. Dan wel een misvormde hond met een kop teveel, maar dat kon hij even achterwegen laten. Misvormd was het wel, maar hij vond het zelf ook awesome.
Er werd uiteindelijk gevraagd hoelang dat Dario al op het eiland rondliep, maar daar kon hij eigenlijk geen antwoord op geven. Het was niet dat hij het zo nauwkeurig bijhield. In zijn kamer hing geen kalender waar hij elke dag dat hij op het eiland zat op aanduiden. Wat hij wist was dat hij nog geen jaar rond liep, dus moest de jongen het doen met een paar maanden. Dario zei ook dat je voor je eigen plezier moest zorgen en het antwoord dat hij kreeg zorgde voor een brede grijns op zijn gezicht. ‘Ik heb het gevoel dat we nog goede vrienden zouden kunnen worden,’ zei hij terwijl de grijns op zijn gezicht bleef. Ergens was hij benieuwd wat de jongen allemaal al gedaan had op het eiland. Wie weet wat voor en rebel dat het niet was. Toen Hati echter voorstelde op de stallen te verlaten was Dario wel opgelucht. Eindelijk kon hij weg van die grote beesten die iedereen zo geweldig leken te vinden. Stinken, dat was het enige wat ze deden. ‘Ondanks ik een goed kampvuur niet graag afsla, lijkt het me een goed plan,’ zei hij eerlijk. Zonder zelfs maar te wachten liep hij al richting de uitgang van de stallen. Zo graag wilde hij daar dus weg.
