Snowy present whoop [+Conor]

Hij was in slaap gevallen met een vreemd gevoel. Het zou de eerste dag zijn dat hij een verjaardag zou hebben waarop zijn mama, broer en zus niet aanwezig zouden zijn. Zijn vader had het al enkele jaren niet meer kunnen mee vieren en dat gevoel was verschrikkelijk. Ergens maakte het hem een beetje bang en onzeker. Zijn verjaardag was altijd iets belangrijks voor hem geweest, of toch zeker binnen zijn gezin. Sinds hij op Genosha aangekomen was had hij nog niet veel nieuwe vrienden gemaakt, dus er waren niet echt personen die zijn verjaardag kenden, laat staan dat ze eraan dachten. Simon lag al te slapen toen Conor naar bed ging en een kleine glimlach speelde om zijn lippen, hij had het wel getroffen met iemand zoals hem en ergens was Conor benieuwd wat de toekomst voor hen nog in petto had.

’Wake up birthday boy!’ Conor verschrok zich rot door de stem van Simon die opeens luidkeels doorheen de kamer weerklonk en als een vis spartelde hij in zijn bed waardoor zijn benen verstrengeld geraakten met het deken dat over hem lag. ’Birthdb..’ mompelde hij slaapdronken en wreef vluchtig door zijn ogen terwijl hij zichzelf rechtop duwde en zijn benen bevrijdde. ’Kij--!’ Niet-begrijpend keek hij naar Simon die veel te enthousiast aan het raam stond. ’Wat?’ Hij fronste opnieuw bedenkelijk zijn wenkbrauwen en herhaalde de woorden van Simon in zijn hoofd birthday boy. ’Neeeeeee!’ riep hij toen verrast en sprong rechtop, meteen sierde een glimlach van oor tot oor zijn gezicht. In zijn pyjamabroek met smileys op en een effen wit t-shirt sprong hij naar het raam waar Simon stond. Conor duwde zijn handen vlak tegen het raam aan en drukte zijn neus er evenzeer tegen terwijl hij met zijn ogen de omgeving afspeurde. In eerste instantie zag hij niets anders dan wit, maar uiteindelijk, toen hij beter kijk zag hij een boodschap in de sneeuw staan. Sprakeloos keek hij opzij, naar Simon die er super onschuldig bij stond. ’Je wist dat ik jarig ben vandaag.’ zei hij met een dankbare blik op zijn gezicht en sloeg zijn arm over de schouder van Simon – die net dat tikkeltje groter was waardoor het er wel grappig uit zag – en keek opnieuw door het raam naar buiten. ’Dankjewel Simon.’ zei hij met een knikje en trok zijn arm terug, om vervolgens zijn hand op zijn hart te leggen. Hij meende het.

Conor zijn oog viel op de sneeuw die zijn kamergenoot mee binnen gedragen had en hij begon hartelijk te lachen, totdat hij opeens op het kleine tafeltje bij de deur een doosje zag staan. Met een nieuwsgierige frons op zijn gezicht keek hij om naar Simon terwijl hij naar het doosje liep. ’Is dit ook van jou?’ vroeg hij en nam het kaartje dat erbij stond in zijn handen. Het was een gelukkige verjaardagswens, ondertekend door twee namen die hij ooit wel eerder gehoord had, maar er niet onmiddellijk een gezicht op kon plakken. ’Woooooow Simon moet je dit zien.’ zei hij breed grijnzend toen hij het doosje opendeed en er drie prachtig versierde cupcakes in zag staan. ’Hohohooo.’ greens hij en toonde ze aan zijn kamergenoot. ’Ik denk van de jongen die in de keuken werkt, maar ik ben niet zeker.’ Ja, als hij die knul ooit tegenkwam ging hij hem echt uitbundig bedanken. Hij gebaarde naar Simon dat hij er een mocht nemen. ’Op mijn verjaardag!’ zei Conor veel te blij toen hij er voor zichzelf ook een cupcake uit had genomen en hem in de lucht stak terwijl hij wachtte tot Simon er met die van hem tegen ‘toostte’. Net zoals mensen dat met hun champagneglazen ook deden. Hij liet zijn tanden in het cakeje zinken en rolde zijn ogen naar boven en liet een goedkeurende brom weerklinken. ’Oh my god dit is het leven.’ brabbelde hij met volle mond. Toen hij zijn mond leeggegeten had keek hij breed grijnzend naar Simon. ’Dit had ik echt niet verwacht, nog eens bedankt!’ Ja, zijn kamergenoot had hem op de meest positieve manier verrast, zoiets vergat Conor niet snel.